De Supermarkt Wint Altijd

Influencers vind je niet alleen op sociale media. Influencers zijn van alle tijden, zelfs die van voor sociale media.

Volumevoordeel? Dacht van niet. De winst verdwijnt in de zakken van de grootgrutters.

Mooiste wetenschappelijk onderzoek ooit [1]: hogeropgeleiden [2] weten [14] gewoon dat ze minder vatbaar zijn voor reclame dan lageren. Geen punten voor het antwoord wie van de twee al die spiechische beinvloeding verzint. Dat onderzoek was lang geleden, laten we hopen dat hogeropgeleiden tegenwoordig slimmer zijn.

Als hogeropgeleide gaat GJ boodschappen doen. Bij de ingang vraagt niemand naar mijn diploma (gelukkig), meet mijn temperatuur of IQ (domme mensen hebben altijd mazzel.) Als hogeropgeleide heb ik natuurlijk geen tijd om overdag boodschappen te doen dus ga ik om vijf uur, overheidsbaantje enzo. Helaas staat de machine die de geur van versgebakken brood nadoet nog aan terwijl de schappen allang leeg zijn. Omdat hogeropgeleiden (zoals ikke, ikke, ikke) overal over nadenken, brengt mij dat in verwarring. Ineens zet die stekende hoofdpijn op.

Ons Mam is helaas al een paar jaar geleden overleden, echt lekkere hachee zal ik nooit meer eten, maar de Blauwe Smurfensupermarkt heeft een magnetronsurrogaat. De wikkel zegt dat het yummie yummie is. Eenmaal thuisgekomen heb ik als hooghartig opgeleide geen enkele moeite het wikkel te scheiden van de plastic inhoud. Dat lukt soepel en vloeiend. OK, niet helemaal. En dan bedoel ik niet de druppel milieuvriendelijke lijm die het label geen kans gunt over te lopen en het karton in de winkel onwrikbaar op zijn plaats houdt. Nu te koop, de enige echte Ali Baba lijm, de illusierover onder de krachtklevers die garandeert dat brutale consumenten niet onder de motorkap kunnen loeren. Gun de klant wat avontuur en laat hem thuis ontdekken dat de grot van Ali B. geen schatten herbergt, maar slechts scheve verhoudingen. [12] [13]

Terwijl het wikkel zich langzaam richting vuilnisbak beweegt, wordt de ware, duistere, aard van de Smurfensupermarkt onthuld. Dat vakje voor het duurste ingredient, hachee, is wel erg klein. [Niet] Gelukkig dat de resterende ruimte in de vorm van een hockeystick wordt opgevuld door aardappelpuree. Maar hé, dat de wereld achter de wikkel anders is, kan je als hoog-in-bol-geleide ook niet weten en dus is het niet mijn fout. [5]

Patent en copyright voor dit nieuwe recept van “naakte hachee” zijn van GJ. (Eventuele aardappel-etende hockeystick is ter decoratie.) (Afbeelding wijkt zeker af van uw volgende winkelervaring waarin de verpakking nog minder hachee bevat.) Yummie?

Een zeer intelligente gedachte schiet te binnen. Lijden/leiden alle hoog-in-hun-bol opgeleiden aan. “Voor die prijs mogen ze er Van Gogh’s Aardappeleters wel gratis bijdoen.” Niemand die het hoort. “Weet je wat, kook ik voortaan toch lekker zelf!” Dat moet wel verkeerd aflopen. [11]

Van een vriendin biets ik een paar liter verse tomatensap uit eigen tuin en wat maggiplanten (alle gekheid op een stokje, slim of dom, maar dit is keukenprins GJ’s toptip voor vandaag.). Even snel wat gehakt en champignons bij de Smurfencentrale gehaald. Groot volume, dus goedkoper, mij krijgen ze niet. Nog steeds de slimste thuis. Eenmaal thuis in datzelfde huis, ontdek ik waarom winkeliers een hekel hebben aan het vermelden van de prijs per kilo. Wanneer mensen in de keuken de boodschappen uitpakken voelen ze zich bedonderd. Als een pond gehakt drie euro kost, kost een kilo vast vijf, gris mee. Bij thuiskomst blijkt dat Albert Heijn duidelijk op de verpakking zet dat het om 900 gram gaat. Waarschijnlijk geven ze 100 gram aan de Efteling in ruil voor die toegangskaartjes. Weet je in ieder geval waar die hamburger van 15 euro in het pretpark vandaan komt. [9]

Ach, zelfs een superslimmert als GJ kan wel eens pech hebben. Nog steeds briljant, maar als een supermarkt het oneerlijk speelt, kan iedereen zich verstruikelen. Gelukkig heb ik ook een voordeeldoos champignons meegenomen. [15] Een half pondje kost een euro dus een heel pond vast anderhalf. Slimme mensen heb recht op geluk omdat ze het afdwingen. Niets toeval, ik werk hard voor mijn aangeboren slimheid en hengel licht en behendig die grote voordeelverpakking van een pond uit de koeling. [17] Slechts 1,39. Zo hoort het, wie slim is, let op en wordt [terecht] beloond voor superieur gedrag.

