Corona Is Ook Een Communicatieziekte

Pijnlijk dat nou precies bij een verhaal over geen uitzonderingen, iedereen een mondmasker op zo weinig foto’s van mensen met maskers te zien zijn.

Covid-19 is echt. Arrogantie nog veel echter. We kiezen allemaal onze eigen realiteit. Politici leven in een “ik ben woest / verbijsterd / verontwaardigd type wereld. Nee ze zijn niet boos omdat zij zelf niet goed nadenken over wat ze doen. Met hun salaris – excuus vergoeding – kom je natuurlijk nooit bij de Hema of Action. Wisten ze voor de lockdown eigenlijk wel dat zulke plebswinkels bestaan?

Schiphol, ja dat kennen ze wel. Van door de belastingbetaler gefinancierde, plezierige dienstreizen. En sinds het plebs niet meer bij Action naar binnen mag, verdringen ze zich op Schiphol. Woest zijn de Kamerleden, da’s altijd nog makkelijker dan toegeven dat je ongeschikt bent. Gelukkig drukken kranten alles wat het gezag zegt braaf af. Of niet dan? Toen ik de foto’s zag bij een artikel over longartsen die geen uitzonderingen meer willen bij het dragen van mondkapjes, moest ik ineens aan Asterix denken. Een klein dorpje dat moedig weerstand biedt tegen vreemde overheersing met de fotoredactie als strijdlustige Galliers.

Er zijn patiĆ«nten die vanwege een uitzonderingsregel geen mondkapje hoeven dragen. Leon van den Toorn, voorzitter van de longartsenvereniging, waarschuwt dat dit extra levens kan kosten: niet alleen onder deze kwetsbare patiĆ«nten, maar ook in hun omgeving.” Filmpjes in de krant kijk ik niet. Gelukkig is het verhaal ook rijk geillustreerd. Longarts Van den Toorn is blijkbaar erg belangrijk want er staan drie foto’s van hem in het artikel, allemaal genomen in het Erasmus MC en in geen van allen draagt hij een mondkapje. Ooit van voorbeeldfunctie gehoord dokter? Heeft Grapperhaus wel, maar die dacht dat hij niet betrapt zou worden.

Gelukkig staat er aan het begin van het verhaal nog wel een algemeen plaatje van een mondmasker. Op een andere foto is te zien hoe zorgpersoneel met mondkapje een coronapatient verpleegt. En tenslotte een foto uit het Elisabeth Twee Steden Ziekenhuis, waar iemand van het medisch personeel een kamer uitkomt die afgeschermd is met een plastic sluis. Ze heeft haar handen omhoog en draagt geen mondkapje. Haar twee collega’s op de gang wel.

Twee pijnlijke voorbeelden van geen beschermingsmiddelen in een artikel over mondkapjes zonder uitzondering. Niet boos worden, laat dat maar aan de politici over. Maar het geeft wel aan hoe zwaar de mensen in de zorg het hebben als je te moe bent om te realiseren dat het laaghangend fruit rijp is voor de pluk als je maar aan je voorbeeldfunctie denkt. Sterkte allemaal.

Kopfoto “geen uitzonderingen” gemaakt door Evgeni Tcherkasski, gevonden op Unsplash.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*