Gelukkig Met Een Gebruikte Werkbank

GJ krijgt een nieuw maatje

Vast wel eens verteld over de kleinzoon van mijn buurvrouw die van klussen houdt. Jongeman is inmiddels 13 jaar en onstopbaar. “Ik wil ook een frees.” Laat GJ nou net een grabbelbak hebben waar die niet in ligt. Vanwege de hoogte. Mijn eerste bovenfrees, lang geleden gekocht bij supermarkt Aldi. En ja, voor je eerste bovenfrees is het een uitstekend apparaat. Heb ‘m al vaker gereedschap uit de grabbelbak gegeven. En soms duiken we samen de kelder in om wat te rommelen. Zegt ie dat zijn kruiskopbitje kwijt is. Vast niet toevallig nadat hij mijn voorraad heeft gezien.

“Wat mis je nog meer?” Hij is dan nog 12 maar bijna is de grote dag. Op je dertiende mag je van ome Mark Rutte voor bijna niets gaan werken bij Albert Heijn. Als je mij vraagt wat Mark Rutte’s grootste contributie aan het Nederland van morgen is, roep ik “herinvoering van de kinderarbeid.” Nee lieve kijkbuiskinderen, niet herinnering – die heeft Mark R. niet – maar herinvoering. Dankzij onze demissionair premier leven we in een heilstaat waar 16-jarige vakkenvullers te duur zijn. Liever iemand van 13. En maar kritiek hebben op andere landen. Daarom hebben kleinzoon en ik samen grondig onderzocht wat verder ontbreekt en of ik het kan aanvullen. Ook ik was ooit 13 en vond Pap’s gereedschap prachtig. Herinner me nog het decoupeerzaagopzetstuk voor de boormachine. In het bijzonder geschikt voor mensen met vier handen. Verder was vroeger alles beter, vooral werkbanken. [1]

Buuv’s kleinzoon gaat, voorzien van een grote glimlach, stapels bitjes en een bovenfrees naar huis. Tweedehands is zo gek nog niet. Mijn persoonlijke mening is dat goed [hand]-gereedschap minstens drie generaties meegaat als het niet meer is. Voordat ik iets weggeef, kijk ik het na. Alles is gebruikt maar ook heel en goed-werkend. Hetzelfde geldt voor Marktplaats. De advertentiesite lijkt verdeeld in twee kampen, de serieuzen en de spoken. Waarom mijn mede-serieuzen maar blijven herhalen dat ze alleen serieuze reacties willen, is een raadsel dat nooit opgelost wordt. Gewoon negeren. Mijn ervaringen op Marktplaats zijn eigenlijk bijna altijd positief. Zelf ben ik ook niet blij als ik iets anders krijg dan de advertentie zegt. Op mijn beurt vind ik het belangrijk om een zo duidelijk en helder mogelijke advertentie te plaatsen. Ik zeg er ook altijd bij: liefst ophalen. Gaat niet altijd als je in Groningen woont maar als je dan een blij bericht krijgt dat iets heel is aangekomen en de ontvanger blij is en je complimenteert met de zorgvuldige verpakking is dat fijn. Ongetwijfeld vinden mensen mij naief, maar voor GJ is het belangrijk. Als ik iets op Marktplaats aanbied, doe ik er zoveel mogelijk foto’s bij met de aanmoediging om mij vooral te mailen voor dezelfde foto’s in een hogere resolutie. En extra foto’s zijn zo gemaakt. Is er iet kapot dan meld ik het, zelfde als ik niet goed weet hoe iets werkt. Mail en vraag is mijn motto. Het blijft naief, geef ik grif toe. Maar niet vaak.

workmate 07
workmate 06
workmate 04
workmate 03
workmate 07 workmate 06 workmate 04 workmate 03

Vroeger was alles beter, OK, misschien niet het decoupeerzaagopzetstuk voor de boormachine, maar wel de Workmate. In 2015 veel verbrand maar niets van ook maar enige waarde kwijtgeraakt. Net niet, alleen een hoop gereedschap. Dat kun je vervangen. Wat je lief hebt nooit. Bezig bij mijn oudste petekind die zwanger was. Ze heeft nog drie weken te gaan. Huisje bijna klaar dan brandt het af. Acht jaar later blaken dochter en moeder van gezondheid. De rest is, zoals ze zeggen, oud ijzer. De Workmate stond in een hoekje toen het gebeurde. Weggooien of meenemen. Iedere keer als ik het bankje openklap, herinneren paarse spetters mij aan wat wel en niet telt. Totaal zinloos overigens. En als ik de Workmate dan weer opklap, zit er nog steed roet aan de onderkant. Bijzaak. Alles in het leven is een keuze, zeker die tussen hoofd- en bijzaken.

