Burgerbelasting Als Moedermelk Voor Jankende Nep-Ondernemers

Viva le/la USSR! Vandaag wel, morgen niet?

Ondernemend Nederland zoogt zich maar wat graag aan de borst van Moedertje Staat wanneer het zo uitkomt. Corona en dus 100 Procent compensatie voor ondernemers, wie gaat dat betalen?

In een lang verhaal op Linkedin – welke carrieretijger doorspit het sociale platform niet drie maal daags? – maakt Udo Delfgou, directeur bij Inretail, een lobbyclub voor winkels, zich boos over de blijvende corona-sluiting van de detailhandel. Sinds de val van de Muur in 1989 weten we dat de Sovjet-Unie geen paradijs was, niemand had te eten. Toch wil Delfgou terug in de tijd [3], liefst onder communistisch bewind. Alles voor de poen, zelfs het verraden van de idealen van het ondernemerschap.

Udo is duidelijk vrijgezel en daarmee waarschijnlijk de enige man die niet aan zijn Zoete hoeft uit te leggen dat Action geen essentiele winkel is. Beste Whatsapp-grap van deze eeuw. Trouwens, was Rutte maar getrouwd! [1]

De regering maakt er een potje van. RIVM infectiebaas Jaap van Dissel, de man die hijgerig aan de avondklok-tweede-kans-avondrechter-van-dienst uitlegt dat voorgenoemde avondklok superbelangrijk is, nog meer. Terug in de tijd, een jaar maar. Ook dat is Back To The Future. In 2020 roept de club van Van Dissel – het RIVM – nog vol overgave dat mondkapjes schijnzekerheid bieden. Vakbonden moeten vechten om af te dwingen dat “ondanks het standpunt van ons aller RIVM” zorgwerknemers een mondkapje mogen dragen. Schijn bedreigt, geleerde schone schijn nog meer, maar da’s lastiger te zien in ons non-pluriforme medialandschap. [2]

Twee keer min maakt geen plus, zoiets geldt alleen in de wiskunde. Terwijl Van Dissel probeert te redden – avondklok is goed:  [naar schatting] een daling van R met acht tot 13 procent, inclusief overige, niet nader te benoemen majeure maatregelen – wat er te redden valt van zijn verschroeide betrouwbaarheid, dendert de coronacaravaan door.

Te grote woorden die hun doel voorbijdraven, maar goed. Inretail lobbyclubdirecteur Delfgou stelt terecht dat een onsterfelijke en risicoloze maatschappij een illusie is. Zo’n opmerking trekt mijn aandacht. GJ vermoedt al decennia dat burgemeesters liefst alles verbieden met het oog op de veiligheid. Love Parade Rotterdam 2020-2029 iemand? Leven in een wereld waarin ’s avonds TV kijken tot heilige graal verheven is, voelt als drinken van lauwe limonade zonder prik. Bah, bah en nog eens bah.

Toch kan Inretail [waardeloze naam voor een winkeliersclubhuis, weinig herkenbaar en dus omzetverlies] [10] beter een tweedehands autoverkoper inhuren als directeur communicatie. Niet omdat het verhaal te lang en te saai is, dat is het nou eenmaal. Nee hoor, Udo Delfgou dendert maar en dendert maar. Zo hard zelfs dat hij rechtstreeks de regering in kan. Of de NS als er geen blaadjes op de rails liggen. Wat een onzin als je roept dat je meer poen wil als ondernemer. Minder corona is handiger. En niet alleen vanwege de gewenste ‘maatschappelijke betrokkenheid’ die het Nederlandse winkelbedrijf zo graag ten toon spreidt.

“De steunmaatregelen zijn bij lange na niet voldoende om dit [winkelsluiting, GJ] te compenseren. Als je als overheid besluit winkels te sluiten dan dien je de schade voor 100% te vergoeden.” [7]

Wat een waanzin – met of zonder virusvijanden van dezelfde tweede halve naam. In normale tijden zijn werkgevers er als eerste bij om de rekening bij anderen te leggen. “Alles, maar dan ook echt alles is te duur. Dit maakt Nederland kapot!” Ondertussen zijn diezelfde ondernemers – figuren die te weinig profiteren van gratis vogelzaad uit de staatsruif in barre tijden – er als de kippen bij om te roepen dat de belastingen te hoog zijn. “Dit maakt Nederland echt kei-kapot!” [4] [8]. Waar denk je dat gratis geld vandaan komt? Aardgas ofzo? Zouden mijn kleinkinderen wel willen. Da’s allang op, beste appelflap.

Er zijn twee dingen die je nooit moet willen. Vraag een politicus nooit om iets intelligents te doen, doordachte lockdown bijvoorbeeld, of om geld.

“Ook juridisch gezien mag een ondernemer hier nooit en te nimmer schade van ondervinden.”

Beste meneer Udi Appelflap, gedraag je als een professional, dit is tenslotte Linkedin waar we allemaal doen alsof. Onderbouw je stelling middels relevante wetsartikelen.

Er zijn veel misvattingen in het zakenleven, de belangrijkste is “maar ik dacht dat hij/[soms] zij goed was voor het geld.” [11] Een andere misvatting is dat er een heldere definitie van ondernemersrisico bestaat. Citaat van Udi:

“het is een grote misvatting van de overheid dat dit onder ondernemersrisico valt.”

