Boris en de Britse Blondine-democratie

Blondine [M/V] maar in dit geval vooral manpoedel

‘Op een onbewoond eiland
Loopt niemand voor je neus’

Britten weten alles beter. Tenminste voor Brexit deed wat het moest doen, de eilanden afsnijden van de belangrijkste levensader, de rest van Europa. Handelsverdrag met Antartica altijd leuk, alleen jammer dat pinguins geen Engels kunnen lezen en schrijven. [2] En maar stug volhouden dat alles goed komt als je je kop in het water duwt. Ja lieve lezers, Groot Britannie is een verzameling eilanden – maar wel een waarin de afvalligen toch voor de makkelijke weg kiezen. Je hoofd in het zand steken is een stuk moeilijker. Zal wel komen door de eindeloze kustlijn.

Londen heeft niet veel kust, ze hebben er nauwelijks zwembaden. Wel een rivier trouwens waar een burgemeester die lijkt op een geblondeerde poedel ooit het briljante plan had om een dure parkbrug – park, brug, een beetje van beiden – te bouwen. Toen dat plan mislukte werd hij maar premier van Groot Britannie. Dat is een hondenbaan, dus de mannelijke blondine regelde het vertrek van Groot Britannie en werd vervolgens afgeserveerd. Achteraf meer dan terecht als je leest hoe hij zich misdragen heeft tijdens corona.

Tijdens het bewind van Boris Johnson kwamen een aantal grote Europese voetbalclubs met het plan voor een loterij zonder nieten, een gesloten voetbalcompetitie waar ze nooit uit weggestuurd konden worden. Een beetje zoals het professionele sportcircuit in Amerika waar er geen toe- of uittreding tot de belangrijkste sportdivisies bestaat. Voor het geval u nog niet doorhad dat Amerika toch wel aardig wat trekjes van een socialistische heilstaat heeft. De Britse premier Johnson dreigde zelfs wetgeving in te voeren om de superleague om zeep te helpen. Voorlopig wordt het ‘m niet maar zeg nooit nooit.

Nadat hij onceremonieel uit Nummer 10, het Britse Witte Huis, alleen is het zwart, wordt gekukeld, mag Bojo als oud-premier een lijstje van mensen indienen voor zijn ontslag, de Honors. Klinkt niet helemaal logisch, maar dat is het ook niet. Mensen die voorgedragen worden voor een peerage krijgen dan de titel Baron of Baroness, een adelijke aanspreekvorm die recht geeft op zitting in het Britse Hogerhuis, zeg maar de Eerste Kamer. Met als bijkomend voordeel over vier jaar geen gezeur, het is kleven voor het leven. Waar Nederland de adel langzaam laat uitsterven, alleen mannen kunnen de adelijke titel nog doorgeven aan hun kinderen, merkwaardige keuze maar goed, heeft men het in het Verenigd Koninkrijk nog steeds hoog in de bol van de adel. Zo’n benoeming is een bedankje voor gewezen vriendendiensten. Je zou zeggen dat zoiets niet te verkiezen is in een moderne democratie maar het verleden blijft zich roeren.

Wel gek hoor wanneer je als 31-jarige buitengewoon adviseur [1] – en dus nog nooit een echte grote mensenbaan hebt gehad – tot Baroness wordt benoemd en zo voor het leven regeert over the common people. Het gepeupel is zeker geen excellente vertaling maar geef het een paar decennia en niemand kijkt me er meer op aan. Charlotte Owens [V] is zo’n blonde jongedame op het lijstje [Engels, €] van medeblondine Boris [M]. Op dit moment heeft het Britse Hogerhuis 776 leden en het Europese Parlement 705. En daarom verlaat je de EU?

Verkiezingen zijn stom, geen verkiezingen zijn nog stommer. Denk je dat je ooit nog een mooie wedstrijd ziet in de Superleague als er niets op het spel staat? Feyenoord is een club uit Rotterdam, u weet wel opgestroopte mouwen en zomercarnaval, daar zal zoiets nooit gebeuren maar neem een willekeurige club in een grote stad met een [eindelijk] gelijkwaardige grasmat en stel je eens voor dat minister-president Rutte bepaalt wie daar in het eerste elftal mogen spelen. Soort van dank-je-wel voor de mensen die hem al die jaren in het zadel hebben gehouden. En zeg nou alsjeblieft niet Ferdinand Grapperhaus, ik smeek je. Dat krijg je ervan. Loesje zei het al: als democratie echt werkte, hadden ze hem allang afgeschaft.

Kopfoto gemaakt door Benjamin Elliott, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Buitengewoon adviseur? Er zijn heel wat managers gesneuveld met meer plausibele omschrijvingen dan buitengewoon adviseuse op hun declaraties maar ach Mathijs van Nieuwkerk moet weg [terecht] en minister Dennis Wiersma mag aan zijn problematiek werken. Woest word ik daarvan.

[2] Overigens las ik wat ongesubstantieerde berichten dat Charlotte Owens niet meer dan een veredelde kinderjuf is. Nou hebben alle politici zo iemand nodig maar in dit geval een kinderjuf voor mensen tot een jaar of 18. Wel waardevolle ervaring als je barones voor het leven wordt.

[3] En ja, handelsverdrag met Antarctica is natuurlijk een pijnlijk grapjes gezien de koloniale historie van Groot Britannie. Vroeger zeiden ze dat de zon in het wereldrijk nooit onder ging, tegenwoordig zijn ze niet meer zo zonnig.

[4] Die Brexit zit de Britten toch niet helemaal lekker. Sadiq Khan, de linkse opvolger van Boris Johnson als burgemeester van Londen, mag op de zevende verjaardag van het Brexit-referendum de Europese vlag niet meer hijsen [Engels] op het stadhuis. De rechtse regering heeft snel de spelregels veranderd. Andere vlaggen mogen wel, van elk land of een willekeurige sportclub. Of de Kinderen-voor Kinderenvlag ook mag? Goeie vraag.

[5] Als ik de baas was, zou ik gewoon de vlag van de EU ophangen aanstaande vrijdag. Nee domoor, dat is de nieuwe vlag van Oekraine, je moet beter naar je kinderjuf luisteren meneer de minister. Geeft zo’n bestuursblaag je een grote mond en zegt nietes, ben eerlijk. ‘Klopt, was een Ikea-vlag. Iets fout gegaan met wassen.’ We weten tenslotte allemaal dat de Ikea-kwaliteit van vroeger niet meer bestaat. Ikea-vlaggen van de Action zijn van betere kwaliteit dan het origineel.

[6] Je zou zeggen dat de enige vlag die je een tijdje niet mag ophangen, de Russische is, maar nee hoor.

