Burgerbelasting Als Moedermelk Voor Jankende Nep-Ondernemers

Viva le/la USSR! Vandaag wel, morgen niet?

Ondernemend Nederland zoogt zich maar wat graag aan de borst van Moedertje Staat wanneer het zo uitkomt. Corona en dus 100 Procent compensatie voor ondernemers, wie gaat dat betalen?

In een lang verhaal op Linkedin – welke carrieretijger doorspit het sociale platform niet drie maal daags? – maakt Udo Delfgou, directeur bij Inretail, een lobbyclub voor winkels, zich boos over de blijvende corona-sluiting van de detailhandel. Sinds de val van de Muur in 1989 weten we dat de Sovjet-Unie geen paradijs was, niemand had te eten. Toch wil Delfgou terug in de tijd [3], liefst onder communistisch bewind. Alles voor de poen, zelfs het verraden van de idealen van het ondernemerschap.

Udo is duidelijk vrijgezel en daarmee waarschijnlijk de enige man die niet aan zijn Zoete hoeft uit te leggen dat Action geen essentiele winkel is. Beste Whatsapp-grap van deze eeuw. Trouwens, was Rutte maar getrouwd! [1]

De regering maakt er een potje van. RIVM infectiebaas Jaap van Dissel, de man die hijgerig aan de avondklok-tweede-kans-avondrechter-van-dienst uitlegt dat voorgenoemde avondklok superbelangrijk is, nog meer. Terug in de tijd, een jaar maar. Ook dat is Back To The Future. In 2020 roept de club van Van Dissel – het RIVM – nog vol overgave dat mondkapjes schijnzekerheid bieden. Vakbonden moeten vechten om af te dwingen dat “ondanks het standpunt van ons aller RIVM” zorgwerknemers een mondkapje mogen dragen. Schijn bedreigt, geleerde schone schijn nog meer, maar da’s lastiger te zien in ons non-pluriforme medialandschap. [2]

Twee keer min maakt geen plus, zoiets geldt alleen in de wiskunde. Terwijl Van Dissel probeert te redden – avondklok is goed:  [naar schatting] een daling van R met acht tot 13 procent, inclusief overige, niet nader te benoemen majeure maatregelen – wat er te redden valt van zijn verschroeide betrouwbaarheid, dendert de coronacaravaan door.

Te grote woorden die hun doel voorbijdraven, maar goed. Inretail lobbyclubdirecteur Delfgou stelt terecht dat een onsterfelijke en risicoloze maatschappij een illusie is. Zo’n opmerking trekt mijn aandacht. GJ vermoedt al decennia dat burgemeesters liefst alles verbieden met het oog op de veiligheid. Love Parade Rotterdam 2020-2029 iemand? Leven in een wereld waarin ’s avonds TV kijken tot heilige graal verheven is, voelt als drinken van lauwe limonade zonder prik. Bah, bah en nog eens bah.

Toch kan Inretail [waardeloze naam voor een winkeliersclubhuis, weinig herkenbaar en dus omzetverlies] [10] beter een tweedehands autoverkoper inhuren als directeur communicatie. Niet omdat het verhaal te lang en te saai is, dat is het nou eenmaal. Nee hoor, Udo Delfgou dendert maar en dendert maar. Zo hard zelfs dat hij rechtstreeks de regering in kan. Of de NS als er geen blaadjes op de rails liggen. Wat een onzin als je roept dat je meer poen wil als ondernemer. Minder corona is handiger. En niet alleen vanwege de gewenste ‘maatschappelijke betrokkenheid’ die het Nederlandse winkelbedrijf zo graag ten toon spreidt.

“De steunmaatregelen zijn bij lange na niet voldoende om dit [winkelsluiting, GJ] te compenseren. Als je als overheid besluit winkels te sluiten dan dien je de schade voor 100% te vergoeden.” [7]

Wat een waanzin – met of zonder virusvijanden van dezelfde tweede halve naam. In normale tijden zijn werkgevers er als eerste bij om de rekening bij anderen te leggen. “Alles, maar dan ook echt alles is te duur. Dit maakt Nederland kapot!” Ondertussen zijn diezelfde ondernemers – figuren die te weinig profiteren van gratis vogelzaad uit de staatsruif in barre tijden – er als de kippen bij om te roepen dat de belastingen te hoog zijn. “Dit maakt Nederland echt kei-kapot!” [4] [8]. Waar denk je dat gratis geld vandaan komt? Aardgas ofzo? Zouden mijn kleinkinderen wel willen. Da’s allang op, beste appelflap.

Er zijn twee dingen die je nooit moet willen. Vraag een politicus nooit om iets intelligents te doen, doordachte lockdown bijvoorbeeld, of om geld.

“Ook juridisch gezien mag een ondernemer hier nooit en te nimmer schade van ondervinden.”

Beste meneer Udi Appelflap, gedraag je als een professional, dit is tenslotte Linkedin waar we allemaal doen alsof. Onderbouw je stelling middels relevante wetsartikelen.