Ooit een keuken of badkamer gekocht? En daarna tranen met tuiten gehuild? Een verkoper hoeft geen logische argumenten te overleggen, wel overtuigende. Zo werken kassa’s nu eenmaal. Hoezo misvatting van de overheid over ondernemersrisico? De vergelijking met het weerbericht gaat volledig mank maar is wel vermakelijk. Hoeveel codes, geel, rood of groen ben ik al niet tegengekomen zonder dat er iets gebeurt? [5] Instituties dekken zichzelf in. Niemand herinnert zich de laatste zinloze waarschuwing, maar oh weh [?] als men een keer te weinig waarschuwt. Die risicoloze maatschappij bestaat alleen voor zij die te vaak waarschuwen. Zoiets heet asymetrisch risicoprofiel. Ondernemers horen daar niet bij. Handel is hard. En vol van risico’s. Maar da’s duidelijk.

Ondernemers die geen risico willen lopen – maar wel 100 % compensatie eisen – houden best de politieke wet van eb en vloed in de gaten. Fluctuaties in de vraag afschuiven op mensen met nul-urencontracten, wie draagt dan het ondernemersrisico?

Overigens ben ik het grotendeels eens met het betoog van Udo Delfgou. Alleen: stop met slordig schrijven. Ondanks dat het kabinet onze economie ten grave draagt voor een paar streepjes voorsprong in de volgende peilingen, is 100 procent compensatie absurd. In slechte tijden verliezen mensen hun baan en moeten ondernemers de tering naar de nering zetten. Zelfs al geloof je dat corona een duistere wapen uit een ver, vreemd land is, dan nog. Waarom moet de Nederlandse belastingbetaler bloeden? Het aardgas is tenslotte allang op. Ondertussen bloedt de belastingbetaler uit beide neusgaten. Iedereen weet dat na de landelijke verkiezingen de tarieven sterk stijgen. Ter verdediging van onze democratische rechtstaat. Ofzo.

Een echte ondernemer vecht, zoekt en vindt kansen. Daarom is het vak zo moeilijk. Oneens met het kabinetsbeleid Inretail? Ontleedt de televisie-argumenten en je komt vanzelf uit bij de excuustruus van dienst. Zijn naam is Jaap van Dissel en hij werkt voor het RIVM. Laat nou net die meneer en zijn instituut zich vorig jaar nog lang uitvoerig tegen mondkapjes hebben uitgesproken. Daar was menig ondernemer maar wat blij mee.  Tegen een betere nationale gezondheid in zelfs. Je oogst tenslotte wat je zaait. Van Dissel is hoofd infectieziekten bij het RIVM en daarmee de dresseur van circus Rutte III. Dat is een keuze, vooral van de politiek. Denk daar eens over na, onderzoek het en kom met tegenargumenten, maar ga niet zeuren over 100 procent compensatie. Als je daar echt in gelooft beste ondernemer, kom op de koffie. Gratis. Ik heb nog een stapeltje blanco Communistische paspoorten liggen. Jij weg, wij wuiven. Iedereen blij. Maar vooral: vaarwel. Tot die tijd, gedraag je als ondernemer en grijp je kansen, hoe moeilijk ook.

PS, dit verhaal is niet geschreven terwijl ik naar Sting luister. Maar ik snap dat je onder het lezen denkt aan ‘Russians‘.

Kopfoto gemaakt door Nick Fewings, gevonden op Unsplash.

[1] Trouwens, heb je het al gehoord? Er is ingebroken bij de Action, de politie schat de buit tussen 7.42 en 11.16. Zeg het voort.

[2] In een non-pluriform medialandschap slaat zelfs Arjen Lubach geen deuk in een pakje [uitzend]-boter.

[3] Wees gerust, er zullen nog veel toekomstige Back To The Future grapjes volgen.

[4] De Europese Unie is zo gek nog niet voor een echte ondernemer. Noord-Europa of Zuid-Europa?

[5] Naar analogie van het weerbericht, ondernemers die de overheid bedelen om geld komen net zo bedrogen uit.

[6] Lelijke zin trouwens. Vast geen geld voor een communicatieprofessional. Twee keer ‘sluiten’. In de herhaling klinkt ‘keihard op slot gooien’ veel dramabetischer. [7]

[7] Graag gedaan, altijd bereid te helpen. Wel even 10.000 euro overmaken aan Warchild. Binnen 24 uur.

[8] De woordvoerder is blijkbaar vervangen. Kei-kapot, vast een Brabo die dat zegt. [9]

[9] Mea Culpa, Mea Maxima Culpa. Is getekend: GJ.

[10] Heel Holland Handelt is vele malen beter dan Inretail. Ben tegen onnodig Engels. In dit geval klinkt een naam als Inretail als een geestesinrichting voor zij die geloven in Marsmensjes. Sommige clubs willen gewoon geen geld verdienen.

[11] Goed voor het geld? Een ervaren manager weet dat sommige teamleden die hun bonus na de zomer nog niet binnen hebben, iedereen laten tekenen, ongeacht het risico.

School Is Alles, Lockdown Niks

Sluiten we de scholen voor de kinderen – of omdat politici te langzaam reageren?

