Gek is Gamma ook maar niet op klanten
Het laatste verhaal [deel vijf] over de waanzin die bouwmarkt Gamma heet, dateert al weer van een paar jaar terug. Niet dat het beter is geworden ondertussen maar wat me van het weekend is overkomen, zo bizar dat ik het wel moet delen.
Nadat Napoleon zijn Waterloo vond, besloot het Congres van Wenen tot de oprichting van het Koninkrijk der Nederlanden. Niet iedereen was het eens met de rood-wit-blauwe vlag. Sommigen zagen meer in de combinatie oranje-banje-bleu. Scheelt weer de kosten van een aparte wimpel. Iedereen weet dat wij Nederlanders van goedkoop houden. Toen de electrificatie de kop op stak, besloten de meeste landen om stekkers met drie poten – de extra pin is aarding voor de veiligheid. Onzin, twee gaat ook prima dacht Nederland. Soms is goedkoop duurkoop. Gamma is altijd duur maar nu hebben ze het definitief verpest. Nee, niet de meestal matige kwaliteit – liever geen onderdelen voor een elektrische installatie van Gamma – maar door de blauw-oranje combinatie.Komt een man bij de Gamma. Nee, niet voor worteltjestaart, alhoewel die ook oranje is. Vermiljoenkleurige worteltjestaart is de lekkerste. Ach, wat doet het er eigenlijk ook toe? Die anonieme me-neer loopt naar binnen. De entree is verbouwd. De servicebalie zat vroeger aan de zijkant. Inmiddels is die samengevoegd met het kassablok, lekker open en modern en erg in je gezicht. Me-neer haalt een rolletje schuurpapier en vliedt zich naar de kassa. Geen personeel bij kassa een. Kassa twee bestaat niet. Aan de voorzijde van het magische servicevierkant staat een enorme bups mensen – en twee stuks personeel. Gamma verkoopt veel ondeugdelijk spul maar zo erg is het nou ook weer niet. En waarom moeten retouren gewogen worden. Om te kijken of iemand drie spijkers heeft gepikt uit een pak van duizend stuks? Maar de huiskleur van Gamma is toch blauw? Waarom zijn de weegschalen dan oranje?
Wacht, ik weet het. Da’s de verhuurafdeling. Gamma werkt samen met Rentpartner, ook oranje huiskleur. Voor 7,20 per vier uur kun je al een grondboor huren. Of je koopt er een bij Gamma voor 19 euro. Vast niet dezelfde kwaliteit maar goed. Maar die weegschalen hé. Misschien om ze na te wegen of je het gebruikte gereedschap wel goed schoon retour brengt? Ondertussen sta ik – een betalende klant [een theoretische, toekomstige gebeurtenis] al een paar minuten op een kassamedewerker te wachten. Bij kassa een, de enige die ze hebben. Dan zie ik in een andere hoek van het betaal-bestel-oranje vierkant een andere medewerker driftig dingen doen. Dat blijkt de verhuurmedewerker te zijn. Iemand die toevallig zijn diploma kassamedewerker heeft en zijn of haar vaardigheden wil showen, denk ik ondertussen stiekum maar nee hoor.
En de verliezer is? De ex-klant van Gamma.
Bij binnenkomst bevalt de vernieuwde Gamma me uitstekend. Twee bijzonder leuke dames staan te wachten in die rij voor de oranje weegschalen. Beetje type GJ’s droomvrouw. [1] Praktisch en niet de beroerd om de handen vuil te maken. Desondanks smetteloos gekleed en naaldhakken. Ik doe het ze niet na. OK, wakker worden GJ, dat betekent dat ze een vent thuis hebben die de klussen doet. Mevrouw brengt alleen de restanten terug. En mijn achting voor Gamma is weer terug bij nul.
Ondertussen realiseer ik me dat ik wortel sta te schieten. Nou kan ik natuurlijk de medewerker van de afdeling verhuur vragen om een hakbijl maar ik ben nogal gehecht aan mijn benen. Hoe gehecht? Zozeer zelfs dat ik hoop dat ze nog lang aan mij gehecht blijven. Straffer uitgedrukt:: ik ben gehechter aan mijn eigen benen dan aan die van de leuke mevrouw met naaldhakken bij de oranje weegschalen. Dat wil wat zeggen.
Kijk, bij Gamma draagt iedereen een luier. En misschien worden die allemaal tegelijk verschoond, weet ik veel. GJ is zelf duidelijk ook net uit de luiers want eindelijk valt het kwartje. Die weegschalen zijn van Post.NL. Gamma is tot postkantoor-plus omgebouwd. Het moet niet gekker worden. Wat zal een pakje Gamma opleveren, vijftig cent. En daarom hebben ze een kassa voor eigen klanten en twee voor Post.NL?
Dus als de kassamedewerker – ik neem tenminste aan dat ze er een hebben – weer z’n luier volpoept, sta ik tot sluitingstijd te wachten om af te rekenen. Die rij bij de Post.NL balie wordt echt niet korter. Zijn wel allemaal slimme mensen want niemand van hen gaat de winkel in. Post.NL-Gamma 1-0, 2-0, 3-0. GJ blijft doortellen maar Gamma scoort geen enkel punt. Letterlijk niemand gaat de winkel in en de enige klant die wat wil kopen, ik, staat wortel te schieten. Toegegeven, Gamma is een laatste keusbouwmarkt. Daarom kom ik er gemiddeld een keer per week. Gamma is zo bang van Hornbach dat ze standaard een rechtzaak aanspannen om de bouw van een nieuwe vestiging drie maanden te vertragen. Maar heb je dan een keer een echte klant, kan die niet afrekenen. Als je omzet op je kassa weigert, kun je meer winst maken door geen rechtzaak aan te spannen. Advocaten zijn tenslotte duur. Normaal zou ik het produkt in het schap terugzetten voor ik de winkel uitloop maar ik ben het zat en laat het rolletje schuurpapier op de band staan en vertrek. Geloof het of niet maar toevallig lopen die leuke mevrouw en ik tegelijk naar buiten. Ze glimlach zeer aangenaam in mijn richting. In haar armen heeft mevrouw een grote pakket dat ze net opgehaald heeft. Nul tot zes maanden staat erop. Da’s een doos luiers. Het moet niet gekker worden. Ze zal toch niet? Het is dat GJ de leuke mevrouw in de rij voor de Post.NL balie heeft zien staan, anders had ik gedacht dat ze net klaar is met het verschonen van de luiers van de Gammamedewerkers. Maar wie verschoont eigenlijk de luiers van de Gamma directie? Je kunt natuurlijk ook serieuze managers inhuren die het wel snappen. Van Post.NL bijvoorbeeld.
—
[1] Vooral als ze hun dochter ook nog een houten hijskraan voor Sinterklaas hebben gegeven.
[2] Mocht Gamma ooit een kinderdagverblijf beginnen, tel het aantal vingers van je kind na bij het ophalen. Ze zijn niet helemaal wijs daar namelijk.
