Sint en de Kleine Knuffelboefjes

5 december, 2024 Leave a reply

Alles gaat fout en toch is het weer ouderwets Sinterklaas op school

Waarin GJ onderhand een knuffel verdient

Wat vooraf gaat kun je lezen in Niemand vult de schoen van Sinterklaas.

Woensdagavond vier december. Eigenlijk wil ik Die Hard III afkijken maar vanavond is het vroeg naar bed want morgen moet ik – ja ik, ja moet – Sint helpen. Zes wekkers zet GJ. Als het fout gaat zal het niet aan mij liggen. Nergens voor nodig, ik ben ruim voor Sint op school. Normaal staan de kinderen op het schoolplein te zingen als Sint aankomt maar het weerbericht voorspelt al dagen regen voor vijf december. Hoogste wat mijn telefoon biedt is 50 milimeter. Gelukkig kan niets het Sinterklaasfeest in het water doen vallen, OK GJ misschien maar ik ben niet belangrijk. Ondertussen neemt niemand mijn suggestie serieus om Sint met de stoomboot te laten aanmeren op het schoolplein, moet kunnen met al die regen.

Het is kwart over zeven ’s morgens en we zijn druk bezig met de voorbereidingen om de goedheiligman te ontvangen. Buiten is het nog droog als de eerste kinderen binnendruppelen. Achteraf is die stoomboot op het schoolplein toch niet zo’n goed idee. We kunnen niet allemaal de slimste zijn. Een uur later en de spanning is voelbaar. Sint komt zo. Mooi nog even tijd om de band van Piet’s fiets, die hij in de gymzaal heeft achtergelaten, te plakken. Dit jaar hoef ik niets te halen en wie verdwaalt er nu in een gymzaal denk ik triomfantelijk. Maar waarom heeft de schoonmaker gisteravond de rolgordijnen naar beneden gedaan en hoezo is de ruit naast de deur ineens afgeplakt? Waarom, waarom, waarom? Opletten uilskuiken, anders struikel je. Ineens gaat het licht uit en zwaait de deur van de gymzaal met een knal dicht. De kinderen beginnen te zingen, Sinterklaas komt er aan, gauw naar de hal. Helemaal niet, GJ zit vast. Wie hijst nou de ringen niet op als de atletiekles voorbij is. Leer je dan niks op de Pabo? Gelukkig ben ik niet voor een gat te vangen en voor ik het weet. Zit ik vast in het klimrek, kunnen ook de touwen zijn. Het is pikkedonker maar ik moet en zal Sint dit jaar zien. Vlot vrijgeworsteld knal ik tegen iets hards aan, iets heel hards. De buitenmuur. Ik zie geen sterretjes voor mijn ogen, meer gekleurde kruidnoten. Tijd om even op adem te komen. Ik voel op mijn hoofd. Wat een grote buil. Nee, kluns dat is je hoofd zelf. Terwijl ik een moment rust neem hoor ik Sint en de kinderen. Wat zou ik daar graag bij zijn maar de muur heeft me geveld. Heel even rust, vijf minuutjes maar dan vind ik mijn weg terug naar de deur van het gymlokaal. Met een blijde glimlach luister ik in het duister toe.

Geschreeuw en geren in de gang. De eerste onderbouwklas mag naar Sint. Zo blij, zo lief, als het mocht gingen ze bovenop Sinterklaas zitten. Niet gek ook na een maand lang gehersenspoeld te zijn door het Sinterklaasjournaal. Er gaat bij de voorbereiding van het Sinterklaasfeest eigenlijk nooit wat fout, allemaal bangmakerij van de publieke omroep om de nostalgie van de volwassen kijker naar hun eigen sinterklaasviering, lang, lang geleden, te bevredigen. Als je commerciele TV al erg vindt, pas dan helemaal maar op voor de publieke omroep. Zestig-min en nog steeds niet afgehaakt, laat maar weten. Dat geld kan beter besteed worden aan jeugdarmoedebestrijding. Een paar kindjes vinden Sint inderdaad een beetje spannend. Gelukkig is de heilige Nicolaas een grote kindervriend en hij legt uit dat zijn verjaardag feest voor alle kinderen is en ze niet bang hoeven zijn.

“Weet je hoe ik heet?” Natuurlijk, Sinterklaas weet alles. Beetje overbodige vraag trouwens want het staat ook op je mijter. Leren lezen is ook een vak.

“Is dat uw paard?” vraagt een ander naar het schilderij boven de haard wijzend. De volgende haakt in. Ik heb ook een kat. Waar op het schilderij zie je een kat, lieverd? Maar Sint houdt zich in en leest in het grote boek dat dit een hele lieve klas is die heel goed voor elkaar zorgt en al een beetje kan rekenen en lezen. Dat zal Sint nog vele malen tegenkomen en begint zich langzaam af te vragen wie wie voor de gek houdt. Het natte Nederland kent 15 procent functioneel analfabeten, [lijkt een] beetje contradictio in terminus, maar in Jip en Janneketaal dat is als je niet voldoende functioneert alfabettechnisch. [2] Rekenen is al net zo’n probleem dus Sint laat de statistieken achterwege en verwondert zich niet af hoe groot de kans is dat juiste deze school slaagt waar anderen falen. Hoe je ook past en meet daar krijg je nooit een standaardnormale verdeling onder. Zouden de meesters en juffen stiekum bijklussen voor het Sinterklaasjournaal? Niet alleen dat lijkt gekaapt te worden door grote mensen, Sint op school ook. Sinterklaas is het grootste kinderfeest van het jaar. Om daar nu nog een druppel kennis bij de kinderen proberen door te drukken? Ooit gehoord van hard werken, hard ontspannen docentenkorps der Lage Landen?

Hoe oud bent u? Opletten graag. Daar hebben we het vorig jaar ook over gehad en toen zeiden jullie dat Sint 360 is. Sint zelf weet dat allemaal niet. Ik ben zo oud dat ik het niet meer weet. Nee, u bent 2024 jaar oud. OK dat gaat rap. Aan de andere kant 360 jaar is wat Google zegt en wie gelooft nou Google? Maar misschien toch wat meer aandacht voor rekenen op de Pabo? Of nog beter iedere vijf jaar hertoetsing van docenten, zak je nemen we afscheid, even goede vrienden. Voor de kinderen. Sint’s bewijs van goed gedrag moet hij ook iedere vijf jaar vernieuwen dus waarom niet. Wat gaat de tijd snel en er is nog een minuutje om samen op de foto te gaan voor de volgende klas komt. Coole Piet fiets door de gangen van school om de kinderen te halen, geweldig. Dan gaat het mis, pepernoot in zijn fietsband. Gelukkig is Piet niet voor een gat te vangen en haalt de pepernoot er zo uit. Triomfantelijk steekt hij hem omhoog. De kinderen joelen terwijl ze zich verdringen om Sinterklaas hun prachtige tekeningen te geven. Het enige wat nog mooier is zijn die stralende grote ogen terwijl ze staan te huppelen en dansen van geluk recht voor Sint’s neus. We pakken het grote boek erbij en praten over hoe fijn de klas wel niet is. Dit moet echt een superlieve klas zijn, dat kan niet anders. Een jongetje is wat verlegen maar een keer boks met Sint lost alles op. Coole Piet mag dan wel cool zijn, Sint is het ook en dat maakt Coole Piet een beetje jaloers.

