Verkooppraatjes Maken Of Breken Een Krant

Keer op keer verbaas ik me als ik een ‘gave’ link volg. Hoe heb ik dat kunnen missen? Dat is het lot van de online krantenlezer. Er is een groot verschil tussen de dingen waar je vooraf blij van wordt en dat wat je na afloop bevrediging schenkt. Dat laatste is overigens de weg naar meer geluk.

De manieren waarop Nederlandse kranten hun reputatie te grabbel gooien, zijn eindeloos. Een digitaal abonnement kost bij niks omdat je er weinig voor terugkrijgt. Puzzels, spelletjes en hapklaar nieuws van maximaal 200 woorden. Dat getal is de tijd in seconden, nodig om je eerste kop te brouwen en de krant te pakken. Dan weet je nog steeds niks. Gelukkig is het wel supergoedkoop.

Chinese muren noemen ze het bij banken. Afdeling A leent een beursgenoteerd bedrijf geld. Afdeling B overweegt ondertussen of ze er wel of niet in moeten investeren. Officieel praten A en B niet met elkaar. Droom door! In het echt zijn die Chinese muren van suikerspin. Als het om geld gaat, werkt alleen de gevangenis – meestal achteraf – maar nooit de dreiging daarmee. Als het zover al komt.

Kranten roepen standaard dat ze de beste en betrouwbaarste zijn. Proef op de som: is de advertentieafdeling onafhankelijk? Het antwoord is een ondubbelzinnig ja – en da’s slecht maar dan anders. Natuurlijk vertrouwt niemand banken, terecht overigens. Kranten zou je wel moeten kunnen vertrouwen, dat wil zeggen: de taal in de artikelen is net zo helder als die in de advertenties voor ledenwerving. Nou, vergeet het maar.

Van klein naar groot misschien? (afbeelding: website AD)

We nemen een abonnement op een reguliere Rotterdamse publicatie en laten ons verleiden tot een puur digitale editie. Slechte keuze, maar dat is voor een volgende keer. Voor we klikken, even nadenken wat we precies krijgen. Korting! Jaaaa!, daar zijn wij Hollanders dol op. Gemiddeld eenderde op het reguliere abonnementstarief. Zegt niks als je niet weet hoe lang die korting duurt. [4]

De krant verschijnt in twee vormen, papier en digitaal. Statistiek les een legt uit dat er drie combinaties mogelijk zijn. [1] Klassiek papier, uitsluitend digitaal of papier plus digitaal. Mocht je een dinosaurus zijn en een papieren abonnement willen, helaas. Ach van het geld dat je uitspaart kun je in ieder geval een dinodoodskist bestellen. Handig, want die zijn groot [meer Gb opslagruimte] en dus duur.

Een beetje papieren krant is als een beetje zwanger. Ook op maandag wil ik de papieren krant lezen of helemaal niet en we kiezen daarom voor totaal digitaal. Nog steeds een lastige keuze. Ook op zondag eis ik mijn recht op toegang tot de actuele digitale kennisbron. Het Algemeen Dagblad is niet bijzonder religieus maar zes dagen per week de digitale krant plus onbeperkt premium artikelen, zeg maar exclusief voor abonnees, wordt ‘m niet. Onbeperkt basis is beter. Het geeft je in ieder geval toegang tot de krant op zondag. Verkopen is moeilijker dan je denkt.

Dat je ‘m niet in pdf kunt lezen? [3] Ooit geprobeerd de digitale folder van de supermarkt of drogisterij door te bladeren? Dom, dom en dommer – en dat is nog afgezien van het feit dat Google je pdf-kansknalklapper-aanbieding nauwelijks indexeert. Zoals altijd: sommige toko’s willen gewoon geen geld verdienen. [2]

Ik zou sowieso het abbo-aanbod van laag naar hoog rangschikken, maar ja die wanhoop hé? Misschien is er wel een verdwaalde aardbei die het duurste abonnement afsluit. Denk eens mee: de digitale krant zonder opsmuk [lees pdf] voor maar een euro per week. Actietarief, nu of nooit, bijna uitverblablakocht! Wil je de krant toch van a tot z lezen, vergeet basis en ga voor full digitaal. Ondanks mijn aversie tegen Engelse kreten klinkt full digi [5] beter dan digitaal. Zeker als je digitaal basis vergelijkt met [kaal] digitaal. Denk trouwens dat de meeste geinteresseerden niet eens weten wat pdf is. En wat de boer niet kent, leest ie niet. Gaaf hoor die nipt-net-niet millennials met hun mooie woorden en hun tijdelijk contract. Krijg je ervan als jonger boven ervarener stelt. Verder verjongen is mijn advies.