 

Basiscursus Verkiezingmanipulatie

Over vertrouwen in de overheid gesproken…

Waar is Leefbaar Rotterdam als ze echt kunnen scoren? [0] Uilen vangen in het Fabeltjeskrantbos?© [Fabeltjeskrantbos©, een Efteling©-onderneming!]

Herinnert u zich 2021 nog, het jaar waarin overtreden van de avondklok even werd gedoogd ten bate van de democratie. Zelfs Poetin krijg je dat niet uitgelegd. Je mag zelf kiezen welk onderdeel: democratie of gedogen. [1]

Vorig jaar waren er landelijke en Europese verkiezingen. Corona maakt alles een tikje ingewikkelder – en de voorzitter van het stembureau er een puinhoop van. Stembussen onafgesloten achterlaten omdat je morgenochtend vroeg moet gaan tellen en naar je bedje wil. Het lijkt wel of alle 50-Plussers samenzweren om jongeren na het milieu, een eigen huis en een toekomst ook nog dat allerlaatste dingetje willen afpakken, evenredige vertegenwoordiging. Dit jaar wordt vast alles beter.

Woensdag 16 maart 2022, negen uur ’s avonds en de lokale verkiezingen zitten erop. Ruwweg 38 procent van de Rotterdammers heeft gestemd, een erg lage opkomst. Het tellen is dan ook snel klaar. School herbergt [mooi woord hé?] twee stemlokalen. De kliko’s van Bureau 192 worden om half elf opgehaald. Die van 121 dertig minuten later. Als ik en een andere vrijwilliger de zware zak met ongebruikte stembiljetten in de container hijsen, zien we dat het sluitoogje ontbreekt. Wat nu? Hier wordt het spannend.

Er straalt geen licht van onderen door het gaatje dat in de rand van het plastic geboord is. Zo simpel werkt democratie nou ook weer niet. Twee minuten later vindt iemand een vleugelmoer. Dan is het oogje nooit ver weg. [Het ringetje vind ik overigens pas als iedereen wel weg is.] Oog ferm vastgeschroefd, nu gaat onverbiddelijk het cijferslot er op. Ziezo, onze stemmen zijn veilig.

Hoog tijd dat de Verenigde Naties waarnemers gaat sturen.

Als je wil, kun je de boel altijd bedotten. Wat telt, is dat het opvalt als er gerommeld is. Net als vorig jaar is de avondvoorzitter weer zo’n oud knormannetje die het allemaal niet begrijpt en het voor de poen doet. [2] Bij de overheid zijn ze nogal dol op titels en daarom heet opa voorzitter. Gelukkig is er nog een frisse studente die vice-voorzitter is en opa begeleidt alsof het haar eigen vader is. Zodoende komt het telproces alsnog tot een goed einde. Als ervaringsdeskundige vraag ik meneer de voorzitter of de containers worden opgehaald. Hij neemt nauwelijks de moeite om zich naar me toe te draaien. Hij mompelt iets van ‘vast wel’, de taxi wacht immers op hem. Onze ‘kostbare’ democratie mag wel wat kosten, letterlijk. Nadat de oude man vertrokken is, begin ik met mijn misselijke plan. Duim maar dat ik de juiste aannames heb gemaakt, anders word ik betrapt en beland in de gevangenis van Guantanamo Bay wegens illegale terroristische activiteiten.

Het is logisch dat de gemeente net zoveel stembiljetten heeft gestuurd als er mensen mogen stemmen. [4] Ook wordt geteld hoeveel mensen hun stem hebben uitgebracht, dat wordt vergeleken met het aantal stembiljetten. Ik ben ze nog niet tegengekomen, mensen die hun stembiljet niet in de container gooien, maar ook dat wordt geturfd. Hoe dan best te zorgen voor een betere democratie door mensen die zich [potentieel] vergist hebben alsnog te helpen met het corrigeren van hun reeds uitgebrachte stem? At your service zeg maar, ongevraagd en onvrijwillig.

Eerst maar eens die kliko heropenen. Vleugelmoertje – een gewoon moertje maakt stembusfraude al een stuk lastiger – eraf draaien en het oogje met het intacte cijferslot uit de container trekken. De grootste zak is helaas die met blanco biljetten. Geen idee wie het hele proces ontworpen heeft, laat staan of het de goedkeuring verdraagt van de Maasstedelijke huisaccountants en -notarissen. Nee, niet die van Pels Rijcken [ mooie woordspeling hé. Nee, dat luis in de pels-ding natuurlijk amice], de huisadviseur van de Rijksoverheid heeft er zo’n puinhoop van gemaakt dat hun grote bovenbaas meer dan 10 miljoen kon stelen van clienten. Gelukkig geeft Notaris-Jan gratis advies.

Ik vraag me af of bij terugkomst ook het aantal ongebruikte stemformulieren wordt geteld. Mijn dringend advies is dat wel te doen. Maakt het voor Accountant-Jan iets moeilijker om mensen die van het juiste democratische stempad zijn afgeweken, achteraf te helpen, ongewenst [sic!] maar toch. Er zijn circa 500 stemmers geweest. Zeg dat het 40 procent van de kiezers is, dan zijn er nog 750 lege stembiljetten om in te kleuren. Het aantal uitgebrachte stemmen en op welke partij kan ik niet veranderen, dat is al doorgegeven. Ik weet het niet zeker, maar volgens mij wordt er bij de eerste telling niet naar individuele kandidaten gekeken en laat ik nou net erg moe worden van wauwelende VVD-ondernemer Vincent Karremans. Een echte ondernemer werkt minimaal tachtig uur per week. Herinnert u zich burgemeester Aboutaleb nog toen hij orakelde dat raadsleden echt te weinig betaald krijgen voor die twee of drie dagen vrijwilligerswerk per week terwijl het leven duurder wordt? [6] Da’s met terugwerkende kracht geregeld naar 4.000 euro per maand. Fijn. Arme meneer Karremans, moet hij bovenop zijn 80 uur ook nog twee of drie werkdagen van 7,2 uur (voltijdsambtenaren werken 36 uur) raadswerk doen. Minder fijn. Waar haalt die man de tijd vandaan?

De rest van de wereld kan wel stoppen met opkijken naar de robuustheid van de Hollandse democratie.

‘Toevallig’ is zijn vrouw een goede vriendin van me en smeekt me of ik geen truc weet zodat Vinnie wat meer tijd met de kinderen kan doorbrengen. At your service’, euh ik bedoel tot je dienst. [Mevrouw K. en ik tutoyeren elkaar.] Ik heb wat blanco stemformulieren gepakt en daarop een willekeurige andere VVD-er aangekruist. De biljetten die ingevuld zijn door Vinnie’s vrinden, heb ik midden in de stapel ongebruikte namenlijsten gestopt. Aannames zijn dodelijk maar ik gok dat ongebruikte stembiljetten niet een voor een op maagdelijkheid worden gecontroleerd.

