Politici: Hoe Kom Je Er Vanaf?

Pluche plakt prima, ja toch PvdA’er Lodewijk Asscher?

Je pleegt een keer een bankoverval – OK afgezien van die keren dat ik niet betrapt ben – en ineens is er is geen bancaire instelling meer die je aanneemt. Hoezo? Bitcoins zijn digitaal, die kun je niet stelen. Was ik maar de politiek ingegaan.

Hét kenmerk van de moderne democratie: iedereen die anders is, valt buiten de boot. Een definitie van anders wordt helaas niet verstrekt. Ze varieert al naar gelang het algemeen [ambtelijk] belang. Je zult maar anders zijn en kleur moeten bekennen. Kip, ik heb je. Daar weet de Belastingdienst wel raad mee. In het kader van de nationale veiligheid wordt je preventief als fraudeur aangemerkt. Dat je kinderen niet meer te eten hebben, is een kleine prijs. Het gaat om het grote plaatje, niet zeuren. Ondertussen krijgen ambtenaren wel ongevraagd – en als eerste – 360 euro per jaar om thuis te werken. Als mijn blog echt anoniem was, had ik daar een grap over gemaakt.

Links van het politieke spectrum zijn ze tegen profiteurs, rechts net zo goed. Het enige verschil is de definitie. Nee, niet wie profiteert het meest. Politieke profiteurs worden namelijk nooit bestraft. Toen ik bij de bank solliciteerde die ik beroofd had, was mijn argument dat ik de beste, meest aangewezen persoon was om de rommel op te ruimen. Heb het tenslotte zelf gemaakt. Ze trapten er niet in, gelukkig maar.

Stel je eens voor dat president Trump had gezegd: onder mijn leiding is het een rommeltje geworden in Amerika, daarom ben ik de aangewezen persoon om de boel weer recht te trekken. Een tyfoon aan hoongelach zou hem ten deel zijn gevallen. Nu Lodewijk Asscher hetzelfde heeft geprobeerd, hij wil blijven plakken voor een “rechtvaardiger” samenleving, is het doodstil. Erger nog is het bericht in de NRC dat “de gehele Kamerfractie en partijprominenten als Ahmed Aboutaleb en oud-voorzitter Hans Spekman schaarden zich achter Asscher.” Vroeger had je Kinderen Voor Kinderen, nu Pluche Voor Pluche (Voor Altijd). Zelf zegt Asscher in zoveel woorden dat het of niet zijn schuld is of hij er niks aan kon doen, wat de noodzaak om hem te ruimen nog dringender maakt.

„In mijn analyse is die affaire een voortvloeisel van tientallen jaren aan gestapeld wantrouwen.”
– Lodewijk Asscher

Iemand die niet flink genoeg is om echt de verantwoordelijkheid te nemen is al helemaal niet geschikt om mee te bouwen aan een “rechtvaardiger samenleving.”

Als politicus ben je gewend van twee walletjes te eten. Gaat het goed, komt het door jouw briljante leiderschap. Gaat het slecht – laten we zeggen een gevalletje racistisch profileren omdat het kan – zijn het verdwaalde schapen die tot aan het hoogst echelon zelfstandig gehandeld hebben. Ondanks het feit dat jouw alomstralend leiderschap altijd tegen was. Dwarsliggers, dat zeg ik. Een simpeler iemand zou denken: waar doen ze het voor?

Je wist het niet. Je wilde het niet. Kies maar. Een van de twee, maakt niet uit. Toch gebeurt het. Heeft niks met jouw leiderschapskwaliteiten te maken. Politiek is nou eenmaal onvoorspelbaar, vooral als je ineens een grote-mensenbaan hebt. Hoe dan ook, de – onze – belastingdienst terroriseert jarenlang burgers door ze alvast te verdenken en te straffen. Hoe het zit, zoeken we later wel uit. Omdat de rechterlijke macht erin meegaat is niemand schuldig. Hun uitspraken bevestigden dat laaggeplaatste, individuele ambtenaren niets te verwijten valt. Die logica stijgt PVDA-leider Lodewijk Asscher naar het hoofd. Onder mijn leiding hebben ambtenaren hoog en laag er een dictatuurwaardig rommeltje van gemaakt. Vrees niet. Mijn ervaring met het verantwoordelijk zijn voor ellende-creatie bij belastingbetalers, maken mij de beste persoon – ook in democratisch opzicht – om puin te ruimen. Daarom stel ik mij herverkiesbaar. Stem op mij. Voor een rechtvaardiger Nederland.

,,Ik hoop vurig dat op 17 maart een sterkere PvdA wordt gekozen, omdat ik denk dat dat essentieel is voor een eerlijke toekomst.’’
– Lodewijk Asscher

Je moet maar durven. Geldt trouwens ook voor de krant die het zonder blikken of blozen afdrukt.

Pluche kent geen schaamte, alleen het grote graaien, meer graaien en ikke, ikke, ikke. Samengevat: Asscher wist van niks. Het is niet zijn schuld. Hij was dan wel de baas maar kon er niks aan doen. Hij kan best doorgaan. De geloofwaardigheid van de democratie is niet in het geding – hé gelukkig, ik maakte me al zorgen. Asscher voelt zich niet beschadigd (genoeg). Ambtenarij laat de politiek weer in de steek. Als. Dan. Maar ja. Samengevat: er is altijd wel een reden om geen verantwoordelijkheid (en inkomensachteruitgang) te nemen.

Overigens extra pijnlijk dat het gebeurt onder toezicht van iemand van het linkerkant van het politieke spectrum. Als afgeserveerd conservatief politicus kun je altijd nog het bedrijfsleven in. Gelukkig heeft Links daar een antwoord op: het Peter Rehwinkelmodel. Welk duurbetaald baantje wint Lodewijk Asscher – een toptalent dat niet voor het algemeen bestuur verloren mag gaan? Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Misschien moet ik toch nog maar een keer bij die bank solliciteren.

Kopfoto gemaakt door Henley Design Studio, gevonden op Unsplash en Mockaroon, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

Minister Ferdy G. en de Geheimzinnige Coronaknuffelbruiloft Zonder Staartje

Trouw met wie je wil, maar als je ook maar een beetje hart voor de goede zaak hebt, treedt je [Ferd. G.] alsnog af.

Het is weer voorbij, die mooie Coronazomer waarin Ferd Grapperhaus – boegbeeld ter handhaving van de Coronaregels – wordt betrapt op een trouwslippertje. Zo heet dat in de ‘volksmond’. Ondanks ons rebelse imago gehoorzamen wij Nederlanders graag en braaf de autoriteiten. Hoeveel slachtoffers levert het imiteren van onze hooggeleerde Minister van Justitie op? “Als hij het doet, is het vast veilig.” En dan nog niet aftreden? Niemand is onmisbaar en iedereen vervangbaar.

Het Algemeen Dagblad kopt: “Heeft Nederland een gezagsprobleem?” Nee, wel ongeschikte beleidsmakers en slechte journalisten. Overigens zijn beiden onderling uitwisselbaar.