Ik ben toch geen raketgeleerde? Teveel keuze is dodelijk. Als de ijscoman met 100 smaken nog bestond, kon je het hem vragen. Trouwens, kosten spaties extra? Lang weekend gehad ofzo? (afbeelding: website AD)

PDF [6] kom ik nog wel overheen, maar als getallengek moet mijn huishoudboekje wel kloppen. In Nederland rekenen we in maanden. Iedere maand de hypotheek, gas en licht en natuurlijk de zorgverzekering. Kost allemaal genoeg en van wat er overblijft doen we iets leuks. Dan wil ik wel per maand betalen. De irritatie dat per vier weken de krant geld afschrijft en dus de volgende keer nog eerder zal voor veel mensen genoeg zijn om het abonnement op te zeggen. Hebberigheid komt met een prijs. Een krant die commercieel misleidt, zal door niemand inhoudelijk vertrouwd worden. Vers-bekeerden haken af als bakstenen die aan het plafond plakken met kauwgum. En terecht.

Vroeger, toen GJ nog een jonge god was, orakelde mijn docent marketing over het falen van omroepbladen. Begin jaren negentig was er nog geen internet en lazen brave burger de TV-gids. Een halve, fijn-gefileerde boom in vrolijke kleuren die wekelijks werd thuisgestuurd tegen betaling van lidmaatschapsgeld ener omroepvereniging. Krankzinnig maar waar, ik weet het. Hoe meer leden, hoe meer zendtijd op de publieke omroep. Algemeen belang enzo. Dus buitelen de zendgemachtigden over elkaar met nog lagere aanbiedingen. Mensen die daarop ingaan, stappen onvermijdelijk over na de voordelige introductieperiode. Onze hoogleraar herhaalde keer op keer: eigen schuld, dikke bult. Houden is hebben. De werkelijke winst zit ‘m in het behouden van abonnees. Maak ze gelukkig, geef de trouwe klant wat ze willen, daar wordt je rijk van.

Hij leerde ons nog wat anders, korting werkt alleen als het minimaal tien tot 15 procent is. Korting en bijbetalen zijn geen communicerende vaten als in geven en nemen. De meeste mensen lezen vier weken als een maand, totdat de betaaldag keer op keer naar voren schuift. Irritant voor je huishoudboekje, je voelt je genept. Acht procent meer is weliswaar minder dan tien, maar nog steeds teveel als je je genept voelt. Een extra reden om de moderne krant meteen op te zeggen.

Kopfoto gemaakt door Austin Distel, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Technisch gesproken vier: AA, AB, BA en BB. Aangezien hier AB = BA geldt, zijn het er drie. Een worst en een lollie is tenslotte hetzelfde als een lollie en een worst.

[2] Nee, niet de overheid. Die geeft [terug] met een hand en neemt met twee [kruiwagens].

[3] PDF alleen voor een groot scherm, tablet en telefoon hebben hun eigen ideen over de moderne integrale krant van vandaag.

[4] Hoe lang duurt het voordeeltarief. Kleine lettertjes zijn altijd moeilijk maar in dit geval nog steeds niet verhelderend. Als in:

“Overlijden er meer mensen doordat het kabinet de corona-vaccinatiestrategie niet op orde heeft? Dat verschilt per abonnement…”

En nu terug naar het werkelijke antwoord [waarom mensen geen abonnement op de krant meer nemen]: “Dat verschilt per abonnement. Bij ‘Digitaal’, ‘Weekend’ en ‘Compleet’ heeft u de keuze uit één, twee of drie jaar. Bij drie jaar krijgt u de hoogste korting én profiteert u het langst van het introductietarief. Bij ‘Digitaal Basis’ heeft u de keuze uit maandelijks opzegbaar, één of twee jaar. Bij twee jaar krijgt u de hoogste korting. Na het introductietarief gaan de abonnementen over in het reguliere tarief en zijn per maand opzegbaar.”

Oftewel: verkoopt u ook worteltjestaart? Ja? Vies hé?

[5] Totaal digitaal klinkt altijd nog beter als full digi. Ach, wat weet een boer uit Brabant ook van de grote wereld?

[6] Uitleggen is ook een vak.
Wat is het verschil tussen een digitaal en een digitaal basis abonnement?
Met het abonnement ‘Digitaal Basis’ krijgt u volledige toegang tot alle artikelen op ad.nl en in de app. U hebt daarnaast toegang tot de online service Topics. Hiermee heeft u niet alleen toegang tot alle artikelen uit uw eigen krant, maar ook tot alle verhalen uit de Volkskrant, Trouw, Het Parool en een groot aantal andere regionale kranten.

Het abonnement ‘Digitaal’ biedt alles van het Digitaal Basis-abonnement met een aantrekkelijke extra: de pdf-krant (digitale versie van de papieren krant).

Coronacoma

Ongezond gewoon

Drank wordt opvallend hard en agressief in de supermarkt verkocht nu mensen verplicht ’s avonds thuisblijven vanwege Covid-19.

