Mes – Steek – Pijn [vakje 21]

Vandaag in vakje 21 een minder leuk stukje nostalgie, maar veel belangrijker dan al het andere gereutel bij elkaar.

Goldband, terugvertaald als Goudband is een wit poeder. In het Engels wordt het finale produkt modder genoemd, perfecte naam. Voor gebruik water toevoegen. En dan maar muren stuccen. Die zag je vast niet aankomen. Weet je wat ik niet zag aanstormen? Goldband, de band. Zeg nou zelf Noodgeval is een waanzinnige plaat, helemaal nu en toch jaren 80. Krijg je ervan als je vader stucadoor is. Wat een onzin. Hadden ze het netzo goed MP75 kunnen noemen. De M staat voor machinaal verwerkbaar overigens.

Witte Was betekent de doorbraak voor Goldband met een tekst die Adriaan van Dis trots moet maken. Nee, niet bladeren vallen van de bomen af maar waarom is coke zo duur. Heb zo hard gelachen de eerste keer toen ik het hoorde. En dan noem je jezelf Goldband. Die jongens komen er wel. In 2022 spelen ze Lowlands ondersteboven. Het onvermijdelijke Pinkpop volgt in 2023. Wat een band.

Noodgeval was een of twee edities geleden de hoogste nieuwe binnenkomer in de Top 2000 – ja, ook GJ kan er niet omheen. Deze keer [2023] staat het lied op 94, wereldprestatie. Als ik de reclame van de publieke omroep goed heb gehoord is Stiekem van Maan en Goldband – heerlijke plaat – dit jaar de hoogste nieuwe binnenkomer. Maan begrijpt het, Goldband ook, GJ begint het langzaam te begrijpen, nogmaals sorry Maan. En dank je wel André van Duin.

Leuk dat er een jaren 80 sausje over het ouvre zit, maar wat is nou de link? Appeltje, eitje. Naast muziek leest GJ wel eens een boek, je weet wel van die mislukte bakstenen met veel letters en grote woorden [die ik oversla omdat ze te moeilijk zijn]. Roofstaat is een simpel woord dat [officieel] niet bestaat [maar iedereen begrijpt] voordat Ewald Vanvugt het gebruikt als titel voor zijn eenvoudige maar keidikke boek over het Nederlands koloniaal verleden. Echt een supersimpel boek ondanks de vele bladzijden. Wij Hollanders kwamen, zagen en staken de boel in de fik als we onze zin niet kregen. Keer naar keer en pagina na pagina, zwart-wit denken pur sang. Als Goldband zingt over de langste nacht, denk je automatisch aan corona, maar er zijn veel lange nachten. Sommigen duren geen maanden of jaren maar eeuwen.

Als ik dit schrijf is het zondag. Ik sta op met het nieuws. Weer bommen bij huizen, steekpartijen en ander grauw geweld. Ik herken Nederland niet meer. Ongetwijfeld weer een burgemeester die een woning sluit zonder te weten of het om slachtoffer of dader gaat en daarmee het probleem niet oplost. Wel lekker makkelijk, kijk mij eens daadkrachtig zijn. Zo sukkelen we al decennia voort. Niks nieuws onder de zon.

In 1983 was het vast ook wel eens zondag, ik gok zelfs meer dan eens. Iemand twee adventskalenders plus een dag of vier? GJ was 15 en de dichtsbijzijnde grote stad was Antwerpen. Misschien ben ik die zaterdagavond naar de disco geweest, misschien niet. Maakt ook niet uit. Het werd zondag. Wat ik me herinner is dat ons Mams zich altijd zorgen maakte. Of we wel veilig thuis zouden komen. Zo vermoeiend. Dat was toen. Nu weet ik beter. Ze was er al een kwijt. Mijn grote zus wordt binnenkort twee. Ja, dat lees je goed, twee jaar oud. Teveel zorgen voor een moeder. Daar hebben we het nog wel over. Kerwin Duinmeijer was ook 15 toen hij overleed op 21 augustus 1983. Ruzie in de Damstraat in Amsterdam en mes, steek, pijn. Neergestoken door de 16-jarige skinhead Nico Bodemeijer.

“Kerwin Duinmeijer rende gewond naar de Dam, opende de deur van een taxi en vroeg naar het ziekenhuis gebracht te worden. De taxichauffeur weigerde hem te vervoeren. Een tweede taxichauffeur verleende eerste hulp en regelde een ambulance, die twintig minuten later arriveerde.”

