Albert Heijn Heeft Geen Boze Boeren Nodig Voor Lege Schappen

Wat hebben supermarkten Jumbo en Albert Heijn gemeen behalve dat ze alletwee hier op het pleintje zitten? Geel en Blauw zijn dol op domme plannetjes zoals personeel pesten en (boeren)intimidatie. En ondertussen maar klagen over de omzet.

Een lokale Jumbo ondernemer wil personeel zelf boodschappen laten betalen van de vierde wachtende in rij. Als ze betrapt worden, huilt het echtpaar dikke tranen. Niet omdat ze “worden afgemaakt” en zich net Marco van Basten voelen, maar omdat ze gesnapt zijn bij het intimideren van hun “team”. Regel een, het altijd de schuld van het personeel, niet de chef. Toch vermoed ik dat met beter management de rijen aan de kassa korter worden.

“Heeft u ook eenheidsworst?”

Ook Albert Heijn is niet echt dol op haar personeel. De Zaanse supermarkt loopt een blauwtje als ze haar “mensen met misschien wel de belangrijkste baan van Nederland” in ondergoed door de (eenheids)worstmachine wil halen. Medewerkers moeten als proef een foto van zichzelf in ondergoed opsturen zodat ze een lekker strak nieuw werkuniform aangemeten kunnen krijgen.

Hoeveel alarmbellen kun je tegelijk laten afgaan? Je zult maar een medische conditie hebben die je niet aan je baas wil en hoeft mee te delen. Wat gebeurt er als de computer waarop de foto’s staan, gehackt worden om nog maar niet te denken aan die supermarktmanager die vervolgens vooral jonge meisjes in dienst neemt die er “zo goed uitzien in dat strakke (lees sexy = commercieel) uniform. En dan heb ik het nog niet eens over die jongen van 15 die zich door zijn moeder in zijn onderbroek moet laten fotograferen voor een baantje van 4.68 euro per uur, exclusief vakantiegeld.

Briljant. Een display plaatsen voor de gesneden vleeswaren. Kunnen die vervelende klanten in ieder geval niet de hele koeling leeggraaien want dat ziet er niet uit.

Dan “ontdekt” het hoofdkantoor in Zaandam dat het een lokale actie is die niet mag. Wedden dat het management ter plaatse direct haar zelfverzonnen scansoftware retour stuurt aan de landelijke Albert Heijn kleermaker in Zaandam? Als goedmakertje wordt het filaal de eerste die de spaarzegels voor de nieuwe Pinokkio-actie mag uitreiken.

Begin dit jaar treedt een nieuwe directeur aan bij Albert Heijn. Marit van Egmond zet vanaf dag een in op omzetverhoging. Dat zegt op zich niet zoveel, je kunt beter kijken naar marktaandeel. In goede economische tijden groeit de omzet toch als kool.

Op zo’n manier is het niet gek dat Albert Heijn nooit de beste in groente en fruit wordt.

Toch blijkt het allemaal nog niet zo makkelijk. Volgens Distrifood staat het marktaandeel nog steeds onder druk. Dat is bijzonder omdat AH bijna de helft groter is dan haar naaste concurrent Jumbo en dat voordeel in keiharde winst moet kunnen omzetten, maar nee dus.

Een en een is twee. Eergisteren schreef Distrifood hoe supermarktketen Emté direct na overname door Coop en Jumbo een brutomarge draait die ‘procentpunten’ lager lag dan voorheen. De kopers beschuldigen Emte van fraude en gaan naar de rechter. Voormalig eigenaar Sligro slaat terug door te zeggen dat het de kopers te doen is om de inkoopvoorwaarden van Sligro, gevoelige bedrijfsinformatie.

Gert-Jan schrikt zo van het gebrek aan vitaminen dat de foto onscherp is.

