Over superiereure mannelijke obsessie gesproken

Vandaag het eerste van zeven drogredenen voor gedwongen anti-conceptie. Ik verklap vast dat het een cirkelredenatie is. En het snijdt geen hout.

Kleine kinderen zijn dol op Spiderman. Waarom meisjes en jongens van vijf of zes jaar de menselijke spin die in een vrolijk rood-blauw pak langs gevels kruipt zo leuk vinden, weet ik niet. Spiderman is een superheld, een stripfiguur verzonnen door Stan Lee. Zijn motto: met bijzondere machten en krachten komen ook buitengewoon grote verantwoordelijkheden. Denk eens zonder de gebaande paden, kinderrechter bijvoorbeeld.

Cees de Groot is oud-kinderrechter en komt om de zoveel tijd – als de blaadjes van de bomen vallen – weer met zijn plan voor verplichte anti-conceptie bij gevallen vrouwen. Een paar weken geleden, het is oktober 2020, is het weer zover.

In 2018 wordt Gert-Jan 50. Om het online te vieren – zo doe je dat tegenwoordig – pen ik wat observaties neer. Opmerkingen over grote mensen, kleine mensen en de belangrijkste voedselgroepen. Dat de wereld oneerlijk is, heb ik me na een halve eeuw, zuchtend een tikje bij neergelegd. Maar politici die niet deugen, nooit. In 2016 is Hugo de Jonge wethouder in Rotterdam en praat over vrouwen als tweederangsburgers. “[Vrouwen] van wie al meerdere kinderen uit huis zijn geplaatst, en die dan zwanger blijven worden, net zolang tot ze er eentje mogen houden.”

Tot ze er eentje mogen houden? Zo barbaars dat de honden er geen brood van lusten. Die uitspraak toont aan dat Regent De Jonge het zelfs aan het meest basale, primaire inlevingsvermogen ontbreekt. Geen wonder dat Harteloze Hugo in 2020 voor het aanblijven van knuffelminister Ferd Grapperhaus én een twee-standenmaatschappij der wel- en niet-coronagevaccineerden, is.

Toch is Hugo niet de enige die vindt dat niet iedereen in Nederland onder gelijke omstandigheden gelijk behandeld hoeft te worden. Hebben zijne excellentie en ik in ieder geval gemeen dat Artikel Een van de Nederlandse Grondwet erg praktisch en flexibel is.

Cees de Groot wil al jaren gedwongen anticonceptie voor gevallen vrouwen. Wat gevallen vrouwen precies zijn weet ik ook niet, maar Cees vast wel. In 2017 geeft de NRC hem een podium om zijn schotschrift van zeven punten te publiceren. Ik heb “sommige vrouwen mogen geen moeder worden” eens nagelezen. Het is een meer dan misleidende verzameling van woorden. En nog incoherent ook. Foei meneer de oud-rechter.

De Groot sluit zijn inleiding af met de woorden: “zeven argumenten voor verplichte anticonceptie.” Eerlijker is: zeven redenen voor een wet op gedwongen anti-conceptie. [1] Dat is namelijk wat De Groot zegt. Helaas leidt verhelderend taalgebruik tot een cirkelredenering. Het eerste argument voor een wet op dwangmatige anti-conceptie is dat wetgeving dringend nodig is, vrij vertaald: daarom dus! Een wet is nodig omdat een wet nodig is? Niet echt een sterke openingszet.

Cees probeert het uit te leggen en onthult daarbij terloops zijn ware aard. De oud-kinderrechter is een ervaren, smerig juridisch straatvechter, gelukkig niet een erg goede. In de inleiding spreekt De Groot over een prostituee die constant zwanger wordt “omdat ze een klantenkring bedient die de voorkeur geeft aan seks met een zichtbaar zwangere vrouw.” Misschien moeten we haar klanten straffen. Hard, keihard.

In de inleidende schermutselingen wordt de professionele lichtekooi nog slechts gekenschetst als schizofreen. Omdat slechte mensen nou eenmaal slecht zijn – en dus een gemakkelijk doelwit – gooit De Groot er in het eerste argument terloops nog een gevalletje drugsverslaving bij. Schijnt veel voor te komen bij prostituees die bewust zwanger worden vanwege hun veeleisende klantenkring. Althans dat maak ik op uit het suggestieve relaas van Cees de Groot.

Een paar woorden later vindt De Groot een heel nieuw soort gevangenis uit. Ontslag uit een verslavingskliniek moet alleen mogelijk zijn na gedwongen anti-conceptie. Sinds wanneer is hulpverlening een verlengstuk van de penitentiaire inrichting meneer de oud-rechter?