Plastic lost op bij verbranding. Daarbij komen zuren vrij die het metaal aantasten. Een paar jaar na de brand, gaat het echt niet meer. Qua kwaliteit is mijn 2011 Workmate een twijfelgeval vanaf de geboorte. De jongere telgen zijn nog veel zwakker. Ons Pap had niet alleen electrisch gereedschap maar ook een vroeger-was-alles-beter Workmate die tegen een stootje kan. Geen idee waar die is gebleven maar we weten allemaal dat Marktplaats je vriend is. Voor het zover is, eerst even wat onderzoek. Wat blijkt? Er zijn zelfs verzamelaars van Workmates. Die wonen allemaal in grote huizen. En iemand die een website onderhoudt met alle modellen chronologisch en naar continent gerangschikt. Geen idee of hij ook in een groot huis woont of een loods. Maar verder, doe waar je blij van wordt. Zouden meer mensen moeten doen. Het helpt in ieder geval bij mijn zoektocht op Marktplaats. Ik weet wat ik wil, een Workmate met een stevig aluminium H-frame. Uit kostenoogpunt is Black & Decker daar een paar decennia geleden van afgestapt, een van de redenen waarom mijn 2011 model zo wankelt. Niet dat de brand helpt maar het enige wat telt zijn de mensen van wie je houdt. Onbetaalbaar versus waardeloos.

Je werkbank in brand steken is niet verstandig. Hem in de regen laten staan evenmin. Sinds de jaren tachtig is er gelukkig geen zure regen meer, maar toch. Roest roest en de meeste oude beestjes op Marktplaats zien er niet uit. Dan zie ik een keurige exemplaar, zoeens als van bij ons thuis vroeger. Kosten 35 euro. Navraag gedaan en de verkoper wil best verzenden. Gaat 25 euro kosten. Prima, nog steeds een koopje. We komen tot een deal en ik krijg een betaalverzoek. Totaal 49 euro en wat muntjes. Keurige verkoper die zegt dat het verzenden goedkoper is dan hem verteld was. Zo zijn 99 van mijn 100 ervaringen op Marktplaats. Als ik aan de andere kant sta, wil ik zeker niet onderdoen voor die verkopers. Adel verplicht is overdreven maar wel zoiets. Al is het alleen maar om ervoor te zorgen dat je een jochie van 13, die voor twee euro per week vakken vult bij de supermarkt, stuurt wat je zegt. Grote mensen zorgen voor kleine mensen en daarmee basta.

Gelukkig is het leven vol verrassingen en een paar dagen later belt de post aan met mijn pakket. Briljanter wordt het niet. Als een Workmate hier niet tegen kan, heeft het leven geen zin meer. Meters doorzichtig plastic houden de onderdelen van het werkbankje keurig gevangen. Meest fantastische pakket wat ik ooit ontvangen heb. De Workmate is minimaal 40 jaar oud maar in uitstekende conditie. Beter dan dat zelfs want de eigenaar heeft onderin een restje hout gelegd als plank. Had ik zelf kunnen verzinnen, maar ja die verderlichte haarkleur bij mijn geboorte hé. Ook dat blijft tijdens het transport op zijn plaats, net als de plastic klemmen. Beter dan briljant gewoon en GJ is superblij. Voor vijf tientjes een 50 jaar oude Workmate die beter is dan welkeender ik vandaag in de winkel kan kopen. Alleen al de aankomst, gewikkeld in plastic is zijn gewicht in goud waard. Niet alleen ben ik de verkopers dankbaar dat ze de Workmate willen opsturen, het geniale concept om iets dat tegen een stootje moet kunnen in plastic te wikkelen is exceptioneel. Als je al dacht dat een kinderhand gauw gevuld is, let dan vooral niet op mij. GJ is zo in de wolken dat hij zeker weet dat de kwaliteit van de vers aangekomen, vier tot vijf decennia oude, Workmate beter is dan zijn schamele 2011 modelletje. Hoe dan? Het gewicht natuurlijk. Duurt wat nachtjes voor de euforie zakt en ik realiseer dat die zelfgemaakte planken onderin ook meetellen. Jullie weten dat ik altijd eerlijk probeer te zijn. Hoe vaak heb ik al niet gezegd dat ik blond geboren ben? Daarom dus. Maar ik heb wel gelijk.

Heb de verkoper een paar foto’s gestuurd van beide werkbanken naast elkaar. Da’s toch gewoon leuk. Zaken zijn zaken, maar waarom niet prettig handelen? De verkoper waardeert het duidelijk.

