Razend Druk op de Rotterdamse Dakendagen 2024

De Rotterdamse Dakendagen 2024 lopen niet helemaal volgens plan. We zien geen zeven daken, zelfs geen drie maar slechts een. Maar dat is dan wel de Laurenskerk en het is fantastisch. Die andere daken kunnen het dak op als u begrijpt wat ik bedoel.

Laten we bij het begin beginnen. De Laurenskerk werd gebouwd. Toen werd er nog een stuk opgebouwd en nog een stuk. Duurde ruim 200 jaar. Vervolgens stort een gedeelte in tijdens de kerkdienst en een zware storm en wordt het bovenste houten gedeelte vervangen door steen. Daardoor is er geen geld meer voor een wijzerplaat in de torenklok en worden de getallen en wijzers zo op de stenen buitenmuur geplakt. En dan staat de kerk er. En hij staat en staat daar maar. Na 250 jaar krijgt hij een buurman. Het Witte Huis, de eerste wolkenkrabber van Europa wordt geboren maar natuurlijk wel een tikkeltje lager dan de kerk. Nog eens 150 jaar verder staat Rotterdam vol met hoge gebouwen, zo hoog zelfs dat je de Euromast niet eens kunt zien.

En voor ik het vergeet, de Laurenskerk ging wel vaker kapot, zoals bijvoorbeeld in mei 1940, maar dat waren gemene Nazi’s die de hele Rotterdamse binnenstad platgooiden. De kerk werd herbouwd, de rest van het terrein klaargemaakt voor eindeloze rijen wolkenkrabbers. Vrij op naam vanaf een heel schappelijk bedrag, zeg een miljoen ofzo. Parkeerplaats verplicht afnemen, maar die kost zoveel dat je er je auto voor moet verkopen. Om de woningnood te ledigen. Kroost de deur uit en mensen verlaten hun eengezinswoning en schuiven door zodat jonge gezinnen die eensgezinswoningen kunnen kopen. Alleen een probleem, de meest gezinnen met kleine kinderen hebben geen miljoen op de plank liggen. Kort gezegd, die kunnen het dak op. En laat Rotterdam daar nu net een oplossing voor hebben, de daktuin. [En het dakschooltuintje]. Persoonlijk heb ik mijn twijfels maar de gemeenteraadsleden zijn allemaal knappe koppen die vast ervoor gestudeerd hebben. En sinds Aboutaleb voor ze op de bres is gesprongen, vangen ze zo’n 4.000 euro voor hun bijbaan van drie dagen per week. De Rotterdamse burgemeester vond dat de gemeenteraadsleden zo hard werkte en dat het leven zo duur was. Erg oneerlijk dus meer salaris. Mijn baas trapt er niet in, de jouwe wel?

Enfin, vandaag naar de Rotterdamse Dakdagen 2024 geweest. Het weer voorspelt regen maar op het dak zit je hoog en droog. Alleen nog een stukje fietsen. We besluiten even te wachten omdat het zo hard regent dat je geen hand voor ogen ziet. Kan ons programma eigenlijk niet hebben, want we moeten veel zien. Uiteindelijk half twee bij de Markthal afgesproken en met een kwartiertje is het droog. We passen de planning enigszins aan en besluiten dat we in ieder geval de Laurenskerk op willen, het oude postsorteercentrum naast Centraal Station en de Hofboogjes waar vroeger een aparte spoorlijn naar Den Haag reed.

Nog voor we de fietsen bij de Laurenskerk kunnen parkeren, zien we al een enorme rij. We sluiten aan en gelukkig komt er al snel een vriendelijke dame met een bordje “vanaf hier 50 minuten”. Wel wat verwarrend dat ze de hele tijd heen en weer loopt maar daar blijkt een goede reden voor. Zij weet het ook niet. Vandaag ben ik samen met onze CEO [chief evenementen officier], aardige vent. We babbelen gezellig en voor we het weten zijn de 80 minuten om en mogen we het steile trappetje omhoog beklimmen. Op zo’n moment ben je de uitvinder van de roltrap pas echt dankbaar.

Op ongeveer eenderde omhoog is een wisselstation waar steigend en dalend verkeer elkaar kruist. Een gids vertelt geanimeerd hoe de Laurenskerk in etappes is gebouwd. De eerste steen werd gelegd in 1412 en aan de bouw van de toren werd begonnen halverwege 15e eeuw. Daarna volgen nog twee stukken toren en dik 200 jaar later is de Laurenskerk voorlopig af. “Wist je dat je duidelijk de verschillende bouwstijlen kunt zien” zegt de gids. Vast wel, maar wij staan binnen en al het kale metselwerk van 100 jaar of ouder ziet er hetzelfde uit. Als de trap omhoog leeg is, mag ons groepje naar de top. Nog een hele klim maar zo de moeite waard. Wat een uitzicht. Het is dan een uur of drie en het heeft ons ruim anderhalf uur gekost om de top te bereiken. Ja, inclusief wachttijd tot we binnen mogen.

Om vier uur is er weer een kerkdienst en dus gaan we op tijd naar beneden. Alle attracties hebben wachtrijen en we besluiten in plaats daarvan maar wat te drinken in de stralende zon op het marktplein waar een soort foodcourt is opgezet. Uiteindelijk zijn we een dak opgeweest. Zelfs de aangepast planning met de hofbogen en en Central Post blijkt te ambitieus. Ons orginele plan om boven op die drie ook nog de Wilibrordschool, de Heuvel, de Rotterdambuilding en de Doelen te bestijgen blijkt een fata morgana. Maar terwijl we aan de voet van de Laurenskerk wat drinken, concluderen we dat we toch dik tevreden zijn. Geweldige ervaring om bovenop de Laurenskerk te staan en rondom uitzicht hebben. Kijk maar mee.

De stoep glinstert van de regen, niet dat het iemand stopt om in de rij te staan.

OK, bijna niemand dan. Iemand werd het wachten duidelijk teveel en deze lantarenpaal moest daaronder lijden.

Hartje stad. Erasmus blijft ondertussen onverstoorbaar doorlezen. 110 Jaar alweer. Chapeau!

Komende halfuur wachten staan we in ieder geval hoog, ik bedoel droog.

Hoera, bijna binnen.

Beurs WTC gezien door de ramen van de toren. We zijn op ongeveer eenderde van de klim.

Deze foto verklaart waarom we zo lang moeten wachten. Je kunt elkaar op de trap niet passeren.

Vanaf de toren van de Laurenskerk kijk je naar het oosten- zuidoosten en zie je de bocht van de rivier. Op de voorgrond met de Markthal. De bewoners daarvan krijgen binnenkort een nieuw gebouw voor hun neus: de Nova Rotte


Aan de andere kant van de Markthal kijk je uit op het Scheepvaartkwartier. He ik zie een hijskraan. Ook daar is nog wel ruimte voor een torenflat, want dat zijn wolkenkrabbers tenslotte.

Aan de Hoogstraat zien we het eerste monument, gebouw de Heuvel. Een van de vele monumenten die eigenlijk in de weg staat. Anders zou je hier grif een toren van 150, 200 meter neer kunnen plempen. Waarom moet alles een monument zijn?

Zoekplaatje: wat ontbreekt hier? Inderdaad het gebouw van de Rabobank aan de Blaak 333. Komt iets nieuws dat vast hoger is dan zijn voorganger.

Natuurlijk is dat de haven. Dit zijn tenslotte de Rotterdamse Dakendagen. De Rotterdamse!

Weerspiegeling in de gevel van het Beurs-WTCgebouw

Rondom de Laurenskerk zijn veel appartementencomplexen verrezen. Deze lijkt nog het meest op een mislukt vierkant. Persoonlijk zou ik er een vijfhoek van gemaakt hebben met de naam Pentagon maar da’s vast niet goed voor de veiligheidsbeleving van de bewoners. Weet je trouwens waarom ze zo’n grote binnentuin hebben? Kun je er meer appartementen omheenbouwen. Het is inmiddels schitterend weer maar in de tuin geen spatje zon. Gelukkig kun je wel je overburen in de gaten houden vanaf een half miljoen

Ten noorden van Rotterdam ligt de stad waar carrieres sneuvelen nog voor ze beginnen. Helaas heb ik even geen actieve herinnering aan de naam van die plaats maar het is duidelijk dat ze daar net de cursus wolkenkrabber bouwen voor beginners hebben afgerond. Den Haag, dat was het.

Dichter bij huis, recht onder de Laurenskerk nog wat naoorlogse rijen huizen rondom de Meent. Wedden dat over 20 jaar daar ook hoge torens staan. Wordt wel een hersenbreker met de luchtrechten. In New York zijn er al speciale wetten die regelen hoe je omhoog mag bouwen en wanneer je een ander last veroorzaakt als jij een hoge toren bouwt die alle zon afpakt. Misschien had ik toch rechten moeten gaan studeren, gegarandeerd kassa.

En waar zou je dan rechten kunnen studeren. Niet in de bibliotheek recht voor je. Het is dat gebouw met die gele buizen. Rechts daarvan zie je een flat in de vorm van een potlood en daarnaast de Kubuswoningen. Tegenwoordig is er geen geld meer voor creatieve architectuur. Te duur, die ontwikkelaars hebben het al zo zwaar.

