Heerlijk helder… Hutspotijs?

Succes is een keuze, ook in de detailhandel

Hebben we de 40 graden gehaald? En jij gelooft dat ze zich in Oekraine daar druk over maken? Maar toch het nieuws kijken, je wil tenslotte bijblijven. Aandoenlijk. [1]

Op weg naar huis valt op dat die ramen wel erg scheef zitten. “Het eerste huis dat smelt door de hitte” om vervolgens af te dwalen naar de Russische invasie van Oekraine. Gelukkig laten twee welgeklede jongens mij meteen vergeten dat er ergere dingen zijn dan zonneschijn.

Het zijn ferme knapen die daar lopen. En keurig gekleed, misschien te keurig. Maar goed als je een jaar of 17 bent, is het enige wat telt cool zijn. En geloof me deze gasten zijn minstens net zo cool als jij of ik op die leeftijd. Ondanks dat ziet het toch iets anders uit. De jongens hebben een hoofd als een tomaat terwijl het zweet van hun gezicht parelt. Niet zo gek, het is dik 30 graden.

De jongens dragen een zwarte spijkerbroek, zwart t-shirt én een zwarte bodywarmer. Zegt de een tegen de ander ‘[vul hier je ‘favoriete’ ziektescheldwoord in] wat is het heet zeg.’ Ik durf niet te lachen, dan raak ik alle lichaamscontrole kwijt. Als ik val, plakt GJ voor eeuwig aan het gesmolten asfalt.

Echt jongens, hebben jullie dan niet door dat minder meer is?” Heeft geen enkele zin om dat aan de tomaten te vragen, die hersens zijn allang tot soep gekookt voor vandaag. Verbijsterd loop ik verder. Vanavond eet ik witlofsalade met blauwe kaas en wat vulling. Dan weet ik het. Wat die jongens nodig hebben is hutspotijs. Ja, hutspotijs. Verkopen ze bij Jumbo, winkel in koloniale waren sinds 1921. [3] Nee, hutspot komt niet uit de koloniën maar van het land. Aardappel, peen en ui maken samen een van mijn favoriete stamppotten. Wel met een bal gehakt, geen rookworst. Het is nooit te warm voor hutspot maar vandaag met temperaturen dansend rond de 4-0 is hutspotijs een beter idee. En dat verkopen ze bij Jumbo. Bijna dan.

De sinas split is een van Nederland’s populairste ijsjes. Men neme een deel waterijs sinasappelsmaak en een deel vanilleijs. Bij elkaar plakken, wel goed opletten dat geel aan de buitenkant gaat en wit aan de binnenkant – het is tenslotte geen ij – en je hebt een heerlijk ijsje. Neem er zeventien, verhaksel ze en doe ze in een literbak en je hebt hutspotijs. Bijna dan, eerst even de stokjes eruit.

Mijn lelijke uithaal aan het begin naar de pers is niet voor niets. Stel je eens voor dat de reclameafdeling van Jumbo het inderdaad hutspotijs noemt. Lanceren als het keiheet is natuurlijk. De pers struikelt over zichzelf en elkaar om er maar over te schrijven. Gratis reclame en nog geinig ook. Ineens is de hitte vergeten. Meteen een geinig sociaal mediagrapje inschieten: Dankzij Jumbo’s hutspotijs ! [uitroepteken]. Vervolgens de blauwe smurfensupermarkt bellen en samen stunten. Geel [Jumbo] en Blauw [Albert Heijn] gaan samen. Pauze. Blauwgeel ijs maken voor Oekraine. Hand in hand! [weer dat uitroepteken]. Als CNN dan nog niet belt, weet ik het ook niet meer.

hutspotijs

Hutspotijs, sinassplitijs,  lekker ijs.

[1] Ken je die al van die Amerikaanse journalist die in Israel wordt doodgeschoten en als president Biden op bezoek gaat, hij er niks van zegt. Geen grap.

[2] Vervolgens gaat hij naar Saoedi-Arabië en krijgt hij geen olie. Gek he?

[3] Koloniale waren staat inmiddels niet meer op de website. Keurig gekuist. Zou het mijn schuld zijn? Zie: Dumbo en Hema: Olifant Werkt Samen met Kat in Zak

Avondklokrellen? Huur Een Hooligan!

Lust u nog peultjes?

Dagblad NRC onthult in juli hoe ongekozen burgemeesters voetbalhooligans onbezoldigd in dienst nemen om de stad veilig te houden [3] tijdens de avondklokrellen van eind januari. Ging het goed?

Trevor Noah, presentator van The Daily Show, is al een tijdje vermist op de Nederlandse TV. Jammer. Stel nou dat hij een vergelijking maakt tussen de bestorming van het Capitool, het gebouw waar zowel de Amerikaanse Eerste als Tweede Kamer zetelt, en de avondklokrellen in Nederland. Gecorrigeerd voor grootte van aantal onderdanen zijn ze onderling uitwisselbaar.

Op zes januari bestormen volgelingen van de zittende president het Capitool. Dat doen ze niet zomaar. Trump roept op en moedigt aan. Hij vindt dat hij de verkiezingen heeft gewonnen en het zint hem niet dat een meerderheid hem geen gelijk geeft. Bovenbaas Trump is immens behaagd – zoals men dat van hoge dames en heren pleegt te zeggen – als hij hoort dat de aanval is ingezet. Ondanks ongetwijfeld veel druk van adviseurs, weigert hij het geweld te veroordelen en de oproerkraaiers te sommeren naar huis te gaan. Achteraf spreekt bezorgd buitenland [Engels] van een coup-poging. Nederland veroordeelt het ongetwijfeld scherp. Ril, ril. Jeuk aan je [on-democratische] bil.

Als je de baas van een stad of een land bent en je gebruikt racistisch-rechtse oproerkraaiers om je doel te behalen, ben je dan uberhaupt geschikt om leiding te geven? Trump is tenminste nog democratisch gekozen. Dat kun je van onze Nederlandse burgemeesters niet zeggen.

