Désenchantée

Stop met de krant lezen. Hoe moeilijk ook, hoog tijd om eens eerlijk na te denken over de lange-termijngevolgen van Corona.

Het Nieuwe Normaal”, “De Anderhalve Meter Economie,” Kranten kraaien victorie zoals alleen een levend lijk – denk ouderwets staatspropagandaorgaan – kan doen. Schijnt tegenwoordig dat je alleen nog een perskaart krijgt als je niet kunt rekenen. Zelfs op de Pabo (nee, niet die leuke winkel, wordt toch eens volwassen. Anderhalve meter enzo.) zijn ze eindelijk afgestapt van het aspirant-basisschoolleraren toch een diploma geven als ze niet tot tien kunnen tellen. Ondertussen wel huichelachtige spotjes op de radio dat de krant je beste vriend is en je perfect informeert. Nou, dan heb ik nog wel een paar vragen.

​Vroeger had je twee belastingbetalers in Nederland. Schokkend, maar sinds het aardgas op is, promoveert Jan Modaal tot enige overgebleven bron van inkomsten voor de overheid. Blijkbaar zien ambtenaren een toekomst vol gouden bergen want ze strooien met miljarden als pepernoten. In een vorig leven waren ze vast journalist. Rekenen kunnen ze evenwel nog steeds niet.

Wild gewauwel over belangrijke beroepen die eerst in de trein mogen. Wel gepaste afstand houden, dus maximaal een kwart vol. Wordt het treinkaartje dan ook vier keer zo duur of gaat de werkende mens in de anderhalve economie die ontbrekende driekwart bijleggen? Oh wacht, half Nederland zit in lock-down [Eye lowf Inglis toew!] – “intelligent” opgesloten thuis als je geen Engels spreekt – en verdient geen rooie [belasting]-duit. Overigens dekt momenteel de prijs van een treinkaartje slechts de helft van de kosten.

Maart 2020, het eeuwige gevecht. Wie staat er nou op de valreep? Is het winter of lente? Volgens de democratisch gekozen regering gaan scholen niet dicht omdat het moet, maar omdat wij, burgers dat willen. Huh, omdat het kan? Zouden we dan toch in een democratische samenleving leven waarin iedereen gelijk is? Juich niet te vroeg.

De tijd kruipt vooruit zoals alleen zij dat kan. Het is inmiddels mei, langzaam ontluikend uit een boze droom, gaan junior educatieve instellingen weer een beetje open. Niemand die het beseft, maar dankzij de Staatscourant, de enige publicatie die zijn mond opendoet, weten we dat er nauwelijks gevaar is. Zelfs in die superveilige leeromgeving bakt half Holland’s kroost ’s ochtends niks van de breuken op het educatieve menu. Pas op de middelbare school zullen ze tot de verbijsterende ontdekking komen dat de oude Grieken en hun Halfgod π de wereld al veel langer terroriseren – ruwweg, 3,14 millennia – dan Corona en de Tijgerkoning tesamen in het kwadraat plus driehoek ooit lukt.

Gelukkig mogen onze kleintjes ’s middags uitpuffen – niet hoesten! – als de andere helft van onze lieve huppeldepups – ze zijn echt fantastisch lief, dus laten we harder ons best doen! Ja toch kranten? – met evenveel gemak “d” en “t” verwisseld. In de tegenwoordige tijd heeft iedere pre-puber het recht om over zijn persoonlijke mid-Corona deeltijd pedagogische mangel te struikelen. Helaas, leg dat maar eens uit aan je baas. Als je er nog een hebt na deze meivakantie. De tandarts mag weer open, de kapper niet. Gaat de kapper aan de slag, wordt het te druk op straat. Mooi boven gezond? Ahum? Toevallig de rij bij de Ikea gezien? Heeft Nederland nog niet genoeg Knürft kasten? Dan maakt een stapeltje mensen die op de kapper wacht ook niks meer uit. Wil je trouwens nog een serieus sappige samenzwering horen? De ministerraad heeft de Nederlandse tandartsen verzocht zoveel mogelijk zonder verdoving te werken, om mensen te genezen van het idee dat de tandarts een leuk uitje is. “Leuk, maar je dacht toch niet dat ik voor mijn lol tandarts ben?” Even bruut in zaken als andermans mond is de vraag: “wat schuift dat?”

Ik voel nattigheidsdiscriminatie. Het besmettingsgevaar van en voor de tandarts (speeksel en bloed) is veel groter dan bij de kapper (water en [giftig maar hygienisch ontsmettend] waterstofperoxide.)

Als we dan toch de treinen leeg laten rijden, herplaats verpleegkundigen en artsen naar een zorginstelling in de buurt. En nee, niet stijgeren. Jullie zijn de enigen die in de trein mogen. Inmiddels vier keer zo duur en Thomas, dé locomotief doet tjsoek tsjoek speciaal voor de vrouwen en mannen in het wit. Je hebt zelfs een gegarandeerde zitplek. Weet je hoe lang het geleden is dat de NS overging van het controleren van plaatsbewijzen naar vervoersbewijzen? Erg lang, ik ook niet.