Een paar dagen geleden is mijn broer 50 geworden. Niemand die me ziet, schat me een dag ouder dan 29, vooral die charmante jongedame die aanbelt met een contract voor dinges. Vlot getekend natuurlijk. Toch ligt mijn 50e verjaardag al twee jaar achter me. Je zou het echt niet zeggen. Mijn vrienden en leeftijdsgenoten zijn huilebalken. Waarom moet ik een leesbril? Om er nog slimmer uit te zien? Beetje flauw om anderen daarmee de ogen uit te steken, bedenk ik terwijl ik de verpakking open. Het is wel wat werk een halve kilo champignons in plakjes snijden, maar met mijn IQ val ik niet voor voorgesneden dingen. Iedere hoogopgeleide weet tenslotte dat die duurder per kilo zijn dan niet-voorgesneden champies.

Ze doen het erom: negen (ons) plus) vier (ons) is dertien.

De supermarkt van vandaag kun je echt niet meer vertrouwen. Als die champignons over datum zijn, heb ik morgen een reden om op hoge poten terug te gaan en luid te schreeuwen, liefst in het gezicht van iemand die nog lang niet meerderjarig is. [6] Weer een gemiste kans om lelijk te doen tegen een tiener die minder betaald krijgt voor hetzelfde werk. Gezien de datum gaan die dingen mee tot ver nabij het vijfde intergalactische post-nucleaire conflict. Het blijven tenslotte schimmels. Terwijl ik twijfel tussen tevredenheid over mijn superieure intellect die zich geen over-de-datum [maar ook dan nog steeds prima eetbaar] voedsel laat aansmeren en de gemiste kans om mij [on]terecht te misdragen tegenover iemand die vier euro per uur verdient, [7] valt mij iets op.

Waarschijnlijk is het een misdruk, gezien de breedte van de verpakking en de rijkweidte [18] van mijn indrukwekkend intellect. Een vlek ofzo. Kijk, op mijn wekkerradio bestaat het getal vier uit 4 streepjes en vijf uit 5 streepjes. Tellen bij het wakker worden maakt verwarring onmogelijk. En laten we eerlijk zijn, de verpakking is veel groter dan die van een half pondje. OK, het lijkt op een vier, maar ik kan me niet voorstellen dat er maar 400 gram champignons in zo’n groot plastic ding zitten, zeker niet als ik het vergelijk met dat kleine bakje wat ik in de winkel zag. Niemand nept mij. Normaal zou ik mijn kassabon erbij pakken om mijn gelijk aan mijzelf te bewijzen maar ik ben niet alleen superslim, ik heb ook het beste hart, bedenk ik terwijl ik het plastic afval in de vuilnisbak gooi naast de papieren wikkel van de hachee. Vanwege mijn superhart voor ‘ons’ milieu vraag ik natuurlijk nooit om de kassabon. Toch weet ik dat ik gelijk heb. Ondanks dat er 400 gram op het bakje staat, is er ruimte voor een pond.

Zelfs voor iemand zo briljant als ik, kent een dag maar 24 uur. Dat laat geen twijfel voor drukfouten en ik besluit vanaf morgen zowel met magnetronmaaltijden als de Albert Smurfengeijn te stoppen. Hoog-intelligente mensen vertrouwen er [terecht] op dat alles wat ze lezen juist is en Albert Heijn faalt duidelijk. Ga ik toch lekker naar zo’n laagopgeleide supermarkt. Die broers van Aldi hebben ruzie, kunnen ook hun erfgenamen zijn, en hoogvliegers als ik begrijpen de superioriteit van harmonie, [19] Lidl dus. Nog lekker dichtbij ook. De pasta smaakt flauw, snel wat peperkorrels halen. Geinig glazen flesje zonder statiegeld, [20] wel zo makkelijk. Luid juichend beschrijft de buitenkant dat het molentje keramische elementen bevat. Als heer van stand mompel ik onhoorbaar dat zulks ener ding parelen voor de zwijnen werpen is en je toch echt zeer bijzonder hoog opgeleid moet zijn om zoiets niet-plastiekerigs te kunnen waarderen.

Ziet er goed uit! Volume = gewicht! 35 Gram peperkorrels, geschonken door Moeder Natuur en de nazaten van de VOC, wat wil je nog meer? Een kindveilige verpakking van extra dik glas? Ach sorry, we hebben de maat wel aangepast maar de fabrikant is “vergeten” dubbeldikke flesjes van kinderveilig glas te leveren. We ontslaan die lui in de derde wereld meteen!

Wederom thuisgekomen, het is inmiddels een dag later, vind ik een oud pepermolentje in de kast, ook van die Lidl-dinges. Dat was van die keer dat er zich geen fatsoenlijke supermarkt voor hogeropgeleiden in de buurt bevond. Destijds dacht ik dat het toeval was, maar achteraf begrijp ik dat mijn superieure onderbewuste de twee bij elkaar heeft gebracht. Het enige waar ik nog beter in ben dan woorden, is getallen. Na zorgvuldige inspectie, kun je prima aan GJ overlaten, koppie koppie enzo, concludeer ik dat in beide pepermolens 35 gram inhoud zit. In tegenstelling tot die stomme champignons staat het kraakhelder vermeld. Teveel nadenken is prijs die je als hogeropgeleide moet betalen en ik snap het niet. Het nieuwe potje is ruim een centimeter groter dan het oude en toch zit er evenveel in. Lidl houdt van haar klanten en hun kinderen, daarom is het glas duidelijk niet ineens twee keer zo dik. Hoe ik het ook wend of keer, het blijft een onintelligent verhaal. Dan draai ik het grote potje ondersteboven en kijk nog eens. Het lijkt soort van legig. Daar trapt intelli-ik niet in, geweldige GJ heeft toch echt een volle pot gekocht.

