Verkiezingen 2021: Stampij Om Stembiljetten

18 maart, 2021 Leave a reply

“Wat een verhaal. Zo gaat men dus om met die kostbare stemmen.”

Tweede helft over de avonturen van GJ als portier tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2021 in coronatijd. Zou het zonder veel anders zijn gelopen? Deel een gemist waarin M/V een stembus zoekt? Klik hier.

Het is iets voor negenen ’s avonds en ik het red het nog net om voor de avondklok op school te zijn. Ja, lees die zin maar eens terug. En nee, niet het zoveelste Back To The Future-grapje. Er is een tijd en plaats voor alles. Aan de andere kant, waar maak ik me zorgen over? Zeven weken na de avondklokrellen waarbij bezorgde burgemeesters gepassioneerd maar ook zwaar ridicuul pleiten voor een keihard zero tolerance beleid door nachtelijk handhavende boa’s (zo gauw de politie de klus klaart en het gebied weer boa-veilig is), en natuurlijk niet te vergeten miniburgeroorlogjes, is ons Nederland weer ‘ons’ Nederland. Er wordt weer gedoogd. Het mag en kan weer. Gedogen, de klassieke hoekbaksteen van onze rechtstaat die garandeert dat niemand weet waar men nou precies aan toe is. Maakt het leven van politici comfortabeler. Zou dat het zijn?

In het belang van de democratie zal – eenmalig – na negenen niet worden gecontroleerd op het overtreden van de avondklok. Tel uit je winst! Ja, hij geldt nog steeds. Maar ook geldt dat het tellen van de verkiezingsuitslag openbaar is en iedereen mag komen kijken. Avondklok bijt democratie, wie wil dat nou? Schijnt in een of andere irritante wet over democratie te staan. Overigens heb ik eerder het idee dat pottenkijkers bij het tellen minder worden gedoogd dan niet-nalevers van de avondklok. Moet je er wel een politie-officier en geen boa op afsturen.

In de gymzaal is het nog een drukte van belang. Stemmers en stembureauleden zijn bezig onze democratie weerbaarder te maken. Dat is tenslotte wat het handboek democratiesoldaat zegt dus zal het wel zo zijn. Gelukkig is de rol supersterke linnentape niet aangeraakt. Geen overenthousiaste liefhebbers van consistente wet- en regelgeving die vanavond die hun geloof vocaal komen belijden. En met de nadruk op de juridische spagaat tussen avondklok en het toestaan van democratisch kijkvee op locatie [1]. Ook weer opgelost. Scheelt Nederland weer een verklaring op tv van demissionair minister Ferd Grapperhaus van Wet & Regelgeving voor Anderen.

Luid roep ik “goedenavond allemaal. Mijn naam is Gert-Jan en ik ben jullie portier voor vanavond.” Weet iedereen meteen waar die aan toe is. Ook handig voor het geval er nog hardleerse oudjes onder de leden van het stembureau aanwezig zijn. Zal ook een keer niet (zegt de ervaringsdeskundige). Dan verdwijn ik en ga ik mezelf een kop thee zetten. Smaakt goed, ik ben namelijk nogal verslaafd aan thee. Vervolgens ga ik na negen uur ’s avonds weer buiten ruw rondstruinen, zwaaiend met een groot gehaktmes. En ja, het is eigenlijk een broodmes maar in beide gevallen had ik dubbel gelegen als iemand de politie had gebeld. Terwijl ik de zeer uitbundige bewegwijzering opruim, komt de schoonmaker naar buiten. Hij begint meestal rond half zes en we maken regelmatig een praatje. Hij heeft ook de hele dag gewerkt maar wil me toch even een handje helpen. Dat vind ik echt super maar is niet nodig. Ga lekker naar je gezin, het is al laat genoeg en ik ben hier toch nog wel tot middernacht. Alle tijd, maar hartstikke bedankt.

Als rond tien uur nog niemand de moeite heeft genomen om de autoriteiten in te lichten over een gek die in het donker vervaarlijk met een gehaktbrood [meatloaf] mes zwaait (om tie wraps door te snijden) bij een basisschool, geef ik het op. Veel te ruimen valt er trouwens niet meer. Binnen is het stemmentellen begonnen. In tegenstelling tot bij stemcomputers zie je in ieder geval wat er gebeurt. En nee, er is niet plotsklaps een bezorgde burger die het proces komt controleren. Zonde van je tijd als je weet wat er vanavond nog meer te wachten staat. Ik maak een paar foto’s, je weet tenslotte nooit of je hier een stukje uit kunt persen en ga verder met opruimen.

Raar maar waar, patronen herhalen zich. Heeft vast met de definitie ervan te maken maar als het ’s morgens een vervelende 50-Plus mannelijk stembureaulid is die zich onttrekt aan het dragen van een mondkapje, is het ’s avonds het halve stembureau, inclusief de bejaarde voorzitter. Wie er wel mondkapje dragen? De jongeren – en nee dit keer hoor ik daar niet bij ondanks dat ik een voormalig jonge god ben, inmiddels van middelbare leeftijd, zeg maar 50-plus. Let vooral ook op het ontbreken van een hoofdletter in het laatste woord van de vorige zin. Mijn mondkapje ontbreekt overigens niet, het zijn nou eenmaal de spelregels en je helpt vrijwillig. Kun of wil je geen mondkapje dragen, meld je dan niet aan als medewerker bij de verkiezingen.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe de 70-plussers elkaar stiekum aankijken, trots op het feit dat ze geen mondkapje dragen. Nog steeds hebben ze Nederland niet opgebouwd en het is mij een volkomen raadsel hoe ze het ooit zover hebben kunnen schoppen. Ondanks dat Nederland bijna failliet gaat aan de torenhoge kosten om koppige ouwetjes zoals deze lui ondanks corona nog een paar jaar extra te gunnen, toont de generatie van hun kleinkinderen [vanzelfsprekend] weer aan wat ze altijd doet. Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig. En ze werken nog drie keer zo hard ook. Met mondkapje op. Tellen is net voetbal, het spel neemt een dramatische wending in het laatste kwartier als de oudjes beseffen hoe triest ze zich gedragen en als bij toverslag gaan de mondkapjes weer op. Daar zal die meneer die vanmorgen de dranghekken afleverde vast blij mee zijn. Of niet. Beschamend is en blijft het.

Rond middernacht is men klaar en het feit dat maar een persoon op Henk Krol heeft gestemd doet mensen loeien van vreugde. Laten we eerlijk zijn, als de vorige generatie politici de volksverlakkerij niet had uitgevonden, had meneer Krol het wel gedaan. Hoe haal je het in je hoofd om je club 50-Plus te noemen. En dan bedoel ik niet het koppelteken dat de meeste mensen interpreteren als een min maar het feit dat het wetenschappelijk onmogelijk is voor een normaal mens onder de 70 om geen koude rillingen bij Krol’s seniorenclub te krijgen. Of zoals een vriend van me zegt: “50-Plus is niet voor ons bedoeld.”

Even later kijkt iemand op haar foon en leest dat D66 waarschijnlijk de tweede partij van Nederland gaat worden. Een stapel gansjes m/v/misleid/mens begint te joelen. Schattige club hoor dat D66 maar pluche gaat nou eenmaal boven democratie. Weg met het raadplegend referendum iemand? Democratie mag tenslotte niet verwarrend zijn. Kiezers zijn namelijk dom en dat moet vooral zo blijven. En dan kijk ik nog niet eens vooruit naar april als het dossier ‘Pieter Omtzigt’, notoire lastpost van het CDA, die zich boos maakt over hoe de overheid burgers terroriseert in de toeslagenaffaire. Laat nou net die D66-mevrouw met zowel de Nederlandse als Zweedse nationaliteit per ongeluk fotografisch betrapt worden met een dumpdocument over hoe van die irritante, democratisch gekozen politicus af te komen. Extra pijnlijk voor diegenen die in maart nog op hun helden van D66 gestemd hebben. Ze hadden beter op Johnny Walker kunnen stemmen, dan is de kater een stuk minder.

Stel je eens voor dat die andere politieke blondine, Wilders, met een soortgelijk paperas over Ollongren en haar dubbele nationaliteit gekiekt was. Uitsluiten? Het argument dat je niet om VVD-lijsttrekker Rutte heen kunt vanwege twee miljoen voorkeursstemmen geldt natuurlijk helemaal voor de nummer twee van het CDA. Pieter O. scoort, ondanks dat hij niet bovenaan de lijst staat, toch maar mooi een paar honderdduizend van die rode vakjes. Ik doe het hem niet na. Gelukkig niet. Samengevat luidt de vraag die ik niet stel: waarom juichen jullie? D66 staat maar voor een ding: zonder iets te bereiken bij de volgende verkiezingen weer afgevoerd worden via de zijdeur. Gekozen burgemeester iemand? Ooit? Nooit?

Democratie is vooral volksvermaak, net als de illusie dat burgers die zich na negenen (ja dat mag ondanks de avondklok, zoiets heet gedogen en is juridisch perfect OK, uhm, dinges zeg maar) melden om toezicht te houden op de tellingen. Hoe weten betrokken burgers nu of iedereen op het juiste stapeltje ligt? [5] Behalve het setje van Krol dan. Die meneer veroorzaakt meer jeuk dan slapen op een bed brandnetels. En nou maar hopen dat Henk zijn bed & breakfast niet voorziet van zo’n soort hip, alternatief beddengoed. Daar win je geen terugkerende hotelgasten mee. En over niet terugkeren in de Kamer, weet onze Henk sinds vanavond alles. Ach, mijn mijmeringen zijn onderdeel van mijn interne monoloog en niemand hoort ze. Da’s maar beter ook.

