Tranen in Blijdorp

Het is maar net aan welke kant van het glas je geboren wordt.

Een bezoek aan de dierentuin stemt vooral triest. Dieren in gevangenschap zal nooit veranderen. Hoe we met ze omgaan en de hoeveelheid geluk (lees ruimte) die we ze bieden, hopelijk wel.

Waarom het 50 jaar duurt voor het opvalt, ik weet het niet. Wat is dat met apen? Die vraag ligt op ieders lippen. De een bedoelt: waarom zijn de apen zo verspreid over Blijdorp, terwijl ze vroeger ‘gezellig’ op een kluitje zaten. Anderen vragen zich af waarom de apen er zo ongelukkig uitzien.

Blijdorp is misschien wel de mooiste diergaarde van Nederland, ondanks dat dierentuinen na dit bezoek het meeste van hun glans verloren hebben.

“Dit is niet hoe ik mijn territorium had voorgesteld.”

Donderdag 21 juni, het begin van de zomer, Koning Winter is een beetje de weg kwijt en probeert zich er nog even tussen te wringen met een graad of 14 en een spatje regen. De koudste dag in maanden schrikt veel mensen af van een dagje dierentuin. Pap, een vriendin en ik gaan natuurlijk wel, ik vanzelfsprekend in korte broek.

Toen ik studeerde had ik een geliefde die niets liever deed dan naar de dierentuin en kinderboerderij gaan. Ik vond er na tig keer maar weinig aan, maar ooit op sleeptouw genomen naar geluk door de vrouw van wie je houdt? Die glimlach op haar gezicht als ze me begeesterd voorging, dat dus. Fijne herinneringen. Een jaar of twee geleden met mijn nichtje en haar Mama en Papa de dieren bezocht. Net zulke fijne herinneringen. Wat was Blijdorp gegroeid, de dierentuin is stiekum onder de treinrails doorgekropen en bijna verdubbeld in ruimte.

Waarschijnlijk zijn die herinneringen er de reden van dat ik nu pas merk hoe miserabel sommige dieren zijn. Ooit opgezocht wie er sneller is: een leeuw of een tijger. De tijger dus. In het wild heeft de tijger volgens het blije bord een jachtgebied van 10 tot 20 km2 en besluipen hun prooi tot op een afstand van 20, soms 10 meter, voor ze toeslaan. De Blijdorpse Sumatraanse tijger ligt in een kooi die hoogstens 10 bij 10 meter is. De begeleidende tekst kopt olijk “altijd op jacht”, maar de enige jacht die deze tijger kent, is de uitdaging om zijn kop zoveel mogelijk achter een pilaar te verstoppen terwijl mensen hem aangapen door het glas.

Wedden dat Blijdorp het bord binnen zes maanden heeft aangepast?

Continue reading

Lokale Politiek: Mag het een Onsje Meer Zijn?

De Rotterdamse burgemeester Aboutaleb pleit voor 500 euro extra voor gemeenteraadsleden omdat ze zo hard werken. De echte wereld is hem duidelijk vreemd.

Iemand die een HBO opleiding tot ingenieur heeft afgerond, moet toch gevoel voor cijfers hebben. Maar helaas. Waarschijnlijk tast een leven lang rondbanjeren in de politieke jungle (begroeiing maximaal 10 centimeter hoog) je gevoel voor verhoudingen aan.

Onze Rotterdamse burgemeester Aboutaleb pleit voor hogere vergoedingen, zeg maar salaris voor raadsleden want ze hebben het zo druk. Gut, gut. Ooit in een grotemensenbedrijf gewerkt eerwaarde burgervader? U weet wel zo’n club waar de werknemers zuur grappen ‘hard voor weinig’ en de werkgevers retoucheren met ‘meer voor minder?’ Dat is nou de discipline van de markt, zeg maar de wereld waarin het geld verdiend wordt dat politici in onze naam uitgeven.

Reken even mee. Een raadslid in een grote gemeente als Rotterdam krijgt maandelijks een belaste vergoeding van EUR 2.352,29 voor een deeltijd functie van afgerond drie dagen. Op basis van een volledige werkweek is dat ongeveer EUR 4.000,= per maand, risicovrij. Als je geen resultaten boekt, kun je altijd de lastige oppositie, gekozen door burgers die het niet snappen, de schuld geven. Moet je eens bij de baas proberen. Daarom zeggen tien van de tien belastingbetalers da’s snel verdiend van mijn centen.

