Nou en? We hebben een fantastische middag gehad.
Mijn vrienden schrijven filmrecensies. Ze zijn echt niet briljanter dan ik. Hoe moeilijk kan het zijn? Ik laat mij niet uit het lood slaan. Lees maar.
Mijn nichtje en ik vormen een goede combi. Onlangs hebben we samen ontdekt dat er mummies onder de grond leven. We hebben het opa proberen uit te leggen maar die keek net zo raar als jij nu. Van diezelfde film, hij heet overigens Mummies, hebben we ook geleerd dat Britse archeologen knettergek zijn. In ieder geval in de tekenfilm dan. Welke serieuze oudheidkundige wetenschapper rijdt er nu met een grote graafmachine door een pyramide om op ondergrondse mummies te jagen? Ooit wilde GJ archeoloog worden. Na het zien van Mummies lijkt loodgieter me beter. Misschien omdat de kraan bij de loodgieter thuis altijd lekt – lees: als handige doe-het-zelver help ik iedereen behalve mijzelf. Na tien jaar eindelijk eens dat schilderijtje opgehangen. Enfin, loodgieters dus.Stel je bent Japanner en vraagt je af wat loodgieter in het Italiaans is. Mario natuurlijk! Hoe moeilijk kan het zijn, supereenvoudig gewoon. Onlangs overleed gorilla Bokito, een van mijn grote helden. Wist je dat Bokito de achterneef van Donkey Kong is? Ff voor de duidelijkheid Bokito is in het Japans gewoon Bokito. Basta! En dat is Spaans of Italiaans. Wat het ook zij, die Donkey Kong is een rare. Nee, niet omdat hij helemaal opgebouwd is uit eenen en nullen maar omdat hij graag met vaten naar loodgieters, ik bedoel Mario’s, gooit. En omdat die Mario een slimme gieter is, loopt hij niet tegen zeven vaten tegelijk. Als je het spel goed speelt tenminste. En zo werd Mario wereldberoemd. Zelf hou ik meer van gorgonzola maar ik heb dan ook geen verstand van films. Laat mij maar gewoon oom Gert-Jan zijn. Kan ik veel beter. Oftewel rondgetoeterd dat mijn nichtje en ik de waarheid verder gingen onderzoeken in de bioscoop tijdens de SuperMario Brothers film. Digitaal hoongelach alom. Weet je wel hoe slecht de recensies zijn, kreeg ik meer dan eens om mijn oren geslingerd. Het slechtste zijn overigens de recensies zelf, hoe kun je nou zo zwaar onderschatten hoe slecht Super Mario, dé film, is? Recensies schrijven is duidelijk niet voor iedereen weggelegd.
De 2D experience is al aardig vol, misschien in 3D? Nichtje en ik overleggen even en besluiten voor de drie-dimensionele ervaring te gaan. Twaalf jaar en ze snapt het helemaal, ook haar valt op hoeveel extra je voor zo’n kaartje betaalt. Zullen de ontsmettingskosten van de 3D-brillen wel zijn. Degene die de toegangsprijs bepaalt heeft duidelijk geen minderwaardigheidscomplex, loodgieter Mario wel. Ergens in New York, waar elders op aarde zouden Italiaans loodgieters kunnen wonen, zeg nou zelf, knalt een waterpijp kapot. Als je het filmnieuws moet geloven, is dat net zo erg als een ontploffende kerncentrale. Heeft iets te maken met de logica van Mario. Ik repareer het en ben dan een held. Of je leert zwemmend pizza eten. Veel beter. Vervolgens daalt niet alleen het niveau van de film verder af, maar ook onze helden. Pizzagieter Mario moet zijn broer die ergens door een zwart waterleidinggat is opgegeten, redden.
Mummies, mummies, mummies. Die kunnen nu ieder moment komen. Ach, wat was de laatste keer dat ik het snapte? Nooit ofzo want ze komen niet. Wel heb ik voortdurend flashbacks naar het Marvel Universum. Hoop wel dat ik het goede sterrenstelsel heb. Superhelden uit elkaar houden is moeilijk voor iemand die nooit naar de loodgieterschool is geweest. In een van die werelden verlost de slechterik, Kronos heet hij geloof ik, het heelal van haar overpopulatie. Iedereen blij. Om vervolgens te worden teruggedraaid door de superhelden en een stapeltje magische diamanten. Schijnt onder volwassen mannen cool te zijn daarover uren te discussieren. Is de tijd die ze over hebben omdat ze zich niet hoeven te scheren, u weet wel mannen met hippe baardjes enzo. Echte mannen dus.