Een paar dagen later sta ik buiten wat te prutsen. Blij ja, maar niet glimmend van trots. Al zou het wel zo zijn, geen van mijn buren begrijpt of waardeert het. En als ik niet Facebook zit, waarom dan wel opscheppen op de stoeprand? Ik bedoel maar. Kleinzoon komt langs op de fiets. Hij is een van de weinigen die snapt dat ik een zeer schoon exemplaar werkbank heb gescoord. Helaas is dat zelfs tweedehands – en met een loonsverhoging van 10, 20 of 30 procent – voor een 13-jarige ruim boven budget. Overigens heeft hij niets te klagen hoor. Van zijn zakgeld een ander merk werkbank gekocht. Meteen raakte een van de hendeltjes kwijt. Gelukkig heeft hij inmiddels de kop van het tolletje dat ik hem gegeven heb, wel teruggevonden. “Best handig” zegt hij met een grote grijns. Mee eens en laat ik nou net wat hendeltjes ergens af hebben geschroefd. Als ze passen, neem maar mee. Anders wil ik ze terug. Zeg alvast maar sayonara.

Een tijdje geleden appte zijn tante me namens hem hoe die bovenfrees precies werkt. Hij weet het wel, maar toch. Vroeger was alles beter behalve handleidingen zoeken op internet. Wat leren 13-jarigen tegenwoordig nog op school? In ieder geval niet rekenen als ik het nieuws zo eens hoor. Anders gingen ze vast niet voor een grijpstuiver werken bij Albert Heijn. Gevonden en doorgestuurd met de dringende boodschap samen toch maar eens een keer te oefenen en ontdekken. Tien vingers hebben en houden is best wel fijn.

Een volwassen vent die blij is met een gebruikte werkbank via internet, is dat niet wat overdreven? Nee, wedden dat mensen jaloers worden als ze beseffen dat geluk gemakkelijk is? En anders wacht maar tot ze vragen of ik even tijd heb. “Schrijf eerst maar eens drie kantjes over de voor en nadelen van het model Workmate uit 1999 gij ongelovige.”

[1] Wel blijven opletten hé. Vroeger was alles beter behalve de jeugd van tegenwoordig.

Jumbo’s Gebakken Lucht Feeststol

Jumbo stopt wel erg weinig stol in zo’n grote doos. Da’s slecht voor mijn portemonnee en het milieu maar fantastisch voor de supermarkt.

Moet zo lachen als ik hoor dat het tuincentrum wel 40 procent korting geeft op alle kerstartikelen. Ja, u hoort het goed, 40 procent korting op het hele kerstassortiment. Da’s wel erg mager. Wie koopt er vier volle dagen na kerstmis nog de prullaria die echt helemaal niemand wil voor 60 procent van de originele prijs? Benieuwd of ze een fatsoenlijke berekening hebben gemaakt wat het kost om de boel op te slaan. Vast niet, dan lag het nu in de ramsj voor een kwart van de originele prijs.

Foto een van zeker zeven foto’s van de Jumbo feeststol. Is de stol eerlijk door midden gesneden of is de homp links groter dan de plakken rechts?

Bij supermarktketen Jumbo kunnen ze er ook wat van. De broodkratten vol met luxe feeststol staan tot aan het plafond gestapeld. Ondanks dat ze al sinds 22 december in de aanbieding zijn, is er nog wel een paar kuub. Haast je vooral niet. GJ is van alle markten thuis ook die van consumentenadvies & milieu. Ook Jumbo denkt er met 60 procent van de originele verkoopprijs wel los te komen. De stollen waren vier euro en zijn nu 2,50. Enige verschil is dat je kerststollen niet zomaar tot volgend jaar kunt bewaren en kerstballen wel. Zei ik nou kerststollen, nee feeststollen bedoel ik. Al dat politiek-correct geneuzel. Was het maar zo’n feest.

Foto twee van zeker zeven foto’s van de Jumbo feeststol. Het lijkt een lege doos maar als je goed kijkt kun je nog net een randje kerststol ontwaren.