Mevrouw Karremans is echt een boezemvriendin van me [misschien toch eens opzoeken of die Vincent Karremans uberhaupt getrouwd is voor ik dit stukje lanceer]. Voor haar doe ik graag wat extra’s. Wat nou als een andere VVD-er besluit zijn of haar raadszetel aan ondernemende Vincent af te staan. Mijn vrienden kunnen op me bouwen. Eerst even advies ingewonnen bij twee Amerikaanse bloedgabbers van me: vader en zoon Sjors Struik. [3] Vooral die zoon is een lepe en heeft veel ervaring met ongeldige stembiljetten. Zo gezegd, zo ontgeldigd/dt, euh gedaan. Zij is me eeuwig dankbaar, ik denk Vincent ook want waar haalt een succesvol ondernemer drie dagen vandaan om in de Rotterdamse Raad te zitten? At your service.

Enige waar ik me nog een beetje zorgen over maak is het Nederlandse gedoogbeleid. Wat nou als burgemeester Aboutaleb – geparachuteerd uit Amsterdam, niet democratisch neergestreken – besluit om de ongeldige VVD-stemmen toch te gedogen?

PS: Gert-Jan chargeert. Het zit allemaal vast beter in elkaar dan dit maar als ik iets langer nadenk, vind ik gegarandeerd een manier om de boel te flessen of mijn naam is geen Vladimir maar daar heb ik geen zin in. [7] Natuurlijk kan ik een berichtje sturen aan de gemeente Rotterdam, bijtende stukjes zijn veel effectiever. Die containers moeten gewoon secuur op slot, alleen al voor het vertrouwen in onze democratie. [8] Als onbevoegden ze toch open- en weer dichtmaken, moet dat direct zichtbaar zijn. En Poetin-Jan niet alleen laten met de stembussen natuurlijk. Maar dat spreekt voor zich.

[0] Dat Leefbaar Rotterdam, PVV of Forum voor Despotocratie & Oehoe-onzin hier nooit iets over opgemerkt hebben, toont aan hoe ongeinteresseerd en oppervlakkig de clubs zijn. Benieuwd wat er gebeurt als waarheidslievende Willem Engel dit leest.

[1] Als Willem Engel een vent was geweest, had hij de Nederlandse overheid aangeklaagd voor het niet naleven van haar eigen wetten. Dat zou nog eens andere koek zijn. Ach waarschijnlijk studeert hij nou de vogeltjesdans in ofzo.

[2] Ik krijg er ook voor betaald maar hou er onder de streep niks aan over in termen van geld. Gelukkig wel inspiratie om onze democratie te verstevigen. Of stukjes als dit zin hebben is een tweede, burgemeester Aboutaleb is nogal eigenwijs.

[3] Mijn друг (zeg maar vriend) in Rusland wil graag helpen maar dan moet ik even wachten tot hij klaar is met zijn spelletje. Wat dan, vraag ik nogal naief. Risk, een strategisch bordspel waarbij je de wereld moet veroveren.

[4] Immers, ooit, als politici hun werk goed doen, stemt gans het electoraat. Da’s 100 procent, zeg maar. [5]

[5] Koppie, koppie Gert-Jan, al zeg ik het zelf. Krijg je ervan als je lang genoeg op school rondloopt. En het zijn niet alleen de kinderen, maar ook de HBO-geschoolden die daar een bijdrage aan leveren. Linksom of rechtsom. Ere wie ere toekomt.

[6] Weten VVD-raadsleden eigenlijk wel waar die 4.000 euro per maand vandaan komt of zien ze het gewoon als gratis manna? Dat laatste, wedden? Ach, kleine kinderen denken ook dat Mamma en Pappa oneindig geld uit de muur kunnen trekken. [6 1/2]

[6 1/2] Trouwens wat zou er gebeuren met die riante raadsvergoeding als de belastingen omlaag gaan?

[7] Mijn dilemma, iets waar ik non-stop over nadenk, is het 51/49 vraagstuk. Kun je bij zo’n kiesverdeling nog wel van een functionele democratie spreken? Rechtvaardige samenleving is een keuzevak voor gevorderden, niet overmoedig worden GJ.

[8] Oogje op de buik van de container met het moertje aan de binnenkant. Kun je er ook niet ongezien bij als de kliko op slot is.

Gemene Oude Coronamensen

Zeg maar iedereen boven de 18. Kan ook 16 zijn hoor. Niet dat de jonkies er een stem in hebben.

Vandaag in “vroeger was alles beter – behalve de jeugd van tegenwoordig” krijgt GJ de laffe bijsmaak van het boodschappen doen maar niet weg nadat een klein meisje van vier enthousiast de ijsjes in die hele grote tas propt.

Traditiegetrouw doe ik boodschappen als Rutte op TV balkt – nee, goed lezen, Mark balkenendet niet, ‘onze’ premier balkt als in geblaat – over hoe onze rechtsstaat door de coronacrisis te laveren. De eerste keer, ergens rond maart 2020 is die traditie er nog niet. Een gezellige zondagmiddag op de bank bij de buuv met teveel wijn en bier kijken we om zes uur naar het nieuws. Alles moet op slot, nu! Onze democratie is in gevaar, daarom is er geen tijd te verliezen. Behalve het eindeloze gezwam van, door en tussen politici natuurlijk. [2]

De volgende keer ga ik maar boodschappen doen als Rutte weer het angstalarm laat afgaan op TV [1]. Ik blijf me erover verbazen, waarom tot zeven uur ’s avonds wachten als Nederland in brand staat? Treffend dat onlangs de ochtendrechter van dienst er hetzelfde over denkt en gehakt maakt van de avondklok. Blijkbaar zijn sommige mensen slimmer dan anderen, want de middagrechter draait de avondklokgehaktmolen terug. Jojo-effect! Iedere 50-plusser – behalve Henk wat-er-ook-gebeurd-ik-ben-onschuldig Krol natuurlijk – weet dat Back To The Future een hindernisrace is. Het geonthakte resultaat is weinig fraai, moeilijk verteerbaar en ligt zwaar op de maag.