Kijk daar zou je dus rechten kunnen studeren, de Erasmus Universiteit, genoemd naar dat standbeeld voor de Laurenskerk. Nee niet standbeelduniversiteit, kom op zeg. Als je dit niet begrijpt zou ik er niet eens aan beginnen. Kun je beter economie proberen.

Een kerk in de vorm van een kruis, verrassend zeg.

We kijken naar het oosten. Dinsdag en zaterdag is op het nu lege plein de weekmarkt.

Jaaa, eindelijk. De Willemsbrug, ik miste hem al. Witte Huis zou Rotterdam ook bijna hebben gemist, tijdens de aanleg van de spoortunnel in de jaren negentig wilde men het Witte Huis en de Wijnhavenpanden slopen. Een paar jaar geleden ontkende een oud-medewerker van de gemeente dat het Witte Huis ook gesloopt zou worden. De Wijnhavenpanden wel. Het is een beetje als het oude postkantoor aan de Coolsingel, wat de oorlog niet verwoest, sloopt de gemeente wel. Iedereen weet hoe het werkt, je slaat een rijtje historische havenpanden plat en voor je het weet bots je sloperskogel tegen het Witte Huis, dan kun je netzo goed het karwei afmaken. Gelukkig is het Witte Huis blijven staan en zijn de Wijnhavenpanden afgebroken en toen de tunnel klaar was weer opgebouwd. Maar had het zin? Twee jaar geleden voor het eerst in lange tijd weer eens in de Oude Haven geweest, wat een verpauperde en verlepte boel. Geldt trouwens voor de hele Oostzeedijk. Pure armoede.

Nog even terug naar de Rotta Nova. Wist je trouwens dat de appartementen door Christies Real Estate worden verkocht. Twee torens, 22 verdiepingen en 258 appartmenten van 50 tot 320 vierkante meter. Ja, 320 vierkante meter alsof er geen woningnood in Rotterdam is.  En ja, het is een toplocatie als je thuis bent maar of het ook een pretje is om in de spits door de stad naar huis te moeten rijden?

De Kralingse Plas met daarachter Prins-Alexander, een wijk met zo’n 120.000 inwoners en steeds meer torenflats, excuus appartementencomplexen voor de betere buidel. Links zie je een woontoren. Die hoort bij verzorgingstehuis Hoppesteyn. Tot 1972 stond daar de mooiste gesloopte kerk van Nederland, de Koninginnekerk maar helaas verzet hielp niet [wannneer helpt dat ooit?] en de kerk is gesloopt.

“Oudejaarsdag vijftig jaar geleden, op 31 december 1971, klinkt een donderende preek, de laatste, door de Koninginnekerk aan de Boezemsingel in Rotterdam-Crooswijk. Dominee Kleermaker windt er geen doekjes om: “Rotterdam is te licht bevonden in de weegschaal van God.” [2]

De toren is pas in 2000 gebouwd onder het motto van, als we er een hele hoge toren naastzetten, lijkt het toch nog een beetje op een kerk. Beste verkoopsmoes ooit voor een ongewenste wolkenkrabber. Je kunt ‘m alleen niet overal gebruiken, maar toch.

Op welke school ontsnapt er nooit een kleuter en loopt naar huis? Dat kan niet bij de Wilibrordschool. Welkom terug bij het thema: de Rotterdamse Dakendagen. Kijk die kleuters ontsnappen niet van het schoolplein en de gemiddelde Rotterdammer niet aan nog meer keihoge torenflats. Bouwen, bouwen, bouwen. En als we al die vierbaanswegen in het centrum nou eens versmallen. Voor de verkeersveiligheid! Kunnen we nog meer flats bouwen in het hart van de stad. Niet dat iemand dan ooit nog thuisgeraakt maar wiens probleem is dat.

Hebben jullie ‘m ook zo gemist? Het meest gefotografeerde objekt van Nederland, de Erasmusbrug. Overigens wordt hij op dit moment geverfd: lichtblauw en met de hand. Dat zal even wennen worden.

Over de Willemsbrug ligt het Noordereiland. In het Hefkwartier wordt druk gebouwd aan allerlei appartementencomplexen. Tussen de beide staanders van de brug zie je het gebouw van Unilever dat de Brug heet. Heel futuristisch, het rust op pootjes.

Hoekje van de Coolsingel. Het zwarte gebouw van Allianz is het voormalige Robecogebouw. De rode toren is een woontoren die naast de oude C&A [nu Zara] staat. Om onduidelijke redenen is C&A verhuisd naar het V&D-gebouw waar ze de begane grond huren. Ondanks dat het drie keer kleiner is dan voorheen, is het nu wel een flagship store. GJ snapt duidelijk niks van detailhandel. Zara, die verkopen ook kleren, hippe, is er blij mee want die hebben het oude C&A gebouw ingepikt en omgebouwd tot flagship store van vier verdiepingen. Overigens hoor je al een tijdje geluiden dat het het gebouw misschien beter afgebroken kan worden zodat er iets nieuws [en hogers] voor in de plaats kan komen, geen grapje. OK, de Koopgoot is al bijna 30 maar zelfs ik vind het wel erg vroeg om iets of iemand dan al af te schrijven.

PS, al die hoge gebouwen blokkeren het uitzicht op de Euromast. We hebben het geprobeerd maar het Rotterdams icoon is niet te zien vanaf de Laurenskerk.

Wat nou als je geen rechten wil studeren en te slim bent om econoom te worden. Ga je in Delft techniek studeren. Ja dames, jullie ook. Vooral jullie. En sorry dat jullie niet met houten hijskranen mochten spelen op de lagere school. Linksboven, het gebouw met de rode streep, is de Technische Universiteit Delft. En geloof mij maar daar hebben ze duizend keer meer verstand van wolkenkrabbers bouwen dan in Den Haag. Die bouwen alleen maar luchtkastelen maar dat kan iedereen.

Vlak bij de Delftse Poort, een stalen reconstructie van een van de oude toegangspoorten tot het middeleeuwse Rotterdam staat de flat aan de Noordmolenwerf. Iedere keer als ik het ding zie, moet ik aan Londen denken. In 2017 brandde Grenfell Tower volledig af met onnoemelijk veel doden en gewonden als gevolg omdat de platen die aan de buitengevel gemonteerd waren extreem brandgevaarlijk bleken. Ik hoop dat we in Nederland wat veiliger handelen maar een oude flat blijft een oude flat, ook als je er wat nieuwe versiering tegenaan plakt.

Nee, het vierkant naast de Laurenstoren heet nog steeds geen Pentagon maar ik probeer een beetje terug te grijpen naar de draad van dit verhaal: de Rotterdamse Dakdagen. Verder valt hier weinig te melden. OK een ding misschien, blij dat ik daar niet woon.

Achter het stadhuis aan de Coolsingel staat het Timmerhuis, ook onderdeel van het stadhuis. Die grijze blokkendoos op het dak bewijst dat je best op historische gebouwen kunt stapelen zonder dat de achtergevel eruit moet zoals bij het oude postkantoor.

Kijk maar, vroeger liep het rond, of beter gezegd had het een carre-vorm maar de gemeente Rotterdam legt blijkbaar zo weinig gewicht in de schaal dat ze accoord zijn gegaan met de sloop van de achterkant van het gebouw. Vast nadat de projectontwikkelaar huilend bekende dat als het project niet doorging, zijn kinderen niets te eten hadden. Ik heb al tijden het gevoel dat de gemeente Rotterdam geen partij is voor de projectontwikkelaars, ze worden met huid en haar opgegeten.

Nog even terug naar de Nova Rotte die verrijst naast de Markthal. Wist je dat er een commerciele plint op de begane grond komt. En nee, geen houten plint zoals bij jou thuis maar winkels, horeca en wat al niet meer. Zit je zaterdagavond gezellig op je balkon in je penthouse van 320 meter, hoor je het dronken plebs brallend het restaurant uitgaan. Vrijdag, zaterdag en zondag. En natuurlijk donderdagavond studenten en collega’s die uit gaan eten. Absoluut een toplocatie maar voor wat? Als je bij de buren in de Markthal naar binnen wil gluren of zondagochtend vroeg wakker wil worden van de klokken van de Laurenskerk. Echt, toplocatie.

Ja dit is Rotterdam. En het is best mooi al zeg ik het zelf.  Alleen dat groene gebouw, blijft dat het hele jaar groen of verliest het zijn blad in de winter.  En nee, domme vragen bestaan niet.

Nee, de nieuwbouw van de oude Rabobank is nog niet af maar op de achtergrond zie je mooi de Coopvaert. Vraag mij niet waarom je die naam zo moeilijk moet schrijven, dat weet alleen de verkopend makelaar. Het meest opvallend zijn de pilaren waarop het gebouw aan de Blaakzijde rust. In mijn dromen zie ik mezelf er al een omzagen en van onderen roepen. Of zou het iets te maken hebben met het beeld van Zadkine – stad zonder hart – dat ernaast staat? Met kunstenaars weet je het nooit en de laatste aan wie je het moet vragen is de kunstenaar zelf. Die lui weten niet eens wat ze doen.