Er zijn veel misvattingen in het zakenleven, de belangrijkste is “maar ik dacht dat hij/[soms] zij goed was voor het geld.” [11] Een andere misvatting is dat er een heldere definitie van ondernemersrisico bestaat. Citaat van Udi:

“het is een grote misvatting van de overheid dat dit onder ondernemersrisico valt.”

Ooit een keuken of badkamer gekocht? En daarna tranen met tuiten gehuild? Een verkoper hoeft geen logische argumenten te overleggen, wel overtuigende. Zo werken kassa’s nu eenmaal. Hoezo misvatting van de overheid over ondernemersrisico? De vergelijking met het weerbericht gaat volledig mank maar is wel vermakelijk. Hoeveel codes, geel, rood of groen ben ik al niet tegengekomen zonder dat er iets gebeurt? [5] Instituties dekken zichzelf in. Niemand herinnert zich de laatste zinloze waarschuwing, maar oh weh [?] als men een keer te weinig waarschuwt. Die risicoloze maatschappij bestaat alleen voor zij die te vaak waarschuwen. Zoiets heet asymetrisch risicoprofiel. Ondernemers horen daar niet bij. Handel is hard. En vol van risico’s. Maar da’s duidelijk.

Ondernemers die geen risico willen lopen – maar wel 100 % compensatie eisen – houden best de politieke wet van eb en vloed in de gaten. Fluctuaties in de vraag afschuiven op mensen met nul-urencontracten, wie draagt dan het ondernemersrisico?

Overigens ben ik het grotendeels eens met het betoog van Udo Delfgou. Alleen: stop met slordig schrijven. Ondanks dat het kabinet onze economie ten grave draagt voor een paar streepjes voorsprong in de volgende peilingen, is 100 procent compensatie absurd. In slechte tijden verliezen mensen hun baan en moeten ondernemers de tering naar de nering zetten. Zelfs al geloof je dat corona een duistere wapen uit een ver, vreemd land is, dan nog. Waarom moet de Nederlandse belastingbetaler bloeden? Het aardgas is tenslotte allang op. Ondertussen bloedt de belastingbetaler uit beide neusgaten. Iedereen weet dat na de landelijke verkiezingen de tarieven sterk stijgen. Ter verdediging van onze democratische rechtstaat. Ofzo.

Een echte ondernemer vecht, zoekt en vindt kansen. Daarom is het vak zo moeilijk. Oneens met het kabinetsbeleid Inretail? Ontleedt de televisie-argumenten en je komt vanzelf uit bij de excuustruus van dienst. Zijn naam is Jaap van Dissel en hij werkt voor het RIVM. Laat nou net die meneer en zijn instituut zich vorig jaar nog lang uitvoerig tegen mondkapjes hebben uitgesproken. Daar was menig ondernemer maar wat blij mee.  Tegen een betere nationale gezondheid in zelfs. Je oogst tenslotte wat je zaait. Van Dissel is hoofd infectieziekten bij het RIVM en daarmee de dresseur van circus Rutte III. Dat is een keuze, vooral van de politiek. Denk daar eens over na, onderzoek het en kom met tegenargumenten, maar ga niet zeuren over 100 procent compensatie. Als je daar echt in gelooft beste ondernemer, kom op de koffie. Gratis. Ik heb nog een stapeltje blanco Communistische paspoorten liggen. Jij weg, wij wuiven. Iedereen blij. Maar vooral: vaarwel. Tot die tijd, gedraag je als ondernemer en grijp je kansen, hoe moeilijk ook.

PS, dit verhaal is niet geschreven terwijl ik naar Sting luister. Maar ik snap dat je onder het lezen denkt aan ‘Russians‘.

Kopfoto gemaakt door Nick Fewings, gevonden op Unsplash.

[1] Trouwens, heb je het al gehoord? Er is ingebroken bij de Action, de politie schat de buit tussen 7.42 en 11.16. Zeg het voort.

[2] In een non-pluriform medialandschap slaat zelfs Arjen Lubach geen deuk in een pakje [uitzend]-boter.

[3] Wees gerust, er zullen nog veel toekomstige Back To The Future grapjes volgen.

[4] De Europese Unie is zo gek nog niet voor een echte ondernemer. Noord-Europa of Zuid-Europa?

[5] Naar analogie van het weerbericht, ondernemers die de overheid bedelen om geld komen net zo bedrogen uit.

[6] Lelijke zin trouwens. Vast geen geld voor een communicatieprofessional. Twee keer ‘sluiten’. In de herhaling klinkt ‘keihard op slot gooien’ veel dramabetischer. [7]

[7] Graag gedaan, altijd bereid te helpen. Wel even 10.000 euro overmaken aan Warchild. Binnen 24 uur.

[8] De woordvoerder is blijkbaar vervangen. Kei-kapot, vast een Brabo die dat zegt. [9]

[9] Mea Culpa, Mea Maxima Culpa. Is getekend: GJ.

[10] Heel Holland Handelt is vele malen beter dan Inretail. Ben tegen onnodig Engels. In dit geval klinkt een naam als Inretail als een geestesinrichting voor zij die geloven in Marsmensjes. Sommige clubs willen gewoon geen geld verdienen.

[11] Goed voor het geld? Een ervaren manager weet dat sommige teamleden die hun bonus na de zomer nog niet binnen hebben, iedereen laten tekenen, ongeacht het risico.