Een kleine drie weken nadat bendes het Capitool bezetten, vat Nederland vlam. De avondklokrellen zijn niet alleen onverwacht maar ook onverwachts hevig. Ach, niet meer dan variatie op een thema. De gemiddelde voetbalsupporter breekt zondagmiddag de lokale binnenstad af als zijn kluppie wint. Of verliest. En al helemaal bij gelijkspel. Maar morgen gewoon weer werken dus om zes uur – voorzichtig, niet in de scherven trappen – naar huis. De ongekozen burgemeester van dienst stampelt wat ongenoegens en schrijft vervolgens braaf verder aan het financiele pamflet voor de nieuwe voetbaltempel. Best wel raar. “Ach een paar racistische leuzen hier en daar en wat belwinkels in de fik maakt ze nog geen slechte jongens.”

Overheid en uniforme polderpers wentelen zich comfortabel in de verklaring dat mensen nou eenmaal willen rellen omdat ze willen rellen. Het idee dat een of misschien wel twee van de twee bizar broddelwerk leveren, komt niet bij ze op. Net als bij justitieminister Ferd Grapperhaus die denkt ongezien te kunnen hossen en knuffelen tijdens zijn stiekume bruiloft, is er nauwelijks commotie na een brisant artikel in de NRC dat lokaal burgemeesters voetbalhooligans inhuren om orde te bewaren tijdens de avondklokrellen. De vraag of het wettig is [4] extreem-rechts tuig de kans te bieden om in het donker, gedurende de nieuwe spertijd de orde – nog een leuke definitiekwestie – te bewaren, blijft onbeantwoord.

Voelen normale burgers, u weet wel, beige broek, kek, lichtblauw hemd met een duur tekentje trots op de borst geborduurd in een ver, arm land enzo, zich echt veiliger als hooligans ‘hun’ – beetje ambivalent, sorry – stad bewaken. In de woorden van Drs. P.: ruitje hier, ruitje daar, er valt altijd meer te breken in de arreslee onderweg naar Minsk. Mooie stad trouwens hoor, vast weinig hooligans. Niet dat het lied goed afloopt.

Waarom mogen burgemeesters ervoor kiezen wetten en regels willekeurig te negeren terwijl hun onderdanen nul vinger in de pap hebben bij het installeren van voorgenoemde bovenbazen? En dat is nog voor ik over geschiktheid praat. En maar lachen over de Verenigde Staten en president Trump.

Er is geen enkel excuus om in een vrij, democratisch land burgers willekeurig met overheidstaken te belasten. Zeker niet vernielzuchtig, racistisch voetbaltuig [1] dat liefst vecht met de politie. Burgemeesters die roepen dat het wel burgeroorlog lijkt of hun eigen wetsovertredingen vergoeilijken met een beroep op overmacht, zijn het toonbeeld van gebrek aan bekwaamheid. Zelfs een BOA moet nog minimaal een curus van een week volgen om zich met die naam te tooien. Waar waren die trouwens?

Kopfoto gemaakt door little plant, gevonden op Unsplash; Bence Balla-Schottner, gevonden op Unsplash en Wesley Tingey, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

[1] Extremistische voetbalhooligans, vergat ik even. Waar is de AIVD als je ze nodig hebt? Druk bezig pre-potentieel, mogelijk toekomstige zuigelingen, die vanaf hun 18e kansrijk radicaal gedrag tegenover windmolens kunnen vertonen, monitoren? [2]

[2] Of met de hele afdeling mijn website nader bestuderen?

[3] Voetbalhooligans beschermen de stad tegen… zichzelf? Maar dat gaat toch nooit werken.

[4] Zo schattig, dacht je nu echt dat ik wenselijk bedoel als ik wettig schrijf? Gansje [m/v/]

Minister Ferdy G. en de Geheimzinnige Coronaknuffelbruiloft Zonder Staartje

Trouw met wie je wil, maar als je ook maar een beetje hart voor de goede zaak hebt, treedt je [Ferd. G.] alsnog af.

Het is weer voorbij, die mooie Coronazomer waarin Ferd Grapperhaus – boegbeeld ter handhaving van de Coronaregels – wordt betrapt op een trouwslippertje. Zo heet dat in de ‘volksmond’. Ondanks ons rebelse imago gehoorzamen wij Nederlanders graag en braaf de autoriteiten. Hoeveel slachtoffers levert het imiteren van onze hooggeleerde Minister van Justitie op? “Als hij het doet, is het vast veilig.” En dan nog niet aftreden? Niemand is onmisbaar en iedereen vervangbaar.

Het Algemeen Dagblad kopt: “Heeft Nederland een gezagsprobleem?” Nee, wel ongeschikte beleidsmakers en slechte journalisten. Overigens zijn beiden onderling uitwisselbaar.

Laten we beginnen met het gevalletje gezagsongeschikt. Wat is de overeenkomst tussen Aboutaleb en Grapperhaus? Beiden denken dat ze van goddelijk komaf zijn. De Rotterdamse burgemeester sluit woningen als er drugs aangetroffen worden, ook al staat de bezitter ervan niet op het adres ingeschreven. Gevolg: moeder en kinderen dakloos en voor vijf jaar op de zwarte lijst. Dat zal die terreurkleuters en hun opruiende, buitengaatse krijttekeningen leren. De gearresteerde is allang uit de cel, met in de zak een urgentieverklaring voor een huurhuis. Op zo’n manier gaat zelfs een simpele ziel als ik twijfelen aan de [meer]waarde van de overheid.