De computer heeft er duidelijk geen zin in en ik ook niet meer. Jullie verzinnen zelf maar hoe dit er een halve slag gedraaid uitziet. We zijn inmiddels weer naar beneden aan het klimmen.

We zijn buiten en lopen naar het terras om wat te drinken. Ik maak nog even een paar foto’s van de kerk in de stralende zon. Prachtige blauwe hemel op de achtergrond. Als je nou alleen de bovenste helft van de kerk bekijkt, lijkt het net op het kasteel van Himeji in Japan. Niet? Je bent gewoon jaloers op mijn fantasie.

Ook hier heeft de moderne tijd toegeslagen. Waar zijn die zwarte graftombkubussen aan de zijkant van de kerk eigenlijk voor?

Tijd om wat te drinken. Helaas voor onze CEO is er geen witbier maar dat geeft niet. Hij moet toch helder blijven voor de planning van het volgende evenement. Maar we hebben wel een erg leuke middag gehad ondanks dat we maar een dak hebben beklommen. Dank je maat.

Nee, dit is niet het kasteel van Himeji maar de sloopkogeldroom van een ontwikkelaar: Als je de Koniginnekerk kunt afbreken en er flats voor in de plaats bouwen, waarom dan niet de Laurenskerk? Ik hoop het ook niet, maar zeg niet te snel nooit. Als je ziet wat de gemeente Rotterdam al aan erfgoed heeft verkwanseld [of geprobeerd te verkwanselen, zelfs dat verprutsen ze] dan is alles mogelijk.

Zelfs Erasmus krijgt er een punthoofd van.

En ga me nou niet vertellen dat een toerist echt van Den Haag naar Rotterdam is gefietst op zo’n oranje stamppotfiets. Onmogelijk.

Nog een laatste blik op de Laurenskerk voor we naar huis gaan. Benieuwd hoeveel zon de Rotte Nova nieuwbouw onze Laurenskerk gaat kosten. Maar ja we moeten bouwen, bouwen, bouwen he. En niets onder de miljoen graag.

Bouwen, bouwen bouwen, ze kunnen het dak op. Nadenken, nadenken, nadenken is moeilijk. Want waar haal je een schoonmaakster, ahum interieurverzorgster, vandaan als welgestelde wanneer het dichtstbijzijnde betaalbare huis 25 kilometer verderop ligt? En dan is 320 vierkante meter penthouse zelf schoonmaken best wel veel werk. Vraag ik voor een vriend hoor.


[2] Toch snap ik het niet helemaal, als je kinderen de deur uitgaan, hebben die toch ook een eigen huis nodig? Met gemiddeld twee kinderen per gezin, ga je van een naar drie huizen. Dan schiet je toch helemaal niks op met het verhuizen naar een wolkenkrabber? En daarom is GJ dus geen wethouder van Rotterdam.

[2] Bron De Ster Online: Herinneringen aan de mooiste gesloopte kerk van Nederland, de koninginnekerk in Crooswijk.

Bekeeractie Gestaakt

Zaterdagmiddag drie uur, het is uitzonderlijk lekker weer voor het eerste weekend van april. Hoog tijd om de lente te verwelkomen door een hapje te gaan eten met z’n allen. Ik fiets richting Blaak en de weekmarkt. De zon schijnt en werkelijk overal zitten mensen. We zijn soms net duiven denk ik. Een man in – ik denk – een witte abaya praat geanimeerd met wat mensen op een bankje.

Ik rij door en zie aan de rand van de markt een grote kraam. Je kunt ‘m niet missen, hoge, rode punthoed met een enorm spandoek ervoor. Gaat bekeren nou beter als mensen je bericht wel of niet kunnen lezen, vraag ik mij af als ik de tekst bestudeer.

“Als je Islam accepteert,
verlies je Jezus niet.
Je leert de waarheid over hem.”

Ik vind ‘m wel sterk dus daar moet ik een foto van maken. Het spandoek is lekker provocerend en slim gevonden.

“Zo die staat er op.” De man in het witte gewaad ruikt kansen en snelt op me af. Hij wil een praatje met me aanknopen maar ik heb een afspraak en zeg dat ik verder moet. Zo leer je nooit wat probeert de zendeling nog. Helaas voor hem weet ik al hoe de vork in de steel zit. Jezus is in Islam de een-na-laatste profeet. De zendeling kijkt vreemd op als ik hem dat vertel. Die zag hij niet aankomen.

Als ik de foto later doorstuur met de opmerking ‘van reizen steek je nog wat op’ krijg ik een snedig antwoord: ‘ja is zeker verrijkend als je buiten de resorts komt.’

Kopfoto zelf gemaakt. Op de achtergrond zie je, licht ironisch, de Laurenskerk. En in de eeuwige bouwput aan de Maas mogen hijskranen natuurlijk niet ontbreken. Hij valt bijna weg tegen de spiegelende gevel van het NN-gebouw maar naast de kerk staat toch echt een kraan om te klussen aan weer een torenflat. Kun je volgens Hugo de Jonge nooit genoeg van hebben. Als laatste zie je op de foto een man bidden, het kleedje uitgerold onder de tent. Welkom in Rotterdam.

Maar geen zorgen hoor, geen gemiste kans om mij te bekeren. Kijk maar even mee in mijn boekenkast.

folder over islamMaar dat laatste boek hé, over vrouwen in Islam. Over de rol en rechten van vrouwen in het Christendom kun je ook een boekje opendoen, vraag maar aan ons Mams. Anders zou mijn grote zus nu niet twee jaar oud zijn. Naastenliefde iemand?

Rotterdam Werkt Aan Een Aantrekkelijk Leefgebied Voor Vissen

Blub ik ben geen vis

Er zijn geen kinderen meer in de Maasstad die met honger naar bed gaan of wier ouders geen geld hebben voor een paar voetbalschoenen. Beter nog alle kinderen wonen in een huis met een fijne, hele grote tuin en mocht mamma of pappa een keer naar de tandarts moeten [of de fysiotherapeut] dan kan dat gewoon zonder dat het veel geld kost. Sterker nog, verpleegkundigen in Rotterdam verdienen [minstens] evenveel als schooljuffen en -meesters. [2] Oude mensen hoeven niet meer in de kou te zitten want de stad heeft zoveel geld dat ze het letterlijk verbrandt in de energiecentrale. Ook geen steekpartijen of bommen meer nu er genoeg politie is. En Aboutaleb is de beste burgemeester ter wereld. Einde van mijn een aprilgrap. Hoe vinden jullie hem?

Het vervolg van Raar in Roosendaal – over die mysterieuze roze cirkels op straat – moet nog even wachten. Vandaag de eerste aflevering van Raar in Rotterdam. Onlangs fietste ik door het Rotterdamse Sprookjesbos, op landkaarten [1] wordt de verzameling bomen aangeduid als het Kralingse Bos, toen ik een fascinerend bord zag.

Bord Kralingse Plas: Rotterdam Werkt Aan Een Aantrekkelijk Leefgebied Voor Vissen

“Rotterdam werkt hier aan een aantrekkelijk leefgebied voor vissen”

Oh. En ik fiets verder. En maak rechtsomkeer om nog een keer te kijken. Maar ik zie het goed. Rotterdam werkt hier aan een aantrekkelijk leefgebied voor vissen. Waar gaat dit over? Wil ik het eigenlijk wel weten? Een van mijn supertalenten is het ontdekken van samenzweringen, vooral die er niet zijn. Daarom ben ik er ook zo goed in maar hier kan ik geen enkele samenzwering in ontdekken. Dit is waanzin. De armste stad van Nederland kreeg in 2021 een geduchte schrobbering van de Verenigde Naties. “Zware kritiek VN op Rotterdams woonbeleid: ‘Sloop Tweebosbuurt in strijd met mensenrechten’” schrijft het Algemeen Dagblad. Natuurlijk reageert Rotterdam als de eerste de beste bananenrepubliek. [3] De gemeente noemt de bevindingen onjuist en onvolledig. Misschien dat ze op het stadhuis dachten dat VN voor Visnatie staat en besloten een wit voetje te halen bij de VN door vissenknuffelaars ofzo te worden. Wel een aantrekkelijke leefomgeving creeeren voor vissen terwijl in de een na de andere wijk mensen uit hun huis worden gezet in het kader van de vooruitgang is niet grappig, zelfs niet op een april.

Als de werkzaamheden over een maand zijn afgerond, wordt de officiele opening van het visparadijs muzikaal omlijst door K3. Helaas alleen voor genodigden. Gewone mensen en de Verenigde Naties niet welkom. Of de burgemeester aanwezig is weet niemand. Grote kans dat die weer in het buitenland zit, hengelend naar een nieuwe functie. Blub, zou Aboutaleb’s sterrenbeeld toevallig vis zijn?