Eenmaal thuis lijkt het de wereld op zijn kop. Zo irritant dat huisvriend reclame onderbroken wordt door films en series op TV. Hoe krijgt een eerlijke supermarkt ooit uitgelegd dat het aan mij ligt en niet aan hen? Hoe zou Loeki de Leeuw trouwens smaken. Morgen eens in het schap kijken.

Peperkorrels zijn eigenlijk grote zandkorrels, maar hoe ik het flesje ook draai, ondersteboven zit er minder in dan omgekeerd. Hyperintelligent als ik ben, weet ik dat de aarde niet plat is en er dus ook geen luik naar de andere kant van de planeet is. Dat is zeker niet het antwoord. Uiteindelijk blijkt het eenzelfde euvel als bij de champignons, alleen heeft dit keer een onoplettende drukker de wikkel te hoog geplakt. Nou lijkt het net alsof het flesje goed gevuld is. Onbegrijpelijk hoe dom die lui van de supermarktinkoopafdeling zijn. Laten zich zomaar neppen. En aan kwaliteitscontrole doen ze al helemaal niet. Gelukkig kan de wereld altijd rekenen op hogeropgeleiden om de waarheid te ontmaskeren. Terwijl ik een flesje plat water open besluit ik voorlopig maar even niet te eten. Hoef ik ook niet naar de supermarkt. Als hogeropgeleide loop je tenslotte al genoeg risico om in verwarring te raken. OK, misschien alleen voor een paar flesjes van dat pure waterspul, die toegevoegde vitaminen maken me nog scherper. Even snel terug naar de vuilnisbak voor het merk. Trouwens niet opgelet of er statiegeld opzit [nee]. Laten we eerlijk zijn, arme mensen zijn arm omdat ze niet opletten. Dat zal een superslim ongeleid iemand [8] als ikke, ikke nooit overkomen. En terecht.

Dat Lidl een maat bakje hanteert voor gewone eiersalade van 300 gram en die met een snuifje kerriepoeder van 250 gram voor nauwelijks meer pegels is duidelijk uit milieuoverwegingen. Kan Albert Heijn nog wat van leren. Nogmaals: de supermarkt geeft om jou, je kinderen, het milieu [4] en de toekomst. Aandeelhouders en vette winst is zo vorig jaar. Vanaf morgen kun je weer zegeltjes sparen voor het grote sprookjesboek.

Kopfoto gemaakt door Bermix Studio, gevonden op Unsplash.

[1] Een vorig kabinet stelde zich ooit tot doel om tweederde van de Nederlanders een hoger dan gemiddelde opleiding,  HBO of WO dus, Staat goed in internationale vergelijkingen. Kun je het MBO net zo goed afschaffen. Unilever vragen gratis hogere diploma’s bij een pakje boter weg te geven werkt ook goed voor de statistieken. Niemand gebruikt tenslotte olijfolie in de keuken. Nederland kennisland is het beste land!

[2] Een-na-beste wetenschappelijk onderzoek ooit is meer recent. Hoeveel van iets heb je nodig om een verzameling te starten. Twee stuks en dat is minder dom dan je denkt, beste hoogopgeleide.

[3] Opmerking verwijderd, te moeilijk voor mijn lezers.

[4] Vanwege dat milieu zijn ze ook tegen statiegeld. Laten we eerlijk zijn, er passen evenveel lege als volle plastic flessen in een vrachtwagen. Als je ze nou nog kon platdrukken of versnipperen, maar helaas dan kun je ze niet opnieuw vullen.

[5] Tevens de reden waarom ik de beste manager ooit ben.

[6] Dat mag ook als je géén 50-Plus stemt hoor.

[7] Had je maar moeten gaan studeren. In mijn tijd… Huh, je bent pas 15 en krijgt drie euro per uur? Hou je mond vlegelin en stop met me in de war te brengen. Ga lekker buiten spelen ofzo. Hangjongeren van tegenwoordig, je vind ze zelfs in de supermarkt, bah.

[8] Ongeleid [en arrogant] projectiel is meer van toepassing.

[9] Vraag maar beter niet waar de hamburgers uit de Netflix documentaire Tiger King vandaan komen.

[10] Ja, want de krokodil heeft het paard opgegeten.

[11] Gelukkig laat GJ zich nooit uit het veld slaan. Nieuwe ronde nieuwe kansen. “Ik ben hoog-in-mijn-bol opgeleid [en dit keer voorbereid ]. Mij pakken ze niet.” Voor de zekerheid trek ik toch maar als de bliksem mijn geluksshirt aan, die met een polospeler op een krokodil [10] en drie schuine strepen, je weet wel.

[12] De verhouding verkoper – koper.