En nou niet gaan grapperen dat de overeenkomst tussen beide politici totale minachting voor hun onderdanen is. Dat wordt nogmaals bevestigd tijdens een gevalletje knuffelbruiloft van Justitieminister Grapperhaus deze zomer. Onaantastbaar is een beter woord. En wie bel je als niemand anders je kan helpen, een bekeerd crimineel natuurlijk. Ferry de Kok, met K, O, K, is een bekende van meerdere beruchte drugsdealers. In Belgie veroordeeld, heeft De Kok tegenwoordig een bloeiende fotopraktijk. Zijn bedrijf is bij de Kamer van Koophandel gedeponeerd onder de geinige naam “I shoot people”, zeg maar “ik schiet [plaatjes van] mensen. [4]

Grapperhaus neemt alle mogelijke voorzorgsmaatregelen. Mobieltjes in een anti-lekmandje. Iedereen moet beloven zijn mond te houden en als trouwambtenaar is daar staatssecretaris van Justitie & Veiligheid Ankie Broekers-Knol. In het spel Stratego is een staatssecretaris lager dan een minister, zeg maar hoogste onderdaan.

Wat opvalt is dat het de pers niet opvalt dat het de staatssecretaris moet zijn opgevallen dat er meer mensen per kubieke meter de trouwzaal ingepropt zijn dan wetenschappelijk verantwoord. Opmerkelijk. Aan de andere kant, met de baas binnenkort op huwelijksreis is het vast druk op de zaak. Waarschijnlijk leest mevrouw onder de inzegening door de laatste conceptwetten ter meerdere verbanning van Coronaspugers naar de zoutmijnen. Die keiharde overtredersaanpak van haar baas kan op brede steun rekenen. Alles voor de veiligheid van ons democratisch vaderland.

In het criminele milieu worden constant rekeningen met lood vereffend, vraag maar aan Ferry de K. De oud-ijshockier heeft goede reflexen. Als op een avond zich magazijnen vol lood door de huiselijke gevel boren, duikt hij ijskoud op de grond, achteraf slechts geraakt door zes kogels. Misschien dat hij na dat akkefietje geduld pas echt waardeert, de fotograaf is het zeker. Gewapend met telelens en postuur dat je niet over het hoofd kunt zien, wacht Ferry in het keurig aangeharkte Bloemendaalse gras van veel minder dan twee kontjes hoog geduldig op zijn prooi. Wat een feest! Het wordt prijsschieten zonder weerga die zaterdag 22 augustus. Daar had ‘onze’ Ferd duidelijk niet op gerekend.

Uiteindelijk zal het feestje van Foto-Ferry langer duren dan dat van Grapperhaus. ’s Woensdags publiceert roddelblad Privé purrend wat propere plaatjes. “De coronaregels worden voorbeeldig worden nageleefd.” En alles wat Privé schrijft is waar. Slaap lekker allemaal.

“De afgelopen maanden kwamen Grapperhaus en zijn kinderen geregeld bij elkaar over de vloer, liefst in de tuin op anderhalve meter afstand. Dat minister Grapperhaus de coronaregels ook bij zijn huwelijk afgelopen zaterdag heeft gerespecteerd, was voor zijn omgeving dan ook geen verrassing.” [6]

Als dat al waar is, is de enige reden dat twee van zijn vier kinderen maanden eerder met het Coronavirus besmet waren. En het bewijst dat politici teveel verdienen. Wel toevallig dat uitgerekend Grapperhaus zo’n grote tuin heeft, denk je niet? [1]

Later deelt de fotograaf ‘intiemere’ beelden op televisie. Verrassing, soms staan ‘enkele’ gasten, duidelijk geen boezemvrienden, wat dicht bij elkaar aldus de minister van Justitie. Kan gebeuren.

En dat had je kunnen weten beste Ferd. Denk maar eens terug aan de demonstratie in Amsterdam, afgelopen juni toen er ook geen anderhalve meter afstand werd gehouden. De minister weet niet hoe snel hij de Whatsappgesprekken moet vrijgeven. Het is allemaal niet zijn verantwoordelijkheid, maar ondersteunt wel de gekozen weg halfhartig:

“dat jullie [Femke Halsema, burgemeester van Amsterdam en rest van veiligheidsdriehoekregiofzo] nu besloten hebben om niet in deze demo te gaan handhaven op 1,5 meter begrijp ik, gezien mogelijke escalatie. Ik blijf wel zorg hebben over mogelijke onrust of plundering.”

Als je dan vervolgens niet ‘handhaaft’ tijdens je bruiloft omdat je je zorgen maakt over rustig plunderende bruiloftsgasten, heb je de verkeerde mensen uitgenodigd.

OK, ik verzin dat daarom niet gehandhaafd is. De echte reden is natuurlijk dat Grapperhaus denkt dat er niemand in het gras onder bilnaadhoogte verstopt ligt en de kust veilig is. Regels, voorbeeldfuncties en volksgezondheid kunnen straffeloos vertrappeld worden. Achteraf is dat gelukkig voor hem ook zo. Er is geen huisfotograaf omdat foto’s altijd tot ongemakkelijke onthullingen van pijnlijke misstanden leiden. Die foto’s hadden nooit mogen bestaan. Ach, ik vind ook zoveel en niemand trekt zich er wat van aan.

Tegenwoordig is niks meer veilig en vanzelfsprekend komt het uit. Iedereen begrijpt dat je blij bent als je trouwt met je lief. Als je het goed kunt vinden met je schoonmoeder – en dat zijn meer mannen dan je denkt – omhels je haar. Uiteindelijk is het dezelfde reflex als handen geven, niet doen voelt nog steeds raar.

Alleen dat voorbeelddingetje, hé? Meester Gert-Jan, zo moeten de kinderen Gert-Jan dé klusjesman op school mij noemen, fietst niet op de stoep. Ook niet als de kinderen niet kijken. Meester Gert-Jan spreekt de kinderen zelfs [licht olijk] bestraffend toe als ze rennen op de trap. De kinderen weten het en grijnzen naar me. Uit het zicht is het natuurlijk weer zoef. [5] Eenmaal meester af en bijna thuis fiets GJ toch over de stoep, alleen dat laatste stukje hoor, als niemand het ziet. Zo werkt het nou eenmaal.