Corona en ontspanning, wat een combinatie hé? Daarom dit verslag maar op zondag. Gelukkig zijn dan wel alle winkels open. Het verhaal begint op zaterdag, net als de meeste zondagen. Een vriend trekt een flesje [whiskey] open om te proosten op de verkiezing van Biden als 46e president van de Verenigde Staten. De andere haakt erbij in en zegt proost middels een speciaalbiertje. De dames lusten eigenlijk ook wel een wijntje, maar ja die nieuwe coronaregels hé. Na acht uur ’s avonds mag er geen alcohol verkocht worden en onder de 50 mag je niet meer drinken. Nog twee jaar, even volhouden, jullie kunnen het.

Afbeelding: Geen alcoholverkoop na 20:00 uur i.v.m. coronamaatregelen.

Niet na acht uur of als je onder de 50 bent (hebben de bejaarden een uitje als ze drank moeten halen voor hun kinderen.)

WC-papier hamsteren is zo voorjaar 2020, dat doet niemand meer. Je zult maar een jaar in de gevangenis zitten vanwege dat gevecht over het laatste pak wc-papier. Van de week was ik bij de Blauwe Smurfensupermarkt en merkte twee dingen. Mondkapjes beginnen net zo zeldzaam te worden in de winkel als toiletpapier zes maanden geleden en alcohol wordt in grote getalen gehamsterd. De berg bierblikjes ligt er afgegraven bij, geplunderd bijna. Wat had je anders verwacht? Er brak bijna een revolutie uit toen de coffeeshops zes maanden geleden dicht moesten. Nederlanders staan voor het eerst van hun leven netjes in de rij, het lijkt wel een omgekeerde Brexit.

Na mijn gebruikelijk gemor, vooral omdat eigenlijk Kanye West [1] de verkiezingen heeft gewonnen, besluit ik ook maar aan de alcohol te gaan. Snel naar de winkel voor het acht uur is en BOA’s met tasers en gummiknuppels de straten afschuimen. Mijn aluminium hoedje doe ik maar even af zodat de BOA’s mij niet zien.

Om de een of andere redenen kunnen de meeste mensen alleen op zondag samenzweringen goed begrijpen vandaar dat ik mijn beste waarheden voor de zevende dag bewaar. Dit gebeurt er ongeveer een week geleden in het torentje van de minister-president.

“Nederland is in gevaar. De nationale gezondheid staat op het spel” Grote Smurf, als vertegenwoordiger van de Nederlandse supermarkten, jullie moeten ons helpen.”

“Nou meneer de minister-president, daar vraagt u wat. De horeca zo maar sluiten en dan moeten wij maar even paraat staan om het land te voeden, da’s een forse taak. En alweer komt de rekening bij de detailhandel te liggen, maar misschien is er een oplossing. Als we nou eens winkels verbieden na acht uur ’s avonds alcohol te verkopen. Nationale veilig enzo? Dat zou veel betekenen voor onze leden.”

“Hoezo, zoveel kost een BOA die bijbeunt als nachtwaker toch niet?”

“Mark, hoe lang doe je dit nou? Denk eens na. Als er te weinig mondkapjes zijn, hou je dat stil, anders creeer je paniek. Je zegt bijvoorbeeld iets als personeel in verpleeghuizen hoeft geen mondkapjes op. Echt niet hoor.”

“Maar draai het eens om en zeg dat niemand meer na acht uur ’s avonds mondkapjes mag kopen, dan gaan mensen hamsteren. Bij alcohol is dat nog veel erger. Daar bovenop, na zes maanden samen met je lief thuiswerken, kun je alleen nog met elkaar praten na een liter wijn.”

“Verkleed jij of ik je morgenochtend als sociaal zwakkere oude om om zeven uur als de winkel opent, de drankvoorraad aan te vullen?”

“Ga jij maar, mijn nepsnor is aan mijn mondkapje blijven plakken en ligt nu ook in de vuilnisbak.”

“Interessant, ga verder Grote Smurf.”

“Dat is niet alleen goed voor de winkeliers die [ahum] toch al een zware periode achter de rug hebben, ook voor de overheid. Een fles jonge jenever van 12 euro zit bijna acht euro accijns op.”

“Maar Grote Smurf, wie drinkt er nou jonge klare van 12 euro, dat is toch bocht?”

“Precies minister president, dat is het mooie van ons plan, de meeste flessen zijn veel duurder, pikken wij ook nog een graantje mee.”

“OK, vanaf morgen geen alcohol na achten, maar op een voorwaarde.”

“Uh?”

“Dat jullie als supermarkten ook je verantwoordelijkheid nemen en het product extra promoten.”

“Dat moet te doen zijn, blij dat de Vaderlandse Supermarkten [sic!] hun steentje mogen bijdragen. Trouwens, is mijn auto al klaar?”

“Ferdi?”

“FERD!”

“Ja meneer de minister-president, ik kom al.”

“Heb je auto van Meneer Grote Smurf netjes gewassen en gepoetst zoals ik gezegd had?”

“Ja meneer de minister-president, blinkend schoon. En ik heb een mondkapje gedragen.”

