Je gaat waar naartoe? (1/7)

Rotterdam 05 juli

Waarin de wereldkampioen vrouwvriendelijkheid de handdoek in de ring gooit en op zoek gaat naar een man-vriendelijke vakantiebestemming.

GJ is het summum van vrouwvriendelijkheid, dat weet iedereen, althans dat dacht ik… Mijn huis is volledig frau-shui ingericht. Als kers op de taart ben ik vorig jaar naar Japan geweest. Het moet niet veel vrouwvriendelijker worden. Maar ja, als je terugkomt uit Tokio en de buuv vraagt waarom je de wc deur op slot hebt gedraaid, dan weet je dat het geen zin heeft. Welke vrouwvriendelijke man draait nou z’n wc op slot? De deur klemt gewoon een beetje!

afghanie_header_01

Continue reading

Kebab in Kaboel (2/7)

Rotterdam – Dubai – Kabul (26 – 28 juli)

Waarin een boer uit Brabant geen idee heeft wat hij moet verwachten in Afghanistan en de beste kebab van zijn leven eet.

Mijn vakantie begint altijd pas als het vliegtuig opgestegen is. Voorpret is bij mij een ander woord voor voorbereidingsmisère. Als er een bulderende lach uit de business class klinkt kijken mijn medepassagiers verschrikt naar mij op. Hoe vaak ik het ook lees het blijft grappig. Twee jongeheren van gegoede maar straatarme komaf die voor de zoveelste keer met hun automobiel tegen de trap van het stadhuis van het middeleeuwse stadje Rittenburg opbotsen. Briljante uitvinding die e-readers. Ik heb er ook stapeltje Bob Evers boeken opgezet, dus als je een overeenkomst ziet met de titels van de verslagen dan is dat vast geen toeval.

Continue reading

Heelhuids in Holland (7/7)

Mazar-i-Sharif – Salang – Kaboel – Dubai – Rotterdam (11 – 17 augustus)

Waarin GJ kabaal in Kaboel maakt, heelhuids in Holland terugkomt (en zijn nichtje bijna lukt wat de Taliban niet is gelukt), maar vooral Mam mist.

Mam

Vandaag is een waardeloze dag. Het is 11 augustus 2014. Het is het precies een jaar geleden dat mam overleed. Op zo’n moment besef je hoeveel je iemand mist en hoeveel ze voor je betekent. Ik herinner me Moederdag nog in mei. Ik heb me de hele dag bezig gehouden met de schuur opruimen, ik was zo onaanspreekbaar dat ik iedereen het liefst uit de weg ging.

Gelukkig heb ik gisteravond een berichtje naar Nederland kunnen mailen dat mijn telefoon nog in Kaboel ligt en ik niet weet of ik kan mailen, dat lukt inderdaad niet. Wel heb ik een kettinkje met een Maria medaillon meegenomen en de hele dag gedragen, jaren geleden van Mam gekregen. Haar voornaam is ook Maria. Geen idee wat de Afghanen er van denken, maar eerlijk gezegd vind ik dat voor een keer absoluut niet belangrijk.

Continue reading

Laatste ronde: China (5/5)

Hallo allemaal, hier nog een laatste mailtje van een op de zijderoute verdwaalde kameel. Zondag gaat het vliegtuig naar huis helaas alweer. Ik moet een beetje kort en snel typen want om vijf uur (da’s over drie kwartier) pakken we de nachttrein van Xian naar Beijing.

Laat ik eerst m’n vrienden maar eens aan het lachen maken. In Kirgizië wordt geen Spa blauw verkocht, alleen Spa rood. Jullie raden dus nooit wat ik een week lang heb gedronken (inderdaad, bah en zonder bubbels nog veel meer bah). Dit betekent wel dat ik gesterkt ben in mijn opvattingen omtrent Spa.

zijderoute_china

Continue reading