Op acht juli houden boeren een protest in Drenthe en overtreden daarbij de Coronaregels. Wat er exact gebeurd is, blijft warrig, maar beide zijden van het verhaal tonen aan dat arrestatie van de protestanten in niemands belang is. Toch verdedigt Justitieminister Grapperhaus op negen september de gekozen lijn. “Met protesterende boeren in Wijster waren nauwelijks afspraken te maken.”

Het wordt nog gekker, bericht het Dagblad Van Het Noorden. “Grapperhaus schrijft ook dat het niet mogelijk is geweest om rekening te houden met de coronamaatregelen. De 63 opgepakte demonstranten werden afgevoerd in een arrestantenbus en overgebracht naar Assen. Anderhalve meter afstand houden is ‘door het onverwacht grote aantal arrestanten’ niet gelukt.” Grapperhaus is duidelijk elitair, zelfs een simpele regel als even op de volgende bus wachten, geldt niet voor hem.

Later die maand wordt mijn broer 50. Ondanks Corona. Gelukkig wel. Omdat Pap en ik een familie vormen – zo blij met eenvoudige regels die iedereen kan begrijpen – kijken we ’s middags nog even samen het nieuws. Advocaat Gerard Spong betoogt al eerder dat minister Grapperhaus het Openbaar Ministerie opdracht moest geven om burger Grapperhaus te vervolgen. Geen idee of het OM volgestouwd is met mensen die deeltijd werken en het daarom zolang duurt of met lui met wie je de oorlog tegen de misdaad onmogelijk kunt winnen, maar eindelijk is het zover, Grapperhaus gaat op de bon.

“Het OM vindt dat met het opleggen van de geldboete de geloofwaardigheid van de handhaving van de coronaregels, waar de minister van Justitie en Veiligheid het boegbeeld van is, gediend is.” [7]

Wat een lariekoek, nog dommer dan het onderzoek waaruit blijkt dat ruim 200 procent van alle autobestuurders vindt dat ze beter rijden dan gemiddeld. Zijn overigens diezelfde lui die geloven in snelheid [van handelen.] Diezelfde middag voelt iemand van de NOS minister Grapperhaus geducht aan de tand. Dat is het moment waarop ik besluit dit verhaal te schrijven. Hieronder de letterlijke tekst van het interview.

Ja, respecteer het besluit.”

“Hebt u een strafblad?”
“Euh, ik heb in mijn justitiele documentatie staan dat ik een Coronaboete heb gekregen.”
“Dus u hebt een strafblad?”
“Euh um, in de volksmond heet het zo.”

Herinnert u zich deze nog? Een minister behoort van onbesproken gedrag te zijn, die hoor je al een tijdje niet meer.

“Kan dat, een minister met een strafblad?”
“Nou kijk de politieke geloofwaardigheid is in de kamer aan de orde geweest en hier heeft het OM, laat ik zeggen een beschikking opgelegd en [ik] betaal een boete.”

Terug naar de hamvraag: heeft Nederland een gezagsprobleem? Wat denk je zelf? Drie [gebruikte] mondmaskers voor het antwoord met het minste sarcasme.

“Waarom is dat nou pas gebeurd?”
“Dat moet u echt allemaal um aan het OM vragen.”

[Voor het gemak vergeten we even dat onderdanen het hun baas alleen fictief moeilijk maken op zijn verzoek.]

Het interview eindigt, Grapperhaus vragend of hij de 390 zilverlingen terugvordert.

“Die 390 euro die u aan het Rode Kruis hebt overgemaakt, wil u die nu terughebben?”
“780, maar die ga ik niet terugvragen, nee.”

Hoezo ikke 780? Mag Grapperhaus’ vrouw niet zelf beslissen of ze haar 390 euro terugvraagt? Dan valt de zilvermunt en zeg ik tegen mijzelf dat ik een tuthola ben. De werkelijke overeenkomst tussen Aboutaleb en Grapperhaus is dat zij beiden leven in een wereld waarin de man beslist. [2]

Je kunt zeggen wat je wil, maar Gert-Jan heeft de beste samenzweringen. Het is natuurlijk geen toeval dat de pers het gevalletje Grapperhaus met fluwelen handschoenen aanpakt [9], net nadat hij trouwt met journalist Elisabeth Wytzes van het acceptabel-rechtse ‘opinieweekblad’ ‘Elsevier’. Journalisten lopen nogal eens over. Als zijn vrouw persvoorlichter van de SP of PVV was, had zowel parlement als pers gehakt van Ferdy G. gemaakt. Klassenjustitie, dat noem ik nog eens een supersamenzwering.

Het gemiddelde inkomen in Nederland is zo’n 25.000 euro bruto. Een minister verdient zes keer zoveel, maar wordt niet dusdanig beboet dat het echt pijn doet. Als Grapperhaus een vent is, treedt hij nu af. Vervolgens ziet hij af van wachtgeld en maakt 390 euro per aanwezige op zijn bruiloft over. Dat bedrag doet nog steeds geen pijn, maar de vernedering van 13.650 euro lichter zijn, heeft vaak een geneeskundige werking. Tot slot betaalt een echte man, die alleen het beste met Nederland voorheeft, alle kosten die voortvloeien uit zijn criminele gedrag. Dat je niet wist dat er een fotograaf in de sloot lag, is geen excuus. Tenzij misdaad voor ministers wel mag lonen. Artikel Een van de Grondwet is ook niet meer wat het geweest is.

Kopfoto gemaakt door Jeremy Wong Weddings, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Stem op GJ voor het complot van de week. Leek me wel een leuke, onnozele samenzweringssuggestie.

[2] Gert-Jan trouwens ook, anders had ik hierboven wel moederland geschreven.

[3] Ook een interessante vergelijking, man heeft wapen in huis en burgemeester van Amsterdam sluit het pand niet voor zes maanden. Oh wacht, het is de ambtswoning van de burgemeester en die vent is haar echtgenoot. En er liep een jochie van 15 mee te zwaaien – Femke’s zoon. En oh ja, het was geen echt wapen maar een onklaar gemaakt gas/alarm pistool dat manlief 20 jaar lang nodig had voor zijn werk als filmmaker. GJ is duidelijk te dom voor de politiek.