Laten we beginnen met het gevalletje gezagsongeschikt. Wat is de overeenkomst tussen Aboutaleb en Grapperhaus? Beiden denken dat ze van goddelijk komaf zijn. De Rotterdamse burgemeester sluit woningen als er drugs aangetroffen worden, ook al staat de bezitter ervan niet op het adres ingeschreven. Gevolg: moeder en kinderen dakloos en voor vijf jaar op de zwarte lijst. Dat zal die terreurkleuters en hun opruiende, buitengaatse krijttekeningen leren. De gearresteerde is allang uit de cel, met in de zak een urgentieverklaring voor een huurhuis. Op zo’n manier gaat zelfs een simpele ziel als ik twijfelen aan de [meer]waarde van de overheid.

En nou niet gaan grapperen dat de overeenkomst tussen beide politici totale minachting voor hun onderdanen is. Dat wordt nogmaals bevestigd tijdens een gevalletje knuffelbruiloft van Justitieminister Grapperhaus deze zomer. Onaantastbaar is een beter woord. En wie bel je als niemand anders je kan helpen, een bekeerd crimineel natuurlijk. Ferry de Kok, met K, O, K, is een bekende van meerdere beruchte drugsdealers. In Belgie veroordeeld, heeft De Kok tegenwoordig een bloeiende fotopraktijk. Zijn bedrijf is bij de Kamer van Koophandel gedeponeerd onder de geinige naam “I shoot people”, zeg maar “ik schiet [plaatjes van] mensen. [4]

Grapperhaus neemt alle mogelijke voorzorgsmaatregelen. Mobieltjes in een anti-lekmandje. Iedereen moet beloven zijn mond te houden en als trouwambtenaar is daar staatssecretaris van Justitie & Veiligheid Ankie Broekers-Knol. In het spel Stratego is een staatssecretaris lager dan een minister, zeg maar hoogste onderdaan.

Wat opvalt is dat het de pers niet opvalt dat het de staatssecretaris moet zijn opgevallen dat er meer mensen per kubieke meter de trouwzaal ingepropt zijn dan wetenschappelijk verantwoord. Opmerkelijk. Aan de andere kant, met de baas binnenkort op huwelijksreis is het vast druk op de zaak. Waarschijnlijk leest mevrouw onder de inzegening door de laatste conceptwetten ter meerdere verbanning van Coronaspugers naar de zoutmijnen. Die keiharde overtredersaanpak van haar baas kan op brede steun rekenen. Alles voor de veiligheid van ons democratisch vaderland.

In het criminele milieu worden constant rekeningen met lood vereffend, vraag maar aan Ferry de K. De oud-ijshockier heeft goede reflexen. Als op een avond zich magazijnen vol lood door de huiselijke gevel boren, duikt hij ijskoud op de grond, achteraf slechts geraakt door zes kogels. Misschien dat hij na dat akkefietje geduld pas echt waardeert, de fotograaf is het zeker. Gewapend met telelens en postuur dat je niet over het hoofd kunt zien, wacht Ferry in het keurig aangeharkte Bloemendaalse gras van veel minder dan twee kontjes hoog geduldig op zijn prooi. Wat een feest! Het wordt prijsschieten zonder weerga die zaterdag 22 augustus. Daar had ‘onze’ Ferd duidelijk niet op gerekend.

Uiteindelijk zal het feestje van Foto-Ferry langer duren dan dat van Grapperhaus. ’s Woensdags publiceert roddelblad Privé purrend wat propere plaatjes. “De coronaregels worden voorbeeldig worden nageleefd.” En alles wat Privé schrijft is waar. Slaap lekker allemaal.

“De afgelopen maanden kwamen Grapperhaus en zijn kinderen geregeld bij elkaar over de vloer, liefst in de tuin op anderhalve meter afstand. Dat minister Grapperhaus de coronaregels ook bij zijn huwelijk afgelopen zaterdag heeft gerespecteerd, was voor zijn omgeving dan ook geen verrassing.” [6]

Als dat al waar is, is de enige reden dat twee van zijn vier kinderen maanden eerder met het Coronavirus besmet waren. En het bewijst dat politici teveel verdienen. Wel toevallig dat uitgerekend Grapperhaus zo’n grote tuin heeft, denk je niet? [1]

Later deelt de fotograaf ‘intiemere’ beelden op televisie. Verrassing, soms staan ‘enkele’ gasten, duidelijk geen boezemvrienden, wat dicht bij elkaar aldus de minister van Justitie. Kan gebeuren.

En dat had je kunnen weten beste Ferd. Denk maar eens terug aan de demonstratie in Amsterdam, afgelopen juni toen er ook geen anderhalve meter afstand werd gehouden. De minister weet niet hoe snel hij de Whatsappgesprekken moet vrijgeven. Het is allemaal niet zijn verantwoordelijkheid, maar ondersteunt wel de gekozen weg halfhartig:

“dat jullie [Femke Halsema, burgemeester van Amsterdam en rest van veiligheidsdriehoekregiofzo] nu besloten hebben om niet in deze demo te gaan handhaven op 1,5 meter begrijp ik, gezien mogelijke escalatie. Ik blijf wel zorg hebben over mogelijke onrust of plundering.”

Als je dan vervolgens niet ‘handhaaft’ tijdens je bruiloft omdat je je zorgen maakt over rustig plunderende bruiloftsgasten, heb je de verkeerde mensen uitgenodigd.

OK, ik verzin dat daarom niet gehandhaafd is. De echte reden is natuurlijk dat Grapperhaus denkt dat er niemand in het gras onder bilnaadhoogte verstopt ligt en de kust veilig is. Regels, voorbeeldfuncties en volksgezondheid kunnen straffeloos vertrappeld worden. Achteraf is dat gelukkig voor hem ook zo. Er is geen huisfotograaf omdat foto’s altijd tot ongemakkelijke onthullingen van pijnlijke misstanden leiden. Die foto’s hadden nooit mogen bestaan. Ach, ik vind ook zoveel en niemand trekt zich er wat van aan.

Tegenwoordig is niks meer veilig en vanzelfsprekend komt het uit. Iedereen begrijpt dat je blij bent als je trouwt met je lief. Als je het goed kunt vinden met je schoonmoeder – en dat zijn meer mannen dan je denkt – omhels je haar. Uiteindelijk is het dezelfde reflex als handen geven, niet doen voelt nog steeds raar.

Alleen dat voorbeelddingetje, hé? Meester Gert-Jan, zo moeten de kinderen Gert-Jan dé klusjesman op school mij noemen, fietst niet op de stoep. Ook niet als de kinderen niet kijken. Meester Gert-Jan spreekt de kinderen zelfs [licht olijk] bestraffend toe als ze rennen op de trap. De kinderen weten het en grijnzen naar me. Uit het zicht is het natuurlijk weer zoef. [5] Eenmaal meester af en bijna thuis fiets GJ toch over de stoep, alleen dat laatste stukje hoor, als niemand het ziet. Zo werkt het nou eenmaal.

Op acht juli houden boeren een protest in Drenthe en overtreden daarbij de Coronaregels. Wat er exact gebeurd is, blijft warrig, maar beide zijden van het verhaal tonen aan dat arrestatie van de protestanten in niemands belang is. Toch verdedigt Justitieminister Grapperhaus op negen september de gekozen lijn. “Met protesterende boeren in Wijster waren nauwelijks afspraken te maken.”

