Gamma Wordt Postkantoor

Gek is Gamma ook maar niet op klanten

Het laatste verhaal [deel vijf] over de waanzin die bouwmarkt Gamma heet, dateert al weer van een paar jaar terug. Niet dat het beter is geworden ondertussen maar wat me van het weekend is overkomen, zo bizar dat ik het wel moet delen.

Nadat Napoleon zijn Waterloo vond, besloot het Congres van Wenen tot de oprichting van het Koninkrijk der Nederlanden. Niet iedereen was het eens met de rood-wit-blauwe vlag. Sommigen zagen meer in de combinatie oranje-banje-bleu. Scheelt weer de kosten van een aparte wimpel. Iedereen weet dat wij Nederlanders van goedkoop houden. Toen de electrificatie de kop op stak, besloten de meeste landen om stekkers met drie poten – de extra pin is aarding voor de veiligheid. Onzin, twee gaat ook prima dacht Nederland. Soms is goedkoop duurkoop. Gamma is altijd duur maar nu hebben ze het definitief verpest. Nee, niet de meestal matige kwaliteit – liever geen onderdelen voor een elektrische installatie van Gamma – maar door de blauw-oranje combinatie.

Komt een man bij de Gamma. Nee, niet voor worteltjestaart, alhoewel die ook oranje is. Vermiljoenkleurige worteltjestaart is de lekkerste. Ach, wat doet het er eigenlijk ook toe? Die anonieme me-neer loopt naar binnen. De entree is verbouwd. De servicebalie zat vroeger aan de zijkant. Inmiddels is die samengevoegd met het kassablok, lekker open en modern en erg in je gezicht. Me-neer haalt een rolletje schuurpapier en vliedt zich naar de kassa. Geen personeel bij kassa een. Kassa twee bestaat niet. Aan de voorzijde van het magische servicevierkant staat een enorme bups mensen – en twee stuks personeel. Gamma verkoopt veel ondeugdelijk spul maar zo erg is het nou ook weer niet. En waarom moeten retouren gewogen worden. Om te kijken of iemand drie spijkers heeft gepikt uit een pak van duizend stuks? Maar de huiskleur van Gamma is toch blauw? Waarom zijn de weegschalen dan oranje?

Wacht, ik weet het. Da’s de verhuurafdeling. Gamma werkt samen met Rentpartner, ook oranje huiskleur. Voor 7,20 per vier uur kun je al een grondboor huren. Of je koopt er een bij Gamma voor 19 euro. Vast niet dezelfde kwaliteit maar goed. Maar die weegschalen hé. Misschien om ze na te wegen of je het gebruikte gereedschap wel goed schoon retour brengt? Ondertussen sta ik – een betalende klant [een theoretische, toekomstige gebeurtenis] al een paar minuten op een kassamedewerker te wachten. Bij kassa een, de enige die ze hebben. Dan zie ik in een andere hoek van het betaal-bestel-oranje vierkant een andere medewerker driftig dingen doen. Dat blijkt de verhuurmedewerker te zijn. Iemand die toevallig zijn diploma kassamedewerker heeft en zijn of haar vaardigheden wil showen, denk ik ondertussen stiekum maar nee hoor.

vlaggen gamma en post nl

En de verliezer is? De ex-klant van Gamma.

Bij binnenkomst bevalt de vernieuwde Gamma me uitstekend. Twee bijzonder leuke dames staan te wachten in die rij voor de oranje weegschalen. Beetje type GJ’s droomvrouw. [1] Praktisch en niet de beroerd om de handen vuil te maken. Desondanks smetteloos gekleed en naaldhakken. Ik doe het ze niet na. OK, wakker worden GJ, dat betekent dat ze een vent thuis hebben die de klussen doet. Mevrouw brengt alleen de restanten terug. En mijn achting voor Gamma is weer terug bij nul.

Ondertussen realiseer ik me dat ik wortel sta te schieten. Nou kan ik natuurlijk de medewerker van de afdeling verhuur vragen om een hakbijl maar ik ben nogal gehecht aan mijn benen. Hoe gehecht? Zozeer zelfs dat ik hoop dat ze nog lang aan mij gehecht blijven. Straffer uitgedrukt:: ik ben gehechter aan mijn eigen benen dan aan die van de leuke mevrouw met naaldhakken bij de oranje weegschalen. Dat wil wat zeggen.

