Roergebakken Biefstukpuntjes met Hollandse Groente. En Flippo’s?

18 augustus, 2023 Leave a reply

Meesterchef GJ slaat door

Hoog zomer dus laten we het een keer niet over waterijs hebben.

Kaas en bier zijn een slechte combi. Zeker voor iemand met een ex-goddelijk lichaam als GJ. Maar het is zo lekker. En we zijn hier maar kort op aarde. De eeuwige tweesprong des levens zeg maar. Als je dan het liefst ook nog elke dag shoarma eet, heb je een probleem. Behlave als je naam Gert-Jan is en je een topper in de keuken bent.

Ze waren al in de aanbieding maar de lokale supermarkt moet er vanaf dus de prijs gaat nog eens door de helft. Iets meer dan een euro per biefstuk en dat twintig keer. De vriezer is er goed voor. Vandaag roerbakgroente – ook afgeprijsd natuurlijk – met biefstukpuntjes. Alweer. Je hoort mij niet klagen.

Een keer geprobeerd de biefstuk eerst door de maizena te halen maar dat geeft zo’n weke smaak. En die schep bruine basterdsuiker is ook niet nodig. Als ik naar de zak kijk, zie ik twee kleuren, groen en oranje. Bijna de Italiaanse tricolore maar de bloemkool zit zo verstopt dat ik ‘m niet meetel. Verder zit er nog bloemkool’s groene broer broccoli in plus wat sperziebonen en bleekselderij, de enige groente die meer energie kost dan het oplevert. Gelukkig eet ik volkorenrijst erbij anders pak ik vanavond weer een appel. Enig idee hoeveel suiker daar in zit?

Roerbakgroente Hollandse stijl dus. Maar wat zijn dan die oranje schijfjes? De Leeuwinnen voetballen nu voor de wereldtitel in Nieuw Zeeland maar ze lijken niet echt op leeuwenbrokjes en ik kan het weten want vroeger had ik een jaarkaart voor dierentuin Blijdorp. Dat ik vooral blij meehuppelde terwijl ik keek naar de gelukzalige glimlach op het gezicht van mijn vriendin en dus geen idee heb hoe leeuwenkoekjes er uitzien, negeer ik voor het gemak even. Het zal rond 1995 zijn geweest, precies de tijd dat de flippo’s werden geintroduceerd, kleine kartonnen schijfjes bedoeld om het aantal mensen dat zonder nadenken een zak chips naar binnenwerkt omlaag te brengen. Dat lukte zo goed dat sommigen nooit meer een zak chips kochten, een onplezierig bijeffect. Voornamelijk voor de chipsfabrikanten.

Meestal gaan er ook nog wat peultjes door de roerbak. Wel goed schoonmaken ander stik je in zo’n draadje. Met diezelfde kritische blik bestudeer ik de oranje rondjes. Minibonzaiboomstamschijfjes zijn het niet, daarvoor wijkt de kleur teveel af. Platgewaltste paprika misschien. Wacht eens. Paprika, Paprika de film en paprikachips. En alles komt terug. Zouden het dan toch de eerste nieuwe flippo’s zijn? Verse oogst enzo. GJ eet vanavond roergebakken biefstukpuntjes met Hollandse groente en flippo’s. Punt. En als toetje magere yoghurt met jonggerijpte pepernoten van de eerste persing.

Maar wacht even! Waar zijn de pepernoten? Het is al half augustus en ik heb ze nog in geen enkele winkel gezien. Wat is hier aan de hand? Hoe kan dit en waarom zijn er nog geen kamervragen gesteld? Het paard van Sinterklaas heeft alle wortels opgegeten en daarom duurt het een beetje langer? Asjemenou.

Probleemparkeerders in Roosendaal

17 augustus, 2023 Leave a reply

Niets doen is wel erg mager. Als een auto al twee jaar verlaten is, kun je als politie of gemeente ook eens kijken of alles in orde is met de eigenaar. Gebeurt natuurlijk nooit in het gezellige Roosendaal, maar in Rotterdam heeft een bejaarde vrouw tien jaar dood in eigen huis gelegen.

Overheidsorganisaties zijn er voor de burger, je verwacht een dienend karakter. Dat is in Nederland allang niet meer. Wanneer een gemeente zich steeds vaker achter een digitale, bijna niet doordringbare muur verschuilt, ontstaat een probleem. De Brabantse gemeente Roosendaal heeft in dat opzicht al meerdere moeilijk verdedigbare keuzes op haar naam staan. De invoering van het Saver pasjessysteem voor het huisvuil springt direct in het oog, letterlijk. Roosendaal is tegenwoordig een smerige stad met overal vuilnis. Prachtig die sticker met hoge boetes, maar begin eerst maar eens met schoonmaken.

Ik ga op reis en neem niet mee… Gelukkig heeft Roosendaal een pasjessysteem. Beter voor het milieu. Gooien mensen minder afval in de vuilnisbak. Zo ken ik er nog wel een. Politici maken nooit fouten.

Zo doe je dat als professionele aso. Wel je naam en adres er afscheuren, niet de barcode. Laat me niet lachen, een gemeente die haar taak serieus neemt en je opspoort middels die streepjes? Ha ha.

Net als veel gemeentes werkt het stadskantoor in Roosendaal alleen nog op afspraak. Onderzoek toont keer op keer aan dat daardoor de productiviteit daalt. Je moet online een bezoek inplannen en dat kan wel even gaan duren. Paar keer voor mijn vader gedaan en wat ik mis is een service level agreement. SLA is een Engelse term die staat voor afspraken tussen leverancier en klant over wat je mag verwachten als je iets koopt. Bijvoorbeeld dat de gemeente garandeert dat je altijd binnen twee werkdagen een afspraak kunt maken en binnen een week altijd een afspraak ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat. Zou normaal moeten zijn.

Nog een stapje groter dan zwerfvuil, zijn zwerfauto’s. Nee, geen zelfrijdende auto’s die rondzwerven maar auto’s die achtergelaten worden. Staat er een bij de flat van ons Pa voor de deur. Had ik het gisteren over. Pap is vorig jaar naar het politiebureau geweest zonder resultaat. Vond ik ook verrassend. Begin dit jaar heb ik via de verhuurder nogmaals aan de bel getrokken en ineens zat er een parkeerbon op. Verder gebeurt er niets. Onlangs bij Pap en iemand had geen zin om zelf naar het grofvuil te gaan. Twee stoelen in de centrale hal neergekwakt, eentje voor de rolstoeluitgang die naar de berging leidt. Loodzwaar, nadat ik de poten eraf geschroefd had, met moeite in de auto en hier maar naar de milieustraat gebracht. In het milieupark te Roosendaal heb ik weinig vertrouwen. Toen een paar jaar geleden ons Mams overleed, het huis leeggeruimd en wat dingen naar het grofvuil gebracht. Wat blijkt? Volgens het pasje was Mam dat jaar al zes keer naar de stort geweest. Pasje was leeg en ik kon het niet bijvullen. Mijn moeder was ernstig ziek en had geeneens een rijbewijs. Dan sta je daar. Je kunt niks inzien en ter plaatse betalen mag ook niet. Bizar.

Terwijl ik de verlaten stoel inlaad zie ik nog steeds dat zwarte autootje staan en typ het kenteken in op mijn mobiel. APK verlopen in april 2021, ruim een jaar voordat Pap naar het politiebureau ging en anderhalf jaar voordat ik via de verhuurder aan de bel trok. Nu dik twee jaar later, staat de auto er nog steeds. Melding bij de politie gedaan maar ik moet bij de gemeente zijn.