Meer Buitenlandse BTW: Leiden Hogere Kleine Prijsjes Tot Meer Omzet Voor Alibaba?

Commercieel klagen kost knaken.

De coronawanhoop staat de detailhandel tot boven de hoogste stelling. [3] Waarom anders juichen over een gelijk speelveld nu over bestellingen bij het Chinese Alibaba altijd BTW berekend wordt?

Onderzoekers van de Europese Commissie schatten dat bij twee op de drie bestellingen is gerommeld met de BTW. Ons land loopt zo 150 miljoen aan belastinginkomsten mis. Gelukkig eet Nederland van twee walletjes. We zijn tevens een belastingparadijs voor buitenlandse bedrijven. Globaal gezien neemt Nederland met babyhandjes en schenkt met bulldozerkolenschoppen. Alsof de coronacrisis niets kost.

De zakelijke logica van buitenlandse webwinkels die structureel frauderen is mij niet duidelijk. Immers, ambtenaar Dorknoper wil scoren. Als Petra Piraat uit Piratistan – een notoir lage-lonenland [2] keer op keer verklaart dat die kilo goud eigenlijk niet meer dan een pak kralen is, weet de geharde douanier genoeg. Ieder piratenpakket wordt vanaf nu gecontroleerd en de vaderlandslievende koper verhuist naar Sjacher Sjakie – bijnaam Sinbad, ook uit Piratistan, een land waar de meeste mensen, vreemd genoeg, allitererende voor- en achternamen hebben. Gelukkig voor hem heeft Dorknoper Jacques’ frauduleuze gedrag nog niet ontdekt.

“Je moet goed je best doen om veel geld uit te geven op AliExpress.”
Het wordt nog ondoordachter. “Oneerlijke concurrentie” volgens Martijn Hos van Thuiswinkel.org, de brancheorganisatie van Nederlandse webshops. Niet dat ik meneer hoor over unfaire wedijver sinds bakstenen winkels dicht moeten. Hos zegt dat vooral bij Chinese webwinkels kleine bestellingen worden gedaan – nee Paul [de L.], geen foute grappen aub. “Je moet goed je best doen om veel geld uit te geven op AliExpress.” Amen. [4] Die 21 procent extra brengt geen verlossing als het zo goedkoop is. Voorheen waren buitenlandse bestellingen tot 22 euro vrijgesteld van BTW. Laten we voor de grap iets van 21 euro bestellen in het Koninkrijk van het Midden. Het mag wat kosten tenslotte. Met 21 procent BTW kost die bestelling ineens 25.41. Niet echt een prijsverschil om voor af te haken.

Je kent het wel, een eenzaam avondje corona, de klok slaat negen en je verveelt je. Voor je het weet heb je een kuub rommel op een of andere Aziatische website bij elkaar gescharreld: totale kosten 19.50. Helaas, gratis verzending vanaf 20 euro dus je klikt er nog een kilo diamond painting parels bij (niet vragen). Altijd leuk om op een april rond te strooien en mensen te zien uitglijden. Alles was vroeger beter, vooral een april. [1]

Ook Bol.com mengt zich in het debat. Bol heeft haar voorwaarden afgekeken van Amazon. Iedereen die daar een winkeltje begint, betaalt 30 procent over alle verkopen. Iets wat je niet aan de consument mag vertellen. Hetzelfde produkt op je eigen website verkopen voor een lagere prijs dan bij de blauwe sullen, mag ook niet. Een van de vele redenen waarom Bol belachelijk duur is. Diezelfde handelaren halen hun spullen uit China. Ik heb een aantal voorbeelden gezien en ik schat dat het minimaal twee keer zo duur is om een product via Bol te kopen dan rechtstreeks via Ali Express & Co.

De reden dat detailhandelaren zo heten, is omdat ze op de kleintjes letten, niet het grote geheel. Een paar jaar geleden moesten acht parkeerplaatsen weg bij een zijstraat van de Coolsingel. Natuurlijk schreeuwen de winkeliers moord en brand. Publiciteit hier, publiciteit daar – [al]tijd beter besteed aan het echte gevaar – goedkope winkels als Action en online bestellen.

Belangenvereniging Thuiswinkel.org is net zo naief. Die 22 euro vormen een natuurlijke bestelgrensaftopper. Iedere winkelier weet dat gratis verkoopt. Internetwinkels gaan onderdoor aan kostenloos verzenden en retourneren. Nu het onderscheid tussen wel en geen BTW betalen, vervalt, is de kans groot dat mensen voor meer dan 22 euro gaan bestellen bij Ali, Sinbad, Mo, Elsa en Anna. Voor de prijs, zelfs met BTW, hoeven ze het niet te laten. Weer een psychologische drempel minder om jezelf in te houden.

Trouwens, er is een simpele oplossing om frauderende Verwegistanshops te straffen. Bijna ieder pakketje wordt gescand, waarom dan niet buitenlandse webshops verplichten een code op het etiket te plaatsen met land en verkoper? Fraudeert de buitenlandse concurrent, hup achterhouden en een voor een controleren. Zo opgelost. Blijkbaar heeft de Nederlandse detailhandel het te druk met moord en brand schreeuwen, anders waren ze er zelf wel opgekomen. Kassa! Maar dan omgekeerd.