Als de stemmen geteld, gebundeld en gezakt zijn, begin ik met het opruimen van het grondzeil. Ondanks dat het zes bij acht meter is, spelen de ouwetjes liever met hun telefoon. Da’s nou precies het soort lui wat je alleen met een dubbele enkelband bij ‘hun’ kleinkinderen in de buurt laat. Iemand die nog niet oud genoeg is om op 50-Plus te stemmen, helpt wel. Geen verrassing. Zou toch mooi zijn als meneer Krol eindelijk gaat pleiten voor een paar procentjes verlaging van de jaarlijkse pensioenen. De-indexatie heet zoiets, onder Haagse carrieretijgers beter bekend als politieke zelfmoord. Je kunt je ook inzetten voor een echte representatieve democratie en zorgen dat jongeren massaal gaan stemmen.

De bejaarde voorzitter van de avondploeg doet poging na poging om de gemeente aan de lijn te krijgen. Pas nadat je meldt dat jouw locatie uitgeteld is, komt de controleur. En laat nou net die persoon de enige zijn met het geheime nummer van de ophaaldienst voor stembiljetten.

Opa gelooft duidelijk meer in 50-Plus dan democratie of de volgende generatie. Rond half een vind hij het welletjes. Morgenochtend moet meneer immers om half acht in Ahoy zijn voor de grote hertelling. Mijn wekker gaat ook om zeven uur, nou en? Probeer het eens, wordt je een grote jongen van. [2] Deze meneer heeft Nederland duidelijk niet helpen opbouwen, met of zonder boterham met pindakaas in zijn jongere jaren. En voor het geval je denkt dat hij dit alles uit vaderlandsliefde doet, vergeet het maar. Als portier krijg ik een brutovergoeding van 200 euro, maar ik help vooral omdat school het prettig vindt dat een bekende de deur open en dicht doet. Opa ziet alleen centen en zijn houding is [er] naar. Ach, misschien is het niet zijn schuld. Niemand kan tenslotte door de eigen beperkingen heenkijken. De gemeente Rotterdam kan er echter wel voor kiezen vrijwilligers voor maximaal een onderdeel in te roosteren.

Fijntjes informeer ik naar de open zak met blanco stembiljetten. Doe er dan tenminste een touwtje om. De jongere generatie snapt niet dat de oudere ze vriendelijk toelachend berooft van een toekomst voor hun kinderen. De oudere snapt helemaal niks. Uiteindelijk trek ik er zelf maar een tie wrap om. Daarmee bega ik gegarandeerd een megamisdaad tegen de democratie. Staat vast gevangenisstraf op [3]. Als portier (laagste rang in de verkiezingshulpjeshierarchie) mag ik me nergens mee bemoeien. Dus?

En jij dacht dat ik hier een foto zou plaatsen van mijn supergeheime opbergtruc? Als mensen weten hoe gymmatten eruit zien, is dat bedreigend voor onze democratie, dus nee.

Had het net over mijn vriend Johnny Walker. Zelf geloof ik meer in het vervangen van onze democratie – werkt toch niet, anders hadden ze haar allang afgeschaft, dank je Loesje – door het Hertogdom van Jan, wel koud graag. Wat nou als ik het in mijn zotte hoofd haal om de naam van mijn favoriete hertog op een stapel blanco stembiljetten te kalken en die in de tot stembus omgebouwde afvalcontainer te proppen? Als Heer Jan wint, hoe brengen we hem dan tot leven? Jurassic Park duurt tenslotte nog even. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben, wetenschappers die moeten kiezen voor de strijd tegen corona of voor democratie. Niet dat het veel uitmaakt als de voorzitter de stembussen onafgesloten laat. Na diverse opmerkingen klikt meneer eindelijk een slot op de omgebouwde kliko. Wel met veel gezeurzucht overigens.

“Die Ipad lever ik morgen wel in.” En meneer de middag- en avondstembureauvoorzitter gaat naar huis met in zijn kielzog de rest. Laat ik het maar winst noemen dat er in ieder geval een [onderling uitwisselbare] tie wrap zit om de zak met blanco biljetten. Ik ruim verder op en zet de containers in een slecht verlichte hoek. Wat turnmatten ervoor zodat niemand ze ziet en stap op de fiets naar huis. Normaal zou mijn innerlijke rebel doodgelukkig zijn om dwars tegen de avondklok in over de lege straten van Rotterdam te zwerven. Nu ben ik vooral verbijsterd over de chaos. Weer een gemiste kans op klein geluk.

Van school naar huis is vier minuten. Ineens zie ik een busje [4]. Dezelfde van vanmorgen. Het feest der herkenning zet in en ik zwaai woest. Het is toch avondklokverkiezingsnacht,wat let me? GJ fietst spontaan naar de andere weghelft. Ooit geleerd van mijn Lief in Londen. Niet dat ik van haar in de grote stad mocht fietsen. Ze houdt meer van me in 3D dan in 2D. [6] Lief hé? Na mijn wilde manoeuvres moeten de dames van vanmorgen me zeker herkennen.

Corona heeft ook zijn goede kanten. Als voormalig jonge god heb ik wat extra babyvet door al dat lekkere lockdown-eten. In mijn dromen zie ik eruit als voortschrijdende jonge god van vroeger – met hier en daar een pluk verzachtende babyvetcamouflage. Helaas is niet het babyvet maar iets anders naar mijn hoofd gestegen. Als officieel goedgekeurde, potentiele 50-Plusstemmer zou ik voldoende levenswijsheid moeten hebben om te beseffen dat mannen er niet jonger uit gaan zien middels gewichtstoename, maar een buikje krijgen. Toch iets moeilijker te verkopen dan een sexy babyface. Terug naar de feiten. Het is een gemiddelde lockdownnacht met nauwelijks iemand op straat. Een volwassen vent op een fiets probeert twee jonge vrouwen te bewegen de auto te stoppen. In naam der democratie ofzo. Waar ben je mee bezig GJ? Nu al seniel? Babyvet voor senioren is duidelijk giftiger dan gedacht. Verklaart trouwens ook een groot deel van de soap rondom Henkie’s 50-Plus-club. Wie had dat ooit gedacht?

In werkelijkheid gaat het natuurlijk iets anders en nadat de beide dames de driftig zwaaiende portier van vanmorgen herkennen, stopt de auto. Ik fiets er naartoe en leg de situatie uit. Had de jeugd maar de toekomst, want zij snappen het tenminste. We gaan terug naar school en bellen met de dienstdoende nachtambtenaar van de gemeente Rotterdam, afdeling landelijke verkiezingen. [7] Misschien hadden we het verhaal beter niet kunnen toelichten want meneer gaat om half drie ’s nachts overleggen. Ja, dat is letterlijk zijn antwoord. Na vijf minuten belt hij nog steeds niet terug. De dames en ik bespreken de situatie. Na afloop [ver]draai ik mijn standpunt. Goed plan vinden de dames, die het inmiddels ook wel een beetje zat zijn. Ook zij moeten morgenochtend werken. “Vertel die meneer maar dat ik om zeven uur weer op moet en dat jullie nu de containers kunnen opladen of dat ik naar huis ga.” De meiden begrijpen dat ik hen daarmee niet onder druk zet. Het is meer de uitkomst van een unanieme visie op het gebeuren en hoe wij, drie, simpele, ingehuurde krachten, ons steentje kunnen bijdragen aan het veiligstellen van onze democratische rechtstaat. De dames bellen meneer terug en overleggen mijn onverbiddelijke ultimatum. “Dan moet het maar.” Is dan nou zo moeilijk?

Je zou zo zeggen dat het beter is om 50 kilo democratisch papierwerk, veilig opgeborgen in een vuilcontainer, in handen te geven van de gemeente Rotterdam dan ze achter een paar gymmatten te verstoppen tot de zon weer opkomt. Ik wil de meiden nog even helpen met de containers in het busje tillen, maar de schatten zeggen: ga maar lekker slapen. Geloof het of niet, maar ook GJ was ooit student. Ik vulde mijn studiebeurs aan door te werken voor team rood, de enige club die angst en respect inboezemt bij Rotterdamse taxichauffeurs of ze nou wel of geen voorrang hebben. Een paar jaar lang sjeesde ik rond in zo’n postbusje dus ik weet hoe zwaar die containers zijn. Gelukkig kan ik ook best verstandig doen. Arrogantie is een andere supergave eigenschap van GJ [8] en de reden dat ik nooit op antwoord wacht. In mijn wereld zegt toch iedereen ja en anders zijn ze te laat. Maar zelfs voor mij is die eerste groene kliko zwaar. Tillen kan ik als de beste, door je benen – geen probleem, net de crank van mijn fiets kapotgetrapt – en daarna vooral een explosie van geweld. [9] Ondertussen duwen de dames samen de container vanaf de buitenkant omhoog. Nadat het ding de drempel van de laadbak over is, wordt ik natuurlijk achterwaarts gelanceerd, maar ach. De dames schrikken, niks aan de hand. Behalve dan misschien dat in onze democratie hun stem minder zwaar weegt dan de mijne, het zij zo. De tweede container – vast die gevuld met dat eenzame biljet van een senior krolse politicus – gaat een stuk makkelijker. Terwijl de dames vertrekken richting Ahoy, sluit ik opnieuw af en ga naar huis.

24 Schapen

Als ik de koelkast opentrek, wacht daar geen Hertog Jan, Piet of Kees op me. Terwijl ik daar nou net zo’n trek in heb. Gelukkig ligt er nog een lekker flesje water. Eerst een paar slokken dan bericht aan school. Ook voor hen handig om te weten hoe het verkiezingscircus is verlopen. Je weet tenslotte nooit wanneer bevlogen ambtenaren willekeurige telefoonnummers gaan bellen als ze denken dat onze democratie gevaar loopt. Het mailtje verstuur ik om 03:00, exact 23,5 uur nadat mijn wekker is gegaan. Mijn bijdrage in onze democratie zit er voor dit week weer op.