GJ opent de riante doos en moet even zoeken. Waar is mijn kerststol? Ze hebben er toch niet per ongeluk een ministol in gedaan? Lijkt er wel op. Dan is er licht aan het einde van de tunnel en graai ik behendig het midi-stolleske uit de verpakking. Het is niet echt veel en ik voel me bekocht. Hoeveel minder bomen hadden omgezaagd moeten worden en tot papier vermalen en hoeveel minder vrachtwagens hadden de winkels kunnen bevoorraden als de stol in een passende doos was gedaan? Beter nog, helemaal geen doos, maar dan betaalt niemand meer vier of zelfs maar 2.50 voor zo’n mislukt scharminkel. Ondanks wat ze je in de reclame proberen wijs de maken, de supermarkt is nooit je vriend. Vrienden zijn namelijk eerlijk tegen elkaar. Wettelijk gezien is het allemaal vast dik in orde maar nep voelt het wel. Tijd voor wat fotografisch onderzoek. We beginnen met de ongeopende doos. Die heb ik voor de zekerheid maar foto een genoemd. Je hoort wat schuiven, dat moet vast de stol zijn.

Foto drie van zeker zeven foto’s van de Jumbo feeststol. Zij aan zij ziet de feeststol er vooral magertjes uit. Feestelijk niet zo.

Uit foto twee blijkt dat de stol niet te zien, zo groot is het ding dus ook weer niet. Voor de zekerheid leg ik ze maar even onder elkaar. Mooi uitgelijnd in het midden lijkt de schade mee te vallen maar schijn bedriegt weten we inmiddels. Als ik de stol naar de zijkant schuif, gaapt daar een enorm gat waar ik eigenlijk ook wel stol had verwacht. Plus tel daar nog eens bij op je verlies omdat de stol min of meer ovaal is en de doos een rechthoek. Dan heb ik het nog niet eens over het hoogteverschil tussen doos en stol. Eigenlijk wilde ik het volume van de stol vasstellen maar vanmorgen net het bad schoongemaakt en om dan met zo’n stol in bad te gaan zitten en eureka te roepen is echt teveel moeite. Zo gauw de suiker in water oplost, plak je aan alles vast. En dan ben je er nog niet eens. Laten we het houden op het feit dat er minimaal 51 procent lucht in de verpakking zit. Benaderen is geen exacte wetenschap dus het kan ook 55 procent gebakken lucht zijn. Ik neem tenminste aan dat Jumbo in ieder geval zo fatsoenlijk is om de lucht mee te bakken voor de doos dichtgaat.

Foto vier van zeker zeven foto’s van de Jumbo feeststol. Met een beetje [boel] goede wil lijkt dit een redelijk maat verpakking.

Foto vijf van zeker zeven foto’s van de Jumbo feeststol. Als we de stol naar links schuiven, valt ineens op hoeveel gebakken lucht er in de doos zit.

Iets sneller dan Archimedes spelen in bad, is de omtrek van de stol op de doos aftekenen met een zwarte stift. Vervolgens heb ik alles wat geen stol is op de computer zwart ingekleurd voor het ruimtelijk effect. Voor hetzelfde geld had ik groen kunnen kiezen overigens. Langzaam begint het mij te dagen.

Foto zes van zeker zeven foto’s van de Jumbo feeststol. Zie hoe slim de consument misleidt wordt. Snij de rechterhelft in plakjes, leg ze schuin en verdeel ze over de lege ruimte. Daar moet wel een grote kerststol inzitten. Niet dus.

Een jaar geleden is de grote baas van familiebedrijf Jumbo, Frits van Eerd, gearresteerd door de FIOD, op verdenking van witwassen. “Het zou gaan om 104 biljetten van 500 euro en 253 biljetten van 200 euro. Het bezit van biljetten van 500 en 200 euro wordt door de Fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst (Fiod) als belangrijke indicator van witwassen gezien. In het normale betalingsverkeer worden deze biljetten amper meer gebruikt.” [BN De Stem].

Foto zeven van zeker zeven foto’s van de Jumbo feeststol. Misschien toch maar goed dat ik geen groen heb gebruikt. Anders had er als een oerwoud uitgezien en wie lust er nou oerwoodstol? Of hutspotijs?

“In totaal trof de Fiod bij de doorzoeking 176.000 euro aan in een kluis in de Brabantse villa van de topman en 250.000 euro op de werkplaats van Van Eerds persoonlijke raceteam RTN, gevestigd bij het hoofdkantoor van Jumbo in Veghel. In een tas in een auto vond de Fiod nog eens 19.000 euro aan contanten.” [BN De Stem]

Ach, schijn bedriegt. Persoonlijk verdenk ik meneer Frits niet van iets stouts met zwart geld maar van een veel nobeler motief. Sinds de oorlog in Oekraine zijn de prijzen schrikbarend gestegen. Winkelprijzen verlagen zit er niet in. Dan maar een briefje van 500 in iedere feeststol moet hij hebben gedacht. Zonder is het tenslotte geen feeststol. Ik hoop maar dat het dat is anders kunnen ze het hele bestuur van de supermarktketen beter in de gevangenis gooien wegens misleiding en misdaden tegen de natuur. En als dat m’n vrienden moeten voorstellen, heb ik liever geen vrienden.

