Eindelijk & Alweer: Goed Nieuws Over – en – Slecht Nieuws Voor Gamma

Voor een keer is Gamma goedkoper dan Hornbach. Foutje!

Het vervolg op deel vier over bouwmarkt Gamma die geen geld wil verdienen. Vast niet het laatste deel.

Er zijn veel dingen die je me kunt wijsmaken. Aardstralen en kristaldingessen die de stand van de maan beinvloeden als je π keer om je eigen zwaartepunt danst, het zal wel. Dat je magister in de zwarte kunsten, bedreven in de wetenschappen van Zazel en Iod [1], bent, prima. Die wauwelpet past ons allemaal – en sommigen zelfs geniaal.

Waar je me nooit van kunt overtuigen is dat de aarde plat is of dat er geen leven op de maan (Engels) is. Dat laatste is overigens een zeer recent “ongelukje.” Wat je me met geen stok kunt wijsmaken is dat er bij Gamma ook maar een cent verdiend wordt.

Bijna krijgt Gamma gratis geld. Nadat ik online wielen voor taalkasten bestel en betaal, stuur ik de digitale rekening naar school door. Er staat op de factuur geen “voldaan” en de adjunct zet hem klaar voor betaling. Goeie truc Gamma, maar die vlieger gaat niet op.

Eindelijk is het vakantie en de zomerklussen vliegen me om de oren. Mijn vader staat natuurlijk bovenaan de lijst en ik ga naar het mooie Brabantse land om wat lamellen voor de balkondeur op te hangen. De oude zijn afgescheurd en Pap heeft al nieuwe gehaald.

Als ik mijn vader plaag dat hij zuinig moet zijn, die lamellen zijn tenslotte zes tientjes voor een deur van 80 centimeter, kijkt hij me verbaasd aan. “25 gulden ofzo.” Dat lijkt me stug maar Pap heeft gelijk. Blijft tenslotte ons Pa.

Omdat de lamellen te kort zijn, ruilen we ze om bij Gamma. Pas aan de servicebalie begrijp ik wat er gebeurd is. De raambekleding kost normaal 65 euro. Tot zondag, vandaag dus, krijg je 25 procent korting en mag je ze meenemen voor 48,75. Daarom kan er best nog een rolletje overprijsd tuindraad vanaf. Vijftig meter voor 5,76, doe er een tientje bovenop en je kunt bij Action genoeg draad kopen om heel Brabant, behalve de grens met Belgie vanzelfsprekend, af te zetten.

Amateuristisch management, niet de zelfgemaakte streepjescode of het handgeschreven productnummer, is wat er mis is met Gamma.

Gelukkig zit op het rolletje 50 procent korting. Geen idee waarom, ijzerdraad zal wel uit de mode zijn of zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereiken. Wat de EU al niet aan rare regels verzint.

Beter een rekengrap in de hand dan tien niet geslaagd. Hoe dan ook, calculeren kan ik wel en Gamma niet. In plaats van 50 procent korting op het rolletje kent Gamma die prijshalvering toe aan de lamellen die al in de aanbieding zijn. Resultaat, de lamellen kosten 24,75 en geen 65 euro. Als je er bakken geld op toegeeft, kan iedereen goedkoper zijn dan Hornbach, maar hoelang?

Een ragfijn spel is niet mijn ding dus babbel ik een beetje met de dame aan de retourbalie. Natuurlijk baal ik bij het vooruitzicht die reuzekorting kwijt te raken en vraag om de originele bon terug. Als ze klaar is, stuur ik het hoofdkantoor een mailtje. Dat is niet nodig want naast de 25 procent korting die nog steeds van kracht is, schrijft ze op de geld-terugbon dat we recht hebben op 50 procent extra korting, bovenop. “Anders moeten ze het aan de kassa maar even aan mij vragen.”

Iedereen roept dat Amazon zo geweldig is. Elke zelfrespecterende MBA presenteert haar businesscase over de onderneming. Ikea is interessanter. Het platte pak is door Ikea grootgemaakt. Zelf in elkaar schroeven netzo. Direct meenemen in plaats van drie tot zes maanden wachten op je nieuwe meubels is ook geniaal. De allerbeste les die de oprichter van Ikea biedt is dat bij elk produkt in de winkel de prijs moet staan, altijd – geen uitzonderingen.