Nog even snel afspoelen onder de douche. Dan vlug naar bed voor minimaal 3.5 uur onafgebroken slaap. Twee minuten nadat ik de kraan dichtdraai – ik sta me nog af te drogen – gaat m’n mobiel. Oeps, nog niet op stil gezet. Onbekend 06-nummer. Altijd leuk. Al helemaal na middernacht. Een vriendelijke stem [van de gemeente] aan de andere kant van de lijn verontschuldigt zich. Ze hebben wel het goede nummer. Geen idee of mevrouw Suzanne [van dat liedje] heet. Ik moet ‘eigenlijk’ [sic] terug naar de locatie omdat de stembussen nog niet opgehaald zijn. “Wagen 44 mevrouw. Wagen 44. Twee keer contact gehad met een zeer ambtelijke meneer daarover.”
“Oh oh.”

Op de achtergrond hoor ik een kakofonie aan stemmen. Na 24 uur laat ik het bezorgd zijn over aan de professionals. Het is daar vast coronaproof, zo robuust is onze democratie wel.

Wat twee minuten onder de douche al niet voor verschil kunnen maken. Om 03:24 – ja douchen is mijn hobby – stuur ik een tweede mail aan school. Zijn ze ook weer helemaal op de hoogte. Deelnemen aan onze democratie is tenslotte een blijde gebeurtenis die je vooral moet delen. Het is maar goed dat ik al klaar ben, anders zou mijn schaterlach mij subiet vellen op de natte tegelvloer. Had me in ieder geval wel wat meer respect voor onze kostbare democratie bijgebracht, ja toch meneer Omtzigt? Gelukkig is nu alles opgehelderd en belt de gemeente morgen niet meer. Of wel. En weer schiet ik in een lachstuip. Zo val ik natuurlijk nooit in slaap. De tijd? 03:29. Komt goed. [10]

Lees ik een dag later terug dat ook bij het stemmen tellen in Ahoy problemen zijn. Wie had dat verwacht?

—

[1] Je zou bijna denken dat de verkiezingen een soort van actualiteitenprogramma zijn waarvoor geldt dat deelname vrijstelling van de beperkingen van de avondklok betekent. Omdat er zoveel goede en nuttige informatie na 21:00 uur vrijkomt, ja toch Paul de Leeuw? Hoezo vrijheid van meningsuiting bij je democratie?

[2] Zelfs op latere leeftijd kun je nog een grote jongen worden. Doen zeg ik.

[3] Wedden dat ze het een misdaad noemen en ik er dus niet over mag schrijven omdat misdaad niet mag lonen?

[4] Half maart en de avondklok regeert Nederland nog steeds. Hoe kan mijn enige medeweggebruiker mij dan niet opvallen?

[5] En geen stoute gedachten over wie bovenop wie ligt. Wie zulke onverfijnde niet-grappige uitingen over de ingevulde stembiljetten voor onze democratisch gekozen leiders verspreidt, is een beetje ondermijnend bezig.

[6] Pannenkoek kan ze trouwens niet uitspreken, Gert-Jan nog minder. Toch begrijp ik het als ze mij bedoeld. Liefde is pure magie. En pannenkoeken best lekker.

[7] Tuurlijk, ook in niet-verkiezingsjaren krijgen ambtenaren salaris. Maar wat ze daar exact voor doen?

[8] Arrogantie is ook de reden waarom iedereen van me houdt en zo geweldig vindt. Terecht, als u mij zo toestaat.

[9] En ja, mijn kreet dat geweld meer oplost dan je denkt, komt voort uit dit soort situaties. Niet meteen naar de wildste conclusie springen. Bedankt trouwens.

[10] Waarschijnlijk heb ik vannacht gedroomd over Jack Bauer, de man die iedere verdachte en alle wetten breekt om Amerika te beschermen in de tv-serie 24. Soms knellen wetten en regels namelijk. [11]

[11] Over de beperkingen van de democratie hebben we het een andere keer wel.

Verkiezingen 2021: M/V Zoekt Stembus

17 maart, 2021 Leave a reply

‘Onze’ democratie zoekt het ondertussen maar uit.

Eerste helft over de avonturen van GJ als portier tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 in coronatijd. Zou het zonder veel anders zijn gelopen?

Het begint allemaal met een man die zijn hond niet zoekt. Misschien heeft hij er een, misschien ook niet. Toch denk ik dat die eenzame meneer om vier uur ’s nachts zijn hond uitlaat als ik bij school aankom. Met de avondklok van tegenwoordig is je hond uitlaten een betere smoes na negen uur ’s avonds dan je hard maken voor ‘onze’ democratie. Zoals mijn vriendin Loesje zegt: als democratie werkte, hadden ze ‘m allang afgeschaft. Ja toch? [1]

“Wie wil helpen bij de verkiezingen?” Na dat Sinterklaasgedoe moet ik beter weten. Toch zegt de gek: “ik”. Helemaal gek ben ik niet want na de verkiezingen ben je zwevende kiezer af. Tenzij je natuurlijk een onhoorbare proteststem uitbrengt door niet te kiezen.

In het echt ben ik slimmert dan d’n Einstein. De briljante knobbel legde ooit uit dat tijd relatief is door het verstrijken daarvan in twee situaties te beschrijven. Een minuut duurt best wel lang als je je hand in het vuur steekt. Alsof je daar een superslimme raketgeleerde voor moet zijn. Zit je naast een leuk meisje op een bankje in het park, duurt een uur een minuut. U zei? Sorry maar ik was even afgeleid. Kan gebeuren. Tot zover mijn vertrouwen in de wetenschap. Alsof die mevrouw zit te wachten op zo’n bejaarde grijze griezel. Daarover later meer. Helaas met GJ in een pijnlijke hoofdrol. Verder: hallo corona enzo! Bankje delen met een onbekende?

Raketgeleerde meneer Einstein kan beter uitleggen dat ondanks dat je iedere ochtend even lang doucht, het korter lijkt als de wekker om half vier gaat dan om half zeven. Ja, toch? En omdat de gemeente Rotterdam te gierig is om mij een gratis atoom-douchewekker te lenen, doe ik de deur van de school om 04:01 open. Let wel, de deur waardoor ik naar binnenga. De buitendeur waardoor de vuilnisbakken met stembiljetten inkomen open ik drie minuten later vanaf de binnenkant. Ook als portier tijdens de verkiezingen is GJ zwaar ongeschikt. In de instructies staat duidelijk dat exact om 04:00 de verkiezingsdeur geopend moet worden. Wat gebeurt er als je het eerder doet, moet je dan Ghostbusters [spokenjagers] bellen? Blijkbaar ben ik betrapt door de lokale kiescommissie want om 04:07 probeert iemand de deur in te slaan. Vast om mij te arresteren wegens overtreding van de kieswet ofzo. Maar hé, dat is die meneer die zijn hond net uitliet.

“Nee, we hebben hier geen hondentoilet. Laat jouw beestje het lekker buiten doen, netzo als alle andere honden.” In plaats daarvan blijkt het een ‘gratis’ beveiliger met de complimenten van de gemeente Rotterdam te zijn. Wel even controleren of volgend jaar mijn OZB-belasting niet onredelijk onredelijk-hard stijgt. Je weet het maar nooit met die niet-democratisch gekozen burgemeesters van tegenwoordig. [2] Op de een of andere manier denkt de gemeente dat GJ bescherming nodig heeft. Ongetwijfeld, maar niet als ik om vier uur – tijdens de represessetatieve democratie democratisch onomstreden coronaklok – de lichten aandoe op de lagere school. Laten we eerlijk zijn, hooligans zijn bang van scholen, anders waren ze het nooit geworden. Pliesie schrijven in plaats van politie is net zo min rebels als niet stemmen. Het is dom.

Wie er niet dom zijn, nou een beetje dan, zijn de bazen van de beveiliger. Hem is verteld dat het superbelangrijk is om op tijd te zijn. ’s Nachts na drieeen begint het democratische stemproces tenslotte. “Ben in ieder geval op tijd!” Beter nog een half uurtje eerder, eigen tijd natuurlijk. De beveiliger heeft geen vervoer en is om 02:10 afgezet door een collega. Om 04:01 komt GJ aanfietsen. Niet zo slim als Einstein maar zoveel leidinggevende incompetentie – lees ongeinteresseerdheid in je mensen – als bij beveiligings bedrijf X, kan zelfs die slimme kale van honderd jaar geleden niet verklaren. Een geval absolute, niet relatieve minachting, El Einsteino knikt instemmend. Ondertussen weet ik nog steeds niet waarom ik beveiliging nodig heb. En nee, nogmaals: ik heb echt geen kostbare collectie Barbiepoppen. En als ik die al had, waren ze zorgvuldig in bad gedaan voordat ik ze in het holst van de nacht moederziel alleen laat. [3] Niet dat ik geen Barbiepoppen heb. Niet alweer. Nee. Ja. Dinges! Wat een rottaal dat Nederlands, zo ingewikkeld.

Grote mensen zorgen voor kleine mensen. Dus wat er ook gebeurt, grote mensen mogen niet door de school uitwaaieren. Kleine kinderen mogen dan wel ongedwongen zijn, het grote grut is hardleers. Volgende week toch maar eens het docentencorps vragen wat de laatste wetenschappelijke inzichten zijn met betrekking tot dat transitieproces. Ondertussen zwerf ik buiten rond na spertijd, gewapend met de opruiende tekst “stembuuroo daaroo.” Ook heb ik een mes op zak. Hé het is vier uur ’s morgens en soms wijst een pijl wel eens de verkeerde kant op. [4] Altijd leuk maar niet op dat tijdstip. Gelukkig heb ik buiten nog mijn vrijheid, binnen beveiligt de beveiliger de te beveiligen objecten. Hij kan er ook niks aan doen en we babbelen wat. Vlak voor ik verder ga zeg ik: “soms is niks doen en wachten het zwaarste werk wat er is.” Geen idee wat een kilo hoongelach doet tegenwoordig, maar mijn opmerking is goud. Helaas.