Komt u maar: hongerige machines wachtend op handelswaar uit verre landen. Kopfoto gemaakt door White.RainForest ∙ 易雨白林, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

[1] Nee Gert-Jan, vroeger was alles beter, behalve de jeugd van tegenwoordig. Dat vergeten de meeste mensen helaas.

[2] Piratistan is zo berucht dat het op geen enkele kaart te vinden is.

[3] Het water staat de winkels tot aan de lippen, snap ik helemaal.

[4] “Je moet goed je best doen om veel geld uit te geven op AliExpress?” Dat was voor Action dicht moest al niet zo en nu nog minder.

Gratis Is Goed – Als Je Arm Wilt Blijven

Op internet is data het nieuwe geld, zo erg zelfs dat de meeste bedrijven vergeten oud geld te verdienen. Dat was voor corona al een slecht idee.

Tegen gratis is niet hetzelfde als voor het recht van artiesten om van hun muziek te kunnen leven. Je zult maar net hét vaccin uitgevonden hebben dat tegen alle toekomstige varianten van het coronavirus beschermt. Het is al raar genoeg dat musici en fotografen meer rechten op hun werk hebben dan programmeurs of architekten.

Als een muzikant zijn nieuwe gitaar kan betalen in ‘likes‘, waar gaat het naartoe met de moderne wereld? Ach, aan de andere kant zijn artiesten vaak wereldvreemd. Onlangs stond er een mooi verhaal in de Financial Times [Engels, €]. Een artiest vertelt over de onvermijdelijke opkomst van de MP3 en hoe dat muziek ‘gratis’ maakte. Gelukkig is er een oplossing. Als iedereen een zeer redelijke 30 tot 50 euro per maand betaalt voor online muziek kan de muzikale auteur van zijn percentage leven. Behalve het feit dat het een boel geld is en de meeste mensen [gezin van vier iemand?] niet zoveel aan muziek uitgeven, wringt de schoen ergens anders. Digitaal is huren tot de toko sluit. Koop je een zilverschijf, is die voor eeuwig van jou en wellicht ooit van je kleinkinderen. Had je nou maar in jaren-80 muziek geinvesteerd, ja toch?

Digitaal is niet alleen dood, maar ook een dode pier. Om de luisterrechten aan je kinderen door te geven moet je zelfs een stichting oprichten. Gelukkig komt vinyl terug. Dat is tenslotte wat elke zelfrespecterende krant jaarlijks schrijft.

Terug in de tijd. Toen GJ beginnend DJ was, kon hij ook niet rondkomen van tien eurogulden per uur. Zelfs niet als hij op vrijdag en zaterdag van tien tot twee plaatjes draaide. Was ook niet de bedoeling maar het liep anders. Aan de andere kant, toen had je ook nog geen social media die je “zogenaamd gratis aandacht” boden in ruil voor je harde, vernieuwende, creatieve werk. Tegelijkertijd vulde ik vakken bij de lokale supermarkt en nooit bood avondploegbaas mij de kans om gratis een pallet vol koffie weg te stouwen in ruil voor persoonlijke reclame als vakkenvuller. Slechtste baas ooit? Nee, natuurlijk niet. Maar ach dat was ook 1986, het decennium waar mensen nog over werk spraken als een manier om inkomen te vergaren en over gelukkige hobbyisten die hun kosten terugverdienden.

Niet eerlijk zegt u? Ooit gekeken hoe aanstaande studenten geneeskunde ingeloot worden? Er zijn veel meer mensen die medicijnen willen studeren dan er ruimte voor is. Moet de rest dan maar gratis gaan werken – en klagen op internet – of moeten ze accepteren dat Nederland maar zoveel artsen nodig heeft? Daarnaast wie gaat er naar een ‘zelfopgeleide’ dokter voor medisch advies?

Oneerlijk blijf je zeggen? En je creativiteit wordt niet op waarde geschat? Ga eens kijken in een ziekenhuis. Ja nu. Zie hoe het er aan toegaat. Hard werken, veel persoonlijk risico – ook voor mensen die iedere dag een huis vol geliefden achterlaten – en met niet meer dan een gemiddeld loon.

“Maar mijn creativiteit dan?” Als je nog steeds gelooft dat corona jouw zing-dans-dwangborrelingen respecteert en je dus niet ziek kunt worden, is het hoog tijd voor een ander soort dokter, een hoofddokter, zeg maar psychiater.

GJ wilde ook filmster worden. Helaas, ik moet het doen met woest-aantrekkelijk. Dat is ook niet alles, maar mij hoor je niet klagen, geen tijd en zo. Het is wat het is.

Vroeger was kunst heilig maar leverde niks op. Tegenwoordig is alles kunst en wat de gek ervoor geeft, zeg maar handel. Het resultaat wordt liefst opgeslagen in zogenaamde freeports [Engels], grote loodsen vol dure, soms spuuglelijke schilderijen, waarover geen importbelasting betaald hoeft te worden tot je ze in je kasteel hangt. Wat dus nooit gebeurt.