Melding Politie 07 juli 2023
“Bij de flat in Roosendaal waar mijn vader woont, staat al twee jaar een zwarte Hyundai Atos bij de gele streep geparkeerd. Bij het RDW zie ik dat de APK al in april 2021 is verlopen. Moet ik het bij de politie melden dat de auto weggehaald moet worden of ergens anders?”

Antwoord Politie 07 juli 2023
“Bedankt voor uw bericht. Wij verwijzen u naar de handhaving van de gemeente. Deze zijn bevoegd om indien nodig, het voertuig weg te laten slepen.

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.”

Ken de spelregels niet maar je zou verwachten dat de politie ook de takelwagen kan bellen. Of op z’n minst het bericht doorgeven aan de gemeente. Ronduit absurd. Moeten we dan echt een vak wanneer-bel-ik-welke-ambtenaar op de middelbare school invoeren? Of zit dat al bij de burgerschapslessen? Enfin, ik het webformulier invullen, afbeeldingen toevoegen en dan ineens een captcha, een soort puzzeltje voordat je het kunt versturen. Er zijn verschillende soorten captcha’s en voor mensen met een handicap vaak een onoverbrugbare hindernis. Daar hebben we het binnenkort over.

Melding gemeente Roosendaal 11 juli 2023
“Onderwerp Verlaten auto flat Roosendaal
Staat al twee jaar een auto fout geparkeerd. Heb het kenteken bij de RDW gecheckt en APK is in april 2021 verlopen. Volgens de politie is het laten wegslepen de verantwoordelijkheid van de gemeente. Graag.

Opmerking van mij: koppel het meldsysteem van de poltie met dat van de gemeente zodat de melding met een klik op de knop kan worden doorgezet.. Dit werkt niet voor burgers, de politie of gemeente.

NB, ik had eerst het webformulier ingevuld maar dat eindigt met een captcha. Schaam je gemeente Roosendaal. Onverantwoord.”

Niet lachen, de ontvangstbevestiging van de groep Veiligheid, Strategie & Ondersteuning, gemeente Roosendaal belandt in mijn spamfolder. Had ‘m er eigenlijk niet uit hoeven halen want voorlopig gebeurt er niks. Er wordt eerst een onderzoek ingesteld. Heb ik al voor jullie gedaan, maar ja ambtenaren weten het altijd beter hé. OK misschien niet als het op digitale zaken aankomt.

Antwoord gemeente Roosendaal 13 juli 2023
“Dank u wel voor uw melding. Wij zullen een onderzoek naar de auto instellen. U wordt hier later nog door ons over geïnformeerd.

Wij waarderen het dat u meedenkt, maar om het meldsysteem van de politie te koppelen met dat van de gemeente is helaas niet mogelijk.

Tenslotte delen wij u mede, dat uw opmerking over het krijgen van een reactietest (captcha code) bij het invullen van het webformulier, is doorgegeven aan ons team Communicatie. Er wordt hierover nog contact met u opgenomen.”

Draai linkerduim, draai rechterduim, draai, draai, draai. Is er al antwoord?

Antwoord gemeente Roosendaal 24 juli 2023
“Wij hebben een onderzoek naar de auto ingesteld. De auto is niet aan te merken als zijnde een autowrak zoals vermeld staat in artikel 5:5 van de Algemene plaatselijke verordening. Ingevolge dit artikel is het verboden om een voertuig dat rijtechnisch in onvoldoende staat van onderhoud en tevens in een kennelijk verwaarloosde toestand verkeert op de openbare weg te parkeren. Dit betekent dat er vooralsnog geen wettelijke basis is om het voertuig weg te slepen.

Helaas kan de gemeente ook niet optreden tegen een niet verzekerd en/of niet APK gekeurd voertuig. Dit komt omdat dit zogenaamde registerfeiten zijn. Dit houdt in dat de bestuurder van het voertuig om de aantal maanden automatisch een bekeuring krijgt van het RDW. Deze bekeuringen stoppen wanneer het voertuig is verzekerd en gekeurd.

Wel hebben wij de auto nogmaals verbaliseerd, omdat deze staat geparkeerd naast een onderbroken gele streep.

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.”

Je hebt winterbonnen en zomerbonnen. Een gratis tuinstoel bij twee stuks ofzo? Of trekt vuil vuil aan Roosendaal?

Nogal aanmatigend he, dat wij vertrouwen erop dat. Niet dus. Het probleem is een beetje dat de auto al twee jaar niet bestuurd is. Voorlopig krijgt niet de bestuurder een bekeuring maar degene op wiens naam het voertuig staat. En als dat een en een is twee is, heb ik nog wel een vraag. Is alles met de eigenaar in orde? Snap dat de sociale cohesie in een boerenpummelstadje als Roosendaal vele malen groter is dan in ranzig Rotterdam en de vraag vrijwel overbodig is, zeker nu de professionals er naar gekeken hebben, maar toch. Ben ik dan de enige die zich zorgen maakt over de eigenaar van het ontzielde autootje dat daar al twee jaar verdrietig geparkeerd staat? Wat nu?

Die Gemeente Is Er Niet Voor Jou en Mij

16 augustus, 2023 Leave a reply

Ben je rijk of woon je naast de burgemeester is het een ander verhaal. Idem als je asociaal bent of structureel overlast veroorzaakt. Gewone burgers hebben gewoon pech. Algemeen belang enzo.

De TV serie over het asociale gezin Flodder in een dure vilawijk gaat nooit vervelen. In het echt worden de probleemgevallen altijd bij de gewone burger op de stoep gedumpt. Soms bestaat een rechtvaardiger wereld alleen op het scherm.

Vandaag het vervolg op Zwitsers kenteken, top tip voor terroristen.

Hier in Rotterdam is de trend, een complex zonder junks en kanslozen is geen volwaardige woongemeenschap. [1] Had je maar een huis moeten [kunnen] kopen. Zoiets dan. Meerdere complexen waarin weerloze ouderen – of gezinnen met jonge kinderen – gemengd worden met mensen die meer kansen hebben gehad in het leven dan wie ook. Natuurlijk gaat dat fout. Een beschaafde maatschappij is altijd bereid mensen die willen opnieuw op de been te helpen. Daar horen wel mitsen en maren bij. Zoiets vergeet de gemiddelde burgemeester nogal eens. Extreem goede sociale geluidsdemping in de lokale villawijk, ja toch. Stoer hoor dat je weer een woning voor tig maanden dicht gooit na een ongerelateerd incident op de stoep maar wat nu als het lokale gekkenhuis een paar verdiepingen huurt in een grote flat en de methadon om drie uur ’s nachts is uitgewerkt? Wat dan met die kostbare bloedjes van buurkinderen, de toekomst van onze maatschappij. Verhuizen? Dat burgemeesters een rondreizend circus zijn, ja toch Peter Rehwinkel, betekent niet dat iedereen zomaar kan verkassen. Anders hebben de huisjesmelkers – in oorlogstijd heten zulke lui trouwens gewoon zwarthandelaren – geen inkomsten meer.