Sinds een paar jaar ben ik vrijwilliger bij de verkiezingen. Omdat ik een sleutel van de voordeur heb. De wekker gaat om half vier. Ik sta op, douch doe de schooldeur open. Het zeil in de gymzaal heb ik natuurlijk al de vorige avond geplakt. Een half uur later komt de bezorgdienst twee verzegelde afvalcontainers [haha] brengen gevuld met geurloze, propere stembiljetten en -lijsten. Vervolgens doe ik mijn ogen dicht tot zeven uur wanneer de eerste ouders hun kinderen bij de vroege vogelopvang dumpen (indien niet vitaal beroep, lees pre-corona). Dan ga ik naar huis. Ondanks dat ik mezelf voorneem nog een uurtje te pitten, stap ik wéér onder de douche en de echte dag begint. Ondertussen draag ik wel mijn steentje bij aan ‘onze’ democratie maar niet aan het milieu [5]. Het is eigenlijk meer een vriendendienst. Ze schijnen me te vertrouwen. Vast omdat ik geen politicus ben ofzo.

Eerder vandaag kopt Trouw dat er licht gloort aan de horizon, gegarandeerd goed nieuws tijdens de persconferentie van vanavond. Best handig, als je de officiele overheidswebsite keer op keer herlaadt heb je geen tijd om je te verwonderen over vermeende politieke inmenging een dag eerder bij Herstel-NL. Hoogopgeleide – niet dat het iets zegt – en vooral vooraanstaande leden zwaaien zonder opgaaf van reden plots af. Niet onder druk van de overheid. Mistig. Blijkbaar komt er vanavond een goed-nieuwsverhaal van onze premier en Minister van Volksgezondheid. Oh nee, ik heb al boodschappen gedaan. Zondag zou ons Mam – mis je, hou van je – 79 zijn geworden. Mam zei altijd “als je hoofd er niet opzat…” Niet alleen bij mij hoor, maar ze heeft nog steeds gelijk, dus ik om zeven uur naar de winkel voor paprika & co. [11]

Eerst stream ik live een foto van mijn blote benen in een tennisbroek naast wat bleke, rode februaripaprikaatjes. Vervolgens vraag ik wat er is gebeurd op TV om daarna een bonusplaatje te schieten, eveneens in korte broek maar dit keer bij de paasbokkenpootjes. Je verzint het niet, ze bestaan echt die paasbokkenpootjes. En lekker! De bijdehandjes zijn duidelijk in de aanbieding want een “zogenaamde vriend van vroeger” kaatst de bal terug door me gerust te stellen dat ik me niet hoef te schamen voor mijn bokkenpoten. Touché en superscherp. Ik schiet in de lach. Fout! Zo krijgen oudjes een slechte naam. GJ is alweer de enige boven de dertig in de supermarkt. Terwijl ik in de rij sta om mijn paprika en mosterd (het is februari, hartje winter, zeg maar maaltijd stamppot peen en ui) af te rekenen, staat er voor me een klein, lief, guitig meisje. [7]

Als een week voor de kerstvakantie het onderwijs plotsklaps weer op slot gaat – scholen krijgen een volle dag meer [de volgende] [6] dan vlaaienbakkers [nul] om zich voor te bereiden – hangt er die laatste schoolmiddag van het jaar een klein meisje van een kilo of 15 kilo aan mijn been. Zich veilig vastklampend aan mij [10], vraagt het kleine engeltje de juf of ze morgen niet met de helft van de klas mogen terugkomen. En dat is slechts het gedeelte van de ijsberg boven water die de volgende generaties voor ‘onze’ corona moeten afbetalen [3]. Ongewild en ongehoord. Als grote mensen praten, houden kinderen hun mond. Zo achterhaald. Toch hoor ik niemand over inkomensafhankelijke AOW.NU of directe afschaffing van de hypotheekrente terwijl die NU toch echt nul is. [4] Nee, 50-Plus waar zelfs GJ op mag stemmen, wil graag een procentje meer. Zinloos, als je het goed hebt maar nooit tevreden zult zijn met wat je hebt, helpt een beetje meer ook niet. Behalve natuurlijk 50-plus mensen zonder kwaliteiten aan een pluche baan te helpen.

“Mama, mag ik de ijsjes in de tas doen?”

[Hé, als GJ in korte broek loopt mag het misschien wel februari zijn, maar is het dus ook lekker weer. En daarmee ijsweer].

“Tuurlijk lieverd.”

Pas als de ijsjes smelten vormen ze de druppel die de boodschappentas doet overlopen. IJsjes in de tas is niet de eerste keer dat het jonge poepie wil helpen en na die kipkiloknaller en zes brede blikken sperziebonen wordt die tas wel erg zwaar.

“Mama de tas is zwaar.”

Dezelfde moeder die vanmiddag nog het haar van haar kleintje in een paardenstaart vlecht is nu onverbiddelijk want “jij wil het allemaal dragen.” Erger nog, de cassiere geeft Mama gelijk. En ik, zegt de man zonder kinderen, zeg niets. Natuurlijk komt het goed. Mama’s zijn Mama’s omdat ze Mama’s zijn. Mama pakt met de ene hand de zware tas en met de ander haar kleintje. Het poepie krijgt van de cassiere nog een aai over haar bol en lacht van oor tot oor. Als je vier jaar oud bent weet je prima dat corona slecht is. Hoe gruwelijk vals ontdek je pas als ik dood ben en Mama hopelijk [Rijke] Oma heet.

Raar maar waar, tijdens de duo-toespraak van ‘onze’ premier en Minister van Volksgezondheid valt ongetwijfeld het woord solidariteit. Wat een holle frase. Bestaat aardgassolidariteit bijvoorbeeld. Hoezo? U weet wel, bodemschatten die van alle generaties zijn maar door een enkele generatie [de onze] verbrast worden voor consumptieve doeleinden omdat het leven zo zwaar is. Op zo’n moment prijs je jezelf, licht laf, gelukkig dat je er niet meer bent als de eerste tranen van je kleinkinderen vloeien omdat ze niet voor hun kroost kunnen zorgen, gedwongen de negatieve erfenis van oma en opa af te betalen. Welkom kleintjes in onze fantastische, democratische rechtsstaat. Veel plezier [gewenst]. Weinig keuze.

Dat kleine meisje in de winkel heeft net haar eerste lesje gehad over hoe gemeen grote mensen zijn. Haar moeder had het kunnen weten, maar kan er ook niets aan doen. Zij besteed liever haar tijd met haar dochtertje. Uitstekende keus. Samen ijsjes eten op een warme februaridag bijvoorbeeld. Gelukkig is klimaatverandering niet echt en neemt niemand statiegeld serieus. Sorry lieverd. Eén geluk, tegen die tijd is de techniek voor levensechte hologrammen zover gevorderd dat René Froger niet onder de zoden te stampen is en blijft zeuren over dat “eigen huis, een vers kopje thee”. Zoete dromen allemaal en geniet van je verse vrijheid. Tot verkiezingsdag. [8] Daarna luistert de politiek weer 48 maanden alleen naar zichzelf. Happy avondklok – nieuw en verbeterd! – iedereen.