Kijk, bij Gamma draagt iedereen een luier. En misschien worden die allemaal tegelijk verschoond, weet ik veel. GJ is zelf duidelijk ook net uit de luiers want eindelijk valt het kwartje. Die weegschalen zijn van Post.NL. Gamma is tot postkantoor-plus omgebouwd. Het moet niet gekker worden. Wat zal een pakje Gamma opleveren, vijftig cent. En daarom hebben ze een kassa voor eigen klanten en twee voor Post.NL?

Dus als de kassamedewerker – ik neem tenminste aan dat ze er een hebben – weer z’n luier volpoept, sta ik tot sluitingstijd te wachten om af te rekenen. Die rij bij de Post.NL balie wordt echt niet korter. Zijn wel allemaal slimme mensen want niemand van hen gaat de winkel in. Post.NL-Gamma 1-0, 2-0, 3-0. GJ blijft doortellen maar Gamma scoort geen enkel punt. Letterlijk niemand gaat de winkel in en de enige klant die wat wil kopen, ik, staat wortel te schieten. Toegegeven, Gamma is een laatste keusbouwmarkt. Daarom kom ik er gemiddeld een keer per week. Gamma is zo bang van Hornbach dat ze standaard een rechtzaak aanspannen om de bouw van een nieuwe vestiging drie maanden te vertragen. Maar heb je dan een keer een echte klant, kan die niet afrekenen. Als je omzet op je kassa weigert, kun je meer winst maken door geen rechtzaak aan te spannen. Advocaten zijn tenslotte duur. Normaal zou ik het produkt in het schap terugzetten voor ik de winkel uitloop maar ik ben het zat en laat het rolletje schuurpapier op de band staan en vertrek. Geloof het of niet maar toevallig lopen die leuke mevrouw en ik tegelijk naar buiten. Ze glimlach zeer aangenaam in mijn richting. In haar armen heeft mevrouw een grote pakket dat ze net opgehaald heeft. Nul tot zes maanden staat erop. Da’s een doos luiers. Het moet niet gekker worden. Ze zal toch niet? Het is dat GJ de leuke mevrouw in de rij voor de Post.NL balie heeft zien staan, anders had ik gedacht dat ze net klaar is met het verschonen van de luiers van de Gammamedewerkers. Maar wie verschoont eigenlijk de luiers van de Gamma directie? Je kunt natuurlijk ook serieuze managers inhuren die het wel snappen. Van Post.NL bijvoorbeeld.

[1] Vooral als ze hun dochter ook nog een houten hijskraan voor Sinterklaas hebben gegeven.

[2] Mocht Gamma ooit een kinderdagverblijf beginnen, tel het aantal vingers van je kind na bij het ophalen. Ze zijn niet helemaal wijs daar namelijk.

Bij Gamma Dragen Ze Allemaal een Luier

Vrouwen zijn slimmer dan mannen, ook als het over bouwmarkten gaat (zie deel een).

Gamma, altijd duurder dan u denkt. Gelukkig hebben we ook altijd te weinig voorraad zodat u bij de concurrent kunt ontdekken dat het vijf keer goedkoper kan. Lees deel twee over wat vooraf ging.

Of ik het wil hebben? Ja! Een vriendin heeft een prachtig zonnescherm over, drie jaar oud en electrisch bedienbaar. Weer bonuspunten voor dat vrouwvriendelijke huis van mij denk ik al likkebaardend. Volgens mij kan ze gedachten lezen. Kunnen waarschijnlijk alle vrouwen.

Over het algemeen ben ik niet bang uitgevallen, helaas heb ik wel last van hoogtevrees. Niet heel erg maar net genoeg om als ik het zonnescherm zelf ophang te eindigen als opengeklapte tomaat een half dozijn verdiepingen lager.

Een maat van me gaat het monteren en kwam gisteren even kijken. Natuurlijk nog wat bouten en moeren nodig die ik bij Hornbach haal. “Ja, want bij Gamma dragen ze allemaal een luier.” Verschroeide aarde. Vernietigend gewoon. En terecht. Die opmerking zegt alles. Er is niets meer om over te praten, afgeschreven, geen woorden meer aan vuilmaken.

Mijn ochtendritueel bestaat uit “nog negen minuten”, gevolgd door warme douche in combinatie met zeep, shampoo en scheerschuim. Als de dames tevreden zijn, ben ik het. Al 50 jaar. Toch probeert de reclame mij wijs te maken dat zonder aqua-hypo-deo-gezichts-dermifier-megaman-dingeskul mijn leven nu al voorbij is. Nog steeds niet de slimste thuis en ik was er misschien wel ingetrapt als net voorbij het oog van de camera de filmheld die het smeersel aanprijst niet een heel team – ja, de moderne, gevoelige post-metrosexuele man doet persoonlijke verzorging niet voor minder – van huidartsen en make-up adviseurs zich verstopt. Dan kun je de verpakking nog in zulke stoere mannenkleuren als oranje en grijs of groen en grijs, maar vooral veel grauwe tinten ontwerpen, ik trap er niet in.