Wie het weet mag het zeggen, totdat ik een commentaar bij het artikel lees van een gepensioneerde marketeer die het opvalt dat zijn tot Jumbo of AH omgebouwde Emte minder klanten trekt. Een tweede reactie trekt dezelfde conclusie. [1]

Terug naar de intimidatie. Albert Heijn en vrienden, vertegenwoordigd in het Centraal Bureau Levensmiddelen, klinkt lekker neutraal, zijn geschrokken van de aankondiging dat boeren volgende week supermarkten of distributiecentra gaan blokkeren. Een duur advocatenkantoor aan de Amsterdamse Apollolaan verstuurt een blafbrief aan actiegroep Farmers Defence Force (FDF). “Waag het niet!” “Duidelijkheid, vandaag voor tien uur (want wij hebben machtige advocaten en jullie niet).”

Voor de bonus hoef je ook niet echt naar Albert Heijn.

Die hondse behandeling levert de boeren gelukkig wat punten op. Punten die ze hard nodig hebben na het kiezen van de naam Farmers Defence Force. Nederlandse boeren met een Engeltalige clubnaam, boeren zijn duidelijk niet goed in het marketinggevecht. Anders hadden ze wel teruggeslagen met de vraag: “wat hebben jullie met Zwarte Piet gedaan?” Om vervolgens uit te leggen dat boeren niet voor of tegen Zwarte Piet of roetveegpiet zijn maar tegen laffe supermarkten die ons erfgoed om zeep helpen door Piet stiekum via de achterdeur af te voeren.

Albert Heijn heeft overigens de boeren niet nodig voor lege schappen. Na het lezen van het artikel in Distrifood ga ik avondeten kopen bij mijn lokale Albert Heijn (#1054). Het is dinsdag 10 december, vijf uur ’s middags en de schappen zijn zoals gewoonlijk halfleeg. Standaard. Ik heb een paar foto’s gemaakt op plekken waar niet teveel mensen staan. Die rechtzaak tegen de boerendreiging is er alleen maar zodat het management beleggers kan vertellen dat ze hun handen in onschuld wassen, euh zo onschuldig zijn als een pasgeboren lammetje. Oeps, haal ik pasen en kerstmis toch bijna door elkaar.

De eeuwige klassieker die je ook bij andere supermarkten aantreft. Maar Albert Heijn maakt het wel erg bont. Met een beetje Feng Shui bij het indelen van de winkel ziet het er een stuk minder armoedig uit.

Persoonlijk hoop ik dat de blokkades van de boeren zo effectief zijn dat alle supermarkten op kerstavond om vier uur leeg zijn en dat blijven tot derde kerstdag. Kunnen ze net zo goed sluiten. Wat een kerstgedachte.

Kopfoto: Tien december 2019, het is dinsdagmiddag vijf uur en mijn lokale Albert Heijn grossiert in lege schappen.

 

Voetnoot

  1. De desbetreffende commentaren bij het artikel zijn inmiddels verdwenen. Mogelijke redenen zijn dat de commentatoren ze zelf weggehaald hebben, er een software probleem is of dat de opmerkingen door Distrifood verwijderd zijn. Hetzelfde is mij een keer bij Distrifood overkomen toen ik een commentaar achterliet waarin ik vroeg hoe een franchiser gedwongen kan worden om over te gaan naar een andere formule die de franchiser zelf niet wil. Twee dagen later was het weg.

Dumbo en Hema: Olifant Werkt Samen met Kat in Zak

albert Heijn besluit niet te hamsteren.

Jumbo en Hema kondigen hun samenwerking groots aan. De olifanten pompen maar liefst 100 miljoen in het platzakke Hema. LaPlace, maar dan erger.

Albert Heijn is de supermarkt die het niet helemaal begrijpt. Neem de manager die keer op keer gezellig staat te roken in de ingang als moeder met kroost het avondeten komt inslaan. En dan heb ik het nog niet eens over de schappen die minimaal 2,20 meter hoog zijn.

Jumbo is de supermarkt die het helemaal niet begrijpt. Best leuk dat LaPlace restaurant uit de failliete boedel van V&D kopen, maar als je daardoor vervolgens je gewone croissantjes vierkant afbakt – anders zien de kassamedewerkers het verschil niet met de twee keer zo dure premium LaPlace deegdingen – begrijp je niet hoe het werkt. Met Max Verstappen en racende bolides red je het ook niet. Zelfs mijn broer, racefanaat eersteklas, haalt zijn schouders voor op gratis racekaartjes.