Een echte winnaar maakt de tegenpartij gitzwart en daarmee hopelijk monddood. Niet dat de ander weet welk gevecht over haar fysieke vrijheid zich boven haar hoofd afspeelt. De argumentatie wordt nog erger. Ouders zijn monsters. Sommige ouders dan, vooral diegenen wiens kind afgepakt wordt. Zij nemen wraak op de wet door nog een kind te krijgen. Moeilijk te geloven zonder aanvullende verklaringen. Toch ziet De Groot hier een opening om zijn onzalige idee van dwang-anti-conceptie aan te prijzen. Om het geheel aan ‘gerechtvaardigde’ dwang wat verteerbaarder te maken voor de lezer die zijn ochtendkoffie al op heeft, wijst de oud-kinderrechter erop dat “verplichte anti-conceptie een tijdelijke maatregel is.”

Kinderen worden mishandeld. In coronatijd nog vaker. In voorgaande jaren zijn zo’n 120.000 kinderen jaarlijks slachtoffer. Volgens De Groot komt anno 2017 kindermishandeling vaak voor in gezinnen waar men niet aan kinderplanning doet. Mijn Moeder zaliger zei altijd: “waar er twee vrijen, hebben er twee schuld.” Gelukkig hoeft ze wat ik nu schrijf niet meer te lezen, maar het gaat ongeveer zo:

“Ik ben zwanger.”

“Maar je gebruikte toch de pil?”

“Ben ik een tijdje geleden mee gestopt.”

“Vond dat we er wel klaar voor waren.”

Ook dat is een vorm van gezinsplanning – en het soort verhaal dat ik meer dan eens heb gehoord. Is dat nou wel of geen kinderplanning? Cees “Voor – Tegen Conceptie” de Groot weet het ook niet meer en maakt er een potje van. In een ruk door probeert hij de lezer kindermishandeling met een gebrek aan gezinsplanning en niet geschikt voor het ouderschap te laten associeren. Erg naar en een oud-kinderrechter onwaardig. Ter herinnering, dit is een onderdeel van zijn eerste argument voor gedwongen anti-conceptie. Cees is duidelijk voor, ongeacht de tegenargumenten. Anders had hij zijn stelling wel beter onderbouwd.

De mannen zijn bijna klaar met het graven van een zwembad achter in mijn tuin. Da’s hard nodig. Ik moet nog zes argumenten bespreken, maar dat ga ik vandaag niet meer redden. Als uitsmijter van het allereerste argument werpt Cees de Groot, oud-kinderrechter nog even gauw een smet op het blazoen van alle vrouwen. Voor de liefhebber, denk eens na over hoe ik Cees’ argument ombuig in een belediging die alle vrouwen raakt en boosmaakt.

“Dan zijn er nog de moeders in spé die zelf nog kind zijn. Veel inrichtingen worden geconfronteerd met meisjes die geobsedeerd zijn door het moederschap.”

Meisjes geobsedeerd door het moederschap? Loeki de Leeuw zou zeggen “asjemenou”. Weer die smerige, juridische straatvechterstaktiek om associaties bij de lezer op te roepen door tiener-moeders te associeren met gekkenhuizen [inrichtingen] waar zij blijkbaar behandeld worden voor hun ‘ziekelijke’ wens om moeder te worden. Laten we maar hopen dat Cees de Groot nooit een klein meisje vijf euro of een tientje heeft toegestopt voor de spaarpot. Voor je het weet, kopen ze er een Barbiepop van en zijn ineens bezeten van de wens om moeder te worden. Hoeveel ‘goede’ meisjes heeft de wereld op die manier al verloren?

Als er iemand geobsedeerd is, is het wel oud-kinderrechter Cees de Groot.

“Het hangt niet af van cijfers. Het zijn ernstige situaties en daarmee doe je geen recht aan die kinderen, ook al zouden het er maar een paar zijn.” [bron]

Misschien is de definitie van een obsessief iemand wel een man die alle mogelijkheden heeft om een betere wereld achter te laten – al is het maar een druppel op een gloeiende plaat – en er toch willens en wetens voor kiest om zich op iets onmenselijks en onhaalbaars te focussen. Waarom? Het kan van alles zijn. Oud en uitgerangeerd of terugkijkend op je leven en hoe je gefaald hebt in die dingen die je echt belangrijk vindt. Ik weet het niet. Alles wat ik weet is dat Cees de Groot zich moet schamen.

Mijn zwembad is klaar. Met een teiltje red ik het niet en ik ren walgend naar mijn nieuwe poel des verderfs. Wordt vervolgd, maar of dat morgen is? Ik betwijfel het want mijn maag draait al om bij de gedachte. Gelukkig is mijn nieuwe spetterbad erg groot, net als het fanatisme van oud-kinderrechter Cees de Groot.

Kopfoto gemaakt door Shashank Sahay, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

—

[1] Ik ben verplicht om mijn legitimatie bij te hebben, maar kan ergens fysiek toe gedwongen worden of ik wil of niet. Daar begint de misleiding.