[1] Jammer, jammer, jammer. Alweer de laatste samenzwering van 2023. Volgend jaar wordt vast nog veel erger.

[2] Een alternatieve verklaring voor al dat contant geld kan zijn, is dat het potje is om winkelende klanten te betalen die recht hebben op gratis boodschappen vanwege vier in de rij, kassa erbij, maar niet leeg raakt. Ik ken werkelijk niemand die ooit zijn boodschappen gratis heeft gekregen bij Jumbo en jij ook niet.

[3] Overigens is de poedersuiker op de stol geplakt. Veel beter dan zo’n los zakje.

De Supermarkt Wint Altijd

Influencers vind je niet alleen op sociale media. Influencers zijn van alle tijden, zelfs die van voor sociale media.

Volumevoordeel? Dacht van niet. De winst verdwijnt in de zakken van de grootgrutters.

Mooiste wetenschappelijk onderzoek ooit [1]: hogeropgeleiden [2] weten [14] gewoon dat ze minder vatbaar zijn voor reclame dan lageren. Geen punten voor het antwoord wie van de twee al die spiechische beinvloeding verzint. Dat onderzoek was lang geleden, laten we hopen dat hogeropgeleiden tegenwoordig slimmer zijn.

Als hogeropgeleide gaat GJ boodschappen doen. Bij de ingang vraagt niemand naar mijn diploma (gelukkig), meet mijn temperatuur of IQ (domme mensen hebben altijd mazzel.) Als hogeropgeleide heb ik natuurlijk geen tijd om overdag boodschappen te doen dus ga ik om vijf uur, overheidsbaantje enzo. Helaas staat de machine die de geur van versgebakken brood nadoet nog aan terwijl de schappen allang leeg zijn. Omdat hogeropgeleiden (zoals ikke, ikke, ikke) overal over nadenken, brengt mij dat in verwarring. Ineens zet die stekende hoofdpijn op.

Ons Mam is helaas al een paar jaar geleden overleden, echt lekkere hachee zal ik nooit meer eten, maar de Blauwe Smurfensupermarkt heeft een magnetronsurrogaat. De wikkel zegt dat het yummie yummie is. Eenmaal thuisgekomen heb ik als hooghartig opgeleide geen enkele moeite het wikkel te scheiden van de plastic inhoud. Dat lukt soepel en vloeiend. OK, niet helemaal. En dan bedoel ik niet de druppel milieuvriendelijke lijm die het label geen kans gunt over te lopen en het karton in de winkel onwrikbaar op zijn plaats houdt. Nu te koop, de enige echte Ali Baba lijm, de illusierover onder de krachtklevers die garandeert dat brutale consumenten niet onder de motorkap kunnen loeren. Gun de klant wat avontuur en laat hem thuis ontdekken dat de grot van Ali B. geen schatten herbergt, maar slechts scheve verhoudingen. [12] [13]

Terwijl het wikkel zich langzaam richting vuilnisbak beweegt, wordt de ware, duistere, aard van de Smurfensupermarkt onthuld. Dat vakje voor het duurste ingredient, hachee, is wel erg klein. [Niet] Gelukkig dat de resterende ruimte in de vorm van een hockeystick wordt opgevuld door aardappelpuree. Maar hé, dat de wereld achter de wikkel anders is, kan je als hoog-in-bol-geleide ook niet weten en dus is het niet mijn fout. [5]

Patent en copyright voor dit nieuwe recept van “naakte hachee” zijn van GJ. (Eventuele aardappel-etende hockeystick is ter decoratie.) (Afbeelding wijkt zeker af van uw volgende winkelervaring waarin de verpakking nog minder hachee bevat.) Yummie?

Een zeer intelligente gedachte schiet te binnen. Lijden/leiden alle hoog-in-hun-bol opgeleiden aan. “Voor die prijs mogen ze er Van Gogh’s Aardappeleters wel gratis bijdoen.” Niemand die het hoort. “Weet je wat, kook ik voortaan toch lekker zelf!” Dat moet wel verkeerd aflopen. [11]