Ondanks mijn verhaal in redelijk fatsoenlijk Nederlands over waarom zangeres Taylor Swift een commercieel kreng eersteklas is, wil de wereld maar niet luisteren. Ex-Beatle Paul McCartney hoest geen slijm maar geld op als hij corona krijgt. Toch is het nooit genoeg en is meneer – a la een politicus eersteklas – dodelijk verontwaardigd waarom er geen extra geld zijn kant opkomt als zelf maar iemand op de fiets een van zijn liedjes neuriet. Hoezo, heb je honger dan? Dokken is zijn geriatrische boodschap.

Dat geeft te denken. Nee, niet of de jaren zestig ooit wel echt bestonden, maar waar je het voor doet. Meerdere wetenschappelijke onderzoeken hebben uitgewezen dat rijke mensen die alleen maar meer willen, het als een spel zien. Wie heeft het meeste bemachtigd, de dag voor je de laatste adem uitblaast? Geen idee waarom en zeker als het over muziek gaat, voelt het als vloeken in de kerk, maar toch. Waarom?

Kopfoto gemaakt door Oleg Sergeichik, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

De Wet van Vraag & Aanbod Past op een Postzegel

Waarom verkopen we Sandd niet aan de Belgische Post? Laat onze Zuiderburen het maar lekker uitvechten met Post.NL

Biefstuk is duur en wordt weinig gekocht. Laten we biefstuk duurder maken dan verdienen we meer. Wanneer heeft dat ooit gewerkt? Een postzegel is nou niet exact een biefstuk maar dat is wel de logica van Post NL en de overheid. Postzegels smaken overigens een stuk minder sinds ze zelfklevend zijn.

De vaderlandse brievenbezorgersbeweging mag de prijs verder verhogen omdat er steeds minder post verstuurd wordt. Gek hé? Kost een een-zegel nu nog 87 cent, dat kan volgend jaar oplopen tot 1.01 euro als Post.NL de prijs met de maximale 16.4 procent verhoogt. Geen dubbeltje voor je gedachten, leg dat maar opzij. Heb je over een paar decennia genoeg om een postzegel voor die Valentijnskaart te kopen. Echte liefde roest niet, ja toch? De echteste (sorry) liefde is – staatsgesanctioneerd – inpikken van andersman geld als hij geen keuze heeft.

Moet trouwens nog steeds mijn collegegeld terugvragen van het jaar waarin de OV-kaart werd ingevoerd. Gratis was het ding niet, er werd een stukje van je beurs afgehaald, verplicht wel. Natuurlijk explodeerde het aantal treinreizigers dramatisch. De hoogleraar die een grafiek op het bord tekende om te laten zien dat bij prijsdaling de vraag stijgt, met als voorbeeld de OV-kaart, werd de rest van het jaar niet meer serieus genomen. Tentamen viel overigens tegen.

Wat denk je dat er gebeurt als een postzegel een euro kost? Gaat Post.NL lobbyen dat ie nog duurder moet, tegenvallende marktomstandigheden enzo. Op de allerlaatste brief ooit zal een postzegel van een ziljoen prijken. En meestal moeten er twee op een brief, da’s lastig als er maar een gedrukt wordt. Geef het uitsterven van fysieke post tien jaar, max.

Momenteel is 94 procent van alle post zakelijk. Dat gaat rap richting 100 procent met zulke prijsverhogingen. Betekent niet dat er meer verdiend wordt, steeds meer klanten haken af.

Het management van Post.NL ziet de bui al hangen en begint haar eerste vrije-markt-bedelronde voor sponsoring cq belastinggeld een maand of wat geleden. “De belastingbetaler moet mogelijk gaan meebetalen aan de instandhouding van de postbezorging in Nederland.” Zou dat ook betekenen dat het management dan onder de Balkenende-norm valt? Vinden ze vast niet leuk. Prijsverhogingen zonder nadenken over hoe verder wel.

Echt een slimme zet is het niet. Je dwingt burgers bedrijven te sponsoren omdat ze ons drukwerk willen opstudwringen. Zo wordt Nederland nooit ICT koploper. Daarnaast erger ik me gruwelijk aan de reclame van het staatsgokbedrijf gericht “aan de bewoner van…” Moet je eens proberen als eerzame bierbrouwer. Nee gokgruwels, ik wil jullie dode fijngefileerde bomen niet stukje bij stukje in de brievenbus. Ik wil ook niet bijdragen in jullie verzendkosten om anderen hetzelfde aan te doen. Die sticker met twee keer nee op de brievenbus betekent geen ja. Eerste nee is voor geen voornaam. Tweede nee voor geen achternaam. Adres onbekend. Daarom weet je mijn naam niet. Het is geen wiskunde waarbij min maal min plus is. Eerzame onbekenden lastig vallen in eigen huis met gokmeuk, hoe durf je! Betaal daar lekker zelf het volle pond voor.

Gelukkig is er is zoiets als het algemeen belang. Op de een of andere manier valt dat meestal in het voordeel van de ouwetjes uit. Vanwege ons algemene belang moet er vijf dagen per week post bezorgd worden, de universele postbezorging. Waarom? En wat is dat algemeen belang eigenlijk? Kun je het meten? Nee, natuurlijk niet dan moeten politici verantwoording afleggen over basale keuzes zoals de afweging van nationale prioriteiten versus kostbare rasstokpaardjes.