[4] Schijn je politiek-correct niet om te mogen lachen. Maar wie maakt zich nog druk over het primaat van de politiek?

[5] Toen ik zes was en op de lagere school zat had die tenminste geen verdiepingen. Vroeger was echt alles beter. Vooral de illusies.

[6] Nee, zijn nabije omgeving was na het feest niet aanspreekbaar, teveel champie, kater enzo.

[7] Boegbeeld is misschien niet de beste woordkeus voor een hooggeplaatste Coronaknuffelaar die zijn misdragingen liefst geheim houdt en dus uiteindelijk drie keer betrapt wordt. Eerste diepe val is het feit zelf dat Ferd G. een knuffelbruiloft houdt omdat het gepeupel [u en ik dus] het nooit te weten komen. Veiligheidsmaatregelen enzo. Tweede val zijn de niet-officiele foto’s van zijn knuffelarij. Mea Culpa. Moet kunnen oordeelt het parlement. Oeps, nog initiemere foto’s. Mea Maxima Culpa. Gij zijt nog steeds vergeven, aldus het parlement dat geen gezag meer overheeft om te laten afbrokkelen. [8]

[8] Waar maakt GJ zich druk om, denk je na dit lange verhaal. Precies, de vraag die niemand stelt. Hoeveel mensen zijn laks omgegaan met de coronaregels omdat minister Grapperhaus het gruwelijke voorbeeld geeft en ermee wegkomt? De dader ligt dit keer niet op het kerkhof en hopelijk de gevolgen van zijn regenteske acties ook niet. Het is zo al erg genoeg.

[9] Achteraf had Grapperhaus beter met de handschoen kunnen trouwen,. Wedden dat we binnenkort de oorlog verklaren aan Corona?

Anderhalve Meter Coronawaan

Désenchantée

Stop met de krant lezen. Hoe moeilijk ook, hoog tijd om eens eerlijk na te denken over de lange-termijngevolgen van Corona.

Het Nieuwe Normaal”, “De Anderhalve Meter Economie,” Kranten kraaien victorie zoals alleen een levend lijk – denk ouderwets staatspropagandaorgaan – kan doen. Schijnt tegenwoordig dat je alleen nog een perskaart krijgt als je niet kunt rekenen. Zelfs op de Pabo (nee, niet die leuke winkel, wordt toch eens volwassen. Anderhalve meter enzo.) zijn ze eindelijk afgestapt van het aspirant-basisschoolleraren toch een diploma geven als ze niet tot tien kunnen tellen. Ondertussen wel huichelachtige spotjes op de radio dat de krant je beste vriend is en je perfect informeert. Nou, dan heb ik nog wel een paar vragen.

Afbeelding: hoe ziet die anderhalvemeterhoreca er straks uit (lokkop in krant NRC)

Je kunt ook je eigen vraag beantwoorden in de kop en vervolgens een goed artikel schrijven dat mensen willen lezen. (afbeelding: nieuwsbrief NRC, 23 april 2020)

​Vroeger had je twee belastingbetalers in Nederland. Schokkend, maar sinds het aardgas op is, promoveert Jan Modaal tot enige overgebleven bron van inkomsten voor de overheid. Blijkbaar zien ambtenaren een toekomst vol gouden bergen want ze strooien met miljarden als pepernoten. In een vorig leven waren ze vast journalist. Rekenen kunnen ze evenwel nog steeds niet.

Wild gewauwel over belangrijke beroepen die eerst in de trein mogen. Wel gepaste afstand houden, dus maximaal een kwart vol. Wordt het treinkaartje dan ook vier keer zo duur of gaat de werkende mens in de anderhalve economie die ontbrekende driekwart bijleggen? Oh wacht, half Nederland zit in lock-down [Eye lowf Inglis toew!] – “intelligent” opgesloten thuis als je geen Engels spreekt – en verdient geen rooie [belasting]-duit. Overigens dekt momenteel de prijs van een treinkaartje slechts de helft van de kosten.

Maart 2020, het eeuwige gevecht. Wie staat er nou op de valreep? Is het winter of lente? Volgens de democratisch gekozen regering gaan scholen niet dicht omdat het moet, maar omdat wij, burgers dat willen. Huh, omdat het kan? Zouden we dan toch in een democratische samenleving leven waarin iedereen gelijk is? Juich niet te vroeg.

De tijd kruipt vooruit zoals alleen zij dat kan. Het is inmiddels mei, langzaam ontluikend uit een boze droom, gaan junior educatieve instellingen weer een beetje open. Niemand die het beseft, maar dankzij de Staatscourant, de enige publicatie die zijn mond opendoet, weten we dat er nauwelijks gevaar is. Zelfs in die superveilige leeromgeving bakt half Holland’s kroost ’s ochtends niks van de breuken op het educatieve menu. Pas op de middelbare school zullen ze tot de verbijsterende ontdekking komen dat de oude Grieken en hun Halfgod π de wereld al veel langer terroriseren – ruwweg, 3,14 millennia – dan Corona en de Tijgerkoning tesamen in het kwadraat plus driehoek ooit lukt.

Afbeelding: nieuwsbrief NRC krant met suggestieve, vragende tekst.

Het lukte de kranten niet de economie kapot te schrijven voor de Coronauitbraak. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, zelfde loze tekst. (afbeelding: nieuwsbrief NRC, 03 mei 2020).