Het wordt nog gekker, bericht het Dagblad Van Het Noorden. “Grapperhaus schrijft ook dat het niet mogelijk is geweest om rekening te houden met de coronamaatregelen. De 63 opgepakte demonstranten werden afgevoerd in een arrestantenbus en overgebracht naar Assen. Anderhalve meter afstand houden is ‘door het onverwacht grote aantal arrestanten’ niet gelukt.” Grapperhaus is duidelijk elitair, zelfs een simpele regel als even op de volgende bus wachten, geldt niet voor hem.

Later die maand wordt mijn broer 50. Ondanks Corona. Gelukkig wel. Omdat Pap en ik een familie vormen – zo blij met eenvoudige regels die iedereen kan begrijpen – kijken we ’s middags nog even samen het nieuws. Advocaat Gerard Spong betoogt al eerder dat minister Grapperhaus het Openbaar Ministerie opdracht moest geven om burger Grapperhaus te vervolgen. Geen idee of het OM volgestouwd is met mensen die deeltijd werken en het daarom zolang duurt of met lui met wie je de oorlog tegen de misdaad onmogelijk kunt winnen, maar eindelijk is het zover, Grapperhaus gaat op de bon.

“Het OM vindt dat met het opleggen van de geldboete de geloofwaardigheid van de handhaving van de coronaregels, waar de minister van Justitie en Veiligheid het boegbeeld van is, gediend is.” [7]

Wat een lariekoek, nog dommer dan het onderzoek waaruit blijkt dat ruim 200 procent van alle autobestuurders vindt dat ze beter rijden dan gemiddeld. Zijn overigens diezelfde lui die geloven in snelheid [van handelen.] Diezelfde middag voelt iemand van de NOS minister Grapperhaus geducht aan de tand. Dat is het moment waarop ik besluit dit verhaal te schrijven. Hieronder de letterlijke tekst van het interview.

Ja, respecteer het besluit.”

“Hebt u een strafblad?”
“Euh, ik heb in mijn justitiele documentatie staan dat ik een Coronaboete heb gekregen.”
“Dus u hebt een strafblad?”
“Euh um, in de volksmond heet het zo.”

Herinnert u zich deze nog? Een minister behoort van onbesproken gedrag te zijn, die hoor je al een tijdje niet meer.

“Kan dat, een minister met een strafblad?”
“Nou kijk de politieke geloofwaardigheid is in de kamer aan de orde geweest en hier heeft het OM, laat ik zeggen een beschikking opgelegd en [ik] betaal een boete.”

Terug naar de hamvraag: heeft Nederland een gezagsprobleem? Wat denk je zelf? Drie [gebruikte] mondmaskers voor het antwoord met het minste sarcasme.

“Waarom is dat nou pas gebeurd?”
“Dat moet u echt allemaal um aan het OM vragen.”

[Voor het gemak vergeten we even dat onderdanen het hun baas alleen fictief moeilijk maken op zijn verzoek.]

Het interview eindigt, Grapperhaus vragend of hij de 390 zilverlingen terugvordert.

“Die 390 euro die u aan het Rode Kruis hebt overgemaakt, wil u die nu terughebben?”
“780, maar die ga ik niet terugvragen, nee.”

Hoezo ikke 780? Mag Grapperhaus’ vrouw niet zelf beslissen of ze haar 390 euro terugvraagt? Dan valt de zilvermunt en zeg ik tegen mijzelf dat ik een tuthola ben. De werkelijke overeenkomst tussen Aboutaleb en Grapperhaus is dat zij beiden leven in een wereld waarin de man beslist. [2]

Je kunt zeggen wat je wil, maar Gert-Jan heeft de beste samenzweringen. Het is natuurlijk geen toeval dat de pers het gevalletje Grapperhaus met fluwelen handschoenen aanpakt [9], net nadat hij trouwt met journalist Elisabeth Wytzes van het acceptabel-rechtse ‘opinieweekblad’ ‘Elsevier’. Journalisten lopen nogal eens over. Als zijn vrouw persvoorlichter van de SP of PVV was, had zowel parlement als pers gehakt van Ferdy G. gemaakt. Klassenjustitie, dat noem ik nog eens een supersamenzwering.

Het gemiddelde inkomen in Nederland is zo’n 25.000 euro bruto. Een minister verdient zes keer zoveel, maar wordt niet dusdanig beboet dat het echt pijn doet. Als Grapperhaus een vent is, treedt hij nu af. Vervolgens ziet hij af van wachtgeld en maakt 390 euro per aanwezige op zijn bruiloft over. Dat bedrag doet nog steeds geen pijn, maar de vernedering van 13.650 euro lichter zijn, heeft vaak een geneeskundige werking. Tot slot betaalt een echte man, die alleen het beste met Nederland voorheeft, alle kosten die voortvloeien uit zijn criminele gedrag. Dat je niet wist dat er een fotograaf in de sloot lag, is geen excuus. Tenzij misdaad voor ministers wel mag lonen. Artikel Een van de Grondwet is ook niet meer wat het geweest is.

Kopfoto gemaakt door Jeremy Wong Weddings, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Stem op GJ voor het complot van de week. Leek me wel een leuke, onnozele samenzweringssuggestie.

[2] Gert-Jan trouwens ook, anders had ik hierboven wel moederland geschreven.

[3] Ook een interessante vergelijking, man heeft wapen in huis en burgemeester van Amsterdam sluit het pand niet voor zes maanden. Oh wacht, het is de ambtswoning van de burgemeester en die vent is haar echtgenoot. En er liep een jochie van 15 mee te zwaaien – Femke’s zoon. En oh ja, het was geen echt wapen maar een onklaar gemaakt gas/alarm pistool dat manlief 20 jaar lang nodig had voor zijn werk als filmmaker. GJ is duidelijk te dom voor de politiek.

[4] Schijn je politiek-correct niet om te mogen lachen. Maar wie maakt zich nog druk over het primaat van de politiek?

[5] Toen ik zes was en op de lagere school zat had die tenminste geen verdiepingen. Vroeger was echt alles beter. Vooral de illusies.

[6] Nee, zijn nabije omgeving was na het feest niet aanspreekbaar, teveel champie, kater enzo.

[7] Boegbeeld is misschien niet de beste woordkeus voor een hooggeplaatste Coronaknuffelaar die zijn misdragingen liefst geheim houdt en dus uiteindelijk drie keer betrapt wordt. Eerste diepe val is het feit zelf dat Ferd G. een knuffelbruiloft houdt omdat het gepeupel [u en ik dus] het nooit te weten komen. Veiligheidsmaatregelen enzo. Tweede val zijn de niet-officiele foto’s van zijn knuffelarij. Mea Culpa. Moet kunnen oordeelt het parlement. Oeps, nog initiemere foto’s. Mea Maxima Culpa. Gij zijt nog steeds vergeven, aldus het parlement dat geen gezag meer overheeft om te laten afbrokkelen. [8]

[8] Waar maakt GJ zich druk om, denk je na dit lange verhaal. Precies, de vraag die niemand stelt. Hoeveel mensen zijn laks omgegaan met de coronaregels omdat minister Grapperhaus het gruwelijke voorbeeld geeft en ermee wegkomt? De dader ligt dit keer niet op het kerkhof en hopelijk de gevolgen van zijn regenteske acties ook niet. Het is zo al erg genoeg.