Van een vriendin biets ik een paar liter verse tomatensap uit eigen tuin en wat maggiplanten (alle gekheid op een stokje, slim of dom, maar dit is keukenprins GJ’s toptip voor vandaag.). Even snel wat gehakt en champignons bij de Smurfencentrale gehaald. Groot volume, dus goedkoper, mij krijgen ze niet. Nog steeds de slimste thuis. Eenmaal thuis in datzelfde huis, ontdek ik waarom winkeliers een hekel hebben aan het vermelden van de prijs per kilo. Wanneer mensen in de keuken de boodschappen uitpakken voelen ze zich bedonderd. Als een pond gehakt drie euro kost, kost een kilo vast vijf, gris mee. Bij thuiskomst blijkt dat Albert Heijn duidelijk op de verpakking zet dat het om 900 gram gaat. Waarschijnlijk geven ze 100 gram aan de Efteling in ruil voor die toegangskaartjes. Weet je in ieder geval waar die hamburger van 15 euro in het pretpark vandaan komt. [9]

Ach, zelfs een superslimmert als GJ kan wel eens pech hebben. Nog steeds briljant, maar als een supermarkt het oneerlijk speelt, kan iedereen zich verstruikelen. Gelukkig heb ik ook een voordeeldoos champignons meegenomen. [15] Een half pondje kost een euro dus een heel pond vast anderhalf. Slimme mensen heb recht op geluk omdat ze het afdwingen. Niets toeval, ik werk hard voor mijn aangeboren slimheid en hengel licht en behendig die grote voordeelverpakking van een pond uit de koeling. [17] Slechts 1,39. Zo hoort het, wie slim is, let op en wordt [terecht] beloond voor superieur gedrag.

Een paar dagen geleden is mijn broer 50 geworden. Niemand die me ziet, schat me een dag ouder dan 29, vooral die charmante jongedame die aanbelt met een contract voor dinges. Vlot getekend natuurlijk. Toch ligt mijn 50e verjaardag al twee jaar achter me. Je zou het echt niet zeggen. Mijn vrienden en leeftijdsgenoten zijn huilebalken. Waarom moet ik een leesbril? Om er nog slimmer uit te zien? Beetje flauw om anderen daarmee de ogen uit te steken, bedenk ik terwijl ik de verpakking open. Het is wel wat werk een halve kilo champignons in plakjes snijden, maar met mijn IQ val ik niet voor voorgesneden dingen. Iedere hoogopgeleide weet tenslotte dat die duurder per kilo zijn dan niet-voorgesneden champies.

Ze doen het erom: negen (ons) plus) vier (ons) is dertien.

De supermarkt van vandaag kun je echt niet meer vertrouwen. Als die champignons over datum zijn, heb ik morgen een reden om op hoge poten terug te gaan en luid te schreeuwen, liefst in het gezicht van iemand die nog lang niet meerderjarig is. [6] Weer een gemiste kans om lelijk te doen tegen een tiener die minder betaald krijgt voor hetzelfde werk. Gezien de datum gaan die dingen mee tot ver nabij het vijfde intergalactische post-nucleaire conflict. Het blijven tenslotte schimmels. Terwijl ik twijfel tussen tevredenheid over mijn superieure intellect die zich geen over-de-datum [maar ook dan nog steeds prima eetbaar] voedsel laat aansmeren en de gemiste kans om mij [on]terecht te misdragen tegenover iemand die vier euro per uur verdient, [7] valt mij iets op.

Waarschijnlijk is het een misdruk, gezien de breedte van de verpakking en de rijkweidte [18] van mijn indrukwekkend intellect. Een vlek ofzo. Kijk, op mijn wekkerradio bestaat het getal vier uit 4 streepjes en vijf uit 5 streepjes. Tellen bij het wakker worden maakt verwarring onmogelijk. En laten we eerlijk zijn, de verpakking is veel groter dan die van een half pondje. OK, het lijkt op een vier, maar ik kan me niet voorstellen dat er maar 400 gram champignons in zo’n groot plastic ding zitten, zeker niet als ik het vergelijk met dat kleine bakje wat ik in de winkel zag. Niemand nept mij. Normaal zou ik mijn kassabon erbij pakken om mijn gelijk aan mijzelf te bewijzen maar ik ben niet alleen superslim, ik heb ook het beste hart, bedenk ik terwijl ik het plastic afval in de vuilnisbak gooi naast de papieren wikkel van de hachee. Vanwege mijn superhart voor ‘ons’ milieu vraag ik natuurlijk nooit om de kassabon. Toch weet ik dat ik gelijk heb. Ondanks dat er 400 gram op het bakje staat, is er ruimte voor een pond.