[1] Ja, jeugd van tegenwoordig een landkaart is Google Maps met heel veel inkt en zonder batterijen. Heeft trouwens ook een ingebouwde IQ-test. Kun jij de kaart goed terug opvouwen?

[2] En alle kinderen kunnen als ze van de basisschool afkomen goed lezen, schrijven én rekenen. Beter wordt het niet.

[3] Mensenrechten zijn bedoeld om andere landen op te wijzen, niet om zelf op gewezen te worden, ja toch?

Dingen Die School Je Nooit Af Mag Leren

Spontaniteit bijvoorbeeld

[En huppelen]

De superlieve, enigszins verlegen kleine is vandaag zeven jaar geworden. Meester Gert-Jan moet wat op de kaart schrijven. Nou, moeten, dolgraag. Terwijl ik naar haar prachtige paarse jurk kijk, vraag ik welke kleur stift ik zal gebruiken. Bijzondere dag, ik mag zelf kiezen. Die roze met glittertjes is wel mooi. Nee GJ, dat is paars jij suffe appelflap. Gelukkig converseren de drie dametjes in dop en de lokale k(l)usjesman op niveau. GJ is er even bij gaan zitten. De bijbehorende sticker wordt wat lastiger. Het zijn afkrasstickers en die zien er voor gebruik allemaal even grijs uit. De secondant heeft drie velletjes met stickers. Gelukkig houdt ze die ondersteboven. Honden, katten en paarden staat op alle drie gedrukt en ik vraag waar de jarige het meest van houdt. Katten.

Secondant nummer twee roept dat haar broer een kat heeft. Een hele vieze die ook wel een beetje heel erg lief is . Een poes die windjes laat. Bah roepen ze gierend terwijl ze als volleerde jongedames wegrennen weg. OK, ik krijg nog net een bonbon en zwaai ze uit maar een kat die prietsjes laat, bah. Je moet het niet moeilijker maken dan het is. Meer reden heb je niet nodig om tijdens de les met je beste vriendinnen gillend door school te rennen.

Gang? Het is meer een lange kapstok met loopruimte in het midden. OK bij de kleuters wat minder want waarom zou je een haakje voor je jas gebruiken, maar het idee is daar. Net vijf minuten rustig aan het werk als een onjarig meisje pardoes in de lege hal op de grond gaat zitten. Ze luistert aandachtig en roept me dan. Je kunt de andere kinderen namelijk vanaf hier horen terwijl ze toch heel ver weg zijn. Fascinerend besluiten we en ze loopt weg. Jullie raden nooit wie tien minuten later weer voor mijn neus staat. Oeps, vergeten, ik ben mijn tas zocht kwijt maar hier is ie niet. Nou moet ik naar boven [zucht] zegt het kleine straaljagertje. Het is maar goed dat school slechts twee bouwlagen heeft anders was mevrouw F16 nu al op verdieping 100.

Als ik zeg tien minuten later, dan weten jullie het wel, hé. Natuurlijk kom ik de jarige tegen als om drie uur de bel gaat. Ze lijkt wel te zweven. Iemand heeft duidelijk een hele fijne verjaardag en ik wens haar nog een keer een extra fijne. Ze straalt.

Voor mijn gevoel mist hier wat. En zeg nou geen houten hijskranen want kleine meisjes worden groot. In het bouwtechnisch ABC komt heimachine voor hijskraan. Toevallig wel.

Voor mijn gevoel mist hier wat. En zeg nou geen houten hijskranen want kleine meisjes worden groot. En in het bouwtechnisch ABC komt heimachine voor hijskraan. Toevallig wel.

Weer tien minuten later, ja nu hebben jullie gelijk. Juffrouw Straaljager is terug. Had haar niet gezien en ze zegt letterlijk: daar ben ik weer. Blije glimlach alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze is al tijden, ruwweg sinds het einde van de gymles, op zoek naar haar tas. Hij hangt duidelijk niet aan de kapstok en zoef daar gaat ze weer, vrolijk zwaaiend. School als lange dubbeldekkergang van twee verdiepingen is eigenlijk altijd spitsroeden lopen. Daar komt mijn andere vriendin, ook al zo’n poepie. Ik schat haar een jaar of vier. Altijd blij om mij te zien – en ik haar. Helaas heb ik de juf al een paar keer moeten vragen om Poepie aan haar stoel vast te plakken. Anders komt mijn werk niet af. De kleine rent pardoes de klas uit als ze me ziet om vervolgens als het even kan in mijn boormachine te kruipen. Vandaag hangt ze in plaats daarvan gezellig aan mijn been en heeft eigenlijk geen zin in het lekkere, verse fruithapje van de naschoolse opvang. Met een beetje aanmoediging lukt het en als ik even later terugloop zie ik haar genieten van de verse meloen. Ze wil naar me toerennen, maar helaas. De juf heeft haar met opzet midden tussen de andere kinderen op de lange bank gezet. Beetje lastig. Dan maar zwaaien met mijn meloen. Geen probleem, ik hoef het niet op te ruimen.

Ondanks die doldwaze avonturen lukt het me om nog een paar dingen te doen. Zoals glimlachen, veel glimlachen. Op de een of andere manier lukt me dat vandaag geweldig. Weet je wie ook glimlacht? Ja ze is er weer, de jonge pilote. Als school nou eens een paar houten hijskranen voor de meisjes koopt, dan wordt de kans dat ze later zelf kan kiezen wat ze wil een stuk groter.

Zes jaar en een en al branie, prachtig. Mocht ze ooit jachtvlieger worden, is het maar te hopen dat ze haar toestel niet verkeerd parkeert en kwijtraakt. Die sporttas, die al sinds het einde van de gymles kwijt is, kan ze maar niet vinden. Gymles, omkleden, ik heb werkelijk geen idee wat er in de hoofden van de jeugd van vandaag omgaat. En dat hou ik graag zo. Achteraf denk ik dat ze toch iets eerder in de kleedkamer had moeten kijken. Bedoel: in school is er een wolkenloze hemel dus verdwalen kun je niet. Of speelt ze misschien op jonge leeftijd al een ragfijn spel zodat ze als een turbo door school kan rennen. In dat geval gaat ze het nog ver schoppen. Anders ook wel hoor. Het is onmogelijk niet blij te worden van die triomfantelijke glimlach en dan nog zo’n leuke rugzak ook. Ik vertel hoe mooi ik haar tas vind. Ineens rent ze op me af en geeft me een knuffel. Ze loopt weg en ik roep veel plezier thuis. Nee, ik ga naar de naschoolse opvang. Niet dat ze ooit aankomt daar ergens halverwege de gang, want juffrouw F16 gooit de turbo vol open. Die is inmiddels ruim voorbij Antarctica overpeins ik terwijl ik opruim. Laten we maar hopen dat de aarde inderdaad niet plat is anders wordt het een gevalletje oeps.

Nog een laatste keer spitsroeden lopen op weg naar de uitgang. Meester Gert-Jan is een enorme kluns. Vanmiddag sprak ik met een meisje dat een prachtige trui met honden aanhad. Of waren het katten? Nee, dat zijn olifanten jij gekkie. Ze zwaait driftig naar me en zegt nog even hallo voor ik de deur uitloop. Heerlijk die lente. Zes uur geweest en het is nog licht. Een klein meisje dat bij de glijbaan staat vraagt me of ik weet wat zij gaat eten. Kom op zeg. Nee natuurlijk niet, ben je simpel ofzo. Hoe moet ik dat nou weten. Jij bent trouwens veel te jong om in de keuken te staan. Kinderarbeid bij de supermarkt mag al [pas] vanaf je 13e. Hou me nou niet voor de gek en stop met die onzinnige vragen wijsneus.

Zie jij ergens houten hijskranen? Ik ook niet niet. Q.E.D. [Is trouwens een heimachine, een schroefheimachine. Als ik ingenieur was, kon ik het je uitleggen.]

Zie jij ergens houten hijskranen? Ik ook niet niet. Q.E.D. [Is trouwens een heimachine, een schroefheimachine. Als ik ingenieur was, kon ik je het verschil uitleggen.]

“Nee lieverd, wat eten jullie straks?” De manier waarop de vijfjarige het vertelt is zo allesomvattend dat een recept voor een gebakken ei langer wordt dan de bijbel. En we zijn pas bij dat platte ding, later blijkt het een pita broodje te zijn en wat sla. En dan moet het de oven in. Nee, wacht die sla komt later pas ofzo. Mam staat er naast maar heeft zoveel lol dat ik me bezorgd afvraag of ze niet veilger na een fles wijn haar kroost thuisbrengt dan met die onuitwisbare lachstuip. Ik vertel het juffie dat ik ook naar huis ga om te eten en zeg dag. Er worden nieuwe lokalen gebouwd op school en de fietsen staan overal geparkeerd. De mijne onder een boom, mooie kans om wat stokjes in het slot te douwen. Aan beide zijden, je doet het tenslotte goed als lagere schoolleerling of niet. Ik kan er alleen maar om lachen en loop terug voor wat gereedschap. Oh dat is erg ropen de juffen in koor als ik weer binnenkom. Nee, hoezo, helemaal niet. Waar maak je je druk over. Gelukkig zijn kinderen in de onderbouw snel tevreden want de stokjes gaan er vlot uit en mijn slot klikt zonder moeite open. Zo’n zalige lenteavond en wat een heerlijke dag mijmer ik onderweg naar huis. Hmmm, waarom stoppen bij houten hijskranen, misschien moeten we ook maar meteen houten takelwagens voor de meisjes regelen. Komt altijd van pas. Bijvoorbeeld als GJ’s stalen ros niet wil.

