Inmiddels bevinden we ons in Laos. De afgelopen week het laatste stukje Vietnam gedaan en heel even in China geweest. Eerlijk is eerlijk: Vietnam is een fantastisch land en ik wil er heel graag terugkomen. De mensen zijn bijzonder charmant, waanzinnig aardig, vriendelijk en werken keihard om hun land op te bouwen. Echter het was ook super om weer in China te zijn.
Het is vakantietijd en GJ is weer op reis, dus voor de geïnteresseerden een reisverslagje. Geen tijd of vind je het niet leuk, negeer het mailtje gewoon.
Dit keer heb ik gekozen voor Indochina, een trip door Vietnam, China, Laos en Cambodja. Een dikke week geleden naar Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon gevlogen. Saigon is de belangrijkste economische stad van Vietnam. Het is er heerlijk om rond te lopen, je voelt de energie van alle kanten. Wat het eerst opvalt is hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Ik geloof niet dat ik ze ooit vriendelijker heb meegemaakt. Voor diegenen onder jullie die nu denken, ja dat is de beroemde Aziatische glimlach: absoluut, maar het is nog veel meer, de mensen zijn echt geweldig aardig. Het tweede wat opvalt is het verkeer.
Vandaag alweer de laatste dag. Vanmiddag vliegen we van Kathmandu naar New Delhi en vannacht om 02:30 vliegen we naar Nederland terug. Helaas!
Zo’n anderhalve week geleden de grens met Nepal over gestoken. De eerste plaats die we aandeden was Sauraha, wat naast het Royal Chitwan National Park ligt. We zaten in een leuke lodge met uitzicht op de bergen. Prachtig, het contrast met India kon niet groter. Het is in Nepal minder druk dan in India, zo gauw je de grens oversteekt merk je dat het schoner is, de mensen toeteren en rijden niet als idioten en men is veel vriendelijker.
Het heeft even geduurd, maar daar zijn we weer. Inmiddels zijn we in Nepal aangeland, maar de afgelopen anderhalve week nog veel bijzondere dingen in India meegemaakt.
Minder leuk was natuurlijk dat ik mijn enkel verzwikt heb. Ik had een ijzeren staaf op de kop getikt om mee te lopen, maar dat werkte nauwelijks, de tweede dag in Jaipur gedwongen rust gehouden, ‘s middags in het hotel gevraagd of ze een wandelstok voor me konden regelen. Ze hebben de tuinman eropuit gestuurd en anderhalf uur later kwam hij terug met een prachtige kruk van Indiase makelij. Dat betekent dus dat het anti-slip rubber er na een half uur afviel, maar goed het scheelde wel wat, want zoals iedereen weet zijn er in India geen rollatorpaden voor trage schildpadden zoals ik.
Ik ben bang dat dit een lang e-mailtje gaat worden. Ik heb namelijk gisteren mijn voet verstuikt, dus alle tijd om rustig een berichtje aan jullie te tikken. Heb in het hotel een ijzeren staaf op de kop getikt, die ik als een soort wandelstok gebruik. Nou trek je als tourist al redelijk de aandacht, maar op deze manier helemaal. Ook oversteken is extra spannend geworden, ik loop bijzonder traag. Niet alleen raak ik er maar niet aan gewend dat het
verkeer hier links rijdt, men rijdt ook uiterst “creatief”. Het verbaast me dat er zo weinig ongelukken gebeuren, maar als ze gebeuren is het ook goed raak.
Afgelopen maandag vertrokken en ‘s nachts in New Delhi aangekomen. De groep bestaat uit een ouder echtpaar, een moeder met haar vijftienjarige zoon, een meisje dat alleen reist en nog twee vriendinnen die altijd samen op reis gaan. Onderweg in het vliegtuig ook weer wat geleerd, niet alle jumbo jets hebben lcd schermpjes in de stoelen, wat een tegenvaller en dat van Lufthansa.
Hallo allemaal, hier nog een laatste mailtje van een op de zijderoute verdwaalde kameel. Zondag gaat het vliegtuig naar huis helaas alweer. Ik moet een beetje kort en snel typen want om vijf uur (da’s over drie kwartier) pakken we de nachttrein van Xian naar Beijing.
Laat ik eerst m’n vrienden maar eens aan het lachen maken. In Kirgizië wordt geen Spa blauw verkocht, alleen Spa rood. Jullie raden dus nooit wat ik een week lang heb gedronken (inderdaad, bah en zonder bubbels nog veel meer bah). Dit betekent wel dat ik gesterkt ben in mijn opvattingen omtrent Spa.