Broer Luigi landt ergens in de magische Mariowereld. Meneer Mariogieter zelf ook maar dan elders – in het duisterlandlandsdeel. Anders was de film snel afgelopen. Was het maar zo’n feest. Niet dus. Gelukkig wordt Luigi bijna meteen in een kooi opgesloten anders was het verhaal net zo lang geworden als Lord of the Rings. Drie delen, je hebt de boeken sneller uit. Zo gauw als Mario op zijn digitale beentjes landt in paddestoelenwereld komt hij een vriendelijke paddestoel die kan praten tegen. Kunnen ze zelfs niet in het videospel, nou vraag ik je. Alle trucjes die Mario in triljoenen uren trainen heeft geleerd, moet hij inzetten om de mislukte grotchampignon bij te benen. Alles om een echte prinses te zien. Blijkt zij toch een mensenkind te zijn. Verdwaalde hier als baby. Ze waren lief voor me, toen ben ik maar gebleven en hun prinses geworden. En waarom niet? Je kunt ook op je eenhoorn naar huis gaan maar zoals al eerder gezegd, snapt oom Gert-Jan het niet. Waar blijven die zingende mummies trouwens? In plaats daarvan weigeren de Beastie Boys – welke 12-jarige kan zich de muzikale jaren tachtig nog herinneren? – te slapen tot ze in de New Yorkse wijk Brooklyn aankomen. Overigens is Brooklyn vernoemd naar Breukelen in de provincie Utrecht. Geen idee waarom maar zoek het maar eens op in de grote, dikke Bosvandale-atlas ofzo.
Kijk, met dat liedje vorig jaar van The Weekend, ziet iedereen het licht en herkent Take on Me van Aha wel een beetje, zelfs twaalfjarigen. Maar the Beastie Boys in de Super Mario film, wat heeft dat met loodgieten te maken? Die beslommeringen helpen me de tijd te doden. Voordat Mario met de prinses op avontuur mag, moet hij oefenen. Spring van A naar B, duiken, ontwijken en punten pakken. Duurt de hele nacht, gelukkig is het ingekort maar dan gaan ze op avontuur. Beetje jammer dat een mensenprinses in een champignonjurk en een paddenstoelenleger geen kans maken tegen de boosaardige Bowser en zijn leger van schildpadden. Waar zijn de Ninja Turtles als je ze nodig hebt? Oh wacht dat is jaren negentig en als je in 2023 12 jaar bent, ben je in een ander millennium geboren? Alsof de film al niet ingewikkeld genoeg is.
De Super Mario Broers film zit tsjokvol referenties. Die me allemaal ontgaan. Behalve die met Bokito dan. Maar die kennen ze in Japan niet. Jungle Boek waarschijnlijk wel want de vader van Donkey Kong lijkt verdacht veel op koning Lowietje. En niet omdat ze allebei knettergek zijn. Of de koning zijn leger maar even ter beschikking wil stellen om de slechterik met de duistere diamant te bestrijden. Moet je eerst vechten met mijn zoon Donkey Kong. Je raadt het al, Mario houdt van champignon op zijn pizza, niet spinazie, anders had hij nooit gewonnen. Vervolgens trekt het leger ten strijde. Natuurlijk loopt dat niet goed af als je prinses Barbie op een roze motor laat rijden terwijl Mario het met een suffe skelter moet doen. Maar op een regenboogweg die zweeft in het niets kan alles, zelfs gaten in het wegdek gooien en de slechte schildpad wint.
Herinnert u zich Kruimeltje nog, die schattige film over een Rotterdams straatschoffie dat jaren later – en vlak voor kerst – toch te gewelddadig blijkt voor negen-jarigen? Het werk van een moderne terreurmoeder die niet genoeg aandacht krijgt op sociale media. Arm gansje. Na de kerst hebben ze de minimumgrens van twaalf overigens weer teruggedraaid. Terreurmamma kan ik niet echt serieus meer nemen na het zien van Super Mario. Waar zijn de zeurkousen als je ze nodig hebt. “Trouw met mij prinses of ik vernietig Paddenstoelenland!” Ja beste zesjarige, zo werkt de liefde, pakken wat je pakken kunt. En onprettig karakter is extra punten. Onmiddelijk nadat het kwaadaardige schildpadopperhoofd Luigi heeft gevangen, vertelt hij in geuren en kleuren hoe hij grote broer Mario pijn gaat doen zo gauw de slechterik hem in zijn klauwen heeft. Gewoon omdat het kan. Druk nu op het knopje en iemand komt popcorn brengen voor slechts vijf euro, genoeg voor het hele gezin. Super Mario is een extreem gemene en gewelddadige film en daar mag je als zesjarige wel naar toe? Onbegrijpelijk. Het [gesproken] geweld is uiterst naar. Kan Kruimeltje nog een puntje aan zuigen. Waar zijn de zielige klaagouders als ze hun werk moeten doen?
De prinses trouwt eerst wel en dan niet met de slechterik. Ineens een leeg altaar. Ach, mij ook een paar keer gebeurd. Gruwelijk gevecht volgt, gaap gaap en opeens zijn de hoofdpersonen in de realiteit, terug in Breukelyn waar Mario alsnog de wereld redt. Maar waarom worden hij en zijn broer dan de volgende ochtend vrolijk wakker in Paddenstoelenland? En nee, niet in het paleis van de prinses. Kom op zeg, dit is een film voor alle leeftijden. Ik heb voor de zekerheid mijn nichtje maar niet gevraagd alles uit te leggen. In plaats daarvan hebben we nog een rondje gedaan over de nostalgische kermis waar je [alleen] met pin kunt betalen.