Hier even een kort bericht uit Syrie. We zijn nu een week in het land en ik moet zeggen: geweldig. Leuke groep mensen. We zijn met een mannetje of twaalf inclusief reisleider, waaronder vijf mensen die alleen reizen en drie stelletjes, waarvan een op huwelijksreis. Een zeer gemeleerd gezelschap, jong en oud door elkaar. Afgelopen zaterdag aangekomen in Damascus bij een relaxt temperatuurtje van circa 38 graden. Ondanks de hoge temperaturen is het hier erg goed te doen. Ik lijk alleen wel een kameel, zoveel water als ik drink.

Tot maandag hebben we in Damascus doorgebracht. Ik moet zeggen leuke stad, maar het Engels van de mensen is er vreselijk slecht. Zo heb ik de chief surgeon van the traffic square ontmoet, oftewel in goed Nederlands de sergeant van politie. Het gebeurt regelmatig dat je er zelfs met handen en voeten niet uitkomt. Beetje door de souk (= overdekte markt) gestruind. Alhoewel zelfs de diehard funshopper hier aan zijn trekken komt, niks gekocht natuurlijk. De verkopers kennen een paar woorden Nederlands, waaronder, kijken, kijken, niet kopen (wat waar is). Verder bijzonder lekker gegeten de afgelopen dagen. Vlees, salade, humus etc. Ook de thee smaakt me prima, maar dat zal jullie niet verbazen. Verder nog wat moskeen (prachtig), musea (te gek) en restaurants (fantastisch) bezocht. Fantastisch. Ook de mensen zijn hier bijzonder aardig en relaxt.

Dinsdag zijn we, met luxe airco bus, van Damascus naar Palmyra gegaan. Palmyra is een oase in de woestijn, waar nog een scala aan restanten uit de Romeinse periode te zien is. Als liefhebber van oude geschiedenis heb ik m’n hart opgehaald, de gehele middag bij zo’n veertig graden tussen de ruines door in de woestijn gestruind. Zelfs de locals waren naar huis. Achteraf weet ik het zeker, ik had toch archeoloog moeten worden. Aan het einde van de middag bij een paar locals wat thee gedronken. Leuke ervaring. Alleen minder leuk (maar dat is mijn mening), dat het vrouwtje wat de thee inschonk de hele tijd aan mijn voeten bleef zitten. Ik kreeg er de kriebels van. Maar goed je bent tenslotte te gast in een vreemd land.

Woensdagmorgen van Palmyra naar Aleppo vertrokken via Crac des Chevaliers, een inmense kruisvaardersburcht op een strategische positie, zodat alles wat van zee aan land ging langs de burcht moest. Prachtig kasteel, gigantisch groot, uiteindelijk in de 13e eeuw na een belegering van vijf jaar gevallen.

Afgelopen dagen in Aleppo (de tweede stad van Syrie, al meer dan 7.000 jaar onafgebroken bewoond) rondgelopen, vandaag de laatste dag. Morgen vertrekken we naar Oost Turkije, waar we een week blijven alvorens naar Iran te gaan. In Aleppo onder andere waterpijp gerookt (ik vind het niet lekker, maar een paar reisgenoten zijn er dol op), wederom door de souk gelopen, deze is alleen veel “echter”, nauwe straatjes, veel meer geuren van Oosterse kruiden. Je waant je in duizend-en-een nacht. Vanmiddag nog wat rondlopen en daarna naar het Turkse badhuis. Alles bij elkaar teveel om op te noemen. Zelfs het hotel is geweldig, een soort kamertjes rondom een binnenplaats in de oude stad van Aleppo.

Ik hoop dat jullie ook een fijn zomer hebben in Nederland of waar jullie je ook verstopt hebben. Ik zou zeggen my special friends from Holland, tot het volgende mailtje,

In het tweede deel van mijn zijdezachte avonturen roep ik guitig: daar zijn we weer (Turkije).