Vanwege corona hebben we niet alleen een emmer vol extra mondkapjes, circa 12 per stemgerechtigde, en rubberhandschoenen maar ook stickers met pijlen naar alle richtingen in Rotterdams Rood. Ja toch, Aboutaleb is van de PvdA? Mijn fout, vroeg op en te kort gedoucht. Het is natuurlijk Rotterdams Groen. Heeft niks met Groenlinks te maken, die mevrouw hebben ze in Amsterdam gedumpert. Sharon Dijksma van de PvdA mocht ook ergens ongekozen burgemeester worden. Gelukkig ver van m’n bed dus ik weet niet waar. Heb sowieso wel wat belangrijkers te doen dan over de burgemeestersbaantjesmachine nadenken terwijl ik met hand en tand vecht voor onze democratie. Hoe plak ik die stickers in hemelsnaam op de stenen muur buiten? Even heb ik de neiging om het verkiezingsnoodnummer van de gemeente te bellen maar een vaag voorgevoel doet me besluiten mijn innerlijke mini-Einstein op te roepen. Je kun tenslotte ook zelf bedenken dat je stickers om palen kunt plakken, liefst rug aan rug. En met de pijlen de juiste kant op.

Dan komt het huurbusje met de buit. Twee studentes komen wat volgeladen huis- tuin- en keukenafvalcontainers gevuld met stembiljetten brengen. Best wel zwaar. Of de vriendelijk 50-plus portier (leeftijd) even wil helpen. De beveiliger blijft woest binnen de strepen beveiligen, hij volgt zijn orders nauwlettend. “Even mijn mondkapje halen.” Een van de dames zegt dat het van hun niet hoeft, ach wie de jeugd heeft, heeft de zwaar verhypothekeerde coronatoekomst, en hup tig kilo papier eruit. Officieel mag ik vanaf dan de stembiljetten niet meer uit het oog verliezen. Blijkbaar is Rotterdam vergeten dat er corona is en verwacht wonderen. Theoretisch moet ik in 2.5 uur binnen de stemlocatie opbouwen en buiten die 400 richtinggevende groene stickers plakken. Als je denkt dat corona een uitdaging is voor gewone mensen, ben je duidelijk niet geschikt als ambtenaar. Maar ik heb hulp. Niemand spot tenslotte met een beveiliger en ik loop nog even de zaal uit. Niet om stickers te plakken natuurlijk, maar om te plassen. Een halfuurtje later ben ik terug met een zak vol witte papiertjes. De stembiljetten zijn er, de looproute is van binnen en buiten herkenbaar, wat kan er vandaag nog misgaan? Ik laat even de stembiljetten uit het oog om nog meer van mijn ding te doen.

Rond half zeven komen de leden van het stembureau aan en ik zet mijn mondmasker op. Mijn mening daarover is nu even niet belangrijk. Ik ben vrijwilliger. Dit is de afspraak. Daarnaast is dit een kinderschool. Niet dat ook maar iemand door de tussendeur kan. Iedere keer als ik in het hoofdgebouw moet zijn, draai ik de deur open en dicht. Noblesse oblige zoals altijd. [10]

Om onbegrijpelijke redenen hanteert Rotterdam twee telefoonnummers. Een tot zeven uur ’s morgens en een na zeven uur. De ambtenaar die je kan vertellen waarom is allang met prepensioen. De stembureauvoorzitter krijgt vooraf een tablet. Om half zeven wordt een code ge-sms’t [leer je dat ook spellen op de basisschool van nu?] maar haar telefoon bliept niet. Nummer een neemt niet op, nummer twee ook niet. Terug naar nummer een en de lijn is overbelast. Met 30 minuten vertraging kan ze de tablet van het digitale slot halen. Ons stembureau is vast niet de enige.

Tien minuten voor het stembureau om half acht opengaat, komt Captain Janeway, mijn bijnaam voor een collega. Een echte leider inspireert niet alleen maar geeft ook het goede voorbeeld. Misschien dat daarom politici gekozen worden, maar leiderschap een keuze is. Weer dat verwarrende Nederlands. Eerder, toen het nog donker was, heeft de gemeente een paar dranghekken neergeploft bij de ingang van het stembureau. Verrassing. Rond half zeven zoeft er onverwachts een busje langs en iemand tekent snel met spuitkrijt wat anderhalve meterstrepen op de tegels. Ziet er nogal pro forma uit. Geen tijd voor koffie, nog maar 500 meter belijning en zoef de onaangekondigde meneer is weer weg. Ondanks dat de Captain het gebouw in en uit kan lopen wanneer ze wil, blijft ze buiten wachten, mondkapje op en al. Was iedereen maar zo verstandig.

Omdat ik vanmorgen niet lang genoeg kon douchen – nogmaals bedankt Einstein – ben ik in een plagerige bui. “Nee Capo, ik ga als eerste stemmen.” Natuurlijk niet en zonder het privilige van haar rang aan te roepen, blijkt onze Captain inderdaad de eerste stemmer. GJ is nummer 13 ofzo.

Als je de hoogste in rang bent, geef je het goede voorbeeld. Sowieso, wil je geen mondkapje, moet je geen vrijwilliger worden. Een stembureaulid, type opa weet alles beter, behalve het verschil tussen d en t, vindt het niet nodig om binnen een mondkapje op te doen. Als portier heb ik hem er al op aangesproken maar hij is de kleuterschool niet ontgroeid. Bijna met een t geschreven als in voltooid deelwoord. Opa durft me niet meer aan te kijken. Volwassen vent, ongelooflijk. De rekening van de vorige crisis, bijnaam krediet- is nog lang niet afbetaald. Nederland spaart kosten noch moeite om jouw geratrische generatie te beschermen maar zelf ben je te lam [6] om een mondkapje op te doen? Als jij en ik allang onder de groene zoden liggen, betaalt de toenmalige jeugd van tegenwoordig nog steeds de rekening af, geld wat ze liever aan hun kinderen besteden. En jij voelt je ondertussen te goed voor een mondkapje?

GJ loopt de gymzaal in terwijl de voorzitter van het stembureau opa nogmaals uitlegt dat hij een mondkapje op moet. Ze doet het wel een stuk eleganter dan GJ, maar da’s voor de mensen die me kennen. Anderen zouden zeggen: da’s niet zo moeilijk. En terecht. Gauw ren ik weg. Ik weet het dan nog niet maar ik zal die dag nog veel harder schateren. Niet de blijste lach, da’s voor een andere keer. Hem schat ik rond de 65, type “ik heb Nederland na de oorlog opgebouwd”. Die oorlog is inmiddels zo lang geleden. Hebben wij dat niet allemaal? Graag zelf even doorrekenen als je wilt delen in ons binnenpretje. Haar schat ik student. En vrouw [8], maar de oplettende lezertjes hebben dat allang door. Meer een schrijftechnische toevoeging voor mensen die bewust moeit[e] hebben met d’s en t’s. En zo vind GJ de beeldspraak uit. Is mijn generatie niet fantastisch? [7]

Slim is sexy. Maar ook: oudere generatie zorgt voor jongere. Daarvoor is onze democratie tenslotte uitgevonden. Hoe je het ook wendt of keert – hoog tijd voor hier en daar een paar verbeteringen.

Als de Captain en ikzelf hebben gestemd, vraag ik aan de voorzitter van het stembureau of ik nog wat kan doen. Vervolgens neem ik afscheid en loop met Captain Janeway mee naar haar kantoor. We babbelen nog even en ze vraagt ten overvloede nogmaals of ik niet toch een uurtje mijn ogen dicht ga doen.

“Nee, dat lukt niet. Trouwens als alles meezit ben ik vannacht rond 12 uur klaar.” Als. Als in “en als dat nou eens niet zo is? Dan lig ik 24 uur nadat ik ben opgestaan pas in bed. Moet kunnen. Hoe de verkiezingsavond verloopt, lees je in het vervolg: ‘stampij om stembiljetten‘

Kopfoto gemaakt door Glen Carrie, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

—

[1] Al een tijd niks meer van Loes gehoord en ze leek nog wel zo’n slimme meid. Toch onvoldoende op de toekomst voorbereid?

[2] Aboutaleb is in een geheime stemming voor de derde keer tot zes jaar burgemeester zijn van Rotterdam gekozen. Wie wat gestemd heeft, weten we pas over 75 jaar want dat mag geen levende ziel weten. Gelukkig bedenk ik me dat niet om vier uur ’s morgens. Ik zou nog eens de deur op slot draaien en naar huis gaan. Er zijn tenslotte mensen die voor minder hun geloof in ‘onze’ democratie verliezen.

[3] Kan ik net zo goed roostermaker worden bij beveiligingsbedrijf ‘X’. Wat een stelletje trieste trekpoppen.

[4] Bord dat de verkeerde kant op wijst noemen wij deeltijdsverkiezingsprofessionals een “daaroo’tje”. En inderdaad het is een roeping en zeker niet voor iedereen. Stemmen gelukkig wel. [5]

[5] Bijna dan. Wat als je in 1984 of eerder geboren bent en een Nederlandse moeder maar geen Nederlandse vader hebt. Geweldig dat Artikel Een van ‘onze’ Grondwet.

[6] Excuses voor mijn expliciete taalgebuik maar deze meneer heeft het erg bont gemaakt.

[7] Misschien is het verstandig om mensen die geboren zijn in 1968, 1968 keer meer stemrecht te geven dan anderen. Voor een betere, rechtvaardiger en eerlijker Nederland enzo. Mijn jaarclub snapt het tenminste.

[8] Dat ze vrouw is, is geen inschatting van GJ maar als ik het zeg klinkt het zo fout. Oeps. [9]

[9] Zo blij dat oeps zonder d of t is. Anders stond ik mooi te kijk.

[10] Boeren begrijpen het best wel. Aan het einde van de dag is begrijpen tenslotte niet meer of minder een keuze dan geheugenverlies.