Sinterklaas! Sinterklaas? Rommelpiet is bij mij thuis geweest en heeft allemaal rommel gemaakt. Bij ons ook. Bij mij en mijn zusje ook al. Rommelpiet is zelfs in de klas bezig geweest. Sint trekt een bedenkelijk gezicht en zegt dat hij terug in Spanje toch maar even gaat babbelen met Rommelpiet. De kinderen joelen en juichen. Dan gaan de gezichtjes op standje bezorgd. Komt goed lieve kinderen, Sint is niet boos op Rommelpiet, ik ga ‘m alleen vertellen dat hij het volgend jaar beter anders kan doen.

Coole Piet ruikt zijn kans en vraagt “wie is uw favoriete Piet, Sinterklaas?” Een spannende vraag en de kinderen willen hun adem inhouden. Niet nodig, Sint zegt meteen Rommelpiet. Coole Piet kijkt even beteuterd maar begint dan te lachen samen met de kinderen. Sint geeft Piet een knipoog. Coole Piet weet heel goed dat Sint dol is op alle Pieten. Ook voor deze klas is de tijd bijna om. Nog even een foto maken en een knuffel bij Sinterklaas halen. Het wordt een groepsknuffel als een half dozijn kinderen ineens toestormt. In de klas krijgen ze nog een kadootje en voor ze gaan, zijn er de pepernoten van Coole Piet en Sportieve Piet. Een verlegen meisje komt toch nog even stiekum een knuffel bij Sint halen. Alleen je bent hier niet in een boomhut lieverd, blijf eens van Sint’s baard af. Oeps.

Dan is het pauze. Naast de gymzaal zit een wc. GJ is nog niet helemaal helder, die muur is toch harder dan ik dacht. Ik hoor Sint naar de wc gaan en als hij klaar is bijna struikelen. Sint draagt zoveel laagjes dat zijn rok nog op zijn enkels hangt. Gelukkig gaat alles goed en kan het grote feest verder. Weer een superlieve klas en dat blijkt wel, zoveel prachtige tekeningen en fantastisch aangeklede kinderen. Een meisje vertelt dat mamma zegt dat Sint niet bestaat. Wat denk je zelf lieverd? U bestaat wel. Natuurlijk bestaat Sint, je zit nu toch met hem te kletsen? En zelfs de liefste mamma is soms zo moe dat ze rare dingen zegt. Een ander meisje heeft een prachtige Sinterklaaskostuum aan, compleet met mijter. Wijfelend komt ze naar voren om Sinterklaas haar tekening te geven. Wat een mooie tekening en Sint geeft haar een knuffel. Stralend gaat ze weer zit. De volgende wacht al weer vol ongeduld op haar beurt.

“Sinterklaas, ik heb een kadootje voor u.” Ze geeft de goedheiligman een dikke enveloppe met daarin een prachtige pen, een sleutelhanger en een plastic staf die ze zelf helemaal gevuld heeft met kralen. Nou zijn grote mensen een beetje dom – en ja nog dommer dan de meeste kinderen denken – dus Sint legt even uit. Als je vijf bent en een prachtige pen met hartjes hebt die zes kleuren kan schrijven is die kostbaarder dan duizend goudstaven. En toch geeft ze hem aan Sinterklaas. Sint is diep onder de indruk. En dan al die prachtige kralen, ook dat zijn enorme kostbaarheden. Sint zal ze koesteren. Maar dan komt de klap op de vuurpijl. Ze heeft ook nog een tekening, Sinterklaas lijkt wel een engel daarop. En als ik later groot ben, koop ik honderd kado’s voor u. Kijk, ik heb pappa gevraagd dat op mijn tekening te zetten. Sint is diep geraakt. Make love not war is echt zo gek nog niet. Maar niemand hoeft kadootjes voor Sint te kopen hoor. Ze krijgt een knuffel van Sint en huppelt terug naar haar plaats. De kinderen houden van Sint en Sint van de kinderen. Kerstmis, wat moet je ermee? Kon het maar altijd Sinterklaas zijn.

Na de onderbouw- en middenbouwklassen is Sint best moe maar gelukkig heeft hij vandaag twee geweldige Pieten bij zich. Voordat ze vertrekken nog even een rondje op de eerste verdieping bij de bovenbouw. Coole Piet slooft zich uit en hijst zijn fiets de trap op. Eerste lokaal staat de deur meteen wijd open en Piet fietst zo roetsj naar binnen. Sportieve Piet rent er achteraan en strooit handenvol noten. Gegil en geschreeuw, wat een lol. De meester lacht het hardst want die hoeft straks niet op te ruimen, de kinderen doen een wedstrijdje wie de meeste pepernoten kan rapen. Toch nog even een spannende vraag van een meisje. Bent u de vader van zwarte piet. Nee lieverd. Echt niet? Het spektakel herhaalt zich nog twee keer en dan is het tijd om te vertrekken, vanavond is immers pakjesavond. Dat was bijna niet doorgegaan omdat Sint struikelt over zijn jurk. Terwijl Sint zich herstelt onder aan de trap komt het eerste knuffelkonijn al aangerend. Eerbied voor witte baarden, niks niet. Gewoon meteen een knuffel geven, niets vragen. Gelukkig is Sint rond zijn 25e gestopt met groeien, anders zou hij na twee millenia een kilometer lang zijn. Maakt niet uit voor het kind dat ruwweg tot de knie van Sint komt. Ze is zo blij en laat maar met moeite los. Rennen in de gang mag niet maar het is niet aan Sinterklaas om daar wat over te zeggen. Daar is de volgende en de volgende. Ik klauter over allerlei gymspullen om de deur te bereiken voor de goedheiligman vertrekt maar te laat. Als Sint in de stromende regen weggaat hoor ik hem nog net zeggen: als het volgend jaar weer zo regent meer ik toch mooi met de stoomboot aan op het schoolplein. [3]

Dan hoor ik de deur van de gymzaal opengaan. Klik zegt het lichtknopje en de juf vraagt wat is er met jou gebeurd? Hoe kom jij aan die witte wenkbrauwen? Ben ik toch in het donker in de pot met magnesiumpoeder gevallen die naast de ringen staat. Asjemenou. Ach, de kinderen hebben een fantastische Sinterklaas gehad en ik eigenlijk ook wel. Maar een ding weet ik zeker, vanavond ga ik Die Hard III niet afkijken. GJ heeft zijn portie wel gehad. Sister Act II: Back in the habit is tenslotte ook een leuke kerstfilm. [1] Of kan ik die beter voor volgend jaar bewaren?

—

[1] Weten jullie trouwens wat ik in mijn schoen had dit jaar? De nieuwe Suske en Wiske die pas in december 2025 uitkomt. Suske en Wiske en de habituele habijt. Zou er dan toch in het grote boek staan dat het niet mijn schuld is?

[2] Functioneel analfabetisme lijkt een contradictio in terminus maar als analfabeet functioneren analfabeten helaas prima. Laaggeletterdheid is net zoiets als interieurverzorgster [m/v]. Als ik thuis aan het stofzuigen ben, ben ik dan aan het stofzuigen of interieur verzorgen. Da’s meer mooie stofjes op de markt kopen enzo. Grrr. [3] Nog een. Waar denk je aan bij kindcentrum, een ziekenhuis of een school? Marketing is duidelijk geen vak op de Pabo.

[3] Nee de enige in Nederland die last heeft van laaggeletterheid is Sinterklaas. Na vijf december zijn alle chocoladeletters op en dan ben je pas echt laaggeletterd. Gelukkig duurt dat maar even.

[4] Niet verder vertellen maar ik hoorde Sint ook nog mompelen dat ze de feestjuf beter dramajuf kunnen dopen want weer heeft ze beloofd dat iemand Sinterklaas zou helpen en weer is er niemand. Meteen ontslaan en geen gouden pepernoten handdruk waren Sint’s laatste woorden. [5]

[5] Lijkt me ook weer een beetje overdreven lieve Sint Nicolaas. Gewoon twee weken schorsen, zeg de laatste twee weken van het jaar.