Als je de hele tijd achter de geraniums zit is het ongetwijfeld een feest om iedere dag naar de brievenbus te lopen en te zien of er nog post is. Maar moet de rest van Nederland jou daarvoor sponsoren? Je had ook kunnen leren met een computer om te gaan.

De postzegel wordt duurder en duurder omdat er minder post bezorgd wordt. In plaats van minder vaak per week post te bezorgen, wet van vraag en aanbod, wordt de postzegel duurder. De postzegel wordt duurder en duurder omdat er minder post bezorgd wordt….

Lees verder in deel 2: Deze Postzegel Vernietigt Zichzelf Over Vijf Seconden.

Psst, als je denkt dat zoiets alleen bij de post gebeurt, heb je het mis. Er wordt steeds minder televisie gekeken dus de reclameinkomsten van de publieke omroepen dalen. Geld erbij roepen ze. Algemeen belang enzo. Dan wil ik op zijn minst mijn Netflix abonnement van de belasting kunnen aftrekken.

Kopfoto gemaakt door Web Hosting, gevonden op Unsplash.

In Holland Staat een Huis te Weinig (x 300.000)

Lokale politiek in de Hofstad: Minimaal inkomen voor huuruitbuiting middenklasse is nu 57.000 euro.

Ze hebben in Den Haag weer een bizar plan bedacht. Voor de verandering is het dit keer de gemeentelijke overheid, met instemming van de VVD. Dat is de partij die, sinds ze krap bij kas zit, haar kamerleden 1.000 euro wil rekenen om namens de volkspartij voor vrijheid en democratie in de Kamer te zitten. Het is dat het zo’n puinhoop is bij de SP, anders had het gepeupel, u en ik dus, allang bulderend gelach horen opstijgen uit het Brabantse plaatsje Oss.

Iedereen wil meer geld voor de brandweer als de halve stad is afgebrand. Het is de taak van politici om ervoor te zorgen dat er geen brand ontstaat. In Den Haag sputtert VVD’er Revis dat het hem “als liberaal” zwaar valt, maar dat het een tijdelijke maatregel is tot het woningtekort is opgelost. Weer iemand die ik een woordenboek cadeau moet doen. Mag hij inruilen voor een basisboek over economie als hij het woord “liberaal” kan spellen.

De enige oplossing is meer woningen. Maar dat kost niet alleen tijd, het roept ook veel weerstand op. Natuurlijk denkt u meteen aan de zeldzame gevleugde marmeren vliegende huismarmot die zijn habitat verliest, maar ik ben iets praktischer. Hoe meer woningen er gebouwd worden, hoe minder jouw huis waard is. En we weten allemaal dat als er een ding is waarin Generatie Graai uitblinkt, het wel hun geboortevoorrecht omzetten in keiharde pegels is. “Kinderen, kleinkinderen, allemaal leuk en aardig zolang mijn huis maar minimaal vijf procent per jaar in waarde stijgt.” Oftewel nul nieuwe huizen. Hoeveel woningen denkt u dat er de komende 20 jaar – tot het probleem opgelost is – gebouwd worden?

Het is een klassiek geval van mensen met rechten, dus meestal oud en voor geen goud te porren voor een verhuizing. Doet een beetje denken aan de nieuwe Hema CAO waar jarenlang zitvlees beloond wordt en de jonge, hardwerkende collega het met een appel en een ei moet doen.

De Haagse VVD-wethouder Revis probeert zich nog een beetje liberaal voor te doen. ‘”Anders dan wat Amsterdam en Utrecht nastreven, stellen we niet de maximale huurprijs vast. We bepalen alleen wie toegang heeft tot de huizen.” Met andere woorden: Als de gemeentelijke puntentelling beslist dat een huis tot het middensegment behoort, mag het alleen verhuurd worden aan mensen met een inkomen tot 57.000 euro. Welke prijs een huisbaas in de praktijk vraagt, is aan hem.’

Samengevat: de volgende huurder mag niet meer dan 57.000 euro per jaar verdienen, maar de verhuurder (hem is mij een beetje te #ikook) kan een huur van bijvoorbeeld 60.000 euro per jaar eisen. Wedden dat de verhuurder alleen kandidaten accepteert die tussen de 56.999 en 57.000 euro per jaar verdienen en vervolgens toch de huur omhoog jaagt. Daar sta je dan met je 1,0 politie en 0.6 verpleegkundige salaris. Vergeef me mijn tweede #ikook vergissing. Nog meer symboolwetgeving die het echte leven alleen maar zwaarder maakt. En politici zich maar afvragen wat er met het draagvlak voor de democratie aan de hand is. Geen wanhopiger gek dan een falende overheid op de huizenmarkt. Daarom misschien?

Kopfoto gemaakt door Ján Jakub Naništa, gevonden op Unsplash.

Valse Noot: Hogere Toonkunstenaars Eisen Betaald Voorrecht

Hartstikke pech als je geen droge boterham met de hogere kunsten kunt verdienen. Dat geeft je niet het recht om kwaad te worden op amateurs die gratis optreden.

