Moet kunnen!
[Vrouwen dwingen niet zwanger te worden.] Alsof er geen betere oplossingen zijn in het gevecht tegen tranen is de echte vraag.
Onlangs herhaalt Cees de Groot zijn pleidooi voor verplichte (en gedwongen) anticonceptie bij – in zijn ogen – ‘gevallen vrouwen’. In 2017 schrijft de oud-kinderrechter een artikel in de NRC waarin hij in zeven punten uiteenzet waarom een
wet op gedwongen – hij noemt het fysieke dwang – “verplicht” nodig is.
De vorige keer besprak ik zijn eerste argument. Een wet is nodig omdat een wet nodig is. Een normaal mens wordt voor zo’n domme opmerking permanent in het gesticht opgeborgen. Een oud-rechter maakt [vanzelfsprekend] deel uit van de hogere burgerij en wordt als zodanig behandeld door pers, zorg en politici. Argumenten twee tot en met zeven van Cees de Groot bevestigen nogmaals dat er een tijd van komen en een tijd van je kaken op elkaar houden is. Desnoods gedwongen door Bisonkit. Goed spul hé, dat Bisonkit? Hmmm, hmmm. Wat zeg je?
“Het is wettelijk mogelijk het recht op vrije voortplanting te beperken.”
– oud-kinderrechter Cees de Groot in 2017.
Cees’ tweede argument voor verplichte anticonceptie luidt: “Het is wettelijk mogelijk het recht op vrije voortplanting te beperken.” Laat ik mijzelf netjes uitdrukken [dank je Mam] en het houden bij het feit dat een wettelijke mogelijkheid niet hetzelfde is als een argument. Voor of tegen.
Hier mist Cees zwaar de afslag. Dat ik mijn buurman een knal voor zijn kanis kan geven, betekent nog niet dat ik het moet doen. Intellectuele armoede van het hoogste niveau, nog zonder dat een oud-rechter als Cees de Groot beter moet weten. Zeg maar noblesse oblige – als in: adel verplicht.
Debatteren is een kunstvorm, een die oud-kinderrechter Cees de Groot duidelijk onvoldoende beheerst. Nietes-wellis is daarbij een klassieke techniek. Eerst kan iets niet, dan wel. Ik geef u de eerste helft van een citaat.
“Beperking van het grondrecht van vrije voortplanting lijkt lastig,”
U denkt vast hetzelfde als ik: nee hoor, laat het maar aan Ceessie over. Met die opmerking suggereert De Groot dat hij een grondrecht van burgers wil afpakken. Als je al jeuk krijgt omdat het fout voelt, het wordt nog erger in de tweede helft van het citaat.
“Omdat deze vrijheid zo verankerd is in het rechtsbewustzijn van mensen.”
Het is dus een vrijheid waar mensen rotsvast in geloven, zo sterk zelfs dat je het kunt scharen onder de zwart-wit verdeling tussen goed en kwaad. Cees de Groot ziet echter geen enkel probleem en noemt het een horde die te nemen is.
“Want de burger draagt in de uitoefening van elk recht een verantwoordelijkheid, met name dat hij voor een ander geen gevaar aanricht.”
Ik zeg: SPIEGEL!
Overigens zijn er twee soorten wetten, gebods- en verbodswetten. Nederland heeft voor het laatste gekozen, alles wat niet verboden is, mag. Het is leuk dat zaken impliciet voorvloeien uit een wet, maar een ware democratische samenleving maakt alles expliciet duidelijk. Niet Cees.
In plaats van “hij” had De Groot ook voor het neutrale “men” kunnen kiezen. Zoiets komt natuurlijk niet in de oud-kinderrechter op. Ben ik nou de enige die het gevoel heeft verdwaald te zijn in een aflevering van Law & Order waarbij De Groot, de rijke jongeling die iets heel slechts heeft gedaan, verdedigt?
Vrij vertaald luidt het vorige citaat zoiets als met rechten komen plichten en jouw rechten mogen geen gevaar vormen voor anderen. In de vijfde klas middelbare school kregen wij lessen godsdienst. Onze docent was een hippie die kreunde onder de last van het uitleggen waarom mensen niet naakt over straat mochten lopen. “Daarmee schaadt je de gevoelens van anderen.” Het hoe en waarom in het boekje sneedt weinig hout en er werden dus geen vragen over gesteld tijdens het proefwerk. De kern van de les is wel blijven hangen. Mijn vrijheid om in mijn blootje rond te lopen voelt voor anderen als een aanslag op alles waar zij in geloven. Een rechtvaardige maatschappij zoekt een balans tussen de rechten van beide individuen.
Als je rechter, of oud-rechter in onze moderne maatschappij bent, kun je gerust dat soort filosofische overwegingen in je pet gooien als het aan Anti-Conceptie-Cees ligt.
Je zou bijna per direct voor de herinvoering van de Franse Revolutie kiezen – alle magistraten in het cachot – als je De Groot’s volgende opmerking leest.
“Toch is deze horde te nemen.”