“Nou Mark, je had gelijk toen je zei dat Grapperhaus mocht blijven omdat het knuffelkonijn nog nut had. Ha ha ha. Mooi gepoetst hoor ouwe jongen!”

“Dank u wel Meneer de Grote Menerensmurf.”

Het is natuurlijk geen toeval dat Nederland thuis opgesloten zit en de winkels extra volstaan met bier-, wijn- en andere alcoholpromoties. Dit weekend tel ik er vijf bij mijn lokale oranje supermarkt om de hoek. Vijf-en-een-half als je opbouw van het wijnschap meetelt. Het is een kleine zaak, maximaal 70 klanten in coronatijd, maar ze hebben genoeg drank voor de hele stad om zich in coma te drinken.

“Heeft u ook smurfenbier? Zit in een blauwe verpakking.”

Het begint met de speciale bieren, drie halen twee betalen. De actie is een groot succes ondanks dat ik bij drie halen, twee betalen eerder denk aan shampoo of macaronisaus. Blijkbaar moet ik eerst indrinken voor ik boodschappen ga doen.

“Nee, geen muur. Natuur. Bier is een natuurproduct, dat benadrukken wij graag door gifgroene kratten hoog op te stapelen.”

Kratten Heineken in de aanbieding. Om de subtiele boodschap kracht bij te zetten dat Heinekendrinkers betere mensen zijn dan president Trump, hebben ze er in de winkel maar meteen een muurtje van gebouwd.

Geen prijs ingevuld, is het bier dan nog wel te drinken?

Ernaast een display met blikjes Amstel. De prijs staat er niet bij. Dat is normaal al slordig, maar kijk eens wat er boven het geheel staat. “Zo’n prijsje, hoe lekker is dat?” Geen idee, want die is niet vermeld.

Gratis bij drie flesjes: cursus echte mannen niet huilen over een gemist bbq-seizoen.

Achter in de winkel, waar voor corona het barbequevlees lag, nog een display voor een speciaalbier. Ziet er een beetje verdwaald uit, maar ach ze hadden nog een pilaar over.

OP = OP? Voorlopig hebben ze nog genoeg ondanks de opvallende kleuren.

Niet mijn favoriet luxe biermerk en teleurgesteld draai ik om en loop tegen een pyramide van Heineken op, dit keer in blikvorm. Op is op waarschuwt de presentatie. Weet je waar alles op is? De bouwmarkt, daar doen die geel-rode strepen eerder aan denken.

Over vrouwen die gemengde signalen afgeven, gesproken.

Op de kop van het laatste pad staat normaal een koffieautomaat, nu flesjes Solbier. Na mijn opmerking over bijbeunende BOA’s ga ik niet zitten om er eentje open te maken. Leuk hoor dat die mevrouw op de poster naar me kniptoogt en vraagt of ik een gratis kopje koffie wil. Voor je het weet wordt je getaserd voor winkeldrinkdiefstal.

Overigens is Sol de concurrent van Coronabier. Het is van Heineken, die hopen al een halfjaar dat de wereld geen Corona meer durft de drinken vanwege de gelijknamige gezondheidsepidemie. De verkoop van Corona is niet ingestort. Misschien zijn ze bij Heineken toch dommer dan hun klanten.

[1] Keek vanmorgen Saturday Night Live terug. Zegt de nieuwslezer dat Kanye West zijn verlies al heeft toegegeven en president Trump nog niet. Oftewel Kanye is als eerste terug in de realiteit. Wie had dat ooit voor mogelijk gehouden?

Jumbo’s Geheime Ingredient. Sambal Van 100 Euro Per Kilo

Pats, boem, dat is nog eens een kiloknaller!

Voor ik los ga, supermarkten proberen ook maar gewoon geld te verdienen en de marges zijn al klein genoeg. Dan moet je zeker zuinig zijn met een kostbaar goedje als sambal. Maar sambal als eenvoudig ingredient van 100 euro per kilo? Zelfs Loeki de Reclameleeuw zegt “asjemenou!”

Gj gaat Coronavriendelijk boodschappen doen. Mijn vrienden hebben uitgelegd dat de Smurfensupermarkt dan misschien wel altijd wint, Jumbo toch echt rules, zeg maar regeert. Dat wordt keihard duidelijk als ik vloeibare kaas wil kopen. In het koelvak zie ik een kuipje van 200 gram Jumbo smeerkaas naturel voor 79 cent. Sambalsmeerkaas, ook 200 gram, is 1,36. Daar krijg je overigens wel 3,1 procent sambal bij. En dus 3,1 procent minder smeerkaas. Overigens eet ik sambal omdat het niet helpt tegen Corona. [2]

Per kilo kost de naturelversie 3.95. De specialiteit is pittiger geprijsd, Even rekenen en aan 6.80 per kilo is het 72 procent duurder dan het instapsmeersel. Leukste vraag is natuurlijk wat die sambal los per kilo kost.

