Kebab in Kaboel (2/7)

Rotterdam – Dubai – Kabul (26 – 28 juli)

Waarin een boer uit Brabant geen idee heeft wat hij moet verwachten in Afghanistan en de beste kebab van zijn leven eet.

Mijn vakantie begint altijd pas als het vliegtuig opgestegen is. Voorpret is bij mij een ander woord voor voorbereidingsmisère. Als er een bulderende lach uit de business class klinkt kijken mijn medepassagiers verschrikt naar mij op. Hoe vaak ik het ook lees het blijft grappig. Twee jongeheren van gegoede maar straatarme komaf die voor de zoveelste keer met hun automobiel tegen de trap van het stadhuis van het middeleeuwse stadje Rittenburg opbotsen. Briljante uitvinding die e-readers. Ik heb er ook stapeltje Bob Evers boeken opgezet, dus als je een overeenkomst ziet met de titels van de verslagen dan is dat vast geen toeval.

Continue reading

Heibel Om Een Handdoek In Herat (5/7)

Chisht – Herat – Mazar-i-Sharif (04 – 07 augustus)

Waarin GJ zich in terug in Iran waant, zich opwindt over de Nobelprijs voor de vrede en een schone handdoek krijgen ongebruikelijk moeilijk is.

Als een dief in de nacht

Rond half vijf ’s morgens word ik wakker van iemand die een bijzonder felle zaklamp in mijn gezicht schijnt. De militaire politie wil ons zo snel mogelijk weghebben uit Chisht in verband met de Taliban. Dankzij Hollandse nuchterheid en de Britse ‘stiff upper lip’ duurt het nog tot kwart voor zes voor we daadwerkelijk vertrekken. Het eerste gedeelte van de weg is bijzonder slecht, maar in de loop van de dag veranderen de bergen langzaam in een vlakte en wordt de rit is minder oncomfortabel. Ik zit opgevouwen voorin tussen twee anderen met mijn voeten op de licht oververhitte transmissie, maar ik moet niet zeuren, veel mensen in Afghanistan moeten alles lopen.
Continue reading

Groeten uit Soedan (1/2)

Hallo knuffels, het is december en GJ is na 2,5 jaar eindelijk weer eens op reis. Dit keer naar Soedan en Egypte. Ik weet niet meer precies wie allemaal gevraagd heeft of ik hen ook wilde mailen dus vandaar dit mailtje aan iedereen. Als je het niet interessant vindt gewoon negeren. Meestal begint het vakantiegevoel langzaam op te komen zo’n dag of twee voordat ik in het vliegtuig stap. Dit keer begon het vijf weken eerder toen ik naar de Soedanese ambassade ging om een visum te halen. De dame achter de balie keek mij wat twijfelend aan waarom ik niet eerder was gekomen.

egypte_en_soedan_02

Continue reading

Verhalen uit duizend-en-een nacht (4/5)

Hier weer even een korte update van alles wat gebeurd is de afgelopen twee weken.  We zijn inmiddels in China aanbeland en hebben de afgelopen weken Iran verlaten, door Turkmenistan, Oezbekistan en Kirgizië gereisd. Zeer enerverend. De tekst bevat een aantal typefouten, maar dat komt omdat het toetsenbord erg gammel is. Mijn excuses voor het ongemak.

zijderoute_turkmenistan

Continue reading

Bericht uit Iran (3/5)

Salaam Nederland, inmiddels zitten we bijna drie weken in Iran. Ik weet nog steeds niet wat ik van moet denken, dat komt in een volgende mail wellicht.

Maandag, zo’n tweëeneenhalve week geleden, de grens met Iran overgestoken. In Turkije nog een bijzonder aardig voorval meegemaakt. Lang voor de opkomst van de Islam blijkt Turkije een matriarchaat geweest te zijn. In het museum waar we rondkeken liepen ook een aantal Turkse jongens rond. Ze keken, om het mild uit te drukken, zeer verbaasd. Zoals vroeger al op een winkelpui in Rotterdam stond:

Change is valuable, because it let’s the oppressed be tyrants.

(Verandering is waardevol om dat de onderdrukten tot onderdrukkers verheft.)

zijderoute_iran

Continue reading