[6] Een paar dagen voor de kerstvakantie en GJ komt op school. Wordt meteen overrompeld door twee blije, lieve meiden. Er moet geknuffeld worden. Ja moet, want vandaag geven we alle juffen een knuffel. Hoezo dan? Heb ik soms een rok aan ofzo?

Sinterklaas Terug Op School

5 december, 2023 3 Replies

Maar nog steeds niet op TikTok

Ook dit jaar is Sinterklaas weer blij iedereen te zien, ook het kind dat per ongeluk vraagt wanneer de Goedheiligman jarig is.

Sinterklaas wordt oud. Dan vergeet je wel eens dingen. Hoe oud? Wel 360 jaar roepen de kinderen omdat Google dat zegt. Ze nemen het blindelings aan omdat de zoekmachine altijd gelijk heeft. Die waarheid hebben ze ook opgezocht in Google hoor. En Sinterklaas? Die wordt niets gevraagd. Ja, ze willen continue weten hoe oud de Sint is, wat de goedheiligman natuurlijk niet meer weet, zo oud is hij. “U bent 360 jaar oud want dat zegt Google.” Geen tijd voor een educatief moment want als Sint terugkaatst in welk jaar hij dan geboren is, komt er geen antwoord.

Vergeetachtigheid treft niet alleen de Sint, ook GJ. Ik probeer terug te halen wat er dinsdag vijf december precies gebeurd is maar ik weet het niet meer. Wat ik me herinner is dat de code van de kluis waar het grote boek van Sinterklaas veilig in opgeborgen ligt, kwijt is. Daar maak ik me niet zoveel zorgen over, er is altijd wel een oplossing. Erger is dat Sint zelf ook verdwenen is. Zelfs Dieuwertje Blok is de Goedheiligman kwijt. Morgenavond is het pakjesavond en de paniek slaat langzaam toe bij de juffen en meesters. Het Sinterklaasfeest gaat altijd door. Maandagmiddag en het wordt vroeg donker. Da’s fijn voor de Pieten want dan kunnen ze ongezien over de daken. Mijn telefoon gaat, het is Feestjuf. Sinterklaas is nergens te zien, kan ik helpen. Weet je wat het gekke is, ik dacht echt dat Feestjuf zei dat Sinterklaas te ziek was. Plotsklaps. Laten we eerlijk zijn, niemand wordt ziek de dag voor zijn verjaardag dus ik moet het wel verkeerd gehoord hebben. [4] Natuurlijk wil ik Sint helpen, graag zelfs. Ik beloof morgenochtend op tijd op school te zijn.

Vanavond met spanning naar het Sinterklaasjournaal kijken. Sint blijft kwijt en de code voor de kluis ook. Waarom is het ook altijd zo’n rommeltje in het Pietenhuis, huur eens een professionele manager in. Hoe meer je betaalt, hoe meer waar voor je geld je krijgt. Neem dat maar aan van een professional. Sint blijkt zich vermomd te hebben als agent om Boekenpiet terug te vinden. Sinterklaas is echt de allerslimste. Boekenpiet is nog steeds een beetje nerveus omdat hij de code van de kluis kwijt is. Onzin, het briefje met de code zit gewoon in je broekzak zegt de lachende Sint. En nou maar hopen dat geen enkele jonge ouder in Nederland een bankpasje met dezelfde code heeft.

De volgende ochtend, op weg naar school, moet ik aan het Sinterklaasjournaal denken en voel in mijn spijkerbroek. Ja hoor daar is mijn boodschappenlijstje van gisteren. Was het al kwijt. Marsepein, gevulde speculaas, voor alle zekerheid [en voor vooral voor mij] wat vitaminepillen en tot slot wortels voor het paard van Sint. In mijn andere zak, de linker voor de kijkers thuis, zit nog een ander briefje, ouder, meer verfrommeld en vaak meegewassen. Met moeite kan ik het ontcijferen. Die Hard I is een betere kerstfilm dan Die Hard II. Geen idee meer waarom ik dat ooit heb opgeschreven maar ik moet er smakelijk om lachen. Als iemand kerst begrijpt is het GJ wel. Ik begrijp nog veel meer, bijvoorbeeld dat Die Hard I de beste kerstfilm ooit is. Beter dan Sister Act of Tokyo Godfathers. Maar Sinterklaas is de allerbeste. Daarom vieren we zijn verjaardag ook het eerst.

Ondanks dat het Sinterklaasjournaal gisteravond afsloot met de geruststelling dat alles goed is gekomen en Sint Nicolaas en zijn Pieten helemaal klaar voor pakjesavond zijn, is daar ’s ochtends weinig van te merken. Meesters en juffen staan maar wat te bibberen op het schoolplein, zou Sinterklaas dan toch echt ziek zijn? Onmogelijk, Sinterklaas laat de kinderen nooit in de steek. Koud is het ook niet. Zonder jas maar met een spijkerbroek, paarse onderste tussenbroek, witte, bovenste tussenbroek, gewaad en mantel die in de wind wappert loopt Sint richting school. Hoera, Sint is niet ziek en Gert-Jan verheugt zich op een fijne Sinterklaas. En weer loopt het niet zoals het moet. Hoe kan dat? Ik weet het niet. Sinterklaas heb ik niet gezien. Die lange lijst met gereedschap die ik wil hebben, en echt onmisbaar is, trouwens ook niet. Dat geeft niet, als het er op aankomt is alleen Sint onmisbaar. Het laatste wat ik me herinner is dat Sint op het schoolplein begroet wordt door dolenthousiaste kinderen. Fantastisch. En nee, het is helemaal niet koud buiten. Als Sint naar de voordeur loopt, is die op slot. Een paar keer stevig met zijn staf tegen de deur tikken en hij gaat eindelijk open. Foei. Maar dan?

We zijn op school, het plezier spat er vanaf als ik Sinterklaas en de kinderen lol hoor maken aan de andere kant van de muur. Wat is er gebeurd, hoe kom ik hier? En nee, ik ben niet op zoek naar een videorecorder voor de jaarlijkse kerstfilm. Aan het begin van Die Hard II vraagt de kalende held zich af hoe dezelfde man exact twee keer hetzelfde kan overkomen – met kerst dat wel. Precies hoe ik me voel, met geen pen te beschrijven. Sinterklaas is aan de andere kant van de muur en ik kan hem geen hand geven. Hoe kom ik zo snel mogelijk bij Sint? Volg het spoor van Rommelpiet! Dat had ik beter niet kunnen doen want pardoes valt Kluns-Jan met zijn hoofd in een pot lijm. Gelukkig land ik zacht op een pak watten maar heel wat wenkbrauwharen blijven plakken als ik de watten lostrek. Ondertussen hoor ik de kinderen aan Sint vertellen dat Rommelpiet op school is geweest. Ik kan een glimlach niet onderdrukken als de kleintjes enthousiast vertellen dat ze alles weer in orde hebben gemaakt. GJ blijft in herhalingen vallen en ik zal het nog veel vaker zeggen maar vroeger was alles beter behalve de jeugd van tegenwoordig. Als Sint rotsvast vertrouwen in ze heeft, moeten grote mensen dat ook.

Corona is gelukkig voorbij dus de kinderen mogen weer bij Sint op het podium zitten. Knuffels vragen aan de goedheiligman is populair net als een boks. Misschien het enige goede wat corona heeft opgeleverd. Maar wanneer de gehandschoende vuist van Sint en die van zijn kleine kinderenvrienden tegen elkaar komen, zit altijd een van zijn ringen in de weg.