[9] Achteraf had Grapperhaus beter met de handschoen kunnen trouwen,. Wedden dat we binnenkort de oorlog verklaren aan Corona?

Geheime Gemeentetuin: Roken in Rotterdam als Politiek Privilege

Liever een politicus die uit eigenbelang honden in het stadhuis toestaat dan een die op het stadhuis rookt. Beroepsverbod voor beiden nog beter.

Nog even over het nieuws van 2019 dat roken moet kunnen. Zonder nicotine durven Rotterdamse gemeenteraadsleden blijkbaar niet met elkaar te praten. Komt er een kleuter langs, draaien ze zich wel even om. Moet de kleine wel zijn adem inhouden.

Dit rondje regentenrampen begint in april 2018 in de Hofstad. “500.000 Hagenaars zijn fout. Ik ben de [ongekozen] burgemeester en dus de baas. Vanaf nu mogen honden wel naar binnen. Dit is mijn stadhuis. Mijn! Kom Harley.” Gek hé, dat burgemeester Krikke nooit een band smeedt met haar bevolking, ook al is dat hondenasiel op het stadhuis maar een “proef.” Misschien dat ze niet het innerlijke vuur bezat, wie weet?

Keer op keer verbaas ik me over politici die het voorbeeld moeten geven maar zo ongeschikt zijn dat ze de regels meteen veranderen als het even niet uitkomt. Ooit van voorbeeldfunctie gehoord? Leiderschap iemand?

Pauline Krikke wordt na 2.5 jaar afgevoerd als burgemeester van Den Haag. Krikke is eerder burgemeester van Arnhem. Nooit begrepen waarom je eerste burgers kunt verplaatsen als damstenen.

Onbegrijpelijk maar waar. Vreugdevuren zijn leuk, zelfs als ze levensgevaarlijk zijn. Vuurwerk moet ondertussen zo snel mogelijk verboden worden. Hakkelen dat er een verschil is tussen toestemming en vergunning en je dus juridisch correct handelt, is triest. Zeker als de onderliggende reden voor de 31-december fikkies angst voor relletjes is. Een klassiek geval van bestuurlijk en politiek risico’s afschuiven op de buurt. Zou je zo’n vreugdevuur ook “gedogen” als jouw kinderen ernaast slapen? Zoiets heet een elitaire loterij zonder nieten. Alle burgers hebben evenveel recht op veiligheid. Alleen al om die reden had Krikke veel eerder moeten vertrekken.

Bij haar tijdelijke opvolger, Johan Remkes, zullen de regels wel gehandhaafd worden. Hij mag niet roken op zijn werkkamer, geen uitzonderingen. Logisch, want dan overtreed je de wet.

Terug naar Rotterdam. Op dierendag schrijft het Algemeen Dagblad over rokende politici op het stadhuis. “Peukie in de stadhuistuin is de smeerolie in het politieke raderwerk, maar binnenkort misschien verleden tijd.” Het artikel geeft een kristalheldere inkijk hoe het algemeen belang omslaat naar eigen belang als het politici zo uitkomt.

Ondertussen vuurt Rotterdam ronkende nieuwsberichten af en maakt plek op de website. Rotterdam wordt rookvrij.

“Veel mensen die roken worden daar uiteindelijk ziek van. [Wedden dat er meer mensen doodziek zijn van oneerlijke politici?] In Nederland sterven jaarlijks 20.000 mensen aan de gevolgen van roken en meeroken. In Rotterdam wordt meer gerookt dan het landelijk gemiddelde.” [Maar onder het gemiddelde als we de politiek afschaffen?]

Vervolgens reutelt de website nog wat over meeroken, da’s niet goed en rookvrije generatie, wel goed. Scholen en ziekenhuizen worden rookvrij, maar niet de binnentuin van het stadhuis. De kranten staan ondertussen bol van berichten over hoe gevaarlijk vapen is, maar onder het raam van je collega mag je nog roken, het is tenslotte een kantoortuin.

Robert Simons is nestor van de gemeenteraad – hij vertegenwoordigt daar, ironie, oh ironie leefbaar Rotterdam – en is senior nicotine-terrorist. Hij spuugt op de niet-roken-in-de-binnentuin-van-het-stadhuis motie. Het woord spugen komt niet van mij, maar uit de krant. Dat geeft nog maar eens aan hoe sterk de minachting is voor een bestuurder die prut praat omdat het hem persoonlijk voordeel oplevert, chapeau Algemeen Dagblad.

“Onzin. Nergens voor nodig.’’ Als er kinderen voorbij komen banjeren, dan draait hij zich wel even om. ,,Als mijn eigen kinderen van een schoolreisje thuiskomen heb ik ze echt nog nooit horen zeggen ‘ik zag iemand roken’, die letten op heel andere dingen zo’n dag.’’”

Laten we even vergeten dat je met zo’n halfgaar argument het politieke debat niet wint en naar het huis van vader Rob fietsen. Je kunt ’s avonds ook een paar sigaretten minder roken in de tuin en wat meer naar je kinderen luisteren, papa. Je rookt thuis toch wel buiten hé?

Ga je op schoolreisje naar het stadhuis om onze democratie van dichtbij in actie te zien, krijg je een gratis les in de beperkingen van de democratie. Gek hé, dat scholen worstelen met de invulling van de burgerschapslessen. Oh wacht, daar wordt ook met twee maten gemeten. Die bladzijde waarop staat “heb uw naaste lief” scheurt minister Slob (Christenunie) vast uit zijn bijbel voor hij zijn hetze tegen het islamitische Haga college begint.

Zoals gewoonlijk zoeken politici de definitie op het scherpst van de snede. Kan ik ook. Een kantoor is een kantoor, zelfs als het een tuin is. Vandaar kantoortuin. Daarnaast met het broeikaseffect werken we over vijf jaar allemaal buiten. Ontken het maar niet.

Waar is burgemeester Aboutaleb als je hem nodig hebt? De man die letterlijk alles verbiedt, honden, haloween en demonstraties,  is ineens wel erg stil. Tijd voor de gekozen burgemeester.

Na-ijlend

De vreugdevuren in Scheveningen werden gedoogd. Nu wil iemand een gedooghoekje voor rokers in de de binnentuin van het Rotterdamse gemeentehuis. Als de overheid iets moet gedogen is het wel 14-jarige kinderen ’s avonds op een schommel te laten zitten. Waarschijnlijk werken politici als BOA (bijzonder opsporingambtenaar en dus geen echte agent) voor ze in de politiek terecht komen. Daarom dus de terreur van holle bolle staatsgijs die zich volvreet.

Kopfoto gemaakt door Mathew MacQuarrie, gevonden on Unsplash en Micheile Henderson @micheile010 // Visual Stories [nl], gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

Politiek Anno 2019. Regenten Eten Nog Steeds Eerst

Een discussie die bestaat omdat politiek meestal geen roeping maar een (dood)loopbaan is. Vraag maar aan Peter ‘Rupsje-nooit-genoeg’ Rehwinkel.