Je hoeft geen topmanager te zijn om te begrijpen dat wanneer je iemand minder betaalt, de winst hoger is, c.p. Bij het schap staan geen prijzen en ik vraag het een vriendelijke tiener. Een paar minuten later komt hij terug met een handscanner. Langere lamellen zijn een tientje duurder. Ondertussen is Gamma twee keer de fout in gegaan. Diezelfde jongen heeft vrijdag voor mijn vader ook de prijs opgezocht. Zelfs tijdens de curus management-voor-dummies leer je dat een lager uurloon alleen winstgevend is als de overige omstandigheden gelijkblijven, de klassieke ceteris paribus clausule.

Vanwege het zachte prijsje voor de lamellen ben ik in een milde, ietswat flauwe bui. We tellen fout een, de lamellen zijn niet geprijsd, niet mee. Fout twee is een onervaren iemand inzetten omdat hij op het eerste gezicht goedkoper is. Dat leidt tot fout drie, een paar dagen later is het schap nog steeds niet geprijsd.

Geld? Anmenooitniet. Vroeger heette Gamma “Ganmnie.” Snap niet waarom ze het veranderd hebben.

Goed nieuws, mijn zonnescherm hangt zonder dat ik zo plat als een tomaat ben. De maat die me helpt vertelt een herkenbaar verhaal. Op feestjes kraait iedereen hoe geweldig, fabuleus assertief ze wel niet zijn. In de praktijk durven veel mensen niets te zeggen. Vrindske houdt zijn mond als het geleverde vijf centimeter te kort is. Op het “joviale” “het is maar een paar centimeter meneertje, dat geeft toch niet?” knikt hij instemmend en belt vervolgens mijn maat om zijn aankoop van 6.000 euro – met een jaar garantie – te fixen. Ik heb dezelfde ervaring. Hoe kun je dan als professioneel bouwmaterialenverkoper zo dom zijn om ergens geen prijs bij te zetten? Bang dat de bond van verlegen mensen (die niet durven vragen wat iets kost) een kopersstaking organiseert? Geen zorgen, gebeurt vanzelf.

Nadat een pak lamellen van 2,5 meter pardoes uit het schap klettert omdat de hoek tussen het horizontale en verticale vlak 90 graden is en bijna een klein kind tomateert – ook gevaarvoor moet je bij Gamma zijn – proest ik het bij de kassa uit van het lachen. De nieuwe lamellen, een tientje duurder, mogen we na bijbetaling van 3,75 meenemen. Van de “winst” gaan we een hapje gaan eten.

“De leiding van Gamma heeft echt alleen maar een cursus management-voor-dummies gevolgd, hé Pap?” Zijn beurt om in de lach te schieten. Dat krijg je ervan als je op kosten van Gamma uit eten gaat. Toch ga ik volgende keer weer naar Hornbach.

 

Naschrift:
Beetje klaar met Gamma, dus ik doe het in een PS-je, in plaats van deel zes. Voorlopig althans. Mijn broer en ik moedigen Pap aan te genieten. Da’s lastiger dan je denkt. Gelukkig heeft hij na maanden overpeinzen besloten een nieuwe TV te kopen. Broer & Co regelen de rest. De prijs is geen belemmering, voor minder dan 600 euro heb je een uitstekende 55 inch TV. Alleen waar laat Pap die? Wij zoons hebben een constructie bedacht. Twee rechthoekige aluminium profielen op de muur met van achter bouten die precies in de Vesagaten van de TV vallen.

Ook zonder InstaSnap achtergrondfotofilter kansloos. Zelfs met de originele tekening zou ik nooit Gamma zijn binnengelopen. Mijn broer is een technisch genie en begrijpt het in 15 seconden. Zondagavond kijkt mijn vader Studio Sport in 55 inch terwijl de Gamma bedrijfsleiding zich door management voor dommere dummies worstelt. Succes.

