Kozdah? 15.000 Euries. Max Ouwe Jongen.
Je mag 4.500 euro anoniem schenken aan een politieke partij, geen idee waarom. Dagblad De Telegraaf (niet hun echte undercovernaam) had nog een stapel spekkies ter waarde van 15.000 euro voor de clubkas liggen. Met drie keer de max altijd een lastig bedrag. Toch weten VVD, PvdA, CDA, D66, GroenLinks, ChristenUnie en SGP daar wel raad mee. Stout, heel stout.
Een paar jaar geleden werkte finance-ik in een ziekenhuis. Op een dag merk ik op dat je goede werken in stilte doet. Een diepreligieugelovige collega, type “STIL jullie, IK ga bidden” roept: hé, je kent de bijbel. Hoef me niet eens af te vragen hoe daarop te reageren want een collega schiet uit de startblokken als door een adder gebeten. “Misschien hebben zijn ouders hem dat hebben geleerd?” Inderdaad. Ik ben bevoorrecht.
Ons Pa en Ma hebben mijn broer en mij nog veel meer meegegeven. Niks mis met hard werken bijvoorbeeld. En af en toe wat ontspanning. Begin van de vakantie, Rotterdam geniet van de zomer en ik heb geen zin om te koken. Tot het avondeten klaar is om mee te nemen lees ik de krant. De Telegraaf heeft een prachtig integriteitsonderzoek gedaan naar politieke partijen in Nederland. De uitkomst is faal, faal, faal en fouter dan fout!
Tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen werd aan de Republikeinse campagne compromiterend materiaal over tegenstander Hillary Clinton aangeboden door “een” “Russische bron.” Normale mensen bellen dan de politie, niet team Trump. Al kwijlend namen ze het belastende materiaal in ontvangst, te dom of waarschijnlijker bewust negerend dat een vijandige mogendheid door hun hebzucht pivotale invloed op de Amerikaanse presidentsverkiezingen krijgt. En Putin maar lachen.
Als je manager bent, komen aan het einde van het jaar de relatiegeschenken. In datzelfde ziekenhuis organiseerde mijn baas altijd een kerstborrel, mét loterij. Iedereen kreeg zo’n nummertje waar je vroeger je jas mee kon ophalen. Dit keer was het beter geregeld en viel op ieder lot gegarandeerd een prijs of twee. Onze baas hield al die flessen wijn en andere ongein niet voor zichzelf – nou misschien een paar dan – hij verlootte de winst onder zijn mensen en dan praat ik over een stuk of 100.
Toen ik zelf geleerd had dat manager zijn niet alles is – maar het ondertussen wel was, bleek mijn eigen team een stuk kleiner. Tegelijkertijd stroomde de relatiebubbels binnen. De buit was “slechts” 15 geschenken. Als oud-studentpakketbezorger kon ik een glimlach niet onderdrukken. Express nonchalant in een hoek gegooid en de dames maar kijken. Toen er een houten kistje met wel drie [3] flessen wijn binnenkwam ontplofte de boel zowat en moest ik mijn plannetje een beetje vervroegen.
“Houden jullie van wijn? Zit er misschien iets tussen wat jullie smaak is? Kijk maar even. Natuurlijk snap ik dat de kratjes open moeten.” Mijn opvolger wacht een verrassing. Moet er nog steeds om gieren.
Blijkbaar is er geen edeler ambt dan minister-president want niemand mag voor meer uit de staatsruif eten dan de po-bobo, zeg maar politieke bovenbaas. Je had ook slim kunnen zijn en tien procent op het salaris van onze minister-president gooien en zeggen dat dat de aftoppingsgrens is.
Politieke partijen verkeren in crisis. Het vertrouwen is weg terwijl het ledenaantal daalt. Niet vragen waarom, staat zeven dagen per week in de krant.
Nederlandse socialisten zijn tegen uitbuiting, toch gedraagt de SP zich als klassieke koppelbaas. Hoe anders kun je de verplichte afdracht aan de partijkas door parlementariers noemen? Pluche peschikbaar voor pegelpoen? Aan de andere kant van het spectrum werd meewarig gelachen bij monde van de VVD. Totdat niemand meer lid wilde worden van de [rode broeken] club en de zelfbenoemde bobo’s in financiele problemen kwamen. Ineens werd er een “vrijwillig verplichte” bijdrage die na twee jaar verzekerd verplicht was “gesuggereerd.” Heel democratisch enzo.
Kun je dan niemand meer vertrouwen? Helaas. Een halve dubbele ontkenning is altijd lastig dus vrij vertaald: politici zijn extreem onbetrouwbaar. De meeste mensen weten dat al maar voor de zekerheid.
De Telegraaf is niet mijn krant maar ik heb wel respect voor het geintje dat ze uithaalden met de hoge heren. VVD, PvdA, CDA, D66, GroenLinks, ChristenUnie en SGP, de laatste twee duidelijk even van God los, stellen stiekum voor om de gift van 15.000 euro op te knippen en te verspreiden over meerdere jaren. Aan de overigen is democratie ook niet echt besteed. Zeker voor D66 is dat geen verrassing. Het wordt nog spannender als blijkt dat VVD, D66, ChristenUnie en Denk bereid zijn om verder te gaan. Voor degene met plannen plus pegels onder mijn lezers, democratie is betaalbaarder dan u denkt! Discretie wordt aan gewerkt.
SP, Forum voor Democratie en de Partij voor de Dieren leggen wel de regels uit. Zo blijft er weinig over van dat cordon sanitaire om de uil van Baudet buiten de Haagse kooi te houden. Oehoe! Overigens, de PVV reageerde niet.
De echte les een van de grondwet is dat de politiek eerst en vooral (en meestal uitsluitend) voor zichzelf zorgt. Hoe anders kun je verklaren dat bijna twee decennia na elf september het nog steeds toegestaan is om anoniem giften tot 4500 euro (zeg 10.000 gulden) aan politieke partijen te doen? Moet je eens voor de grap het woord “anti-democratisch” in een e-mail schrijven. Hallo AIVD-afluisteraars, hebben jullie ook weer je salaris deze maand verdiend. Graag gedaan.
Op de eerste dag van juli berichtte de kranten dat contante betalingen boven de 3000 euro worden verboden. Iedereen had gefaald in “de strijd.” Behalve de politiek natuurlijk. Het enige wat de politiek-onbenullen in de wereldwijsheid bereiken is dat witwassen een tikkie meer kost. Net alsof de centrale onderwereldbank de rekenrente iets verhoogd.
Een beter idee is om alle anonieme giften aan politieke partijen te verbieden. Normale mensen komen tenslotte niet als een dief in de nacht met een zak euro’s aanzettten. Geleerd van Netflix’ Narco’s, verfromfraaide biljetten zijn letterlijk witgewassen – lees kunstmatig verouderd – in een wasmasjien.
Rijke mensen stemmen rechts, armelui links. Een duidelijke indicatie van wie meer geld heeft om de toekomst van Nederland te beinvloeden. Dat ze ook nog eens anoniem mogen schenken – met of zonder meerjarige [nej meerderjarige] vrienden en familie om niet boven het jaarlijkse 4.500 euro-maaiveld uit te steken – is al ondemocratisch genoeg. Bah!
De medewerker van 50Plus die creatieve suggesties zocht om het niet-hapklare bedrag van 15.000 euro te verzwelgen, is ontslagen. Ach, heeft die in ieder geval tijd om seizoen drie van La Casa de Papel (huis van de geldpers) te bekijken. De politiek gaat ondertussen verder op de oude voet: als het kalf verdronken is, dempt men de put.
