afbeelding: kind met hoofd in taart als metafoor voor politici hebberig naar het pluche

Politici: Hoe Kom Je Er Vanaf?

Pluche plakt prima, ja toch PvdA’er Lodewijk Asscher?

Je pleegt een keer een bankoverval – OK afgezien van die keren dat ik niet betrapt ben – en ineens is er is geen bancaire instelling meer die je aanneemt. Hoezo? Bitcoins zijn digitaal, die kun je niet stelen. Was ik maar de politiek ingegaan.

Hét kenmerk van de moderne democratie: iedereen die anders is, valt buiten de boot. Een definitie van anders wordt helaas niet verstrekt. Ze varieert al naar gelang het algemeen [ambtelijk] belang. Je zult maar anders zijn en kleur moeten bekennen. Kip, ik heb je. Daar weet de Belastingdienst wel raad mee. In het kader van de nationale veiligheid wordt je preventief als fraudeur aangemerkt. Dat je kinderen niet meer te eten hebben, is een kleine prijs. Het gaat om het grote plaatje, niet zeuren. Ondertussen krijgen ambtenaren wel ongevraagd – en als eerste – 360 euro per jaar om thuis te werken. Als mijn blog echt anoniem was, had ik daar een grap over gemaakt.

Links van het politieke spectrum zijn ze tegen profiteurs, rechts net zo goed. Het enige verschil is de definitie. Nee, niet wie profiteert het meest. Politieke profiteurs worden namelijk nooit bestraft. Toen ik bij de bank solliciteerde die ik beroofd had, was mijn argument dat ik de beste, meest aangewezen persoon was om de rommel op te ruimen. Heb het tenslotte zelf gemaakt. Ze trapten er niet in, gelukkig maar.

Stel je eens voor dat president Trump had gezegd: onder mijn leiding is het een rommeltje geworden in Amerika, daarom ben ik de aangewezen persoon om de boel weer recht te trekken. Een tyfoon aan hoongelach zou hem ten deel zijn gevallen. Nu Lodewijk Asscher hetzelfde heeft geprobeerd, hij wil blijven plakken voor een “rechtvaardiger” samenleving, is het doodstil. Erger nog is het bericht in de NRC dat “de gehele Kamerfractie en partijprominenten als Ahmed Aboutaleb en oud-voorzitter Hans Spekman schaarden zich achter Asscher.” Vroeger had je Kinderen Voor Kinderen, nu Pluche Voor Pluche (Voor Altijd). Zelf zegt Asscher in zoveel woorden dat het of niet zijn schuld is of hij er niks aan kon doen, wat de noodzaak om hem te ruimen nog dringender maakt.

„In mijn analyse is die affaire een voortvloeisel van tientallen jaren aan gestapeld wantrouwen.”
– Lodewijk Asscher

Iemand die niet flink genoeg is om echt de verantwoordelijkheid te nemen is al helemaal niet geschikt om mee te bouwen aan een “rechtvaardiger samenleving.”

Als politicus ben je gewend van twee walletjes te eten. Gaat het goed, komt het door jouw briljante leiderschap. Gaat het slecht – laten we zeggen een gevalletje racistisch profileren omdat het kan – zijn het verdwaalde schapen die tot aan het hoogst echelon zelfstandig gehandeld hebben. Ondanks het feit dat jouw alomstralend leiderschap altijd tegen was. Dwarsliggers, dat zeg ik. Een simpeler iemand zou denken: waar doen ze het voor?

Je wist het niet. Je wilde het niet. Kies maar. Een van de twee, maakt niet uit. Toch gebeurt het. Heeft niks met jouw leiderschapskwaliteiten te maken. Politiek is nou eenmaal onvoorspelbaar, vooral als je ineens een grote-mensenbaan hebt. Hoe dan ook, de – onze – belastingdienst terroriseert jarenlang burgers door ze alvast te verdenken en te straffen. Hoe het zit, zoeken we later wel uit. Omdat de rechterlijke macht erin meegaat is niemand schuldig. Hun uitspraken bevestigden dat laaggeplaatste, individuele ambtenaren niets te verwijten valt. Die logica stijgt PVDA-leider Lodewijk Asscher naar het hoofd. Onder mijn leiding hebben ambtenaren hoog en laag er een dictatuurwaardig rommeltje van gemaakt. Vrees niet. Mijn ervaring met het verantwoordelijk zijn voor ellende-creatie bij belastingbetalers, maken mij de beste persoon – ook in democratisch opzicht – om puin te ruimen. Daarom stel ik mij herverkiesbaar. Stem op mij. Voor een rechtvaardiger Nederland.

,,Ik hoop vurig dat op 17 maart een sterkere PvdA wordt gekozen, omdat ik denk dat dat essentieel is voor een eerlijke toekomst.’’
– Lodewijk Asscher

Je moet maar durven. Geldt trouwens ook voor de krant die het zonder blikken of blozen afdrukt.

Pluche kent geen schaamte, alleen het grote graaien, meer graaien en ikke, ikke, ikke. Samengevat: Asscher wist van niks. Het is niet zijn schuld. Hij was dan wel de baas maar kon er niks aan doen. Hij kan best doorgaan. De geloofwaardigheid van de democratie is niet in het geding – hé gelukkig, ik maakte me al zorgen. Asscher voelt zich niet beschadigd (genoeg). Ambtenarij laat de politiek weer in de steek. Als. Dan. Maar ja. Samengevat: er is altijd wel een reden om geen verantwoordelijkheid (en inkomensachteruitgang) te nemen.

Overigens extra pijnlijk dat het gebeurt onder toezicht van iemand van het linkerkant van het politieke spectrum. Als afgeserveerd conservatief politicus kun je altijd nog het bedrijfsleven in. Gelukkig heeft Links daar een antwoord op: het Peter Rehwinkelmodel. Welk duurbetaald baantje wint Lodewijk Asscher – een toptalent dat niet voor het algemeen bestuur verloren mag gaan? Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Misschien moet ik toch nog maar een keer bij die bank solliciteren.

Kopfoto gemaakt door Henley Design Studio, gevonden op Unsplash en Mockaroon, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*