Keihete zondagmiddag en GJ gaat naar Gamma. Ja, alweer. Tegenwoordig hebben de bouwboeren hun eigen “professional”-merk in de klassieke manverleidingskleuren blauw, grijs en parelzilver. Dat laatste is mijn beste gok voor de glitters. Laat ik nou net een hyperallergie voor Gamma hebben en doordat het lettertype 10 procent groter is, nog harder weglopen. Helaas.

Acteurs doen het mét computereffecten, klussers zonder. Zeker als er kleine kinderen in het spel zijn. Fijn dat het er leuk uitziet, maar is het ook veilig en functioneel? Mijn missie – en die heb ik met trots geaccepteerd – is wielen onder taalkasten maken. Het verleden is een grote vlek en het woord taalkast springt er niet echt uit. Waarschijnlijk iets van de laatste 40 jaar. Wat ze al niet verzinnen.

Omdat grote mensen voor kleine mensen zorgen, ben ik extra voorzichtig. Ook win ik wat advies in bij de fabrikant die wieltjes voor 150 euro ex. BTW verkoopt. Maar alleen als je ze meteen meebestelt. Niet iedereen in het onderwijsveld heeft even nobele motieven. Als je een aap-noot-mies-2.0 taalkaart kwijt bent kun je al een nieuwe kast a raison van 3.000 euro bestellen. Lijkt me een beetje overdreven als een op de vijf kinderen in de Maasstad in armoede opgroeit. Anders ook hoor.

Volgens de heersende logica is iemand die een schroevendraaier vasthoudt dom – bijna gestruikeld over de d/t – en iemand die klikt op een computermuis slim. Misschien dat ik daarom zolang nadenk over mijn ontwerp. Kan ook zijn dat ik als volwassene zeker wil weten dat het voor de kinderen veilig is.

Helemaal uit de tijd loop ik met een foto van mijn boodschappenlijstje – synchroniseren tussen PC en GSM is teveel moeite – langs de schappen. Blinkende professional schroeven heeft Gamma wel, niet dat ik er vertrouwen in heb. Waarschijnlijk mijn schuld omdat een van mijn bijnamen knutselsmurf is.

Voor elf kasten heb ik 44 wielen nodig. In het schap liggen er drie met rem en zeven zonder. Van ieder pak ik een even aantal, een onhoorbaar stemmetje waarschuwt mij. Verder heb ik nog schroeven nodig om de houten klosjes onder de kasten te zetten met bijbehorende schroeven. De wielen ga ik vastzetten met speciale houtdraadbouten.

Het enige goede wat ik over Gamma kan melden is dat alles in hetzelfde pad ligt – als het voorradig is. Met de beschikbare wielen kan ik precies 1,5 kast doen. Niet echt een fijn idee als de tweede kast op iemand valt omdat Gamma niet genoeg wieltjes met remmen op voorraad heeft. Soms rond je 1,5 af naar een. Voor de veiligheid.

Wat er is aan houtdraadbouten van M6 * 80 neem ik mee. Grootverpakking doet Gamma soms wel en soms niet aan. De kinderen hebben pech en een helder doosje van acht stuks kost 3,39. Ik heb er 176 nodig. Thuisgekomen bestel ik de rest van de wielen bij Gamma online, 10 kasten maal 30 euro is 300. Dankzij het internet kun je tegenwoordig ook spullen die je offline heb gekocht binnen 30 dagen retourneren.

In het Gamma assortiment ontbreekt een ding: een opzetstukje om die lange bouten met een machientje in te schroeven. Jullie weten al wat er gaat komen. Ook maandag is een zonnige dag en ’s avonds pak ik de fiets naar Hornbach. Ik heb niet veel nodig, alleen een opzetstukje van vijf euro. Helaas voor Gamma heb ik de prijzenpuzzel gedaan. De Duitse bouwwinkel verkoopt dezelfde maat houtschroeven per stuk en per pak. Gemiddeld kost zo’n schroef bij Hornbach acht cent terwijl “formule” Gamma er 42 voor rekent. Gaan we dus niet doen. Niet dat het uit mijn portemonnee komt.