Het overheidscirucs van geen verantwoording nemen en de problemen erger maken in plaats van oplossen is een olievlek die vanuit de Randstad ook langzaam de rest van Nederland wurgt. Alsof ze in Roosendaal, vlak bij de Belgische grens nog niet genoeg problemen hebben. Persoonlijk denk ik dat het de schuld van egoistische oude mensen is. Hoe durf je in je veilige eensgezinswoning te blijven zitten als je naar een duurder en onveiliger seniorenappartement kunt verkassen? Ach vroeger of later verhuizen we allemaal, ook Pap. Hij woont er inmiddels al een aantal jaren met veel plezier. Goeie buren, zonnig balkon en gewoon fijn. Toch verandert de tijd alles. Sociaal onaangepasten kun je ze nog net niet noemen, eigen broek ophouden is wat anders. Maar ach welke burgemeester kan wel een grote mensenbaan bemachtigen. Als dat zo was in onze kostbare democratie hadden we wel een gekozen burgemeester.

Ff bij Pap langs. Liftdeuren gaan open en ik zie een meneer met een fiets. Kun je ook in de kelder zetten. Meneer ziet mij niet, ramt zijn fiets achteruit en bijna. Loeikwaad dat ik niet opzij ga voor zijne godheid. Tot hij ziet dat ik niet hoogbejaard of bang ben. Nou ben ik niet zo groot maar dat gebrek aan lengte compenseer ik ruim in de breedte. Ineens lukt het hem wel om niet tegen me aan te botsen. Ik zeg er wat van maar dat mag blijkbaar niet. Wat is er mis met kijk een beetje uit? Pas als meneer op de drempel van de buitendeur staat, begint het. Mompel de mompel. Wel halen, niet brengen, dat is zo vervelend. Persoonlijk denk ik dat zo’n ontspoord figuur het best een weekje op het dak van de flat kan kamperen om tot diepere inzichten te komen. Maar helaas, hij heeft ook rechten, zelfs als hij die van alle andere bewoners in het complex schendt. Er is vast wel een Youtube video waarin een gediplomeerd psycholoog in begrijpelijke taal uitlegt dat als je enige kostbare kleinood een fiets is, dat nog geen reden is om weerloze oudjes omver te rammen – of anders. Kom je hun kinderen tegen. En geloof me, van alle mensen met kinderen die daar in de flat wonen, ben ik de aardigste. Die man kan het dak op. Wat zeg ik, moet het dak op. Voor een voortschrijdende studie over onderdeel van de maatschappij zijn en hoe met je buren om te gaan. Last van gevoelens? Het dak is de beste plek voor een bespiegeling. Doe je niemand kwaad ook. En voor je naar de maan gaat huilen, stop er een sok in. Kan prima in stilte.

Deze persoon weet ik wie het is. De volgende mikt de kartonnen doos van zijn pakket zo in de hal. Beetje slordig met je naam en adres erop. Weet niet hoe hij eruit ziet. Dan doen de lui die hun vuiligheid tegen de buitenmuur aanzetten het beter. Geen idee van wie, wat waar. Trouwens ook niet van de auto die daar al tijden verkeerd geparkeerd staat.

In Rotterdam heeft tien jaar lang iemand doodgelegen in haar eigen huis. Geen menselijk drama maar een smet op het blazoen van de burgemeester dus alle hens aan dek. Rotterdam probeerde het weg te moffelen. Als vorig jaar zomer de auto al een jaar daar staat, gaat Pap naar het bureau van politie in Roosendaal. Na het verhaal van gisteren zal het je niet verbazen. Er gebeurt niks. OK behalve dan dat de viezerikken het appartementencomplex dreigen over te nemen. Kinderen noemen alles karma tegenwoordig, dit is anders ondanks dat je eigen nest bevuilen een keuze is. Iedere keer rommel, viezigheid en achtergelaten huisraad in de centrale hal. Paar keer contact gehad met de huurbaas maar alles is moeilijk. En? Als er geen liefde verloren is tussen jou en je werk, zoek wat anders. Ook gemeld dat die auto daar al anderhalf jaar staat. De verhuurder heeft contact gehad met de instanties want begin januari prijkt er fier een prent op de voorruit. En wat sneeuwvlokjes. Het wordt lente en je hoort het gras niet klagen. Dat tiert al minstens 20 maanden welig rondom de stilstaande auto. Nee, niet geparkeerd, het is een onderbroken gele streep. Te moeilijk om uit te leggen. Als pas geleden een stel onverlaten de woonkamerstoelen gewoon in de hal dumpen en daarmee de achteruitgang blokkeren, besluit ik ze maar zelf af te voeren. Niet voor Pap maar voor die vriendelijk buurman in rolstoel. Het is even passen en meten als mijn oog weer op dat zwarte autootje valt. Wat nu?

Kopfoto: prima stoel maar de kringloop heeft zoveel kapsones tegenwoordig dat ze ‘m niet willen hebben. Met bezwaard hart rij ik naar het milieupark.

—

[1] Alternatief voor ‘volwaardige woongemeenschap’ is afspiegeling van de maatschappij.

buurman rijdt illegaal op zwitsers kenteken. Andere auto maakt een deuk in zijn grille maar buurman wuift het uitwisselen van verzekeringpapieren weg.

Zwitsers Kenteken – Top Tip Voor Terroristen

15 augustus, 2023 Leave a reply

Buurman rijdt een decennium illegaal op Zwitsers kenteken rond in Nederland. Veel mensen maken melding bij de politie. Er gebeurt niets. Veilig gevoel hé? [Wel als je snode plannen hebt.]

Dat domme grapje van ‘hard voor weinig’ is inmiddels wel erg sleets. Dan vraag ik toch niet hoe het gaat? Belastingen zijn te hoog, bla bla bla. Moet je misschien niet moord, brand en nieuwe regels – nu! – schreeuwen iedere keer als de krant een misleidend verhaaltje schrijft over wat er mis gaat. Doen ze om aan jou te verdienen, advertentie hier, advertentie daar. Helemaal niet raar.

Stel je eens voor dat je geen belasting hoeft te betalen, hoe heerlijk is dat? Maakt autorijden wel een stuk goedkoper, alleen nog even zelf je weg aanleggen. Die worden tenslotte ook uit onze belastingcenten betaald. Helemaal nu het aardgas op is. Sorry jonkies, vroeger was alles inderdaad beter. Belasting betalen ontkomen we niet aan maar laten we het dan wel eerlijk doen. iedereen weet dat alles duurder wordt, zeker nu. Winkels en fabrieken gooien er graag nog wat extra’s bovenop. Dat is een aanslag op ons rechtvaardigheidsgevoel en niet zo zuinig ook.

Bovenbuurman is niet zo’n fijn mens. Niks deugt en alles is mis. Waarom zijn er nog files en hoezo geen geld voor Rotterdams cultureel erfgoed? Nogal een dappere vraag als je zelf illegaal op Zwitsers kenteken rijdt. Toen ik hier net woonde, lekkage in de kelder. Oen van de technische dienst probeert de standleiding op het achterbalkon te ontstoppen door er met een stok in te porren. Alleen maakt de pijp een haakse bocht. Je raadt het al, precies in mijn kelder. Na zestig jaar is van gietijzer niet veel meer over dan wat plakjes rode roest en blub, in mijn kelder zwemmen vissen. Bij wijze van spreken.