Morgen wordt Gert-Jan volksmenner en hitst het gepeupel – dat zijn jullie – op voor eigen gewin. Zeer succesvol vanzelfsprekend. Na een paar maanden blijkt dat mensen minder dom zijn dan GJ gokt en word ik afgevoerd richting mottenballen. Politiek bedrijven komt met afbreukrisico. Zeg maar het moment waarop mensen ontdekken dat niet Duo Penotti maar de Lidl hazelnootpasta – met 13 procent echte hazelnoten – de lekkerste is.

Afbreukrisico bestaat niet
1994 Peter Rehwinkel wordt Kamerlid voor de PvdA.

2002 Peter Rehwinkel verlaat de Kamer per direct omdat hij te laag is gezet op de kieslijst voor de aankomende Kamerverkiezingen van 2003. (bron Wikipedia)

2009 Peter Rehwinkel wordt burgemeester Groningen. (bron NRC)

Van de troon gestoten worden is vervelend voor fabrikanten van gesuikerd broodbeleg, niet voor ex-Tweede Kamerlid Gert-Jan. Als voormalig volksmenner wacht mij een riante uitkering. Reken even mee: Eerste jaar 80 procent van mijn pluche salaris, jaar twee en drie – als ik dat red – 70 procent. En vergeleken met vroeger is de regeling armoedig. Ik herinner me de burgemeester die op zijn vijftigste eieren voor zijn geld kiest en zijn salaris tot de pensioengerechtigde leeftijd doorbetaald krijgt. Hij moest niet weg, hij wilde.

Anno 2019 is het bijna onmogelijk je baan te verliezen, extreme personeelstekorten enzo, maar stel dat het gebeurt. Die drie minuten dat je zonder werk zit, krijg je een uitkering van 70 procent van je laatstverdiende loon. Dat kun je twee jaar rekken als je echt niet weet op welke knop te drukken bij het verzenden van je CV. Klinkt riant, is het ook, maar na 24 maanden houdt het op. Da’s goed. Aan alles komt een einde, behalve de verschillen tussen ons en de politiek.

Afbreukrisico bestaat niet
2013 Peter Rehwinkel neemt plotseling ontslag als burgemeester van Groningen. (bron NRC)

2013 Peter Rehwinkel wordt onbetaald vrijwilliger in Barcelona. Hij zal gebruik maken van de wachtgeldregeling. (bron Binnenlands Bestuur)

2013 Voorspelling: Iedereen boos op Peter Rehwinkel. (bron RTV Noord)

2013 Verrassing: Peter Rehwinkels baan in Barcelona bestaat niet. (bron Trouw)

De maximum duur van twee jaar is het minimum voor politici (op landelijk niveau.) Ook start hun uitkering op 80 procent en eindigt bij 70. Waarom? Geen idee. Zal wel iets met het afbreukrisico te maken hebben.

Wat ik echt niet begrijp, is waarom er geen verschil wordt gemaakt tussen politici die zelf kiezen te vertrekken en zij die weggestemd worden. Nog minder snap ik waarom politici recht hebben op meer. Het argument van afbreukrisico zal iedere klokkenluider of gemiddeld weggepoetste werknemer zonder dure advocaat naar de prullenbak verwijzen.

Afbreukrisico bestaat niet
2013 Geen verrassing: Peter Rehwinkel houdt vast aan wachtgeld. (bron Trouw)

2013 Update: Peter Rehwinkel ziet drie maanden af van wachtgeld. Peter Rehwinkel is de ophef zat. (bron Trouw)

2013 De Spaanse droom is voorbij maar de Spaanse droomvilla van Peter Rehwinkel blijft. Hij zit er verstopt. (bron de Telegraaf)

In Binnenlands Bestuur – een digitaal clubhuis voor ambtenaren en politici – argumenteert professor Douwe Jan Elzinga tegen het idee van de SP om werkloosheidsregelingen tussen politiek en peupelaars recht te trekken. De Socialistische Partij is niet mijn club, maar het is een goede gedachte. Een generaal eet tenslotte ook pas nadat zijn troepen klaar zijn. Afwijken van die regel is als zeggen: “Wij [politici] zijn jullie regenten. Ons is belangrijk en eet eerst.” Een echte leider draait het om. Daarom zegt de generaal “Ik zorg dat er eten is. Als jullie niet eten, zal ik het zeker niet.” Motivatie of leiderschap, honger is altijd een prima prikkel om te doen wat moet.

Afbreukrisico bestaat niet
2014 Geen verrassing: Peter Rehwinkel blijft gebruik maken van wachtgeld. Nog geen betaald werk voor ex-burgemeester. (bron Trouw)

2015 Verstandig?: Peter Rehwinkel gaat werken voor een bedrijf dat iets met communicatievraagstukken doet. (bron Nieuwsblad van het Noorden)

Professor Elz. ziet het anders in een slordige redenering. Het is maar goed dat ik geen promotor zoek voor een proefschrift. “Een sobere, maar degelijke wachtgeldregeling…” Met een schadeloosstelling van 120.000 euro per jaar is het salaris van een kamerlid riant. Ook 80 procent daarvan en zelfs 70. Misschien niet onder professoren maar voor de rest van Nederland geldt hard voor weinig.

OK, iets te populistisch voor een oud-volksmenner, maar u begrijpt wat ik bedoel. Prettig. Terug naar het sobere element in relatie tot het zoeken naar een nieuwe baan. Volgens prof Elz. stelt die sobere wachtgeldregeling oud-politici in staat een nieuwe “job” [aanhalingstekens van mij] te zoeken. Wedden dat zoiets nog beter lukt als je het bedrag maximeert op zeg twee mille netto. Nog steeds niet echt sober te noemen. Lager mag ook, zorgt voor een betere prikkel. Honger maakt tenslotte rauwe arbeid zoet.

Afbreukrisico bestaat echt niet
2017 Verrassing: Peter Rehwinkel naar Zaltbommel als waarnemend burgemeester. (bron Trouw, de Volkskrant)

2019 Ach: Peter Rehwinkel krijgt net zolang wachtgeld van de gemeente als de waarneming heeft geduurd. (bron BN de Stem)

Niet helemaal overtuigd van zijn eigen slimheid, stookt prof. Elz het vuurtje verder op. “Indien die voorziening wordt afgeschaft, is dat uiterst schadelijk voor de democratie omdat het velen zal weerhouden om hun energie in publieke ambten te steken.” Mijn eerste advies, schrijf eens een normale Nederlandse zin. Stap twee: argument en tegen-argument. Weet je wat, laat maar.

En ik maar denken dat mensen de politiek ingaan voor een beter Nederland. Van de zomer valt mijn glas limonade om op tafel in de tuin. Je wil niet weten wat daar op afkomt.

Kopfoto gemaakt door Michael Fousert, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

Nederland Loopt Achter (Als Het Om Vrouwen Gaat)

Kom maar op met dat quotum (voor vrouwen in de politiek)!

De SER ziet maar een soort ongelijkheid en adviseert om het percentage vrouwen in topbanen wettelijk op minimaal 30 procent vast te leggen. Haar elitaire status maakt het adviesorgaan blind voor echte problemen en oplossingen. Snel bestaat niet en goed kost veel tijd. De enige korte-termijn oplossing is een vrouwelijke minister-president.

Geen politicus haalt het in zijn hoofd om de vrouwenemancipatie “te bevorderen” door ziekenhuizen te verplichten vanaf volgend jaar minimaal 40 procent vrouwelijke hersenchirurgen te hebben. Dat is meer dan dodelijk voor je toekomst, politiek of persoonlijk.

