De zomer van 2024 is mijn rustigste in jaren. Ja, echt waar. Anders worden jullie alleen maar jaloers. Tot ik op school wat klusjes ga doen.

In mijn papieren agenda staat bij maandag een grote vijf. GJ is niet modern en een ouderwetse agenda is en blijft superieure techniek. Maar je kunt er dit niet mee en dat. Is dat mijn probleem? Ik geloof zo dat de nieuwste versie van Outlook waarin je bij iemand’s contactgevens ook zijn of haar Tiktok- of Snapchataccountvolgelingenteller kunt verafgunsten, fantastisch is. Nou en?

GJ heeft de Flixbus overleefd – en nog gelachen ook, kom daar in het vliegtuig maar eens om – en die vijf staat voor de vijfde week van de grote vakantie. Gelukkig is het 31 graden dus ik zal niet bevriezen in de lege gangen van de school, ik voel me eerder een leeglopend zwembad, het zweet gutst van me af. De dames van de buitenschoolse opvang hebben een groot opblaasbad op het plein neergezet en meester Gert-Jan gaat even kijken en een ijsje eten. Meteen komt mijn kleine grote vriendin naar me toe en geeft me een knuffel. Ik heb je gemist. Dat kan want het is vakantie. Oh sorry, mijn jurkje is nat. Te laat, de kleine knuffelkoningin heeft zich al tegen me aangedrukt. Geeft niks zeg ik grootmoedig terwijl de zon alsmaar harder schijnt. Dan komt mijn andere kleine grote vriendin. Ze zal een jaar of twee jonger zijn dan nummer een, ik schat zo rond de vier jaar. Ook die is blij me te zien en bekent meteen: Ik heb een vieze onderbroek. Maar nu niet meer. Hi hi. Ze heeft er zelf de grootste lol in. Ik zeg niks en denk alleen maar: geen zwembad voor jou jongedame. Achteraf zeg ik tegen iedereen dat ik zo weinig heb gedaan vanwege de warmte maar we weten allemaal dat het de schuld is van de kinderen, ja toch?

Rond zes uur zijn de meeste kinderen opgehaald. Ik loop langs een leeg kantoortje en zie daar het zwembad staan. Natuurlijk maak ik een foto en stuur die rond. Iedereen kan er om lachen maar sommigen nemen het iets te serieus. Handig, maar hoe haal je het water eruit? Goeie vraag inderdaad en een beetje zen-achtig. Hoe haal je het water uit een leeg zwembad is net zoiets als het geluid van een klappende hand. Ik ben duidelijk loeischerp vandaag. Dat mag ook wel, onlangs een pak schroeven van 1.000 stuks besteld en het werk is pas klaar als die allemaal op zijn.

De volgende dag dwaal ik rond door een leeg gebouw, de kinderen zijn vast op schoolreisje. Zo wordt het nooit wat, besteed je tijd liever aan de stelling van Pythagoras. Het pierebadje is ondertussen verdwenen en ik maak me zorgen. De kinderen zijn toch niet zo dom geweest om een gevuld zwembad mee te nemen? Je weet het maar nooit. Als ik naar de andere kant van het gebouw loopt, zie ik ineens het zwembad, leunend tegen de muur staan, alsof het probeert te vluchten. Waarom? Kijk, wanneer je als zwembad koudwatervrees hebt, moet je rennen voor je leven, maar verder? Ik werk die dag vrolijk verder, schroef 83, schroef 84 en zo voort maar begrijpen ho maar. [En ja, ik begrijp ook niet helemaal wat ik doe, maar daar gaat het nu niet over.] ’s Avonds stuur ik braaf een update over de vluchtpoging van het blauwe opblaasbad de wereld in maar het feit dat een zwembad een uitbraakpoging doet is duidelijk minder schokkend dan een zwembad op kantoor, ook al zit er geen water in. Na vier dagen rondjes draaien staat het aantal schroeven op vrijdag inmiddels op 1 : 2 : √3. Oh wacht nee, da’s de stelling van Pythagoras, die brengt z’n geld na 2.500 jaar nog steeds op. Kom daar maar eens om bij een opblaaszwembad [van de Action].