Image: Jumbo supermarkt webshop met prijzen smeerkaas met en zonder sambal, huismerk

Even een discriminerend grapje. “Smeerkaas bij?” Domme Hollanders! Mag ik zeggen als Reservebelg. Trouwens, waarom heet die lachende koe nu ineens “Bonnie?” Zo goed smeert ze niet weg. (Afbeelding: website Jumbo. Afbeelding is bewerkt.)

Een korte berekening uit het vuistje. Als er 3,1 procent sambal bijgaat in een kuipje van 200 gram, moet er dus ook hetzelfde gewicht aan smeerkaas uit. En nee, er is nog nooit een winkel geweest die meer in de verpakking stopt dan erop staat.

Er zit 96.9 procent smeerkaas in het kuipje en dat kost volgens de-altijd-lage-prijzen-van Jumbo 0.969 * 0.79 = 0.77 cent. Dat betekent dat het likje sambal 59 cent [1.39 – 0.77] kost. Daar heb je gelukkig wel ruim zes gram voor. Deel 59 cent door 6.2 en een gram kost nog geen tien cent. Valt best mee 95.89 voor 1000 gram, ja toch? Is nog niet eens 100 euro per kilo.

Op de verpakking staat geen Fair Trade logo dus er zit geen dure sambal van 12 euro per kilo in. Meer waarschijnlijk, iets dat nog goedkoper is dan de laagstgeprijsde sambal, Inproba Sambal Oelek van twee euro per kilo. De Jumbo smeerkaas moet wel verrijkt zijn met kostbare trassie volgens familierecept uit die “goeie ouwe” koloniale tijd van de familie van Eerd, maar rechtvaardigt dat de meerprijs? [4] Wat denk jij beste Jan-Peter [B]? [1] En als die peperdure sambal zo geweldig is, waarom dan niet ook los verkopen?

Afbeelding: supermarkt Jumbo biedt een kant en klaar appeltaartpakket aan, samen bakken tegen eenzaamheid.

Vond het al zo verdacht goedkoop, 449 voor een oven plus appeltaart. Kers op de taart? Bak eens samen [7] met een eenzaam iemand een appeltaart, twee vliegen in een klap. Kunnen je de volgende eenzame negeren, wel zo handig. Gelukkig bakken de marketingmensen van Jumbo weinig van emotionele manipulatie voor detailhandelprofessionals. (Afbeelding: website Jumbo. Afbeelding is bewerkt.)

Teleurgesteld draait Gert-Jan zich om en staat ineens met zijn neus voor het zoete broodbeleg. Onderin ligt nog zo’n koloniale klassieker weggestopt, oer-Hollands kokosbrood. Laatste keer dat ik het at, is als tiener. Thuisgekomen bekijk ik de verpakking en mompel dat vroeger alles beter was. Nee, niet onze koloniale overheersing, beste, blonde waterstofperoxideverslaafde [5], maar de verpakking van mijn exotische kokosbrood. Toen ik klein was, wikkelde de fabriek het in een eenvoudig, zacht plastiek. Tegenwoordig zit het in een zinloos hard kuipje. Sommige dingen veranderen nooit, je hebt nog steeds een mes nodig om de plakken te scheiden. Hup, eruit met die kleefhomp en klieven maar. Dat lukt echt niet in een hardplastic bakje.

Dan krijg ik weer een briljant idee. Waarom geen statiegeld heffen op zo’n zinloze verpakking? Niet Jumbo, maar statiegeld rules. Ooit. Kan niet, bestaat niet, want het kost geen werkgelegenheid. Doen we er gewoon een bonuswet bij. Fabrikanten zijn voortaan verplicht het gewicht aan plastic verpakking te vermelden. Mensen in de kokosindustrie die daardoor hun baan verliezen, kunnen meteen aan de slag bij de nieuwe adviestak van Jumbo: Mistig met Maten en Gewichten.

Naschrift
Vroeger zat er een slagerij J. van der Ven. Tegenwoordig zit op het plein bij de Jumbo een Turkse supermarkt. Daar hebben ze lekkere olijven. Natuurlijk neem ik die met sambal. Blijkt dat ze even duur zijn als gewone. Zelf scheppen voor 99 cent per ons. Achteraf bedenk ik hoe grappig mijn boodschappenroutine vandaag is. Thuisgekomen maak ik een boterham met kokosbrood en sambalolijven. [6] Het smaakt nog gruwelijker dan het klinkt, maar duizend keer beter dan een boterham met een kuipje smeerkaas van 79 cent en een snuifje sambal van 100 euro de kilo.

Afbeelding: foto van olijven in sambal en een pak kokosbrood

Weet je wat, probeer eens iets nieuws. Als jullie mij kunnen overtuigen dat het wel een goede combinatie is, beste marketingmensen van Jumbo, neem ik mijn woorden terug.

Kopfoto gemaakt door Katrin Leinfellner gevonden op Unsplash, Louis Hansel @shotsoflouis, gevonden op Unsplash en Mockup Graphics, gevonden op Unsplash (2x). Afbeeldingen zijn gecombineerd en bewerkt.