Ook vandaag ben ik weer de enige man op school – en de enige die zich druk maakt over houten hijskranen voor de meisjes. Hoe kan dat? Omdat ik niet naar de Pabo ben geweest?

“Mannen worden niet als man geboren. Ze worden het.”
– Desiderius Erasmus, Nederlands humanist

[1] Trouwens, hoeveel houten hijskranen kun je voor 647.000 euro kopen? Nee, geen roze, retorische vraag. Wat een flauwekul. Mijn klusschool valt onder de Rotterdamse Vereniging voor Katholiek Onderwijs (RVKO). Een jaar of tien geleden kochten ze hun eigen lerarenopleiding. Niet mijn woorden maar van het Algemeen Dagblad. “Rotterdamse basisscholen mogen Pabo kopen.” [2]

“De RVKO heeft een achtergestelde lening verstrekt aan Stichting Thomas More Hogeschool. Op de lening rust geen rente- en aflossingsverplichting. [RVKO jaarverslag 2022]

De accountantistische blabla die volgt, telt niet.

“De lening wordt gewaardeerd tegen de reële waarde, in dit geval de contante waarde tegen een rentepercentage van 15% per jaar en een looptijd van 20 jaar.” [RVKO jaarverslag 2022]

De reële waarde is “zero points”, nul, niks en noppes.

De Thomas More Pabo in haar jaarverslag 2022 over de lening:

“Op de door de RVKO verstrekte achtergestelde lening rust geen rente- en aflossingsverplichting.” [Thomas More jaarverslag 2022]

Eigenlijk hoef je niet verder te lezen want wie geeft gratis geld terug als het niet hoeft? Ja, ik weet het als je het teruggeeft is het niet meer gratis, dan is het niks.

“Rentebetalingen en aflossingen met betrekking tot deze lening kunnen uitsluitend plaatsvinden indien het bestuur van Thomas More Hogeschool daartoe positief besluit en de hoogte van het eigen vermogen, de liquiditeit en solvabiliteit van Stichting Thomas More Hogeschool blijven voldoen aan de daaraan gestelde eisen.” [Thomas More jaarverslag 2022]

Maar wat nou als de bovenbaas van de RVKO ook de bobo van de Thomas More Pabo is? En toevallig is dat zo. Best wel druk. De voorzitter van de Raad van Bestuur had een van die twee functies ook kunnen overlaten aan een vrouw, een ingenieur [ir.] bijvoorbeeld die verstand heeft van wat jonge meisjes echt nodig hebben op school. Niks geen kunst en cultuur, da’s meer iets voor de Taliban. [3] Houten hijskranen! Zou op de Pabo ook geen gek idee zijn, kun je meteen de rekentoets afschaffen.

[2] Het Algemeen Dagblad is niet mijn favoriete krant maar dit stellen ze toch heel goed.

[3] Kunst en cultuur? Kan de Taliban mooi weer spelen door te zeggen, kijk bij ons mogen de vrouwen ook naar school.

[4] Terug naar het begin. Een en een is twee. Wat zou school je ook echt nooit af mogen leren?

[5] Kom op, je kunt het. Zeg het maar. [6]

[6] Hoor ik daar iets, een -iek? Nee, niet liefde voor muziek, dat is mijn culturele molensteen.

Roosendaal’s Pijnlijke Internetpuzzel

Is de Brabantse gemeente digitaal democratisch bezig [nee/nee]*

Raar in Roosendaal gaat verder. Online contact met de gemeente kan pas nadat je een internetpuzzel oplost. Onmogelijk voor sommigen.

Opgegroeid in het Brabantse plaatsje Roosendaal, ontsnap ik op mijn 18e. Mijn familie moet ik achterlaten. De prijs die je daarvoor betaalt is dat als je teruggaat je af en toe wat ontwikkelingswerk moet doen. Niet erg succesvol trouwens. Zes maanden geleden schreef ik over een verkeerd geparkeerde auto die langzaam aan het wortelschieten is. Toen al twee jaar niet van zijn plaats geweest, verandert het voertuig langzaam in een boom of struik. Nee, geen wandelende. Ontwikkelingswerk is duidelijk lastiger dan ik denk want hij staat er nog steeds. Kostte trouwens aardig wat moeite om de gemeente te bereiken. Doodsbang als men is voor een vervuilde mailbox, werpt Roosendaal een digitale barricade op om het burgers moeilijk te maken de gemeente te bereiken. Zoiets heet een captcha, een internetpuzzel, bedoeld om te beoordelen of iemand mens of computer is. Jammer dat veel mensen niet verder geraken dan de puzzel en het vervolgens opgeven. Ook zo kun je de werkdruk voor ambtenaren verlagen. Gelukkig heb ik overal een mening over en die deel ik graag. Was jullie vast nog niet opgevallen.

“NB, ik had eerst het webformulier ingevuld maar dat eindigt met een captcha. Schaam je gemeente Roosendaal. Onverantwoord.”

“Tenslotte delen wij u mede, dat uw opmerking over het krijgen van een reactietest (captcha code) bij het invullen van het webformulier, is doorgegeven aan ons team Communicatie. Er wordt hierover nog contact met u opgenomen.”

Een week later krijg ik een mail van de adviseur online dienstverlening:

“Vorige week heeft u een melding gedaan bij mijn collega’s, in deze melding maakte u ook een opmerking over de captcha aan het einde van het online meldingsformulier. Hierbij wil ik kort reageren op uw klacht hierover.”

“Wij gebruiken een captcha om te voorkomen dat de online formulieren die zonder login te bereiken zijn, ten prooi vallen aan bots die deze formulieren automatisch invullen. Wel ben ik persoonlijk van mening dat deze oplossing niet de schoonheidsprijs verdient. Een captcha is slecht voor gebruiksvriendelijkheid, maar ook voor privacy omdat er data naar Google gaat. We gaan dus nadenken of er geen andere (betere) optie voorhanden is.”

“Tot slot ben ik benieuwd wat uw grootste klacht over (deze) captcha is. Zo begrijp ik beter waar u tegenaan loopt en kan ik dit meenemen.”

Wie A zegt, moet ook B zeggen dus daar gaan we. [licht aangepast voor leesbaarheid]

“Captcha’s sluiten mensen uit. Van een gemeente mag je verwachten dat zij hun publieke taak zo invullen dat er geen drempel voor burgers is, ook als het een extra inspanning vereist van het lokale ambtelijke apparaat. [1]

Ik lees dat het ook uw voorkeur niet heeft. Wanneer je als overheidsorganisatie tot zo’n maatregel overgaat moet wat mij betreft dat een keuze zijn van de gemeenteraad. Zij zouden dus moeten stemmen of men het wel of niet acceptabel vind om op efficiencygronden burgers uit te sluiten en zo ja onder welke voorwaarden. En dan het raadsverslag op de website publiceren natuurlijk.

Overigens zijn ik en anderen al een tijd met die auto bezig. Heb er email-contact over gehad met de verhuurder, geen captcha. Het meldformulier van de politie bevat ook geen captcha. Uiteindelijk de gemeente Roosendaal bereikt via het algemene contactformulier op de voorpagina van de gemeentewebsite. En je raad het al, geen captcha.

https://roosendaal.nl/contactformulier/formulier

Schandalige keuze van de gemeente Roosendaal lijkt me niet overdreven om te stellen. En de dader ligt op het kerkhof. Of men weet gewoon niet waarover men praat zoals Cees Lok, destijds wethouder Economie. “Voor de particulieren en bedrijven in het stadsgebied van Roosendaal, is het belangrijk dat ook zij de snelle verbinding via glasvezel krijgen. Het is te verwachten dat thuis straks een belangrijke werkplek gaat worden.” Voor thuiswerken heb je echt geen glasvezel nodig. En de agressieve, intimiderende manier waarop oudere mensen worden aangesproken om toch maar glasvezel te nemen, is ongehoord. Open Dutch Fiber is gewoon een bedrijfsnaam, met T-Mobile [Odido] als eigen voorkeurspartner, niet een stichting die het algemeen belang dient.

En wat Google betreft, het is niet ethisch aanvaardbaar dat burgers gedwongen worden gratis voor een buitenlands bedrijf te werken – want dat is de eerste generaties captcha’s invullen zoals voor project Gutenberg waarbij boeken digitaal ingescand werden – of helpen AI te trainen. Vervolgens wordt ChatGTP ingezet om computers te leren makkelijker captchas op te lossen. Zoiets heet een spiraalredenering, geen cirkelargument. En nee, het pasjesysteem voor afval dat de gemeente Roosendaal hanteert is geen circulair systeem als mensen hun vuilnis dan maar op straat gooien.