“Na de gebeurtenis stelt het bestuur van de Taxicentrale Amsterdam dat de weigerende chauffeur een menselijke beoordelingsfout heeft gemaakt.”

Bah.

“en niet had ingezien hoe ernstig de situatie was. Chauffeurs hebben weliswaar de instructie geen gewonden mee te nemen, maar behoren wel hulp te verlenen.”

Dus de chauffeur heeft wel de instructie gevolgd maar de patient is overleden? Als je een nieuwe laptop koopt en die ontploft, vraagt de winkel toch niet als eerste of je de instructie hebt gevolgd? “Bent u OK meneer de klant? Heeft u niks? En de anderen thuis ook allemaal OK?” Zo werkte het toen ook al.

Achteraf gooit de TCA nog wat olie op het vuur als het probeert zichzelf wit te wassen. Typische oneerlijke spagaat als de dienstdoende bovenbaas zegt dat “het niet zo is dat chauffeurs mensen moeten laten doodbloeden, maar dat het tegen de regels zou zijn, gewonden te vervoeren.”

Hoe dan? Ga lekker kleien met Kygo in het Hoge Noorden mislukte bovenbaas.

Ons Paps is ook taxichauffeur geweest en bij hem in de auto is eens baby geboren. Bevallende moeder er uitgooien dan maar? Omdat regels heilig zijn en boven alles gaan? Mensen zijn mensen en ieder leven is even waardevol, daar begint en eindigt alles mee. Weg met de regels! Hoeveel taxichauffeurs houden zich trouwens aan de verkeersregels? Vraag ik voor een vriend.

Ook de rechterin maakt er een potje van. Verplaats het incident naar nu en vraag je af hoe mensen zouden oordelen als Donald Trump zegt dat ondanks dat de dader een tatoeage heeft met “puur-blank”, het geen racistische moord is. Voeg daaraan toe getuigenverklaringen die stellen dat de dader ‘vuile neger’ riep naar Duinmeijer en hem de Hitlergroet zien brengen. In een documentaire uit 1984 wordt een getuige opgevoerd die zegt dat Bodemeijer tijdens de steekpartij roept “Ga terug naar je eigen land!” “Volgens de agent die Bodemeijer als verdachte verhoorde, had hij verklaard dat Duinmeijer een “vieze neger” was en dat hij “niet vies moest kijken”. De rest kun je lezen op Wikipedia, ondanks dat het hevig gekuist lijkt. [Ook Wikipedia is een gevecht om de waarheid.]

Wel of geen racisme? Zou het mes ook tevoorschijn zijn gehaald als dader en slachteroffer dezelfde blanke achtergrond hadden. Zwart-Wit is een uitstekende titel voor het nummer. De moord “greep Boeijen zo zeer aan, dat hij er een nummer over wilde schrijven, maar wist eerst niet hoe. Ook had hij twijfels of iemand (en met name Kerwins familie) wel op een popnummer zat te wachten. De familie gaf echter toestemming en Boeijen kreeg de melodie snel op papier. De verzorging van de tekst leverde meer problemen op. De liedjesschrijver kiest onder meer inspiratie van Bob Dylans The Lonesome Death of Hattie Caroll (moord door een rijke man op een Afro-Amerikaan) voor een verhalende tekst. Eenmaal op papier vereenvoudigde Boeijen de tekst […] steeds verder.” [Wikipedia]

Lust u nog jaren 80 peultjes? Maar eerlijk is eerlijk, met of zonder houten hijskranen voor de meisjes, is het tegenwoordig veel beter. Of beter gecamoufleerd? In 1980 werd de Centrumpartij geboren, een borreling van de Nederlandse Volks-Unie, pleitbezorgers voor een een “Germaans-christelijke cultuur” in Nederland. Bij de verkiezingen van 1982 haalde de partij een zetel die bezet werd door Hans Janmaat en het cordonne sanitaire was geboren. Die tijd dus en dan kiest Goldband voor dat numer? Veel helderder dan Zwart-Wit wordt de boodschap niet. Maar geen zorgen, mijn missie is muziek en Goldband’s versie van Zwart-Wit heb ik achter vakje 21 verstopt omdat hij geweldig is. Verder niets. Da’s trouwens ook hoe politiek en beinvloeding werkt. Slaap lekker, morgen een neutraal nummer: vakje 22. Iets met goud en bruin. Puur toeval natuurlijk. Dit is maar een domme lijst.

Eighties: Frank Boeijen Groep – Zwart Wit [1984]

Twintigers: Goldband – Zwart-wit [2021]

Morgen vakje 22 dus.

