Vertrouw me, ik ben een vakman

Geen idee wat ik met overstromingen heb. Ja, ik ben Hollander, maar dat verklaart niet waarom water mij achtervolgt. In mijn flat aan De Esch stak iemand een kledingkast op het gezamenlijke zonnedek in brand, met als gevolg een lekkage die pas na een jaar gerepareerd werd. Toen ik verhuisde naar de Gordelweg en bijna geëlektrocuteerd werd, vergat de monteur na de reparatie de grondwaterpomp weer aan te zetten en een tijdje later stond de kelder blank.

Het is rond half zeven ‘s ochtends als er driftig op mijn voordeur geklopt en gebeld word. Bang dat de wereld vergaat, spring ik uit bed – ik had nog vijftien minuten in dromenland kunnen blijven – en doe open.

“Je kelder is ondergelopen… denk ik.”

Continue reading

Hypotheekrenteaftrek: andere opties

Er zijn de afgelopen jaren talloze plannen geopperd om de huizenmarkt aan te pakken, allen met hun eigen voor en tegens. Veel van deze plannen gaan ervan uit dat consumenten dom zijn. Ik betwijfel dit. Als tegenargument kun je zeggen dat de consument zelf deze situatie heeft veroorzaakt, maar je moet ergens wonen en zelfs een instelling als De Nederlandse Bank uit pas sinds korte tijd kritiek in de media op de hypotheekrenteaftrek (HRA). Er is duidelijk een cultuuromslag aan de gang.

kleinbehuisd

Zover zal het hopelijk niet komen (Afbeelding: Tom Eversly/Iso Republic)

Continue reading

Nieuwe badkamer, zware bevalling

Onlangs ben ik verhuisd. Als student ging ik op kamers en mijn eerste honk was ook in Rotterdam Alexanderpolder, op een steenworp afstand aan de Zocherstraat. Niet alleen heb ik daar geweldige herinneringen, maar ook vrienden voor het leven aan overgehouden.

Mijn nieuwe appartement is net zo groot als mijn eerste complete studenthuis. Dat is wel wennen, maar een mens verzamelt zoveel spullen, ik ga nog schrikken bij de volgende verhuizing.

Een paar dagen nadat ik de sleutels heb ontvangen, bel ik met de verhuurder, zij beheren de flats namens de eigenaar en vertel dat de badkamer toch wel in erg slechte staat is en de tegels van de muren komen.

“Je hebt toch getekend, dan moeten we het huurcontract maar ontbinden.”

vrachtwagen levert tegels voor badkamer in de rotterdamse adriaan dortsmanstraat af

Zo’n grote vrachtwagen voor een paar doosjes met badkamer tegels.

Continue reading

Tijd om te verhuizen

Na bijna een jaar en een natte zomer te hebben doorgebracht aan de Gordelweg wordt het tijd om te verhuizen. In april bijna geroosterd omdat de badkamer lekkage had en de stoppenkast onder het badkamervloer zat. Daarna stond de benedenverdieping onder water en kon ik bijna alles weggooien.

overaldouchen.nl een draagbare douche in de woonkamer bijvoorbeeld

Overal douchen: in de woonkamer bijvoorbeeld.

Continue reading

Het mooiste uitzicht van Nederland

Na bijna vijftien jaar in De Esch gewoond te hebben, is het tijd om te verhuizen. De flat zelf is niet al te groot, maar het uitzicht is magnifiek. Hieronder een paar foto’s door de jaren heen.

Rotterdam, De Esch: zonsondergang met de zon net boven de watertoren

De ondergaande zon, recht boven de watertoren.

 

Rotterdam, De Esch: panoramafoto

Panorama foto van de bebouwing langs de Maas

Een panoramafoto, de kwaliteit is matig, maar camera’s waren toen nog niet zo goed. Links een van de flats aan de Buitenbassinweg, daarnaast de Erasmusbrug. Iets verderop het Dijkzigt ziekenhuis (tegenwoordig Erasmus MC). Midden op de foto is De Hef te zien, net naast het voormalige Nedlloyd gebouw. Daarvoor, op de zuidoever staat De Brug, het kantoor van Unilever. Iets verder naar rechts op de foto is een glimps te zien van het World Trade Center, aan de Coolsingel. Het hoge gebouw daarnaast is het Nationale Nederlanden gebouw, naast het Centraal Station. Rechts op de voorgrond zie je de watertoren, tijdelijk ingepakt. Het laatste hoge gebouw rechts is het kantoor van AON op de hoek Oostzeedijk/Admiraliteitskade.

 

Rotterdam, De Esch. De schaapjes grazen langs de dijk, recht onder mijn raam.

Schapen recht onder mijn raam, grazen langs de tramdijk.

Het allermooiste van mijn appartement waren de schapen die ’s zomers langs de dijken graasden, uniek. Op een morgen werd ik wakker, ik had geen druppel gedronken, en keek uit het raam. “He daar loopt een kangoeroe tussen de schapen.” Natuurlijk kan dat niet, maar hoe langer ik keek, hoe meer het schaap op een kangoeroe leek. Dat jaar gaven vrienden mij een pluche kangoeroe voor mijn verjaardag.

Continue reading