Heeft vermoedelijk geen enkele zin om aan burgemeester en wethouders te vragen, die weten toch niet van de hoed en de rand. [Denk overigens wel dat die verlaten auto per direct was weggesleept als hij bij de wethouder voor de deur had gestaan.]

Computers zijn inmiddels zo goed in captchas dat ze een hoger slagingspercentage hebben bij het oplossen dan mensen. Als oplossing heeft Google de derde generatie die zonder dat je het weet een profiel van je aanleggen en op basis daarvan bepalen of je waarschijnlijk mens bent. Dat is die rare captcha waar je alleen het vakje ‘ ik ben mens’hoeft aan te vinken. Maar dat werkt eigenlijk alleen als Google precies weet dat jij Sjonnie of Anita bent. “Google is essentially “identifying whether or not someone is a human by figuring out precisely which human they are.”” [Google bepaalt of je wel of geen mens bent door exact te weten wie je bent.] ‘Wat moet, dat moet’ hoor ik Google al kwijlend verklaren. Benieuwd wanneer we op het punt komen dat de Autoriteit Persoonsgegevens eindelijk ingrijpt.

Overigens belandde het antwoord van de gemeente in mijn spamfolder. Om die te lezen moet ik via de webmail inloggen bij mijn mailprovider. Dat lukt na zeven[!] captchas. De humor ligt op straat. Ja, precies daar waar die auto ook al jaren staat.

Mijn grootste bezwaar in een land met 2.5 miljoen functioneel analfabeten – pijnlijke term in dit opzicht – en nog veel meer digibeten, denk oud VVD-wethouder Cees Lok, is dat je als overheid zo min mogelijk drempels moet opwerpen. Al doe je het maar om je eigen mensen tegen zichzelf te beschermen. Dat dus.”

Amen. Een beetje medelijden met de adviseur online dienstverlening heb ik wel. Hoe peuter je de lokale politiek nou aan het verstand dat het anders moet? Om te zien of het gelukt is, zou ik eigenlijk nog een keer melding moeten maken van dat zwarte autootje bij Pap voor de deur. Gewoon het digitale formulier invullen en kijken of ik op een captcha stuit. Heeft het zin? Wat heeft zin? Ontwikkelingssamenwerking natuurlijk, niet de melding over die auto. Tijdje geleden kwam ik bij ons Paps voor de deur twee BOA’s tegen en even met ze gepraat. [3] Als iemand nou de raampjes van de auto per ongeluk intikt, [5] wordt ie dan wel weggesleept? Dat is niet voldoende reden meneer.

[1] “Omdat captcha’s dikwijls gebruikt worden bij inschrijvingsprocessen (bijvoorbeeld bij Outlook.com, eBay en Yahoo!), wordt de toegang tot deze diensten volledig belemmerd. Het is echter soms mogelijk de captcha te laten voorlezen, zodat een blinde of slechtziende gebruiker deze dan toch kan intoetsen.

In het document “Inaccessibility of Visually-Oriented Anti-Robot Tests”[1] schetst het W3C een aantal door captcha’s veroorzaakte toegankelijkheidsproblemen.” – Wikipedia.

[2] Als je een lokale wethouder hebt die het propagandapraatje van de kabelboer dat sneller internet altijd beter is, napapegaait of een gemeentebestuur vol digibeten die geloven dat Google een goedaardig, betrouwbaar bedrijf is, kun je de hoop beter opgeven.

Zou oud-VVD wethouder Economie Cees Lok het snappen als je uitlegt dat door burgers te dwingen gratis en verplicht een captcha in te vullen om zo een bijdrage te leveren aan het verbeteren van het Amerikaanse Google Maps en daarmee stukje bij beetje het Nederlandse digitale kaartenbedrijf Tom Tom om zeep helpen? Een beetje VVD’er zou allang Kamervragen hebben gesteld. [Als hij/zij weet hoe de vork in de steel zit.]

[3] Verhaal van de verlaten auto wordt nog gekker. En naar waarheid opgetekend. Ik wijs de BOA’s een andere auto aan even verderop die ook aan het verpieteren is. Die staat daar al een tijdje, zou alles goed zijn met de eigenaar. In Rotterdam is het al een paar keer gebeurd dat mensen jarenlang doodliggen in huis. Dat vertel ik en er wordt driftig gecommuniceerd met de centrale. De eigenaar woont in dezelfde flat als Pap. Wat nou? Misschien even aanbellen suggereer ik. Da’s een goed idee maar kent u iemand waar we even kunnen aanbellen zodat we naar binnenkunnen? Pap is een mogelijkheid maar ik heb ook de sleutel en doe de portiekdeur open. Terwijl de BOA’s naar boven gaan, blijf ik verbijsterd achter. Waarom op het bellentableau niet eerst het huisnummer proberen dat je moet hebben? Bovenste beste lui hoor die twee gasten, aardig sympathiek en vriendelijk maar geef mij maar de politie. Nu snap je waarom. [4]

[4] Ken je die mop al van de BOA die aan het digitale loket van de gemeente Roosendaal komt en een Captcha moet oplossen voor de mop verder gaat? Ik ook niet, de BOA komt niet door de Captcha heen. En hij is niet de enige.

[5] Per ongeluk autoraampje ingetikt? Gewoon AI [kunstmatige intelligentie] de schuld geven.

[6] Rond de tijd dat ik vorig jaar met mijn nichtje naar de film Barbie ging, verschenen er ineens mysterieuze roze cirkels op het stationsplein. Waar dat voor is ontdek je in de volgende aflevering van Raar in Roosendaal. Je gelooft het niet.

Briljante Belastingboeven

Alles is een Avontuur, Eerste Aflevering

Het is maandagavond. GJ kijkt terug op het weekend en zijn belastingschuld. Van 71 euro. Dat loopt vast niet goed af.

Betalen! Nu! Anders sturen we de deurwaarder op u af. Klinkt best wel als de [?] Belastingdienst hé? Nee? Zeker Toeslagenaffaire vergeten. “U bent alvast schuldig, later zoeken we uit wanneer en waarom. En anders verzinnen we wel iets, wat kan ons gebeuren? Geweldig dat Pikmeer arrest. [1]

Leuker kunnen ze het niet maken. Best een goed gekozen slagzin als je terugdenkt aan Toeslagenaffaire. Minder leuk wel. Makkelijker, vergeet het maar. Waarom heeft de Verenigde Naties trouwens nooit onderzoek gedaan naar Toeslagenaffaire in ons land? Kregen ze misschien een smsje van premier Rutte dat het niet meer hoefde? Zo van: gaat u maar rustig slapen. Hé, da’s grappig. Ik heb ook een smsje ontvangen.

Zondagavond half acht, even bij ons Pap geweest, kijken of hij zich met carnaval gedraagt. Doe ik verder geen uitspraken over maar even tussen ons: ik had beter van je verwacht Pap. Alaaf. Als ik m’n jas aantrek om naar huis te gaan, bliept mijn foon. De Belastingdienst. Ja serieus, zondagavond Tijd is nu Studio Sport plus 30 minuten. Vast kantoor Amersfoort waar ze niet weten wat carnaval is. Alsof die drie brieven die ik van de week in de bus vond nog niet genoeg zijn. Uw schuld van €277,82 dient direct betaald te worden. Gerechtsdeurwaarder legt op 12 feb. 2024 beslag. Betaal direct op belastingdienst-bs847391.info/incasso. [Het is zondag 11 februari 2024, 19:30 als ik het sms-bericht lees.]

Hé, de Belastingdienst gaat vooruit, ze kunnen het dus wel makkelijker maken. En minder leuk als je op de link klikt. Overigens had ik niet drie maar vier blauwe brieven in de bus. Eentje is verkeerd bezorgd. Netjes bij de buren afgegeven. Overige drie heb ik nog niet opengemaakt. Gaat vast over m’n aangifte 2022. De Belastingdienst krijgt na lang touwtrekken nog ongeveer zeven tientjes van me. Aan de andere kant, die aangifte was zelfs nog niet voorlopig vastgesteld een maand geleden. Op de terugreis reken ik me suf. BTW-aangifte te laat is standaard plus 100 procent. Voor een gewone particulier als ik, vier keer over de kop in ruwweg 30 dagen is wat overdreven. De Belastingdienst is toch geen criminele organisatie? OK, afgezien dan van één gevalletje Toeslagenaffaire, maar waar praten we over? Slechts 70.000 mensen hebben een claim ter compensatie ingediend. Tot nu toe. In een land van 18 miljoen mensen. [2]

Thuis brand ik van nieuwsgierigheid maar het verlangen naar de WC te gaan, verteert me. Dat lucht op en rits rats, ik trek drie blauwe enveloppen open. Ping! 2-0. Nee, dat is Pap. Feyenoord speelt tegen Excelsior, de club op Woudestein naast mijn oude alma mater waar ik ooit het vak inleiding belastingrecht heb gevolgd. Blijkt dat je iedere jaar een nieuwe wettenbundel moet kopen. Hoeveel wettenbundels zouden DE slachtoffers van Toeslagenaffaire wel niet in hun wanhoop hebben gekocht? Met bonnetje natuurlijk. De stand in het stadion is 71-0,2023. Ik moet over 2022 nog 71 euro betalen en nul euro aan sociale premies. En de Belastingdienst denkt dat er wat te halen valt, dus ook over vorig jaar moet ik aangifte doen. Dat is de 2023 en daarmee brief drie.