Gelukkig mogen onze kleintjes ’s middags uitpuffen – niet hoesten! – als de andere helft van onze lieve huppeldepups – ze zijn echt fantastisch lief, dus laten we harder ons best doen! Ja toch kranten? – met evenveel gemak “d” en “t” verwisseld. In de tegenwoordige tijd heeft iedere pre-puber het recht om over zijn persoonlijke mid-Corona deeltijd pedagogische mangel te struikelen. Helaas, leg dat maar eens uit aan je baas. Als je er nog een hebt na deze meivakantie. De tandarts mag weer open, de kapper niet. Gaat de kapper aan de slag, wordt het te druk op straat. Mooi boven gezond? Ahum? Toevallig de rij bij de Ikea gezien? Heeft Nederland nog niet genoeg Knürft kasten? Dan maakt een stapeltje mensen die op de kapper wacht ook niks meer uit. Wil je trouwens nog een serieus sappige samenzwering horen? De ministerraad heeft de Nederlandse tandartsen verzocht zoveel mogelijk zonder verdoving te werken, om mensen te genezen van het idee dat de tandarts een leuk uitje is. “Leuk, maar je dacht toch niet dat ik voor mijn lol tandarts ben?” Even bruut in zaken als andermans mond is de vraag: “wat schuift dat?”

Ik voel nattigheidsdiscriminatie. Het besmettingsgevaar van en voor de tandarts (speeksel en bloed) is veel groter dan bij de kapper (water en [giftig maar hygienisch ontsmettend] waterstofperoxide.)

Als we dan toch de treinen leeg laten rijden, herplaats verpleegkundigen en artsen naar een zorginstelling in de buurt. En nee, niet stijgeren. Jullie zijn de enigen die in de trein mogen. Inmiddels vier keer zo duur en Thomas, dé locomotief doet tjsoek tsjoek speciaal voor de vrouwen en mannen in het wit. Je hebt zelfs een gegarandeerde zitplek. Weet je hoe lang het geleden is dat de NS overging van het controleren van plaatsbewijzen naar vervoersbewijzen? Erg lang, ik ook niet.

Overigens zijn de eerste premies voor de basiszorgverzekering 2021 per ongeluk komen bovendrijven. Vanaf een allercoulantste 450 euro de maand. De overheid heeft vanzelfsprekend direct beloofd gul de [onze] beurs te trekken voor hen die de stijging niet uit eigen beurs kunnen bijspijkeren. Gegarandeerde financiele tegemoetkoming, dat is nog eens keiharde solidariteit. Nederland is een paradijs, ons paradijs. Gezondheid mag wat kosten. Altijd een fijn gevoel goed verzekerd te zijn, zelf al heb je geen droog brood. Ja toch? Wie knort daar dat de tandarts niet meer in het basispakket zit?

Twintig euro bijdrage. Waarschijnlijk. Gegarandeerd max. Ligt een beetje aan hoeveel het geintje met “onze nationale trots” KLM gaat kosten en of er voorlopig geen banken omvallen. Hier en daar wordt ook al gefluisterd om het salaris van basisschooldocenten door midden te klieven [evident educatie-idee: Floris, mega-monsterzwaarden en iets met de middeleeuwen ofzo] nu ze halve dagen werken. Sowieso een goed plan zolang juffen en meesters kinderen op de middelbare school afleveren die het verschil tussen d, t en π niet eens weten. Toch niet onredelijk om te verwachten dat twaalfjaringen begrijpen dat twee δ’s (delta, vierde letter van het Griekse alfabet) plus een of twee α’s, tesamen verminderd van τ (tau, nummer 19) je gemiddelde leeftijd in het eerste jaar van de middelbare school oplevert. Ongeveer tan.

De anderhalve-meter-economie is een illusie die Nederland niet kan betalen en de meeste landgenoten niet willen bekostigen. Mensen zijn sociale dieren met een zeer kort geheugen, kwaliteit van leven is belangrijk. Een bioscoopeigenaar met een zaal waarin 117 stoelen passen, slaat aan het rekenen. Volgens de anderhalve meter economie [of het gewauwel van anonieme kwaliteitskranten?] kan hij daar in het nieuwe normaal [copyright hangend] 17 stoelen per voorstelling van verkopen. Kompleet kansloos.

De enige die wel mogelijkheden ziet is McDonalds. Ach, het “voedzaam product” is daar lopende bandwerk, dus waarom klanten niet? Restaurants met echt eten weten ondertussen niet hoe ze het op moeten lossen. Zelfs met plexiglas loopt het personeel verrassend veel risico. En wat dacht je van dat smalle gangetje naar de WC? Misschien moeten we in cafés en op terrassen geen alcohol meer schenken. Iedereen weet wat ervan komt als mensen gaan beweren dat overmatig drank in hun lijf gieten, Corona omlegt. Het is in ieder geval een minder krankzinnig idee dan chloor drinken. (Voor het geval je een dwaas bent, niet doen! Nooit. Gevaarlijker en pijnlijker dan Corona. En dodelijk.)

De professioneel platgeslagen, verwarmde dode-koeverkoper kan duidelijk wel rekenen. Ze weten zelfs precies hoeveel gram iedere hamburger mag wegen. Sommige studenten kennen datzelfde “trucje” met getallen, helaas niet “onze” regering. Virtuele colleges, opgesloten in je studentenhuis en dan? Tranen staan de studenten nader dan het reizen met hun OV-jaarkaart, een uitvinding die goed is voor ruwweg jaarlijks een half miljoen reizigers, zeg maar tien procent van het totaal.

In een van de eerste tekenen dat het geld al op is [chic gezegd, het was er wel maar is nu geprealloceerd voor het veiligstellen van de toekomst van “onze” nationale Bobo’s] als je geen blauwe vleugels hebt en/of BTW-vrije kerosine drinkt, heeft Het Ministerie gebruik van de OV-kaart met drie maanden verlengd omdat studenten nauwelijks meer reizen en college via video volgen. Mag wat kosten. Zo benieuwd hoe de volgende lichting eerstejaars gecompenseerd gaat worden als de technicus “interactieve klas 2020″ instart. E is nog steeds MC2, dus waarom niet?