Gelukkig heeft de familie Van Eerd een nieuw plan. Een beetje Jumbo, een beetje LaPlace en een beetje Hema. Zo nieuwsgierig hoe Heel Holland Bakt Tompoucen zal aflopen. Wint het Hollandse Eenheidsprijzen Magazijn of gaan de rakkers van LaPlace er met de winst vandoor? Indien onbeslist worden er croissantjes gebakken. Ik kan je nu al voorspellen, dat loopt niet mals af voor Jumbo.

Een premium merk is een product waar je meer voor hetzelfde betaalt omdat de naam je status of een gelukzalig gevoel geeft. Denk aan een t-shirt met een dinosaurus, onderwater-hockier of mislukte schuine streep. In Nederland is Hema een winkel die voor lage prijzen staat. Gelukkig is er niks Hollandser dan expansie in den vreemde en inmiddels waant Hema zich premium in het buitenland. Zelfs in Abu Dhabi staan ze in de rij voor de nieuwe “Hamya” [lokale uitspraak]. Laat ik nou net denken dat een hamya een mislukt badhuis is. De rookworst wordt overigens thuisgelaten.

Op datzelfde thuisfront geeft Hema inmiddels beetje bij beetje de pijp aan Maarten. Alle winkeliers die de onderkant van de markt met lage prijzen bedienen leggen het af tegen Action. In de denkbeeldige Whatsapp groep “Moeders van Nederland” wordt driftig heen en weer geseind welke geinige kadootjes van een euro ze voor het volgende kinderfeestje hebben gescoord. Een luisterend oor is niet hetzelfde als succes, ooit zal Hema dat begrijpen. Tot die tijd rusten ze een paar tafels met prullaria van twee, drie of vier euro uit. Gek hé dat er niemand op afkomt.

Wedden dat superinvesteerder Marcel Boekhoorn op het hoofdkantoor van Hema verzucht “wie houdt er nog van ons?” Daarvoor moet je naar de beunhazen uit Brabant. Jumbo is een familiebedrijf dat al lang bestaat maar nog steeds niet de slimste is. Dan doel ik niet op de aankoop van LaPlace maar op dat zinnetje van de officiele website. ” Het familiebedrijf uit Veghel is ontstaan uit een groothandel in koloniale waren,” Herinnert u zich historicus Jan Peter Balkenende, de man die acht jaar lang premier van Nederland was? Tien jaar na zijn beroemde uitspraak over de VOC-mentaliteit, heeft de ware koopmansgeest hem nog steeds niet bevlogen. Hij staat er nog steeds achter. Ach, JP doet ook iets met het milieu. De keiharde les: vertrouw nooit iemand met een dubbele voornaam. [Deze onbetaalbare waarschuwing wordt u kosteloos aangeboden door gert-jan.org, graag gedaan.]

 kleurrijke historie Jumbo bestaat al meer dan 95 jaar. Het familiebedrijf uit Veghel is ontstaan uit een groothandel in koloniale waren, in 1921

En wat vindt Jumbo van Zwarte Piet? Kleurrijk? Geschiedenis? Te koop? Wie zal het zeggen. (Afbeelding: website Jumbo)