Toen leek bovenbuurman nog sympathiek. ‘Gebruik mijn kelder maar zolang’. Da’s niet nodig, tijd om even naar Ikea te gaan? Moet wat lange stellingrekken hebben om alles op poten in de kelder te zetten zodat het droog blijft voor de onvermijdelijke volgende keer. In die witleren Volvo stationwagen van jou passen ze beter dan mijn Polo. We rijden samen naar de Zweedse woonwinkel en ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Hoe kun jij in Nederland op Zwitsers kenteken rijden? Ik ben expat. In eigen land? Nou was inleiding belastingrecht niet mijn favoriete vak, dit is klinklare onzin. Buurman’s sterrenbeeld is olifant, ik hoor hem letterlijk iedere nacht boven mijn hoofd sjouwen. Maar goed.

volvo zwitsers kenteken deuk verzekering

Niet het type deuk waarvan je zegt: laat maar zitten als een ander er tegenaan rijdt. Tenzij je al jaren vergeten bent om de auto op Nederlands kenteken te zetten.

Iedereen die mij kent, weet dat ik met alles en iedereen babbel. Zodoende kom ik er achter dat diverse mensen bij de politie aan de bel hebben getrokken over buurman’s auto. Een auto importeren is een kostbaar geintje, niet alleen BPM en BTW maar ook milieuheffingen en wat al niet meer. Ondertussen betaal je in Zwitserland een fractie van wat het hier kost. Alleen als je hier woont, mag het niet. Buurman heeft weinig vrienden in ons complex, zijn toptalent is mensen tegen zich in het harnas jagen. Op een gegeven moment gaat hij ook lelijke dingen over mij zeggen. Tsja. Tijdje later, er hadden weer eens wat buren mot, wietcontrole. De een had gezegd dat de ander een wietplantage had. Niet dus. Als ze er toch zijn, bellen ze maar meteen overal aan. Mogen we even binnenkijken? Prima, willen jullie koffie? Boer uit Brabant voor altijd. Trots op. Zijn er nog andere opvallende dingen in de flat? Die rare bovenbuurman van mij. En hij rijdt op Zwiters kenteken. Parkeert zijn auto nooit voor de deur maar op de grote parkeerplaats aan de zijkant. Wordt iedere keer ijverig opgeschreven maar er gebeurt niks.

Na de aanslagen op het World Trade Center in 2001 regeert paniek onze Westerse wereld. Alles kan een bom zijn en iedereen die er verkeerd uitziet is verdacht. Online terugbladerend herken je die gekte onmiddelijk. Ook in 2006 waarschuwt de overheid tegen verdachte auto’s. Dat kan van alles zijn, buitenlands kenteken, verkeerd geparkeerd of te lang op dezelfde plek staan. Nou, dan heb ik nog een tip als je terrorist wil worden: neem een auto op Zwitsers kenteken. Ongelooflijk hoe de politie er nooit wat mee heeft gedaan. Vast niet hun keuze. Als er iets is dat het draagvlak voor belastingen uitholt, is het wel dat. Voor de wet is iedereen gelijk maar dat werkt alleen als er egalitair gehandhaafd wordt.

Buurman was nogal betrokken bij de Van Nelle fabriek. Iedere dag rijdt hij gezellig met zijn Zwitserse Volvo naar het Rotterdamse werelderfgoed om daar amok te maken met welkeender instantie die weigert te begrijpen hoe iconisch het is. En of men maar wil lappen. Waar de financiering vandaan komt is niet zijn probleem. De hoeveelheid geld die nodig is om het voortbestaan van zo’n stuk industrieel erfgoed te garanderen is gigantisch. Dus wordt de boel verkocht. De nieuwe eigenaar besluit een financieel verstandiger koers te varen en er komen kantoren en zalen voor evenementen in. De bomen groeien dan wel tot in de hemel, geld niet aan bomen. Buurman heeft ooit een stichting opgericht met een waarschijnlijk bewust verwarrende naam die bijna hetzelfde is als van de echte Van Nelle fabriek. “Uw stichting is niet de stichting die door de UNESCO bedoeld wordt”, dat soort dus. Op locatie fabriceert hij een kantoortje van stellingmateriaal en kratten of iets dergelijks, afgewerkt met een grote zwarte lap als soort van chic nepbehang. Zien is geloven. Dan klopt de nieuwe eigenaar aan. Om het werelderfgoed te redden wordt van iedereen een bijdrage verwacht, ook van een onafhankelijke stichting zoals die van buurman. Zoiets heet huurpenningen. Ineens geeft buurman niet thuis. Het lukt maar niet contact met hem op te nemen. Na ampele maanden gaan de spullen van zijn stichting in de opslag. Briesend van woede, raast en tiert hij op internet dat het kostbare erfgoed van zijn stichting gestolen wordt, waarschijnlijk om te verkopen voor grof geld. Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Niet waar en niet verstandig. Best leuk als je directeurtje speelt in je eigen tent maar in de grote mensenwereld hebben woorden consequenties. Terecht. Een duidelijke brief van de Van Nelle advocaten volgt waarin buurman wordt gesommeerd zijn woorden terug te nemen of een rechtzaak wegens laster tegemoet te zien. Stel je eens voor: expat-buurman komt in zijn Zwitserse Volvo voorrijden bij de rechtbank op Rotterdam-Zuid. Om Neerlands’ werelderfgoed te verdedigen. Natuurlijk slikt hij zijn woorden in. Ondertussen blijft buurman doorreutelen over het zogenaamde onrecht, zelfverminking is een betere term. Zo erg zelfs dat hem – als directeur van de stichting Werelderfgoed met iets teveel bijna dezelfde naam – de toegang tot het terrein wordt ontzegd. ‘Wegens misdragingen van de directeur’, buurman dus. En dat schrijft hij zelf ook nog eens op Facebook. Misschien zou niet iedereen directeur moeten worden. Zomaar een idee hoor.

Sommige mensen weten niet van stoppen en het vitriool blijft van de digitale muren van de Facebook kooi spatten. Veel respect voor de eigenaar van de Van Nellefabriek die zich immer als een heer gedraagt, onderwijl buurman fijntjes wijzend op het feit dat hij iedere keer het terrein oprijdt in een Zwitserse Volvo, wat in Nederland niet mag. Laat ik daar aan toevoegen de vraag hoeveel buurman echt wenst om een industrieel stukje verleden door te geven aan de volgende generatie en hoeveel het hem gaat om directeurtje spelen voor ego en aanzien. Denk trouwens dat een kantoor opgetuigd in tentdoek daar niet echt bij helpt, maar goed.

Bizar verhaal dat uitstekend illustreert hoe ver het niet optreden tegen fraude met een buitenlands kenteken kan reiken. De meeste mensen hebben weinig moeite met belasting betalen, het is veelal hoe de geinde penningen weer worden uitgegeven die de discussie emotioneel maken. Wat ben ik blij dat Rotterdam geen 22 miljoen gaat betalen voor de start van de Tour de France. Zolang een kwart van de Rotterdamse kinderen in armoede leeft, blijft cultureel erfgoed een luxe. Dat in stand houden betekent dat mensen er zelf voor kiezen om een steentje bij te dragen naargelang. Maar én niet willen betalen daarvoor én dan ook nog in een auto op buitenlands kenteken komen voorrijden is niet echt hoe het hoort.

Wat heb ik geleerd van het hele verhaal? Dat het weinig zin heeft om aan de bel te trekken bij de politie als het gaat over auto’s en overtredingen. Een les die ik snel vergeet als er al twee jaar lang een hardnekkige pukkel in de vorm van een klein zwart autootje bij Pap voor de deur geparkeerd staat. Daarvoor moeten we naar het Brabantse Roosendaal, morgen meer.