Overigens zijn de eerste premies voor de basiszorgverzekering 2021 per ongeluk komen bovendrijven. Vanaf een allercoulantste 450 euro de maand. De overheid heeft vanzelfsprekend direct beloofd gul de [onze] beurs te trekken voor hen die de stijging niet uit eigen beurs kunnen bijspijkeren. Gegarandeerde financiele tegemoetkoming, dat is nog eens keiharde solidariteit. Nederland is een paradijs, ons paradijs. Gezondheid mag wat kosten. Altijd een fijn gevoel goed verzekerd te zijn, zelf al heb je geen droog brood. Ja toch? Wie knort daar dat de tandarts niet meer in het basispakket zit?

Twintig euro bijdrage. Waarschijnlijk. Gegarandeerd max. Ligt een beetje aan hoeveel het geintje met “onze nationale trots” KLM gaat kosten en of er voorlopig geen banken omvallen. Hier en daar wordt ook al gefluisterd om het salaris van basisschooldocenten door midden te klieven [evident educatie-idee: Floris, mega-monsterzwaarden en iets met de middeleeuwen ofzo] nu ze halve dagen werken. Sowieso een goed plan zolang juffen en meesters kinderen op de middelbare school afleveren die het verschil tussen d, t en π niet eens weten. Toch niet onredelijk om te verwachten dat twaalfjaringen begrijpen dat twee δ’s (delta, vierde letter van het Griekse alfabet) plus een of twee α’s, tesamen verminderd van τ (tau, nummer 19) je gemiddelde leeftijd in het eerste jaar van de middelbare school oplevert. Ongeveer tan.

De anderhalve-meter-economie is een illusie die Nederland niet kan betalen en de meeste landgenoten niet willen bekostigen. Mensen zijn sociale dieren met een zeer kort geheugen, kwaliteit van leven is belangrijk. Een bioscoopeigenaar met een zaal waarin 117 stoelen passen, slaat aan het rekenen. Volgens de anderhalve meter economie [of het gewauwel van anonieme kwaliteitskranten?] kan hij daar in het nieuwe normaal [copyright hangend] 17 stoelen per voorstelling van verkopen. Kompleet kansloos.

De enige die wel mogelijkheden ziet is McDonalds. Ach, het “voedzaam product” is daar lopende bandwerk, dus waarom klanten niet? Restaurants met echt eten weten ondertussen niet hoe ze het op moeten lossen. Zelfs met plexiglas loopt het personeel verrassend veel risico. En wat dacht je van dat smalle gangetje naar de WC? Misschien moeten we in cafés en op terrassen geen alcohol meer schenken. Iedereen weet wat ervan komt als mensen gaan beweren dat overmatig drank in hun lijf gieten, Corona omlegt. Het is in ieder geval een minder krankzinnig idee dan chloor drinken. (Voor het geval je een dwaas bent, niet doen! Nooit. Gevaarlijker en pijnlijker dan Corona. En dodelijk.)

De professioneel platgeslagen, verwarmde dode-koeverkoper kan duidelijk wel rekenen. Ze weten zelfs precies hoeveel gram iedere hamburger mag wegen. Sommige studenten kennen datzelfde “trucje” met getallen, helaas niet “onze” regering. Virtuele colleges, opgesloten in je studentenhuis en dan? Tranen staan de studenten nader dan het reizen met hun OV-jaarkaart, een uitvinding die goed is voor ruwweg jaarlijks een half miljoen reizigers, zeg maar tien procent van het totaal.

In een van de eerste tekenen dat het geld al op is [chic gezegd, het was er wel maar is nu geprealloceerd voor het veiligstellen van de toekomst van “onze” nationale Bobo’s] als je geen blauwe vleugels hebt en/of BTW-vrije kerosine drinkt, heeft Het Ministerie gebruik van de OV-kaart met drie maanden verlengd omdat studenten nauwelijks meer reizen en college via video volgen. Mag wat kosten. Zo benieuwd hoe de volgende lichting eerstejaars gecompenseerd gaat worden als de technicus “interactieve klas 2020″ instart. E is nog steeds MC2, dus waarom niet?

Tegen die tijd is Nederland allang Corona-failliet. Laten we maar snel wat geld besparen en universiteiten en omroepen fuseren. Waarom niet, de onafhankelijke drukpers is tegenwoordig minder kritisch dan de publieke omroep. Of betalen we te hoge salarissen? De Katholieke Universiteit Nijmegen met KRO/NCRV, knalklik. De VARA en de Vrije Universiteit worden ook vriendjes, salonsocialisten aller hoofdstedelijke grachtengordels, verenigt u. Een inter-ministeriele commissie bestudeert ondertussen de opties voor PowNed nu de VPRO tegen is. In een unieke botsing tussen tegen en tegen blijkt ook PowNed niet voor te zijn. Ze zien de klik en willen wel, maar ja, principes. Zo voorspelbaar. Wel leuk dat beiden stug volhouden aan hun principes. Wel of geen TV, dat zie je niet vaak.