Vroeger was alles beter. Alles? Bijna dan. En ja daar is weer die Asterix-referentie. Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig. Het begon als een compliment maar nu ik klaar met schrijven ben, weet ik het niet meer zo zeker. En da’s niet de schuld van de jongere generatie.

Woensdag 16 december en de eerste volledige lockdowndag is gekomen. Winkels als Action en Hema zijn uitgesputterd en scholen zijn dicht voor de leerlingen. Mooie kans om in mijn vrije lunchpauze snel even naar school te gaan en wat te verven. Een leeg gebouw zonder kinderen op een normale schooldag is eng. Het voelt fout en dat is het ook. Horrorfilms zijn niks voor GJ en dit is nog veel erger. Als ik door de gangen loop, tel ik mijn voetstappen. Hoe kan dat? Mijn ademhaling trouwens ook. Ik kan ze allebei horen. Waar zijn de kinderen die mij trots vertellen dat ze een Disney princess zijn en kunnen toveren of hoe goed ze stoer kunnen doen?

Een dag eerder, het is dinsdag, en ik fiets ’s avonds van school naar huis. Zelfs voor een simpele vrijwilliger zonder HBO-opleiding is het hard om voor onbekende tijd van de kinderen afscheid te nemen. De kleintjes valt het nog veel zwaarder, maar als professioneel volwassene denk ik alleen aan mijzelf. Vijf minuten later ben ik thuis en kan ik weer een beetje normaal doen.

Sinterklaas hebben we toch maar mooi met de kinderen gevierd. Voor ik het vergeet, als Dieuwertje Blok ermee stopt, wil ik graag het Sinterklaasjournaal presenteren. Zeg maar wat het kost – ik betaal elke prijs – je mag kiezen uit War Child of Unicef, maar het liefst War Child.

Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig

Twee leerlingen van een MBO-opleiding die helpen, mogen diezelfde dag voor pakjesavond voor het eerst weer naar school. Blij als ze zijn, zal het niet lang duren. Geef het een week. School is meer dan leren lezen en rekenen. Spelen en samenwerken is net zo belangrijk. En natuurlijk hoe zeep werkt want de gezichten van die twee tieners zit onder de zwarte vegen. Vroeger was alles beter behalve de jeugd van tegenwoordig.

Als je 1,2 miljoen kinderen thuishoudt, zitten de ouders ook meteen opgesloten. Is dat nou echt nodig of is het kindermisbruik? In het Verenigd Koninkrijk heeft men geschat dat volgend jaar 5.000 mensen extra aan kanker overlijden vanwege de uitgestelde behandelingen. Nederland is een kwart van het eilandkoninkrijk dus zeg dat er hier 1.250 mensen door overlijden. Het enige wat telt ondertussen zijn de coronastatistieken, niet de levenslange schade die de jeugd van nu oploopt. Ach, als ons dat een zorg zou zijn, hadden we allang statiegeld ingevoerd.

Diezelfde ongewassen jongen vertelt nog wat anders. Zijn vriendin kreeg corona. Milde klachten, vergelijkbaar met griep en hij heeft gewoon naast z’n Zoete geslapen. Covid-Piet is twee keer getest en geen corona. We weten er nog zo weinig van. Het duizelt in mijn hoofd en ik snap er niks meer van.

Op de website van het ECDC, een Europese agentschap voor gezondheidszorg, staat een apart hoofdstuk over kinderen tot 18 jaar en school [Engels]. De toespraak van premier Rutte heb ik niet gezien, ook niet teruggelezen trouwens. Het artikel is verhelderend, vertaling door GJ. Ik ben zo vrij geweest de langdradige ambtelijke antwoorden licht-praktisch in te korten.

Eerste vraag van Papa en Mama: is school veilig voor ons kroost? Het antwoord zal je verbazen, geen ja, geen nee, ook geen misschien of zelfs maar ongeveer. Soms is Europa echt geweldig. Er is overeenstemming dat scholen moeten heropenen om kinderen een geschikte leeromgeving te bieden en de negatieve gevolgen van eerdere schoolsluitingen te compenseren. Mijn echt vrije vertaling: het is gewoon niet gezond om kinderen zo lang thuis op te sluiten. Het middel kan wel eens erger dan de kwaal zijn.

Kunnen kinderen terug naar school? Ja. (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

De rol van kinderen bij het verspreiden van corona is onduidelijk. Moeten scholen dus gesloten blijven? Antwoord: het is onwaarschijnlijk dat scholen een rol van betekenis spelen bij de verspreiding van corona. Scholen vormen wel een essentieel onderdeel van de maatschappij en het kinderleven. Sluiting is alleen gerechtvaardigd als niets anders meer helpt. Vrije vertaling: de wetenschap weet het ook niet meer, dus doe maar wat. Het schaadt toch wel, maar misschien baat het een beetje. Succes!

Moeten scholen dichtblijven? Nee. (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

Onder punt acht staat de vraag of kinderen samen kunnen spelen. Wetenschap heeft eerder een antwoord klaar op corona dan ze een effectieve manier vindt om kinderen te verhinderen met elkaar te spelen. Gelukkig maar. Kinderen hou je niet tegen is trouwens ook het thema van de kerstfilm Klaus. Het antwoord van de Europese wetenschappers geeft opnieuw aan wat echt belangrijk is. Als scholen voor langere tijd sluiten, wordt kinderen de kans ontnomen om te groeien, zich te ontwikkelen en te leren. Schoolsluitingen treffen kansarme kinderen extra hard. Het is hun enige leeromgeving.