Gordon is Gevaarlijk

10 maart, 2021 Leave a reply

En nou maar hopen dat dit geen verkapte verkiezingsreclame voor 50-Plus is.

Volkszanger wil verbod op anonieme haat. Gewone haat moet kunnen aldus de artiest.

Mensen maken zich zorgen over privacy bij invoering van de corona-app. Gelukkig vertrouwen mensen zangers van het levenslied der lage landen meer dan politici. Gokt Gordon als hij zijn online-actie tegen anoniem haten online opzet. Weg met de privacy voor het gepeupel.

“Het heeft met name te maken met de doodsbedreigingen die ik aan mijn adres heb gekregen.” Gelukkig plaatst RTL de citaten in de juiste volgorde want pas daarna volgt iets over hoe de zanger kinderen slachtoffert op de zondebok. Ofzo. Waar je de jeugd van tegenwoordig al niet voor kunt misbruiken. “Dat daar de grens vervaagt voor die mensen, die achter hun computer de meest vreselijke dingen kunnen sturen. En dan heb ik het met name ook over de jeugd, die onderling enorm te maken heeft met pesten en bedreigingen en foto’s versturen onder anonieme accounts. Ik vind dat daar gewoon een einde aan moet komen.” Stop daarmee! Schrijf begrijpelijke zinnen. Maar ja, van Gordon mag ik geen hatelijke opmerkingen meer maken.

Geen idee hoe Gordon tot dit voorschrijdend inzicht is gekomen, maar de zanger stelt teleur. Denk je nou echt dat kinderen die slimmer zijn dan de rest en gepest worden, niet weten door wie? Of dat het alleen online gebeurt? Terwijl in het alfabet niemand kan zien dat je te arm of ongeinteresseerd bent voor merkspullen. [7]

Ik vraag me af of Gordon begrijpt waarover hij het heeft. Een beetje 14-jarige omzeilt het kinderslot op TV net zo gemakkelijk als het een virtuele verbinding vanuit Verwegistan opzet om achter de computer een nep-account met echte namaakidentificatie op te zetten zonder een spoor na te laten.

Doe je mond open online en iemand is het niet met je eens. Kun je niemand vinden, wil ik het best oneens met je zijn. Zolang we het eens zijn over de prijs natuurlijk. Ik ‘haat’ mensen die altijd maar verwachten dat ik voor niets tegen ben.

Ongetwijfeld krijgt de zanger een boel naar zijn hoofd geslingerd. En nee, dat hoort er niet bij, maar het gebeurt wel. Onlangs schreef ik over Marion Koopmans die als goedgelovige Kuifje in China op jacht gaat naar de oorsprong van het virus. Corona maakt mensen nog gekker dan ze al zijn en ook de professor in de virologie krijgt doodsbedreigingen bij de vleet. Als we dan toch de anonimiteit verbieden, liever om professor Koopmans te beschermen dan klaagzanger Gordon. [8]

Wat mevrouw en meneer delen is het gemak waarmee ze hun eigenbelang vooropstellen. “Echt theorieën verkondigen die niet kloppen ben je een beetje ondermijnend bezig”, een uitspraak van Koopmans in een actualiteitenprogramma. Mevrouw heeft een uitstekend stel hersens en in plaats van uit te leggen waarom je beter geen ‘ondermijnende’ theorieen kunt verkondigen, maakt ze laaggeletterde bananen die onzin vanachter hun toetsenbord spuwen, belachelijk. Noblesse oblige. En moeilijke dingen in makkelijke woorden uitleggen nog meer. Trouwens, ik weet zeker dat Koopmans Latijn spreekt.

Ineens ziet Gordon het licht en wil af van anoniem haten. Nogal makkelijk als je beroemd bent en niet onherkenbaar over straat kunt. Dankzij die bekendheid heeft Gordon een aardig vermogen opgebouwd. Hij schept er vorig jaar nog over op in Mediacourant. Met geld is publiekelijk haten een stuk makkelijker. Slachtoffers moeten een bak geld meebrengen voordat een rechtbank Gordon dwingt zijn woorden in te slikken.

“Humor Gordon geen racisme, wel belediging”
Meldpunt Discriminatie Amsterdam (2013):
“Artiest heeft grotere vrijheid”

In 2013 – als Zwarte Piet nog een beetje kan [1] – werkt Gordon voor veel poen als jurylid in een talentenjacht. Deelnemer wil aria uit een opera van Verdi zingen – kun jij dat ook Gordon? Nee? Vroeg het me zomaar af. Gordon verwondert zich liever of het ‘nummer 39 met rijst‘ wordt. Altijd moeilijk om toe te geven dat een ander beter is dan jijzelf dus noemt de lolbroek het optreden een ‘sulplise’. Die opmerking brengt Gordon bekendheid tot in China waar onder het verhaal in een staatskrant vele honderden Chinezen digitaal hun boosheid uiten. Ook de lokale tak van de BBC brengt het ‘grapje’ groots. Een Utrechtse dame begint een online petitie die eist dat RTL – niet Gordon, auw – excuses aanbiedt.

Voor of tegen anonimiteit, voor beiden is wat te zeggen. We gaan even terug naar de lagere school. OK, tegenwoordig heet het basisschool en tijdens de middagboterham verzucht een betrokken docent dat ze eigenlijk liever heeft dat de kinderen in haar groep nog even ouderwets op de spellingstoets kunnen oefenen. De computer slaat immers alles op, ook al is het maar een test. En sommige kinderen vinden ‘schrijven’ op een computer nou eenmaal lastiger dan op papier. Waarom moeten ze hun hele leven door digitaal kladpapier van toen ze vijf waren, achtervolgd worden?

Anonimiteit is een groot goed. De discussie over het permanent opgeven daarvan dient niet gevoerd te worden om het ego van een grijsblonde 50+-zanger te strelen. Gelukkig ga je het argument niet winnen met een ijdele artiest die zich plotsklaps over het lot van kleine kindjes opwindt voor eigen gewin. Ondertussen vindt Gordon dat hij een succesje behaald heeft nu Mediacourant per direct de mogelijkheid tot commentaar stopt. Wedden dat Gordon zich prima thuisvoelt in China? Zelf boek ik liever een ticket naar de tropen. Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen. Jammer dat ik geen commentaar meer mag leveren, anders zou ik de eerste zijn om Gordon met zijn aanstaande vermigratie te feliciteren. Dat moest ik even kwijt.

Bijna vergeten. Eenmaal raden hoe Gordon die 41.000 handtekeningen opgehaald heeft. Digitaal online, zonder dat mensen hoeven tekenen bij het kruisje. Of denkt Gordon dat hij anders met iedere sympathisant moet zoenen? Ach, de meeste dromen zijn bedrog, alweer iets wat Gordon haat.

Kopfoto gemaakt door Nicolas COMTE, gevonden op Unsplash en Elijah Ekdahl, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

—

[1] Haatzaaien is makkelijk, de kunst is een rijke oogst.

[2] ‘met name ook’ Als je Latijntechnisch geen deuk in een pakje boter slaat [3] [4], hoef je het Nederlands nog niet te vertrappelen om maar prangender – of is het ‘meer prangend’ – over te komen in je vurigheid.

[3] Werkelijk geen idee waarom de gemiddelde mens Latijn moet spreken. Is vast net zoiets als de krokodil die het paard van de polospeler opeet, live op je trui. Mag wat kosten.

[4] Wel eerst uit de vriezer halen die boter. [5]

[5] Interessante vraag trouwens, wat is harder bij kamertemperatuur, roomboter of halvarine? [6]

[6] Zoals je ziet beste Gordon, als je een onderwerp zoekt om over na te denken zonder dat je andere mensen tot last bent, er zijn er genoeg.

[7] IOver pesten en merkspullen: vorig jaar nog blaat Gordon dat hij voor 800.000 euro zijn bed niet meer uitkomt. Best knap om dan nog 41.000 mensen in je te laten geloven. Of mag dat ook al niet meer: “Zij gelooft in mij?” Je mag tegenwoordig ook niks meer [zingen].

[8] Geen zorgen, Artikel Een van de Grondwet rammelt toch aan alle kanten.

Liefde Is Niet: Vanuit de Bosjes Giraffen Afschieten

25 februari, 2021 Leave a reply

Al helemaal niet op Valentijnsdag.

Mevrouw Merelize van der Merwe schiet prachtdier dood uit naam van de liefde. “Zo romantisch.”

Mijn verhalen zijn veelal kritisch, té volgens sommigen. Zit wat in. Heb dan wel geen geweer, maar na het lezen van de krant brak mijn klomp. Dit keer krijg ik vermoedelijk weinig tegenspraak. [1] Voetbal vind ik een aardige sport, maar mijn hart ligt bij de exoten. Toen ik studeerde heb ik leren schermen, fantastisch. Ook jiu jitsu heb ik lang met veel plezier beoefend. Waar ik nooit aan toegekomen ben is de biathlon. Heeft vast ook te maken met het feit dat Nederland zo plat is als een pannenkoek. De sport is een combinatie van skieen en doelschieten. Deelnemers moeten zo een parcours afleggen en tijdens het afdalen stoppen om diverse doelen proberen te raken.