Zaterdag ga ik barbequen en drink een eenvoudig pilsje. Maandagmiddag ben ik weer op school en we gaan meteen helemaal los. Zwemmen in de Bacardi-lemon. En nee dat is een vrolijk liedje want ‘een echte tijger is niet te temmen’. Geen idee wat dat met elkaar te maken heeft maar ik krijg wel meteen een ijsje aangeboden. Bacardi-lemonsmaak vraag ik naief. Tuurlijk GJ, nou mooi niet dus. Op zich niet erg want ik ga die avond met tien vingers naar huis, ook iets waar ik best waarde aan hecht. De knuffelkoningin heeft zich ondertussen op mij knie geparkeerd en geniet van haar ijsje. Ineens slaat de schrik mij om het hart, de stelling van Pythagoras geldt alleen in een recht vlak, de zogenaamde Euclidische meetkunde. Op een bol bijvoorbeeld kun je niets met de oude Griek. Denk maar mee. Op een bal kruisen twee lijnen met een diameter gelijk aan die van de bol elkaar altijd. De blijdschap in de brugklas zal snel omslaan in teleurstelling als ze zich realiseert hoe beperkt die driehoekwiskunde is. Enfin de ijsjes zijn op en ze rent het plein op om te gaan spelen. Ik ga naar binnen maar ben dermate teneergeslagen dat ik eerst een rondje door het gebouw ga wandelen. Ik neem de trap omhoog, sla twee keer rechts af en sta dan oog in oog met de grootste verrassing van mijn leven.

Dé ontdekking…
De architect die de nieuwbouw heeft ontworpen is niet helemaal wijs. Daar hebben we het nog wel een keer over. Een ding is wel geslaagd. OK, de uitvoering is nogal spartaans en die ramen aan de rand vind ik geen goed idee maar onze school krijgt een buitenzwembad op de eerste verdieping. Piepklein weliswaar, ongeveer een bouwlaag hoog, breed en diep maar je moet een gegeven paard niet in de mond kijken. En die houten glijbaan vraagt om een zwembroek van kevlar, iets groot is ie ook wel. Een tijd geleden had ik al onderdelen van de overdekte megaglijbaan zien liggen maar het drong niet helemaal tot mij door. De nieuwbouw is koud tegen het bestaande gedeelte geplaatst. Waar je vroeger vanuit het klaslokaal op het dak kon om voetballen [hallo niet-Euclidische meetkunde] te rapen, zijn nu wanden aan vier kanten, sommige van glas, anderen van ondoorzichtige materialen. Maar een zwembad is een zwembad en als je in groep drie zit, is je wereld ongeveer drie maal zo groot [3] als die van een volwassene, vooral omdat je drie keer zo klein bent, dus dat zwembad gaat prima passen. Die houten glijbaanplank in de lengte doormidden zagen is ook een goed idee.

 

Maar waarom er in het voormalig klaslokaal waar het zwembad aan grenst nu een glazen scheidingwand staat, begrijp ik niet helemaal. Ach, wat geeft het. Het heeft zes maanden geduurd voordat ik doorheb dat er een zwembad komt. Ik had het kunnen weten. Vlak voor de zomervakantie van 2023, liep er zoveel water over de rand van het dak dat ik meteen wist wat er aan de hand was: een wolkbreuk. Ik ben zo’n sukkel, dat was gewoon een geheime test voor het nieuwe zwembad. Gelukkig ben ik niet de enige kluns want de ingenieurs die de meting uitvoerden waren vergeten dat een zwembad vier wanden heeft. Of ze hadden teveel Bacardi-lemon op. Daarom liep het water weg. Ach, eind goed, al goed. Toch blijft een vraag branden. Nee, niet hoe je het bad vult, ooit van de Hollandse zomer gehoord, maar hoe laat je ‘m leeglopen. Die vraag is al eerder langsgekomen. De ramen in het voormalig klaslokaal open doen? Mwah, ze draaien naar buiten, succes, onmogelijk. Is trouwens wel een mooie middelbare schooleindexamenvraag. Hoeveel kracht is daarvoor nodig, uitgedrukt in gigaNewton? [1] Of je doet gewoon de zwembaddeur in de gang open. Die draait naar binnen. Pannekoeken/pannenkoeken/plat kind iemand? Ik zei toch dat de architect knettergek is.

—

[1] Lees meer Bob Evers!

[2] Ja, ik wilde het ook weten. Wist het opblaaszwembad te ontsnappen? Goed kijken.

[3] Een kinderwereld is ongeveer driemaal zo groot als die van een volwassene, maar alleen in een plat vlak. Anders wordt het wel ingewikkeld met kwadraten in 3D enzo.