Ben ik nog iets vergeten? Nee hoor, de dag erna krijgen mijn buren een sorry-appje dat ik om half vier onder de douche sta. Voor ‘onze’ democratie. Niet dat ze iets durven zeggen met dat drumstel in de woonkamer [echt waar].

Kopfoto gemaakt door Jon Tyson, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Soms doe ik ook boodschappen als er geen staatspersconferentie is. Niet dat het toeval is dat ik de coronapersconferenties altijd net mis. Knorrende maag enzo [luxe-probleem].

[2] En zo is de coronacommunicatiecrisis geboren.

[3] Jouw middelbare schooldiploma is uit 2021? Dan nemen we liever een jonger iemand [zonder corona].

[4] Hypotheekrente nul voor iedereen? Misleidende redenering, een politicus waardig.

[5] Twee keer achter elkaar douchen? 50-Plussers geven duidelijk niks om het milieu.

[6] Hoezo coronacommunicatiecrisis?

[7] Dat kleine meisje mag vast met Mama mee omdat door corona het uitzenden van de Berenboot/Sesamstraat ‘financieel niet langer verantwoord is”.

[8] Of denk je dat de aangekondigde versoepeling geen verkiezingsstunt is. Na de verkiezingen iedereen weer terug naar het nieuwe normaal. [9]

[9] Zou dan ook het deelnemen aan een talkshow [die informeren zo goed, vooral als Paul de Leeuw niet presenteert] van het lijstje wat mag na negen uur avondkloktijd worden geschrapt?

[10] Beloofd is beloofd. Punt.

[11] Paprika & Co., niet chips enzo.

Politici: Hoe Kom Je Er Vanaf?

Pluche plakt prima, ja toch PvdA’er Lodewijk Asscher?

Je pleegt een keer een bankoverval – OK afgezien van die keren dat ik niet betrapt ben – en ineens is er is geen bancaire instelling meer die je aanneemt. Hoezo? Bitcoins zijn digitaal, die kun je niet stelen. Was ik maar de politiek ingegaan.

Hét kenmerk van de moderne democratie: iedereen die anders is, valt buiten de boot. Een definitie van anders wordt helaas niet verstrekt. Ze varieert al naar gelang het algemeen [ambtelijk] belang. Je zult maar anders zijn en kleur moeten bekennen. Kip, ik heb je. Daar weet de Belastingdienst wel raad mee. In het kader van de nationale veiligheid wordt je preventief als fraudeur aangemerkt. Dat je kinderen niet meer te eten hebben, is een kleine prijs. Het gaat om het grote plaatje, niet zeuren. Ondertussen krijgen ambtenaren wel ongevraagd – en als eerste – 360 euro per jaar om thuis te werken. Als mijn blog echt anoniem was, had ik daar een grap over gemaakt.

Links van het politieke spectrum zijn ze tegen profiteurs, rechts net zo goed. Het enige verschil is de definitie. Nee, niet wie profiteert het meest. Politieke profiteurs worden namelijk nooit bestraft. Toen ik bij de bank solliciteerde die ik beroofd had, was mijn argument dat ik de beste, meest aangewezen persoon was om de rommel op te ruimen. Heb het tenslotte zelf gemaakt. Ze trapten er niet in, gelukkig maar.

Stel je eens voor dat president Trump had gezegd: onder mijn leiding is het een rommeltje geworden in Amerika, daarom ben ik de aangewezen persoon om de boel weer recht te trekken. Een tyfoon aan hoongelach zou hem ten deel zijn gevallen. Nu Lodewijk Asscher hetzelfde heeft geprobeerd, hij wil blijven plakken voor een “rechtvaardiger” samenleving, is het doodstil. Erger nog is het bericht in de NRC dat “de gehele Kamerfractie en partijprominenten als Ahmed Aboutaleb en oud-voorzitter Hans Spekman schaarden zich achter Asscher.” Vroeger had je Kinderen Voor Kinderen, nu Pluche Voor Pluche (Voor Altijd). Zelf zegt Asscher in zoveel woorden dat het of niet zijn schuld is of hij er niks aan kon doen, wat de noodzaak om hem te ruimen nog dringender maakt.

„In mijn analyse is die affaire een voortvloeisel van tientallen jaren aan gestapeld wantrouwen.”
– Lodewijk Asscher

Iemand die niet flink genoeg is om echt de verantwoordelijkheid te nemen is al helemaal niet geschikt om mee te bouwen aan een “rechtvaardiger samenleving.”

Als politicus ben je gewend van twee walletjes te eten. Gaat het goed, komt het door jouw briljante leiderschap. Gaat het slecht – laten we zeggen een gevalletje racistisch profileren omdat het kan – zijn het verdwaalde schapen die tot aan het hoogst echelon zelfstandig gehandeld hebben. Ondanks het feit dat jouw alomstralend leiderschap altijd tegen was. Dwarsliggers, dat zeg ik. Een simpeler iemand zou denken: waar doen ze het voor?

Je wist het niet. Je wilde het niet. Kies maar. Een van de twee, maakt niet uit. Toch gebeurt het. Heeft niks met jouw leiderschapskwaliteiten te maken. Politiek is nou eenmaal onvoorspelbaar, vooral als je ineens een grote-mensenbaan hebt. Hoe dan ook, de – onze – belastingdienst terroriseert jarenlang burgers door ze alvast te verdenken en te straffen. Hoe het zit, zoeken we later wel uit. Omdat de rechterlijke macht erin meegaat is niemand schuldig. Hun uitspraken bevestigden dat laaggeplaatste, individuele ambtenaren niets te verwijten valt. Die logica stijgt PVDA-leider Lodewijk Asscher naar het hoofd. Onder mijn leiding hebben ambtenaren hoog en laag er een dictatuurwaardig rommeltje van gemaakt. Vrees niet. Mijn ervaring met het verantwoordelijk zijn voor ellende-creatie bij belastingbetalers, maken mij de beste persoon – ook in democratisch opzicht – om puin te ruimen. Daarom stel ik mij herverkiesbaar. Stem op mij. Voor een rechtvaardiger Nederland.

,,Ik hoop vurig dat op 17 maart een sterkere PvdA wordt gekozen, omdat ik denk dat dat essentieel is voor een eerlijke toekomst.’’
– Lodewijk Asscher

Je moet maar durven. Geldt trouwens ook voor de krant die het zonder blikken of blozen afdrukt.