[13] De verhouding vlees – vegetarisch.

[14] Een significante minderheid van de hogeropgeleiden, vooral zij die een superieure binding met Moeder Aarde hebben, weet zeker dat ze voelen minder beinvloedbaar te zijn voor reclame. Die reactie is het sterkst bij eco-consumenten die het regenwoud hopen te redden door dure, exclusieve producten te kopen die gegarandeerd beloven palmbomen op Antarctica te planten als het kan.

[15] Waaarom zitten champignons trouwens in een blauw plastiek? Niet van de EU, die eisen alleen dat bananen recht zijn.

[16] Zoals alle hogeropgeleiden heb ik heilig ontzag voor autoriteiten, zelfs al hebben Boris J. zijn kameraden aan de andere kant van het Kanaal ons verlaten. En nee die bananenonzin heeft niets te maken met schrijfsels van de Britse Premier uit de tijd toen hij nog oneerlijke stukjes over Brussel in de krant schreef.  Die man is door en door eerlijk. Sommige dingen veranderen nooit.

[17] De privileges van het hoog-in-je-bol opgeleid zijn, strekken zich ook uit tot het fysieke rijk. Op de een of andere manier voelt die halve kilo champignons veel lichter. Met mijn superieur denkraam schat ik zo’n 25 procent als je uitgaat van het echte gewicht, niet dat op de doos.

[18] Met mijn intelliquentie ben ik niet alleen te slim voor reclames maar ook te goed om mee te doen aan spellingswedstrijden.

[19] Mijn boek over de meerwaarde van aardstralen is nu te koop, ruim voor kerst en werkt ook tegen maanstralen. Nee, niet Corona, probeer eens een mondkapje, afstand houden en niet meer dromen van een baan als minister van Justitie.

[20] Als statiegeld echt werkte – zoals bijvoorbeeld kerncentrales – zat er wel statiegeld op [karton]. Net als op radioactief afval. Dat werkt nog minstens 20.000 jaar. Goed hé? Ook GJ gloeit van trots bij zoveel menselijk vernuft.

Albert Heijn Heeft Geen Boze Boeren Nodig Voor Lege Schappen

Wat hebben supermarkten Jumbo en Albert Heijn gemeen behalve dat ze alletwee hier op het pleintje zitten? Geel en Blauw zijn dol op domme plannetjes zoals personeel pesten en (boeren)intimidatie. En ondertussen maar klagen over de omzet.

Een lokale Jumbo ondernemer wil personeel zelf boodschappen laten betalen van de vierde wachtende in rij. Als ze betrapt worden, huilt het echtpaar dikke tranen. Niet omdat ze “worden afgemaakt” en zich net Marco van Basten voelen, maar omdat ze gesnapt zijn bij het intimideren van hun “team”. Regel een, het altijd de schuld van het personeel, niet de chef. Toch vermoed ik dat met beter management de rijen aan de kassa korter worden.

“Heeft u ook eenheidsworst?”

Ook Albert Heijn is niet echt dol op haar personeel. De Zaanse supermarkt loopt een blauwtje als ze haar “mensen met misschien wel de belangrijkste baan van Nederland” in ondergoed door de (eenheids)worstmachine wil halen. Medewerkers moeten als proef een foto van zichzelf in ondergoed opsturen zodat ze een lekker strak nieuw werkuniform aangemeten kunnen krijgen.

Hoeveel alarmbellen kun je tegelijk laten afgaan? Je zult maar een medische conditie hebben die je niet aan je baas wil en hoeft mee te delen. Wat gebeurt er als de computer waarop de foto’s staan, gehackt worden om nog maar niet te denken aan die supermarktmanager die vervolgens vooral jonge meisjes in dienst neemt die er “zo goed uitzien in dat strakke (lees sexy = commercieel) uniform. En dan heb ik het nog niet eens over die jongen van 15 die zich door zijn moeder in zijn onderbroek moet laten fotograferen voor een baantje van 4.68 euro per uur, exclusief vakantiegeld.

Briljant. Een display plaatsen voor de gesneden vleeswaren. Kunnen die vervelende klanten in ieder geval niet de hele koeling leeggraaien want dat ziet er niet uit.

Dan “ontdekt” het hoofdkantoor in Zaandam dat het een lokale actie is die niet mag. Wedden dat het management ter plaatse direct haar zelfverzonnen scansoftware retour stuurt aan de landelijke Albert Heijn kleermaker in Zaandam? Als goedmakertje wordt het filaal de eerste die de spaarzegels voor de nieuwe Pinokkio-actie mag uitreiken.

Begin dit jaar treedt een nieuwe directeur aan bij Albert Heijn. Marit van Egmond zet vanaf dag een in op omzetverhoging. Dat zegt op zich niet zoveel, je kunt beter kijken naar marktaandeel. In goede economische tijden groeit de omzet toch als kool.

Op zo’n manier is het niet gek dat Albert Heijn nooit de beste in groente en fruit wordt.

Toch blijkt het allemaal nog niet zo makkelijk. Volgens Distrifood staat het marktaandeel nog steeds onder druk. Dat is bijzonder omdat AH bijna de helft groter is dan haar naaste concurrent Jumbo en dat voordeel in keiharde winst moet kunnen omzetten, maar nee dus.