“Waarom heeft u twee ringen?”
“Welke vind je het mooist?”
“Ik vind ze alletwee mooi.”
“Sint ook.”
“Ik niet kiezen, daarom draag ik twee ringen.”

Overigens antwoordde de Sint in het verleden “omdat ik Sinterklaas ben”. Ach, als je alle problemen zo eens kon oplossen. Veel meer dan een knuffel kan Sint niet bieden als de kleine vertelt dat opa is overleden. En opa is heel lief. Gelukkig gaan zoet en zuur prima samen in het leven want ze heeft ook een prachtige tekening voor Sint. Maar op de groepsfoto toch even lekker dicht bij Sint. Arm er omheen en de kleine huppelt blij terug naar de klas.

De Pieten die Sint vandaag bij heeft, vertellen dat ze nog nooit zo’n mooie school hebben gezien. Maar het fijnste van school kun je niet zien, dat zit van binnen. Ondanks dat het menneke drie keer zijn schoen heeft gezet, zit er niks in. [1] De klas gaat bijna terug als hij het verdrietig vertelt. Het jochie is even vergeten dat Piet al klaar staat met een zak kadootjes. Ga maar lekker snel naar je klas, misschien wacht daar nog een verrassing. De juf die het allemaal heeft gezien en gehoord weet waarschijnlijk al langer van de hoed en de rand. Met zachte hand neemt ze hem mee terug naar de klas. Voor zover dat kan: komt goed. [3]

Wat kinderen wel begrijpen en grote mensen niet, is dat er maar een Sint is. Een verlegen jongetje waagt het eindelijk met Sint te praten. Z’n tong kan niet rap genoeg gaan. Wat een feest. Dan vertelt hij wat heel bijzonders, van de week zag hij iemand die als Sinterklaas verkleed was, dat was niet de echte Sint. Natuurlijk niet, daar is er maar een van en die is vandaag op school. “Maar u bent de echte Sinterklaas” vertelt hij, fier dat hij de nepsint herkend heeft. De enige echte, zo is het maar net.

De ene klas is nog trotser dan de ander op wat ze al kunnen en geleerd hebben. Kinderen buitelen over elkaar heen blakend van zelfvertrouwen, onstopbaar om alles aan Sinterklaas te vertellen. [2] De Goedheiligman geniet met volle teugen. Wat opvalt is dat voor kinderen leren lezen en rekenen een serieuze zaak is. Als de jarige vraagt waarom, krijg hij de meest briljante antwoorden. Ja het is leuk, maar ook handig. En je kunt er veel mee, rekenen bijvoorbeeld en als we straks wat verder zijn klokkijken. Getallen zijn geweldig. Ze brengen net zoveel plezier als het alfabet. Ja juffen en meesters, de jeugd van tegenwoordig is hardcore. Wat levert het mij op? Kennis is alles. Het gaat kinderen om de inhoud. De leuke verpakking van het leermateriaal: lees gamification, is veelal meer hindernis [handel] dan hulp. Neem dat maar aan van een 360-jarige.

Natuurlijk gaat de ochtend razendsnel voorbij. Als Sint, voor hij vertrekt, nog even naar de kinderen in de bovenbouw gaat, ruikt GJ zijn kans. Ik sprint naar boven om hallo tegen de Goedheiligman te zeggen maar dan gebeurt het. Opnieuw struikel ik, alweer in een pot met lijm. Hoe kan het dat hetzelfde ding, dezelfde man twee keer overkomt? Ik blijf het me afvragen. Wederom eindig ik zacht in een pluk watten maar wat een boel haren blijven op die watten zitten als ik ze eraf trek. Hoef in ieder geval voorlopig niet naar de schoonheidsspecialiste.

Zo jammer dat ik Sint weer niet heb gezien. Als ik de blije gezichten van de kinderen zie, heb ik er vrede mee. Behalve een ding. Sinterklaas wordt echt oud. Eigenlijk had hij aan alle meisjes een houten hijskraan willen geven. Waarom zouden zij geen ingenieur mogen worden, poppenkeukens zijn er al genoeg. Helaas, de ouderdom komt met gebreken, vergeten. Had eigenlijk niet mogen gebeuren maar een ding zal Sint nooit vergeten, de kinderen. Tot volgend jaar Sinterklaas.

En als ik die lieve Sint dan volgend jaar zie, vraag ik hem of ik later als ik groot ben en Dieuwertje Blok ermee ophoudt, het Sinterklaasjournaal mag presenteren. [5] Tegen die tijd zijn m’n wenkbrauwen vast ook weer aangegroeid.

Weet je wat ik riep toen ik de watten van mijn wenkbrauwen er aftrok? Yippee-ki-yay natuurlijk.

—

[1] Ruwweg een kwart van de kinderen groeit in armoede op. Rotterdam is de armste stad van Nederland, het percentage zal daar nog wat hoger zijn.

[2] Zou dat komen omdat pappa en mamma meer naar hun telefoon omkijken dan hun kroost? Geen idee, ik heb geen Facebook dus kan het antwoord niet opzoeken.

[3] Stel dat Sint een school zou moeten uitzoeken voor zijn kinderen dan weet ik zeker dat hij onze school kiest. Geloof me maar.

[4] En als Sint ziek zou zijn, was mevrouw Sinterklaas wel langsgekomen. Ja toch?

[5] Als ik het Sinterklaasjournaal overneem, wordt het weer helemaal voor de kinderen. Grote mensen mogen meekijken, mee-kijken, maar het is niet voor hen. Veel kleintjes hebben dit jaar de boot gemist en snapten niet wat er gebeurd is. Het leefde nauwelijks.

Kinderen en Leegte

12 september, 2023 Leave a reply

Van corona heeft GJ vrij weinig geleerd. Behalve dan misschien de schijnbare tegenstelling tussen vol en leeg. Volle ziekenhuizen zijn slecht en lege scholen ook. De vraag die nog steeds niet beantwoord is, blijft branden. Waarom verdienen verpleegkundigen minder dan basisschooldocenten? Je moet echt van de Pabo komen om daarop te antwoorden: ja maar ze krijgen toeslag voor nachtdienst. En dan nog steeds minder verdienen dan een Paboist? Onbegrijpelijk. Hebben ze daarom een rekentoets ingevoerd voor je naar de Pabo mag? Maar goed, lege scholen dus.

Vandaag gelukkig geen lege school, maar een bovenbouw die op kamp is. Biedt ruimte om wat klusjes in de klas uit te voeren zonder kinderen die aan een draaiende boor proberen te likken. Doe nou niet, een boormachine is geen lolly. Compleet gefocust en volledig onafleidbaar loop ik het lege lokaal binnen, keihard recht op mijn doel af. De bureaustoel van de juf wankelt. Wordt er aan haar stoelpoten gezaagd? Je weet het maar nooit met de jeugd van tegenwoordig. Geen zorgen, er mist een schroef. Gelukkig is GJ dol op voorraad en ik ga naar beneden. Bij de deur zei ik een foto van een lief, klein meisje. Je kent het wel, net een jaar, grote zonnebril op – wie deed dat niet op die leeftijd – klaar om de wereld te verkennen. Alleen is haar avontuur afgelopen voor het begon. Een veel te korte ontdekkingstocht van net geen 14 maanden die deze zomer afgebroken werd. En zo’n lieve foto. Mevrouwtje is er helemaal klaar voor. Zoals het hoort. En zo parmantig terwijl ze letterlijk nog richting zoekt. Geen onderscheid tussen kijk naar links en kijk naar rechts.

