Ben je rijk of woon je naast de burgemeester is het een ander verhaal. Idem als je asociaal bent of structureel overlast veroorzaakt. Gewone burgers hebben gewoon pech. Algemeen belang enzo.

De TV serie over het asociale gezin Flodder in een dure vilawijk gaat nooit vervelen. In het echt worden de probleemgevallen altijd bij de gewone burger op de stoep gedumpt. Soms bestaat een rechtvaardiger wereld alleen op het scherm.

Vandaag het vervolg op Zwitsers kenteken, top tip voor terroristen.

Hier in Rotterdam is de trend, een complex zonder junks en kanslozen is geen volwaardige woongemeenschap. [1] Had je maar een huis moeten [kunnen] kopen. Zoiets dan. Meerdere complexen waarin weerloze ouderen – of gezinnen met jonge kinderen – gemengd worden met mensen die meer kansen hebben gehad in het leven dan wie ook. Natuurlijk gaat dat fout. Een beschaafde maatschappij is altijd bereid mensen die willen opnieuw op de been te helpen. Daar horen wel mitsen en maren bij. Zoiets vergeet de gemiddelde burgemeester nogal eens. Extreem goede sociale geluidsdemping in de lokale villawijk, ja toch. Stoer hoor dat je weer een woning voor tig maanden dicht gooit na een ongerelateerd incident op de stoep maar wat nu als het lokale gekkenhuis een paar verdiepingen huurt in een grote flat en de methadon om drie uur ’s nachts is uitgewerkt? Wat dan met die kostbare bloedjes van buurkinderen, de toekomst van onze maatschappij. Verhuizen? Dat burgemeesters een rondreizend circus zijn, ja toch Peter Rehwinkel, betekent niet dat iedereen zomaar kan verkassen. Anders hebben de huisjesmelkers – in oorlogstijd heten zulke lui trouwens gewoon zwarthandelaren – geen inkomsten meer.

Het overheidscirucs van geen verantwoording nemen en de problemen erger maken in plaats van oplossen is een olievlek die vanuit de Randstad ook langzaam de rest van Nederland wurgt. Alsof ze in Roosendaal, vlak bij de Belgische grens nog niet genoeg problemen hebben. Persoonlijk denk ik dat het de schuld van egoistische oude mensen is. Hoe durf je in je veilige eensgezinswoning te blijven zitten als je naar een duurder en onveiliger seniorenappartement kunt verkassen? Ach vroeger of later verhuizen we allemaal, ook Pap. Hij woont er inmiddels al een aantal jaren met veel plezier. Goeie buren, zonnig balkon en gewoon fijn. Toch verandert de tijd alles. Sociaal onaangepasten kun je ze nog net niet noemen, eigen broek ophouden is wat anders. Maar ach welke burgemeester kan wel een grote mensenbaan bemachtigen. Als dat zo was in onze kostbare democratie hadden we wel een gekozen burgemeester.

Ff bij Pap langs. Liftdeuren gaan open en ik zie een meneer met een fiets. Kun je ook in de kelder zetten. Meneer ziet mij niet, ramt zijn fiets achteruit en bijna. Loeikwaad dat ik niet opzij ga voor zijne godheid. Tot hij ziet dat ik niet hoogbejaard of bang ben. Nou ben ik niet zo groot maar dat gebrek aan lengte compenseer ik ruim in de breedte. Ineens lukt het hem wel om niet tegen me aan te botsen. Ik zeg er wat van maar dat mag blijkbaar niet. Wat is er mis met kijk een beetje uit? Pas als meneer op de drempel van de buitendeur staat, begint het. Mompel de mompel. Wel halen, niet brengen, dat is zo vervelend. Persoonlijk denk ik dat zo’n ontspoord figuur het best een weekje op het dak van de flat kan kamperen om tot diepere inzichten te komen. Maar helaas, hij heeft ook rechten, zelfs als hij die van alle andere bewoners in het complex schendt. Er is vast wel een Youtube video waarin een gediplomeerd psycholoog in begrijpelijke taal uitlegt dat als je enige kostbare kleinood een fiets is, dat nog geen reden is om weerloze oudjes omver te rammen – of anders. Kom je hun kinderen tegen. En geloof me, van alle mensen met kinderen die daar in de flat wonen, ben ik de aardigste. Die man kan het dak op. Wat zeg ik, moet het dak op. Voor een voortschrijdende studie over onderdeel van de maatschappij zijn en hoe met je buren om te gaan. Last van gevoelens? Het dak is de beste plek voor een bespiegeling. Doe je niemand kwaad ook. En voor je naar de maan gaat huilen, stop er een sok in. Kan prima in stilte.

Deze persoon weet ik wie het is. De volgende mikt de kartonnen doos van zijn pakket zo in de hal. Beetje slordig met je naam en adres erop. Weet niet hoe hij eruit ziet. Dan doen de lui die hun vuiligheid tegen de buitenmuur aanzetten het beter. Geen idee van wie, wat waar. Trouwens ook niet van de auto die daar al tijden verkeerd geparkeerd staat.

In Rotterdam heeft tien jaar lang iemand doodgelegen in haar eigen huis. Geen menselijk drama maar een smet op het blazoen van de burgemeester dus alle hens aan dek. Rotterdam probeerde het weg te moffelen. Als vorig jaar zomer de auto al een jaar daar staat, gaat Pap naar het bureau van politie in Roosendaal. Na het verhaal van gisteren zal het je niet verbazen. Er gebeurt niks. OK behalve dan dat de viezerikken het appartementencomplex dreigen over te nemen. Kinderen noemen alles karma tegenwoordig, dit is anders ondanks dat je eigen nest bevuilen een keuze is. Iedere keer rommel, viezigheid en achtergelaten huisraad in de centrale hal. Paar keer contact gehad met de huurbaas maar alles is moeilijk. En? Als er geen liefde verloren is tussen jou en je werk, zoek wat anders. Ook gemeld dat die auto daar al anderhalf jaar staat. De verhuurder heeft contact gehad met de instanties want begin januari prijkt er fier een prent op de voorruit. En wat sneeuwvlokjes. Het wordt lente en je hoort het gras niet klagen. Dat tiert al minstens 20 maanden welig rondom de stilstaande auto. Nee, niet geparkeerd, het is een onderbroken gele streep. Te moeilijk om uit te leggen. Als pas geleden een stel onverlaten de woonkamerstoelen gewoon in de hal dumpen en daarmee de achteruitgang blokkeren, besluit ik ze maar zelf af te voeren. Niet voor Pap maar voor die vriendelijk buurman in rolstoel. Het is even passen en meten als mijn oog weer op dat zwarte autootje valt. Wat nu?

Kopfoto: prima stoel maar de kringloop heeft zoveel kapsones tegenwoordig dat ze ‘m niet willen hebben. Met bezwaard hart rij ik naar het milieupark.

—

[1] Alternatief voor ‘volwaardige woongemeenschap’ is afspiegeling van de maatschappij.