Pluche kent geen schaamte, alleen het grote graaien, meer graaien en ikke, ikke, ikke. Samengevat: Asscher wist van niks. Het is niet zijn schuld. Hij was dan wel de baas maar kon er niks aan doen. Hij kan best doorgaan. De geloofwaardigheid van de democratie is niet in het geding – hé gelukkig, ik maakte me al zorgen. Asscher voelt zich niet beschadigd (genoeg). Ambtenarij laat de politiek weer in de steek. Als. Dan. Maar ja. Samengevat: er is altijd wel een reden om geen verantwoordelijkheid (en inkomensachteruitgang) te nemen.

Overigens extra pijnlijk dat het gebeurt onder toezicht van iemand van het linkerkant van het politieke spectrum. Als afgeserveerd conservatief politicus kun je altijd nog het bedrijfsleven in. Gelukkig heeft Links daar een antwoord op: het Peter Rehwinkelmodel. Welk duurbetaald baantje wint Lodewijk Asscher – een toptalent dat niet voor het algemeen bestuur verloren mag gaan? Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Misschien moet ik toch nog maar een keer bij die bank solliciteren.

Kopfoto gemaakt door Henley Design Studio, gevonden op Unsplash en Mockaroon, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

School Is Alles, Lockdown Niks

Sluiten we de scholen voor de kinderen – of omdat politici te langzaam reageren?

Vroeger was alles beter. Alles? Bijna dan. En ja daar is weer die Asterix-referentie. Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig. Het begon als een compliment maar nu ik klaar met schrijven ben, weet ik het niet meer zo zeker. En da’s niet de schuld van de jongere generatie.

Woensdag 16 december en de eerste volledige lockdowndag is gekomen. Winkels als Action en Hema zijn uitgesputterd en scholen zijn dicht voor de leerlingen. Mooie kans om in mijn vrije lunchpauze snel even naar school te gaan en wat te verven. Een leeg gebouw zonder kinderen op een normale schooldag is eng. Het voelt fout en dat is het ook. Horrorfilms zijn niks voor GJ en dit is nog veel erger. Als ik door de gangen loop, tel ik mijn voetstappen. Hoe kan dat? Mijn ademhaling trouwens ook. Ik kan ze allebei horen. Waar zijn de kinderen die mij trots vertellen dat ze een Disney princess zijn en kunnen toveren of hoe goed ze stoer kunnen doen?

Een dag eerder, het is dinsdag, en ik fiets ’s avonds van school naar huis. Zelfs voor een simpele vrijwilliger zonder HBO-opleiding is het hard om voor onbekende tijd van de kinderen afscheid te nemen. De kleintjes valt het nog veel zwaarder, maar als professioneel volwassene denk ik alleen aan mijzelf. Vijf minuten later ben ik thuis en kan ik weer een beetje normaal doen.

Sinterklaas hebben we toch maar mooi met de kinderen gevierd. Voor ik het vergeet, als Dieuwertje Blok ermee stopt, wil ik graag het Sinterklaasjournaal presenteren. Zeg maar wat het kost – ik betaal elke prijs – je mag kiezen uit War Child of Unicef, maar het liefst War Child.

Vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig

Twee leerlingen van een MBO-opleiding die helpen, mogen diezelfde dag voor pakjesavond voor het eerst weer naar school. Blij als ze zijn, zal het niet lang duren. Geef het een week. School is meer dan leren lezen en rekenen. Spelen en samenwerken is net zo belangrijk. En natuurlijk hoe zeep werkt want de gezichten van die twee tieners zit onder de zwarte vegen. Vroeger was alles beter behalve de jeugd van tegenwoordig.

Als je 1,2 miljoen kinderen thuishoudt, zitten de ouders ook meteen opgesloten. Is dat nou echt nodig of is het kindermisbruik? In het Verenigd Koninkrijk heeft men geschat dat volgend jaar 5.000 mensen extra aan kanker overlijden vanwege de uitgestelde behandelingen. Nederland is een kwart van het eilandkoninkrijk dus zeg dat er hier 1.250 mensen door overlijden. Het enige wat telt ondertussen zijn de coronastatistieken, niet de levenslange schade die de jeugd van nu oploopt. Ach, als ons dat een zorg zou zijn, hadden we allang statiegeld ingevoerd.

Diezelfde ongewassen jongen vertelt nog wat anders. Zijn vriendin kreeg corona. Milde klachten, vergelijkbaar met griep en hij heeft gewoon naast z’n Zoete geslapen. Covid-Piet is twee keer getest en geen corona. We weten er nog zo weinig van. Het duizelt in mijn hoofd en ik snap er niks meer van.

Op de website van het ECDC, een Europese agentschap voor gezondheidszorg, staat een apart hoofdstuk over kinderen tot 18 jaar en school [Engels]. De toespraak van premier Rutte heb ik niet gezien, ook niet teruggelezen trouwens. Het artikel is verhelderend, vertaling door GJ. Ik ben zo vrij geweest de langdradige ambtelijke antwoorden licht-praktisch in te korten.

Eerste vraag van Papa en Mama: is school veilig voor ons kroost? Het antwoord zal je verbazen, geen ja, geen nee, ook geen misschien of zelfs maar ongeveer. Soms is Europa echt geweldig. Er is overeenstemming dat scholen moeten heropenen om kinderen een geschikte leeromgeving te bieden en de negatieve gevolgen van eerdere schoolsluitingen te compenseren. Mijn echt vrije vertaling: het is gewoon niet gezond om kinderen zo lang thuis op te sluiten. Het middel kan wel eens erger dan de kwaal zijn.

Kunnen kinderen terug naar school? Ja. (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

De rol van kinderen bij het verspreiden van corona is onduidelijk. Moeten scholen dus gesloten blijven? Antwoord: het is onwaarschijnlijk dat scholen een rol van betekenis spelen bij de verspreiding van corona. Scholen vormen wel een essentieel onderdeel van de maatschappij en het kinderleven. Sluiting is alleen gerechtvaardigd als niets anders meer helpt. Vrije vertaling: de wetenschap weet het ook niet meer, dus doe maar wat. Het schaadt toch wel, maar misschien baat het een beetje. Succes!

Moeten scholen dichtblijven? Nee. (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

Onder punt acht staat de vraag of kinderen samen kunnen spelen. Wetenschap heeft eerder een antwoord klaar op corona dan ze een effectieve manier vindt om kinderen te verhinderen met elkaar te spelen. Gelukkig maar. Kinderen hou je niet tegen is trouwens ook het thema van de kerstfilm Klaus. Het antwoord van de Europese wetenschappers geeft opnieuw aan wat echt belangrijk is. Als scholen voor langere tijd sluiten, wordt kinderen de kans ontnomen om te groeien, zich te ontwikkelen en te leren. Schoolsluitingen treffen kansarme kinderen extra hard. Het is hun enige leeromgeving.