De hele bovenbouw is leeg. Weet niet hoe lang ik er gestaan heb. Normaal mis ik het gejoel van de kinderen meteen. Dit is anders. Schroef gehaald en vastgedraaid. Dan zie ik nog een kapot raam en moet weer naar beneden. Zelfde foto van dat lieve kleine huppeltje. Onbegrijpelijk. Ik weet niet wie ze is maar die foto zegt alles. Wat een plaatje is ze. Kom maar op toekomst! Ons Mams zei altijd: wat het hoofd vergeet moeten de benen bezuren. Denk dat ze het voor een keer begrepen zou hebben. Enfin, ben minimaal zeven keer langs die foto van dat poepie gelopen. Normaal is school een feestje, vandaag even niet.

Kopfoto gemaakt door Claire Kelly, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

IJskoud Kinderkapitalisme

21 juni, 2023 Leave a reply

Jong geleerd en dan?

Het is zomer, tijd voor een kil verhaal. Vandaag niet over hutspotijs, er is ook geen waterijsalarm maar over jong geleerd, oud gedaan.

Weet niet wat de ijsjes bij jullie op het werk kosten, hier op school twee voor 90 euro. Ja, je leest het goed. Vier bolletjes voor 90 euro. En contant betalen zegt het menneke. Niks geen genep met mijn gsm. Pijnlijke situatie begint zich te ontvouwen maar gelukkig is zijn moeder klaar met haar gesprekje met de juf en gaat de jonge ijsverkoper huppelend aan het handje mee naar huis.

Pfff. Dat ging maar net goed.

U zegt 15 procent inflatie? Vergeet het maar, eerder 5.000 procent. En de ijsjes zijn niet om te eten. Maar ze smelten ook niet. Dit is het goede leven, zeg nou zelf.

Superstrafkorting Gruwelzussen Voor Hulp Aan ‘Babybroertje’ – Kinderpsychiater Piet Hein T.

7 juli, 2021 1 Reply

Het gebeurt gelukkig in een ver, ver land. Misbruik van andermans [arme] kinderen enzo.

Niet ieder kinderleven weegt even zwaar. Dit keer niet over mensonterende omstandigheden in fabrieken ver weg of de produkten die we kopen – kan niet elke dag kerstmis zijn, zo vermoeiend – maar meer tastbaar, het kroost zelf.

Dat rechters regelmatig afwijken van wat Nederlanders eerlijk vinden, begrijp ik. Soms doen de edelachtbaren echter onbegrijpelijke uitspraken, onverenigbaar met ons nationale rechtvaardigheidsgevoel. Betrapt worden bij het saboteren van de rechtsgang en 50 procent korting op je toch al lage straf vanwege je hoge leeftijd krijgen, is er een van.

In 2018 wordt de 68-jarige Piet Hein van T. in Nepal veroordeeld tot zeven jaar cel voor het misbruiken van twee minderjarige jongens. De man uit Makkinga kijkt terug op een lange ‘carrière’ als kinderpsychiater. Mijn mening kennen jullie. Die overigens ook voor zijn ‘grote’ zussen die in 2020 terecht staan, geldt. De bejaarde ‘dames’ Marijke (80) en Wilma van T. (81) uit Brummen en Poortugaal proberen het jonge Nepalese slachtoffer om te kopen. De oud-maatschappelijk werkster [3] en voormalig universitair docente bezoeken de familie van het slachtoffer meermaals in Nepal. Zou oud zijn ze dus ook niet. Later wordt er onderhandeld over een afkoopsom van 10.000-en euros. Ook is een van de grote zussen niet te beroerd om tassen vol belastend materiaal te verstoppen voor de politie.

‘Wel moest hij het slachtoffer nog een boete betalen van enkele honderden euro’s en mag hij Nepal zeven jaar lang niet meer in.’

Bron: Algemeen Dagblad: “Celstraf dreigt voor bejaarde zussen (80 en 81) van pedofiel omdat zij slachtoffer wilden omkopen” [10 november 2020].

Ondanks dat beide grote zussen een criminele bende vormen met hun jongere broer, een internationaal veroordeelde pedofiel, krijgen de oude besjes een reuzekorting van 50 procent op hun toch al magere gevangenisstraf. Ze hoeven geen jaar maar slechts zes maanden te brommen. Ze zijn vast zielig in de ogen van de rechter omdat ze oud en krakkemikkig zijn terwijl ze maanden eerder monter en vol slechte bedoelingen op het vliegtuig naar de andere kant van de wereld stappen. Ondertussen weten de duivelse dames prima wat ze doen als ze babybroertje Piet Hein van T, veroordeeld zedenmisdadiger, zijn gerechte straf proberen helpen te ontlopen. Een klein jongetje dat gelukkig ver weg woont, dan telt het niet. De officier van justitie eist een jaar cel. Dat is vast na aftrek van 50 procent ouderenkorting.

“Kijk ze daar eens geknakt zitten, die lieve omaatjes. Ze wisten vast niet wat ze deden.” [1]

Zou niet mogen bestaan, maar als je roept dat je Nederland hebt opgebouwd en je zogenaamd verwondert waar het naartoe gaat met ‘ons’ land is alles mogelijk. Laat nou net deze beide 80-plus zussen hét voorbeeld zijn van wat er mis is met de jeugd van tegenwoordig. Nee! Niks, nul en noppes! Als je een ding onthoudt van dit verhaal herinner je dan dit: “vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig!”

“Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig!”

De rechter begrijpt het vast allemaal uitstekend – hoog-sensitief inlevingsvermogen enzo – en onthoogt de strafeis met een flinke dot vanwege – alweer – diezelfde leeftijd. Waarom? Niemand verdient het maar iedereen wil maar wat graag korting op korting stapelen, zeker als je de gevangenis in moet. De zussen zijn vals, genadeloos, gemeen en oud [6] – maar weten uitstekend wat voor verdorven dingen ze doen. Vanwege hun leeftijd krijgen beiden 50 procent korting op de – nu nog lagere! – geeiste celstraf. Vroeger was alles beter, inclusief monsters, maar vooral omdat de sleutel bij het op slot draaien van het traliehek in dit soort gevallen gegarandeerd voor eeuwig afbreekt.

Afspraak van Nix. Niks 18-. Dit gaat over alcohol en roken? Meen je niet! En ik maar denken statiegeld, suffe GJ. Vergeet dat ik ooit dacht ‘niet binnen de landsgrenzen’, ‘niet buiten de landsgrenzen.’

Een beetje rechter die het vak van straffen van handlangers van zedendelinquenten serieus neemt, zorgt dat de grijze gruwels niet alleen opgesloten worden, maar veroordeelt ze ook tot het betalen van een veelvoud van het geboden omkoopbedrag. Misdaad mag niet lonen iemand? Helaas voor het slachtoffer, het gebeurt ver weg [alweer] en de rechter moet [vast niet geheel vrijwillig] een afweging maken tussen universele rechtsprincipes en lokale geriatrische verontwaardiging. En dan nog zijn er rechters die eisen na hun pensioen te mogen doorwerken. Ooit nagedacht over waarom je edelachtbare heet? Het ontzag van de maatschappij voor jullie natuurlijke voorbeeldfunctie bijvoorbeeld?

Rechter zijn is niet het makkelijkste beroep en oncoloog nog veel minder. Iets wat het moeilijk te begrijpen maakt dat rechters in ruste hun kennis en ervaring niet en masse delen en vermenigvuldigen na hun pensioen. Noblesse oblige. Een rechtvaardiger samenleving maken we tenslotte allemaal samen. [2] [3] Je kunt oneindig veel goeds doen als oud-rechter – een minderheidsstandpunt innemen bijvoorbeeld – zolang je maar bereid bent de veilige haven te verlaten.