Een en een is twee. Eergisteren schreef Distrifood hoe supermarktketen Emté direct na overname door Coop en Jumbo een brutomarge draait die ‘procentpunten’ lager lag dan voorheen. De kopers beschuldigen Emte van fraude en gaan naar de rechter. Voormalig eigenaar Sligro slaat terug door te zeggen dat het de kopers te doen is om de inkoopvoorwaarden van Sligro, gevoelige bedrijfsinformatie.

Gert-Jan schrikt zo van het gebrek aan vitaminen dat de foto onscherp is.

Wie het weet mag het zeggen, totdat ik een commentaar bij het artikel lees van een gepensioneerde marketeer die het opvalt dat zijn tot Jumbo of AH omgebouwde Emte minder klanten trekt. Een tweede reactie trekt dezelfde conclusie. [1]

Terug naar de intimidatie. Albert Heijn en vrienden, vertegenwoordigd in het Centraal Bureau Levensmiddelen, klinkt lekker neutraal, zijn geschrokken van de aankondiging dat boeren volgende week supermarkten of distributiecentra gaan blokkeren. Een duur advocatenkantoor aan de Amsterdamse Apollolaan verstuurt een blafbrief aan actiegroep Farmers Defence Force (FDF). “Waag het niet!” “Duidelijkheid, vandaag voor tien uur (want wij hebben machtige advocaten en jullie niet).”

Voor de bonus hoef je ook niet echt naar Albert Heijn.

Die hondse behandeling levert de boeren gelukkig wat punten op. Punten die ze hard nodig hebben na het kiezen van de naam Farmers Defence Force. Nederlandse boeren met een Engeltalige clubnaam, boeren zijn duidelijk niet goed in het marketinggevecht. Anders hadden ze wel teruggeslagen met de vraag: “wat hebben jullie met Zwarte Piet gedaan?” Om vervolgens uit te leggen dat boeren niet voor of tegen Zwarte Piet of roetveegpiet zijn maar tegen laffe supermarkten die ons erfgoed om zeep helpen door Piet stiekum via de achterdeur af te voeren.

Albert Heijn heeft overigens de boeren niet nodig voor lege schappen. Na het lezen van het artikel in Distrifood ga ik avondeten kopen bij mijn lokale Albert Heijn (#1054). Het is dinsdag 10 december, vijf uur ’s middags en de schappen zijn zoals gewoonlijk halfleeg. Standaard. Ik heb een paar foto’s gemaakt op plekken waar niet teveel mensen staan. Die rechtzaak tegen de boerendreiging is er alleen maar zodat het management beleggers kan vertellen dat ze hun handen in onschuld wassen, euh zo onschuldig zijn als een pasgeboren lammetje. Oeps, haal ik pasen en kerstmis toch bijna door elkaar.

De eeuwige klassieker die je ook bij andere supermarkten aantreft. Maar Albert Heijn maakt het wel erg bont. Met een beetje Feng Shui bij het indelen van de winkel ziet het er een stuk minder armoedig uit.

Persoonlijk hoop ik dat de blokkades van de boeren zo effectief zijn dat alle supermarkten op kerstavond om vier uur leeg zijn en dat blijven tot derde kerstdag. Kunnen ze net zo goed sluiten. Wat een kerstgedachte.

Kopfoto: Tien december 2019, het is dinsdagmiddag vijf uur en mijn lokale Albert Heijn grossiert in lege schappen.

 

Voetnoot

  1. De desbetreffende commentaren bij het artikel zijn inmiddels verdwenen. Mogelijke redenen zijn dat de commentatoren ze zelf weggehaald hebben, er een software probleem is of dat de opmerkingen door Distrifood verwijderd zijn. Hetzelfde is mij een keer bij Distrifood overkomen toen ik een commentaar achterliet waarin ik vroeg hoe een franchiser gedwongen kan worden om over te gaan naar een andere formule die de franchiser zelf niet wil. Twee dagen later was het weg.

De Digitale Winkelstofzuigrobot Die [Nog] Niks Kan

“Marty, was kosten die Kondome?”

Supermarkten kennen kleine marges,. Iedere techniek die een dubbeltje extra oplevert, wordt met gejuich ontvangen. Stop & Shop, een Amerikaanse supermarkt, introduceerde onlangs robot Marty (Engels). De winkels zijn sinds 1995 eigendom van Albert Heijn.

Marty zoeft door de paden, min of meer sinds een grote staking. Klanten vinden het maar een eng ding en medewerkers moeten er nog minder van hebben. Iedereen vraagt zich af of de zoefrobot mensen bespioneert, maar het enige wat Marty doet is via het omroepsysteem echte mensen bevelen rommel op te ruimen. Niet dat Marty het helemaal begrijpt, soms roept hij om een schoonmaker als er een winkelkarretje in de weg staat. Laat de robot nou de enige zijn die de klanten letterlijk voor de voeten loopt bij het consumeren. Die zelfvliegende auto duurt vast nog een tijdje.

