Statiegeld Op Kledinghangers

Statiegeld is net zout, het kan op bijna alles. Maar wel een stuk gezonder voor je kinderen.  Ja toch Primark?[1]

We beginnen met een grapje: waar zijn de poetsdoeken nog goedkoper dan bij Action? Primark natuurlijk, de kledingwinkel die zegt te zorgen. Vooral voor zichzelf dan, geld regeert tenslotte de wereld.

Je zult maar het geluk hebben dat je in de stad woont met zo ongeveer de grootste Primark in heel Holland. OK, van die 7.572 vierkante meter is het meeste voor de dames, dan komen de kinderen, babies en huishoudtextiel – en oh vergeet niet een paar vierkante meter aan geurkaarsen – maar voor de heren is er ook een hoekje ingeruimd. Meer dan genoeg voor Rotterdammers, wij houden van aanpakken, niet van winkelen. In ieder geval ik dan.

Je moet er tegenwoordig snel bij zijn. De paaseieren liggen al sinds januari in de schappen en de eerste kerstkransjes staan in de file, die worden eind augustus geleverd. Het is eind maart en ik neem een gigantisch risico. Toch fiets ik naar de Primark voor wat korte broeken. Sommige mensen zeggen waarom zou je met onze Hollandse kwakkelzomers maar dat is niet het gevaar wat op de loer ligt. Zijn ze er nog die shorts? Ja, en zelfs in mijn maat. Ik graai er vier mee. Nog even drie polo’s erbij en klaar. Afrekenen maar.

Pin, pin en ik krijg twee hele grote, lelijke, bruine papierzakken toegeschoven. Ziet er enorm eco uit. Erg onaantrekkelijk moet wel goed zijn voor het milieu. Zeker als er kreten op staan als ‘Primark Cares’ [Primark Zorgt] en ‘How Change Looks’ [Hoe Verandering Er Uit Ziet].

Als bewust milieuterrorist die graag met z’n rugzak het vliegtuig naar Verweggistan induikt, ben ik zeer in de nopjes met mijzelf. Toch maar mooi bio bezig en nog op de fiets ook. Maar wat zijn die tassen groot, dat past nooit in mijn rugzak. Die is maar 80 liter tenslotte. Zeven items, zeven hangertjes, zelfs de tennisbroekjes. Primark vraagt je niet eens meer of je ze wil hebben. [Nee.] De betrokken kledingwinkel is vooral bezorgd over hoe ze nog eentiende cent extra kunnen verdienen ten koste van het milieu. Denk maar eens mee.

Winkelruimte is duur, neem je de hangertjes terug dan moet je ze ergens bewaren. Die ruimte bespaar je nu en minder opslagruimte betekent meer ruimte voor rekken vol poetsdoeken. Door de hangertjes ongevraagd in de tasjes te stoppen, kunnen de kassa’s (een stuk of 50) meer klanten per uur verwerken. Hangertjes die retour gaan worden of hergebruikt of vernietigd. Het kost alletwee blijkbaar meer geld dan nieuwe hangertjes. Ze zijn uitgekiend hoor daar bij die luxe poetsdoekenwinkel.

Nieuwsgierig hoe het zit, ga ik naar de Primark website. Ik moet even door wat onzin waden maar dan vind ik het: een lichtgroene balk die belooft me alles te vertellen over de zorgzame, veranderende Primark. Ook is er nog iets met sustainable cotton, katoen dat goed is voor een duurzame toekomst ofzo. Je kunt ook minder nieuwe kleren kopen. Meer omineus vind ik het feit dat ik word doorgeleid naar de corporate website, zeg maar die van het hoofdkantoor. En dan gaan ze los.

“Een van onze doelen: beter voor de planeet zorgen. Daarom willen we de hoeveelheid afval vanuit de modesector beperken door kleding te maken die langer meegaat en die kan worden gerecycleerd. Om dat te bereiken, willen we alleen nog katoen gebruiken dat biologisch is, gerecycleerd is of verkregen is via het Sustainable Cotton Programme van Primark, en geen wegwerpplastic meer gebruiken.”