[1] Mensen met een dubbele voornaam kun je altijd vertrouwen, die zijn namelijk kak. Wel goed uitspreken.

[2] Normaal zou ik grappen dat ik sambal eet om mijzelf tegen Corona te beschermen, maar mensen geloven tegenwoordig alles, bijvoorbeeld dat ministers altijd het goede voorbeeld geven op hun bruiloft. Dan maar een keer niet de leukste thuis.

[3] Nog even over ons koloniale verleden zonder schuldgevoel enzo. De Engelse Wikipedia schrijft, kokosbrood “is a popular breakfast food of the Netherlands, due to its colonial history”. De Nederlandse versie schrijft daar niks over, wel dat er ingredienten zitten in kokosbrood. Nogal wiedes. Wat, mag je zelf uitzoeken.

[4] Ja, die zin in die volgorde want in 1922 begon Jumbo als handel in koloniale waar.

[5] En dan durft de Tweede Kamer ook nog a priori om respect te vragen. Respect moet je iedere seconde van de dag opnieuw verdienen.

[6] Hoogste tijd om samba-olijven uit te vinden. Rio rules natuurlijk altijd!

[7] Triest maar waar je kunt wel eindeloos grapjes blijven maken over oneerlijke supermarkten die ons manipuleren. Even opgezocht bij Heel Holland Bakt, wat de ingredienten van een klassieke appeltaart zijn. Daar gaan we:

Deeg
200 gram zachte boter (plus extra voor het invetten)
160 gram bruine basterdsuiker
0,50 theelepel kaneel (gemalen)
300 gram witte bloem
mespuntje zout
1 ei
paneermeel voor het bestuiven
Appelvulling
100 gram rozijnen
rum
8 stuks Jonagold appels
100 gram gepelde walnoten
4 eetlepels suiker
1 zakje vanillesuiker
3 theelepels kaneel
Samenstellen
1 ei voor het bestrijken
25 blanke amandelen
poedersuiker

Dat en dan nog acht stuks Jonagoldappels past nooit in zo’n klein kartonnetje.

“Oh wat lief buur, eet je een stukje appeltaart mee?”
“Sorry, ik heb zo’n kant en klaar kartonnetje bij de Jumbo gekocht.”
“Ach kind, geeft niet, wijsheid komt met de jaren.”

[8] Het is vandaag zaterdag drie oktober. Hier is de uitsmijter voor het geval je denkt dat ik te hard oordeel over Jumbo. Gert-Jan is inmiddels aan zijn zesde verzopen kat bezig. Sinds anderhalve week draag zelfs ik geen korte broek meer in mijn vrije tijd. Terwijl ik deze overpeinzing tik, spoelt de 13e pizzabezorger door het putje aan het einde van de straat.

Toch stamelt Jumbo nog steeds over handige lijstjes om je barbecue voor te bereiden. Vast die van een april 2021, de dag waarop ik grap dat morgen Corona eindelijk voorbij is. Verwacht van mij geen medelijden met een supermarkt die zijn zaakjes zo slecht voor elkaar heeft.

Herfst, drie oktober 2020. Voor sommige grootgrutters kan klimaatverandering niet snel genoeg gaan. (Afbeelding: website Jumbo. Afbeelding is bewerkt.)

Waarom heeft Rotterdam geen Skyline van Lego?

Het silhouet van de Maasstad spreekt boekdelen, zelfs de politie plakt ze onder haar berichten. Het aanzien van een paar wereldsteden is vereeuwigd in Lego. Rotterdam moet de volgende zijn.

Als ik een professionele klik-lokjournalist was, had de kop wel iets geluid in de trant van “GJ VERLIEFD! OP EEN MODEL!! TOPMODEL!!! ZEER KANSRIJK!!!! (Lego bouwpakket van 100 euro)” Oeps. Hahaha.

Na mijn exposé over het socialisme dat bouwmarkt Gamma regeert, sputterden jullie dat ik een te gemakkelijk doelwit had gekozen. Mijn antwoord: Q.E.D. In goed Nederlands: bewezen hetgeen bewezen moest worden. Maak je geen zorgen, de voorbeelden liggen voor het oprapen. Neem de blauwe smurfensupermarkt waar de manager gezellig een ontspannende welkomsthaag van nicotinerook bij de ingang creeert terwijl Mama met haar kostbare kroost om half zes nog even snel boodschappen komt doen. Moet kunnen, de sukkels kopen toch wel.

