Taxi-Uitzendbureau Uber Zinkt op Eerste Beursdag. Goed Gedaan!

Als je een bedrijf verkoopt en de koers daalt nadat het niet meer van jou is, ben je spekkoper. Leg dat maar eens uit aan journalisten.

De pers blijft teleurstellen. Twee onafhankelijke bronnen is belangrijk, hoor en wederhoor – hoe absurd soms ook – nog belangrijker. Rekenen, dat boeit toch niemand? Ahum.

Een aandeel is een stukje eigendom in een bedrijf. Niet dat je wat te zeggen hebt, de machtsstructuur is nog stroperiger dan in een functionele democratie. En dan hebben we het al helemaal niet over gelijkwaardig bezit. Deze week schreef Chris Hughes, medeoprichter van Facebook een opiniestuk (Engels) over Mark Zuckerberg. Hoewel Zuckerberg niet de meerderheid van de aandelen bezit, heeft hij wel complete zeggenschap over de suffe media moloch. De truc is een kleine groep aandelen tien of twintig keer zoveel stemrecht toe te kennen als de rest. Natuurlijk wordt dat voordeel niet bestraft met een evenredig lagere winstdeling, maar dat is voer voor specialisten.

De Facebookhaters gingen uit hun dak toen het aandeel tijdens haar eerste dagen op de aandelenmarkt in waarde daalde. Sommige mensen kun je ook alles wijsmaken. De echte les is, Mark wint weer.

Aan het einde van het decennium, met de economie in de hoogste versnelling stond er begin 2019 weer een stapel unieke bedrijven van minimaal een miljard [unicorns] te trappelen om naar de beurs te gaan. Lyft, het kleine broertje van taxibedrijf Uber ging eerst – en hard onderuit. Geen van het aanstormende miljardairstalent dat nog naar de beurs moest, keek blij. Sufferds.

Jij en ik beginnen een bedrijf. De zaken gaan van goed, we nodigen anderen uit om geld te steken in onze onderneming. Niets duurt eeuwig en na een paar jaar willen onze investeerder – wij ook trouwen – hun geld terug met vette winst. Aandelen zijn de beste optie. Experts schatten ons bedrijf op een miljard. Onze adviseurs die ook nog anderen adviseren, wrijven in hun handen. Hun schatting van wat ons kluppie waard is, is namelijk aan de lage kant. Zo kan het nooit fout gaan, en – dit is belangrijk – slaan ze twee vrienden in een klap. Als er meer kopers zijn dan aandelen heb je als begeleidende bank veel macht. Al die investeerders die zaken met je doen, verwachten natuurlijk wel wat terug, liefst met garantie op snel geld.

Terwijl jij en ik nog nahijgen van dat enorme getal met negen nullen, wordt onze huid goedkoop verkocht. Dat merken we pas op de eerste beursdag als de aandelen binnen luttele minuten sterk stijgen. De banken die ons begeleiden spreken van een uiterst succesvolle introductie. Iedere spiegel heeft drie kanten, vast nog nooit over de zijkant nagedacht als je zulke prietpraat gelooft.

De nieuwe eigenaren van ons bedrijf hebben een klapper gemaakt omdat wij de boel te laag hebben verkocht. De bank kan het weinig schelen, die is dubbel spekkoper. Betalen voor begeleiding naar de beurs betekent niet dat onze adviseur alleen voor ons werkt en dus het maximale uit het vuur sleept. Naast inkomsten uit commissie hebben banken langetermijn relaties met een selecte groep klanten. Om die tevreden te houden moet je ze af en toe een been toewerpen. Altijd leuk als iemand een aandeel mag kopen waarvan bijna zeker is dat de koers op dag een stijgt.

Je kunt dan wel een nieuwbakken miljardair zijn, vroeger of later ontdek je dat je een schlemiel bent omdat je stond te juichen toen de koers omhoog ging. Pas later ontdek je dat de duurbetaalde financiele koekenbakkers je een poets hebben gebakken. Jouw prachtige toko, opgebouwd met bloed, zweet en echtscheidingen, is voor te weinig verkocht.

Iedereen heeft een hekel aan handelaren op Marktplaats die zes euro bieden voor iets van meer dan 200. Profiteurs is een vriendelijk term en de consumentenrubriek van jouw lokale krant waarschuwt je indringend. Het gekke is dat je voor de afdeling lokaal nieuws minder ervaring nodig hebt dan voor het economie katern, daar staan de hooggeleerde journalisten immers wel te juichen als je de boel ondanks duur advies voor weinig verkoopt. De ene open deur is de andere niet, het kan verkeren.

Terug naar Lyft en Uber. Sinds de introductie heeft het aandeel Lyft een kwart van zijn waarde verloren (Engels) en dat is ook niet prettig. Investeerders voelen zich genept en geven hun advocaten opdracht om te kijken in hoeverre het verlies terugverdiend kan worden middels een rechtzaak.

Uber vervroegde haar beursgang na het Lyft-debacle. Afgelopen herfst werd er nog geschat dat Uber $120 miljard waard was. Dat werd al snel naar beneden bijgesteld, maar ook $100 miljard was erg optimistisch. Dat Aswath Damodaran, een vooraanstaande finance professor en waarderingsexpert, half april de waarde van Uber schatte op $62 miljard, heeft de introductie ongetwijfeld geen goed gedaan.

Tot de laatste dag was niet bekend hoe duur een aandeel exact zou worden. De banken hielden vast aan een bandbreedte tussen $44 en $50. De uiteindelijke koers werd $45, een dollar meer dan de ondergrens anders had het wel erg gek gestaan. Met die prijs werd de waarde van Uber op $82 miljard geschat.

Negentig procent van de aandelen was al in handen van investeerders voor de beursgang. Een jaar geleden dachten bankiers Uber voor de helft meer te kunnen verkopen. Het bedrijf heeft nooit winst gemaakt en zal dat voorlopig ook niet doen. Toch waren de verse aandelen Uber uitverkocht. Desondanks ging de aandelenkoers op de eerste handels dag met drie dollar omlaag tot $42. De waarde van het bedrijf is daarmee ongeveer $70 miljard.

De enige pechvogels zijn de mensen die op de beursintroductie hebben ingetekend. Vermoedelijk hebben zij gegokt dat de koers op de eerste dag omhoog ging en ze snel de aandelen met een leuke winst konden verkopen. Met de overige 90 procent van de aandelenbezitters hoef je absoluut geen medelijken te hebben. Wat zij voor hun aandeel Uber hebben betaald is vele male minder dan wat het aandeel, zelfs met een eerstedag dipje, waard is. Uber heeft zijn huid duur verkocht. Bravo.

Kopfoto gemaakt door Thought Catalog, gevonden op Unsplash.