Kijk ik weet ook wel dat mijn blog vooral in Blijdorp wordt gelezen, niet in de echte wereld. Dank trouwens voor het toezenden van die krat bananen heer B.O. Kito. Ze smaakten heerlijk. Maar mocht door dit verhaal iemand eens vragen gaan stellen aan Primark dan schuiven ze vast de schuld op een onbetaalde stagiair die een foute tekst heeft geschreven. Je kunt ook iemand inhuren hoor Primark, kan de stagiair meehelpen en nog wat leren.

Het zakelijk ronkende reutelverhaal op de corporate website draaft nog even door.

“We willen onze omvang en lage prijzen benutten om iets goeds te doen.

Voor een betere planeet die betaalbaar is voor iedereen.

Want dat is hoe verandering er echt uitziet.

Primark Cares
Hoe verandering eruitziet”

Misschien minder handig geschreven dan je denkt. Die omvang betekent tenslotte ook heel veel plastic hangertjes die weggegooid worden. Ik had een plastic bakje moeten kopen toen ik er toch was want nu moet ik overgeven. Wat een trieste woordenbrij. Het verhaal over duurzame katoen is nog erger.

Primark huurt CottonConnect en Oritain in om het katoen gedurende de gehele, complexe produktieketen te volgen. Zo vat je een ingewikkeld nonsense-verhaal samen. Trouwens, klinkt goed hé ‘forensische wetenschap en de toeleveringsketen’? Alleen jammer dat we in een circulaire wereld leven en dat de plastic hangertjes weggegooid worden om als plastic bolletjes in ons lichaam en de katoenplant terug te komen. Vast om het forensisch volgen van katoen makkelijker te maken. [2] En laten we eerlijk zijn zo’n forensisch katoenbureau zegt wat de klant wil horen, verpakt in mooie woorden. En verder kijken dan je neus lang is, doen ze ook niet. Welke boterham wil nou slecht nieuws horen of verteld worden dat ze niet goed genoeg bezig zijn. Het gaat beide partijen tenslotte niet om het milieu maar om geld verdienen.

Gelukkig is er altijd nog Advies-Jan op wie je kunt bouwen voor een gedegen advies. Wat nou als we op vijf euro statiegeld vragen voor iedere klerenhanger? En ja dat is precies evenveel als mijn nieuwe tennisbroekjes kosten. Praat je daar maar eens uit Primark.

[1] Ik neem tenminste aan dat er nog geen wetenschappelijk onderzoek is dat aantoont hoe zout helpt bij het uit je lichaam spoelen van plastic.

[2] GJ heeft ook de beste samenzweringen, veel beter dan die mafketel Willem Engel. Hier gaan we. Geloof jij dat het toeval is dat mensen langzaam plastic gevoerd worden. Zou het geen sinister complot zijn van buitenaardse wezens om ons langzaam in robots om te bouwen? Lijkt me veel waarschijnlijker dan de gedachte dat de mensheid zichzelf langzaam vergiftigd. Zo dom zijn we nou ook weer niet.

Prik Me Dan Als Je Kan

RIVM: Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Soms denk ik dat die M staat voor ‘Monddood maken die burgers! Fout gezien virusbaas Jaap van Dissel’s persoonlijke 2020-kruistocht tegen mondkapjes.

De oude Egyptenaren begrijpen uitstekend dat hun lot innig verbonden is met dat van Moeder Aarde. OK, ze overdrijven licht met hun pyramides. Maar moet het RIVM zich dan niet eens druk gaan maken over statiegeld op alles? Laten we beginnen met mondkapjes. GJ is voor. Nee, niet mondkapjes. Ja, dat ook, maar voor statiegeld op mondkapjes. Boedha heeft vast iets filosofisch gezegd over oorzaak, gevolg en uitkomsten. Het RIVM is bijna net zo slim. Lees mee met wat de computer van het Rijksvolksgezondheidsinstituut nu weer orakelt.

BLIEP [alles begint met bliep. Echo iemand?]