Nadat je zo snel mogelijk naar het volgende doel skiet, heb je even tijd nodig om hartslag en ademhaling onder controle te brengen. Hoe sneller dat lukt, hoe groter de kans dat je in de roos schiet. Het vereist een enorme mentale en fysieke zelfcontrole. Presteren onder hoge druk en in je hoofd continue de afweging maken of je al kunt schieten of nog even moet wachten voor meer doelzekerheid. Doe je het goed, pats daar gaat weer een bloempot of wat er ook voor gebruikt wordt. Biathlon is een uitdaging voor zelfs de meest getalenteerde sporter, prachtig.

wolfgang-hasselmann-IFG0wUMfje8-unsplash

wolfgang-hasselmann-v08FVc-stIs-unsplash

Maar wat mensen bezielt om dieren voor de lol dood te schieten, ik snap het niet. Overcompensatie voor het feit dat je jezelf klein en minderwaardig voelt misschien? Merelize van der Merwe, een Zuid-Afrikaanse dame, is in ieder geval dolblij met het valentijnsdagcadeau van haar man. Die heeft voor omgerekend 1750 euro het ‘recht’ gekocht om een giraffe om te leggen. Leuk uitje voor zijn vrouw. Geloof mij, liefde maakt blind, maar dit gaat nergens over. Merelize van der Merwe beweert dat het dode giraffenhart waar ze triomfantelijk mee zwaait naast bij het lijk van het zoogdier [3], de liefde tussen haar en haar meneer symboliseert. Zijn er in ieder geval twee die elkaar duidelijk gevonden hebben. En nou maar hopen dat ze nooit gaan scheiden, bloedbad.

Hoor dat “War of the Roses‘ uit 1989 op Netflix is. Die ga ik maar eens kijken. Weer eens wat anders dan ‘Romancing the Stone‘.

Kleiduiven schieten – liefst zonder plat petje en ruitbroek – intrigeert. De sport is erg moeilijk. Het vereist zoveel kunde, inzicht en vaardigheid om die vers-gelanceerde aardewerk schotel door midden te knallen. Per schijf krijg je een kans. Maar om in de bosjes te gaan liggen met een groot scherpschuttersgeweer en daarmee een giraffe af te knallen? Waarom zou je? Lukt het vandaag niet, dan is er altijd nog morgen. Klassiek geval van noch prestatie noch kunde.

Dieren doodt je alleen om te eten of om jezelf te beschermen tegen gegeten worden. Een dier dat zijn leven voor jou geeft, respecteer je door niets te verspillen. Sowieso eten weggooien is een gruwel. Al smaakt het misschien minder, kliekjesdag is de beste dag. Stemt je – mocht het nodig zijn – in ieder geval tot nadenken. Maar uit naam van Cupido [2] een giraffe doodschieten en het uitgesneden hart trots op sociale media omhooghouden als symbool van jullie eeuwige liefde? hoog tijd om het woord ‘symbool’ op te zoeken, letterlijk. Vervolgens snel doorbladeren naar ‘echtscheidingsadvocaat’ omdat Cupido met onmiddelijke ingang zijn handen van jullie aftrekt.

Kopfoto: Mooi hé? Zo kan het ook. Kopfoto gemaakt door Robin Stuart, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

Afbeeldingen in diavoorstelling: 1. David White. 2. Anne Rudolf. 3.piera riva. 4.Julie Wolpers. 5.Savatore Dinicola. 6. Wolfgang Hasselmann. 7. Lisa H. 8. Bart Dunweg. 9.Wolfgang Hasselmann. 10. Jackie Park. 11. MARIOLA GROBELSKA. Alle foto’s gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt.

—

[1] Tegenspraak is altijd welkom. Altijd. Vooral als ik gelijk heb natuurlijk.

[2] Laat Cupido nou toevallig pijl en boog gebruiken. Net als de Amerikaanse tandarts Walter Palmer die in 2015 leeuw Cecil met pijl en boog neerschoot. Daarom hebben tandartsen dus zo’n slechte naam.

[3] De wereld telt meer moeders dan je denkt.

Burgerbelasting Als Moedermelk Voor Jankende Nep-Ondernemers

24 februari, 2021 Leave a reply

Viva le/la USSR! Vandaag wel, morgen niet?

Ondernemend Nederland zoogt zich maar wat graag aan de borst van Moedertje Staat wanneer het zo uitkomt. Corona en dus 100 Procent compensatie voor ondernemers, wie gaat dat betalen?

In een lang verhaal op Linkedin – welke carrieretijger doorspit het sociale platform niet drie maal daags? – maakt Udo Delfgou, directeur bij Inretail, een lobbyclub voor winkels, zich boos over de blijvende corona-sluiting van de detailhandel. Sinds de val van de Muur in 1989 weten we dat de Sovjet-Unie geen paradijs was, niemand had te eten. Toch wil Delfgou terug in de tijd [3], liefst onder communistisch bewind. Alles voor de poen, zelfs het verraden van de idealen van het ondernemerschap.

Udo is duidelijk vrijgezel en daarmee waarschijnlijk de enige man die niet aan zijn Zoete hoeft uit te leggen dat Action geen essentiele winkel is. Beste Whatsapp-grap van deze eeuw. Trouwens, was Rutte maar getrouwd! [1]

De regering maakt er een potje van. RIVM infectiebaas Jaap van Dissel, de man die hijgerig aan de avondklok-tweede-kans-avondrechter-van-dienst uitlegt dat voorgenoemde avondklok superbelangrijk is, nog meer. Terug in de tijd, een jaar maar. Ook dat is Back To The Future. In 2020 roept de club van Van Dissel – het RIVM – nog vol overgave dat mondkapjes schijnzekerheid bieden. Vakbonden moeten vechten om af te dwingen dat “ondanks het standpunt van ons aller RIVM” zorgwerknemers een mondkapje mogen dragen. Schijn bedreigt, geleerde schone schijn nog meer, maar da’s lastiger te zien in ons non-pluriforme medialandschap. [2]

Twee keer min maakt geen plus, zoiets geldt alleen in de wiskunde. Terwijl Van Dissel probeert te redden – avondklok is goed: [naar schatting] een daling van R met acht tot 13 procent, inclusief overige, niet nader te benoemen majeure maatregelen – wat er te redden valt van zijn verschroeide betrouwbaarheid, dendert de coronacaravaan door.

Te grote woorden die hun doel voorbijdraven, maar goed. Inretail lobbyclubdirecteur Delfgou stelt terecht dat een onsterfelijke en risicoloze maatschappij een illusie is. Zo’n opmerking trekt mijn aandacht. GJ vermoedt al decennia dat burgemeesters liefst alles verbieden met het oog op de veiligheid. Love Parade Rotterdam 2020-2029 iemand? Leven in een wereld waarin ’s avonds TV kijken tot heilige graal verheven is, voelt als drinken van lauwe limonade zonder prik. Bah, bah en nog eens bah.

Toch kan Inretail [waardeloze naam voor een winkeliersclubhuis, weinig herkenbaar en dus omzetverlies] [10] beter een tweedehands autoverkoper inhuren als directeur communicatie. Niet omdat het verhaal te lang en te saai is, dat is het nou eenmaal. Nee hoor, Udo Delfgou dendert maar en dendert maar. Zo hard zelfs dat hij rechtstreeks de regering in kan. Of de NS als er geen blaadjes op de rails liggen. Wat een onzin als je roept dat je meer poen wil als ondernemer. Minder corona is handiger. En niet alleen vanwege de gewenste ‘maatschappelijke betrokkenheid’ die het Nederlandse winkelbedrijf zo graag ten toon spreidt.

“De steunmaatregelen zijn bij lange na niet voldoende om dit [winkelsluiting, GJ] te compenseren. Als je als overheid besluit winkels te sluiten dan dien je de schade voor 100% te vergoeden.” [7]

Wat een waanzin – met of zonder virusvijanden van dezelfde tweede halve naam. In normale tijden zijn werkgevers er als eerste bij om de rekening bij anderen te leggen. “Alles, maar dan ook echt alles is te duur. Dit maakt Nederland kapot!” Ondertussen zijn diezelfde ondernemers – figuren die te weinig profiteren van gratis vogelzaad uit de staatsruif in barre tijden – er als de kippen bij om te roepen dat de belastingen te hoog zijn. “Dit maakt Nederland echt kei-kapot!” [4] [8]. Waar denk je dat gratis geld vandaan komt? Aardgas ofzo? Zouden mijn kleinkinderen wel willen. Da’s allang op, beste appelflap.

Er zijn twee dingen die je nooit moet willen. Vraag een politicus nooit om iets intelligents te doen, doordachte lockdown bijvoorbeeld, of om geld.

“Ook juridisch gezien mag een ondernemer hier nooit en te nimmer schade van ondervinden.”

Beste meneer Udi Appelflap, gedraag je als een professional, dit is tenslotte Linkedin waar we allemaal doen alsof. Onderbouw je stelling middels relevante wetsartikelen.

Er zijn veel misvattingen in het zakenleven, de belangrijkste is “maar ik dacht dat hij/[soms] zij goed was voor het geld.” [11] Een andere misvatting is dat er een heldere definitie van ondernemersrisico bestaat. Citaat van Udi:

“het is een grote misvatting van de overheid dat dit onder ondernemersrisico valt.”

Ooit een keuken of badkamer gekocht? En daarna tranen met tuiten gehuild? Een verkoper hoeft geen logische argumenten te overleggen, wel overtuigende. Zo werken kassa’s nu eenmaal. Hoezo misvatting van de overheid over ondernemersrisico? De vergelijking met het weerbericht gaat volledig mank maar is wel vermakelijk. Hoeveel codes, geel, rood of groen ben ik al niet tegengekomen zonder dat er iets gebeurt? [5] Instituties dekken zichzelf in. Niemand herinnert zich de laatste zinloze waarschuwing, maar oh weh [?] als men een keer te weinig waarschuwt. Die risicoloze maatschappij bestaat alleen voor zij die te vaak waarschuwen. Zoiets heet asymetrisch risicoprofiel. Ondernemers horen daar niet bij. Handel is hard. En vol van risico’s. Maar da’s duidelijk.

Ondernemers die geen risico willen lopen – maar wel 100 % compensatie eisen – houden best de politieke wet van eb en vloed in de gaten. Fluctuaties in de vraag afschuiven op mensen met nul-urencontracten, wie draagt dan het ondernemersrisico?