Het is in de hoofden van diezelfde politici nooit opgekomen dat een essentieel onderdeel van leiderschap, het goede voorbeeld geven is. Voordat je de buren terecht wijst dat ze de tuin moeten onderhouden, eerst even zelf schoffelen en de tuinkabouters oppoetsen. Dan wordt het pijnlijk stil. Politici vertellen Nederland graag waar “we” in falen, maar een quotum voor vrouwen in de politiek, ho maar.

Het Verenigd Koninkrijk heeft inmiddels haar tweede vrouwelijke premier verloren. Duitsland strevent af op 16 jaar vrouwelijke kanselier. Tussen 2010 en 2014 is Dilma Rousseff (Engels) president van Brazilie. Indira Gandhi is de derde minister-president van het post-koloniale India. Eerst van 1966 tot 1977 en vervolgens van 1980 tot 1984 als ze wordt vermoord door een van haar lijfwachten.

Natuurlijk heeft en had heel Scandinavie vrouwelijke premiers. Heel Scandinavie? Nee het land van de veilige Volvo en enige echte Turkse gehaktballetjes heeft nog nooit een vrouwelijke premier gehad. IJsland wel, maar dat is niet belangrijk, het eiland wordt binnenkort toch door de Amerikaanse president Trump gekocht nu Groenland niet te koop blijkt.

Mocht je er toch een lijstje van willen maken, Ellen Johnson Sirleaf (Engels) staat erg hoog. Sirleaf is president van Liberia tussen 2006 en 2018, Nobelprijswinnaar, Harvard-econoom en een van de meeste gerespecteerde leiders ter wereld.

Maar de dokter eet zelf geen groente

Ondertussen heeft de SER, een adviesclub voor de regering, een plan geprutteld waarvan het verwacht dat kabinet Rutte III ze overneemt. Over voorrecht gesproken. Is de wens nou de moeder of vader van de gedachte? De regering moet [nog meer] regels maken en die aan anderen opleggen. Daar wordt de wereld beter van. En nee, ik heb het niet over het versneld van het aardgas af maar over het vrouwenquotum bij beursgenoteerde bedrijven. Weet je waar de wereld echt beter van wordt trouwens? Nadenken.

De SER bestaat uit drie takken. Kroonleden zijn onafhankelijke bollebozen die door het kabinet benoemd worden. Daarnaast zijn werkgevers en werknemers in de raad vertegenwoordigd. Van iedere smaak heb je er 11, in totaal 33. Om het extra ambtelijk te maken heb je nog eens 33 designated survivors, mochten vijandige mogendheden onze nationale denktank willen platleggen. Je kunt hersenchirurgen ook overal de schuld van geven.

Zonder spoortje ironie staat er onder het kopje diversiteit op de website van de SER het volgende:

“Hoe is het gesteld met diversiteit bij de Sociaal-Economische Raad? In de Raad zitten 21 kroonleden, bestaande uit 9 vrouwen en 12 mannen. Daarnaast zijn er 22 ondernemersleden, waarvan er 3 vrouw zijn. Van de 21 werknemersleden zijn er ook 3 vrouw.”

“Hoe is het gesteld met diversiteit bij de Sociaal-Economische Raad? In de Raad zitten 21 kroonleden, bestaande uit 9 vrouwen en 12 mannen. Daarnaast zijn er 22 ondernemersleden, waarvan er 3 vrouw zijn. Van de 21 werknemersleden zijn er ook 3 vrouw.”

Diversiteit is meer dan jongetje of meisje, maar daar zwijgt de SER over. Veel makkelijker tellen als de verschillen zwart-wit zijn. Oeps. (Bron: website SER, bewerkt).

Voor een club met minimaal 30 procent professoren is dat flauw en oneerlijk. Van de 11 kroonleden zijn er drie vrouw, nog geen drie op de tien dus. De vrouwelijke kroonleden die designated survivor zijn, doen het een stuk beter met zes uit 11. “We hebben drie mannelijke ministers en vier vrouwelijke staatssecretarissen dus zijn in totaal vier van de zeven ministers vrouw.” Is de waarheid een tikje oncomfortabel, tel je toch gewoon de boel op. Nogal misleidend dus van een breinclub die zegt dat het beter moet.

Het wordt nog gekker. Nieuwsgierig wat zo’n baan oplevert klik ik op de link “vergoedingen voorzitter”. Advies geven betekent serieus poen, het salaris van een minister – plus auto met chauffeur. Enige wat er niet bijstaat is of die chauffeur verplicht vrouw moet zijn. Lijkt me logisch. Wat niet logisch is, is dat in de tekst over “hij” en “zijn” wordt gesproken als het over de arbeidsvoorwaarden van de voorzitter gaat. De voorzitter is momenteel een vrouw, Mariëtte Hamer en een van de oprichters van studentenvakbond LSVB in 1984. Na een korte tijd als ambtenaar stort zij zich vol op de politiek. Daar gaat de wetenschap, zal wel een politieke benoeming zijn, verzucht ik.

Wettelijk Streefcijfer (Vrouwelijke Hersenchirurgen)

Het Algemeen Dagblad schrijft: “Sinds 2013 geldt in Nederland een wettelijk streefcijfer voor grote vennootschappen dat hun raden van bestuur en raden van commissarissen voor minimaal 30 procent bestaan uit vrouwen.” Een wettelijk streefcijfer, ongelooflijk. Vrij vertaald gebakken lucht omdat politici niet staan voor wat ze verkondingen. En we weten allemaal waar dat toe leidt sinds de stikstofnormen niet gehaald worden, kuch.

“Beursgenoteerde bedrijven die nog niet aan de 30 procent voldoen, moeten bij een vrijkomende plaats een vrouw aanwijzen. Benoemen zij toch een man, dan moet het via een nieuwe wet mogelijk worden gemaakt om die benoeming terug te draaien.”

Even terug naar dat quotum aan vrouwelijke hersenchirurgen. Iets kunnen is wel iets anders dan zielloze adviezen uitbrengen. Iedereen weet dat de communistische Soviet Unie het rijkste en machtigste land ter wereld is. De werkers mogen allemaal gratis naar de tandarts, zijn gelukkig, gruwelijk gelijk en lopen rond met dikke, goedgevulde buiken. Oh, wacht, de Soviet Unie bestaat niet meer, arbeiders komen decennia geleden in opstand omdat ze geen eten voor hun kinderen hebben. Van die vijfjarenplannen om meer en meer graan te verbouwen is nog nooit iemand niet niet afgevallen.

Als de overheid een gecompliceerde wet introduceert, worstelt het bedrijfsleven. De gouden regel is dat je nooit fout zit als je evenveel moeite doet als andere bedrijven. Duurbetaalde externe consultants bieden hun diensten aan en kopieren het beste idee van het ene naar het andere bedrijf en vice versa. Tikje socialistisch maar daarmee zorgen ze ervoor dat alle bedrijven ongeveer even succesvol zijn in het behalen van de wettelijke doelstellingen. Of die doelen gehaald worden is niet meer belangrijk. Bedrijven dekken zich in middels de wet van de grote getallen. Kost wat, maar dan heb je ook geen gezeur.