HIER VOLGT HET ONFEILBARE OORDEEL VAN DE ALLESWETENDE RIVM [Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu] SUPERCOMPUTER [5]:

42. {Is er leven op Pluto als vriendschap niet bestaat? En hoe zit het met goede doelen? Of Sinterklaas? Weet het RIVM eigenlijk wel wat de echte bijwerkingen van het corona-vaccin zijn?] [42]

Tevens dank voor het invullen van uw mobiele creditcard nummer, BSN, sorry naam, geachte heer/mevrouw Fikkie.

BLIEP

(rest van de computertonen laat ik maar weg.)

U heeft nu een naam en woont in Groningen.

Er ligt een vaccin tegen corona voor u klaar.

In Maastricht.

(Niet bijdehand doen, natuurlijk niet in het huis van André Rieu. Daar woont z’n orkest al.)

Stil! We verzamelen nu uw gegevens om de vragenlijst te vullen.

Feit 1: U bent geen Olympische topsporter.

Feit 2: U heeft geen voetbaltalent [v/m] [meer], bent mogelijk vrouw en/of boven de 40. [3]

Feit 3: U dringt minder dan twee keer per jaar voor in de supermarkt.

Feit 4: U heeft geen rechten gestudeerd en dus geen proefschrift geschreven met de risqué titel ‘Menage a trois – en andere geinige rechtswetenschappelijke dinges’. Schijnt iets met arbeid en -recht te maken te hebben. Jammer, anders had u in 2020 een oneindig aantal mensen op uw bruiloft mogen uitnodigen en uw schouders kunnen ophalen over de ophef van het gepeupel. [9]

We verwerken nu de feitelijke feiten. Ogenblik AUB.

Reële feiten zijn realistisch verwerkt. En zeer professioneel.

Conclusie 1: U gelooft. Bijvoorbeeld in voortuitgang, wetenschap en democratie. Braaf zo Fikkie [4]

Conclusie 2: Oranje is niet uw kleur. Ook niet van uw ogen. Mooi. {Vinden wij van het RIVM. Spreek ons niet tegen.}

Conclusie 3: Ooit krijgt u vast een prik. Geloof vooral niet wat er in onze brief staat over leeftijdscohorten. Da’s minder mooi.

Conclusie 4: U bent niet demissionair minister van Knuffelstitie Ferdinand Grapperhaus Sr., die vorig jaar, alle coronaregels in acht nemend, voor de tweede keer getrouwd is. Dit keer met een kritische journaliste van een oud-Rotterdamse, voormalige kwaliteitskrant. Of dat wel de (niet ‘het’) NRC is of niet, kan ik uit privacyoverwegingen niet verklappen. Maar u bent niet belangrijk, dat is het belangrijkste voor ons.

{Sorry, maar wat moeten we dan? Jaap {1} van ’t RIVM, ahum ons baasmeneertje Van Dissel beweert tot het invallen van de winter vorig jaar dat mondkapjes schijnveiligheid bieden. Kijk ons administratieve assistenten daar niet op aan.}

{BLIEP, doe ik het toch} We verwerken nu de conclusies volgens schema. Ogenblik AUB.

Uitkomst: Er ligt een vaccin tegen corona voor u klaar.

In Maastricht.

Echt waar.

U ontvangt een inenting tegen corona. In de arm, niet uw neus. Malle Fikkie toch. De naalden zijn vers geslepen en gegarandeerd genadeloos prikkelbaar. Zij zijn niet de enigen. Wist u trouwens al dat onze spuiten bij werkelijk alle varianten, heden, verleden en toekomst waanzinnig goed werken? Zelfs die van Mars en Venus. Die worden binnenkort ontdekt. Ja, dat weten we nu al. Vertrouw ons gewoon maar. Hou je mond! Of moeten we de AIVD soms bellen dat u een beetje ondermijnend denkt? Sommige wetenschappers – denk de vrouw van Kuifje in China – ervaren dat opruiend. Pas maar op. [6] [8]

Welk merk u ook binnenkrijgt, ze hebben alleen maar positieve bijwerkingen. Bijvoorbeeld een groeispurt in het geloof van de heilzame werking van onze democratische rechtsstaat.