Zulke profielen kosten niks en met vier millimeter dikte houden ze prima 15 kg TV. Gamma zit om de hoek bij Pap dus typ ik “alu profiel” in. Simpeler kan niet. Toch lopen de prijzen op tot 2.000 euro. Raar, ik hoef toch geen badkamerspullen?

Keuze in profielen hebben ze niet, wel douchecabines. Sommige zijn met aluminium, in plaats van plastic geleiders uitgerust, wauw. Enig idee wat een spatwaterdichte 55 inch TV kost meneer Gamma? Moet ik trouwens eerst de douche uitbreken en nee, ik heb niet verder gezocht op jullie website naar groene Ytong blokken. Gamma leert het nooit, geld verdienen dat is.

[1] Ja, rechtstreeks uit Heer Bommel, met dank aan Maarten Toonder.

Bij Gamma Dragen Ze Allemaal een Luier

Vrouwen zijn slimmer dan mannen, ook als het over bouwmarkten gaat (zie deel een).

Gamma, altijd duurder dan u denkt. Gelukkig hebben we ook altijd te weinig voorraad zodat u bij de concurrent kunt ontdekken dat het vijf keer goedkoper kan. Lees deel twee over wat vooraf ging.

Of ik het wil hebben? Ja! Een vriendin heeft een prachtig zonnescherm over, drie jaar oud en electrisch bedienbaar. Weer bonuspunten voor dat vrouwvriendelijke huis van mij denk ik al likkebaardend. Volgens mij kan ze gedachten lezen. Kunnen waarschijnlijk alle vrouwen.

Over het algemeen ben ik niet bang uitgevallen, helaas heb ik wel last van hoogtevrees. Niet heel erg maar net genoeg om als ik het zonnescherm zelf ophang te eindigen als opengeklapte tomaat een half dozijn verdiepingen lager.

Een maat van me gaat het monteren en kwam gisteren even kijken. Natuurlijk nog wat bouten en moeren nodig die ik bij Hornbach haal. “Ja, want bij Gamma dragen ze allemaal een luier.” Verschroeide aarde. Vernietigend gewoon. En terecht. Die opmerking zegt alles. Er is niets meer om over te praten, afgeschreven, geen woorden meer aan vuilmaken.

Mijn ochtendritueel bestaat uit “nog negen minuten”, gevolgd door warme douche in combinatie met zeep, shampoo en scheerschuim. Als de dames tevreden zijn, ben ik het. Al 50 jaar. Toch probeert de reclame mij wijs te maken dat zonder aqua-hypo-deo-gezichts-dermifier-megaman-dingeskul mijn leven nu al voorbij is. Nog steeds niet de slimste thuis en ik was er misschien wel ingetrapt als net voorbij het oog van de camera de filmheld die het smeersel aanprijst niet een heel team – ja, de moderne, gevoelige post-metrosexuele man doet persoonlijke verzorging niet voor minder – van huidartsen en make-up adviseurs zich verstopt. Dan kun je de verpakking nog in zulke stoere mannenkleuren als oranje en grijs of groen en grijs, maar vooral veel grauwe tinten ontwerpen, ik trap er niet in.

Keihete zondagmiddag en GJ gaat naar Gamma. Ja, alweer. Tegenwoordig hebben de bouwboeren hun eigen “professional”-merk in de klassieke manverleidingskleuren blauw, grijs en parelzilver. Dat laatste is mijn beste gok voor de glitters. Laat ik nou net een hyperallergie voor Gamma hebben en doordat het lettertype 10 procent groter is, nog harder weglopen. Helaas.

Acteurs doen het mét computereffecten, klussers zonder. Zeker als er kleine kinderen in het spel zijn. Fijn dat het er leuk uitziet, maar is het ook veilig en functioneel? Mijn missie – en die heb ik met trots geaccepteerd – is wielen onder taalkasten maken. Het verleden is een grote vlek en het woord taalkast springt er niet echt uit. Waarschijnlijk iets van de laatste 40 jaar. Wat ze al niet verzinnen.