Kopfoto gemaakt Ryoji Iwata, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

Wie kan het wat schelen? [vakje vijf]

Ja er is een house remix van Henk en Henk’s Sinterklaas, Wie Kent Hem Niet (1982) maar het origineel is gewoon beter. Vakje vijf mag dan wel open zijn, pas verder lezen als de Sint weer weg is hoor.

Ergens eind jaren zeventig wordt het ultieme muziekhaatfeest georganiseerd. Een Amerikaanse radio-DJ – type niet-blank-en/of-niet-hetero-is-niks – roept op tot dé grote discoplatenverbranding. Terugkijkend is het vooral het vuur van de racistische angsthaat tegen alles wat anders is, waardoor verworpen, verweesd vinyl vlam kan vatten. Disco is taai en weigert zich over te geven, 15 jaar later heet het house, zeg maar wat nu EDM (electronische dansmuziek) is.

De vroege jaren 80 waren ook de tijd van bands met acroniemen. LTD staat voor Love, Tenderness & Devotion. The S.O.S. band, een afkorting van the Sound Of Succes, maakt van die typische jaren 80 droomdansplaten. Leuk toen, nu vooral vergeten. Een goede gouwe-ouwe DJ kan er wat mee in de mix. Maar nooit meer dan een nummer, onderling uitwisselbaar, en niet langer dan een a twee minuten. “Herinnert u zich deze nog?” loopt al snel tegen haar eigen grenzen aan. Tell Me If You Still Care (Geeft Gij Nog Om Mij) wijkt een tikje af, zachter zwoeler en meer soulful. Het had een tijdloze klassieker kunnen worden als de plaat niet zo overgeproduceerd was, iets wat in de jaren tachtig veel voorkomt. Toen was het mooi, nu doet het pijn aan je oren.

In 1995 wordt D’Angelo een huishoudnaam met het nummer Brown Sugar. Zijn ster stijgt snel en dat put duidelijk uit, zeker wanneer hij ook nog eens als sex-symbool wordt gezien. Niet jaloers worden maar snap ik helemaal. Het duurt 14 jaar voor hij zijn derde studioalbum Black Jesus, de opvolger van Voodoo, uitbrengt. Sommigen noemen het onzekerheid, anderen perfectionisme, maar iedereen is het erover eens dat anderhalf decennium te lang is. Muziek is extreem persoonlijk. Noorse thrash metal rock is niet mijn ding, [1] ik vind het vreselijk. Nou en? Prachtig toch om te zien dat muziek die ik nooit zal kunnen begrijpen anderen net zo gelukkig maakt als mijn keuze dat voor GJ doet?

Een van de mooiste elementen, en een van de weinige redenen om muzikale talentenshows te kijken, is hoe iemand een bestaand nummer kiest, bewerkt en het tot zijn of haar eigen creatie maakt. [18] Onlangs kwam ik het voorbeeld tegen van een klassieke house track waarop iedereen heeft gedanst, maar waarvan niemand de naam kent. En nu in een Scandinavisch crossover jasje met een klassiek orkest, gezongen door de voormalig winnaar van een talentenjacht. Suckkels.

Een van de beste muzikale ontvoeringen allertijden is wel D’Angelo die een leuk maar simpel discodreuntje ombouwt tot de ballad waarvoor het bedoeld is. Je weet wel, gewoon in een volle arena, waar de meeste van je fans geboren zijn minstens tien jaar nadat de plaat is uitgebracht. Omdat het enige doel van algoritmes de wereld naar de knoppen helpen is, kent nauwelijks iemand het origineel of de plaat zoals die bedoeld is. Luister maar eens naar het piano-intro van D’Angelo of die eerste uithaal van wat voor velen een totaal nieuw nummer moet zijn. En dan weer de muziek uit die toetsen alsof ze zingen. Kraait de gek van dienst (da’s dus D’Angelo) ook nog: “Everybody!” Opening van wereldklasse met hier en daar een schuchtere juichkreet. Hoe verraad je je leeftijd? [5] En dan ook nog stiekum roepen “If You Still Care” voor het refrein te openen met die unieke falsetto van hem. Hoe kan zo’n genie zo lang doen over een album? Muzikale parels dertig jaar in de maak hoor je niet vaak maar dit is er een.

Eighties: S.O.S. band – Tell Me If You Still Care

Tiener: D’Angelo – Tell Me If You Still Care (Live at the Brooklyn Bowl, 2013)

Morgen is Sint het land uit en kan de kerstboom erin. Niet eerder dan dag zes, onthou dat. Dag Sint. Dag zes. Vakje zes en allo allo kerstman.

