Geen idee wat ik met overstromingen heb. Ja, ik ben Hollander, maar dat verklaart niet waarom water mij achtervolgt. In mijn flat aan De Esch stak iemand een kledingkast op het gezamenlijke zonnedek in brand, met als gevolg een lekkage die pas na een jaar gerepareerd werd. Toen ik verhuisde naar de Gordelweg en bijna geëlektrocuteerd werd, vergat de monteur na de reparatie de grondwaterpomp weer aan te zetten en een tijdje later stond de kelder blank.
Het is rond half zeven ‘s ochtends als er driftig op mijn voordeur geklopt en gebeld word. Bang dat de wereld vergaat, spring ik uit bed – ik had nog vijftien minuten in dromenland kunnen blijven – en doe open.
“Je kelder is ondergelopen… denk ik.”
Die heb ik nog niet eerder gehoord en we gaan beneden kijken. Ja hoor, hij staat vol met water en alles is nat. De flat is vijftig jaar oud en de dag ervoor werd de regenpijp bij de buurvrouw op de eerste schoongemaakt. De monteur is daarbij per ongeluk dwars door de verroeste, rotte, metalen buis in mijn kelder geschoten. Ik trek wat oude kleren aan en ga de kelder uitruimen. Hulp is onderweg en later die dag wordt de afvoer provisorisch gerepareerd.
“We hebben nu geen kraag om het waterdicht te maken, die moet besteld worden en dat kost even, dus de afvoer loopt over het balkon op een”
Het duurt weken en dan gaat de telefoon:
“We hebben de onderdelen”
Terwijl de buurvrouw op vakantie is, ze klimmen met een ladder op haar balkon, wordt de afvoer gerepareerd. Eind goed al goed denk ik. Twee dagen later staat de kelder weer blank. Ik grijp de telefoon en er komt een monteur.
“Ja, ze hebben we de buis geplaatst, maar niet het balkon rondom de buis met cement afgedicht.”
Dat is een boel water op de eerste verdieping. Geen zorgen, dat kan vast niet naar mijn kelder lekken, want knutselsmurf heeft het probleem persoonlijk opgelost.
Dat is geen beginnersfout, dat is belachelijk. Er is continue een open verbinding tussen mijn kelder en het regenwater. De buurvrouw is nog steeds op vakantie en de mannen bezweren dat ze het dit keer waterdicht gefikst hebben. Ik kan het niet controleren en denk drie maal is scheepsrecht. Maar goed appelflappen moeten ook een baan hebben en de heren hebben een creatieve, maar ronduit idiote oplossing verzonnen.
Bovenaan de foto zie je het restje van de afvoerpijp, dan niets, en onderaan zwart plakband. Hoe verzin je het?
Twee dagen later is de buurvrouw terug en belt ongerust aan.
“Mijn balkon staat helemaal vol water”
Een paar uur eerder was ik nog in de kelder wezen controleren, maar inmiddels heeft het stevig geregend. Ik ga met haar mee en zie dat de monteurs de afvoer met zwarte plakband hebben afgeplakt. Zoiets verzin je niet in je raarste klusdromen. Het regenwater van alle appartementen boven haar komt dus op haar balkon uit. Natuurlijk heeft tegen die tijd het zwarte plakband de strijd met het aanhoudende regenwater verloren en staat de kelder weer vol.
Het is zaterdagavond en de nooddienst, van een ander bedrijf komt langs. De mond van de monteur valt open, ik ben gelukkig niet de enige die stuitert van verbazing. Hij redt het nog net naar de bouwmarkt en leidt de buis om zodat het water via de eerste verdieping wordt afgevoerd. ‘s Maandags bel ik naar loodgietersbedrijf “Ongelooflijke Oplossingen” en leg de situatie uit.
“Nou meneertje, we komen van de week wel even kijken als we tijd hebben…”
“Weet je dat heel zeker?”
Om elf uur staat er een monteur voor de deur, technicus nummer vijf. Gelukkig is hij een man die zijn vak verstaat en hij moet even heen en weer rijden om wat spullen te halen. Behalve een buis en wat speciaal cement is er helemaal niets bijzonders nodig en een paar uur later heeft monteur vijf het eindelijk definitief geregeld. Hij gelooft niet dat iemand zo stom kan doen, dus laat ik hem de foto’s van de afgeplakte afvoer zien. We hadden vrienden kunnen zijn want hij mompelt hoofdschuddend dingen als “prutsers” ongelooflijk” en “ga toch met barbiepoppen spelen”.
Je went overal aan en bij lekkage nummer zoveel raak je van minder dan 100 kuub water niet meer onder de indruk.
Afgezien van de enorme hoeveelheid vrije dagen dat zoiets je kost, heb je ook schade. Matrassen, meubels en noem het maar op. Ik mail Stienstra, de beheerder van het complex aan de Adriaan Dortsmanstraat en geef ze een schatting van de kosten.
“Nee, dat moet je op je inboedelverzekering verhalen”
De volgende discussie begint, maar dat is een verhaal voor een andere keer. Onthoud in ieder geval de woorden “achterstallig onderhoud”, “wanbeheer” en “aansprakelijkheid”. Die veranderden de discussie op slag. Tussen Stienstra en mij is het nooit meer goed gekomen, had je het verwacht?