Ondanks de bovenmodale ‘bijverdienste’ pleit de Rotterdamse burgervader voor een verhoging van zo’n 20 procent. Ik heb nog nooit zo’n salarisverhoging gehad. Het is eerder andersom, voor jouw twintig anderen. Aboutalebs vrijgevigheid illustreert nogmaals het geluk van andermans geld uitgeven, maar iemand moet het wel verdienen.

Toch is Aboutaleb rekenen niet helemaal verleerd. “Maar aan het eind van de maand moet de huur en de energierekening wel worden betaald. Het leven wordt steeds duurder.” Dat geldt voor ons allemaal, maar niemand krijgt daarom 20 procent opslag. Zelfs van dat ene magere procentje, minder dan de inflatie, gaat nog wat af omdat de gemeentelijke lasten extra hard stijgen, vanwege hogere uitgaven. Ooit zo’n geintje geprobeerd met je eigen huishoudboekje? Dan woon je nu vast in een kartonnen doos.

Aboutaleb heeft nog een argument voor lastenverhoging. Het Rijk heeft veel taken naar de gemeente afgestoten. Klinkt een beetje als een kwaadaardig Star Wars rijk. Je zou zeggen dat kamerleden dan minder te doen hebben en een gedeelte van hun salaris naar de gemeenteraad overgeheveld kan worden, maar zo werkt het niet in vriendjespolitiek-land.

Sowieso een rare redenatie dat raadsleden in grote gemeentes er meer bijkrijgen omdat ze het drukker hebben. Heb eens medelijden met de raadsleden in kleine en middelgrote gemeentes, die krijgen het dan nog veel drukker. Als lid van de Arbeiderspartij zou je van onze burgemeester meer solidariteit verwachten. De beste manier is om geld over te hevelen van grote naar kleine gemeentes. Maar ja, solidariteit is zo 1999. Belastingverhoging is anno 2018 overigens nog steeds een heet onderwerp.

Een van de mooiste aspecten aan het zogenaamd onderbetaald zijn van raadsleden is dat deze – op voltijdsbasis 4.000 euro betalende – functies nu veel aantrekkelijker wordt voor minima en tegelijkertijd anti-lucratief voor mensen die minimaal modaal plus plus verdienen. Laten er nou net meer van de eerste soort dan van de tweede soort zijn. Wie had dat ooit gedacht minder betalen leidt tot een meer representatieve democratie? Een ding weet ik zeker, dit is absoluut niet de bedoeling van de salonsocialisten. Aboutalebs opmerking over “een eerlijke beloning” negeer ik voor de zekerheid maar.

Overigens een politieagent verdient tussen 2.054 en 2.928 euro per maand, zeg maar gemiddeld 2.500 euro per maand. Die beloning is voor een volledige werkweek, inclusief gratis kogels (tweerichtingsverkeer), scheldpartijen, bespugingen en heel veel leed dat ze nooit meer vergeten. Ongeveer evenveel als een raadslid in drie dagen veilig bijverdient. Misschien beter om de helden in blauw er 500 euro bij te geven?

Ach laten we eerlijk zijn. Het is de schuld van D66. Wat is? Alles is. Als burgemeesters gekozen waren, had Aboutaleb dit nooit durven zeggen. Iets met functionerende rechtstaat en verantwoording afleggen aan hen die je dient.

Naschrift

Als man zonder kinderen denk ik alleen in voltijdbanen. Veel ouders die deeltijd werken zouden niet alleen het salaris briljant vinden maar ook de vrijheid om thuis te werken. Maar ja, waar vind je zo’n goedbetaalde deeltijdbaan?

Foto gemaakt door Adi Constantin, gevonden op Unsplash.

Stem Wijzer?

D66 slacht haar eigen referendum. Keuzevrijheid, maar alleen als het in het verlengde ligt van de partijvisie. Democraten 66 bestaat al meer dan een halve eeuw en toch ontbeert de partij – waarop ik vroeger vaak heb gestemd – het meest elementair begrip als het aankomt op de fundamenten van de democratie.

Dichter bij huis, in mijn eigen Rotterdam, is Leefbaar tot regentenpartij verworden. Ooit gehoord van een partijbestuurder die een zielzuivering oplegt door een nieuw-benoemde wethouder een hulpverleningsbelasting af te dwingen van 10.000 euro, alleen omdat hij de lokale partijlijn niet volgt? De eis tot reflectie ging natuurlijk per telefoon, iedere partij, lokaal of niet, weet immers dat je geen sporen moet achterlaten als je intern partijmechanisme gebaseerd is op een totalitaire bestuursvorm.