Kopfoto: buurman staat beteuterd naar een deuk in de radiator van zijn Zwitserse Volvo te kijken. Een SUV was achteruitgereden en had hem geraakt. Als de bestuurder uitstapt om de verzekeringspapieren in orde te maken, zegt buurman ‘laat maar zitten’. [1]

Naschrift

Hoe liep het nou af met die Volvo? “Die buurman van jou, is dat een marktkoopman ofzo?” Want? Hij heeft allemaal zooi achterin zijn auto liggen. Nee, geen rommel, kostbaar cultureel erfgoed dat bijna verduisterd was door de Van Nellefabriek. Je moet wat als directeur wanneer je van het terrein bent afgegooid. Geintje, ook van dat inpikken, waarom zou de Van Nellefabriek dat doen. Ook zij zijn gebaat bij extra steun. En wanneer het kostbaar was – als in dikke duiten – had buurman het nooit achterin zijn vochtige Volvo gegooid. Buurman blijft maar amok maken. Het bevestigt wat ik allang dacht. Werelderfgoed is niks, buurman alles. Geen grote woorden, dan had buurman na de scheiding ‘zijn’ collectie aan de Van Nellefabriek gedoneerd. Industrieel rentmeesterschap enzo.

—

[1] Het verhaal wordt nog gekker. Als buurman terugkomt van drie weken vakantie in Zwitserland is de auto gemaakt. Het jaar daarop, in 2018, wordt hem de toegang tot het Van Nelleterrein ontzegd. Als directeur van de stichting met de misleidende, bijna dezelfde naam als het echte werelderfgoed, heeft hij zich zodanig misdragen dat hij niet meer welkom is.

[2] Geen idee hoe het precies zit maar daarna hoor ik regelmatig boven mij de bel gaan. Weer een deurwaarder. Allemaal privekosten want het officiele postadres van de stichting blijft de Van Nelleweg.

[3] Het wekt sterk de indruk dat er een innige belangenverstrengeling is tussen de privéfinancien van mijn buurman en die van de stichting waarvan hij directeur en enig bestuurder is.

[4] Als klap op de vuurpijl wordt een tijdje later de garage die hij hier in ons complex huurt, met veel machtsvertoon ontruimd. Politie, deurwaarder, slotenmaken, verhuiswagens en verhuurder. En weet je wat er in staat? Bijna niks, ja een paar winterbanden. Hoezo expat?

[5] Een jaar nadat hij als directeur af is gezet, begeeft de accu van zijn Zwitserse Volvo het. Staat hier maandenlang voor de deur maar buurman heeft zelfs geen paar honderd euro om een nieuwe te kopen en de auto verdwijnt. [6]

[6] Bedrijven, grote stichtingen en verenigingen moeten jaarlijks verantwoording afleggen over hun financien. Hoog tijd dat die plicht ook in beperkte mate gaat gelden voor kleine stichtingen. Wat hier gebeurd is, is absurd.

[7] En als afsluiter dit nog. Na de lekkage in de kelder biedt buurman aan om mijn spullen zolang in die van hem te zetten. Ik gebruik ‘m toch niet. Heel vriendelijk maar niet nodig. Andere buurman, een electricien begint voor zichzelf. Neem mijn kelder maar. En als de spullen er een tijdje instaan, wil buurman ineens huur, 15 euro per maand. De nieuwbakken ondernemer kiest eieren voor zijn geld en neemt in plaats daarvan een garage. Ben in mijn leven weinig mensen tegenkomen die minder sympathiek zijn dan buurman.

Jill Scott tijdens het North Sea Jazz festival 2023

North Sea Jazz 2023: het Heetste Muziekfeest van Nederland

12 juli, 2023 Leave a reply

Letterlijk

Ja, ja, ook figuurlijk. Wat dacht je dan?

[Op zoek naar het verslag van 2022? Klik hier voor het Noordzee Fietsen Festival 2022.]

Nieuw, nu nog beter. North Sea Jazz Festival 2023, dit keer krijgt GJ twee hoeders – bewakers iemand? – mee. Wat kan er nog fout gaan? Niets, nul komma noppes. En toch weer hetzelfde oude liedje. Hoe zou het komen.

Zingen kan ik niet, dansen ook niet, maar meezingen zonder de tekst te kennen lukt mij als de beste. Achteraf ben ik maar wat blij dat Lionel Richie diepe angst voor corona heeft en Neil Rodgers van Chic het van hem overneemt. Wat heeft die man er zin in. Als iemand een feestje kan bouwen, is hij het. Dit jaar gaan we weer op zaterdag en zal Tom Jones de avond afsluiten. Iemand moet het doen, anders liggen we allemaal om 11 uur in bed.

Ooit een briljant wetenschappelijk onderzoek gelezen, OK de samenvatting dan. Wanneer krijgt iemand verzamelwoede? Geloof het of niet bij twee stuks. Of het nou luciferdoosjes of Barbiepoppen zijn, het omslagpunt ligt net na een stuks. Misschien dat het zo ook gaat met tradities. Wanneer wordt iets een traditie? Interessante vraag want mijn oudste hoeder is nogal van het tradities kweken. Rond twee uur die zaterdagmiddag, na het ontbijt op een zonnig terras gelijk vorig jaar, vraag ik of dit voortaan een North Sea Jazz traditie is. ‘Ik denk het wel’. En zo zal geschieden, betekent in ieder geval dat mijn vrienden en ik nog vaker naar NSJ gaan. Tijd om te vertrekken maar ondanks dat mijn senior begeleider en ik de buurt op ons duimpje kennen – we waren vroeger huisgenoten in de straat om de hoek – raken we elkaar meteen kwijt. Ach iets met repetities en de grote finale. Heb nog even de tijd genomen om een foto te maken van weer een hoge flat, een stad als Rotterdam heeft dat nodig. Hoe meer betonkolossen, hoe beter. Dan vinden we elkaar terug en peddelen zachtjes met de stroom mee over de Erasmusbrug langs de metrobaan naar Ahoy. Fietsen bewaakt geparkeerd en voor we het weten staan we binnen. Krijgen nog even een muntje in ons handen gedrukt en dan. Mijn andere hoeder is voor het eerst op North Sea Jazz en we lopen de centrale hal in waar Leo Blokhuis iets staat te vertellen. Ik offer mij op om drinken te halen en dan blijkt dat het muntje voor een bekertje is. Iets met het milieu enzo. Je moet lang in de rij staan voor je wat mag bestellen en ik raak aan de praat met een stel. Zij zit in een electrische scooter. Het terrein is over het algemeen erg rolstoelvriendelijk maar niemand weet of er ook laadpunten voor mindervaliden zijn. Klinkt logisch maar ik ben nog nooit een infostand tegengekomen. NSJ is vooral zelf zoeken.

North Sea Jazz festival Rotterdam 2023. Bezoekers komen met de bus naar Ahoy.

Of je neemt de fiets.

Onderweg naar het North Sea Jazz Festival 2023 op de fiets. Dit is station Maashaven.

Kun je nog een beetje van Rotterdam genieten. De Maassilo bijvoorbeeld waar een tijd discotheek Now & Wow heeft gezeten.

Als ik terugloop met drie drankjes, babbelt Leo Blokhuizen nog steeds. Mijn eerste keuze is Naft en mijn vrienden zijn ook wel klaar met meneer B. Mocht je het decembergevoel missen deze kokendhete acht juli, op Netflix is er een documentaire over Wham. Inderdaad gaat ook over die ene plaat, ja die. Wij lopen naar buiten en floep, mijn begeleiders kwijt. Ik hen of zij mij is niet helemaal duidelijk. Het is een uur of vier ’s middags, buiten is het 32 graden en geen wolkje aan de hemel. De zon schijnt genadeloos op het podium en een handvol rode kreeften die beweren uit Belgie te komen, gaan er volledig voor. Hun fusie tussen house, jazz en blaasinstrumenten is helemaal te gek. Ondanks de hitte staat iedereen mee te dansen en juichen. Chapeau heren. Ik zal het maar meteen zeggen, beter wordt het niet vandaag. Mijn begeleiders zijn ondertussen licht bezorgd en sturen een blij-kijkende selfie. ‘Wij zijn bij Naft.’ Ik ook. En nu?

