Mannenkoor Concordia uit Roosendaal houdt na 102 jaar op te bestaan. Corona legt de vereniging stil maar sociale media dragen haar ten grave.
Van de week naar de Rotterdamse Dakdagen geweest. Een vriend had een foto van me gemaakt die hij emailde met Google Foto’s. Dan moet je eerst inloggen op je Google-account – die ik niet heb – om de foto te bekijken. Je kunt ‘m ook gewoon zo emailen of doorappen. [1]Vanmiddag een vriendin met een geinig (neem ik aan) Facebookbericht. [1] Blijkbaar gaan je hersens rotten van teveel telefoonstaren want toen ik een paar jaar geleden 50 werd, hebben ze het verrassingsfeest achter mijn rug om via Facebook geregeld. Dat was veilig en verantwoord omdat ik niet op Facebook zit.
Ach, terwijl ik dit schrijf luister ik naar de radio en niet Spotify. Een boodschappenbezorger belt naar de studio. Wie er het meest gebruik maakt van de service? Ouders met kinderen want die hebben het zo druk. Ahum, tijdje geleden ouderavond op school. De Marsmannetjes en -vrouwtjes zullen wel geland zijn want als de trotse kinderen proberen de aandacht van pappa en mamma te trekken, kijk dit is mijn school, mijn klas en dit en dat, weigeren ze nukkig van hun scherm op te kijken. Vijf minuten maar, kom op zeg het zijn je kinderen. Volledig geprogrameerde menselijke robots. Mijn voorstel: vanaf nu kijkt de rechter bij echtscheidingen naar het telefoongebruik van de ouders. Degene met de minste schermminuten wint en krijgt de kinderen.
Gert-Jan komt uit het Brabantse Roosendaal en is als enige van de familie naar de grote stad verhuisd, de rest woont er nog. Voor een kleine plaats heeft het een niet onaardig verenigingsleven. Pap is lang en enthousiast lid van Mannenkoor Concordia, een vierstemmig koor opgericht in 1920. Honderd jaar na 1920 komt 2020. De annus horribilis die het begin van corona inluidt. Het bestuur van Mannenkoor Concordia is dan al minstens een jaar bezig om een spetterend eeuwfeest voor te bereiden. In 2008 wordt een complete opera op de planken gezet. De plannen voor het jubileumjaar 2020 zijn minstens net zo enthousiast. Niets staat een daverend eeuwfeest in de weg. Kennis, kunde, ervaring en passie zijn immers in ruime mate aanwezig.
De gemiddelde leeftijd van de heren is relatief hoog en het eeuwfeest is een uitstekende kans om nieuwe leden te werven uit alle generaties maar door corona valt het hele verenigingsleven stil. Oudere mensen worden disproportioneel hard geraakt door corona en het ledenbestand dunt in de twee jaar die corona duurt dan ook sterk uit. Zo sterk zelfs dat na 102 jaar er geen toekomst meer is. Van een opera is allang geen sprake meer, bestuur en leden besluiten gelukkig wel een waardig afscheid te organiseren. Je neemt als heer tenslotte afscheid met opgeheven hoofd, niet via een achterdeurtje maar door de voordeur.
Op weg naar het laatste concert zijn er nog wat struikelblokken. Vlak voor corona moet de vaste dirigent noodgedwongen afscheid nemen. Haar opvolger moet na korte tijd eveneens afhaken. Gelukkig wordt een voormalig dirigent samen met een aantal oud-leden bereid gevonden samen wat oud-leden om mee te werken met het afscheidsconcert. Eerlijk is eerlijk, het klinkt als een klok. Als er al een valse noot te bespeuren is, zal dat vast komen doordat mensen een brok in hun keel hebben. Na een relatief kort concert valt het doek definitief en blijven zowel leden als concertgangers verbaasd achter. Dat corona een aderlating voor het ledental is, begrijpt iedereen. Maar dat er geen nieuwe aanwas is, onbegrijpelijk. Je zou toch zeggen dat mensen die via hun telefoon boodschappen bestellen en thuis laten bezorgen, tijd over hebben. Of begrijp ik het nou niet? Ik begrijp het helemaal niet, dat is zeker. Wat ook zeker is, is dat het een waardig afscheid is. Op veel te jonge leeftijd. Eeuwig zonde.
—
[1] Vijftig-plus dan krijg je dat. Zijn ze allebei. Wil je erbij horen en hip zijn. Misschien je gehoorapparaatje wat harder zetten, kun je horen hoe de jeugd van tegenwoordig je uitlacht. Terecht.