Rond de eeuwwisseling raakte ik op een feestje in gesprek met iemand die zei dat als de baas betaalt, geld geen bezwaar is. Onzin. Op werkbezoek zat hij in een hotel waar de internetverbinding per mb afgerekend moest worden. Zowel een vriend als ik vonden het belachelijk om zoveel geld uit te geven als het niet nodig is, alleen omdat de baas betaalt.

Wat veel mensen niet weten is dat voor een aantal producten die je in de bouwmarkt koopt de kwaliteit niet noodzakelijk gelijk is aan wat de echte professionals gebruiken. Sommige contracten specificeren een minimumkwaliteit. Gamma had geen houtschroeven van bekende merken. Het eigen parelmoergrijze professional merk, als ik dat al serieus had genomen, had ze ook niet. Alleen onvoldoende voorraad van het huismerk lag in de schappen – tegen de vijfdubbele prijs van hun Duitse concurrent. Het is geen sprookje, maar ik schroefde nog lang en goedkoop.

Ondertussen zijn er ook nog 12 kilo ronde wielen onderweg, maar daarover binnenkort meer in deel vier van waarom Gamma geen geld wil verdienen. Echt niet? Nee, echt niet.

En Nee, Gamma Wil Echt Geen Geld Verdienen

Dat zeg ik. Gamma [is gek]” Ja toch Freek?

Het management van Intergamma heeft de boel echt niet op orde. Kijk maar naar de website. Vier plantjes in pot voor bijna drie tientjes. Daar stel je dan Gamma’s ICT infrastructuur voor beschikbaar. Dertig procent van nul is nog steeds noppes.

Valt wel mee met dat Gamma, ouwe knorreboer.” nadat ik deel een van de Gamma saga had gepubliceerd. Nee! Ze willen gewoon geen winst maken. Soms kan ik de toekomst voorspellen. Ik wist dat er commentaar zou komen als ik negatief was over Gamma. Gaat het over bedrijfsvoering, getallen, verkoopkansen en winstmarges, weet ik uitstekend waar ik het over heb. Krijg je ervan als je iets leuk vindt.

Het feit dat ik niet de slimste, maar wel de leukste thuis ben, heeft een reden. Slim is nou eenmaal sexy. Sexy is een belangrijk verkoopargument in de liefde, zeker met mijn ego. Als mijn Meisje zegt dat ik beter naar Hornbach kan gaan, is dat zo. Maar goed, het is lente, mensen slaan dan soms op hol. Laten we eens iets voor de tuin kopen bij Gamma.

Vier leuke plantjes – met pot – voor slechts 28,95. Voor die prijs moet het wel heel bijzonder zijn. Dat valt tegen. Voor anderhalve euro max. heb je zo’n Kalanchoë plant. Een leuke gekleurde pot bij Ikea kost een euro. Dus roept Gamma: de mijne zijn [iets] groter. OK, dan gooien we er nog 25 procent bovenop. Vier keer pot plus plant, met opslag, is 12,50. Dat is dus de verkoopprijs. Bij Gamma kan het altijd gekker en kost zo’n ensemble een kleine, fleurige 30 euro. Alleen online beschikbaar overigens, verzendkosten gelukkig geen. Maar toch, wie koopt het?

(afbeelding: website Ikea)

Inmiddels hebben ze ruzie, maar Amazon begon ermee. Hun website werd als verkoopplatform aan derden aangeboden. Bol, de mislukte Nederlandse kopie, probeert het ook al een tijdje. En nu dus Gamma. Inspiratie is ver te zoeken. De bouwmarkt maakt er bovendien een rommeltje van. Normaal betaal je 4,95 verzendkosten. In dit geval wordt het fleurspul verzorgd en geleverd door derden. Zij rekenen geen bijdrage in de verzending. Moest er nog eens bijkomen aan die prijs. Toch verwacht ik dat er weinig kopers zijn. Niet alleen door de prijs maar ook omdat planten gemiddeld sneller doodgaan dan bloempotten. Laat de combideal toch aan McBurger over.

Stel dat ze bestaan, mensen gekker dan het Gamma management. Ze plaatsen een bestelling. Maffe klanten zijn meestal ongeduldig, een eigenschap die ze delen met de normalen. Vandaag is het zondag en als je voor half zes – aardappels gaar? – bestelt, heb je dat kwartet lieve plantjes ‘al’ over drie dagen in huis, tenzij je op een Waddeneiland woont. 72 Uur is een klassiek online afhaakmomentje. Waarom zou je in een wereld vol concurrentie er geen gras over laten groeien?

Val je er toch voor, zijn er ook positieve dingen te melden. Dertig dagen bedenktijd, handig als je vergeet water te geven. Reden retour: “ineens deden ze het niet meer.”

