Het geheim van klussen is dit. Doe het goed en geen mens ziet het. Iedereen verwacht dat je een kastdeurtje recht afhangt. Pas als dat niet het geval is, krijg je commentaar. Hetzelfde geld voor veiligheid. Daarom neem ik opmerkingen als “Even latexen, da’s drie dagen” met een korreltje zout. Niet dat ik had verwacht dat ik drie maanden bezig zou zijn bij Janna. Een verslag in foto’s.

Als er overal theebekers rondslingeren is GJ meestal niet ver weg. Die zak Haribo? Da’s iemand anders’ verslaving. Ik zal geen namen noemen, maar het is twee letters verder dan de letter H van Haribo. De tweede letter – A – zit overigens wel op de goede plaats.

 

Alle begin is makkelijk

Eerst maar eens de scheur in het plafond repareren. Dan de muren sauzen. Het was meer werk dan ik dacht, getuige de sausotorus. Ondertussen stond mijn kerstboom thuis langzaam te verpieteren op de gang.

 

Tijdens het latexen kwamen de vorige lagen als ijsschotsen naar beneden. Een paar weken later in de achterkamer precies hetzelfde probleem. Het kost wat meer tijd, maar alles is op te lossen.

 

Verven is niet vijn

Verven is niet mijn ding. Toch is het een groot gedeelte van het werk.

 

Gelukkig telt alleen het resultaat. Die lelijke streep is de gasleiding. Die mag je niet verven. De vensterbank heb ik later gefixt. Vast en veilig voor altijd.

 

Operatie Keuken I – Teveel gulle gaven

Het is altijd de schuld van anderen. In dit geval van iemand met een dubbele voornaam –  dat zijn altijd rare lui – die keukenapparatuur wilde ruilen tegen een Ajax koelkastmagneet. Niet dat hij er wat aan heeft, zijn nieuwe keuken is voorzien van inbouwapparatuur. Maar toch, goede deal. Zeker omdat net daarvoor een collega vroeg of Janna nog geintereseerd was in een pannenset. Zoals ik al zei, ontzettend veel hulp gehad van zoveel mensen. Super!

 

Tussen het klussen door moesten er ook nog spullen opgehaald worden. Het meeste had ik geen idee van wat het was. Een tummy-tub bijvoorbeeld. Uiteindelijk deed die niet waar hij voor bedoeld was. Selena ging er in staan. Het is waar, kleine mensen zijn grote mensen de baas. Soms zaten er verrassende dingen tussen, zoals het voorleesboekje over een muis. Ik herkende het meteen, ik had precies hetzelfde boekje toen ik klein was. Grappig en ook een beetje raar.

 

Operatie Keuken II – Hoe maken we alles passend

Keukenelementen zijn blokken van 60 centimeter breed. In Janna’s appartement passen vijf van die elementen. Om de oven en koelkast passend te maken, moest het aanrechtblad eraan geloven. Toen ik een paar jaar geleden zelf verhuisde, dacht ik dat ik daar een jaar zou wonen. Mijn keuken had een oud aanrechtblad gemaakt van een soort traanplaat. Te lelijk voor woorden en voor een paar tientjes heb je 260cm keukengeluk bij de blauwgele platte dozen discounter. Je kunt er een paar jaar mee toe.

De huur wordt berekend op basis van het aantal punten. Minimaal 220cm aanrechtblad levert de verhuurder maximale punten op, dus die moet terug als Janna verhuist. Een ander blad op Marktplaats gekocht – met ingefreesde spoelbak – en die een kopje kleiner gemaakt en vastgeschroefd.

 

Ik heb niet alleen fantastische vrienden, mijn buren zijn ook super. Vorig jaar – op vrijdag de dertiende – hebben ze een dochtertje gekregen. Ja, dat is een goed voorteken. Gisteren werd Lauren een jaar oud. Ze waren al weekend ouders. Meestal stoppen mensen daarmee als ze zelf kinderen krijgen. Niet zij. Twee weken later ofzo was de kleine bezoeker weer welkom. Een verrassing als deze op je deur vinden, maakt het daarom zo veel leuker.