Onderzoek benadrukt dat kinderen tussen twee en tien jaar een aktief sociaal leven op school hebben. Van elkaar leren heeft een positieve invloed op hoe ze opgroeien en wie ze zijn. Zonder hun vriendjes op school kunnen kleine kinderen gevoelens van depressiviteit, schuld en woede ontwikkelen. Wie wil dat nou op zijn geweten hebben? [toevoeging is van GJ]

School en alles wat ermee samenhangt biedt kinderen structuur, betekenis en een dagelijks ritme. Vast veel ouders onder die Europese wetenschappers, denk ik. Kinderen die al worstelen met angstige of depressieve gevoelens zullen daar door een schoolsluiting nog zwaarder onder gebukt gaan. Stoppen van zulke activiteiten kan leiden tot [meer lijden,] teruggetrokken gedrag en hopeloze gevoelens.

Om bovenstaande gevaren tegen te gaan moeten kinderen met elkaar kunnen spelen, eventueel met voorzorgsmaatregelen. Vertalen is altijd lastig, nuances verschillen per taal maar het staat er echt zonder enig voorbehoud. Die EU is soms zo gek nog niet.

Kunnen kinderen samen spelen? Ja! [Probeer ze maar eens te stoppen.] (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

Ondertussen weet ik nog steeds niet goed waarom de scholen in Nederland pardoes moeten sluiten. Politici snappen niet wat ze zeggen en wetenschappers snappen niet wat ze tekenen. Hadden de leden van het OMT maar geen geheimhoudingsverklaring onderschreven dan konden ze het nu uitleggen. Ik herhaal: corona is ook een communicatiecrisis. Dat blijkt overigens wel uit het feit dat Ferd Grapperhaus, minister van boetes voor anderen en veroordelingen, zich weer op TV waagt. Zelfs mijn buurvrouw van 78 ontploft als zijn hoofd haar vanuit de TV tegemoet glimt. “Die man moet zijn mond houden.” Elegante uitspraak, wijsheid komt duidelijk met de jaren. Niet dat ik er wat aan heb als ik mijn voetstappen hoor galmen over de lege gangen van school. En de 1,2 miljoen kinderen die thuiszitten nog minder.

Beleid levert altijd kritiek op, daar teken je als politicus voor. Corona maakt het nog lastiger. Mijn advies: als Papa en Mama zich niet aan de regels houden en daarom de kinderen niet naar school kunnen [sic], zeg het gewoon. En denk vervolgens meteen na over hoe je de schade ongedaan gaat maken. Kleine kinderen mogen niet stemmen, maar ze hebben wel rechten. De wetenschappers van het Europese Centrum voor Ziektes snappen dat, nou onze vaderlandse politiek nog. Blijf hopen.

Kopfoto: eigen opname, Alex Wigan, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

Schoolsluiting Maakt Kindertranen Zichtbaar

Grote mensentranen blijven onzichtbaar opgesloten achter onze nepglimlach. Anders is het geen totale lockdown, hé?

Tweede helft van de laatste schooldag van 2020, de vrolijkere eerste helft lees je hier.

U kent het wel: zes jaar, boude bos blonde haren die eerder wit lijken en een vrolijk paars brilletje, zo lief die kleine meid. Dat zijn alle kinderen, maar wij grote mensen zijn kampioen negeren. De coronapuinhopen bewijzen het.

Dinsdagmiddag drie uur: school is uit. Het is tevens weekend, kerstvakantie en het begin van de coronalockdown voor basisschoolleerlingen.

“Ik wil geen lockdown” zegt het blonde poepie.
“Kunnen we niet met de helft van de klas terugkomen, juf?”

Juf is niet blij en meester Gert-Jan, die naast haar staat, ook niet. We zijn beiden verdrietige, grote mensen. De juf heeft de kleintjes al zachtjes voorbereid dat het best langer dan 19 januari kan duren.

Over de glimlach van een kind enzo

Na de coronapersconferentiepuinhoop – woord speciaal bedacht voor de liefhebbers van Scrabble, bordspellen zijn momenteel in – is GJ gisteravond knorrig naar bed gegaan. Mopperen is een van mijn beste eigenschappen, maar ik ben kansloos als ik vanmorgen van mijn fiets afstap en het schoolplein oploop. Spelende kinderen die rennen, joelen, lachen en blij zijn, wie gaat daar niet breed van glimlachen? Als ik vandaag thuis kom, merk ik dat ik twee uitgescheurde mondhoeken heb, nou en? Het schoolplein is een warm bad en ik ben meteen blij, de kinderen ook. Kinderen houden van iedereen, ook de man van de ronde wielen. Dat ben ik. Voor alle zekerheid.

Hallo hier, hallo daar. Hoe is het met Startrek? Sinterklaas was geslaagd, volgend jaar weer? Alleen als jullie niemand anders kunnen vinden. We gaan echt niet meer zoeken. OK. Tot zover de grote-mensengesprekken.