Totdat het gevaar opgeruimd is, blijft Marty alarm via het omroepsysteem van de winkel blèren. Officieel is de robot bedoeld als aanvulling op de menselijke medewerkers maar Ahold Delhaize heeft aandeelhouders verteld dat slimme robots op termijn een gedeelte van de taken van het winkelpersoneel overnemen.

Voorlopig is dat nog toekomstmuziek en is praatradio-op-wielen Marty de kans voor winkelpersoneel om die loonsverhoging af te dwingen. Gewoon de robot eindeloos laten roepen om een schoonmaker in rij acht. Als er iets is dat klanten wegjaagt, is het wel eindeloos herhalen van zinloze mededelingen. Vraag de NS maar.

Terug naar de prijsvraag:
“Drei neun und neunzig.
NEIN, Zwei neun und neunzig, sie sind im Sonderangebot!”

Kopfoto gemaakt door Fikri Rasyid, gevonden op Unsplash / CJ Dayrit, gevonden op Unsplash / Markus Spiske, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen bewerkt en gecombineerd.

Waarom heeft Rotterdam geen Skyline van Lego?

Het silhouet van de Maasstad spreekt boekdelen, zelfs de politie plakt ze onder haar berichten. Het aanzien van een paar wereldsteden is vereeuwigd in Lego. Rotterdam moet de volgende zijn.

Als ik een professionele klik-lokjournalist was, had de kop wel iets geluid in de trant van “GJ VERLIEFD! OP EEN MODEL!! TOPMODEL!!! ZEER KANSRIJK!!!! (Lego bouwpakket van 100 euro)” Oeps. Hahaha.

Na mijn exposé over het socialisme dat bouwmarkt Gamma regeert, sputterden jullie dat ik een te gemakkelijk doelwit had gekozen. Mijn antwoord: Q.E.D. In goed Nederlands: bewezen hetgeen bewezen moest worden. Maak je geen zorgen, de voorbeelden liggen voor het oprapen. Neem de blauwe smurfensupermarkt waar de manager gezellig een ontspannende welkomsthaag van nicotinerook bij de ingang creeert terwijl Mama met haar kostbare kroost om half zes nog even snel boodschappen komt doen. Moet kunnen, de sukkels kopen toch wel.

Hét profiel van dé stad. (afbeelding e-mailbericht van de politie)

Zelf ben ik gevlucht naar een anti-altijd-actie supermarkt want bij Albert Heijn wordt je bedolven onder de vragen. Nee ik wil geen nep-tatoes. Ik heb ook geen geld om de tuin een half dozijn verdiepingen op te hogen dus laat dat groentetuintje maar. Dinosaurussen zijn meer iets voor Ross uit Friends en met een stuntelige poster maakt de officiele partner van het Nederlands vrouwenelftal er zich wel erg makkelijk vanaf. Net of het bijzaak is. En dan zeggen mensen nog dat ik sarcastisch ben. Overigens moet je tegenwoordig wel zelf bij Appie je bonuskaart en flessenbon scannen. Tot zover deze aflevering van de full-service supermarkt die haar klant begrijpt.

Stel je bent in 1890 geboren en leeft tot de rijpe leeftijd van 80. Dan heb je wat meegemaakt, letterlijk. Op je 13e, toen je in de touwslagerij werkte, vloog het eerste vliegtuig. Een paar dagen na de laatste herziening van je testament bereikte de eerste mens de maan. Vroeger zeiden ze overigen “eerste man”, maar ik ook vind “eerste mens” geen vooruitgang.  De wereld stond in 1969 in brand maar op de maan viel niets te halen dus werd Facebook opgericht. Inmiddels staan Jeff Bezos, vader van Mark Zuckerberg en Markie’s halfbroer Elon Musk in vuur en vlam als het over de ruimte gaat. Over nepnieuws gesproken.

Vroeger was alles beter. Mini-mij kreeg tenminste nog Berenbootstickers bij de lokale supermarkt. Geen idee wat de actie van de dag is, maar een tijdje geleden kon je sparen voor insectenplaatjes. Het werd een groot succes. Zou een van die supermarketing-kangoeroes er aan hebben gedacht iets te verzinnen rond de vijftigste verjaardag van de eerste maanlanding? Het haalt het niet bij de uitvinding van het ademhalen, fikkie stoken of het wiel maar is toch supergaaf. Kinderen zouden voor zo’n actie in vuur en vlam staan. Waarschijnlijk verdienen supermarkten te makkelijk hun geld, het zijn tenslotte geen bouwmarkten. Wat een gemiste kans.

Toen ik klein was, zeg maar de tijd van Stranger Things, had je een sociaal netwerk dat buiten spelen heette. Op regenachtige dagen was er Kuifje, het stripblad met de rare slagzin: voor de superjeugd van 7 tot 77. Mijn broer en ik knutselden ook graag met Lego. Altijd dik verwend door ons Pa en Ma want we hadden er bergen van. Onlangs zag ik op de verjaardag van mijn nichtje hoe Lego veranderd is. Vroeger was het geweldig, nu is het supergaaf. Lego is niet zozeer vernieuwd, gelukkig maar, als wel uitgebreid. Naast de klassiek lol – Mama die met blote voeten op een scherp blokje trapt (kinderen zijn slecht en dienen met harde hand opgevoed te worden tot monddode, gehoorzame en bovenal consumptieve en productieve burgers) – is kindergeluk nu thematisch gerangschikt op de meest fantasietischtische manier. Het spectrum loopt van Harry Potter tot Star Wars met hier en daar een dotje [magisch] realisme. De Saturnus V raket is er zoeen. Een meter hoog in schaal 1:110. Waarschijnlijk dachten ze dat het bijgeleverde maanlandertje niet indrukwekkend genoeg was dus hebben ze die van de week apart uitgebracht. Wat een supermodel! GJ is zwaar verliefd. Niet de slimste thuis (of de mooiste), wel de leukste en dit keer schat ik mijn kansen hoog in. Er is wel een wachtlijst voor het bouwpakket van 100 euro. En maximaal twee per persoon.