In Brunsum is de “omstreden” wethouder absoluut niet bevlekt. Wat onacceptabel blijkt, is de handelswijze van meneer de burgemeester. De heer Winants bracht destijds naar buiten dat Palmen ‘een ernstig risico’ vormde. In het geheime, persoonlijke advies aan burgemeester Winants heeft een externe bureau vorig jaar geoordeeld dat Palmen wel degelijk benoembaar was, maar dat hij ook een ‘risicovolle keuze’ was.

Oh, en het draaide allemaal om grond die wethouder Palmen al sinds 1976 als zijn eigendom mocht beschouwen. Het algemeen belang en de bestuurlijke guillotine, niets staat verder van elkaar. En u dacht dat ze voor ons werkten?

Profileringdrang is een gevaarlijk gif waardoor politici zelfs bij de waarheid gaan stijgeren. Dat overkwam ook de minister van Binnenlandse Zaken, Kajsa Ollongren. De gemeenteraad hem moest dwingen af te treden en de minister dreigde dat ‘als dat niet gebeurt, anderen moeten handelen’. Handelen als de omstandigheden daarnaar vragen is een groot goed, nadenken voordat je wat doet, nog veel meer.

Gemeenteraad. Dwingen! Een ministeriele vorm van intimidatie die totaal misplaatst is. Een gemeenteraad maakt haar eigen keuzes, net zo als een minister staat voor de integriteit van haar beleid. Indien de minister het niet eens is met het gevoerde beleid, grijpt ze in. In dit geval maakt de minister er zich makkelijk van af door te proberen de gemeenteraad voor haar karretje te spannen.

De twee hoogleraren die het integriteitsonderzoek naar Palmen uitvoerden, stellen dat het screeningstraject ‘niet deugt’. Geheime adviezen, geen wederhoor en geen inzage, een ‘moderne guillotine’ met als enig belang het behoud van het pluche. Landsbelang, stadsbelang, wiens belang? En zogenaamd maar verbaasd zijn over de betrokkenheid van de moderne burger. Voor de volledigheid, minister Ollongren is lid van D66.

Op wie moet ik nou stemmen bij de komende gemeenteraadsverkiezingen in maart? Wie het weet mag het zeggen Met een goed verhaal stem ik misschien op je, pardon, u.

The Centre Pompidou, Paris, France – Kopfoto gemaakt door Curtis MacNewton, gevonden op Unsplash.

Terug naar de Schiedamseweg

Aan het einde van de Nieuwe Binnenweg steek je de Lage Erfbrug over – vroeger waren er twee bruggen – en wandel je Delftshaven binnen via de Schiedamseweg, de levensader van de Rotterdamse wijk. Links op nummer 36A boven Jamin, is mijn vader geboren. Vandaag zijn we een kijkje gaan nemen.

rotterdam, schiedamseweg

Na vijftig jaar terug in de straat waar je geboren bent: de Schiedamseweg in Rotterdam

 

Natuurlijk hadden we al op Google gekeken en het eerste wat Pap opviel was dat het oude huis niet meer die karakteristieke luiken bezat uit zijn jeugd. Toen kwam de verontwaardiging dat het grotendeels leegstaat: vooruitgang zullen we maar zeggen. We zijn overigens niet de enigen die de verandering geen verbetering vinden.

rotterdam, delftshaven, schiedamseweg rond 1950, 2015

De luiken zijn na vijftig jaar verdwenen.

In de jaren vijftig zat er op de begane grond een winkel van Jamin. Letterlijk slapen bovenop een snoepwinkel lijkt me voor een klein jongetje heel moeilijk. Linksonder staat nog een verkeerspaaltje. In 2015 zijn de ruiten afgeplakt wachtend op de volgende huurder en rijdt er een tram bovengronds en een metro ondergronds.

rotterdam, schiedamseweg, delftshaven, pap, geboortehuis

Een halve eeuw terug in de tijd, alleen de korte broek ontbreekt.

Opa wilde zijn eigen voetbal elftal. Hij kwam tot tien. Hoe zat het ook al weer pap? De meisjes sliepen rechts en de jongens links…

rotterdam, delftshaven, schiedamseweg, spanjaardstraat, 2015

Kruising Spanjaardstraat

We doen op ons gemak een rondje door de wijk en beginnen op de kruising met de Spanjaardstraat, ter hoogte van metrohalte Delftshaven.

rotterdam, delftshaven, prinses theater, schiedamseweg, 2015

Prinses Theater

We wandelen langzaam richting de Lage Erfbrug en Pap herkent aan de overkant het Prinses Theater, dat was er vlak na de oorlog ook al.

rotterdam, delftshaven, schiedamseweg, 2015

Verandering: ja. Vooruitgang?