Onderzoek benadrukt dat kinderen tussen twee en tien jaar een aktief sociaal leven op school hebben. Van elkaar leren heeft een positieve invloed op hoe ze opgroeien en wie ze zijn. Zonder hun vriendjes op school kunnen kleine kinderen gevoelens van depressiviteit, schuld en woede ontwikkelen. Wie wil dat nou op zijn geweten hebben? [toevoeging is van GJ]

School en alles wat ermee samenhangt biedt kinderen structuur, betekenis en een dagelijks ritme. Vast veel ouders onder die Europese wetenschappers, denk ik. Kinderen die al worstelen met angstige of depressieve gevoelens zullen daar door een schoolsluiting nog zwaarder onder gebukt gaan. Stoppen van zulke activiteiten kan leiden tot [meer lijden,] teruggetrokken gedrag en hopeloze gevoelens.

Om bovenstaande gevaren tegen te gaan moeten kinderen met elkaar kunnen spelen, eventueel met voorzorgsmaatregelen. Vertalen is altijd lastig, nuances verschillen per taal maar het staat er echt zonder enig voorbehoud. Die EU is soms zo gek nog niet.

Kunnen kinderen samen spelen? Ja! [Probeer ze maar eens te stoppen.] (Afbeelding: website ECDC, bewerkt)

Ondertussen weet ik nog steeds niet goed waarom de scholen in Nederland pardoes moeten sluiten. Politici snappen niet wat ze zeggen en wetenschappers snappen niet wat ze tekenen. Hadden de leden van het OMT maar geen geheimhoudingsverklaring onderschreven dan konden ze het nu uitleggen. Ik herhaal: corona is ook een communicatiecrisis. Dat blijkt overigens wel uit het feit dat Ferd Grapperhaus, minister van boetes voor anderen en veroordelingen, zich weer op TV waagt. Zelfs mijn buurvrouw van 78 ontploft als zijn hoofd haar vanuit de TV tegemoet glimt. “Die man moet zijn mond houden.” Elegante uitspraak, wijsheid komt duidelijk met de jaren. Niet dat ik er wat aan heb als ik mijn voetstappen hoor galmen over de lege gangen van school. En de 1,2 miljoen kinderen die thuiszitten nog minder.

Beleid levert altijd kritiek op, daar teken je als politicus voor. Corona maakt het nog lastiger. Mijn advies: als Papa en Mama zich niet aan de regels houden en daarom de kinderen niet naar school kunnen [sic], zeg het gewoon. En denk vervolgens meteen na over hoe je de schade ongedaan gaat maken. Kleine kinderen mogen niet stemmen, maar ze hebben wel rechten. De wetenschappers van het Europese Centrum voor Ziektes snappen dat, nou onze vaderlandse politiek nog. Blijf hopen.

Kopfoto: eigen opname, Alex Wigan, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

Coronapersconferentiepuinhoop

Zondag is het kabinet bijeengekomen en heeft besloten dat Nederland dicht moet. En wel onmiddelijk want de situatie is kritiek. Eerst ff pitten, altijd zwaar dat werken op zondag. Dus worden een dag later tijdens de lunch de fractieleiders ingelicht en pas rond zeven uur ’s avonds, wij, het volk. Waar is de brand?

De hele maandag gonst het al. Burgers en bedrijven weten niet waar ze aan toe zijn. Wel of niet de boel dicht. Mogen fysios openblijven of zijn ze niet essentieel? Waar paniek is, wordt gehamsterd en de Action lijkt wel leeggeroofd. Die geurkaars voor tante Truus is nou een wc-borstel geworden. Truus moet vooral niet zeuren, zij krijgt tenminste nog iets. En met een beetje creativiteit kun je in een wcborstel best kaarsjes hangen, heb je toch nog een kerstboom.

Als ik om zes uur thuiskom van een rondje winkelcentrum om de hoek – het Alexandrium is de een-na-grootste winkelgalerij van Rotterdam – kijk ik op de internetpagina van de rijksoverheid. Er staat keurig iets van “om zeven uur hoort u meer.” Ondertussen meppen oude vrouwtjes elkaar met stokbroden om de oren voor dat laatste pak wc-papier. Hamster nou gewoon drank, veel beter.

Ik gun mijzelf een vrije maandagna-namiddag en fiets naar het een-na-grootste winkelcentrum van Rotterdam. In het Alexandrium is het doodstil om vijf uur ’s avonds. De Hema is leeg, C&A heeft ook geen klanten en de afzettingspalen vervelen zich. De enige winkel waar de mensen voor in de rij staan is kledingzaak Primark, waar niets meer dan tien euro kost. Ze staan letterlijk tot om de hoek. Heeft overigens meer te maken met de populariteit van de winkel dan coronasluiting.

Aan de ingang van het winkelcentrum vallen de bloemist en taartenbakker me op. Wie zal de kaalslag overleven? Niemand die het weet. Winnaar of verliezer, het besluit is gisteren al genomen. Ruim 24 uur na het kabinetsbesluit van zondag weet geen ondernemer [of burger] waar ze aan toe is. Kwalijke zaak en een communicatiecrisis eerste klas.

Als het gevaar zo groot is dat maatregelen geen uitstel dulden, zeg het dan. Wil je de fractievoorzitters informeren, bel ze uit bed! Veroorloof jezelf de luxe van anderhalve dag wachten vanwege de juiste kanalen, is er ook geen brand. Ook al is die er wel, niemand meer die snapt dat er echt brand is – of dat er politici met een fatsoenlijk denkraam zijn. De belangrijkste boodschap is niet wat je zegt maar wat je doet. En daar faalt het Rijk grandioos.

Tot op zekere hoogte heb ik er begrip voor dat je dingen geheim houdt tot de bekendmaking, maar doe dat dan om vijf uur maandagmorgen. Er is altijd wel iemand wakker op de krant. Wat je niet moet doen is het Haagse slakkensausje eroverheen gooien. Dat is wel wat gebeurt. Haagse ego’s voor onze nationale gezondheid. Ach, is er geen geld genoeg voor hun salaris, verhogen ze toch gewoon onze belasting? En nee, het sociale contract is bindend vanaf geboorte.

Extreme maatregelen vereisen maximale voorbereidingstijd. Die wordt bedrijfsleven noch burger gegund. De glorie van de politieke kaste is al wat telt. Maar ach, die les werd ons al ingestampt toen de Tweede Kamer Herr Ferdinand Grapperhaus nog steeds ‘geloofwaardig” vond.

Nederland op slot betekent Nederlandse levens verwoest, dus waarom aarzelen? De enige reden die ik kan verzinnen is een overheid die altijd en bovenal eerst voor zichzelf zorgt. Herinnert u zich de recente thuiswerkvergoeding van 360 euro op jaarbasis voor ambtenaren nog? Dat was vorige maand. En zo gaat het altijd.

