De Digitale Winkelstofzuigrobot Die [Nog] Niks Kan

“Marty, was kosten die Kondome?”

Supermarkten kennen kleine marges,. Iedere techniek die een dubbeltje extra oplevert, wordt met gejuich ontvangen. Stop & Shop, een Amerikaanse supermarkt, introduceerde onlangs robot Marty (Engels). De winkels zijn sinds 1995 eigendom van Albert Heijn.

Marty zoeft door de paden, min of meer sinds een grote staking. Klanten vinden het maar een eng ding en medewerkers moeten er nog minder van hebben. Iedereen vraagt zich af of de zoefrobot mensen bespioneert, maar het enige wat Marty doet is via het omroepsysteem echte mensen bevelen rommel op te ruimen. Niet dat Marty het helemaal begrijpt, soms roept hij om een schoonmaker als er een winkelkarretje in de weg staat. Laat de robot nou de enige zijn die de klanten letterlijk voor de voeten loopt bij het consumeren. Die zelfvliegende auto duurt vast nog een tijdje.

Totdat het gevaar opgeruimd is, blijft Marty alarm via het omroepsysteem van de winkel blèren. Officieel is de robot bedoeld als aanvulling op de menselijke medewerkers maar Ahold Delhaize heeft aandeelhouders verteld dat slimme robots op termijn een gedeelte van de taken van het winkelpersoneel overnemen.

Voorlopig is dat nog toekomstmuziek en is praatradio-op-wielen Marty de kans voor winkelpersoneel om die loonsverhoging af te dwingen. Gewoon de robot eindeloos laten roepen om een schoonmaker in rij acht. Als er iets is dat klanten wegjaagt, is het wel eindeloos herhalen van zinloze mededelingen. Vraag de NS maar.

Terug naar de prijsvraag:
“Drei neun und neunzig.
NEIN, Zwei neun und neunzig, sie sind im Sonderangebot!”

Kopfoto gemaakt door Fikri Rasyid, gevonden op Unsplash / CJ Dayrit, gevonden op Unsplash / Markus Spiske, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen bewerkt en gecombineerd.

Lachen met Lidl

Lidl, de goedkoopste, de beste in groente en fruit – en – geen zorgen over de kosten van een verdwaald winkelwagentje. Wat zal Albert Heijn ‘blauw’ zien van jaloezie.

Vijf jaar op rij niet de beste met groente en fruit. Dat moet bijzonder pijnlijk zijn voor Albert Heijn. Een tijdje geleden lanceerde ze een futloze campagne waarin de Zaanse supermarkt vertelde dat ze echt van groente en fruit hielden, maar zelfs hun inmiddels gepensioneerde telegenieke winkelmanager kon het tij niet keren. Het jaar daarop won Lidl natuurlijk weer de eerste prijs Zelf ik eet ik graag groente en fruit en het prijsverschil is enorm. Een bos radijs kost bij Lidl 39 cent, de blauwe smurfen vragen er 1,19 voor. En ja de radijs van de Lidl smaken nog beter ook, die lekkere, iets pittige smaak ontbreekt bij de radijs van Albert Heijn.

Zakelijk gezien is Lidl een interessante organisatie. In een artikel in The Guardian legt de manager voor Groot Brittannië uit dat een beperkt assortiment van zo’n 1500 producten een van de succesfactoren is, die het mogelijk maakt lage prijzen te hanteren. Aldi en Lidl maken een kleine winst op ingezamelde statiegeldflessen van ongeveer drie cent, iets wat andere supermarkten niet lukt. Bij Lidl treft je regelmatig bordjes aan met “gekozen tot beste product”, onder andere door de Duitse Stiftung Warentest.

In mijn beleving stel ik me Lidl dan ook voor als een innovatieve supermarkt die het luie Albert Heijn continu alle hoeken van de kamer laat zien en was daarom verbaasd over de reactie van de prijsstunter toen ik opbelde om te melden dat er een winkelwagen voor de deur stond. Ze maken het je sowieso niet makkelijk. Eerst zocht ik op de website naar het nummer van de winkel in de buurt. Helaas stond er geen nummer bij, dus op zoek naar een algemeen nummer. Dat was ook niet te vinden en net toen ik het formulier op de website aan het invullen was, zag ik onderaan een nummer staan. Snel gebeld en verteld dat er een winkelwagen voor de deur staat.

“Dank u wel meneer. We komen ‘m ophalen. Dat gaat ongeveer een week duren.”

“Over een week staat ie er vast niet meer. Misschien even bellen met het filiaal om de hoek dat ze iemand langssturen?”

“Ja dat kan natuurlijk ook. Weet u ook welk filiaal het dichtste bij is?”

“Wacht, ik zoek het even voor je op, ik heb jullie website nog openstaan”

“Dank u wel meneer.”

Het is inmiddels een uur later en ik bulder nog steeds van het lachen, mijn geloof dat Lidl een super-supermarkt is, wordt wat minder, maar het blijft een mooie club. Winkelwagentje zijn duur, sommigen zeggen 150 euro, anderen spreken van prijzen tot enkele honderden euro’s. Wat de prijs ook is, even iemand langssturen is snel verdiend, zeker als supermarkten moord en brand schreeuwen dat hun winkelwagentjes verdwijnen. Wat zou moeten verdwijnen is bedrijven met een hoofdkantoor als een waterhoofd.

Het echte Japan: torii’s en supermarkten (3/5)

Hiroshima – Matsuyama
Op onze tweede dag in Hiroshima zijn we naar het eiland Miyajima gegaan. Voor mij een van de hoogtepunten van de reis. Het staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. In het water voor de kust staat de vermiljoenrode (een soort oranje) torii, zeg maar een poort naar een religieus heiligdom. De tsukushina schrijn is een van Japans beroemdste symbolen en talloze keren gefotografeerd. Op het eiland lopen ook hertjes rond die bijna alles eten, ook papier en plastic. Voor je het weet beginnen ze aan de folders in je broekzak of je plastic tas te knabbelen. Op een gegeven moment zijn wij met drie man bijna tien minuten bezig geweest om wat plastic uit de bek van een hertje te krijgen.

japan_header_03_torii

Continue reading