Terwijl de rest van de mannen zich wanhopig aan het volgieten is met bier (we gaan morgen naar Iran) en de dames hun hoofddoekjes en chador aan het passen zijn, heb ik even de tijd gevonden om een mailtje te typen. Het kan zijn dat de tekst er ietsofwat raar uit ziet, maar dat komt door de toetsenbord indeling en de characterset die ze hier gebruiken met name de Turkse i en de Nederlandse i. Enfin gewoon ctrl-f: zoek-en-vervang doen.
Vorige week zaterdag uit Syrië vertrokken naar Turkije om precies te zijn. Onderweg kwamen we een bordje tegen; Bagdad 600 km. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het eigenlijk wel spannend had gevonden om naar het Oosten richting Irak af te reizen. Ik heb deze week nog wel geprobeerd om een voetje over de grens met Irak te zetten in het Koerdische gedeelte van Irak, gewoon voor de kick, we zaten op zeker moment maar 40 km van de Irakese grens af, maar dat was echt niet mogelijk. Verder in Syrië nog een paar leuke dingen gedaan waaronder een prachtige Iraanse moskee bezichtigd. Het middengedeelte van de moskee was geheel bedekt met kleine spiegeltjes. Prachtig. Mijn eerste reactie was: kun je een fantastische discotheek van maken.
Verder viel in Syrië ook nog op dat wanneer auto´s achteruit rijden je geen piep hoort maar een deuntje. Na twee dagen was ik erachter: de Lambada!
Zoals gezegd, na nog een paar omzwervingen in Syrië in Turkije terecht gekomen. Het contrast was opvallend. Je ziet dat Syrië gewoon nog een weinig ontwikkeld land is terwijl Turkije op veel gebieden in niets voor bijvoorbeeld Nederland onderdoet.
Onze eerste stop was in Antakya, een plaats dicht bij de Middellandse zee, iets boven Syrie. Twee dagen gehad om even aan te passen aan Turkije. Vervolgens zijn we doorgereisd naar Sanliurfa, waar we ook twee dagen zijn gebleven. Een dag een excursie gemaakt naar de berg Nimrut. Hier is zo´n 2000 jaar geleden de eerste koning van Antakya begraven. Dan bedenk je je dat alle materialen door ontelbare mensen naar boven zijn gedragen. Ongelooflijk. Forse trip van zo´n vier uur heen, waarvan het grootste gedeelte over hele smalle bergweggetjes met eindeloze ravijnen. Dat was erg interesant, zeker gezien de rijstijl van onze lokale chaffeur (lees tig keer op een haar naar de ravijn in gereden). Op de terugweg deed de chauffeur zowaar wat rustiger aan. Hij was zelf ook een paar keer flink geschrokken. Echter de dagen daarop bleek hij de les weer volledig vergeten te zijn. Vlak na ons vertrek uit Sanliurfa zijn er relletjes tussen de bevolking en de politie uitgebroken, maar daar hebben wij niets van gemerkt. Volgende stop was Mardin een klein vestigingstadje.
Daarna door naar naar Diyarbakir (ongetwijfeld fout geschreven). Erg leuke dag gehad, beetje rondgewandeld. Kregen de lokale gek achter ons aan, die dacht dat een van ons zijn lang verdwenen broer uit Duitsland was. Heeft vier uur achter ons aan gelopen. `s Avonds gaan eten in een lokaal restaurant waar ook bier werd geschonken, hetgeen het selectiecriterium was voor die avond. Er zat al een stelletje van onze groep te eten, dus wij een tafeltje verder neergestreken. Komt na een minuut of tien een schaars geklede dame zich aan ons voorstellen. Hadden wij dat even verkeerd geinterpreteerd. Vervolgens komt er nog een stelletje van onze groep binnen (op huwelijksreis), we hebben ze geadviseerd om elders te gaan eten. Dat werd ons niet in dank afgenomen. Kregen we aan het einde van een zeer korte maaltijd een forse rekening gepresenteerd, waarvan een derde bestond uit kosten voor live muziek. Dat leverde een leuke discussie op. (Wij wonnen natuurlijk). Tot slot nog even kennisgemaakt met de lokale amateurzakkenroller. Wat een kluns. Gelukkig bewaar ik niets in mijn broekzakken. Was al met al een enerverend bezoekje.
Tot slot nog twee dagen doorgebracht in Van, vrij grote stad die aan het gelijknamige meer ligt. Een dag beetje rondgelopen, wat leuke Turkse pop gekocht. Zangeres heet Petek ….. Heeft hier momenteel een plaat uit met veel hitpotentie voor zomerplaat van 2004. Doet me eraan denken Seher, gaan we binnenkort een keer stappen in Istanbul? Gisteren was zo´n beetje klimdag. Eerst naar een eilandje in het meer van Van gegaan. Omdat het meer zwaar alkalysch is had ik geen zin om te zwemmen en ben de heuvel op geklommen. Vervolgens in de stad Van nog een citadel beklommen. Blond als we zijn natuurlijk aan de verkeerde kant omhooggeklommen, terwijl er aan de andere kant een relaxt pad liep waar je zelfs nog met je rollator over kon. Efin het was een stevig klim, maar zeker de moeite waard. Prachtig uitzicht over het meer van Van (50 bij 100 km) en de stad. De citadel zelf is langwerpig, zo´n kilometer lang en stamt uit circa 800 voor Christus. Prachtig om daar rond te lopen.
Vanmorgen zijn we vertrokken naar een klein plaatsje dat Dogubeyazit (weer fout geschreven) heet. Wel de berg Ararat gezien, waar naar verluid de Ark van Noach gestrand is. Verder weinig te zien, dus een mooie voorbereiding op Iran. Ik hoorde daar trouwens nog een redelijk bizar verhaal over. Blijkbaar is er een Duitser die daar heeft geslapen met een Iraanse. Hij werd gepakt en ter dood veroordeeld. Vervolgens een diplomatieke rel ontstaan en de Iraanse autoriteiten zijn lankmoedig geweest en hebben hem slechts vijftien jaar cel gegeven. Zo zijn er nog meer verhalen over Iran. Op het in bezit hebben van spelkaarten staat bijvoorbeeld ook gevangenisstraf. Jullie begrijpen dat ik de komende drie weken nog braver zal zijn dan ik normaal al ben.
Dat was het wel weer zo´n beetje.
En o, ja de wedstrijd Turkije – Nederland is hier op de pc van mijn buurman in een belachelijke 5-0 voor Turkije geëindigd. Tijd dus om op te stappen…………
C-ya all later (als ik in Iran een internetcafé kan vinden).
In het derde deel stuurt GJ bericht uit Iran.
- Groeten uit Syrië
- Daar zijn we weer (Turkije)
- Bericht uit Iran
- Verhalen uit duizend-en-een nacht
- Laatste ronde: China
Meer reisverhalen van GJ lezen?
Afghanistan - Japan - Noord-India & Nepal - Indochina - Rio - Soedan & Egypte - Zijderoute