Omdat grote mensen voor kleine mensen zorgen, ben ik extra voorzichtig. Ook win ik wat advies in bij de fabrikant die wieltjes voor 150 euro ex. BTW verkoopt. Maar alleen als je ze meteen meebestelt. Niet iedereen in het onderwijsveld heeft even nobele motieven. Als je een aap-noot-mies-2.0 taalkaart kwijt bent kun je al een nieuwe kast a raison van 3.000 euro bestellen. Lijkt me een beetje overdreven als een op de vijf kinderen in de Maasstad in armoede opgroeit. Anders ook hoor.

Volgens de heersende logica is iemand die een schroevendraaier vasthoudt dom – bijna gestruikeld over de d/t – en iemand die klikt op een computermuis slim. Misschien dat ik daarom zolang nadenk over mijn ontwerp. Kan ook zijn dat ik als volwassene zeker wil weten dat het voor de kinderen veilig is.

Helemaal uit de tijd loop ik met een foto van mijn boodschappenlijstje – synchroniseren tussen PC en GSM is teveel moeite – langs de schappen. Blinkende professional schroeven heeft Gamma wel, niet dat ik er vertrouwen in heb. Waarschijnlijk mijn schuld omdat een van mijn bijnamen knutselsmurf is.

Voor elf kasten heb ik 44 wielen nodig. In het schap liggen er drie met rem en zeven zonder. Van ieder pak ik een even aantal, een onhoorbaar stemmetje waarschuwt mij. Verder heb ik nog schroeven nodig om de houten klosjes onder de kasten te zetten met bijbehorende schroeven. De wielen ga ik vastzetten met speciale houtdraadbouten.

Het enige goede wat ik over Gamma kan melden is dat alles in hetzelfde pad ligt – als het voorradig is. Met de beschikbare wielen kan ik precies 1,5 kast doen. Niet echt een fijn idee als de tweede kast op iemand valt omdat Gamma niet genoeg wieltjes met remmen op voorraad heeft. Soms rond je 1,5 af naar een. Voor de veiligheid.

Wat er is aan houtdraadbouten van M6 * 80 neem ik mee. Grootverpakking doet Gamma soms wel en soms niet aan. De kinderen hebben pech en een helder doosje van acht stuks kost 3,39. Ik heb er 176 nodig. Thuisgekomen bestel ik de rest van de wielen bij Gamma online, 10 kasten maal 30 euro is 300. Dankzij het internet kun je tegenwoordig ook spullen die je offline heb gekocht binnen 30 dagen retourneren.

In het Gamma assortiment ontbreekt een ding: een opzetstukje om die lange bouten met een machientje in te schroeven. Jullie weten al wat er gaat komen. Ook maandag is een zonnige dag en ’s avonds pak ik de fiets naar Hornbach. Ik heb niet veel nodig, alleen een opzetstukje van vijf euro. Helaas voor Gamma heb ik de prijzenpuzzel gedaan. De Duitse bouwwinkel verkoopt dezelfde maat houtschroeven per stuk en per pak. Gemiddeld kost zo’n schroef bij Hornbach acht cent terwijl “formule” Gamma er 42 voor rekent. Gaan we dus niet doen. Niet dat het uit mijn portemonnee komt.

Rond de eeuwwisseling raakte ik op een feestje in gesprek met iemand die zei dat als de baas betaalt, geld geen bezwaar is. Onzin. Op werkbezoek zat hij in een hotel waar de internetverbinding per mb afgerekend moest worden. Zowel een vriend als ik vonden het belachelijk om zoveel geld uit te geven als het niet nodig is, alleen omdat de baas betaalt.

Wat veel mensen niet weten is dat voor een aantal producten die je in de bouwmarkt koopt de kwaliteit niet noodzakelijk gelijk is aan wat de echte professionals gebruiken. Sommige contracten specificeren een minimumkwaliteit. Gamma had geen houtschroeven van bekende merken. Het eigen parelmoergrijze professional merk, als ik dat al serieus had genomen, had ze ook niet. Alleen onvoldoende voorraad van het huismerk lag in de schappen – tegen de vijfdubbele prijs van hun Duitse concurrent. Het is geen sprookje, maar ik schroefde nog lang en goedkoop.

Ondertussen zijn er ook nog 12 kilo ronde wielen onderweg, maar daarover binnenkort meer in deel vier van waarom Gamma geen geld wil verdienen. Echt niet? Nee, echt niet.