{krrr} Gebruiker verwerpt enig juiste uitkomst {/ssst}

{krrr} Niemand vertellen maar start stiekum subroutine 666 {/ssst} [10]

Officiele uitkomst: Begin opnieuw.

U heeft nu een naam en woont in de provincie Groningen. [2]

Onze excuses voor de vorige uitkomst. Wij maken nooit fouten. Onze computer ook niet. Moeder Natuur constant. En dan bedoel ik niet alleen aardbeving-19 deze maand. We gaan verder.

Er ligt een vaccin tegen corona voor u klaar.

In het huis van André Rieu.

{krrr} Gebruiker vraagt of die meneer het songfestival heeft gewonnen. {/ssst}

{krrr} Dat was toch in Rotterdam? {/ssst}

{krrr} Ja vorig jaar ofzo, vlak voor het EK mannenvoetbal en de Olympische Spelen. Normaal kijk ik geen TV maar daar heb ik een uitzondering voor gemaakt. {/ssst}

BLIEP. Einde protocol, Ondankbare burger is geholpen. Wat zijn we goed bezig.

Volgende!

Dit bericht is automatisch aangemaakt en daarom niet ondertekend.

EINDE. BLIEP BLIEP. HAHAHA.

{Niemand bij het RIVM is suf genoeg om het te ondertekenen. Ook wij houden van onze kinderen. En als we voor statiegeld waren, zij nog meer van ons dan ze al doen. Ach van de erfenis kunnen ze allemaal een kwart huis kopen. Dankbaarheid is duidelijk iets wat de jeugd van tegenwoordig niet meer leert. Op school.}

{BEGIN} Subroutine 666 {/BEGIN}

Wat een ongehoorzame, ondankbare kwal. Meldt maar aan de AIVD dat meneer mogelijk potentieel tegen 5G-zendmasten is. In theorie kan iedereen dat zijn. Lijkt me voldoende wetenschappelijke onderbouwing. Trouwens, in maart heeft de dinges dilletant vrijwel zeker op Pieter Omtzigt gestemd. Voorgenoemde persoon acht het evens mogelijk dat corona uit een ‘semi-bevriend’ buitenlands laboratorium ontsnapt is. Hij is ook nog voor statiegeld op werkelijk alles! Eigen schuld, dikke bult.

{END} Subroutine 666 {/END}

Kopfoto gemaakt door Markus Spiske, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Ooit was er in Rotterdam het befaamde snackloket Japie. Vast iets anders. Excuus dat ik niet alle details herinner, dat doet vijf uur ’s morgens met je. De Snor en Het Tramhuisje zijn trouwens ook iets van voor corona.

[2] Namens het RIVM onze niet-ondertekende excuses voor het feit dat we vermoeden dat Groningen een apart land was. Blijkt niet zo, wie had dat verwacht?

[3] Uw anti-sociale burgermanshouding richting betaald voetbal leiden wij af uit het feit dat u in Rotterdam woont, Feijenoord fan bent, maar te vaak en te luid pruttelt over de onbetaalbare nieuwe voetbaltempel in de Maasstad. Wat is het met hooligans die weerstand bieden tegen slopen? En iets met dan moeten we er daarna nog twee bouwen. Alsof het uw probleem is dat er geen ruimte is om nieuwe huizen neer te zetten in de tweede stad van Nederland. Graag stil en wel nu meteen. Anders AIVD weet u wel?

[4] Toeval natuurlijk dat de hondenkoekjes deze week in de aanbieding zijn. Samenzweringen leveren nooit geld op. Dwaze Fikkie.

[5]  Zoals alle supercomputers draait die van het RIVM op Windows-19 [6]

[6] Ach arm schaap. Jij gelooft dat versie 10,31417 de laatste is. Zoete dromen dan maar. [7]

[7] Een googol is tenslotte een heel groot getal omdat het niet achter de komma past.

[8] Je weet tenslotte nooit waar een vliegtuig een noodlanding moet maken.

[9] En nee, kaal is niet hetzelfde als kalend. Nogmaals nee Fikkie, dat is geen juridische scherpslijperij.