Iemand die in een gezond bedrijf zijn eigen werk creeert, wordt eruit geknikkerd. Bij de overheid krijg je dan een promotie. Klinkt onschuldig tot er een crisis uitbreekt.

Nogmaals: een crisis als de coronauitbraak bezweren is lastig. De toekomst is onzeker, daarom heet het de toekomst. Hoe minder mensen slachtoffer worden, hoe beter. Daar hangt wel een prijskaartje aan. Tegen de tijd dat het laatste Kamerlid, lichting 2020 dood is, betalen onze kleinkinderen nog de coronacrisis nog steeds af. Ondertussen dient de volgende crisis zich al weer aan. Het minste wat je dan kunt vragen van een goed-functionerende overheid is om snel te handelen en het algemeen belang boven het politiek belang te stellen. Vooralsnog is dat een ijdele hoop.

Ik heb voor, tijdens en na de persconferentie van minister-president Rutte, maandag diverse malen gekeken naar de informatie over aanstaande coronamaatregelen. Keer op keer niks, nul en noppes. Nadat de persconferentie is afgelopen, gaat de website van de rijksoverheid plat. Morgen moet alles dicht, maar wie en wat precies weet niemand. Gelukkig kunnen belastingen altijd omhoog om de salarissen van politici en ambtenaren te betalen. Het enige goede aan corona is dat het niet [al te veel] discrimineert.

17:52

17:53

17:54

17:55

19:03

In plaats van de persconferentie gaat GJ lekker naar de supermarkt. Ik ben de enige boven de dertig.

19:40

19:42

20:34

21:10

En toen was het nog niet duidelijk, Hema en Action vinden dat ze best open kunnen omdat ze meer dan 30 procent essentiele waar verkopen. Volgende fout van de regering. Er zullen er nog velen volgen.

Kopfoto: Algemeen Dagblad, dinsdag 15 december 2020. “Rutte gooit land op slot.”

Vol Verwachting Klopt Ons Coronahart

Wakker worden politiek!

De toestand is desperaat. Zondagmiddag wordt besloten Nederland stil te leggen. Toch verspilt het kabinet nog een volle dag. Maandag om 12 uur worden de politieke bobo’s ingelicht en om zeven uur ’s avond pas het volk. Je zou bijna denken dat corona wel meevalt.

Zondag waarschuwt de Rijksvoorlichtingsdienst via Twitter nog tegen ongelovigen die toen al wisten wat er komen ging. Op de dag des Heeren komt het kabinet bijeen op het Catshuis. Belangrijke virusbaas Jaap van Dissel heeft met spoed contact opgenomen met premier Rutte. Het magische getal R, zeg maar de naald op de snelheidsmeter van je auto schiet in een week angstwekkend omhoog. In geen van de hijgerige krantenstukjes lees ik een verklaring of zelfs maar een vraag daarover.

De situatie is kritiek en Nederland moet per direct op slot. Laten we eerlijk zijn, er zijn hogere belangen dan de volksgezondheid en de soep wordt niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt. Op maandag worden de fractievoorzitters pas om twaalf uur ingelicht. Is dat omdat de hele maand december in de politiek uitslaapmaand is of omdat het allemaal wel meevalt? Het eerste, corona is echt erg. Desondanks is politiek aanzien vele malen belangrijker dan onze nationale gezondheid.

Het bezweren van de coronacrisis is vooral een verhaal van mijn [politiek] belang boven ons aller belang. Er zijn veel beroepsgroepen die om drie uur ’s nachts uit hun bed gebeld worden. Knorrig en niet fijn, begrijpen de wakkeren dat noodzaak nachtrust overstijgt. Het politieke pluche daarentegen is het beste slaapmiddel allertijden. Ondanks de invoering van mondkapjes in publieke ruimtes stijgt de snelheid waarmee het coronavirus zich verspreid dramatisch. Reden genoeg om te denken dat het kabinet de oppositie uit bed belt om te vertellen dat Nederland op slot gaat. Wat is nu drie uur ’s nachts als de boterham van vele middenstanders op het spel staat. Tuurlijk niet, de leden van de Tweede Kamer moeten dagelijks superbelangrijke beslissingen nemen, zo belangrijk dat hun nachtrust heilig is. Wat een onzin.

Zelfs al is bovenstaande flauwekul waar, dan nog is het een gemiste kans. Ik zie een hijgerige krant al koppen:

“Totaal Alarm, Kamerleden In Het Holst Van De Nacht Uit Bed Gebeld.”

Welk Kamerlid durft dan nog te zeggen dat zijn of haar nachtrust heilig is? Corona is echt, maar net zo goed een echte communicatiecrisis van de bovenste plank. Dat is inmiddels wel duidelijk.

Om twaalf uur ’s middags praat het kabinet de fractievoorzitters bij. Waarom niet om acht uur ’s morgen als die nachtrust zo belangrijk is? Lijkt me een meer dan redelijke tijd om te beginnen. Ondertussen wordt duidelijk dat Nederland op slot gaat. Een betrouwbare overheid zorgt voor actuele informatie. Niet op Rijksoverheid.NL. Het doet een beetje denken aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog toen minister-president Colijn zei: “gaat u maar rustig slapen.”

Corona bevrijdt mensen op de verkeerde manier van het dagelijks ritme en maandagochtend geef ik acte de presence om de onderdelen van een tuinhuisje die laatste honderd meter te verslepen. De vorkheftruck durfde het modderpad niet aan. Samen nog even snel naar de bouwmarkt, je weet maar nooit. Als ik uitstap, krijg ik de vraag? “Gratis kerstboom bij uw karretje?” Morgen kunnen we ze vast niet meer verkopen dus geven we ze liever gratis weg. Iemand heeft gelekt, waarschijnlijk met opzet, maar Nederland gaat op slot.

Diverse nieuwssites brengen het verhaal rond de lunch. Op de school waar ik vrijwilliger ben, gaat de pas-verhuisde juf snel naar de bouwmarkt om zo haar kerst-verfvakantie te redden. Internet is ook niet alles en bovendien net zo verstopt als de snelweg tussen Amsterdam en overal op een gemiddelde vrijdagmiddag.

Het is nog niet officieel. Morgen gaat Nederland op slot, kijk vooral om zeven uur vanavond naar de persconferentie van premier Rutte.

Tot op zekere hoogte is het begrijpelijk dat je niet voor je beurt wil spreken. Aan de andere kant, anderhalve dag tussen besluit en bekendmaking – en dus bijna twee tot de uitvoering, geeft niet echt een signaal van urgentie af. Het is een persconferentiepuinhoop.