Onderweg naar huis denk ik van alles maar een vraag verslaat ze allemaal. Hoe kan de Belastingdienst ineens zo snel zijn? En hadden ze niet eerder een smsje kunnen sturen? In gedachten zie ik mezelf al bellen met de Belastingdienst. Het eerste wat ik roep is dat ik blank [10] en kinderloos ben. Zou het helpen? Krijg je een of andere medewerker aan de lijn die ook liever vandaag dan morgen vertrekt. Als ik vraag hoe het nog te betalen bedrag in een maand tijd vier maal over de kop kan gaan, hoor ik haar/hem op een spiekbriefje kijken. Ja, lieve kijkbuiskinderen, dat lezen jullie goed. Ahum. Uw aangifte – en tijdige betaling, ongeacht de lengte der termijnen – is uw verantwoordelijkheid. Ons treft geen blaam. Never nooit nie. Iedere Nederlander wordt tenslotte geacht de wet te kennen. [9]

Ben niet de enige die zijn ouders helpt met de financien. En zeg nou niet omdat mijn vader zijn zoon meer vertrouwt dan de Belastingdienst. Zo flauw. Een paar jaar geleden belt Pap. We hebben elkaars mobiele nummer, best handig. Jongen, de Belastingdienst heeft me bericht gestuurd dat ik nog 1.200 euro krijg. Ik moet wel binnen twee weken mijn rekeningnummer opgeven. Daar heeft Pap even geen zin in en hij belt mij. We lachen samen hartelijk om die domme criminelen. Sinds wanneer heeft de Belastingdienst haast met geld teruggeven? Dikke denkfout. Van de centen die we uitsparen door niet te reageren, gaan we lekker eten ter nagedachtenis aan Mam op haar verjaardag. Beste koekje van eigen deeg ooit. Mam kijkt vast en zeker met een grote glimlach toe van boven. Eet dat boevenbende!

Criminelen krijgen extra kansen omdat de overheid en andere publieke instanties keer op keer misleiden en zich misdragen. Dat is pas echt het nieuwe normaal. Negen euro administratiekosten bij een verkeersboete. Niet normaal Geen wonder dat Transavia extra durft te rekenen voor handbagage. Eerlijke huisjesmelkers vragen tegenwoordig geen sleutelgeld meer – ze willen wel maar het mag niet, zo jammer en onrechtvaardig. Daarvoor is in de plaats gekomen een tegemoetkoming in de kosten voor de kredietcheck a 395 euro. Ik bedoel, als een bon al negen euro administratie is, zullen die vier meier ook wel terecht zijn. We willen tenslotte allemaal een dak boven ons hoofd [en helemaal dat van onze kinderen, hemelwater is ook niet alles], koste wat het kost. Of wat te denken van een pensioenfonds dat mijn hoogbejaarde buurvrouw een brief stuurt. Wij hebben uw email-adres niet daarom kunnen wij u belangrijke post niet digitaal sturen. Of ik even wil helpen met de computer. Nee. NEE. Er staat toch nergens dat je een emailadres moet opgeven. En dat pensioen komt toch wel binnen. [6]

Op zo’n moment ben je dankbaar voor een overheidsinstantie die zich een keer fatsoenlijk lijkt te gedragen. OK, ze hadden eerder smsjes kunnen sturen dan op het laatste moment, maar het is in ieder geval iets. En normaal zou ik eerst even bellen, maar ja, morgen die deurwaarder he? En nu is het zondagavond. De overheid doet twee dingen: onredelijk zijn en moeilijke woorden gebruiken. Daarom staat er gerechtsdeurwaarder. Nog veel enger dan de gewone. En de meeste mensen worden daar bang van. Al kunnen ze het honderd keer betalen. Zo is zo ‘onze’ overheid wel. Dat bericht moet dus wel echt zijn.

Daar zit je dan, brandend van nieuwsgierigheid op de [zonder accent aigu voor de verandering] WC. Moet eerst even gebeuren als ik thuiskom. En daarna: handen wassen. Zo hou je de spanning er wel in. Dan pas die drie blauwe brieven openen. Gert-Jan, je hebt een maand om 71 euro te betalen. En anders sturen we vast wel nog een brief. Normaal zou ik zeggen, doe mij maar een digitaal tikkie. Tsja, zo leuk maakt de Belastingdienst het nou ook weer niet. Maar in die sms staat wel een link. Die ik met bibberende handen open. Het is inmiddels maandagavond en de deurwaarder is langsgeweest, niet de gewone gruwel maar die extra gemene, de gerechtsdeurwaarder. Alles afgenomen en GJ is geen eens Toeslagaffaireslachtoffer. Nu zit ik hartje winter buiten – bibberend onder een ontbladerde boom – met mijn halfbevroren vingers wanhopig proberend link op mijn telefoon te openen. Misschien dat alles toch nog goed komt als het lukt. Zullen we dan maar? Ik heb toch niks meer te verliezen. Ik klik en er gebeurt helemaal niks. Ben er ondersteboven van. Waar moet ik vannacht nu slapen? Tussen de kangoeroes misschien?

De meeste mensen weten wel beter dan op een link klikken in een smsje om te betalen. Maar verstuur genoeg van dat soort berichtjes en er trapt altijd wel iemand in. Meestal de mensen met de minste kennis, die het diepst in de problemen zitten. Kijk nog maar eens goed naar de betaallink: belastingdienst-bs847391.info. Hoeveel mensen hebben geen idee dat zo’n raar nummer dat begint met bs nooit van de Belastingdienst kan zijn. Zelfs ik zie het in eerste instantie niet. Gelukkig weet ik beter dan er op te klikken om te betalen maar de omstandigheden zijn wel ideaal. Nee, niet Ideal, als in digitale bankbetaling. Ik heb drie ongeopende brieven van de Belastingdienst liggen van eerder deze week En ik weet dat ze nog wat geld van me krijgen. Ook ben ik geboren cynicus. [4] Welke overheidsorganisatie wil zich niet indekken tegen slechte publiciteit middels een halfgaar plan [5] om op het laatste moment toch maar even een SMS te versturen dat je moet betalen. ‘We hebben ze een laatste kans gegeven.’ [Denkbeeldige zucht] Vooral op zondagavond, dat is het meest treffende detail als je het over een zelfzuchtige overheid hebt. Als de slachtoffers er voor het slapen gaan niet intrappen, liggen ze de hele nacht wakker en capituleren ze morgenochtend wel. Gelukkig is de site blanco als ik erop klik, maar wie is hier nu de echte criminele organisatie?

Kopfoto: mijn drie belastingbrieven en een belastingbrief. Nee, niet en een begrafenis. Ja, nog een. Gemeentebelastingen. Kan er ook nog wel bij. Plus een crimineel smsje van belastingboeven.

[1] Heel kort door de bocht: het Pikmeer arrest zegt dat de overheid nooit wat fout kan doen, al treden ze de Grondwet met voeten – en bewust. Best handig als je een fiscale beunhaas – of racist – bent.

[2] Even vergelijken: 70.000 slachtoffers op 18 miljoen mensen in Nederland staat tot ruim een miljoen benadeelden op de 270 miljoen in de Verenigde Staten. Als de Toeslagenaffaire daar was gebeurd, hadden ‘onze’ Nederlandse politici het hoogste [verwijtende] woord gehad. Gelukkig zijn er geen miljoen slachtoffers maar slechts 70.000 bekende gevallen. Je moet dingen wel in perspectief blijven zien. Of dat altijd juist is? Weet ik veel.

[3] Belasting betalen moeten we allemaal. Geen enkel probleem mee. Te vaak hoor ik mensen roepen, te veel, te duur en te onzinnig. Makkelijk gezegd want jouw opleiding waarmee je die dikke boterham verdient, is betaald van andermans belastingcenten. Die snelweg waarover je elektrische auto niet zoeft, ook. Wat de meeste mensen willen is dat de belastingen verlaagd worden, nu zij de buit binnen hebben. En maar zeggen tegen je kinderen dat je van ze houdt.

[4] Cynici hebben een zwaar leven, misschien een gematigd belastingtarief voor ons soort mensen invoeren? Vraag ik voor een vriend.