Hét profiel van dé stad. (afbeelding e-mailbericht van de politie)

Zelf ben ik gevlucht naar een anti-altijd-actie supermarkt want bij Albert Heijn wordt je bedolven onder de vragen. Nee ik wil geen nep-tatoes. Ik heb ook geen geld om de tuin een half dozijn verdiepingen op te hogen dus laat dat groentetuintje maar. Dinosaurussen zijn meer iets voor Ross uit Friends en met een stuntelige poster maakt de officiele partner van het Nederlands vrouwenelftal er zich wel erg makkelijk vanaf. Net of het bijzaak is. En dan zeggen mensen nog dat ik sarcastisch ben. Overigens moet je tegenwoordig wel zelf bij Appie je bonuskaart en flessenbon scannen. Tot zover deze aflevering van de full-service supermarkt die haar klant begrijpt.

Stel je bent in 1890 geboren en leeft tot de rijpe leeftijd van 80. Dan heb je wat meegemaakt, letterlijk. Op je 13e, toen je in de touwslagerij werkte, vloog het eerste vliegtuig. Een paar dagen na de laatste herziening van je testament bereikte de eerste mens de maan. Vroeger zeiden ze overigen “eerste man”, maar ik ook vind “eerste mens” geen vooruitgang.  De wereld stond in 1969 in brand maar op de maan viel niets te halen dus werd Facebook opgericht. Inmiddels staan Jeff Bezos, vader van Mark Zuckerberg en Markie’s halfbroer Elon Musk in vuur en vlam als het over de ruimte gaat. Over nepnieuws gesproken.

Vroeger was alles beter. Mini-mij kreeg tenminste nog Berenbootstickers bij de lokale supermarkt. Geen idee wat de actie van de dag is, maar een tijdje geleden kon je sparen voor insectenplaatjes. Het werd een groot succes. Zou een van die supermarketing-kangoeroes er aan hebben gedacht iets te verzinnen rond de vijftigste verjaardag van de eerste maanlanding? Het haalt het niet bij de uitvinding van het ademhalen, fikkie stoken of het wiel maar is toch supergaaf. Kinderen zouden voor zo’n actie in vuur en vlam staan. Waarschijnlijk verdienen supermarkten te makkelijk hun geld, het zijn tenslotte geen bouwmarkten. Wat een gemiste kans.

Toen ik klein was, zeg maar de tijd van Stranger Things, had je een sociaal netwerk dat buiten spelen heette. Op regenachtige dagen was er Kuifje, het stripblad met de rare slagzin: voor de superjeugd van 7 tot 77. Mijn broer en ik knutselden ook graag met Lego. Altijd dik verwend door ons Pa en Ma want we hadden er bergen van. Onlangs zag ik op de verjaardag van mijn nichtje hoe Lego veranderd is. Vroeger was het geweldig, nu is het supergaaf. Lego is niet zozeer vernieuwd, gelukkig maar, als wel uitgebreid. Naast de klassiek lol – Mama die met blote voeten op een scherp blokje trapt (kinderen zijn slecht en dienen met harde hand opgevoed te worden tot monddode, gehoorzame en bovenal consumptieve en productieve burgers) – is kindergeluk nu thematisch gerangschikt op de meest fantasietischtische manier. Het spectrum loopt van Harry Potter tot Star Wars met hier en daar een dotje [magisch] realisme. De Saturnus V raket is er zoeen. Een meter hoog in schaal 1:110. Waarschijnlijk dachten ze dat het bijgeleverde maanlandertje niet indrukwekkend genoeg was dus hebben ze die van de week apart uitgebracht. Wat een supermodel! GJ is zwaar verliefd. Niet de slimste thuis (of de mooiste), wel de leukste en dit keer schat ik mijn kansen hoog in. Er is wel een wachtlijst voor het bouwpakket van 100 euro. En maximaal twee per persoon.

Wat geef je een man die meer gereedschap heeft dan ik? Eerst zijn naam, het is mijn broer die nog even heeft voor hij 77 wordt. Hij kreeg een piratenschip van Lego, hartstikke gaaf. Het stond fier te pronken naast de Legocollectie van zijn oogappel, zeg maar jong geleerd, oud gedaan. Soms is het ook zo dochter, zo vader, als in The Upside Down, u weet wel. Zijn zeeroversboot lag aangemeerd naast haar catamaran die trouwens niet in het beste schuim-der-zeven-zeeen kleurenpatroon was geverfd. Als kleine piraten vader worden, kan ineens alles. Broer is het overigens wel met mij eens dat de Apollo 11 maanlander keigaaf is. Meteen mijn Whatsapp profielfoto veranderd en wat rondgeneusd in de Legowebwinkel. Linkje van de Millenium Falcon doorgestuurd naar een vriend met de vermelding dat ondanks het prijskaart van bijna duizend euro, het Star Wars vliegtuig 7.500 stukjes heeft en prima aan het plafond kan. Mag ik doen als het zover is. Daarom heb ik al dat gereedschap.

Sommige dingen, neem “superheld Voltron” – geen idee wie het is – kunnen mij niet echt boeien. Bij het zien van de contouren van Londen ging mijn hart letterlijk sneller slaan. Lego heeft nog meer steden in de aanbieding zoals New York en Las Vegas. Shanghai en niet de Chinese hoofdstad Beijing, is ook een logische keus.