Als er een klager over de dam is… Ervaren krantenlezers weten wat er komt na de verhalen over klassieke musici die voor niks optreden. Klaaghoofdcommentatoren weten niet hoe rap ze ja moeten knikken. Het gaat zelfs zo snel dat ik niet eens weet of er al een eerste hoofdredactioneel commentaar is gepubliceerd.

Weet je wat pas oneerlijk is? Dat ik geen Indiana Jones kon worden. Blijkt dat het geen echt beroep is. Ergens op de middelbare school hinkte ik op drie gedachten, archeologie studeren en waarschijnlijk geen werk, het korps commandotroepen maar gegarandeerd geen kans op toelating of economie. Toevallig vind ik het gaaf om te begrijpen hoe bedrijven werken.

Het was overigens hard nodig dat ik economie ging studeren. Op de pientere leeftijd van acht jaar begreep ik de wereld niet. Een beetje onnozel achteraf, maar ik geloofde dat alleen bedrijven die het slecht deden, reclame maakten. Tegenwoordig snap ik het een stuk beter en zeg niets over de semi-simultane prijsverhoging van KPN en ZiggoVodafone.

Geen idee hoe, er was toen nog geen internet, maar op de middelbare school realiseerde ik me dat met al dat graven in de grond geen guldens of dubloenen te verdienen zijn. Sorry Indiana Jones, misschien had ik toch moeten kiezen voor Back to the Future.

Als je mijn meters Billy boekenkasten ziet, begrijp je dat het geen eenvoudige keuze was. Dat werd nog erger toen ik mij als verse feut op de Erasmus Universiteit door professor Chiang’s “Fundamental Methods of Mathematical Economics” moest worstelen. Ben er nog steeds een beetje verbaasd over. Soms wordt ik ’s nachts wakker en vraag me af wat ik met die kennis moet. Erfenis van Jan Tinbergen toevallig, lieve alma mater?

Het is een triest verhaal, ik geef het toe. Geen archeologie, Indiana Jones bestaat niet en dan ook nog allemaal boeken die je later nooit meer nodig hebt. Je moet wat doen voor een baan tegenwoordig.

Mij hoor je niet klagen, als student kluste ik bij als DJ. Meestal voor weinig, soms voor veel maar ook graag gratis. Liefde voor muziek zeg maar. Ondertussen worstelde ik mij wel door suffe wiskundeboeken. Geloof me, ze waren keihard oersaai. Ook wist ik dat ik nooit Indiana Jones zou worden. Toen ik groot was, kreeg ik toch een leuke baan en van het geld dat ik overhoud aan het einde van de maand, reis ik de wereld rond. Hoeveel mensen hebben Persepolis met eigen ogen aanschouwd, denk je? Geen Indiana Jones, wel gelukkig.

Het feit dat je iets leuk vindt, bijvoorbeeld dwarsgefileerde blaasxylofoon spelen, betekent niet dat jouw opleiding je ook recht geeft op een goedbetaalde baan voor het leven.

En laten we eerlijk zijn, als ik eindelijk begrijp dat ook succesvolle bedrijven reclame maken, wordt het hoog tijd dat jij je realiseert dat je leeft in een muzikale wereld van meer aanbod dan vraag. Het is een klassieker, maar dat vraagt offers. Of omscholing. Limburg, mijnen. Meer zeg ik niet.

Je kunt natuurlijk ook altijd “back to the eighties” DJ worden. Er is een plekje vrij, want ik weiger het al jaren, gratis of betaald.

Wordt zeker vervolgd…

Overigens professor Chang schreef nog een tweede deel. Als keuzevak gedaan en tijdens les een vertelde onze docent enthousiast dat we aan het einde het traject van een raket naar de maan konden berekenen. Nou, Jeff Bezos heeft nog steeds niet gebeld. Elon Musk trouwens ook niet. Daar zit je dan met je goeie gedrag.

Kopfoto gemaakt door Manuel Nägeli, gevonden op Unsplash / Ivo Rainha, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen bewerkt en gecombineerd.

Zorg en Marktwerking

Zorgkosten rijzen uit de pan. Het is in ieders belang dat Nederland ze onder controle krijgt. Soms gaat er een zorgondernemer failliet. Vervelend, vooral voor patienten en medewerkers, maar laten we ook zorgen dat de lessen tot versteviging van ons zorgstelsel leiden.

Voordat je kunt deelnemen aan enige discussie, moet je vooraf je positie bepalen. Gezondheidszorg is een algemeen goed, zoals bijvoorbeeld defensie. In 95 procent van de gevallen moet een patient zonder meerkosten geholpen kunnen worden.

Waar veel mensen niet aan willen, is dat er een grens is aan wat wij als maatschappij kunnen en willen bekostigen. Een medicijn voor een miljoen per jaar, graag? Maar wat als dat pilletje een miljard kost? En heb je ooit gedacht over hoe dat geld anders besteed kan worden? Meer geld naar onderwijs of extra blauw op straat? De zak geld die naar de belasting gaat, we verdienen met z’n allen die pecunia, is niet eindeloos. Geld lenen omdat mensen er nou eenmaal recht op hebben, lijkt leuk totdat je nadenkt over de last die het voor toekomstige generaties betekent. Je wilt tenslotte ook niet dat jouw kinderen de hypotheek op jouw huis moeten afbetalen terwijl je allang onder de groene zoden ligt.