[10] Zo jammer dat X-Jan (uw privacy is belangrijk voor ons) nooit kinderbijslag heeft aangevraagd. Een telefoontje naar de Belastingdienst… Hadden we nog jaren plezier van kunnen hebben. Prutser zo krijg je nooit je eigen elftal.

[11] Trouwens waarom is het songfestival eigenlijk naar Rotterdam gegaan en niet Maastricht? De Maasstad heeft het uitstekend geregeld, iets waar het RIVM en de GGD nog wat van kunnen leren? Nou en?

[42] In het boek Hitchiker’s Guide to the Galaxy is 42 het antwoord op alles. De hoofdpersoon wordt door een buitenaardse vriend gered van een intergalactische sloopkogel die de aarde verbrijzelt om plaats te maken voor een nieuwe snelweg tussen de sterren. Hadden wij aardlingen maar de juiste ambtelijke stappen moeten volgen. Stap een is bezwaar aantekenen.

Jumbo’s Geheime Ingredient. Sambal Van 100 Euro Per Kilo

Pats, boem, dat is nog eens een kiloknaller!

Voor ik los ga, supermarkten proberen ook maar gewoon geld te verdienen en de marges zijn al klein genoeg. Dan moet je zeker zuinig zijn met een kostbaar goedje als sambal. Maar sambal als eenvoudig ingredient van 100 euro per kilo? Zelfs Loeki de Reclameleeuw zegt “asjemenou!”

Gj gaat Coronavriendelijk boodschappen doen. Mijn vrienden hebben uitgelegd dat de Smurfensupermarkt dan misschien wel altijd wint, Jumbo toch echt rules, zeg maar regeert. Dat wordt keihard duidelijk als ik vloeibare kaas wil kopen. In het koelvak zie ik een kuipje van 200 gram Jumbo smeerkaas naturel voor 79 cent. Sambalsmeerkaas, ook 200 gram, is 1,36. Daar krijg je overigens wel 3,1 procent sambal bij. En dus 3,1 procent minder smeerkaas. Overigens eet ik sambal omdat het niet helpt tegen Corona. [2]

Per kilo kost de naturelversie 3.95. De specialiteit is pittiger geprijsd, Even rekenen en aan 6.80 per kilo is het 72 procent duurder dan het instapsmeersel. Leukste vraag is natuurlijk wat die sambal los per kilo kost.

Image: Jumbo supermarkt webshop met prijzen smeerkaas met en zonder sambal, huismerk

Even een discriminerend grapje. “Smeerkaas bij?” Domme Hollanders! Mag ik zeggen als Reservebelg. Trouwens, waarom heet die lachende koe nu ineens “Bonnie?” Zo goed smeert ze niet weg. (Afbeelding: website Jumbo. Afbeelding is bewerkt.)

Een korte berekening uit het vuistje. Als er 3,1 procent sambal bijgaat in een kuipje van 200 gram, moet er dus ook hetzelfde gewicht aan smeerkaas uit. En nee, er is nog nooit een winkel geweest die meer in de verpakking stopt dan erop staat.

Er zit 96.9 procent smeerkaas in het kuipje en dat kost volgens de-altijd-lage-prijzen-van Jumbo 0.969 * 0.79 = 0.77 cent. Dat betekent dat het likje sambal 59 cent [1.39 – 0.77] kost. Daar heb je gelukkig wel ruim zes gram voor. Deel 59 cent door 6.2 en een gram kost nog geen tien cent. Valt best mee 95.89 voor 1000 gram, ja toch? Is nog niet eens 100 euro per kilo.

Op de verpakking staat geen Fair Trade logo dus er zit geen dure sambal van 12 euro per kilo in. Meer waarschijnlijk, iets dat nog goedkoper is dan de laagstgeprijsde sambal, Inproba Sambal Oelek van twee euro per kilo. De Jumbo smeerkaas moet wel verrijkt zijn met kostbare trassie volgens familierecept uit die “goeie ouwe” koloniale tijd van de familie van Eerd, maar rechtvaardigt dat de meerprijs? [4] Wat denk jij beste Jan-Peter [B]? [1] En als die peperdure sambal zo geweldig is, waarom dan niet ook los verkopen?