Thuis heb ik supergave, megazure tegeltjeswijsheden hangen. Een klassieker onder de klassiekers is “waarom zou je dankbaar zijn?” Goeie vraag en een tegel praat niet terug. Voor alle zekerheid maar achterstevoren aan de muur gehangen en vastgeplakt. Nu lees ik “Made in Verwegistan.” Veel beter, moet ik toch eens naar toe. Helaas is het momenteel erg druk op Schiphol met vakantievluchten, dus dat moet even wachten. STOP! Sinds die eerste kinderglimlach vanochtend, nog geen seconde zure gedachten gehad. Onmogelijk, op school is het glas altijd half vol en ik bedenk me dat de kinderen wel Sinterklaas hebben gevierd. Dat pakt niemand ze meer af, zelfs geen matig functionerende, narcistische politicus.

De eerste juf die ik spreek heeft ook niet de beste dag uit haar loopbaan. “Ik laat ze lekker spelen, ze moeten hun vriendjes en vriendinnetjes nog lang genoeg missen.” Dat leer je niet op de Pabo, rekenen trouwens ook niet. Hmmm, misschien leer je juf zijn heel ergens anders? Geen idee, ik ben totaal ongeschikt als juf. Een dag per jaar in een jurk is genoeg.

Als ik elders kijk of de schuifdeur het nog doet, hoor ik hoe ‘onze’ juf gistermiddag snel naar de winkel is gegaan om verf te kopen voor haar nieuwe huis. En toen is de andere juf in de klas gekomen. ‘Onze’, ik bedoel maar.

Gratis Kerstboom Bij Uw Lockdown?

Nog zo’n praktisch opsluitingsprobleem, verhuizen zonder bouwmarkt. Niemand weet waar hij aan toe is. Voor de zekerheid geeft de bouwmarkt de kerstbomen maar gratis mee. Morgen kan het misschien niet meer. Ergens rond de middag wordt maandag duidelijk dat de boel weer dichtgaat. Dat is de reden dat ik om vijf uur ’s middag een echte superjuf tegenkom bij de Action. [1] Nee, niet voor geurkaarsen of andere flut, maar om nog snel een stapel insteekhoezen te kopen. Lockdown = actie = Action. Hoezo is de Action geen essentiele winkel schat? Sta je als man toch mooi met je mond vol tanden. School drukt het thuiswerk voor de kleine kinderen af, dan kan dat opgehaald worden. Hoesje erbij is wel zo makkelijk. Als ik superjuf dinsdag spreek, voelt ze zich opgelaten dat ze maar zeven setjes heeft afgerekend, terwijl het er achteraf acht blijken. Nou en? Morgen is het te laat. Klinkt gracieus hoor, dat scholen een dag extra krijgen. Moeten wel de winkels open zijn. Niemand die het weet.

Vanwege corona verlaten de kinderen al een tijdje in blokken de school, de kleinsten het eerst. Ze zijn nog zo jong dat ze handje in handje door de gangen schuifelen. Normaal guitig en vrolijk, begrijpen ze – 60 maanden oud – heel goed dat dit geen normale dag is. Kinderen zijn prachtig en de meeste kennen mij. Ongedwongen komen vijfjarigen op je af om met je te praten of iets te vragen. Vandaag zijn ze beduusd vanwege de rare wereld om hen heen. Een een paar van mijn vriendjes zwaaien naar me als ze voor lange tijd naar huis gaan. Ik zwaai terug maar het overtuigt niet. Dan komt de brutaalste, eentje die altijd de klas uitglipt om te kijken wat ik doe, op me af en grijpt mijn broekspijp. “Ik mis je.” Op die leeftijd zijn ze nog te jong om te weten hoe lang anderhalve meter is. Het verschil tussen tegenwoordige tijd en toekomstige tijd bij zinsontleding komt pas over een paar jaar. “Ga maar lekker naar huis lieverd en een fijne vakantie.” Ik kan moeilijk zeggen dat ik haar ook zal missen, dan is het verdriet helemaal niet te overzien. Met vaste kinderhand wordt ze achterstevoren meegesleept door het kind aan de tegenovergestelde kant van haar arm. Ze is niet de enige van mijn kleine vriendjes die me dinsdagmiddag vertelt dat ze me zal missen. Dapper doe ik vrolijk maar als niet-Pabo-gecertificeerd professional lukt me dat een stuk minder dan de juffen. Aan de andere kant, ik heb niet ineens van die rode ogen. Voor de eerste keer ooit kom ik ’s avonds verdrietig thuis na een dag op school.

Kopfoto gemaakt door Kelly Sikkema, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] En vraag nou niet wat ik bij de Action deed.

 

Jarige Kinderen Weten Niet Wat Ze Weggeven

GJ niet op dieet én totaal ongeschikt voor de Pabo

Laatste dag voor de grote opsluiting, geen leuke dag op school, wel een fijne. Zuur om daarna politici elkaar te horen beschuldigen over kinderen als loden last om ouders aan huis te binden. Tegen corona – en in ons aller belang. ?

Eigenlijk oneerlijk, grote mensen die blijer worden van kinderverjaardagen dan het feestvarkentje zelf. Ach, het is net zoiets als zwaartekracht. Een van de mooiste dingen op school zijn jarige leerlingen. Samen met twee vriendinnetjes of vriendjes de klassen lang, gewapend met een kaart, stapel stiften en stickers. En natuurlijk wat lekkers. Wat zijn er een boel jarig de laatste dag voor de duistersluiting van Nederland. De toekomst is onzeker – nee, niet vanwege jullie jonge leeftijd maar door domme grote mensen. Ben ik er ook een van. Als je donderdag jarig bent, kun je dat best al vandaag vieren.