Belwinkels, eethuisjes en torenflats. Zou pap nu denken vroeger was alles beter? OK: misschien niet alles. Internet, mobieltjes, Whatsapp en Internetbankieren mogen blijven. En TV’s groter dan 50 inch natuurlijk.

rotterdam, delftshaven, schiedamseweg, 2015

Nu en toen

 

rotterdam, delftshaven, schiedamseweg, 2015

Aan het begin van de Schiedamseweg, net na de Lage Erfbrug staat een mooi blokje oude huizen.

In mei 1940 is de binnenstad van Rotterdam platgebombardeerd, daardoor is het geallieerd bombardement op 31 maart 1943 in de vergetelheid geraakt. Bij de operatie werd niet het beoogde complex van de Kriegsmarine in het Vierhavengebied, maar bij vergissing het gebied aan het eind van de Schiedamseweg getroffen. Ruim 2600 woningen werden verwoest, waaronder een groot deel van de blokken die J.J.P. Oud hier in de jaren twintig had ontworpen. Er waren 326 doden en 400 gewonden. Gelukkig is er nog iets bewaard gebleven.

pap, foto schiedamseweg rotterdam, kerk breda

Bermuda driehoek. Locatie Roosendaal: foto links: Rotterdam, foto rechts: Breda. 11 augustus 2015

 

Heelhuids in Holland (7/7)

Mazar-i-Sharif – Salang – Kaboel – Dubai – Rotterdam (11 – 17 augustus)

Waarin GJ kabaal in Kaboel maakt, heelhuids in Holland terugkomt (en zijn nichtje bijna lukt wat de Taliban niet is gelukt), maar vooral Mam mist.

Mam

Vandaag is een waardeloze dag. Het is 11 augustus 2014. Het is het precies een jaar geleden dat mam overleed. Op zo’n moment besef je hoeveel je iemand mist en hoeveel ze voor je betekent. Ik herinner me Moederdag nog in mei. Ik heb me de hele dag bezig gehouden met de schuur opruimen, ik was zo onaanspreekbaar dat ik iedereen het liefst uit de weg ging.

Gelukkig heb ik gisteravond een berichtje naar Nederland kunnen mailen dat mijn telefoon nog in Kaboel ligt en ik niet weet of ik kan mailen, dat lukt inderdaad niet. Wel heb ik een kettinkje met een Maria medaillon meegenomen en de hele dag gedragen, jaren geleden van Mam gekregen. Haar voornaam is ook Maria. Geen idee wat de Afghanen er van denken, maar eerlijk gezegd vind ik dat voor een keer absoluut niet belangrijk.

Continue reading

Nieuwe badkamer, zware bevalling

Onlangs ben ik verhuisd. Als student ging ik op kamers en mijn eerste honk was ook in Rotterdam Alexanderpolder, op een steenworp afstand aan de Zocherstraat. Niet alleen heb ik daar geweldige herinneringen, maar ook vrienden voor het leven aan overgehouden.

Mijn nieuwe appartement is net zo groot als mijn eerste complete studenthuis. Dat is wel wennen, maar een mens verzamelt zoveel spullen, ik ga nog schrikken bij de volgende verhuizing.

Een paar dagen nadat ik de sleutels heb ontvangen, bel ik met de verhuurder, zij beheren de flats namens de eigenaar en vertel dat de badkamer toch wel in erg slechte staat is en de tegels van de muren komen.

“Je hebt toch getekend, dan moeten we het huurcontract maar ontbinden.”

vrachtwagen levert tegels voor badkamer in de rotterdamse adriaan dortsmanstraat af

Zo’n grote vrachtwagen voor een paar doosjes met badkamer tegels.

Continue reading

Tijd om te verhuizen

Na bijna een jaar en een natte zomer te hebben doorgebracht aan de Gordelweg wordt het tijd om te verhuizen. In april bijna geroosterd omdat de badkamer lekkage had en de stoppenkast onder het badkamervloer zat. Daarna stond de benedenverdieping onder water en kon ik bijna alles weggooien.

overaldouchen.nl een draagbare douche in de woonkamer bijvoorbeeld

Overal douchen: in de woonkamer bijvoorbeeld.

Continue reading