Gelukkig is mijn nieuw-aangelegd zwembad nog niet gevuld en ik ren vol walging naar buiten. In plaats van helder uit te leggen waarom verplichte anti-conceptie een goed idee is, komt Cees de Groot met een weerzinwekkend juridisch fata morgana. Mijn vertaling is simpel. Mensen hebben rechten. Rechten die sommige oud-rechters willen afpakken. Da’s lastig. Mensen geloven in goed en kwaad. In de wet staat wat wel en niet mag. In diezelfde wet staat niet wat tussen de regels door echt slecht is. Gevaar is een rekbaar begrip. Het staat niet in de wet maar wordt door mensen die het niet kunnen uitleggen aan u en ik, eruit gedestileerd. Omdat er ergens gevaar dreigt, kun je de rechten van vrouwen vooraf beperken.
Niet overtuigd van deze briljante juridische constructie? Lees verder. Cees de Groot, misanthropist par excellence gaat op herhaling. Gevaar is een beperkende factor, zowel als het op grond- als voortplantingsrechten aankomt. Er is vast zoiets als voortplantingsrecht, maar als een vrouw zwanger wordt, is ze zwanger. Haar ongeboren kind heeft ook een vader. Cees de Groot argumenteert dat het huwelijksverbod voor bloedverwanten is ingesteld om gehandicapt nageslacht te voorkomen. Sinds wanneer worden babies uitsluitend geboren uit huwelijken? Tenzij dit natuurlijk een dinosaurus is die uithaalt naar een huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht.
Zelf focus ik liever op het zoveelste, falende argument van meneer De Groot. Sorry voor het André van Duin grapje, dit keer onvermijdelijk. de meeste mensen hebben het in het leven tenslotte niet voor het kiezen. Terug naar dat misselijke, misleidende ding – als in wetgeving die beperkingen oplegt aan vrije voortplanting. Nee, zus en broer mogen niet met elkaar trouwen. Neef en nicht wordt trouwens ook niet aangeraden, zie de vele programma’s over Blauw Bloed.
Niets stopt de gedachtentrein van de oud-rechter. We beginnen op station “Verbieden Is Lastig.” Na een korte stop arriveren we op “Maar niet onmogelijk.” Niet kansloos is net zoiets als het idee dat de NS ongeveer op tijd rijdt. Na een verkeerde afslag hier en daar arriveert onze trein met veel vertraging op station “bloedverwanten mogen niet trouwen staat gelijk aan geen vrije voortplanting.” Laten we maar hopen dat je niet het volle pond voor deze rit betaalt.
Creepy Cees maakt het nog bonter. Voor de geinteresseerde lezer: dit is nog steeds perron twee van zeven argumenten over waarom gedwongen anticonceptie moet. Ben je inmiddels overtuigd door opa Cees, stop vooral met lezen.
Voor iedereen anders: nageslacht tussen bloedverwanten leidt vaak tot gehandicapt kroost. Daarom kun je verplichte anticonceptie voor verstandelijk gehandicapten overwegen – mits is vastgesteld dat zij pedagogisch onmachtig zijn.
De uitsmijter van argument twee van zeven is echter deze:
“Daarvoor pleit SIEN dat opkomt voor mensen met een verstandelijke beperking én hun kinderen. Volgens SIEN ligt de nadruk te veel op ondersteuning van de gehandicapte ouder, terwijl de ongewenste situatie als zodanig voorkomen zou moeten worden.”
In 2019 beëindigt KWF Kankerbestrijding plotseling de subsidie aan de stichting van longartsen Wanda de Kanter en Pauline Dekker. Kort daarna worden de artsen en hun Stichting Rookpreventie Jeugd geroyeerd als partner van de Alliantie Nederland Rookvrij. Ze zijn te activitisch en dat kost geld. Je wil tenslotte de gezellige roker die gul geeft, niet wegjagen als goedgekeurd goed doel. Als in het doel heiligt de middelen, kuch.
Vertaald naar ons verhaal: als er veel maatschappelijke ophef is rondom de stelling dat mensen met een verstandelijke beperking – of b.v. HIV-positieven (komt volgende keer) – geen kinderen mogen krijgen, hoe kun je als stichting SIEN dan beide kanten van de medaille bepleiten. Een advocaat kan in een echtscheiding ook niet beide kemphanen verdedigen, zeker niet als de onderlinge verhoudingen ver zoek zijn. Toch refereert oud-kinderrechter De Groot aan de activiteiten om zijn tweede argument – het is wettelijk mogelijk het recht op vrije voortplanting te beperken – kracht bij te zetten.
Het artikel dat ik bespreek, komt uit 2017. Dit jaar herhaalt De Groot zijn oproep. Vier jaar zelfreflectie zou tot voortschreidende inzichten moeten leiden. Of tenminste eerlijker, volwassener argumenten. Over de menselijke maat gesproken.
Trouwens, is er verschil tussen rechtsbewustzijn, rechtvaardigheid en rechtsregels? Of heeft het allemaal niets met elkaar te maken? Wordt [helaas] vervolgd.
Kopfoto gemaakt door Lewis Roberts, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.
—
[1] Maar Ceessie, waarom dan niet roken per direct verbieden? Gevaar is tenslotte een beperkende factor. Hoe hard een zwangere vrouw ook haar best doet, giftige tweedehandsrook is niet te vermijden. Lastig, hé?