Overigens ben ik het grotendeels eens met het betoog van Udo Delfgou. Alleen: stop met slordig schrijven. Ondanks dat het kabinet onze economie ten grave draagt voor een paar streepjes voorsprong in de volgende peilingen, is 100 procent compensatie absurd. In slechte tijden verliezen mensen hun baan en moeten ondernemers de tering naar de nering zetten. Zelfs al geloof je dat corona een duistere wapen uit een ver, vreemd land is, dan nog. Waarom moet de Nederlandse belastingbetaler bloeden? Het aardgas is tenslotte allang op. Ondertussen bloedt de belastingbetaler uit beide neusgaten. Iedereen weet dat na de landelijke verkiezingen de tarieven sterk stijgen. Ter verdediging van onze democratische rechtstaat. Ofzo.

Een echte ondernemer vecht, zoekt en vindt kansen. Daarom is het vak zo moeilijk. Oneens met het kabinetsbeleid Inretail? Ontleedt de televisie-argumenten en je komt vanzelf uit bij de excuustruus van dienst. Zijn naam is Jaap van Dissel en hij werkt voor het RIVM. Laat nou net die meneer en zijn instituut zich vorig jaar nog lang uitvoerig tegen mondkapjes hebben uitgesproken. Daar was menig ondernemer maar wat blij mee. Tegen een betere nationale gezondheid in zelfs. Je oogst tenslotte wat je zaait. Van Dissel is hoofd infectieziekten bij het RIVM en daarmee de dresseur van circus Rutte III. Dat is een keuze, vooral van de politiek. Denk daar eens over na, onderzoek het en kom met tegenargumenten, maar ga niet zeuren over 100 procent compensatie. Als je daar echt in gelooft beste ondernemer, kom op de koffie. Gratis. Ik heb nog een stapeltje blanco Communistische paspoorten liggen. Jij weg, wij wuiven. Iedereen blij. Maar vooral: vaarwel. Tot die tijd, gedraag je als ondernemer en grijp je kansen, hoe moeilijk ook.

PS, dit verhaal is niet geschreven terwijl ik naar Sting luister. Maar ik snap dat je onder het lezen denkt aan ‘Russians‘.

Kopfoto gemaakt door Nick Fewings, gevonden op Unsplash.

—

[1] Trouwens, heb je het al gehoord? Er is ingebroken bij de Action, de politie schat de buit tussen 7.42 en 11.16. Zeg het voort.

[2] In een non-pluriform medialandschap slaat zelfs Arjen Lubach geen deuk in een pakje [uitzend]-boter.

[3] Wees gerust, er zullen nog veel toekomstige Back To The Future grapjes volgen.

[4] De Europese Unie is zo gek nog niet voor een echte ondernemer. Noord-Europa of Zuid-Europa?

[5] Naar analogie van het weerbericht, ondernemers die de overheid bedelen om geld komen net zo bedrogen uit.

[6] Lelijke zin trouwens. Vast geen geld voor een communicatieprofessional. Twee keer ‘sluiten’. In de herhaling klinkt ‘keihard op slot gooien’ veel dramabetischer. [7]

[7] Graag gedaan, altijd bereid te helpen. Wel even 10.000 euro overmaken aan Warchild. Binnen 24 uur.

[8] De woordvoerder is blijkbaar vervangen. Kei-kapot, vast een Brabo die dat zegt. [9]

[9] Mea Culpa, Mea Maxima Culpa. Is getekend: GJ.

[10] Heel Holland Handelt is vele malen beter dan Inretail. Ben tegen onnodig Engels. In dit geval klinkt een naam als Inretail als een geestesinrichting voor zij die geloven in Marsmensjes. Sommige clubs willen gewoon geen geld verdienen.

[11] Goed voor het geld? Een ervaren manager weet dat sommige teamleden die hun bonus na de zomer nog niet binnen hebben, iedereen laten tekenen, ongeacht het risico.

Gemene Oude Coronamensen

23 februari, 2021 Leave a reply

Zeg maar iedereen boven de 18. Kan ook 16 zijn hoor. Niet dat de jonkies er een stem in hebben.

Vandaag in “vroeger was alles beter – behalve de jeugd van tegenwoordig” krijgt GJ de laffe bijsmaak van het boodschappen doen maar niet weg nadat een klein meisje van vier enthousiast de ijsjes in die hele grote tas propt.

Traditiegetrouw doe ik boodschappen als Rutte op TV balkt – nee, goed lezen, Mark balkenendet niet, ‘onze’ premier balkt als in geblaat – over hoe onze rechtsstaat door de coronacrisis te laveren. De eerste keer, ergens rond maart 2020 is die traditie er nog niet. Een gezellige zondagmiddag op de bank bij de buuv met teveel wijn en bier kijken we om zes uur naar het nieuws. Alles moet op slot, nu! Onze democratie is in gevaar, daarom is er geen tijd te verliezen. Behalve het eindeloze gezwam van, door en tussen politici natuurlijk. [2]

De volgende keer ga ik maar boodschappen doen als Rutte weer het angstalarm laat afgaan op TV [1]. Ik blijf me erover verbazen, waarom tot zeven uur ’s avonds wachten als Nederland in brand staat? Treffend dat onlangs de ochtendrechter van dienst er hetzelfde over denkt en gehakt maakt van de avondklok. Blijkbaar zijn sommige mensen slimmer dan anderen, want de middagrechter draait de avondklokgehaktmolen terug. Jojo-effect! Iedere 50-plusser – behalve Henk wat-er-ook-gebeurd-ik-ben-onschuldig Krol natuurlijk – weet dat Back To The Future een hindernisrace is. Het geonthakte resultaat is weinig fraai, moeilijk verteerbaar en ligt zwaar op de maag.

Sinds een paar jaar ben ik vrijwilliger bij de verkiezingen. Omdat ik een sleutel van de voordeur heb. De wekker gaat om half vier. Ik sta op, douch doe de schooldeur open. Het zeil in de gymzaal heb ik natuurlijk al de vorige avond geplakt. Een half uur later komt de bezorgdienst twee verzegelde afvalcontainers [haha] brengen gevuld met geurloze, propere stembiljetten en -lijsten. Vervolgens doe ik mijn ogen dicht tot zeven uur wanneer de eerste ouders hun kinderen bij de vroege vogelopvang dumpen (indien niet vitaal beroep, lees pre-corona). Dan ga ik naar huis. Ondanks dat ik mezelf voorneem nog een uurtje te pitten, stap ik wéér onder de douche en de echte dag begint. Ondertussen draag ik wel mijn steentje bij aan ‘onze’ democratie maar niet aan het milieu [5]. Het is eigenlijk meer een vriendendienst. Ze schijnen me te vertrouwen. Vast omdat ik geen politicus ben ofzo.

Eerder vandaag kopt Trouw dat er licht gloort aan de horizon, gegarandeerd goed nieuws tijdens de persconferentie van vanavond. Best handig, als je de officiele overheidswebsite keer op keer herlaadt heb je geen tijd om je te verwonderen over vermeende politieke inmenging een dag eerder bij Herstel-NL. Hoogopgeleide – niet dat het iets zegt – en vooral vooraanstaande leden zwaaien zonder opgaaf van reden plots af. Niet onder druk van de overheid. Mistig. Blijkbaar komt er vanavond een goed-nieuwsverhaal van onze premier en Minister van Volksgezondheid. Oh nee, ik heb al boodschappen gedaan. Zondag zou ons Mam – mis je, hou van je – 79 zijn geworden. Mam zei altijd “als je hoofd er niet opzat…” Niet alleen bij mij hoor, maar ze heeft nog steeds gelijk, dus ik om zeven uur naar de winkel voor paprika & co. [11]

Eerst stream ik live een foto van mijn blote benen in een tennisbroek naast wat bleke, rode februaripaprikaatjes. Vervolgens vraag ik wat er is gebeurd op TV om daarna een bonusplaatje te schieten, eveneens in korte broek maar dit keer bij de paasbokkenpootjes. Je verzint het niet, ze bestaan echt die paasbokkenpootjes. En lekker! De bijdehandjes zijn duidelijk in de aanbieding want een “zogenaamde vriend van vroeger” kaatst de bal terug door me gerust te stellen dat ik me niet hoef te schamen voor mijn bokkenpoten. Touché en superscherp. Ik schiet in de lach. Fout! Zo krijgen oudjes een slechte naam. GJ is alweer de enige boven de dertig in de supermarkt. Terwijl ik in de rij sta om mijn paprika en mosterd (het is februari, hartje winter, zeg maar maaltijd stamppot peen en ui) af te rekenen, staat er voor me een klein, lief, guitig meisje. [7]

Als een week voor de kerstvakantie het onderwijs plotsklaps weer op slot gaat – scholen krijgen een volle dag meer [de volgende] [6] dan vlaaienbakkers [nul] om zich voor te bereiden – hangt er die laatste schoolmiddag van het jaar een klein meisje van een kilo of 15 kilo aan mijn been. Zich veilig vastklampend aan mij [10], vraagt het kleine engeltje de juf of ze morgen niet met de helft van de klas mogen terugkomen. En dat is slechts het gedeelte van de ijsberg boven water die de volgende generaties voor ‘onze’ corona moeten afbetalen [3]. Ongewild en ongehoord. Als grote mensen praten, houden kinderen hun mond. Zo achterhaald. Toch hoor ik niemand over inkomensafhankelijke AOW.NU of directe afschaffing van de hypotheekrente terwijl die NU toch echt nul is. [4] Nee, 50-Plus waar zelfs GJ op mag stemmen, wil graag een procentje meer. Zinloos, als je het goed hebt maar nooit tevreden zult zijn met wat je hebt, helpt een beetje meer ook niet. Behalve natuurlijk 50-plus mensen zonder kwaliteiten aan een pluche baan te helpen.

“Mama, mag ik de ijsjes in de tas doen?”

[Hé, als GJ in korte broek loopt mag het misschien wel februari zijn, maar is het dus ook lekker weer. En daarmee ijsweer].

“Tuurlijk lieverd.”