Leuke website, goede prijzen, als je verkoper bent, maar een brandende vraag wordt niet beantwoord. Hoe kan een zielloos Sin City nu haar eigen Lego-skyline hebben en mijn stad met herboren hart niet? Voor je begint dat het Amsterdam moet zijn, twee dingen. Als Shanghai je de mond niet snoert, denk eens aan die film van Dick Maas. Amsterdamned werd in Utrecht opgenomen. Een en een is twee, ook daarom dus Rotterdam.

Als kleine blogger doe ik mijn best om onze havenstad onder de aandacht te brengen. Kost je soms een paar centen, zoals in het geval van mede-Rotterdammer Sylvester Lobé, zelfbenoemd amateurfotograaf die 1,000 euro wilde voor wat geleden schade en juridische kosten omdat ik een foto van hem gebruikt had. Waarschijnlijk wilde pappa Lobé wat leuke Lego voor zijn kids met kerst kopen. Mijn fout, ik dacht dat het mocht. Tweederde voor Sylvester Lobé en de rest voor Dirk Jan Dijkstra, zijn juridisch adviseur die (mij) 250 euro per uur rekent vanwege no-cure, no-paydiensten. Ondanks dat ik de heer Lobé en per cc adviseur Dijkstra er op wees dat de eiser waarschijnlijk zelf het auteursrecht van architect Ben van Berkel schendt, volhardde de “amateurfotograaf” in zijn standpunt dat hij schade geleden had. Zelfs een vriendin die juridisch meesterbrein is, kon daar niets aan veranderen.

Mijn reisverslag over Rio was gelukkig succesvoller, ondanks dat het maar een “echte mannenfoto” bevatte. Zelfgemaakt hoor. Het is niet moeilijk om in hartje winter heimwee naar het carnaval in Rio de Janeiro te hebben, daarom was ik verbaasd dat bij thuiskomst mijn lijst met verhalen over ons Rotterdam in de buitenlandse pers het meeste indruk maakte.

Dat de Maasstad zichzelf ondanks, en niet dankzij, de ondersteuning van de gemeente verkoopt, ontdekte ik later in een krantenartikel. Ambtenaar Dorknoper pochte dat het zo lekker goedkoop was om buitenlandse journalisten te ontvangen.

Rotterdam is nog steeds hot en dat is goed voor ons allemaal. Maar Rotterdam is ook dé stad waar gewerkt wordt dus aan de slag en regel die Lego skyline van/voor onze Maasstad! In een doos die net iets groter is dan die van New York of Shanghai.

Dat van die gierige ambtenaar is geen grap. De kost gaat voor de baat. Investeer in Rotterdam en ben slim. Koop meteen een stapel Lego als relatiegeschenk. Volwassenen halen hun neus zogenaamd voor kinderspeelgoed op terwijl ze vechten om de Hollandse huisjes uit de business class van onze nationale blauwe vliegvogel. Ik bedoel maar.

Zeg gewoon dat Rotterdam niet aan relatiegeschenken doet maar wel een kindvriendelijke stad is. “Of de bezoeker er een voor zijn kinderen of misschien nichtje of neefje wil? “Ja, twee kan ook. Geen probleem. Nog zin in een afzakkertje?” Zo doe je dat!

Noch mijn geliefde Antwerpen, Tokyo of zelfs Rio met het iconische beeld van Christus de Verlosser hebben een Lego skyline. De beste manier om te bewijzen dat Rotterdam nog fantastischer is dan al die buitenlandse krantenkoppen zeggen is die ultieme iconische Lego-skyline. Aan de slag dus. Zullen we zeggen 2020?

Als ras-import Rotterdammer reken ik jullie [gemeente Rotterdam] geen kosten aan voor dit idee, maar ons Witte Huis moet wel onderdeel van de set zijn. Zie dat maar als boetedoening voor jullie zotte plan om tijdens de bouw van de spoortunnel de wijnhavenpanden te slopen. Hoe weinig hart kun je [over]hebben? Over de Euromast zeg ik niets, die proppen jullie er toch wel in.

In het geval mijn Maasstad de hele produktie opkoopt, een is er voor mij. Stuur maar door. Geen twee, mijn broer geeft niets om Rotterdam. De gemeente beheert de GBA (gemeentelijke basisadministratie) dus jullie hebben mijn adres. Ik weet dat Rotterdam hard lobbyt om het songfestival naar de Maasstad te halen. Voor mij hoef je het niet te doen, maar het is wel het perfecte moment om de Lego skyline te presenteren. Eindelijk een echte winnaar!

PS Albert Heijn: Lego heeft ook een speciale set van “The Upside Down.” Zeg het maar even. En nee de Smurfen zijn niet koel meer. Doe dan tenminste de Power Puff Girls. Oeps, sorry, maakt Lego trouwens ook.

Kopfoto gemaakt door Michiel1972, gevonden op Wikipedia.