Zelfs voor iemand zo briljant als ik, kent een dag maar 24 uur. Dat laat geen twijfel voor drukfouten en ik besluit vanaf morgen zowel met magnetronmaaltijden als de Albert Smurfengeijn te stoppen. Hoog-intelligente mensen vertrouwen er [terecht] op dat alles wat ze lezen juist is en Albert Heijn faalt duidelijk. Ga ik toch lekker naar zo’n laagopgeleide supermarkt. Die broers van Aldi hebben ruzie, kunnen ook hun erfgenamen zijn, en hoogvliegers als ik begrijpen de superioriteit van harmonie, [19] Lidl dus. Nog lekker dichtbij ook. De pasta smaakt flauw, snel wat peperkorrels halen. Geinig glazen flesje zonder statiegeld, [20] wel zo makkelijk. Luid juichend beschrijft de buitenkant dat het molentje keramische elementen bevat. Als heer van stand mompel ik onhoorbaar dat zulks ener ding parelen voor de zwijnen werpen is en je toch echt zeer bijzonder hoog opgeleid moet zijn om zoiets niet-plastiekerigs te kunnen waarderen.

Ziet er goed uit! Volume = gewicht! 35 Gram peperkorrels, geschonken door Moeder Natuur en de nazaten van de VOC, wat wil je nog meer? Een kindveilige verpakking van extra dik glas? Ach sorry, we hebben de maat wel aangepast maar de fabrikant is “vergeten” dubbeldikke flesjes van kinderveilig glas te leveren. We ontslaan die lui in de derde wereld meteen!

Wederom thuisgekomen, het is inmiddels een dag later, vind ik een oud pepermolentje in de kast, ook van die Lidl-dinges. Dat was van die keer dat er zich geen fatsoenlijke supermarkt voor hogeropgeleiden in de buurt bevond. Destijds dacht ik dat het toeval was, maar achteraf begrijp ik dat mijn superieure onderbewuste de twee bij elkaar heeft gebracht. Het enige waar ik nog beter in ben dan woorden, is getallen. Na zorgvuldige inspectie, kun je prima aan GJ overlaten, koppie koppie enzo, concludeer ik dat in beide pepermolens 35 gram inhoud zit. In tegenstelling tot die stomme champignons staat het kraakhelder vermeld. Teveel nadenken is prijs die je als hogeropgeleide moet betalen en ik snap het niet. Het nieuwe potje is ruim een centimeter groter dan het oude en toch zit er evenveel in. Lidl houdt van haar klanten en hun kinderen, daarom is het glas duidelijk niet ineens twee keer zo dik. Hoe ik het ook wend of keer, het blijft een onintelligent verhaal. Dan draai ik het grote potje ondersteboven en kijk nog eens. Het lijkt soort van legig. Daar trapt intelli-ik niet in, geweldige GJ heeft toch echt een volle pot gekocht.

Eenmaal thuis lijkt het de wereld op zijn kop. Zo irritant dat huisvriend reclame onderbroken wordt door films en series op TV. Hoe krijgt een eerlijke supermarkt ooit uitgelegd dat het aan mij ligt en niet aan hen? Hoe zou Loeki de Leeuw trouwens smaken. Morgen eens in het schap kijken.

Peperkorrels zijn eigenlijk grote zandkorrels, maar hoe ik het flesje ook draai, ondersteboven zit er minder in dan omgekeerd. Hyperintelligent als ik ben, weet ik dat de aarde niet plat is en er dus ook geen luik naar de andere kant van de planeet is. Dat is zeker niet het antwoord. Uiteindelijk blijkt het eenzelfde euvel als bij de champignons, alleen heeft dit keer een onoplettende drukker de wikkel te hoog geplakt. Nou lijkt het net alsof het flesje goed gevuld is. Onbegrijpelijk hoe dom die lui van de supermarktinkoopafdeling zijn. Laten zich zomaar neppen. En aan kwaliteitscontrole doen ze al helemaal niet. Gelukkig kan de wereld altijd rekenen op hogeropgeleiden om de waarheid te ontmaskeren. Terwijl ik een flesje plat water open besluit ik voorlopig maar even niet te eten. Hoef ik ook niet naar de supermarkt. Als hogeropgeleide loop je tenslotte al genoeg risico om in verwarring te raken. OK, misschien alleen voor een paar flesjes van dat pure waterspul, die toegevoegde vitaminen maken me nog scherper. Even snel terug naar de vuilnisbak voor het merk. Trouwens niet opgelet of er statiegeld opzit [nee]. Laten we eerlijk zijn, arme mensen zijn arm omdat ze niet opletten. Dat zal een superslim ongeleid iemand [8] als ikke, ikke nooit overkomen. En terecht.

Dat Lidl een maat bakje hanteert voor gewone eiersalade van 300 gram en die met een snuifje kerriepoeder van 250 gram voor nauwelijks meer pegels is duidelijk uit milieuoverwegingen. Kan Albert Heijn nog wat van leren. Nogmaals: de supermarkt geeft om jou, je kinderen, het milieu [4] en de toekomst. Aandeelhouders en vette winst is zo vorig jaar. Vanaf morgen kun je weer zegeltjes sparen voor het grote sprookjesboek.