Zorg is letterlijk een kwestie van leven en dood – als in onomkeerbaar. Zelfs als dat niet het geval is, wil niemand voortstrompelen tot het bittere einde in eeuwige pijn. Die solidariteit en medemenselijkheid maakt dat de meeste mensen begrijpen dat er keuzes gemaakt moeten worden.

Een jaar of wat geleden werkte ik in de zorg aan de invoering van gemiddelde prijzen per ziekte (DBC). Jan en alleman was zoals gewoonlijk tegen. Vraag het ze zonder dat ze weten waar het over gaat: “voor of tegen?” We zijn altijd tegen veranderingen. De analoge pers, zich langzaam realiserend dat ze verdronk in de zee van enen en nullen, hielp ook al niet. Ophitserige klikstukjes over zielepoten die 1.000 euro moesten betalen voor een bezoekje aan de Eerste Hulp. Kan me niet herinneren dat er kranten waren die fulmineerden over patienten die het ziekenhuis uitliepen [sic] terwijl de rekening die aan hun verzekering werd gestuurd, te laag was.

Voor mij is solidariteit – onder de paraplu van gezond verstand en grenzen – een van de belangrijkste kenmerken van de Nederlandse gezondheidszorg. Geloof me, 99 procent van ons Lage Landje is niet rijk genoeg om een intensieve medische behandeling te betalen en vroeger of later komt die dag voor ons allen.

Met de invoering van de DBC’s kwamen ook de zorgondernemers. Vanzelfsprekend verdienen zorginstellingen een schop onder hun kont, je geeft immers andermans centen uit en als het gemakkelijk geld regent, wordt je lui. De belangrijkste kritiek op gemiddelde zorgprijzen is dat ze niet kloppen, dat klopt! Het is echter onmogelijk om voor iedere behandeling de echte prijs te berekenen. De gevleugelde uitspraak “verschillende kosten voor verschillende doeleinden” is zo waar. Hoe verdeel je de kosten van mensen die de website onderhouden? Per patient? Dat kan. Sommige patienten zijn echter veel duurder dan anderen, wat nu? Afschaffen dan maar?

Zorgondernemers worden gedreven door een varieteit aan motieven. Sommigen onderwerpen zich aan Plutus, de Romeinse god van de rijkdom. Anderen, meer puur op de graat – en meestal gedreven dokters – willen het beste voor hun patient, kostte wat het kost. Soms is beroepsdeformatie het grootste compliment wat je iemand kunt maken.

Uiteindelijk zorgen al die verschillende krachten ervoor dat ons zorgstelsel langzaam uit elkaar getrokken wordt. Een kliniek voor dermatologie heeft minder kosten dan je eigen privé praktijk voor moeilijke chirurgie. Een ziekenhuis zonder mensen die voor alle overige zaken, zoals receptie, zorgen, is niet werkbaar. Het werk is belangrijk en hun salaris moet ergens van betaald worden. Maar hoe minder hoe beter en daarom zie je vooral privéklinieken voor huidziekten, maar niet voor hartchirurgie. De overheid bepaalt de prijzen en afhankelijk van je medische voorkennis is het soms, zelfs met de beste financiele genieen, onmogelijk om een specialistisch kostendekkend medisch centrum draaiend te houden. Dat is niet de schuld van de artsen, netzomin als het de schuld is van doktoren die winst maken op hun prive praktijk. Zoals altijd: de politiek beslist.

Experimenteren is noodzakelijk. Niemand wil dat er zoveel geld aan het laatste levensjaar van hun ouders wordt besteed, dat de wijzer naar de andere kant doorslaat en hun [klein]kinderen geen toekomst meer hebben. Toch maken veel mensen zich zorgen over die verdeling. Het zorgstelsel in haar huidige vorm heeft niet alleen financiele voordelen, maar ook nieuwe, universeel inzichtbare toepassingen gebracht. Nu is het aan de politiek om daaruit lessen te trekken en vervolgstappen te nemen.

Artsen worden iedere dag gedwongen moeilijke keuzes te maken. Sommige artsen zoals oncologen (medici gespecialiseerd in het gevecht tegen kanker) hebben niet eens de luxe om hun patienten alternatieven voor te leggen. Ondertussen zitten zij, die luidkeels hebben geroepen de verantwoordelijkheid te nemen voor een “beter” [sorry, kon het niet laten] Nederland, dagelijks met hun gevoelige billetjes op het pluche. Tijd voor actie dames en heren parlementsleden! Lees en leer. En nee dat is geen keuze tussen trouw aan het coalitieaccoord of de partijdiscipline versus het belang van alle Nederlanders. Het gaat om het verschil tussen diegenen die terecht in de Kamer zitten en zij die hebben gekozen daar in te verdwalen.

Kopfoto gemaakt door rawpixel, gevonden op Unsplash