“Meester, wilt u ook een chocolaatje?”

Dat kunnen alleen maar kinderen zijn. Volwassenen roepen tegen iemand die met zijn hoofd in het plafond verstopt zit meestal ‘iemand thuis?’ “Hallo ET” mag ook, maar dan laat je merken hoe oud je bent. Ghostbusters vind ik zelf leuker. Eigenlijk wist ik het al voor ik vrijwilliger op school werd, maar toch. Kinderen zijn belangrijker dan boormachines – of ronde wielen. Ik klim onmiddelijk de trap af en zeg blij: heel graag lieverd. Ik ben van binnen nog veel enthousiaster, maar ja dat grote-mensending hé? Drie meiden van een jaartje of zes beginnen dolblij te joelen dat de meester een chocolaatje wil. Een uitzinnige reactie. Kinderen begrijpen beter wat er om hen heen gebeurt dan wij volwassenen onszelf toesussen.

Als een van de laatsten lees ik de kaart. Weet ik in ieder geval hoe de jarige heet en over hoeveel jaar we praten.

“Je bent zes geworden lieverd. Gefeliciteerd.”
“Nee! Ik ben donderdag pas jarig” straalt ze. “Dan mogen we niet naar school.”
“Hartstikke goed dat je vandaag al rondgaat.”

En Arjan Lubach maar doorreutelen over een stralende toekomst vol kernenergie, de amateur.

Dan doen we met z’n vieren de blije dans hoe de felicitatiekaart in te vullen. GJ is de allerblijste, een voorrecht. Assistent een houdt de stiften vast, nummer twee de snoepjes. Natuurlijk ga ik wat leuks schrijven en begin met de vraag: welke kleur? Roze natuurlijk. Domme GJ toch! Dubbeldom, maar dat komt zo. Een – ook zes jaar – opent de doos met magische pennen en prompt kies ik de verkeerde roze. Gert-Jan (dé klusjesman) is duidelijk ongeschikt voor de Pabo maar kan gelukkig wel berekenen dat als een doos schroeven vol is en er 400 inzitten, het totale aantal schroeven in de verpakking 400 moet zijn. Koppie, koppie al zeg ik het zelf. Ondertussen is de jarige er als de bliksem bij om mij te verbeteren. Normaal ben ik er niet zo voor om gecorrigeerd te worden, ik heb tenslotte altijd gelijk. De kleine heeft gelijker, het ene roze is het andere niet. Ik heb ongelijk, maar omdat ik het weet, heb ik eigenlijk toch gelijk. En zo helpen grote mensen alles om zeep. Wel of geen gelijk, hou je mond maffe appelflap en ga aan de slag! Vandaag schrijf ik gefeliciteerd in donkerroze. Terugkijkend zal vooral mijn vrolijke handschrift opvallen.

Dan wordt nogmaals bewezen dat ik extreem ongeschikt ben voor de lerarenopleiding. Niemand heeft nog een sticker van het velletje vol kerstmannen geplakt. Doen we daar toch een van? Wil je me helpen kiezen? GJ snapt er duidelijk niks van, dieren zijn liever. OK, welke vind je leuk? Die? De omgekeerde drol? Dat zeg ik gelukkig niet en als de polariteit van de zwaartekracht weer wisselt, verandert de afbeelding in een zwarte kat op een donkere achtergrond. Sorry, dat is nou waarom serieus gereedschap alleen te koop is in stoere, opvallend echte-mannenkleuren. En terecht.

De drie meiden – samen nog geen achttien jaar, wakker blijven, ze is over twee dagen, op eerste lockdowndonderdag jarig! – kunnen hun geluk niet op en rennen zorgeloos naar de klas. Geen idee wat het daar doet, maar een sliert hangt langs een van de truitjes. Ik til het net op tijd op om de kleine eigenaresse voor een lelijke val te behoeden. Ze merkt het niet. Zo hoort het! Geen bingo. Gaat altijd zo, vast geen toeval op school. Zijn er dan toch plekken waar grote mensen hun heilige taak om voor kleine mensen te zorgen, serieus nemen?

Vanuit het lokaal klinkt: ga maar lekker buiten spelen. De meiden stuiven weg. Dan komt die onvermijdelijke zure gedachte opzetten. “Geniet er maar van kleintjes, jullie gaan elkaar missen.” Ach, het moraal van het verhaal is dat GJ totaal ongeschikt voor de Pabo is. Daar komt het volgende feestbeest met vriendjes, snoep, kleurstiften, stickers en verjaardagskaart al aanzetten. Waar dacht ik nou net aan?

Uitsmijter van de dag: als kinderen je goedkeuren, hoe kan de Pabo je dan afkeuren? Laat ook maar, het is goed zo. Ook omdat ik vandaag vier stuks chocola heb gescoord. Beste ooit. In ieder geval tot na de lockdown.

De dag is nog niet voorbij en eindigt in mineur, lees maar.