Afbeelding: supermarkt Jumbo biedt een kant en klaar appeltaartpakket aan, samen bakken tegen eenzaamheid.

Vond het al zo verdacht goedkoop, 449 voor een oven plus appeltaart. Kers op de taart? Bak eens samen [7] met een eenzaam iemand een appeltaart, twee vliegen in een klap. Kunnen je de volgende eenzame negeren, wel zo handig. Gelukkig bakken de marketingmensen van Jumbo weinig van emotionele manipulatie voor detailhandelprofessionals. (Afbeelding: website Jumbo. Afbeelding is bewerkt.)

Teleurgesteld draait Gert-Jan zich om en staat ineens met zijn neus voor het zoete broodbeleg. Onderin ligt nog zo’n koloniale klassieker weggestopt, oer-Hollands kokosbrood. Laatste keer dat ik het at, is als tiener. Thuisgekomen bekijk ik de verpakking en mompel dat vroeger alles beter was. Nee, niet onze koloniale overheersing, beste, blonde waterstofperoxideverslaafde [5], maar de verpakking van mijn exotische kokosbrood. Toen ik klein was, wikkelde de fabriek het in een eenvoudig, zacht plastiek. Tegenwoordig zit het in een zinloos hard kuipje. Sommige dingen veranderen nooit, je hebt nog steeds een mes nodig om de plakken te scheiden. Hup, eruit met die kleefhomp en klieven maar. Dat lukt echt niet in een hardplastic bakje.

Dan krijg ik weer een briljant idee. Waarom geen statiegeld heffen op zo’n zinloze verpakking? Niet Jumbo, maar statiegeld rules. Ooit. Kan niet, bestaat niet, want het kost geen werkgelegenheid. Doen we er gewoon een bonuswet bij. Fabrikanten zijn voortaan verplicht het gewicht aan plastic verpakking te vermelden. Mensen in de kokosindustrie die daardoor hun baan verliezen, kunnen meteen aan de slag bij de nieuwe adviestak van Jumbo: Mistig met Maten en Gewichten.

Naschrift
Vroeger zat er een slagerij J. van der Ven. Tegenwoordig zit op het plein bij de Jumbo een Turkse supermarkt. Daar hebben ze lekkere olijven. Natuurlijk neem ik die met sambal. Blijkt dat ze even duur zijn als gewone. Zelf scheppen voor 99 cent per ons. Achteraf bedenk ik hoe grappig mijn boodschappenroutine vandaag is. Thuisgekomen maak ik een boterham met kokosbrood en sambalolijven. [6] Het smaakt nog gruwelijker dan het klinkt, maar duizend keer beter dan een boterham met een kuipje smeerkaas van 79 cent en een snuifje sambal van 100 euro de kilo.

Afbeelding: foto van olijven in sambal en een pak kokosbrood

Weet je wat, probeer eens iets nieuws. Als jullie mij kunnen overtuigen dat het wel een goede combinatie is, beste marketingmensen van Jumbo, neem ik mijn woorden terug.

Kopfoto gemaakt door Katrin Leinfellner gevonden op Unsplash, Louis Hansel @shotsoflouis, gevonden op Unsplash en Mockup Graphics, gevonden op Unsplash (2x). Afbeeldingen zijn gecombineerd en bewerkt.

[1] Mensen met een dubbele voornaam kun je altijd vertrouwen, die zijn namelijk kak. Wel goed uitspreken.

[2] Normaal zou ik grappen dat ik sambal eet om mijzelf tegen Corona te beschermen, maar mensen geloven tegenwoordig alles, bijvoorbeeld dat ministers altijd het goede voorbeeld geven op hun bruiloft. Dan maar een keer niet de leukste thuis.

[3] Nog even over ons koloniale verleden zonder schuldgevoel enzo. De Engelse Wikipedia schrijft, kokosbrood “is a popular breakfast food of the Netherlands, due to its colonial history”. De Nederlandse versie schrijft daar niks over, wel dat er ingredienten zitten in kokosbrood. Nogal wiedes. Wat, mag je zelf uitzoeken.