North Sea Jazz Festival 2023, Belgische house jazz van Naft

Naft uit Belgie met hun combinatie van diepe bas en veel blazers. House en jazz. Wegkoken maar toch doorgaan. ‘Als wij zweten, jullie ook.’ Mijn favoriete act op North Sea Jazz 2023.

Dit jaar weinig tijd om een programma samen te stellen. Op basis van de beschrijvingen heb ik gretig van alles bij elkaar geklikt. Snarky Puppy is de volgende. Schijnt heel gaaf te zijn, zeker als je broer er in speelt. Hé Pup, ik wist niet dat jij op het North Sea Jazz festival optreedt, Snarky Puppy. Dan bliept mijn telefoon, een enthousiast bericht van mijn begeleiders dat ze ook in de zaal zitten, tweede ring rechts. Daar heb je veel aan. Mijn broer stuur ik een foto. ‘Ik wist niet dat je zo populair was, de zaal zit vol’ En even later ‘maar jou zie ik niet.’ Snarky Puppy mag dan wel fantastisch omschreven zijn in de festivalgids, ik vind het een beetje tam. En van al die jaren-70 ZZ-top gitaren hou ik ook niet echt. Maar dat is ook de charme van dit festival, er is zoveel keuze. Trondheim Jazz Orchestra is de volgende.

North Sea Jazz festival 2023: Snarky Puppy volle bak

[Snarky Puppy] ‘Wij zitten tweede ring rechts.’ Word ik nu in het ootje genomen door mijn bewakers? Wat denkt u lange meneer met pet op? Dacht ik ook.

Eclectisch is een moeilijk woord als je over muziek praat. Van alles het beste maar wat als smaken verschillen? Nog steeds 32 graden en hartje zomer maar weer komt dat kerstgevoel opborrelen. Iets met liedjes zingen in de Alpen en de familie Von Trapp. Oh ja, ik weet het al weer, the Sound of Music. Iets te zoetsappig dus laat maar. Even wat drinken, ik ben in 12 uur tijd een keer naar de wc geweest, en nee dat heeft niks met kerst te maken. Stuur mijn vrienden een bericht of het misschien een idee is om straks samen wat te eten. Da’s een goed plan. Terwijl ik drink kijk ik op mijn concertkalender. Hebben ze nu alles wat al afgelopen is, verwijderd? Ik had toch veel meer dan drie dingen staan tot het einde? En waar is Jill Scott gebleven, ze heeft toch niet afgezegd. Vorig jaar Erykah Baduh gezien, fenomenaal. Dit keer verheug ik me op Jill Scott. Aan de officiele app heb je niet veel. Weg is weg. Op internet lees ik dat eerder die week Jill Scott het Amerikaanse volkslied zong met een eigen tekst die het slavernijverleden van de Verenigde Staten benadrukt. Amerika is furieus. Misschien dat ze daarom heeft afgezegd. Ik loop nog even hier en daar naar binnen en eet dan een hapje met mijn vrienden.

Staples Jr. Singers

2023-07-08-191620-North-Sea-Jazz-2023 True Loves

De True Loves stonden niet op mijn lijstje maar per ongeluk val ik met mijn neus in de boter.

Om zes uur wil ik Marcus Miller zien en de Staples Jr. Singers. Somi was om half zes maar dat lukte echt niet meer. En om half zeven Abdullah Ibrahim en zijn trio – en Olivia Dean. Een teksflard van Het Goede Doel schiet me te binnen: ‘zoveel te doen.’ Niet echt North Sea Jazz materiaal. Doe Maar zou wel gepast hebben. Enfin, het is ook wel fijn om met je vrienden wat te eten op een festival. Samen uit, samen thuis tenslotte. De agenda wordt aangepast en we gaan met z’n allen op zoek naar de Hudsonzaal. En binnen drie seconden ben ik ze kwijt. Ze doen het erom. Dan krijg ik een appje ‘wij hebben samen de Hudson gevonden.’ Ik inmiddels ook maar met dit warme weer en al die energie in de lucht die nog moet ontladen, heb ik weinig rust en zoek iets stevigers dan het Abdullah Ibrahim Trio. Ik beland buiten en luister naar het laatste gedeelte van The New Staple Singers. Erg goed. Inmiddels staat Jill Scott ook weer op het programma, zal wel een computerstoring zijn geweest en blij haal ik wat drinken als ik de True Loves hoor. Dat is fijn. Het enige wat ik hoef te doen is me om te draaien en blijven staan. Wat een heerlijk feestje. Warm.

2023-07-08 19;35;18 North Sea Jazz 2023 het is zo warm dat de haarverf smelt

‘Hij is weer terug!’ Het is zo warm dat de haarverf smelt. Rudi Giullianni momentje zullen we maar zeggen. Maar waarom dragen zoveel mensen t-shirts van andere festivals?

Even later is het nog steeds warm. De man voor mij raakt in paniek. Er druipt iets in zijn nek en dat is geen aardolie. Het is zo heet dat z’n haarverf begint uit te lopen. Hij rent naar de WC en ik hoef eindelijk mijn lach niet meer in te houden. Oh jongens. Maar het is en blijft warm dus nog wat drinken voor Jill Scott begint. Twintig minuten voor tijd moet genoeg zijn. Niet dus. Helemaal vol, staan kan gelukkig ook. Voor haar ben ik gekomen. De temperatuur blijft maar stijgen in de zaal en het wordt steeds benauwder. Jill Scott opent met te vertellen dat ze wat nummers van haar eerste album gaat spelen. Of wij dat willen? Zelfs ik maak betere grappen. De kracht van Jill Scott schuilt in haar teksten, ze is echt geniaal. Beste zomerplaat ooit? Family Reunion van haar tweede album. Scott begon als gesproken woordartiest en dat merk je. Closure van haar album Woman uit 2015 is ook briljant. Enfin vanavond live dus. Niet wat ik ervan verwacht had. Het geluid is maar zo zo, misschien speelt de hitte haar ook parten. Ik ben halverwege even de zaal uitgelopen om bij te komen, dan moet het op het podium nog veel warmer zijn. In haar achterhoofd zit misschien ook de controverse over het volkslied en – zeker voor mij – de kracht van Jill Scott zit in haar teksten. Daar krijg je heel moeilijk wat van mee. Ik hoorde overigens wel Golden van haar tweede album dus een beetje in de war. Maar zo blij dat ik haar heb gezien en gehoord, helemaal fantastisch. Dank je wel.

2023-07-08-212841-North-Sea-Jazz-2023-Ahoy-Rotterdam-Jill-Scott

Jill Scott treedt op.