Tegen die tijd is Nederland allang Corona-failliet. Laten we maar snel wat geld besparen en universiteiten en omroepen fuseren. Waarom niet, de onafhankelijke drukpers is tegenwoordig minder kritisch dan de publieke omroep. Of betalen we te hoge salarissen? De Katholieke Universiteit Nijmegen met KRO/NCRV, knalklik. De VARA en de Vrije Universiteit worden ook vriendjes, salonsocialisten aller hoofdstedelijke grachtengordels, verenigt u. Een inter-ministeriele commissie bestudeert ondertussen de opties voor PowNed nu de VPRO tegen is. In een unieke botsing tussen tegen en tegen blijkt ook PowNed niet voor te zijn. Ze zien de klik en willen wel, maar ja, principes. Zo voorspelbaar. Wel leuk dat beiden stug volhouden aan hun principes. Wel of geen TV, dat zie je niet vaak.

Afbeelding: nieuwsbrief NRC met slecht gekozen en onbehoorlijk geschreven, suggestieve en misleidende koppen.

De keuze voor “lijkt” is ongelukkig tijdens de Coronocrisis. Twee keer hetzelfde woord is amateuristisch voor een nationale krant. Tenzij ze natuurlijk onethisch psychologisch klikjournalisme bedrijven. Koppen schrijven, het klinkt zo simpel. Eenvoudig hé? (Afbeelding: nieuwsbrief NRC, 23 april 2020)

Terug naar de kern van de krankzinnigheid. We leven inmiddels in de post-rationale wereld. Heb ik gelezen in mijn onafhankelijk nieuwsblad, kuch. Een duistere samenleving waarin journalisten niet meer weten wat nieuws is. Zich afvragen waarom ze stukjes schrijven, doen ze al helemaal niet meer. Laat staan kritisch zijn. “Zijn er dan nog mensen die het lezen? En ze geloven het nog ook? Echt waar? Weten ze dan niet dat ik ook een hypotheek én kinderen [die volgorde, onbetaalbaar] heb? Hatchie.”

In het “nieuwe normaal”, een klik-journalistieke illusie waarvan het perscarnaille onbeheersbaar, keihard gaat kwijlen, regeert Orwell. Lang dood, maar die man kon tenminste schrijven en een boodschap overbrengen. Rekenen kunnen journalisten nog minder. Sinds 1984 is nadenken streng verboden. Gezagsgetrouw als ik ben, doe ik dat dus niet. Maar… Ben ik nou de enige die niet snapt hoe het werkt? Ik geef me over, anderhalve meter per persoon in de trein is het nieuwe normaal. Lang leve de “vitalen”, nee da’s geen leeftijdsdiscriminatie. Als zij zich ook nog eens aan de 1,5 meter bij in- en uitstappen houden, krimpt de capaciteit op het spoor met meer dan een factor vier. Ondertussen beloof je studenten ook nog drie maanden “gratis” plezierritjes met het OV. Dat past nooit. Sowieso, hebben ze na hun afstuderen geen werk dan?

Het jaar is 2060. Pa werkt al decennia als putjesschepper. Mam staat nog steeds achter de “welkomstafel” bij de goudgele hamburgerbakker. Eindelijk komt het verlossende woord. Nee, de kleine spruit is al tien. Toch gloort er hoop. Via de officiele, ooit vrijwillig maar sinds mensenheugenis verplichte “in-uw-eigen-belang”-staatsveiligheidstoezichtcorona-app, geimplanteerd in onze linkerbovenarm [betere ontvangst van goed nieuws], komt het verlossende woord. Opa en Oma mogen eindelijk van hun drie maanden studenten-OV-compensatierecht gebruik maken. Binnenkort zien zij voor de eerste keer hun kleinkinderen op een afstand van “slechts!” anderhalve meter. Als de robots niet al te veel herrie maken en de wind gunstig is kun je die poepies bijna horen ademhalen! Bedwelmd door zulks een voorrecht prevelen ze een schietgebedje voor Minister-President Rutte. Nood breekt wet. En Corona nog veel meer.

Die anderhalve meter wordt netzomin het nieuwe normaal als lezers die vinden dat zij goed geinformeerd zijn door hun krant. Mensen zijn sociale dieren. Daarnaast wordt het zomer. Vraag maar aan Rob de Nijs wat dat betekent. Of aan mijn π-jarige-ik. Pi is de 16e letter van het Griekse alfabet. Grijns. [Toen en nu.] Daarnaast, het jaar is 2020. Het was de warmste vijf april ooit. Het was de warmste zes april ooit. Het was de warmste acht april ooit. Het was de warmste 12 april ooit. Klimaatverandering helpt ook al niet.

Kopfoto gemaakt door Daniel Tafjord, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

Pssst…
Mocht je niet kunnen rekenen, Gert-Jan biedt de helpende hand. Ik heb geen butler maar ben wel “at your service.” Laten we beginnen. Anderhalve meter is meer dan een en minder dan twee. Steek je beide armen, ja alletwee, recht vooruit. Zucht, waarom hebben ze omroep Max en de ouwe-sokken gymnastiek ooit afgeschaft. Anderhalve meter zit ergens in het midden. Succes in het “nieuwe normaal.” Je zult het hard nodig hebben.

Echte journalisten, sorry ik blijf bezig hé, plaatsen tegenwoordig ook een link naar een liedje dat ze luisteren terwijl ze sprookjes schrijven. Kan ik ook, maar dan op z’n VPRO’s.

Dit bericht heb ik dus niet geschreven, luisterend naar Mylène Farmer. Puur toeval dat ik aan de slotaccoorden van Désenchantée, haar klassieker uit 1991 denk terwijl ik typgeit.

“Je suis d’une génération (chaos, chaos)
Désenchantée, désenchantée
Tout est chaos (chaos, chaos) à côté
Tous mes idéaux (chaos, chaos): des mots abîmés”

Nee, het is Kate Ryan die op de achtergrond mijn geweten bewerkt met dezelfde tekst, maar dan gezongen in 2002. Kate en niet Mylene. Niet omdat ik Reservebelg ben. Voor altijd. Trots op – en nee, dat verandert nooit – maar omdat iedere generatie zijn voor en na kent. Terugkijkend is het meestal een [kostbare] storm in een glas water. En anders heb je wel wat beters te doen dan terugkijken.