Pas als de ijsjes smelten vormen ze de druppel die de boodschappentas doet overlopen. IJsjes in de tas is niet de eerste keer dat het jonge poepie wil helpen en na die kipkiloknaller en zes brede blikken sperziebonen wordt die tas wel erg zwaar.

“Mama de tas is zwaar.”

Dezelfde moeder die vanmiddag nog het haar van haar kleintje in een paardenstaart vlecht is nu onverbiddelijk want “jij wil het allemaal dragen.” Erger nog, de cassiere geeft Mama gelijk. En ik, zegt de man zonder kinderen, zeg niets. Natuurlijk komt het goed. Mama’s zijn Mama’s omdat ze Mama’s zijn. Mama pakt met de ene hand de zware tas en met de ander haar kleintje. Het poepie krijgt van de cassiere nog een aai over haar bol en lacht van oor tot oor. Als je vier jaar oud bent weet je prima dat corona slecht is. Hoe gruwelijk vals ontdek je pas als ik dood ben en Mama hopelijk [Rijke] Oma heet.

Raar maar waar, tijdens de duo-toespraak van ‘onze’ premier en Minister van Volksgezondheid valt ongetwijfeld het woord solidariteit. Wat een holle frase. Bestaat aardgassolidariteit bijvoorbeeld. Hoezo? U weet wel, bodemschatten die van alle generaties zijn maar door een enkele generatie [de onze] verbrast worden voor consumptieve doeleinden omdat het leven zo zwaar is. Op zo’n moment prijs je jezelf, licht laf, gelukkig dat je er niet meer bent als de eerste tranen van je kleinkinderen vloeien omdat ze niet voor hun kroost kunnen zorgen, gedwongen de negatieve erfenis van oma en opa af te betalen. Welkom kleintjes in onze fantastische, democratische rechtsstaat. Veel plezier [gewenst]. Weinig keuze.

Dat kleine meisje in de winkel heeft net haar eerste lesje gehad over hoe gemeen grote mensen zijn. Haar moeder had het kunnen weten, maar kan er ook niets aan doen. Zij besteed liever haar tijd met haar dochtertje. Uitstekende keus. Samen ijsjes eten op een warme februaridag bijvoorbeeld. Gelukkig is klimaatverandering niet echt en neemt niemand statiegeld serieus. Sorry lieverd. Eén geluk, tegen die tijd is de techniek voor levensechte hologrammen zover gevorderd dat René Froger niet onder de zoden te stampen is en blijft zeuren over dat “eigen huis, een vers kopje thee”. Zoete dromen allemaal en geniet van je verse vrijheid. Tot verkiezingsdag. [8] Daarna luistert de politiek weer 48 maanden alleen naar zichzelf. Happy avondklok – nieuw en verbeterd! – iedereen.

Ben ik nog iets vergeten? Nee hoor, de dag erna krijgen mijn buren een sorry-appje dat ik om half vier onder de douche sta. Voor ‘onze’ democratie. Niet dat ze iets durven zeggen met dat drumstel in de woonkamer [echt waar].

Kopfoto gemaakt door Jon Tyson, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

—

[1] Soms doe ik ook boodschappen als er geen staatspersconferentie is. Niet dat het toeval is dat ik de coronapersconferenties altijd net mis. Knorrende maag enzo [luxe-probleem].

[2] En zo is de coronacommunicatiecrisis geboren.

[3] Jouw middelbare schooldiploma is uit 2021? Dan nemen we liever een jonger iemand [zonder corona].

[4] Hypotheekrente nul voor iedereen? Misleidende redenering, een politicus waardig.

[5] Twee keer achter elkaar douchen? 50-Plussers geven duidelijk niks om het milieu.

[6] Hoezo coronacommunicatiecrisis?

[7] Dat kleine meisje mag vast met Mama mee omdat door corona het uitzenden van de Berenboot/Sesamstraat ‘financieel niet langer verantwoord is”.

[8] Of denk je dat de aangekondigde versoepeling geen verkiezingsstunt is. Na de verkiezingen iedereen weer terug naar het nieuwe normaal. [9]

[9] Zou dan ook het deelnemen aan een talkshow [die informeren zo goed, vooral als Paul de Leeuw niet presenteert] van het lijstje wat mag na negen uur avondkloktijd worden geschrapt?

[10] Beloofd is beloofd. Punt.

[11] Paprika & Co., niet chips enzo.

Jojo-Rechtspraak en de Avondklok

17 februari, 2021 Leave a reply

Aan-uit. Wat is erger avondklok- of rechtspraak-jojo?

Op dinsdagmorgen wordt de avondklok afgeschoten en op dinsdagavond weer ontzet om het ‘gevreesde’ jojo-effect’ [relletjes?] te voorkomen.

Terugkijkend is het een opvallende rechtzaak. Tijdens een kort geding sneuvel ’s ochtends de avondklok. Het lukt de overheid diezelfde middag al haar hoger beroep behandeld te krijgen.

Op 23 januari wordt de avondklok ingesteld. Het effect daarvan is onzeker en beperkt. Dat leidt tot koehandel in de Tweede Kamer. Mag het ook een halfuurtje minder zijn? Ja dus, vervolgens wordt verordonneerd wordt dat na negenen ’s avonds niemand meer zonder goede reden naar buiten mag – een politicus die reclame maakt voor zichzelf bij de aankomende verkiezingen bijvoorbeeld. Dat zal het virus leren.

Als de vele discussies rondom corona en in het bijzonder de volgorde van inenten iets leren is het dat de overheid haar zaakjes niet op orde heeft. Voor de invoering van de avondklok wijst de Raad van State al op het ontbreken van de juiste onderbouwing. Justitieminister Ferd Grapperhaus wuift alle bezwaren weg. Moet kunnen is niet hetzelfde als juridisch solide. Die flater is het zoveelste klinkklare signaal dat na een jaar onze regering corona nog steeds niet serieus neemt.

Viruswaarheid, voorheen Viruswaan wint tegen de verwachting in een rechtzaak tegen de overheid. De avondklok is onwettig omdat het spoedelement, zeg maar binnen een paar uur de wet activeren als er bijvoorbeeld een dijk het begeeft, ontbreekt. Een glasheldere uitspraak die iedereen begrijpt omdat kabinet en kamer zich als een Muppetshow in brand gedragen. Er staan levens op het spel, eerst doen en achteraf toestemming vragen. Als het echt belangrijk is voor Nederland en onze ‘democratische rechtsstaat’, bel je Kamerleden uit hun bed, maar nee. Er moet gepraat worden. Met de landelijke verkiezingen die er aankomen eisen ‘onze’ vertegenwoordigers nog meer zichttijd.

Na de rellen eerder bij de invoering van de avondklok, schrik ik die dinsdag opnieuw. Volwassenen die normaal om acht uur al hun pyama aantrekken, staan rond het middaguur te juichen omdat de avondklok per direct door de rechter is verboden. Hoe de overheid het voor elkaar krijgt om diezelfde middag in hoger beroep gehoord te worden is voer voor complotdenkers.

Viruswaarheid is dolblij met de uitspraak, het waant zich winnaar. In een eerder geding wraakt de club diezelfde rechter nog. Wraken wordt overschat, het is niet meer dan advocaten die een slinger aan het roulettewiel geven, hopend op een rechter die meer welwillend staat ten opzichte van de eisers. [1] Of het een effectieve juridische strategie is, betwijfel ik. Te vaak wolf roepen als die nergens te zien is en je staat in je hemd als het roofdier zich uiteindelijk laat zien.

Diezelfde middag al dient een hoger beroep waarin de Staat vraagt om de uitspraak op te schorten. De rechtbankvoorzitter verspreekt zich en noemt Viruswaarheid Viruswaan. Meer dan onhandig, het is absoluut onprofessioneel. Omdat Viruswaarheid waarschijnlijk zelf niet gelooft dat de uitspraak stand houdt, kiest het voor de aanval naar voren en wraakt de rechter wegens vermeende partijdigheid. Als er een ding is wat een slimme partijdige rechter doet, is het ongemerkt persoonlijke voorkeur laten meespelen. Andere rechters besluiten dat er geen reden is om te wraken en als de zon ondergaat – de klok tikt door, het is sneller negen uur ’s avonds dan u denkt – gaat de rechtzaak verder. Viruswaarheid pruttelt en schreeuwt wat, niet dat iemand wat anders van de club verwacht. Ondertussen schuift ook Jaap van Dissel aan met vage, onwaarschijnlijke berekeningen over het positieve effect van de avondklok. Van Dissel heeft net zoveel verstand van de wet als ik, dus wat doet hij daar? Tenzij de wet natuurlijk niet altijd de wet is, maar hoe weet je dat als rechter? Moeilijk, moeilijk, moeilijk.

Zelf sta ik niet te juichen die middag maar probeer geduldig uit te leggen dat er later vandaag al een hoger beroep komt. Verwondering alom: huh, hoe kan dat? Hé als eenvoudige econoom moet je mij dat niet vragen. Uiteindelijk zal het spoedappel ertoe leiden dat de avondklok gehandhaafd blijft vanwege het risico op een jojo-effect. Zo kan iedereen een schriftelijke cursus rechter worden makkelijk halen.

Het echte jojo-effect zit ‘m erin dat je het de mensen die middag op het plein niet kunt uitleggen dat de een hooggeleerde rechter het verbiedt met een logische verklaring en vervolgens de volgende, ook hooggeleerde rechter, zegt jojo’s zijn slecht voor de lijn dus ik draai het terug. De echte vraag is en blijft: welke jojo weegt het zwaarst?

PS: Na afloopt zegt de rechter “allemaal snel naar huis want de avondklok geldt nog.” Ze had er bij moeten zeggen: voor zij die nog in het primaat van de wet geloven. Een tweede onprofessionele uitglijder die niet had mogen gebeuren. Dom, arrogant, aanmatigend en misplaatst, alsof de rechter van dienst het echte hoger beroep al een gelopen race vindt.

gert-jan.org

VIR AUDAX VIR BEATUS EST