Verordening vergoeding voorzitter SER 2012 De voorzitter kan voor de vervulling van zijn functie beroep doen op een auto met chauffeur. Indien de voorzitter niet deelneemt aan de in het eerste lid bedoelde regeling, kan hem een compenserend bedrag ter beschikking worden gesteld.

Zonder woorden. (Bron: website SER, vergoeding-voorzitter-2012.pdf, bewerkt.)

Advies kun je delen, hé SER. Soort van wonderbaarlijke vermeningvuldiging. Knippen, plakken en kopieren, niet vergeten om hij door zij te vervangen, en alweer een advies klaar. Zijn er te weinig vrouwen voor de desbetreffende functie beschikbaar, doe je hetzelfde. Waarom zou een vrouw geen lid van 200 Raden van Toezicht kunnen zijn? Bedrijven voldoen wederom aan de regels, de kranten schrijven mooie verhaaltjes en onze zoveelste minister-president in onafgebroken mannelijke lijn slaat zich op de borst dat hij het maar mooi gefixt heeft. Probleem opgelost en wat op het Binnenhof werkt, werkt overal dus waarom geen ondergrens van 40 procent voor vrouwelijke hersenchirurgen? Als ze er niet zijn, school je toch gewoon wat vrouwelijke doctorandussen om. Kopietje van Hersenchirurgie Voor Dommies is zo gemaakt en voor een tientje heb je een handzaag bij Gamma. Wat kan er fout gaan?

Mocht je denken dat GJ gek is, helaas. Ik ben nog niet gek genoeg om lid te worden van de SER. Niet dat ik onderdeel wil zijn van een club die haar eigen advies niet serieus neemt. Bij vrijkomende plaatsen moeten bedrijven een vrouw aanwijzen. Doen ze dat niet moet er een wet komen om de beslissing ongedaan te maken. En dan? Waar denk je dat het ministerssalaris van de voorzitter (V) van de SER van betaald wordt? Juist, belastingopbrengsten van bedrijven die geld verdienen en hun personeel dat over hun salaris inkomstenbelasting betaalt. Over onder professoren gesproken.

Voor je denkt dat mijn langlopende project om mijn huis vrouwvriendelijk te maken, mislukt is, moet ik je nog wat vertellen. Als ik een hersenoperatie nodig heb – pre SER prulpraat, dat is – heb ik liever een vrouwelijke chirurg die officieel als zesje beoordeeld wordt dan een man met een klinkende negen. Reken even mee, de vrouwelijke arts heeft harder moeten leren, vechten en werken om zelfs maar als mager zesje beschouwd te worden, dan de man met de negen ooit kan bevatten. Haar zesje is in werkelijkheid een acht of negen, terwijl die negen van hem eerder een zeven is. Ben je ziek, ga naar een vrouwelijke arts!

Het advies van de SER is raarder dan raar en legt een andere tweespalt bloot, mensen die de top bereikt hebben versus de rest van Nederland. Positieve discriminatie als het zinloos is. Wat is het nut om vrouwen die tegen alle weerstand in succesvol zijn, het gemakkelijk te maken? Statistieken zijn niet het echte leven. Nederland bestaat uit meer dan topadviseurs, hoge politici en CEO’s. Het advies is net zo krankzinnig als een oekaze afkondigen dat iedereen minimaal wis- en natuurkunde moet begrijpen op Havo niveau. Kun of wil [sic] je dat niet, geen huur- en zorgtoeslag meer. Krankzinnig idee he? Succes oma 88.

Overigens lijkt het er vaak wel op dat je raketgeleerde moet zijn als je contact hebt met de overheid. Niet omdat jij zo slim bent maar vanwege de rampzalige gevolgen van het voorkeursbeleid bij het aannemen van personeel. Ben je getalenteerd als vrouw – en 50 procent bezit meer kwaliteiten dan de gemiddelde vrouw – moet je tegen die geconcentreerde negatieve ervaring opboksen. Overigens denkt 101 procent van de mannen dat zij beter kunnen autorijden dan gemiddeld. Denkt.

Veranderingen zijn als ijsbergen. Wil je Nederland eerlijker maken dan lukt dat niet van vandaag op morgen en zeker niet door stompzinnige bevelen van bovenaf. Voordat je topmanager bent, doorloop je een carriere die je daarop voorbereidt. Dat je in de politiek moet flyeren om op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen te komen, is niet hetzelfde als opleiding en ervaring in het bedrijfsleven. Zoiets heet jaar in, jaar uit, keihard werken, met of zonder kinderopvang.

Begin bij de basis

Voor kinderen geboren worden liggen hun kansen al grotendeels vast, kom ik zo op. Absurder dan je denkt, die zie je niet aankomen. Die oneerlijkheid verandert niet zo maar. Politiek draait om je handen wassen in onschuld en verwijzen naar “daar is een regeling voor.” Voor het leven is gelukkig geen regeling mogelijk. Ongelijkheid opheffen vraagt om beleid dat tijd kost en meerdere generaties omspant.

Er zijn veel dingen die we kunnen veranderen – statiegeld iemand? – zodat meisjes en jongens van de volgende generatie – sommigen noemen zulke figuren onze kinderen – gelijke kansen hebben. De meest logische oplossing nù is natuurlijk dat de volgende minister-president van Nederland een vrouw is. Desnoods bij wet. Een echte leider – staatsman zo u wilt – geeft het goede voorbeeld. En voor je zegt, maar er zijn (momenteel toevallig) geen geschikte vrouwelijke kandidaten, denk eens terug aan de formatie van kabinet Rutte I. In 2010 slikt Rutte zijn uitspraak in om Neelie Smit Kroes naar voren te schuiven als premier. De rest is geschiedenis maar vooral een gemiste kans.

Nederland is achterlijk als het om vrouwen gaat. Een vrouwelijke premier in ons eerste-wereld land is waarschijnlijk te hoog gegrepen voor de nabije toekomst, mede gegeven de institutionele vooringenomenheid van de SER en de kans op ontwrichting van de politieke baantjesmachine. Die verandering gaat veel tijd kosten. Toch is er hier en nu een simpele, gratis oplossing. In Den Haag spitsen ze de oren al. Eenvoudig en kosteloos zijn favoriet, daarmee vermijd je 99 procent van de moeilijke keuzes die echte staatslieden maken tot wie ze zijn. Enkelvoud als ombudsman, ombudsvrouw, daar trap ik lekker niet in.

Iedere bedrijvendokter begint met de presentatie “basis op orde.” Alleen dan kunnen realistische en eventueel minder realistische ambities ontkiemen. Vruchtbare bodem enzo. Even met het A-team gebeld en we hebben een plan. Natuurlijk hebben we een plan. Ta-ta-da-da! Het simpelste plan ooit, er hoeft niets gebouwd te worden, geen tank geen bulldozer. Wat als we iedereen wiens moeder of vader Nederlander is eens Nederlander maken? Kom maar Linda, Roos en Jessica met die ademnood.