Kopfoto gemaakt door Georgy Rudakov, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Noorse trash metal rock is ook niet mijn guilty pleasure mevrouw Candy Dulfer. Dat bestaat niet. Er is alleen muziek.

[5] Nou en?

[18] Talentenshows? Ik hoor jullie. Hebben we het nog wel over.

Gewoon Lief Vragen of Ze Je Schatje Wil Zijn [vakje vier]

Vandaag ons eerste kwartet als we vakje vier van onze muzikale adventskalender openen.

‘Hier voor jou.’
Geeft cassettebandje met hartje erop getekend
‘Oh, al mijn favoriete nummers’
‘Zo romantisch’
‘Wil je met mij gaan?’

Altijd dol geweest op de muziek van R. Kelly maar wat is die man een monster. Mijn mening is wijd bekend. Na meer dan twee jaar Surviving R. Kelly nog steeds niet afgekeken. Lang gedacht dat muziek op zichzelf staat, na Kelly ben ik daar niet zo zeker meer van. Niet om politiek-correct te zijn (niemand weet wat ik luister) maar vanwege het feit dat iedere keer als een van zijn nummers voorbij komt – I Believe I Can Fly is wel erg wreed – ik niet hoor maar voel. Muziek is emotie, vooral positief, zelfs verdriet over wat is, was of nooit kan zijn. Niks mis met dromen van samen gelukkig zijn. Kelly’s misdaden staan daar zover vanaf dat ik zijn muziek gewoon uitzet.

Over Michael Jackson is ook een duistere documentaire gemaakt: Leaving Neverland. Het verschil tussen Jackson en Kelly is dat M. is overleden en R. in de gevangenis zit. Daarnaast is Michael een artiest die zo groot is dat geld of gedrag nauwelijks een rol lijken te spelen. Behalve de betrokkenen zal niemand ooit weten hoe het precies zit. Een extra hobbel is het feit dat Jackson blijkbaar de voorkeur gaf aan het gezelschap van kleine kinderen die na verloop van tijd ingeruild werden voor verse waar.

Na Off The Wall is Thriller uit 1983 het tweede baanbrekende soloalbum [2] van de jongste Jacksontelg. Michael heeft veel goeds gedaan. Ik herinner me nog zijn vereering als halfgod in de sloppenwijken van Rio de Janeiro toen het niemand wat kon schelen. [10] De strekking is dat Michael iemand is die de armsten van de armsten niet vergeet. Aan de ingang van een van de favella’s staat zelfs een standbeeld van hem.

Thriller stond 37 weken op de eerste plaats in Amerika. Zonder dat album had 15 jaar later MTV waarschijnlijk nog steeds geweigerd videoclips van zwarte musici als R. Kelly te tonen. Thriller slechtte, vast bij toeval, een butsklein grensje. Twee jaar eerder, in 1980 weigert muziekvakblad Rolling Stone een hoofdartikel over MJ te schrijven. Volgens Jackson wilde Rolling Stone niet omdat “zwarte mensen op de voorkant van een tijdschrift niet verkopen”. [3]

Mijn muziekgehoor is erg verschillend van dat van jou. Het intro van Wanna Be Starting Something doet me denken aan AndreID’s remix van Voyage Voyage. [vakje drie] Tussen Off The Wall en Thriller ligt 12 jaar van Michael Jackson’s levensreis. Disco is [officieel] dood, dus het album moet aangepast worden. Uiteindelijk klinkt Billy Jean zoals disco nog nooit heeft. Ligt ook aan de introductie van nieuwe synthesizers en de jonge Jackson die als eerst een van de voorgeprogrammeerde loopjes gebruikt. Daarna is het te laat voor alle andere musici. Ondertussen hoor je de eerste tekenen van Jackson’s aanstormende paranoia op het nummer doorklinken.

Thriller is een plaat waarvan bijna elk nummer op single verschijnt, een unicum. Terugluisterend valt vooral op dat het album nooit verveelt. De overgang naar de lange a-capella van Wanna Be Starting Something is nog steeds fenomenaal. Eenzelfde muzikaal geluksmoment zit in PYT, Pretty Young Thing. Tegenwoordig kan een music engineer zoveel dat teveel klinkt als een kind met keyboard dat ontsnapt uit een musicaal slachthuis. Veertig jaar geleden – ja lees dat nog maar eens – is Thriller de eerste. In plaats van goedkoop gebruik te maken van de beperkte mogelijkheden, groeit het album uit uit tot een van de handvol muzikale Noordstermijlpalen. Shout out naar de Noorse Kygo, onverdiend dat wel. Het meest briljant van het album is dat je het niet goed hoeft te vinden om onder de indruk te zijn.