Wat geef je een man die meer gereedschap heeft dan ik? Eerst zijn naam, het is mijn broer die nog even heeft voor hij 77 wordt. Hij kreeg een piratenschip van Lego, hartstikke gaaf. Het stond fier te pronken naast de Legocollectie van zijn oogappel, zeg maar jong geleerd, oud gedaan. Soms is het ook zo dochter, zo vader, als in The Upside Down, u weet wel. Zijn zeeroversboot lag aangemeerd naast haar catamaran die trouwens niet in het beste schuim-der-zeven-zeeen kleurenpatroon was geverfd. Als kleine piraten vader worden, kan ineens alles. Broer is het overigens wel met mij eens dat de Apollo 11 maanlander keigaaf is. Meteen mijn Whatsapp profielfoto veranderd en wat rondgeneusd in de Legowebwinkel. Linkje van de Millenium Falcon doorgestuurd naar een vriend met de vermelding dat ondanks het prijskaart van bijna duizend euro, het Star Wars vliegtuig 7.500 stukjes heeft en prima aan het plafond kan. Mag ik doen als het zover is. Daarom heb ik al dat gereedschap.

Sommige dingen, neem “superheld Voltron” – geen idee wie het is – kunnen mij niet echt boeien. Bij het zien van de contouren van Londen ging mijn hart letterlijk sneller slaan. Lego heeft nog meer steden in de aanbieding zoals New York en Las Vegas. Shanghai en niet de Chinese hoofdstad Beijing, is ook een logische keus.

Leuke website, goede prijzen, als je verkoper bent, maar een brandende vraag wordt niet beantwoord. Hoe kan een zielloos Sin City nu haar eigen Lego-skyline hebben en mijn stad met herboren hart niet? Voor je begint dat het Amsterdam moet zijn, twee dingen. Als Shanghai je de mond niet snoert, denk eens aan die film van Dick Maas. Amsterdamned werd in Utrecht opgenomen. Een en een is twee, ook daarom dus Rotterdam.

Als kleine blogger doe ik mijn best om onze havenstad onder de aandacht te brengen. Kost je soms een paar centen, zoals in het geval van mede-Rotterdammer Sylvester Lobé, zelfbenoemd amateurfotograaf die 1,000 euro wilde voor wat geleden schade en juridische kosten omdat ik een foto van hem gebruikt had. Waarschijnlijk wilde pappa Lobé wat leuke Lego voor zijn kids met kerst kopen. Mijn fout, ik dacht dat het mocht. Tweederde voor Sylvester Lobé en de rest voor Dirk Jan Dijkstra, zijn juridisch adviseur die (mij) 250 euro per uur rekent vanwege no-cure, no-paydiensten. Ondanks dat ik de heer Lobé en per cc adviseur Dijkstra er op wees dat de eiser waarschijnlijk zelf het auteursrecht van architect Ben van Berkel schendt, volhardde de “amateurfotograaf” in zijn standpunt dat hij schade geleden had. Zelfs een vriendin die juridisch meesterbrein is, kon daar niets aan veranderen.

Mijn reisverslag over Rio was gelukkig succesvoller, ondanks dat het maar een “echte mannenfoto” bevatte. Zelfgemaakt hoor. Het is niet moeilijk om in hartje winter heimwee naar het carnaval in Rio de Janeiro te hebben, daarom was ik verbaasd dat bij thuiskomst mijn lijst met verhalen over ons Rotterdam in de buitenlandse pers het meeste indruk maakte.

Dat de Maasstad zichzelf ondanks, en niet dankzij, de ondersteuning van de gemeente verkoopt, ontdekte ik later in een krantenartikel. Ambtenaar Dorknoper pochte dat het zo lekker goedkoop was om buitenlandse journalisten te ontvangen.

Rotterdam is nog steeds hot en dat is goed voor ons allemaal. Maar Rotterdam is ook dé stad waar gewerkt wordt dus aan de slag en regel die Lego skyline van/voor onze Maasstad! In een doos die net iets groter is dan die van New York of Shanghai.

Dat van die gierige ambtenaar is geen grap. De kost gaat voor de baat. Investeer in Rotterdam en ben slim. Koop meteen een stapel Lego als relatiegeschenk. Volwassenen halen hun neus zogenaamd voor kinderspeelgoed op terwijl ze vechten om de Hollandse huisjes uit de business class van onze nationale blauwe vliegvogel. Ik bedoel maar.