In de eeuwig brandende woorden van een vriendin: “Wat laten wij na aan de volgende generatie?” Een miskend genie zong eens: “Zeg maar niets meer.”

Afbeelding: Speculatieve kop in de Volkskrant. "Had het RIVM beter moeten weten?"

Daarom kan ik het dus niet laten. (Afbeelding: website Volkskrant, 30 maart 2020)

Decemberlijstjes. Hoe de Vaderlandse Pers de Plank Misslaat

Waarin een klein kikkerlandje niet genoeg keuze heeft om zich fouten te veroorloven

December. Weer een top tig. Nederlandse boeken dit keer. Matig interessant, maar van achter naar voor én gemengd. Dus klik en weg.

Mijn teleurstelling in de polderpers is waarschijnlijk voor het leven. Bijna dagelijks komen er verse redenen binnen die mij tegenwerken in het ontdekken van meer positieve persgevoelens. Neem de Volkskrant, die een decemberlijst publiceert.

Het Nederlands omvat een klein taalgebied. Wil je weten wat er speelt in de wereld zonder een paar jaar – of voor altijd – te wachten, lees je beter in het Engels. Mijn respect voor de Volkskrant is daarom des te groter dat zij komt met een lijst van 51 beste boek voor 2018. Eerlijk gezegd heb ik geen idee waarom het exact 51 titels zijn. Misschien heeft de journalist een allergie voor 50 Tinten Grijs. Het kan ook zijn dat het aflopende jaar 51 volle weken telde. Hoe dan ook, het kan niemand schelen. Maak het de lezer makkelijk, verleid hun, gebruik ronde getallen.

Eerder deze week kwam ik op de website van de Amerikaanse omroep CBS een lijst tegen met de ongeveer 50 beste films van dit jaar, het kunnen ook TV series zijn geweest. De vormgeving was zo triest dat zelfs een holbewoner nog begrijpt dat het enige doel meer oogballen is. De makers geloven dat wij klikkneuzen er toch wel voor vallen. Als je – met gratis onleesbare vormgeving – voor iedere volgende film op de lijst moet klikken, verliezen zelfs onlinezombies alle interesse. Een klassiek voorbeeld van een domme, hebberige klikpublicatie. Journalisme is hier duidelijk niet het juiste woord. Gelukkig maar, want klik op het kruisje en schermpje dicht.

Daarnaast hou ik niet van lijstje die van laag naar hoog gaan. Een andere opsomming waarop ik stuitte bevatte de 150 beste films van 2018. Natuurlijk van achter naar voor. Daarmee geef je als schrijver een brevet van onvermogen af. Niemand is geinteresseerd in een film die voor 23 euro is gemaakt, bijeengebedeld middels een inzamelingsactie op internet. Hoog naar laag, dat willen wij klootjesmensen anders klinkt het afhaakalarm. De enige reden dat we blijven lezen, is omdat de journalist een interessante pen heeft. Door het pulp van het afgelopen jaar waden om het uiteindelijk niet eens te zijn met de keuze van de auteur, leidt nooit tot meer kliks. En dan heb je nog geluk, de winnaar is meestal weinig verrassend. Zeg nou zelf een reis van pauper pulp naar ach gossie is toch alleen interessant als het goed gekookt en opgediend wordt?

Onduidelijkheid is helemaal de hond in de pot. Toch doet de Volkskrant een poging. Het is zo cliche, maar The New York Times is echt een goede krant. Natuurlijk erger ik mij aan dat rare inschuifraam met commentaren. Je mening geven is meestal niet eens toegestaan, maar dat terzijde. De belangrijkste kritiek op hun maandelijkse boekenlijst blijft dat de samenstelling ondoorzichtig is. De scheiding tussen fictie en non-fictie – ik vertaal het als het verschil tussen vertellingen en boeken over kennis en feiten – is wel nuttig. Op de middelbare school moest ik een leeslijst samenstellen. Natuurlijk vluchtte ik in het magisch realisme. Romans zijn niks voor mij. Een van mijn favoriete boeken dit jaar is dan ook ‘Besmet Bloed‘ (mijn vertaling van Bad Blood). Een middelmatige blondine in een zwarte coltrui a la Steven Jobs houdt jarenlang investeerders (vooral oude grijze mannetjes) in Silicon Valley voor de gek. En helaas ook patienten.

De Volkskrant doet lijstjes anders. Gooi de boel gezellig bij elkaar en trek je niks aan van de diversiteit van je publiek. Vergeet vooral dat lezers een verhulwoord is voor klanten, als in boterham, hypotheek en krijsende kinderen. Romans zijn niet voor mij. Lijstjes van achter naar voren al helemaal niet. Wat vonden jullie leuk en waarom, dat wil ik weten. Binnen bepaalde grenzen natuurlijk. Verleid me met je pen. Er is nul spanning in een lijstje dat van achter naar voren gaat. Nederland heeft 17 miljoen mensen. Hoeveel daarvan schrijven? Zelfs al is het een promille, welk dertiende daarvan is leeswaardig? En dan nog, wat als het onderwerp niet mijn interesse heeft?

Als je wil dat mensen het lezen zodat robots binnenkort je werk overnemen, ga zo door. Anders moet je misschien eens nadenken over hoe je je een ambachtelijk produkt kunt leveren. En nee, nog meer plaatjes helpt niet.

Pssst. Wat ik dan wel weer leuk vind, is het doorleeslokkertje na afloop van de lijst. Keihard kort én krachtig: de drie beste boekomslagen van 2018. Jullie kunnen het wel, Volkskrant. Zolang jullie maar als lezers denken en niet kwijlen als machines die gecodeerd zijn om kliks te creeren. Daar krijg je geen blije lezers – en adverteerders van!

Kopfoto gemaakt door Patrick Tomasso, gevonden op Unsplash.