Op Baby Be Mine hoor je die heldere, hoge stem van Michael Jackson. Veertig jaar later denk je: zing eens door Miki! Toch blijft het een fabuleus nummer op een bijna perfect album. Wat kun je daar nog aan toevoegen. Millennials wakker maken misschien? Geen idee wie mevrouw of meneer Yogi is. Enige wat ik weet is dat na de Flintstones de makers ervan met een beer genaamd, die dus, op de proppen kwamen.

De opbouw van de RSR Booty Rub is verrukkelijk. Tikje mellow maar niet te soft. Waar de originele vocals erg scherp zijn, worden ze nu een halfje teruggedraaid. Het haastige ritme van Baby Be Mine blijft echter perfect behouden. Ben er nog niet helemaal over uit of je die loepzuiver hoge tonen wel mag inperken, maar dat is de magie van deze remix: alles is in balans.

Natuurlijk is muziek smaak waarover je niet moet twisten. Genieten is beter. Bij toeval ontdekte ik deze remix op Soundcloud en ik ben duidelijk niet de enige. Staat in het lijstje van veel muzikanten en DJ’s. Behalve de heerlijke, langzame opbouw is het nummer zo soepel als een dure whisky zonder hoofdpijn. De track heeft een duidelijk eigen gezicht zonder dat het afbreuk doet aan het origineel. Eindoordeel: Verrukkelijk Voor Altijd.

Eigthies: Michael Jackson – Baby Be Mine [1982]

Twintigers: Michael Jackson – Baby Be Mine (Yogi’s rsr booty rub) [2020?]

Adventskalenders en vijf december, hoe zit het ook alweer? GJ je bent een slaapkop. Dan is het Sinterklaas, dat gaat altijd voor. Morgen vakje vijf van de adventskalender pas openen als de Sint langs is geweest. Beloofd?

Kopfoto’s gemaakt door Photo by Hans-Jurgen Mager en Julian Paolo Dayag, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn gecombineerd en bewerkt.

[2] Beide albums zijn geproduceerd door Quincy Jones. The Dude is een muzieklegende onder de muzieklegendes. Zoek hem maar eens op bij Netflix of luister eens naar het concert dat zijn muzikale vrienden gaven in Cannes ter ere van zijn van 80e verjaardag.

[3] Mijn simpele boerenvertaling van de weigering van Rolling Stone Magazine om Michael Jackson op de omslag te zetten. Niet boos worden [op mijn vertaling].

[10] Ook na de dood van Michael Jackson schiet aandacht voor de inwoners van de arme favella’s in Rio nog steeds niet op, laat staan verbetering van hun lot.

Facebook Is Voor Fossielen

Het journaal trouwens ook

Op de tendere leeftijd van 36 is Mark Zuckerberg het jongste fossiel ooit. Gelukkig huurt hij Nick Clegg, een nog ouder – medelevend – fossiel in om “zijn” racisme te ontkennen. Lees alles op Facebook?

En nee, het gaat hier over het echte Facebook, u weet wel dat dinges wat zo hip is onder oudere mannen met een jongensachtig uiterlijk en oma’s die nog steeds 29 zijn. Je moet toch wat als je lijf te gammel is voor blitse filmpjes op Tiktok?

Adverteerders zetten hun reclamecenten op pauze omdat sociale tentenbaas Mark Zuckerberg weigert iets te doen aan de verspreiding van haat en racisme op zijn Facebook. “Ze komen vanzelf terug” [Engels]. Dat is goed mogelijk want wie heeft wie meer nodig, Facebook de grote bedrijven – er zijn ook een boel kleintjes – of de bedrijven Facebook?

Ondertussen is Mark Zuckerberg ook niet meer heel piep. Geboren in 1984, is hij 36, oud genoeg om mee te doen aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Dat dat mag als je geboren Amerikaan en 35 of ouder bent. Dan stem ik nog liever op Kanye West [Engels].