Kopfoto gemaakt door Patrick Robert Doyle, gevonden op Unsplash.

—

[1] En in het vliegtuig van en naar Nepal hadden ze absoluut geen tijd om na te denken over hun daden. Schepen hebben [op de] valrepen, niet vliegmachines.

[2] Vergelijkende rechtswetenschappen een zetje geven is geen slecht idee.

[3] Of buitenlandse, jonge slachtoffertjes hier lokaal terzijde staan.

[4] Ken je die al van Katja Schuurman met teveel alcohol op achter het stuur? Ja, jaren geleden. Leuke dame, nog steeds, helemaal mee eens. Ze wordt extra gestraft vanwege haar voorbeeldfunctie. Blijkbaar geldt dat niet voor maatschappelijk werkers en kinder-psychiaters.

[5] Het lijkt erop dat ik niet alleen sta in mijn pleidooi voor het gelijktrekken van de strafmaat voor zij die binnen- of buitenlandse pedofielen ondersteunen. Het Algemeen Dagblad doet het wat subtieler dan GJ, maar da’s makkelijk. Tel maar eens op:

“68-jarige Piet Hein van T. werd bijna twee jaar geleden in Nepal veroordeeld tot zeven jaar cel voor het misbruiken van twee minderjarige jongens.”;
“Op zijn computer werd later ook kinderporno aangetroffen, maar voor zover bekend heeft hij in Nederland geen misdrijven begaan.” [In Nederland is het bezit van kinderporno strafbaar.]
“De zussen zeggen dat ze ‘seksueel nooit iets geks aan hem hadden gemerkt’.” [Niet echt een onderwerp waar ik het uitgebreid met mijn broer over heb, trouwens,, GJ];
“beide dames op leeftijd (80 en 81 jaar, de jongste is vandaag 80 geworden)” [artikel is van 10 november 2020];
“Wilma (80) uit Brummen en Marijke (81) uit Poortugaal.”; [Ach, woonden ze allebei maar in het fictieve plaatsje Brommen, als u begrijpt wat ik bedoel.]
“De twee zussen (die voor hun pensioen allebei een goede baan hadden, als maatschappelijk werker en universitair docent)”.

[6] Stijlfout die mijn innerlijke vooringenomenheid perfect illustreert. Natuurlijk bedoel ik niet dat de hoge leeftijd van beide zussen expliceert dat ze al heel lang vals zijn. [7]

[7] En nou stel je eens voor dat GJ rechter in opleiding is en per ongeluk iets van die strekking in zijn junior-vonnis schrijft. Rechter zijn, niet de gemakkelijkste roeping. Betekent niet dat je soms geen fout kunt maken. Wetteksten zijn niet meer dan de uitkomsten van politieke koehandel tussen partijen. De rechtspraak is daar een vervolg op. Rechtvaardig handelen is en blijft mensenwerk.

[8] Onderaan het verhaal op de website van RTV Drenthe staan zes ‘gerelateerde artikelen’. Vergeet even de ongelukkig gekozen kopfoto in helft daarvan en concentreer je op het feit dat de GGZ Drenthe met een informatiepunt rondom de in Nepal veroordeelde kinderpsychiater komt. Niets illustreert beter dat buitenlands gedrag van binnenlandse notabelen wereldwijde schokgolven in gang zet. Dat ingedachtig maakt de straf voor beide bejaarde zussen nog armoediger dan het al is.

Zo maar wat automatische aanbevelingen van RTV Drenthe. Wist je dat ze tegenwoordig ook algorithmes [automatische rekenregels] in de rechtspraak toepassen. Zomaar een fijn feitje.

Gemene Oude Coronamensen

23 februari, 2021 Leave a reply

Zeg maar iedereen boven de 18. Kan ook 16 zijn hoor. Niet dat de jonkies er een stem in hebben.

Vandaag in “vroeger was alles beter – behalve de jeugd van tegenwoordig” krijgt GJ de laffe bijsmaak van het boodschappen doen maar niet weg nadat een klein meisje van vier enthousiast de ijsjes in die hele grote tas propt.

Traditiegetrouw doe ik boodschappen als Rutte op TV balkt – nee, goed lezen, Mark balkenendet niet, ‘onze’ premier balkt als in geblaat – over hoe onze rechtsstaat door de coronacrisis te laveren. De eerste keer, ergens rond maart 2020 is die traditie er nog niet. Een gezellige zondagmiddag op de bank bij de buuv met teveel wijn en bier kijken we om zes uur naar het nieuws. Alles moet op slot, nu! Onze democratie is in gevaar, daarom is er geen tijd te verliezen. Behalve het eindeloze gezwam van, door en tussen politici natuurlijk. [2]

De volgende keer ga ik maar boodschappen doen als Rutte weer het angstalarm laat afgaan op TV [1]. Ik blijf me erover verbazen, waarom tot zeven uur ’s avonds wachten als Nederland in brand staat? Treffend dat onlangs de ochtendrechter van dienst er hetzelfde over denkt en gehakt maakt van de avondklok. Blijkbaar zijn sommige mensen slimmer dan anderen, want de middagrechter draait de avondklokgehaktmolen terug. Jojo-effect! Iedere 50-plusser – behalve Henk wat-er-ook-gebeurd-ik-ben-onschuldig Krol natuurlijk – weet dat Back To The Future een hindernisrace is. Het geonthakte resultaat is weinig fraai, moeilijk verteerbaar en ligt zwaar op de maag.

Sinds een paar jaar ben ik vrijwilliger bij de verkiezingen. Omdat ik een sleutel van de voordeur heb. De wekker gaat om half vier. Ik sta op, douch doe de schooldeur open. Het zeil in de gymzaal heb ik natuurlijk al de vorige avond geplakt. Een half uur later komt de bezorgdienst twee verzegelde afvalcontainers [haha] brengen gevuld met geurloze, propere stembiljetten en -lijsten. Vervolgens doe ik mijn ogen dicht tot zeven uur wanneer de eerste ouders hun kinderen bij de vroege vogelopvang dumpen (indien niet vitaal beroep, lees pre-corona). Dan ga ik naar huis. Ondanks dat ik mezelf voorneem nog een uurtje te pitten, stap ik wéér onder de douche en de echte dag begint. Ondertussen draag ik wel mijn steentje bij aan ‘onze’ democratie maar niet aan het milieu [5]. Het is eigenlijk meer een vriendendienst. Ze schijnen me te vertrouwen. Vast omdat ik geen politicus ben ofzo.