Inmiddels zijn we elkaar alledrie kwijt, ja zelfs mijn vriendelijke bewaking heeft elkaar uit het oog verloren. Senior zit even te chillen net buiten de Radio 2 stoelen. Het is een van mijn grote irritaties, de publieke omroep als een profiteur die overal bij is. Verzin zelf eens wat. En als je dat niet lukt, zorg in ieder geval voor mensen die passie hebben voor wat er op een festival gebeurt, niet van die trekpoppen die het als ellendig werk zien. Zo jammer. We hergroeperen voor nog wat te drinken en besluiten extra vroeg naar Tom Jones te gaan. Dat wordt vast nog veel drukker dan Jill Scott. Rond half elf is de zaal al grotendeels gevuld. We bemachtigen nog een plekje ergens bovenin en wachten. Bovenin is het warmer dan op de vloer maar we bijten door. Stipt kwart over elf trapt Tom Jones af.

2023-07-08-231722-North-Sea-Jazz-2023-Ahoy-Rotterdam-Tom-Jones

Wie anders dan Tom Jones?

Of je nou wel of niet van z’n muziek houdt, de Brit is een geniale showman. Met de nodige dosis zelfspot. Hij zet in met een rustig nummer en de zaal schiet in de lach als de tekst aanbeland bij ‘I’m getting older’ [ik word ouder]. Wereldklasse van de 83-jarige muzikant. Petje af. Zijn eerste hit was in 1964 zo vertelt hij en iedereen kent het. ‘It’s not unusual’ is een aardig deuntje maar klinkt vanavond tam en plat. Veel orkest en minder Tom Jones. De stem is nog steeds magistraal en ik geef het je maar te doen, als 80-plusser het North Sea Jazz festival afsluiten in zo’n hete tent. De nummers zijn gelukkig niet geremixt maar wel vergemakkelijkt voor de zanger. Het is gewoon niet mijn muziek, zeker niet zo. Da’s geen kritiek want wat Tom Jones op het podium presteert die zaterdagavond, doen weinigen hem na. Hij zingt niet alleen zijn eigen hits maar ook die van anderen, gelukkig. Na vijf kwartier is het over. Die man moet leeg zijn van binnen maar wat een respect heb ik voor hem.

2023-07-08-232551-North-Sea-Jazz-2023-Ahoy-Rotterdam-Tom-Jones. Alles voor de sociale media. Waarom kom je dan?

Blijf het bizar vinden. Liever met je telefoon filmen dan genieten van de muziek. Jammer dat je geen likes kunt eten anders zou er geen honger meer zijn in de wereld. Goed hé, die sociale media?

Tegen het einde van zijn optreden dwalen mijn gedachten af. Zoveel te zien en dat is maar een dag. Ondanks dat er minder hele grote namen waren dan voorgaande jaren baal ik toch een beetje. Shirma Rouse en Róisín Murphy heb ik moeten missen, nog jammerder vind ik dat ik het optreden van saxofonist Lakecia Benjamin niet heb gezien. Ook de soulformatie Gabriel met zanger Jacob Lusk – winnaar van American Idol – moet hoognodig naar Rotterdam terugkeren in de toekomst. Al doen ze het alleen maar voor mij. Zal wel meevallen. Voor zulke muziek staan mensen in de rij. Trouwens, American Idol hé, kennen jullie Jennifer Hudson? Zij heeft wel deelgenomen maar nooit gewonnen. Nu zit ze in de jury van het programma. Een van de meest fabuleuze stemmen ooit. Zoek maar eens naar de clip van haar en Tom Jones waarin ze samen ‘It’s a man’s world’ zingen. Allebei even geniaal. Wat een leuke dame trouwens. Als zij nou eens naar North Sea Jazz komt. En Lisa Fischer want die staat ook bovenaan mijn wensenlijstje. Weet je wat? Als zij niet komen, ga ik nooit meer naar NSJ. Nooit. Echt waar.

2023-07-09 00;56;46 North Sea Jazz 2023, de laatste bus naar het station

Laatste bus naar Centraal Station. Of je neemt de fiets. Waarom denk ik ineens aan Last Train to Trans Central van the KLF?

Kopfoto gemaakt tijdens het optreden van Jill Scott. Betekent niet dat ze van m’n lijstje af kan. Zo werkt het niet met muziek. Gelukkig maar.

—

[1] Tijdens het avondeten ga ik op zoek naar vruchtensappen. Niet te vinden. Uiteindelijk verdwaal ik in een soort van kunsthal. Zonde van de ruimte. Er is duidelijk plaats voor nog veel meer musici.

2023-07-08-191620-North-Sea-Jazz-2023 kunsthal

Hier hebben ze duidelijk geen vruchtensap. Waar ben ik eigenlijk?

Mooi schilderij en ik weet dat kinderen duur zijn. 5.000 euro. Maar om de kosten nou terug te verdienen met het geklodder van je kleine op de peuterspeelzaal. En dat op het North Sea Jazz festival.

[2] Natuurlijk raakte ik mijn hoeders meteen na het avondeten weer kwijt. Fijn zo’n appje dat jullie samen de Hudson hebben gevonden. Ik inmiddels ook, maar wel nadat ik hier verdwaalde. Wat is dit nu weer? De techno-jazz kelder? En ik maar denken dat ik een sluiproute heb gevonden.

Waar ben ik nu weer in hemelsnaam beland?

[3] Geef de schuld maar aan de overduidelijk onbegrijpelijke plattegrond. Net zo onnozel als die van vorig jaar.

2023-07-08 20;02;02 North Sea Jazz 2023 Ahoy Rotterdam, onbegrijpelijke plattegrond festival map

Zelf als de hele plattegrond op het scherm van mijn foon zou passen, blijft ie onbegrijpelijk. Soit.

[4] Een van de weinige wanklanken was deze meneer, een officiele fotograaf. Centrale hal is erg druk en ik zet de drankjes tussen mijn voeten om een foto te maken. De man loopt mij omver, slaat bijna mijn telefoon uit mijn handen en draait vervolgens boos om omdat ik niet opzij ga. “Wat is dat nou?” roept hij in m’n gezicht. Zag ‘m niet eens aankomen en ik ben een paar seconden verbijsterd. Absoluut niet netjes, zeker niet als het je werk is. Dan zie ik ‘m de volgende opzij douwen. Drankjes weggezet en ‘m achterna gerend. Geen idee waar hij heen gaat maar in de tijd dat hij nog drie mensen wegduwt, leg ik dezelfde afstand af zonder ook maar iemand lastig te vallen. Dan komen we in een halflege zaal waar momenteel niemand optreed en ik trek een sprintje. Als ik ruim voor lig, draai ik me om en wacht op hem. Neem aan dat hij als fotograaf superblij is dat hij ook een keer aan de andere kant van de lens staat. Blijkbaar niet want hij probeert met zijn hand zijn gezicht te verbergen maar er is geen ontkomen aan. Klik. Ik zeg dank je en loop weg. Hopelijk heeft hij zich daarna wat meer gedragen. Ongelooflijk.

2023-07-08 20;02;02 North Sea Jazz 2023 Ahoy Rotterdam, onbeschofte fotograaf

Een zwart balkje leek me overdreven. Foto een beetje wazig gemaakt. Zie ik het weer, word je beroemd. Bedank de artiesten en mijn medefestivalgangers maar voor mijn coulance.

[5] Stel dat Doe Maar had opgetreden op het North Sea Jazz festival vandaag. Hadden ze dan 32 graden of 32 jaar gezongen?

[6] Plannen is zinloos maar zonder overleef je het North Sea Jazz festival helemaal niet. Hier mijn futiele poging.

IJskoud Kinderkapitalisme

21 juni, 2023 Leave a reply

Jong geleerd en dan?

Het is zomer, tijd voor een kil verhaal. Vandaag niet over hutspotijs, er is ook geen waterijsalarm maar over jong geleerd, oud gedaan.