 Nederlander door geboorte of erkenning U kunt van rechtswege Nederlander worden door geboorte of erkenning. Van rechtswege betekent dat u automatisch de Nederlandse nationaliteit krijgt. ​Bent u geboren vóór 1 januari 1985? U bent van rechtswege Nederlander als uw vader Nederlander was op het moment van uw geboorte. Het maakt niet uit of u in Nederland of in het buitenland bent geboren. Als u uit een Nederlandse moeder en een niet-Nederlandse vader bent geboren dan bent u niet van rechtswege Nederlander. U kunt Nederlander worden via de optieprocedure.

Dat 1984 verhaal ligt niet aan George Orwell maar aan die gouwe ouwe VOC tijd. U weet wel mannelijke kolonisator en vrouwelijk schoon. (Bron website IND, afbeelding is bewerkt.)

Nee, kroonleden van de SER, dat is geen overbodig advies. Het begint zoveel eerder. Als je voor 1985 geboren bent en je moeder is Nederlandse maar je vader niet, ben je niet automatisch Nederlander. Niet matrilinear, wel krankzinnig, ik weet het.

“Sinds 1 oktober 2010 kunnen ook vreemdelingen die zijn geboren voor 1 januari 1985 en ten tijde van hun geboorte een Nederlandse moeder en een niet-Nederlandse vader hebben, door optieverklaring Nederlander worden.”

Vreemdelingen? Terug naar af, beste hoog-van-de-toren SER, zorg eerst eens dat de basis op orde is. Had je maar een vak moeten leren.

Koekoek

“Een dag niet geboord is een dag niet geleefd.” Een inmiddels gevleugelde uitspraak van Gert-Jan de klusjesman op de basisschool waar ik vrijwilliger ben. Toch hang ik subiet mijn boor aan de wilgen. Vandaag is mijn laatste dag. Hoe kan ik met droge ogen prediken dat grote mensen voor kleine mensen zorgen, als ik zo rolbevestigend bezig ben?

Het komt eigenlijk wel goed uit, het is tijd om op reis te gaan. Terug naar Iran waar vrouwen vijf jaar geleden de macht dreigen te grijpen. Meer dan 70 procent van alle studenten medicijnen is vrouw (Engels). Volgens een Engelstalig artikel in Radio Vrij Europa zijn er inmiddels quotas ingesteld om een “betere balans” (Engels) te bewerkstelligen tussen het aantal vrouwelijke en mannelijke studenten geneeskunde. Waar heb ik dat eerder gehoord? Ik snap er niks meer van en ben hoog toe aan die hersenoperatie. Als ik geluk heb, is mijn chirurg een vrouw. Koekoek.

Kopfoto gemaakt door Roya Ann Miller, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

PvdA: Verwacht Verlies Veroorzaakt On-Democratisch Verraad

Wil je niet op de PvdA stemmen bij de komende gemeenteraadsverkiezingen, dan kun je beter doctorandus in on-democratische kiezersbedrogwetenschappen zijn.

De gemeenteraadsverkiezingen maken wat los – maar vooral bij diegenen die binnenkort ontplucht dreigen te worden. Het grote voorbeeld (in hoe het niet moet) is de PvdA.

De dagen dat mensen wisten waar de PvdA voor stond, zijn lang voorbij. Wat mensen zich terdege realiseren, is dat lokale afdelingen niet meer dan een verlengstuk zijn van het landelijk regentenbelang. Het is een van de redenen waarom lokale partijen zoveel succes boeken.

Zeg nou eerlijk, in het vraagstuk, wie mag de burgemeester leveren voor fusiegemeente Verwegistad, afgeruild tegen hogere lasten voor iedereen, iets waar u over nadenkt tijdens het stemmen? Hier in Rotterdam kies ik voor lagere lasten en verwacht dat de lokale afdelingen van landelijke partijen dat ook doen. Naief, ja. Ondanks dat mijn moeder van me hield, noemde ze me Goedgelovige Jantje. Verwegistad is ver van mijn bed, ja toch? Wat ze daar doen, moeten ze daar weten. Lokaal bestuurdersgeluk, ver van hier, daar hoef ik toch niet voor te betalen?

Helaas, dat is buiten de ijzeren discipline van Alles-Wat-Telt-Is-De-Partijglorie! gerekend. Waar die partij voor staat? Gooi een dubbeltje op en jouw gis is net zo goed als de mijne.

In een nationaal parlement met 150 zetels, is 9 best wel weinig. Vooral als je bij de vorige landelijke verkiezingen er 29 verloor, omdat je in de regering zat. Dan heb je je werk duidelijk niet goed gedaan. Hoe was het ook al weer? Slecht, slechter, afgestraft.

Mandarijnen kom je tegen in alle soorten en maten. Compromissers ook. De overeenkomst is dat beiden van zachte billetjes houden. In andere woorden: pluche. Niks niet als wat gemaakt wordt door de eerlijke, hardwerkende mensen van Page toiletpapier – en ja het bedrijfsleven zorgt voor banen, PvdA! Meer als in koning, keizer, admiraal, afstraffing wegens electoral bedrog kennen ze allemaal Desondanks misleidt de PvdA de kiezer met nieuwe namen om toch maar babyzachte PvdA billetjes op het pluche te krijgen.

Ben een man (mijn perspectief) en ben trots op waarvoor je staat! Niet bij de PvdA. Nadat ze jarenlang de kiezer landelijk hebben misleid, krijgt de kiezer op lokaal niveau een koekje van hetzelfde deeg.

Veel lokale PvdA-afdelingen doen onder andere naam mee aan verkiezingen” kopt Trouw. De ironie is dat de krant het artikel rubriceert in de categorie “democratie”. Kun je Trouw niet kwalijk nemen, opgericht in de oorlog, is geloof in onze democratie onderdeel van hun DNA. Chapeau en dank u trouwens.

Zelfs een lijstverbinding kan ik nog accepteren. OK, dat is meer moeten dan willen. Jezelf hernoemen terwijl je eigenlijk PvdA bent is grensoverschrijdend pluchegedrag op z’n gruwelijkst. Ik heb een hekel aan het soort generalisaties dat de pers doet bij grote stijgers en dalers, maar dit keer ben ik zelf ook schuldig. Als je 29 zetels verliest, is de boodschap van de kiezer eenduidig. Ik wil NIET op de PvdA stemmen! De minachting van de mandarijnen die over de arbeiders plachten te regeren is glashelder: dan veranderen we toch gewoon de naam, klootjesvolk. Wiens belang dien je dan? Geloof je uberhaupt in democractie?

Ik eis een eerlijke keuze. Natuurlijk is dat een illusie, maar op het moment dat ik in het kieshokje wil stemmen op iedere partij, behalve de PvdA, praten we over een heel nieuwe dimensie van kiezersbedrog. Natuurlijk, politici zijn ook mensen. Doen ze hun werk niet goed, verliezen ze hun job. Maar het stiekum teruggraaien van onverdiend pluche door de naam van je club – tijdelijk – te veranderen, is niet minder dan democratie-terrorisme. Dit soort egoistisch gedrag ondermijnt de meest fundamentele waarden van ons (voormalig) democratisch bestel.

PS, maakt u zich geen zorgen, ondanks dat ik begrijp dat besturen een duivels dilemma is op alle niveaus, discrimineer ik alle politieke partijen even hard. Omdat ze het verdienen.

Kopfoto (cropped and edited) gemaakt door Alexis Chloe, gevonden op Unsplash.