Eerder vandaag kopt Trouw dat er licht gloort aan de horizon, gegarandeerd goed nieuws tijdens de persconferentie van vanavond. Best handig, als je de officiele overheidswebsite keer op keer herlaadt heb je geen tijd om je te verwonderen over vermeende politieke inmenging een dag eerder bij Herstel-NL. Hoogopgeleide – niet dat het iets zegt – en vooral vooraanstaande leden zwaaien zonder opgaaf van reden plots af. Niet onder druk van de overheid. Mistig. Blijkbaar komt er vanavond een goed-nieuwsverhaal van onze premier en Minister van Volksgezondheid. Oh nee, ik heb al boodschappen gedaan. Zondag zou ons Mam – mis je, hou van je – 79 zijn geworden. Mam zei altijd “als je hoofd er niet opzat…” Niet alleen bij mij hoor, maar ze heeft nog steeds gelijk, dus ik om zeven uur naar de winkel voor paprika & co. [11]

Eerst stream ik live een foto van mijn blote benen in een tennisbroek naast wat bleke, rode februaripaprikaatjes. Vervolgens vraag ik wat er is gebeurd op TV om daarna een bonusplaatje te schieten, eveneens in korte broek maar dit keer bij de paasbokkenpootjes. Je verzint het niet, ze bestaan echt die paasbokkenpootjes. En lekker! De bijdehandjes zijn duidelijk in de aanbieding want een “zogenaamde vriend van vroeger” kaatst de bal terug door me gerust te stellen dat ik me niet hoef te schamen voor mijn bokkenpoten. Touché en superscherp. Ik schiet in de lach. Fout! Zo krijgen oudjes een slechte naam. GJ is alweer de enige boven de dertig in de supermarkt. Terwijl ik in de rij sta om mijn paprika en mosterd (het is februari, hartje winter, zeg maar maaltijd stamppot peen en ui) af te rekenen, staat er voor me een klein, lief, guitig meisje. [7]

Als een week voor de kerstvakantie het onderwijs plotsklaps weer op slot gaat – scholen krijgen een volle dag meer [de volgende] [6] dan vlaaienbakkers [nul] om zich voor te bereiden – hangt er die laatste schoolmiddag van het jaar een klein meisje van een kilo of 15 kilo aan mijn been. Zich veilig vastklampend aan mij [10], vraagt het kleine engeltje de juf of ze morgen niet met de helft van de klas mogen terugkomen. En dat is slechts het gedeelte van de ijsberg boven water die de volgende generaties voor ‘onze’ corona moeten afbetalen [3]. Ongewild en ongehoord. Als grote mensen praten, houden kinderen hun mond. Zo achterhaald. Toch hoor ik niemand over inkomensafhankelijke AOW.NU of directe afschaffing van de hypotheekrente terwijl die NU toch echt nul is. [4] Nee, 50-Plus waar zelfs GJ op mag stemmen, wil graag een procentje meer. Zinloos, als je het goed hebt maar nooit tevreden zult zijn met wat je hebt, helpt een beetje meer ook niet. Behalve natuurlijk 50-plus mensen zonder kwaliteiten aan een pluche baan te helpen.

“Mama, mag ik de ijsjes in de tas doen?”

[Hé, als GJ in korte broek loopt mag het misschien wel februari zijn, maar is het dus ook lekker weer. En daarmee ijsweer].

“Tuurlijk lieverd.”

Pas als de ijsjes smelten vormen ze de druppel die de boodschappentas doet overlopen. IJsjes in de tas is niet de eerste keer dat het jonge poepie wil helpen en na die kipkiloknaller en zes brede blikken sperziebonen wordt die tas wel erg zwaar.

“Mama de tas is zwaar.”

Dezelfde moeder die vanmiddag nog het haar van haar kleintje in een paardenstaart vlecht is nu onverbiddelijk want “jij wil het allemaal dragen.” Erger nog, de cassiere geeft Mama gelijk. En ik, zegt de man zonder kinderen, zeg niets. Natuurlijk komt het goed. Mama’s zijn Mama’s omdat ze Mama’s zijn. Mama pakt met de ene hand de zware tas en met de ander haar kleintje. Het poepie krijgt van de cassiere nog een aai over haar bol en lacht van oor tot oor. Als je vier jaar oud bent weet je prima dat corona slecht is. Hoe gruwelijk vals ontdek je pas als ik dood ben en Mama hopelijk [Rijke] Oma heet.

Raar maar waar, tijdens de duo-toespraak van ‘onze’ premier en Minister van Volksgezondheid valt ongetwijfeld het woord solidariteit. Wat een holle frase. Bestaat aardgassolidariteit bijvoorbeeld. Hoezo? U weet wel, bodemschatten die van alle generaties zijn maar door een enkele generatie [de onze] verbrast worden voor consumptieve doeleinden omdat het leven zo zwaar is. Op zo’n moment prijs je jezelf, licht laf, gelukkig dat je er niet meer bent als de eerste tranen van je kleinkinderen vloeien omdat ze niet voor hun kroost kunnen zorgen, gedwongen de negatieve erfenis van oma en opa af te betalen. Welkom kleintjes in onze fantastische, democratische rechtsstaat. Veel plezier [gewenst]. Weinig keuze.

Dat kleine meisje in de winkel heeft net haar eerste lesje gehad over hoe gemeen grote mensen zijn. Haar moeder had het kunnen weten, maar kan er ook niets aan doen. Zij besteed liever haar tijd met haar dochtertje. Uitstekende keus. Samen ijsjes eten op een warme februaridag bijvoorbeeld. Gelukkig is klimaatverandering niet echt en neemt niemand statiegeld serieus. Sorry lieverd. Eén geluk, tegen die tijd is de techniek voor levensechte hologrammen zover gevorderd dat René Froger niet onder de zoden te stampen is en blijft zeuren over dat “eigen huis, een vers kopje thee”. Zoete dromen allemaal en geniet van je verse vrijheid. Tot verkiezingsdag. [8] Daarna luistert de politiek weer 48 maanden alleen naar zichzelf. Happy avondklok – nieuw en verbeterd! – iedereen.

Ben ik nog iets vergeten? Nee hoor, de dag erna krijgen mijn buren een sorry-appje dat ik om half vier onder de douche sta. Voor ‘onze’ democratie. Niet dat ze iets durven zeggen met dat drumstel in de woonkamer [echt waar].

Kopfoto gemaakt door Jon Tyson, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

—

[1] Soms doe ik ook boodschappen als er geen staatspersconferentie is. Niet dat het toeval is dat ik de coronapersconferenties altijd net mis. Knorrende maag enzo [luxe-probleem].

[2] En zo is de coronacommunicatiecrisis geboren.

[3] Jouw middelbare schooldiploma is uit 2021? Dan nemen we liever een jonger iemand [zonder corona].

[4] Hypotheekrente nul voor iedereen? Misleidende redenering, een politicus waardig.

[5] Twee keer achter elkaar douchen? 50-Plussers geven duidelijk niks om het milieu.

[6] Hoezo coronacommunicatiecrisis?

[7] Dat kleine meisje mag vast met Mama mee omdat door corona het uitzenden van de Berenboot/Sesamstraat ‘financieel niet langer verantwoord is”.

[8] Of denk je dat de aangekondigde versoepeling geen verkiezingsstunt is. Na de verkiezingen iedereen weer terug naar het nieuwe normaal. [9]

[9] Zou dan ook het deelnemen aan een talkshow [die informeren zo goed, vooral als Paul de Leeuw niet presenteert] van het lijstje wat mag na negen uur avondkloktijd worden geschrapt?

[10] Beloofd is beloofd. Punt.

[11] Paprika & Co., niet chips enzo.

School Is Alles, Lockdown Niks

16 december, 2020 Leave a reply

Sluiten we de scholen voor de kinderen – of omdat politici te langzaam reageren?

Vroeger was alles beter. Alles? Bijna dan. En ja daar is weer die Asterix-referentie. Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig. Het begon als een compliment maar nu ik klaar met schrijven ben, weet ik het niet meer zo zeker. En da’s niet de schuld van de jongere generatie.

Woensdag 16 december en de eerste volledige lockdowndag is gekomen. Winkels als Action en Hema zijn uitgesputterd en scholen zijn dicht voor de leerlingen. Mooie kans om in mijn vrije lunchpauze snel even naar school te gaan en wat te verven. Een leeg gebouw zonder kinderen op een normale schooldag is eng. Het voelt fout en dat is het ook. Horrorfilms zijn niks voor GJ en dit is nog veel erger. Als ik door de gangen loop, tel ik mijn voetstappen. Hoe kan dat? Mijn ademhaling trouwens ook. Ik kan ze allebei horen. Waar zijn de kinderen die mij trots vertellen dat ze een Disney princess zijn en kunnen toveren of hoe goed ze stoer kunnen doen?