Kopfoto gemaakt door Victoria Rodriguez, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

Coronapersconferentiepuinhoop

Zondag is het kabinet bijeengekomen en heeft besloten dat Nederland dicht moet. En wel onmiddelijk want de situatie is kritiek. Eerst ff pitten, altijd zwaar dat werken op zondag. Dus worden een dag later tijdens de lunch de fractieleiders ingelicht en pas rond zeven uur ’s avonds, wij, het volk. Waar is de brand?

De hele maandag gonst het al. Burgers en bedrijven weten niet waar ze aan toe zijn. Wel of niet de boel dicht. Mogen fysios openblijven of zijn ze niet essentieel? Waar paniek is, wordt gehamsterd en de Action lijkt wel leeggeroofd. Die geurkaars voor tante Truus is nou een wc-borstel geworden. Truus moet vooral niet zeuren, zij krijgt tenminste nog iets. En met een beetje creativiteit kun je in een wcborstel best kaarsjes hangen, heb je toch nog een kerstboom.

Als ik om zes uur thuiskom van een rondje winkelcentrum om de hoek – het Alexandrium is de een-na-grootste winkelgalerij van Rotterdam – kijk ik op de internetpagina van de rijksoverheid. Er staat keurig iets van “om zeven uur hoort u meer.” Ondertussen meppen oude vrouwtjes elkaar met stokbroden om de oren voor dat laatste pak wc-papier. Hamster nou gewoon drank, veel beter.

Ik gun mijzelf een vrije maandagna-namiddag en fiets naar het een-na-grootste winkelcentrum van Rotterdam. In het Alexandrium is het doodstil om vijf uur ’s avonds. De Hema is leeg, C&A heeft ook geen klanten en de afzettingspalen vervelen zich. De enige winkel waar de mensen voor in de rij staan is kledingzaak Primark, waar niets meer dan tien euro kost. Ze staan letterlijk tot om de hoek. Heeft overigens meer te maken met de populariteit van de winkel dan coronasluiting.

Aan de ingang van het winkelcentrum vallen de bloemist en taartenbakker me op. Wie zal de kaalslag overleven? Niemand die het weet. Winnaar of verliezer, het besluit is gisteren al genomen. Ruim 24 uur na het kabinetsbesluit van zondag weet geen ondernemer [of burger] waar ze aan toe is. Kwalijke zaak en een communicatiecrisis eerste klas.

Als het gevaar zo groot is dat maatregelen geen uitstel dulden, zeg het dan. Wil je de fractievoorzitters informeren, bel ze uit bed! Veroorloof jezelf de luxe van anderhalve dag wachten vanwege de juiste kanalen, is er ook geen brand. Ook al is die er wel, niemand meer die snapt dat er echt brand is – of dat er politici met een fatsoenlijk denkraam zijn. De belangrijkste boodschap is niet wat je zegt maar wat je doet. En daar faalt het Rijk grandioos.

Tot op zekere hoogte heb ik er begrip voor dat je dingen geheim houdt tot de bekendmaking, maar doe dat dan om vijf uur maandagmorgen. Er is altijd wel iemand wakker op de krant. Wat je niet moet doen is het Haagse slakkensausje eroverheen gooien. Dat is wel wat gebeurt. Haagse ego’s voor onze nationale gezondheid. Ach, is er geen geld genoeg voor hun salaris, verhogen ze toch gewoon onze belasting? En nee, het sociale contract is bindend vanaf geboorte.

Extreme maatregelen vereisen maximale voorbereidingstijd. Die wordt bedrijfsleven noch burger gegund. De glorie van de politieke kaste is al wat telt. Maar ach, die les werd ons al ingestampt toen de Tweede Kamer Herr Ferdinand Grapperhaus nog steeds ‘geloofwaardig” vond.

Nederland op slot betekent Nederlandse levens verwoest, dus waarom aarzelen? De enige reden die ik kan verzinnen is een overheid die altijd en bovenal eerst voor zichzelf zorgt. Herinnert u zich de recente thuiswerkvergoeding van 360 euro op jaarbasis voor ambtenaren nog? Dat was vorige maand. En zo gaat het altijd.

Iemand die in een gezond bedrijf zijn eigen werk creeert, wordt eruit geknikkerd. Bij de overheid krijg je dan een promotie. Klinkt onschuldig tot er een crisis uitbreekt.

Nogmaals: een crisis als de coronauitbraak bezweren is lastig. De toekomst is onzeker, daarom heet het de toekomst. Hoe minder mensen slachtoffer worden, hoe beter. Daar hangt wel een prijskaartje aan. Tegen de tijd dat het laatste Kamerlid, lichting 2020 dood is, betalen onze kleinkinderen nog de coronacrisis nog steeds af. Ondertussen dient de volgende crisis zich al weer aan. Het minste wat je dan kunt vragen van een goed-functionerende overheid is om snel te handelen en het algemeen belang boven het politiek belang te stellen. Vooralsnog is dat een ijdele hoop.

Ik heb voor, tijdens en na de persconferentie van minister-president Rutte, maandag diverse malen gekeken naar de informatie over aanstaande coronamaatregelen. Keer op keer niks, nul en noppes. Nadat de persconferentie is afgelopen, gaat de website van de rijksoverheid plat. Morgen moet alles dicht, maar wie en wat precies weet niemand. Gelukkig kunnen belastingen altijd omhoog om de salarissen van politici en ambtenaren te betalen. Het enige goede aan corona is dat het niet [al te veel] discrimineert.

