Ik rij door en zie aan de rand van de markt een grote kraam. Je kunt ‘m niet missen, hoge, rode punthoed met een enorm spandoek ervoor. Gaat bekeren nou beter als mensen je bericht wel of niet kunnen lezen, vraag ik mij af als ik de tekst bestudeer.
“Als je Islam accepteert,
verlies je Jezus niet.
Je leert de waarheid over hem.”
Ik vind ‘m wel sterk dus daar moet ik een foto van maken. Het spandoek is lekker provocerend en slim gevonden.
“Zo die staat er op.” De man in het witte gewaad ruikt kansen en snelt op me af. Hij wil een praatje met me aanknopen maar ik heb een afspraak en zeg dat ik verder moet. Zo leer je nooit wat probeert de zendeling nog. Helaas voor hem weet ik al hoe de vork in de steel zit. Jezus is in Islam de een-na-laatste profeet. De zendeling kijkt vreemd op als ik hem dat vertel. Die zag hij niet aankomen.
Als ik de foto later doorstuur met de opmerking ‘van reizen steek je nog wat op’ krijg ik een snedig antwoord: ‘ja is zeker verrijkend als je buiten de resorts komt.’
Kopfoto zelf gemaakt. Op de achtergrond zie je, licht ironisch, de Laurenskerk. En in de eeuwige bouwput aan de Maas mogen hijskranen natuurlijk niet ontbreken. Hij valt bijna weg tegen de spiegelende gevel van het NN-gebouw maar naast de kerk staat toch echt een kraan om te klussen aan weer een torenflat. Kun je volgens Hugo de Jonge nooit genoeg van hebben. Als laatste zie je op de foto een man bidden, het kleedje uitgerold onder de tent. Welkom in Rotterdam.
—
Maar geen zorgen hoor, geen gemiste kans om mij te bekeren. Kijk maar even mee in mijn boekenkast.
Maar dat laatste boek hé, over vrouwen in Islam. Over de rol en rechten van vrouwen in het Christendom kun je ook een boekje opendoen, vraag maar aan ons Mams. Anders zou mijn grote zus nu niet twee jaar oud zijn. Naastenliefde iemand?