Zeg gewoon dat Rotterdam niet aan relatiegeschenken doet maar wel een kindvriendelijke stad is. “Of de bezoeker er een voor zijn kinderen of misschien nichtje of neefje wil? “Ja, twee kan ook. Geen probleem. Nog zin in een afzakkertje?” Zo doe je dat!

Noch mijn geliefde Antwerpen, Tokyo of zelfs Rio met het iconische beeld van Christus de Verlosser hebben een Lego skyline. De beste manier om te bewijzen dat Rotterdam nog fantastischer is dan al die buitenlandse krantenkoppen zeggen is die ultieme iconische Lego-skyline. Aan de slag dus. Zullen we zeggen 2020?

Als ras-import Rotterdammer reken ik jullie [gemeente Rotterdam] geen kosten aan voor dit idee, maar ons Witte Huis moet wel onderdeel van de set zijn. Zie dat maar als boetedoening voor jullie zotte plan om tijdens de bouw van de spoortunnel de wijnhavenpanden te slopen. Hoe weinig hart kun je [over]hebben? Over de Euromast zeg ik niets, die proppen jullie er toch wel in.

In het geval mijn Maasstad de hele produktie opkoopt, een is er voor mij. Stuur maar door. Geen twee, mijn broer geeft niets om Rotterdam. De gemeente beheert de GBA (gemeentelijke basisadministratie) dus jullie hebben mijn adres. Ik weet dat Rotterdam hard lobbyt om het songfestival naar de Maasstad te halen. Voor mij hoef je het niet te doen, maar het is wel het perfecte moment om de Lego skyline te presenteren. Eindelijk een echte winnaar!

PS Albert Heijn: Lego heeft ook een speciale set van “The Upside Down.” Zeg het maar even. En nee de Smurfen zijn niet koel meer. Doe dan tenminste de Power Puff Girls. Oeps, sorry, maakt Lego trouwens ook.

Kopfoto gemaakt door Michiel1972, gevonden op Wikipedia.

Lachen met Lidl

Lidl, de goedkoopste, de beste in groente en fruit – en – geen zorgen over de kosten van een verdwaald winkelwagentje. Wat zal Albert Heijn ‘blauw’ zien van jaloezie.

Vijf jaar op rij niet de beste met groente en fruit. Dat moet bijzonder pijnlijk zijn voor Albert Heijn. Een tijdje geleden lanceerde ze een futloze campagne waarin de Zaanse supermarkt vertelde dat ze echt van groente en fruit hielden, maar zelfs hun inmiddels gepensioneerde telegenieke winkelmanager kon het tij niet keren. Het jaar daarop won Lidl natuurlijk weer de eerste prijs Zelf ik eet ik graag groente en fruit en het prijsverschil is enorm. Een bos radijs kost bij Lidl 39 cent, de blauwe smurfen vragen er 1,19 voor. En ja de radijs van de Lidl smaken nog beter ook, die lekkere, iets pittige smaak ontbreekt bij de radijs van Albert Heijn.

Zakelijk gezien is Lidl een interessante organisatie. In een artikel in The Guardian legt de manager voor Groot Brittannië uit dat een beperkt assortiment van zo’n 1500 producten een van de succesfactoren is, die het mogelijk maakt lage prijzen te hanteren. Aldi en Lidl maken een kleine winst op ingezamelde statiegeldflessen van ongeveer drie cent, iets wat andere supermarkten niet lukt. Bij Lidl treft je regelmatig bordjes aan met “gekozen tot beste product”, onder andere door de Duitse Stiftung Warentest.

In mijn beleving stel ik me Lidl dan ook voor als een innovatieve supermarkt die het luie Albert Heijn continu alle hoeken van de kamer laat zien en was daarom verbaasd over de reactie van de prijsstunter toen ik opbelde om te melden dat er een winkelwagen voor de deur stond. Ze maken het je sowieso niet makkelijk. Eerst zocht ik op de website naar het nummer van de winkel in de buurt. Helaas stond er geen nummer bij, dus op zoek naar een algemeen nummer. Dat was ook niet te vinden en net toen ik het formulier op de website aan het invullen was, zag ik onderaan een nummer staan. Snel gebeld en verteld dat er een winkelwagen voor de deur staat.

“Dank u wel meneer. We komen ‘m ophalen. Dat gaat ongeveer een week duren.”

“Over een week staat ie er vast niet meer. Misschien even bellen met het filiaal om de hoek dat ze iemand langssturen?”

“Ja dat kan natuurlijk ook. Weet u ook welk filiaal het dichtste bij is?”

“Wacht, ik zoek het even voor je op, ik heb jullie website nog openstaan”

“Dank u wel meneer.”

Het is inmiddels een uur later en ik bulder nog steeds van het lachen, mijn geloof dat Lidl een super-supermarkt is, wordt wat minder, maar het blijft een mooie club. Winkelwagentje zijn duur, sommigen zeggen 150 euro, anderen spreken van prijzen tot enkele honderden euro’s. Wat de prijs ook is, even iemand langssturen is snel verdiend, zeker als supermarkten moord en brand schreeuwen dat hun winkelwagentjes verdwijnen. Wat zou moeten verdwijnen is bedrijven met een hoofdkantoor als een waterhoofd.