Terug naar de kern van de krankzinnigheid. We leven inmiddels in de post-rationale wereld. Heb ik gelezen in mijn onafhankelijk nieuwsblad, kuch. Een duistere samenleving waarin journalisten niet meer weten wat nieuws is. Zich afvragen waarom ze stukjes schrijven, doen ze al helemaal niet meer. Laat staan kritisch zijn. “Zijn er dan nog mensen die het lezen? En ze geloven het nog ook? Echt waar? Weten ze dan niet dat ik ook een hypotheek én kinderen [die volgorde, onbetaalbaar] heb? Hatchie.”

In het “nieuwe normaal”, een klik-journalistieke illusie waarvan het perscarnaille onbeheersbaar, keihard gaat kwijlen, regeert Orwell. Lang dood, maar die man kon tenminste schrijven en een boodschap overbrengen. Rekenen kunnen journalisten nog minder. Sinds 1984 is nadenken streng verboden. Gezagsgetrouw als ik ben, doe ik dat dus niet. Maar… Ben ik nou de enige die niet snapt hoe het werkt? Ik geef me over, anderhalve meter per persoon in de trein is het nieuwe normaal. Lang leve de “vitalen”, nee da’s geen leeftijdsdiscriminatie. Als zij zich ook nog eens aan de 1,5 meter bij in- en uitstappen houden, krimpt de capaciteit op het spoor met meer dan een factor vier. Ondertussen beloof je studenten ook nog drie maanden “gratis” plezierritjes met het OV. Dat past nooit. Sowieso, hebben ze na hun afstuderen geen werk dan?

Het jaar is 2060. Pa werkt al decennia als putjesschepper. Mam staat nog steeds achter de “welkomstafel” bij de goudgele hamburgerbakker. Eindelijk komt het verlossende woord. Nee, de kleine spruit is al tien. Toch gloort er hoop. Via de officiele, ooit vrijwillig maar sinds mensenheugenis verplichte “in-uw-eigen-belang”-staatsveiligheidstoezichtcorona-app, geimplanteerd in onze linkerbovenarm [betere ontvangst van goed nieuws], komt het verlossende woord. Opa en Oma mogen eindelijk van hun drie maanden studenten-OV-compensatierecht gebruik maken. Binnenkort zien zij voor de eerste keer hun kleinkinderen op een afstand van “slechts!” anderhalve meter. Als de robots niet al te veel herrie maken en de wind gunstig is kun je die poepies bijna horen ademhalen! Bedwelmd door zulks een voorrecht prevelen ze een schietgebedje voor Minister-President Rutte. Nood breekt wet. En Corona nog veel meer.

Die anderhalve meter wordt netzomin het nieuwe normaal als lezers die vinden dat zij goed geinformeerd zijn door hun krant. Mensen zijn sociale dieren. Daarnaast wordt het zomer. Vraag maar aan Rob de Nijs wat dat betekent. Of aan mijn π-jarige-ik. Pi is de 16e letter van het Griekse alfabet. Grijns. [Toen en nu.] Daarnaast, het jaar is 2020. Het was de warmste vijf april ooit. Het was de warmste zes april ooit. Het was de warmste acht april ooit. Het was de warmste 12 april ooit. Klimaatverandering helpt ook al niet.

—

Pssst…
Mocht je niet kunnen rekenen, Gert-Jan biedt de helpende hand. Ik heb geen butler maar ben wel “at your service.” Laten we beginnen. Anderhalve meter is meer dan een en minder dan twee. Steek je beide armen, ja alletwee, recht vooruit. Zucht, waarom hebben ze omroep Max en de ouwe-sokken gymnastiek ooit afgeschaft. Anderhalve meter zit ergens in het midden. Succes in het “nieuwe normaal.” Je zult het hard nodig hebben.

—

Echte journalisten, sorry ik blijf bezig hé, plaatsen tegenwoordig ook een link naar een liedje dat ze luisteren terwijl ze sprookjes schrijven. Kan ik ook, maar dan op z’n VPRO’s.

Dit bericht heb ik dus niet geschreven, luisterend naar Mylène Farmer. Puur toeval dat ik aan de slotaccoorden van Désenchantée, haar klassieker uit 1991 denk terwijl ik typgeit.

“Je suis d’une génération (chaos, chaos)
Désenchantée, désenchantée
Tout est chaos (chaos, chaos) à côté
Tous mes idéaux (chaos, chaos): des mots abîmés”

Nee, het is Kate Ryan die op de achtergrond mijn geweten bewerkt met dezelfde tekst, maar dan gezongen in 2002. Kate en niet Mylene. Niet omdat ik Reservebelg ben. Voor altijd. Trots op – en nee, dat verandert nooit – maar omdat iedere generatie zijn voor en na kent. Terugkijkend is het meestal een [kostbare] storm in een glas water. En anders heb je wel wat beters te doen dan terugkijken.

In de eeuwig brandende woorden van een vriendin: “Wat laten wij na aan de volgende generatie?” Een miskend genie zong eens: “Zeg maar niets meer.”