[4] Ja, die zin in die volgorde want in 1922 begon Jumbo als handel in koloniale waar.

[5] En dan durft de Tweede Kamer ook nog a priori om respect te vragen. Respect moet je iedere seconde van de dag opnieuw verdienen.

[6] Hoogste tijd om samba-olijven uit te vinden. Rio rules natuurlijk altijd!

[7] Triest maar waar je kunt wel eindeloos grapjes blijven maken over oneerlijke supermarkten die ons manipuleren. Even opgezocht bij Heel Holland Bakt, wat de ingredienten van een klassieke appeltaart zijn. Daar gaan we:

Deeg
200 gram zachte boter (plus extra voor het invetten)
160 gram bruine basterdsuiker
0,50 theelepel kaneel (gemalen)
300 gram witte bloem
mespuntje zout
1 ei
paneermeel voor het bestuiven
Appelvulling
100 gram rozijnen
rum
8 stuks Jonagold appels
100 gram gepelde walnoten
4 eetlepels suiker
1 zakje vanillesuiker
3 theelepels kaneel
Samenstellen
1 ei voor het bestrijken
25 blanke amandelen
poedersuiker

Dat en dan nog acht stuks Jonagoldappels past nooit in zo’n klein kartonnetje.

“Oh wat lief buur, eet je een stukje appeltaart mee?”
“Sorry, ik heb zo’n kant en klaar kartonnetje bij de Jumbo gekocht.”
“Ach kind, geeft niet, wijsheid komt met de jaren.”

[8] Het is vandaag zaterdag drie oktober. Hier is de uitsmijter voor het geval je denkt dat ik te hard oordeel over Jumbo. Gert-Jan is inmiddels aan zijn zesde verzopen kat bezig. Sinds anderhalve week draag zelfs ik geen korte broek meer in mijn vrije tijd. Terwijl ik deze overpeinzing tik, spoelt de 13e pizzabezorger door het putje aan het einde van de straat.

Toch stamelt Jumbo nog steeds over handige lijstjes om je barbecue voor te bereiden. Vast die van een april 2021, de dag waarop ik grap dat morgen Corona eindelijk voorbij is. Verwacht van mij geen medelijden met een supermarkt die zijn zaakjes zo slecht voor elkaar heeft.

Herfst, drie oktober 2020. Voor sommige grootgrutters kan klimaatverandering niet snel genoeg gaan. (Afbeelding: website Jumbo. Afbeelding is bewerkt.)

Tosti’s en Knakworst. Beste Lunch Ooit – Met Gulle Kinderlach

Als je dacht dat het waterijsalarm van vorig jaar een hoogtepunt was, het leven kan nog zoveel beter.

De zomervakantie komt eraan en GJ voert nauwelijks meer iets uit. Geen grapjes aub, het ritme van de kalender dwingt me. Zoveel borrels en etentjes, de omzet van mijn lokale supermarkt loopt een gevoelige deuk op.

Veel mensen mopperen over sociale gebeurtenissen rondom het werk, ik niet. Met mijzelf de afspraak gemaakt dat ik altijd even mijn neus laat zien. Het is goed om de mensen met wie je dagelijks samenwerkt ook eens in het wild te spreken. Ik vermaak me overigens altijd prima.

Dit keer is de extracurriculaire activiteit net even anders, een vrijwilligerswerk-“verplichting.” Eerste keer voor mij en ik weet niet precies wat ik moet verwachten. Beschaafd kwartiertje na aanvang kom ik binnen. Ruim voor de klok kwart over slaat kreunt mijn telefoon al onder de belletjes en appjes. “Waar blijf je?” Nee, mijn populariteit is niet ineens ontploft, ik ben vrijwilliger op een basisschool. Gert-Jan de klusjesman en het is een van de meest briljante dingen in mijn leven ooit.

“Mijn vader heeft ook een boormachien.”

“Zooooooo dat wiel is wel rond.”