Een dag eerder, het is dinsdag, en ik fiets ’s avonds van school naar huis. Zelfs voor een simpele vrijwilliger zonder HBO-opleiding is het hard om voor onbekende tijd van de kinderen afscheid te nemen. De kleintjes valt het nog veel zwaarder, maar als professioneel volwassene denk ik alleen aan mijzelf. Vijf minuten later ben ik thuis en kan ik weer een beetje normaal doen.

Sinterklaas hebben we toch maar mooi met de kinderen gevierd. Voor ik het vergeet, als Dieuwertje Blok ermee stopt, wil ik graag het Sinterklaasjournaal presenteren. Zeg maar wat het kost – ik betaal elke prijs – je mag kiezen uit War Child of Unicef, maar het liefst War Child.

Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig

Twee leerlingen van een MBO-opleiding die helpen, mogen diezelfde dag voor pakjesavond voor het eerst weer naar school. Blij als ze zijn, zal het niet lang duren. Geef het een week. School is meer dan leren lezen en rekenen. Spelen en samenwerken is net zo belangrijk. En natuurlijk hoe zeep werkt want de gezichten van die twee tieners zit onder de zwarte vegen. Vroeger was alles beter behalve de jeugd van tegenwoordig.

Als je 1,2 miljoen kinderen thuishoudt, zitten de ouders ook meteen opgesloten. Is dat nou echt nodig of is het kindermisbruik? In het Verenigd Koninkrijk heeft men geschat dat volgend jaar 5.000 mensen extra aan kanker overlijden vanwege de uitgestelde behandelingen. Nederland is een kwart van het eilandkoninkrijk dus zeg dat er hier 1.250 mensen door overlijden. Het enige wat telt ondertussen zijn de coronastatistieken, niet de levenslange schade die de jeugd van nu oploopt. Ach, als ons dat een zorg zou zijn, hadden we allang statiegeld ingevoerd.

Diezelfde ongewassen jongen vertelt nog wat anders. Zijn vriendin kreeg corona. Milde klachten, vergelijkbaar met griep en hij heeft gewoon naast z’n Zoete geslapen. Covid-Piet is twee keer getest en geen corona. We weten er nog zo weinig van. Het duizelt in mijn hoofd en ik snap er niks meer van.

Op de website van het ECDC, een Europese agentschap voor gezondheidszorg, staat een apart hoofdstuk over kinderen tot 18 jaar en school [Engels]. De toespraak van premier Rutte heb ik niet gezien, ook niet teruggelezen trouwens. Het artikel is verhelderend, vertaling door GJ. Ik ben zo vrij geweest de langdradige ambtelijke antwoorden licht-praktisch in te korten.

Eerste vraag van Papa en Mama: is school veilig voor ons kroost? Het antwoord zal je verbazen, geen ja, geen nee, ook geen misschien of zelfs maar ongeveer. Soms is Europa echt geweldig. Er is overeenstemming dat scholen moeten heropenen om kinderen een geschikte leeromgeving te bieden en de negatieve gevolgen van eerdere schoolsluitingen te compenseren. Mijn echt vrije vertaling: het is gewoon niet gezond om kinderen zo lang thuis op te sluiten. Het middel kan wel eens erger dan de kwaal zijn.

Kunnen kinderen terug naar school? Ja. (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

De rol van kinderen bij het verspreiden van corona is onduidelijk. Moeten scholen dus gesloten blijven? Antwoord: het is onwaarschijnlijk dat scholen een rol van betekenis spelen bij de verspreiding van corona. Scholen vormen wel een essentieel onderdeel van de maatschappij en het kinderleven. Sluiting is alleen gerechtvaardigd als niets anders meer helpt. Vrije vertaling: de wetenschap weet het ook niet meer, dus doe maar wat. Het schaadt toch wel, maar misschien baat het een beetje. Succes!

Moeten scholen dichtblijven? Nee. (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

Onder punt acht staat de vraag of kinderen samen kunnen spelen. Wetenschap heeft eerder een antwoord klaar op corona dan ze een effectieve manier vindt om kinderen te verhinderen met elkaar te spelen. Gelukkig maar. Kinderen hou je niet tegen is trouwens ook het thema van de kerstfilm Klaus. Het antwoord van de Europese wetenschappers geeft opnieuw aan wat echt belangrijk is. Als scholen voor langere tijd sluiten, wordt kinderen de kans ontnomen om te groeien, zich te ontwikkelen en te leren. Schoolsluitingen treffen kansarme kinderen extra hard. Het is hun enige leeromgeving.

Onderzoek benadrukt dat kinderen tussen twee en tien jaar een aktief sociaal leven op school hebben. Van elkaar leren heeft een positieve invloed op hoe ze opgroeien en wie ze zijn. Zonder hun vriendjes op school kunnen kleine kinderen gevoelens van depressiviteit, schuld en woede ontwikkelen. Wie wil dat nou op zijn geweten hebben? [toevoeging is van GJ]

School en alles wat ermee samenhangt biedt kinderen structuur, betekenis en een dagelijks ritme. Vast veel ouders onder die Europese wetenschappers, denk ik. Kinderen die al worstelen met angstige of depressieve gevoelens zullen daar door een schoolsluiting nog zwaarder onder gebukt gaan. Stoppen van zulke activiteiten kan leiden tot [meer lijden,] teruggetrokken gedrag en hopeloze gevoelens.

Om bovenstaande gevaren tegen te gaan moeten kinderen met elkaar kunnen spelen, eventueel met voorzorgsmaatregelen. Vertalen is altijd lastig, nuances verschillen per taal maar het staat er echt zonder enig voorbehoud. Die EU is soms zo gek nog niet.

Kunnen kinderen samen spelen? Ja! [Probeer ze maar eens te stoppen.] (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

Ondertussen weet ik nog steeds niet goed waarom de scholen in Nederland pardoes moeten sluiten. Politici snappen niet wat ze zeggen en wetenschappers snappen niet wat ze tekenen. Hadden de leden van het OMT maar geen geheimhoudingsverklaring onderschreven dan konden ze het nu uitleggen. Ik herhaal: corona is ook een communicatiecrisis. Dat blijkt overigens wel uit het feit dat Ferd Grapperhaus, minister van boetes voor anderen en veroordelingen, zich weer op TV waagt. Zelfs mijn buurvrouw van 78 ontploft als zijn hoofd haar vanuit de TV tegemoet glimt. “Die man moet zijn mond houden.” Elegante uitspraak, wijsheid komt duidelijk met de jaren. Niet dat ik er wat aan heb als ik mijn voetstappen hoor galmen over de lege gangen van school. En de 1,2 miljoen kinderen die thuiszitten nog minder.

Beleid levert altijd kritiek op, daar teken je als politicus voor. Corona maakt het nog lastiger. Mijn advies: als Papa en Mama zich niet aan de regels houden en daarom de kinderen niet naar school kunnen [sic], zeg het gewoon. En denk vervolgens meteen na over hoe je de schade ongedaan gaat maken. Kleine kinderen mogen niet stemmen, maar ze hebben wel rechten. De wetenschappers van het Europese Centrum voor Ziektes snappen dat, nou onze vaderlandse politiek nog. Blijf hopen.

gert-jan.org

VIR AUDAX VIR BEATUS EST