17:52

17:53

17:54

17:55

19:03

In plaats van de persconferentie gaat GJ lekker naar de supermarkt. Ik ben de enige boven de dertig.

19:40

19:42

20:34

21:10

En toen was het nog niet duidelijk, Hema en Action vinden dat ze best open kunnen omdat ze meer dan 30 procent essentiele waar verkopen. Volgende fout van de regering. Er zullen er nog velen volgen.

Kopfoto: Algemeen Dagblad, dinsdag 15 december 2020. “Rutte gooit land op slot.”

Vol Verwachting Klopt Ons Coronahart

Wakker worden politiek!

De toestand is desperaat. Zondagmiddag wordt besloten Nederland stil te leggen. Toch verspilt het kabinet nog een volle dag. Maandag om 12 uur worden de politieke bobo’s ingelicht en om zeven uur ’s avond pas het volk. Je zou bijna denken dat corona wel meevalt.

Zondag waarschuwt de Rijksvoorlichtingsdienst via Twitter nog tegen ongelovigen die toen al wisten wat er komen ging. Op de dag des Heeren komt het kabinet bijeen op het Catshuis. Belangrijke virusbaas Jaap van Dissel heeft met spoed contact opgenomen met premier Rutte. Het magische getal R, zeg maar de naald op de snelheidsmeter van je auto schiet in een week angstwekkend omhoog. In geen van de hijgerige krantenstukjes lees ik een verklaring of zelfs maar een vraag daarover.

De situatie is kritiek en Nederland moet per direct op slot. Laten we eerlijk zijn, er zijn hogere belangen dan de volksgezondheid en de soep wordt niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt. Op maandag worden de fractievoorzitters pas om twaalf uur ingelicht. Is dat omdat de hele maand december in de politiek uitslaapmaand is of omdat het allemaal wel meevalt? Het eerste, corona is echt erg. Desondanks is politiek aanzien vele malen belangrijker dan onze nationale gezondheid.

Het bezweren van de coronacrisis is vooral een verhaal van mijn [politiek] belang boven ons aller belang. Er zijn veel beroepsgroepen die om drie uur ’s nachts uit hun bed gebeld worden. Knorrig en niet fijn, begrijpen de wakkeren dat noodzaak nachtrust overstijgt. Het politieke pluche daarentegen is het beste slaapmiddel allertijden. Ondanks de invoering van mondkapjes in publieke ruimtes stijgt de snelheid waarmee het coronavirus zich verspreid dramatisch. Reden genoeg om te denken dat het kabinet de oppositie uit bed belt om te vertellen dat Nederland op slot gaat. Wat is nu drie uur ’s nachts als de boterham van vele middenstanders op het spel staat. Tuurlijk niet, de leden van de Tweede Kamer moeten dagelijks superbelangrijke beslissingen nemen, zo belangrijk dat hun nachtrust heilig is. Wat een onzin.

Zelfs al is bovenstaande flauwekul waar, dan nog is het een gemiste kans. Ik zie een hijgerige krant al koppen:

“Totaal Alarm, Kamerleden In Het Holst Van De Nacht Uit Bed Gebeld.”

Welk Kamerlid durft dan nog te zeggen dat zijn of haar nachtrust heilig is? Corona is echt, maar net zo goed een echte communicatiecrisis van de bovenste plank. Dat is inmiddels wel duidelijk.

Om twaalf uur ’s middags praat het kabinet de fractievoorzitters bij. Waarom niet om acht uur ’s morgen als die nachtrust zo belangrijk is? Lijkt me een meer dan redelijke tijd om te beginnen. Ondertussen wordt duidelijk dat Nederland op slot gaat. Een betrouwbare overheid zorgt voor actuele informatie. Niet op Rijksoverheid.NL. Het doet een beetje denken aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog toen minister-president Colijn zei: “gaat u maar rustig slapen.”

Corona bevrijdt mensen op de verkeerde manier van het dagelijks ritme en maandagochtend geef ik acte de presence om de onderdelen van een tuinhuisje die laatste honderd meter te verslepen. De vorkheftruck durfde het modderpad niet aan. Samen nog even snel naar de bouwmarkt, je weet maar nooit. Als ik uitstap, krijg ik de vraag? “Gratis kerstboom bij uw karretje?” Morgen kunnen we ze vast niet meer verkopen dus geven we ze liever gratis weg. Iemand heeft gelekt, waarschijnlijk met opzet, maar Nederland gaat op slot.

Diverse nieuwssites brengen het verhaal rond de lunch. Op de school waar ik vrijwilliger ben, gaat de pas-verhuisde juf snel naar de bouwmarkt om zo haar kerst-verfvakantie te redden. Internet is ook niet alles en bovendien net zo verstopt als de snelweg tussen Amsterdam en overal op een gemiddelde vrijdagmiddag.

Het is nog niet officieel. Morgen gaat Nederland op slot, kijk vooral om zeven uur vanavond naar de persconferentie van premier Rutte.

Tot op zekere hoogte is het begrijpelijk dat je niet voor je beurt wil spreken. Aan de andere kant, anderhalve dag tussen besluit en bekendmaking – en dus bijna twee tot de uitvoering, geeft niet echt een signaal van urgentie af. Het is een persconferentiepuinhoop.