Weet niet wat de ijsjes bij jullie op het werk kosten, hier op school twee voor 90 euro. Ja, je leest het goed. Vier bolletjes voor 90 euro. En contant betalen zegt het menneke. Niks geen genep met mijn gsm. Pijnlijke situatie begint zich te ontvouwen maar gelukkig is zijn moeder klaar met haar gesprekje met de juf en gaat de jonge ijsverkoper huppelend aan het handje mee naar huis.

Pfff. Dat ging maar net goed.

U zegt 15 procent inflatie? Vergeet het maar, eerder 5.000 procent. En de ijsjes zijn niet om te eten. Maar ze smelten ook niet. Dit is het goede leven, zeg nou zelf.

Boris en de Britse Blondine-democratie

13 juni, 2023 Leave a reply

Blondine [M/V] maar in dit geval vooral manpoedel

‘Op een onbewoond eiland
Loopt niemand voor je neus’

Britten weten alles beter. Tenminste voor Brexit deed wat het moest doen, de eilanden afsnijden van de belangrijkste levensader, de rest van Europa. Handelsverdrag met Antartica altijd leuk, alleen jammer dat pinguins geen Engels kunnen lezen en schrijven. [2] En maar stug volhouden dat alles goed komt als je je kop in het water duwt. Ja lieve lezers, Groot Britannie is een verzameling eilanden – maar wel een waarin de afvalligen toch voor de makkelijke weg kiezen. Je hoofd in het zand steken is een stuk moeilijker. Zal wel komen door de eindeloze kustlijn.

Londen heeft niet veel kust, ze hebben er nauwelijks zwembaden. Wel een rivier trouwens waar een burgemeester die lijkt op een geblondeerde poedel ooit het briljante plan had om een dure parkbrug – park, brug, een beetje van beiden – te bouwen. Toen dat plan mislukte werd hij maar premier van Groot Britannie. Dat is een hondenbaan, dus de mannelijke blondine regelde het vertrek van Groot Britannie en werd vervolgens afgeserveerd. Achteraf meer dan terecht als je leest hoe hij zich misdragen heeft tijdens corona.

Tijdens het bewind van Boris Johnson kwamen een aantal grote Europese voetbalclubs met het plan voor een loterij zonder nieten, een gesloten voetbalcompetitie waar ze nooit uit weggestuurd konden worden. Een beetje zoals het professionele sportcircuit in Amerika waar er geen toe- of uittreding tot de belangrijkste sportdivisies bestaat. Voor het geval u nog niet doorhad dat Amerika toch wel aardig wat trekjes van een socialistische heilstaat heeft. De Britse premier Johnson dreigde zelfs wetgeving in te voeren om de superleague om zeep te helpen. Voorlopig wordt het ‘m niet maar zeg nooit nooit.

Nadat hij onceremonieel uit Nummer 10, het Britse Witte Huis, alleen is het zwart, wordt gekukeld, mag Bojo als oud-premier een lijstje van mensen indienen voor zijn ontslag, de Honors. Klinkt niet helemaal logisch, maar dat is het ook niet. Mensen die voorgedragen worden voor een peerage krijgen dan de titel Baron of Baroness, een adelijke aanspreekvorm die recht geeft op zitting in het Britse Hogerhuis, zeg maar de Eerste Kamer. Met als bijkomend voordeel over vier jaar geen gezeur, het is kleven voor het leven. Waar Nederland de adel langzaam laat uitsterven, alleen mannen kunnen de adelijke titel nog doorgeven aan hun kinderen, merkwaardige keuze maar goed, heeft men het in het Verenigd Koninkrijk nog steeds hoog in de bol van de adel. Zo’n benoeming is een bedankje voor gewezen vriendendiensten. Je zou zeggen dat zoiets niet te verkiezen is in een moderne democratie maar het verleden blijft zich roeren.

Wel gek hoor wanneer je als 31-jarige buitengewoon adviseur [1] – en dus nog nooit een echte grote mensenbaan hebt gehad – tot Baroness wordt benoemd en zo voor het leven regeert over the common people. Het gepeupel is zeker geen excellente vertaling maar geef het een paar decennia en niemand kijkt me er meer op aan. Charlotte Owens [V] is zo’n blonde jongedame op het lijstje [Engels, €] van medeblondine Boris [M]. Op dit moment heeft het Britse Hogerhuis 776 leden en het Europese Parlement 705. En daarom verlaat je de EU?

Verkiezingen zijn stom, geen verkiezingen zijn nog stommer. Denk je dat je ooit nog een mooie wedstrijd ziet in de Superleague als er niets op het spel staat? Feyenoord is een club uit Rotterdam, u weet wel opgestroopte mouwen en zomercarnaval, daar zal zoiets nooit gebeuren maar neem een willekeurige club in een grote stad met een [eindelijk] gelijkwaardige grasmat en stel je eens voor dat minister-president Rutte bepaalt wie daar in het eerste elftal mogen spelen. Soort van dank-je-wel voor de mensen die hem al die jaren in het zadel hebben gehouden. En zeg nou alsjeblieft niet Ferdinand Grapperhaus, ik smeek je. Dat krijg je ervan. Loesje zei het al: als democratie echt werkte, hadden ze hem allang afgeschaft.

Kopfoto gemaakt door Benjamin Elliott, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

—

[1] Buitengewoon adviseur? Er zijn heel wat managers gesneuveld met meer plausibele omschrijvingen dan buitengewoon adviseuse op hun declaraties maar ach Mathijs van Nieuwkerk moet weg [terecht] en minister Dennis Wiersma mag aan zijn problematiek werken. Woest word ik daarvan.

[2] Overigens las ik wat ongesubstantieerde berichten dat Charlotte Owens niet meer dan een veredelde kinderjuf is. Nou hebben alle politici zo iemand nodig maar in dit geval een kinderjuf voor mensen tot een jaar of 18. Wel waardevolle ervaring als je barones voor het leven wordt.

[3] En ja, handelsverdrag met Antarctica is natuurlijk een pijnlijk grapjes gezien de koloniale historie van Groot Britannie. Vroeger zeiden ze dat de zon in het wereldrijk nooit onder ging, tegenwoordig zijn ze niet meer zo zonnig.

[4] Die Brexit zit de Britten toch niet helemaal lekker. Sadiq Khan, de linkse opvolger van Boris Johnson als burgemeester van Londen, mag op de zevende verjaardag van het Brexit-referendum de Europese vlag niet meer hijsen [Engels] op het stadhuis. De rechtse regering heeft snel de spelregels veranderd. Andere vlaggen mogen wel, van elk land of een willekeurige sportclub. Of de Kinderen-voor Kinderenvlag ook mag? Goeie vraag.

[5] Als ik de baas was, zou ik gewoon de vlag van de EU ophangen aanstaande vrijdag. Nee domoor, dat is de nieuwe vlag van Oekraine, je moet beter naar je kinderjuf luisteren meneer de minister. Geeft zo’n bestuursblaag je een grote mond en zegt nietes, ben eerlijk. ‘Klopt, was een Ikea-vlag. Iets fout gegaan met wassen.’ We weten tenslotte allemaal dat de Ikea-kwaliteit van vroeger niet meer bestaat. Ikea-vlaggen van de Action zijn van betere kwaliteit dan het origineel.

[6] Je zou zeggen dat de enige vlag die je een tijdje niet mag ophangen, de Russische is, maar nee hoor.

gert-jan.org

VIR AUDAX VIR BEATUS EST