Kopfoto gemaakt door Bermix Studio, gevonden op Unsplash.

[1] Een vorig kabinet stelde zich ooit tot doel om tweederde van de Nederlanders een hoger dan gemiddelde opleiding,  HBO of WO dus, Staat goed in internationale vergelijkingen. Kun je het MBO net zo goed afschaffen. Unilever vragen gratis hogere diploma’s bij een pakje boter weg te geven werkt ook goed voor de statistieken. Niemand gebruikt tenslotte olijfolie in de keuken. Nederland kennisland is het beste land!

[2] Een-na-beste wetenschappelijk onderzoek ooit is meer recent. Hoeveel van iets heb je nodig om een verzameling te starten. Twee stuks en dat is minder dom dan je denkt, beste hoogopgeleide.

[3] Opmerking verwijderd, te moeilijk voor mijn lezers.

[4] Vanwege dat milieu zijn ze ook tegen statiegeld. Laten we eerlijk zijn, er passen evenveel lege als volle plastic flessen in een vrachtwagen. Als je ze nou nog kon platdrukken of versnipperen, maar helaas dan kun je ze niet opnieuw vullen.

[5] Tevens de reden waarom ik de beste manager ooit ben.

[6] Dat mag ook als je géén 50-Plus stemt hoor.

[7] Had je maar moeten gaan studeren. In mijn tijd… Huh, je bent pas 15 en krijgt drie euro per uur? Hou je mond vlegelin en stop met me in de war te brengen. Ga lekker buiten spelen ofzo. Hangjongeren van tegenwoordig, je vind ze zelfs in de supermarkt, bah.

[8] Ongeleid [en arrogant] projectiel is meer van toepassing.

[9] Vraag maar beter niet waar de hamburgers uit de Netflix documentaire Tiger King vandaan komen.

[10] Ja, want de krokodil heeft het paard opgegeten.

[11] Gelukkig laat GJ zich nooit uit het veld slaan. Nieuwe ronde nieuwe kansen. “Ik ben hoog-in-mijn-bol opgeleid [en dit keer voorbereid ]. Mij pakken ze niet.” Voor de zekerheid trek ik toch maar als de bliksem mijn geluksshirt aan, die met een polospeler op een krokodil [10] en drie schuine strepen, je weet wel.

[12] De verhouding verkoper – koper.

[13] De verhouding vlees – vegetarisch.

[14] Een significante minderheid van de hogeropgeleiden, vooral zij die een superieure binding met Moeder Aarde hebben, weet zeker dat ze voelen minder beinvloedbaar te zijn voor reclame. Die reactie is het sterkst bij eco-consumenten die het regenwoud hopen te redden door dure, exclusieve producten te kopen die gegarandeerd beloven palmbomen op Antarctica te planten als het kan.

[15] Waaarom zitten champignons trouwens in een blauw plastiek? Niet van de EU, die eisen alleen dat bananen recht zijn.

[16] Zoals alle hogeropgeleiden heb ik heilig ontzag voor autoriteiten, zelfs al hebben Boris J. zijn kameraden aan de andere kant van het Kanaal ons verlaten. En nee die bananenonzin heeft niets te maken met schrijfsels van de Britse Premier uit de tijd toen hij nog oneerlijke stukjes over Brussel in de krant schreef.  Die man is door en door eerlijk. Sommige dingen veranderen nooit.

[17] De privileges van het hoog-in-je-bol opgeleid zijn, strekken zich ook uit tot het fysieke rijk. Op de een of andere manier voelt die halve kilo champignons veel lichter. Met mijn superieur denkraam schat ik zo’n 25 procent als je uitgaat van het echte gewicht, niet dat op de doos.

[18] Met mijn intelliquentie ben ik niet alleen te slim voor reclames maar ook te goed om mee te doen aan spellingswedstrijden.

[19] Mijn boek over de meerwaarde van aardstralen is nu te koop, ruim voor kerst en werkt ook tegen maanstralen. Nee, niet Corona, probeer eens een mondkapje, afstand houden en niet meer dromen van een baan als minister van Justitie.

[20] Als statiegeld echt werkte – zoals bijvoorbeeld kerncentrales – zat er wel statiegeld op [karton]. Net als op radioactief afval. Dat werkt nog minstens 20.000 jaar. Goed hé? Ook GJ gloeit van trots bij zoveel menselijk vernuft.