Meer en meer bedrijven besluiten Facebook een tijdje te boycotten. Gratis publiciteit is immers altijd goed en in deze Coronatijd tellen alle kleintjes. Mensen blijven toch wel kopen. Daarnaast, welk bedrijf wil beschuldigd worden van aan de verkeerde kant staan. Plus Facebook is super-onkoel onder jongeren. Dat zijn volgens adverteerders namelijk de enigen die chips en mobieltjes kopen. Huizen niet natuurlijk, die zijn onbetaalbaar.

Om het bloeden te stoppen, zet Facebook een PR-blitz in. En niet met zo maar iemand, maar met Nick Clegg. Dat meen je niet (Engels), roep ik als ik de foto zie. De hippe 53-jarige is keurig opgelapt voor de foto hoor. Haartjes kek donker geverfd zodat je het grijs niet ziet. Eventuele botox is per definitie onzichtbaar. Ondertussen trekt dat geverfde pluisspul zich langzaam terug, vandaar dat Nick’s kapper kwistig plukjes naar voor laat dansen. En natuurlijk een intellectuele bril. Helaas verraden zijn degelijke vest en blauwe overhemd dat het een diepgewortelde oude sok is. Precies de doelgroep van Facebook. Helaas, zo werkt reclame niet. Die laten oudjes zich aan jongeren spiegelen en scheppen de illusie dat ze met merk X weer koel kunnen zijn. Een opavest is dat nooit. En de meeste politici ook niet.

Mocht je niet weten wie Nick Clegg is, wordt het verhaal nog leuker. Sir Nicholas William Peter Clegg is een Britse beroepspoliticus die tussen 2010 en 2015 ook vice-premier was. Twee jaar later verloor hij zijn zetel in ging maar werken voor Facebook als vice-president (eens vies, altijd vies?), voluit Vice-President for Global Affairs and Communications, zeg maar een lobbyist of mooiprater. Hoe kom je erop om zo iemand te huren, Mark? Tenzij Sir Nick natuurlijk deuren kan openen die voor anderen gesloten blijven.

Nicky tekent bij Facebook omdat hij “overtuigd dat de cultuur moet veranderen en omdat wetgevers een serieus gesprek moeten aangaan of data-intensieve bedrijven wel persoonsgegeven moeten delen met andere bedrijven.” Eigenlijk is Sir N. een soort van trekpop. De verdediging van Facebook is al jaren “we werken eraan.” Moet jij eens proberen. Ja chef, nog steeds hard aan het werk voor dat rapport, al jaren.” Helaas wil je baas het gisteren. Ach, met katfilmpjes op sociale media kun je ook geld verdienen.

In juni 2019 stelt Clegg dat er “absoluut geen bewijs is dat Rusland de uitkomst van de Brexit heeft beinvloed middels Facebook.” Ondertussen werken we aan betere regulering van bedrijven op Facebook. Dat zeg ik! Maar heeft Nick ook absoluut bewijs dat Rusland zich er niet mee bemoeid heeft? Verkeerde vraag.

En dat is het soort man dat Mark Zuckerberg inhuurt om de wereld van zijn gelijk te overtuigen. Nooit een hoge pet opgehad van Zuckerberg. Hij heeft Facebook niet opgebouwd [2], hij was gewoon de juiste persoon op het juiste moment, op de juiste plaats. Sociale media bestond allang, denk maar eens aan Myspace. Zelfs het idee van Facebook heeft hij niet verzonnen maar gestolen [1] van de Winkelvoss tweeling met wie hij studeerde. Dat is uiteindelijk afgekocht voor een schamele 60 miljoen. Net als Mark denkt dat hij gewonnen heeft, worden de broers miljardair met Bitcoin. Ongetwijfeld een van de redenen waarom Facebook (= Mark Zuckerberg) ineens een eigen cryptomunt “verzint”.

Stagiair helpt een client bij het invullen van een formulier. Achteraf merkt ze op (17) dat naast een hokje voor vrouw of man een derde optie ontbreekt voor mensen die niet in een van beiden passen. Tieners van vandaag hoef je niet te vragen wat ze van racisme vinden of waarom ze niet op Facebook zitten. Een fossiel als Mark Zuckerberg ziet het probleem niet maar “werkt eraan.” Vast tot het einde der tijden. Zoveel tijd heeft hij hard nodig. Gelukkig leven fossielen voor eeuwig.

Kopfoto gemaakt door Annie Spratt on Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Mark heeft Facebook gestolen. Insta en Whatapp zijn gekocht. Waar nu weer winkelen? Niet Tiktok, da’s van China en niet te koop. Ze zouden wel gek zijn.

[2] Dat doen de hoog-risicoinvesteerders die je achter de broek zitten wel.