[5] En soms is wat de overheid doet gewoon een combinatie van incompetentie en desinteresse. Amsterdam heeft onlangs een nieuwe aanbesteding uitgeschreven voor deelbakfietsen. Daarbij is de stad in tweeen gesplitst, een concessie voor het oosten van de hoofdstad en een voor het westen. Geen idee hoe het werkt als je van oost naar west [Amsterdam, niet Berlijn, we hebben het over bakfietsen, geen vogels uit de jaren tachtig] fietst. Moet je dan halverwege overstappen op een andere aanbieder? Nee, natuurlijk niet. Maar dat is toeval. Dom en dommer maakt meestal niet slimmer. Zoiets heet geluk. Twee aanbieders die beiden een enkele vragenlijst moesten invullen voor beide stadshelften. Betekent dat er maar een winnaar kan zijn. Ooit gelezen dat het IQ van leden van de maffia 70 is [100 is het gemiddelde IQ van mensen en ook de mediaan]. Je vraagt je af of ze weten waar ze mee bezig zijn daar op het Amsterdamse stadhuis.

[6] Vergeleken met misleidende officiele instanties zijn kabelboeren nog heilig. Ring, ring. Hallo meneer. Ik ben van de bedrijf X [de concurrent]. Wist u dat uw internet ermee ophoudt? Sorry, u komt om mij wat te verkopen. Helemaal niet. Meest succesvolle omgekeerde verkoopstrategie ooit. De potentiele klant heeft je door en je antwoord dat de klant gek is. Mijn portemonnaie blijft dichter dan die van dé Belastingdienst als ze schadevergoeding moeten betalen aan dé slachtoffers van hun Toeslagenaffaire. En ja, de Belastingdienst houdt dat langer vol dan ik. Een telecomboer aan de deur die 70.000 kinderen moet voeden, help je toch gewoon. Ik bedoel maar.

[7] En als ik op de achterkant van mijn telefoon kijk, weet ik waar ik het voor doe. En ik ben niet de enige met zo’n mooie tekening achter mijn hoesje. Je zult maar Toeslagaffaire-slachtoffer zijn. En dus Mamma of Pappa. Hoe kijk je dan naar de achterkant van je telefoon na het 666e wanhopige gesprek met de Belastingdienst. En nee, op diensteigendommen mag je geen stickers of tekeningen van je kinderen plakken. Zou dat de verklaring zijn? Nee, natuurlijk niet. Naar doen is een keuze, eentje waarvan geen normaal mens weet waarom je daarvoor zou kiezen. [8]

[8] Waar is de kritische blik van de Verenigde Naties als rijke, Westerse landen aan de zee die het hardst nodig hebben?

[9] Iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen. Of niet. Als je maar betaalt.

[10] In gedachten zie ik mezelf al bellen met de Belastingdienst. Het eerste wat ik roep is dat ik blank ben. Of kan ik beter zeggen: mijn naam is Gert-Jan en ik heb een dubbele voornaam?  Misschien helpt het, wie weet. Vraag ik trouwens voor een vriend.

Deze Lamp Mag Niet in de Vaatwasser

Nieuwe keukencapriolen met ons Pap. deel drie alweer

Wat vooraf ging kun je lezen in “Avonturen om een Afzuigkap.”

Zien is geloven, is het enige wat ik kan zeggen. En, nee dan bedoel ik niet Pap’s nieuwe keuken. Heel eerlijk gezegd scheelt het enorm als die lui van De Kok Bouwgroep je niet voor de voeten lopen. Ook veel minder ellende. Helaas zijn we nog niet van ze af, de monteurs moeten nog een keer terugkomen voor de verwarming ook al vonden ze dat vlak voor kerst niet hun probleem. Ondertussen zetten wij de puntjes op de i. In dit geval een iKeukenrolhouder [1] onder een bovenkastje en een lampje boven de gootsteen.

Waarschijnlijk ben ik de enige ter wereld die eerst de handleiding leest. Het kan ook zijn dat mijn oog er toevallig op valt. Ieder weldenkend mens weet dat je de hond prima kunt drogen in de magnetron, zolang je ‘m maar niet te heet zet. Overal ter wereld is dat OK, behalve in de Verenigde Staten. Daar heb je meteen een proces aan je broek in zo’n geval. Maar hoe komt die hond zo nat? Goeie vraag. Is het de regen of heb je de hond stiekum in de vaatwasser gestopt om ‘m te wassen? In het tweede geval heb je vast geen grote herdershond maar een poedel en dan vind ik het prima. Wederom niet te heet wassen en het beestje even een zuurstofmasker voordoen. Anti-claustrofobiepilletje is ook aan te raden.

Maar goed, een lamp is geen hond en ik zie geen enkele reden waarom je die niet in de vaatwasser zou kunnen stoppen. Je moet de vaatwasser alleen niet aanzetten. Hoe moeilijk kan het zijn? Toch staat er in de handleiding letterlijk:

“Doe de lamp nooit in een vaatwasser. Hierdoor kan de lamp beschadigen.”

Alleen als je de vaatwasser aanzet, maar wie doet dat nou als je er net een lamp in hebt gelegd? Zo’n dom idee. Toch staat het in de handleiding en dat maakt mij nieuwsgierig. Zou iemand dat ooit hebben gedaan en vervolgens een rechtzaak zijn begonnen? Het kan ook zijn dat de handleiding ’s avonds laat na het personeelsfeest is geschreven want er staat nog een andere klapper in:

Dubbele valkuil. Goed lezen. Er staat dus open de verpakking met een scherp mes anders kan de lamp makkelijk beschadigen. Enige wat ik heb, is een scherpe tong. Toen haakte ik af.

“Risico op schade!”
“Als u de verpakking niet voorzichtig met een scherp mes of ander scherp voorwerp opent, kan de lamp gemakkelijk beschadigen.”
“Ga bij het openen zeer voorzichtig te werk.”
“Stap 1: neem de lamp uit de verpakking.”

Maar hoe weet ik dat allemaal als de handleiding en lamp samen in een dichte verpakking zitten? Dit is nogal mosterd na de maaltijd. Pas als je de doos open hebt, kun je bij de handleiding. Hoe serieus moet ik de beschrijving dan nog nemen? Die laten we voor wat het is en Pap en ik hangen de lamp gewoon in de keuken op. Als ik ’s avonds thuiskom blader ik nogmaals door de uitleg. Iets is sterker dan mijzelf. De schrik slaat me om het hart. Dompel de lamp niet onder in in water of vloeistoffen! Vul nooit vloeistof in de lamp! Gebruik geen stoomreiniger voor de lamp! Spreek met twee woorden. Stel je netjes voor. En zeg u! U. Het gaat maar door. Van pagina zes mochten we de lamp niet in de vaatwasser doen. Blijkbaar is dat een veelvoorkomend euvel want op pagina elf staat, je raadt het nooit: doe de lamp nooit in een vaatwasser. Alweer. Daar moeten inmiddels talloze rechtzaken over zijn gevoerd. Gelukkig heeft Pap geen vaatwasser, kan de fabrikant ook weer rustig slapen. Zelf lig ik er niet wakker van. Al zou Pap de lamp afkoppelen, losschroeven en in de vaatwasser doen, niemand is zo suf om daarna de vaatwasser aan te zetten. [2 ] Ping!

Ping? Ja een vriend appt. Hij heeft op een Chinese winkelsite een hele gave lamp gezien. “Ik wil binnenkort een nieuwe lamp voor de kamer kopen en ik vond onderstaande op internet. De installatie schijnt nogal lastig te zijn, kun jij hier naar kijken?”

“Om de levensduur van de lamp te verlengen, moet u de stekker uit het stopcontact halen voor u de lamp test.” Wat als je geen Engels kent? Je moet ze niet de kost geven, al die mensen die de lamp testen met de stekker in het stopcontact.

Geen woord teveel gezegd en GJ verzint een list om onder het lastige karwei uit te komen. “Heb je al gekeken of de lamp wel in de vaatwasser mag?” Met een tevreden glimlach ga ik boodschappen doen. Nou, de Action is er vroeg bij. Vijf januari en de chocolade paashazen staan al in de schappen. Verbaasd vraag ik me af of het beter is je chocolade paashaas in de vaatwasser te stoppen of de magnetron. En moet dat aluminiumfolie er dan wel of niet af? [3] Sinds wanneer is het moderne leven zo complex geworden? Vroeger was alles beter. Toen kreeg je tenminste geen waarschuwing bij je lamp dat hij niet in de vaatwasser mocht. Die bestonden nog niet.

PING!

Ping? [5]

[1] De iKeukenrolhouder is niet geschikt om fruit in te bewaren.

[2] Mocht je toch met alle geweld je lamp in de vaatwasser willen reinigen, stop dan in ieder geval niet die kleine schroefjes in het bestekbakje. Daar vallen ze doorheen en ben je ze kwijt. Niet dat het veel uitmaakt want de lamp kun je dan ook weggooien.

[3] Het wordt GJ duidelijk teveel. Jij doucht toch ook niet met je kleren aan? Dus de paashaas gaat zonder de vaatwasser binnen en met aluminiumfolie de magnetron in. Soort van zonnebrandcreme voor chocoladepaashazen. [4]

[4] En als iemand mijn aluminium hoedje heeft gezien, geef even een gil.

[5] Ping? Ja, Ping!

“Omdat hij van acryl is en acryl is vaatwasbestendig ga ik er vanuit dat het geen probleem is. De uitdaging is om hem in die kapotte budgetvaatwasser van mij te krijgen.

Zucht. GJ is het [paas]haasje.