 

Operatie Keuken III – Waar laten we het?

Nadat het nieuwe aanrechtblad gemonteerd was, zat ik nog met het oude – meer dan twee meter lange – blad. Je kunt zo’n lap hout wel in de badkamer zetten, maar dat is lelijk en staat uiteindelijk in de weg. Ik moest even denken. Het appartement wordt verwarmd met gaskachels en de ruimte onder de ramen is daarom vrij. Toen kwam ik op een lumineus idee. Wat nou als ik het aanrechtblad onder de vensterbank verstop. Er loopt wel een gasleiding, en dat betekent extra voorzichtig zijn. Een paar jaar geleden heb ik mijn VCA gehaald. Ondanks dat certificering niets meer is dan bedrijven die zichzelf indekken – en mijn certificaat is inmiddels verlopen – twijfel ik er niet aan dat ik driedubbel wordt opgehangen als ik iets fout doe. Daar gaat het niet om. Veiligheid voor alles. Iedereen moet ’s avonds heel naar huis. Het is zo simpel.

Een eenvoudig raamwerk is voldoende om het aanrechtblad – zonder bak – vast te zetten. Voor een euro koop je twee vierkante meter hardboard. Verf het wit en niemand weet dat er een aanrechtblad verstopt is.

Janna en ik zijn vorige week even gaan kijken en ironie, oh ironie. Het oude aanrechtblad zit nog steeds verstopt achter het hardboard. De timmerlui hebben de platen zelfs opnieuw geverfd. Wedden dat ik over een paar jaar het originele aanrechtblad terugplaats? Ik weet het, ongelooflijk. Het loste wel mooi een probleem op en de badkamer is nu vrij voor de wasmachine en wat extra planken en kasten.

 

De vensterbank was wel erg breed. Optisch gezien was een smallere vensterbank beter, dus die moest er ook aan geloven.

 

Kleine gaten, grote gaten

Ik ben niet voor een gat te vangen. De bovenburen wel. Geen idee hoe ze het voor elkaar hebben gekregen, maar het hele blok tochtte. Als zij het niet repareren, doe ik het.

“Wat als ze gaan klagen?”
“Dan stuur ik ze een rekening.”

 

Diezelfde bovenburen hadden het luchtkanaal in de WC volgestort met puin. Echt ongelooflijk, een ventilatie is geen stortkoker. Janna was er niet blij mee. En terecht. Gaas tussen gezet, balkjes tegen het rooster. Nog een paar aluminium u-profielen gesuggereerd, maar dat hoefde niet. Nu kan het er weer honderd jaar tegenaan.

Operatie Keuken IV – Het raam dat geen raam was

Iemand had ooit het keukenraam dichtgeverfd en daarom was er geen ventilatie. Dat is meer dan onpraktisch. Toen de kamers klaar waren, begon ik aan het keukenraam. Het was even puzzelen om het raam eruit te krijgen. Omdat je in dit geval met verven en drogen niet kun smokkelen, lag het keukenraam nog te wachten op een volgende verflaag toen het gebeurde.

 

De laatste loodjes

De kwaliteit van het kluswerk hangt voor het grootste gedeelte af van de opdrachtgever. In dit geval een tien met een griffel. Natuurlijk duurt het lang. Te lang, dat begrijp ik ook, maar soms kan het niet anders. Janna heeft nooit geklaagd of gevraagd wanneer het klaar was. Meestal moet je uitleggen dat dingen eerst lelijker worden, voordat het beter wordt. Haar antwoord was “dat weet ik GJ”
Vanzelfspreken wel duidelijk aangegeven wat ze wilde. Af en toe koekies en zien dat iemand blij is met de vooruitgang, maakt klussen tot een feest. Het is nog steeds werk. Fijn werk, dat wel.

