Een Coronaterrasje Pakken

Leuker kunnen we het niet maken zucht de horeca terwijl het Maaswater tot voorbij de lippen rijst. het stadhuis mompelt ondertussen “dat willen we helemaal niet.”

Rotterdam is al een tijd bezig om de Maasstad stapje voor stapje te slopen. Ook uitgaanscentrum Stadhuisplein moet eraan geloven. Makkelijkste manier om overal nee tegen te zeggen is gewoon dure huizen bovenop de cafés bouwen. Dat bijt zich natuurlijk want je betaalt alleen extra voor een toplocatie die bruist. Liefst bij de buren en niet bij jou. Iets met gras en groenere heuvels in de verte.

Gelukkig helpt Corona onze geliefde leiders een handje. Je zou bijna denken dat Covid-19 in een geheim gemeentelaboratorium is ontwikkeld om Rotterdam minder leuk te maken. Woensdag een hapje gegeten op het Stadhuisplein. Je weet niet wat je meemaakt.

Terrasbezoekers moeten eerst een gezondheidcheck doen voor ze naar binnenmogen. Dat gaat middels een QR code, zo’n zwartwit vierkant met kleine blokjes. Helaas pakt mijn telefoon ‘m niet. Een behulpzame tiener met wie ik schouder aan schouder sta voor de Coronapaalapp pakt ongevraagd m’n telefoon en probeert het nog een keer. Lukt niet. Terwijl hij naar binnenloopt, zegt de jongen: “gewoon op alle vragen nee antwoorden, anders mag je er niet in.” Zijn generatie heeft meer verstand van mobiele telefoons – vooral de ingebouwde calculator – dus luister ik.

Toch lust mijn telefoon lust de QR code niet. De serveerster zegt, wrijf even je handen met gel in en kom lekker op het terras. Zo’n veilig gevoel. De bediening vind het vooral vermoeiend maar doen hun best. Afstand houden doet niemand. Terwijl ik mijn Rotterdamburger verorber, lopen er constant mensen het terras op.

“Heb je de app ingevuld?
“Ja.”
“Waar willen jullie zitten?”

Kijken naar de uitkomst is zinloos. Wie antwoordt nou ja op de vraag “heeft u Corona?” als je het terras op wil? Symboolpolitiek van het zuiverste water. Gelukkig heeft de gemeente de boel stevig onder controle. Op de terugweg valt op dat iemand de lege Lijnbaan beplakt heeft met groen-witte tape, precies de kleuren van mijn Maasstad. Ik schiet in de lach en denk aan Albert Heijn. De blauwe smurfensupermarkt heeft net zoiets gedaan. De plastic schermen bij de kassa hebben allemaal een blauw randje. Waar het management zich druk over maakt. Bij Albert Heijn gaat het ten koste van de winst. Daar hoeft Rotterdam zich niet druk om te maken, toch het geld van de burgers.

Waarom kruisen die lijnen elkaar? Advocaatijsje teveel op plakker?

Na de lunch willen we nog een ijsje kopen bij Jamin, maar dat wordt echt te ingewikkeld. Gelukkig hebben ze op het terras nog een paar lekkere biertjes.

Wat een keuze: wanhoop of Corona.