(afbeelding: website Gamma)

Blijkbaar verwacht Gamma dat er op 29 mei niemand thuis is. De kanstopper om zelf je bezorgdag te kiezen wordt wel twee [twee] keer vermeld. Misschien handiger om te schrijven hoe vaak de plantjes water moeten hebben, maar ik zal wel te kritisch zijn.

Niet alleen het management, maar ook de afdeling ICT van Gamma is niet op orde. “Wanneer dit product moet worden opgehaald, zijn de retourkosten €0. Retourneren in de bouwmarkt is gratis.” Onzekerheid is een vast kenmerk van de bouwmarkt, anders hadden ze er wel een variabele ingezet die, wanneer nodig, bovenstaande zin verandert in “Terugsturen is gratis. Je mag de dode plant ook afgooien bij de bouwmarkt.” Retourneren of terugsturen, maak het je klant gemakkelijk en gebruik woorden die iedereen kent. Helderheid is aan Gamma niet besteed. “De levertijd van je totale bestelling wordt bepaald door het artikel met de langste levertijd.” “Als je ook andere artikelen bestelt dan kunnen de bezorgkosten wijzigen.” Je zult maar een tuinset van Saoedisch woestijnoliehout bestellen met een levertijd van 29,9 dagen.

Over variabele tekstblokken gesproken. “Retourneren oude elektrische en elektronische apparaten. Gun je je oude elektrische en elektronische apparaten een tweede leven? Breng ze dan naar de gemeentelijke milieustraat of lever ze in bij GAMMA.” Op de middelbare school moesten we een aardappel beprikken om het spanningsverschil te meten. Geen idee hoe groot dat is bij een dode Kalanchoë plant, maar wanneer je ‘m als klein chemisch afval inlevert bij de milieustraat wordt je terecht uitgelachen. De tekst vervolgt met de opgetogen kreet: “dit wordt ‘m.” Niet dus. Zeg het maar even voor alle zekerheid.

Waarschijnlijk bestaat het Intergamma oppermanagement uit een boeket bloemen met zelfbewustzijn. Op hun beurt hebben die het tekstschrijven uitbesteed aan weet-ik-veel. Het rammelt in ieder geval behoorlijk. Nog steeds voor afschaffing van het Nederlands. Tot die tijd spreken we allemaal je moers taal.

“Sla in één keer je slag voor een vrolijke kleurrijke inrichting. Deze Kalanchoë mix bestaat uit vier Kalanchoë planten in verschillende kleuren bloempotten, namelijk: roze, rood, geel en oranje. Deze vetplant staat gedurende het hele jaar in bloei met frisse bloemen. Deze Rosalina variant heeft relatief veel bloemtjes die dicht op elkaar groeien. Ieder plantje heeft zijn eigen kleur pot met een diameter van 13 cm. De planten worden gemiddel gezien ongeveer 28 cm hoog. Deze Kalanchoë is een enorm sterk vetplantje die zeker tegen een stootje kan.”

Meer zielloze kreten als “topper”, “prachtprodukt” en “met liefde gekweekt” maken de artikelbeschrijving leesbaarder. Gooi er ook vooral iets in over “meerdere generaties.” Zelfs ik schrik soms van mijn eigen wijsheid. Laten we kijken naar de details. “Heeft relatief veel bloemtjes” Ahum. “Enorm sterk.” “Staat gedurende het hele jaar in bloei.” Gedurende het lezen des tekstens realiseerden ik mijn dat voor een beterer affront den tekstdichters bestens “bloemend”, “bloessemend” of ener equivalentend baggerwoord voor het woord “bloei” plaatstend. Dinges dus.

Tot slot. “Deze Kalanchoë is een enorm sterk vetplantje die zeker tegen een stootje kan.” Zelfs een boer uit Brabant als ik, leert op school dat het “die plant” of “dat plantje” is. Heeft te maken met aanwijzende voornaamwoorden enzo. Het is sowieso lelijk geschreven met een herhalende hoofdrol voor het woord “deze”.

Eenvoudige woorden zijn goed. De tekst moet wel lopen. Niet omdat ik taalpurist ben maar anders kost het je nog meer klanten. Laten we eerlijk zijn, Gamma doet er alles aan om geen geld te verdienen. Q.E.D., ik kan het niet laten en sluit af in het Latijn.

Om de boel een maand later weer open te gooien. Inmiddels heb ik deel drie van de Gamma saga gepubliceerd. Ook online willen ze geen winst maken. Misschien beter om al die bouwmarkten tot luierpakhuizen om te bouwen.