De regisseur van de slechtste film aller tijden zou het nog niet aandurven. Het huis van een aanstaande moeder brandt af, een paar uur nadat het opgeleverd is. De realiteit is echter anders. Vrijdagavond schroefde ik de meubels en babykamer in elkaar Rond negen uur ’s morgens lag ik in bed. Toen ik aan het begin van de middag wakker werd, was alles weg. En de zwangere moeder in het ziekenhuis met brandwonden.

 

Niet iedereen is geschikt als klusser. Janna stelde voor dat bouwmarkten een pasjessysteem moeten invoeren om klunzige klussers tegen zichzelf te beschermen. Prima idee. Dat betekent niet dat je als echte man geen voorraadje Fix & Finish in huis moet hebben. Drie keer 10kg is wel genoeg.

 

Brand

Een paar foto’s van de brand. Het zijn geen vrolijke foto’s, maar ze geven wel een indruk hoe groot de schade is. De eerste en tweede foto zijn van voor de brand. Op de tweede is het keukenraam eruit en heb ik de boel tijdelijk dichtgetimmerd.

 

De skippykoe zat nog in bad toen het gebeurde. Skippykoe? Yep, ook dat heet vooruitgang. Zelf denk ik dat de skippykoe Janna’s beschermengel is. Waarom niet, mijn Chinese sterrenbeeld is tenslotte Aap. Dat begrijpt iedereen. Maar ach wie zal mij geloven als ik het heb over beschermskippykoeien? Toch bestaan ze – nauw verwant aan de eenhoorn natuurlijk.

 

De draad weer oppakken

De brand brak uit, drie weken voor Janna uitgerekend was. Alhoewel aanstaande oma had bezworen dat als de kleine er eenmaal was, er geen Hotel Oma zou komen, opende het al weken daarvoor zijn deuren. Natuurlijk moest er nog van alles gebeuren. Behang, anti-schimel middel en verfje om tot een acceptabele babykamer te komen. Was ik nog vergeten te vertellen dat uitgerekend toen Hotel Oma ook nieuwe ramen kreeg in het hele huis? Uitstekend idee om dat te doen voor de kleine er is. Het liep anders. Maar waar een wil is, is een weg.

 

Het is toch ’n feestje

Een kindje krijgen is een feestje. Dat staat in de wet. Of tenminste dat denk ik. En anders wacht maar tot ik de baas van Nederland ben. Zoals ik al zei, heel veel mensen hebben geholpen, maar er moest nog wel het een en ander gewassen worden. Die nobele taak viel mij ten deel. En ja er waren wel een paar verbaasde blikken van bezoekers. Altijd leuk. Het verdriet van de brand kun je nooit uitwissen, maar om er toch een feestlijk tintje aan te geven heb ik alles in vrolijke tasjes ingepakt. Ze noemen het niet voor niets een blije gebeurtenis. En die laatste foto? Een beetje overwerkt zullen we maar zeggen.

 

Het eindresultaat

Dat is fantastisch: Selena Elise Fatima, geboren op 14 december 2015. Het duurde even voor het kwartje viel, maar Selena staat voor de maan. Die staat op haar beurt weer voor de wedergeboorte. Bijzonder passend na alles wat gebeurd is. Weet je wat het mooiste is? Iedere keer als ze haar oppakt, begint haar gezicht te stralen. Wiens? Van allebei.

Ik moet alleen nog even in gesprek met Xenos. Ze verkopen een compleet houten alfabet, maar niet de letter A. Al tijden niet meer. Er is geen eens een vakje voor. Komt ook niet meer. Dat is niet cool. Kan ik meteen Ikea een briefje sturen, vragen of ze nog wat meubels over hebben.

 

Tot slot

Een slechte generale is een goede finale. Tijdens het klussen begonnen mysterieuze minikerstboompjes langzaam het huis te vullen. Ik verwachtte Dr. Who elk moment. In Janna’s appartement stond ook een bijzonder bordje, zo speciaal dat het de brand wel moest overleven. Nee dat is geen wonder. Het is zo bedoeld. Een voorteken van een mooie toekomst voor dochter en moeder! Dat mag ook wel na alles.