Makkelijker om een antwoord te verzinnen op de eerste kreet dan de tweede. Maar waarom zou je, kinderen babbelen toch wel. Open, nieuwsgierig en onbevooroordeeld als ze zijn is het iedere keer weer een feest.

Was ik maar een dagje wel slimste maar niet de leukste thuis dan had ik bedacht dat op een school kinderen de lunch verzorgen. De concierge schopt me zowat naar binnen, volledig verdiend in dit geval. Een tweede gezwinde terechtwijzing onder mijn kont, lanceert GJ vanuit de lerarenkamer het rechte pad op, richting lunch.

De kinderen zien me al aankomen en vragen enthousiast mijn naam. “Dan mag u daar gaan zitten.” Eentje staat er tosti’s te bakken, een ander vraagt me wat ik wil drinken en schenkt vol overgave melk in een kartonnen beker. De kinderen zijn zo druk om het ons naar de zin te maken. Omgekeerde wereld. Maar voor dat ene uurtje per jaar… Moet kunnen.

Voor mij op tafel staat een bord waarop fier een zelfgemaakte kaart prijkt. “bedankt voor het komen gert-jan <3.”

Niet echt aardig, maar ik heb liever dat de mensen op mij wachten dan andersom. Ook al ben ik nog zo’n grote jongen, als de verbijstering van mijn falen inzinkt, neemt het gigantische proporties aan. En terecht! Onder het bord ligt een tekening die als placemat dient. Prachtig toch? En dan ben ik nog dom genoeg om te laat te komen ook.

Krijg van de juf ook nog huiswerk mee in een tasje dat zegt “Ik ben leraar, wat is jouw superkracht?” Telraamreparafluisteraar misschien?

Het menu bestaat uit tosti’s, knakworstjes en krentebollen. Keifantastisch! Maar het beste zijn wel de vier breedlachende kinderen. Daardoor smaakt alles duizend keer beter. Nog nooit zo lekker en gezellig gegeten. Dank jullie wel.

De tafel is alleen voor volwassenen gedekt, da’s een beetje raar op een lagere school. Ik moet er wat aan trekken en de juf is sneller overtuigd dan de kinderen dat iedereen aan moeten schuiven, zo hard doen de leerlingen hun best. Tosti’s zijn toch wel lekker en we hebben nog wat stoelen, dus even later komen de kinderen erbij zitten. Beter. Nou klopt het tenminste.

Die laatste tosti’s worden zo ongeveer gaar gekeken terwijl de kinderen honderduit kletsen. Nog een week en het is vakantie. Als kleine spruit telde ik die laatste dagen van het schooljaar ook hardop af. Onze kleine koks zijn allemaal lid van de leerlingenraad. Als ik doorvraag, blijkt dat ze het netelige probleem van wie wanneer mag voetballen op het veldje naast school hebben opgelost. Ook het mysterie van de vuilnisbak was snel ontrafeld, zo vertelt mijn jonge, charmante tafelgenoot. Helaas maken wij grote mensen er nog steeds een puinhoop van denk ik ondertussen.

De bel gaat maar onze jonge gastheren hoeven nog niet terug naar de klas. We eten even rustig af. Bij het afscheid krijgt iedereen een hand en wordt plechtig bedankt. De kinderen gaan alleen maar harder stralen. Ik ook hoor. Fantastisch toch?

Jullie kennen mijn onwrikbare standpunt: grote mensen zorgen voor kleine mensen. Andersom? Nou voor heel even dan en maar een ietsiepietsie. We moeten tenslotte niet overdrijven.

Iedere generatie wil een goed leven voor zichzelf maar bovenal een beter leven voor de kinderen. Als onze kinderen over een paar jaar zelf Mamma en Pappa zijn, is dat ook hun grootste wens. Laten wij ze daarbij helpen en beginnen met onze eigen rommel opruimen. Statiegeld iemand?

PS, van de week tussen de etentjes door even een paar ansichtkaarten kopen om de kinderen te bedanken. Grote mensen zorgen tenslotte voor kleine mensen. Moeten we het wel serieus nemen.