Met de familie Van Eerd is iets soortgelijks aan de hand. In plaats van zelf te vernieuwen is het kopen en kopieren. Het winkelcentrum hier om de hoek wordt vernieuwd. De Jumbo supermarkt is al uitgebreid. Wat Albert Heijn kan, kunnen wij ook, denken ze in Veghel. Van acht naar drie kassa’s plus anderhalve zelfscan balie. Dat halfje komt omdat het tevens de service balie is. Terwijl bij AH mensen en masse de zelfscanner gebruiken, durft niemand bij Jumbo het ding aan te raken. Om de hoek zit een Smurfensupermarkt de helft zo groot met acht zelfscan stations. Plus vier kassa’s. Voor beiden moet je in de rij staan. Niet bij Jumbo, daar staat iedereen in een relatief mager lijntje om af te rekenen. Heeft niks te maken met “vier in de rij, kassa erbij.” Alle Jumbo supermarkten hebben bordjes met “deze kassa is alvast kapot en telt niet mee voor wie van de vier. [En anders zetten we de slager achter de kassa.]” Winkelen wordt alsmaar lastiger. Je durft je kinderen niet mee te nemen naar Albert Heijn vanwege de kankerverwekkende dampen maar ook niet naar de Jumbo aan de overkant van het winkelcentrum waar ze leren dat oneerlijke omzet ook omzet is. Of is dat die Hollandse koopmansgeest? Overigens heeft de lokale Jumbo haar ongelijk al half bekend. Inmiddels hebben ze vier kassa’s (plus anderhalf scanstation).

Een van de mooiste definities van het ondernemersschap is beperkte, beheersbare risico’s nemen. Met het vloeroppervlak van de gemiddelde Jumbo zit het wel snor. Desondanks stelt het assortiment teleur. Gelukkig is daar een oplossing voor. Binnenkort ronken naast de niet-vierkante LaPlace croissants, keurig gekromde Hema rookworsten. De kranten zijn lyrisch met groteske woorden als klap voor Albert Heijn. Dat valt nog te bezien.

Ondanks mijn kritiek op Jumbo is de supermarkt winstgevend. Dat kun je van Hema niet zeggen. Gelukkig zijn er genoeg HBO opleidingen die zichzelf gepromoveerd hebben tot eche universiteit want Kitty Koelemeijer, hoogleraar marketing van Business Universiteit Nijenrode vertelt de Telegraaf dat het een slimme deal is.

Als controller zou ik graag in de cijfers van Jumbo neuzen, maar helaas. Tot die tijd poneer ik de stelling dat het kopen van de naam LaPlace een kat in de zak voor de gele supermarkt is. De afgelopen jaren zijn de ondernemers uit het Brabantse [auw] Veghel constant ingehaald door zowel dure als goedkope concurrentie. Albert Heijn heeft de maaltijdsalades populair gemaakt, net als de magnetronhap. Tegenwoordig staan er rond ontbijt, lunch en zo-in-de-auto-bijna-thuistijd rijen voor de verse broodjes en croissants van Lidl. In 1993 is dinosaurussenfilm “Jurassic Park” een wereld hit en een kwart eeuw later vechten kleine kinderen om plaatjes van prehistorische dieren onder het blauwe Smurfendak. Ondertussen denkt Jumbo meer omzet te kunnen genereren met minder kassa’s. Freudiaans avant la lettre.

Hema’s op toplocaties kosten een bak geld aan huur – en veranderen in Jumbo’s. Succes daarmee. Normaal gesproken zijn de marges in de detailhandel flinterdun. En dat is voor je denkt aan wegblijvende klanten die vijf euro per uur (of een gedeelte daarvan) parkeergeld weigeren te betalen voor een halfje bruin. Overigens ook uitverkocht aan het einde van de middag.

Het echte verhaal is dat het ondernemersbloed lang geleden uitgestorven is bij Jumbo. Ondertussen is Hema wanhopig op jacht naar geld. Als de winkelketens nog op zoek zijn naar rare combinaties, hebben jullie ooit gedacht aan een broodje glutenvrije-biohagelslag – rauwe [beter tentakelen] inktvis? Oer-Hollands en met LaPlace roomboter natuurlijk. Hup dat is weer twee euro extra, als iemand het koopt. Misschien toch beter om in Rotterdam te gaan studeren dan aan de Nijenrode Business University.

“Volgens Koelemeijer bedient deze overeenkomst de klant, die van gemak houdt en straks niet meer apart naar de Hema hoeft als hij direct een pollepel, een schrijfblokje of een pan nodig heeft.”

Waarschijnlijk volgt mevrouw Koelemeijer een eenzijdig en exclusief ijzerhoudend dieet. Zeg eens eerlijk, hoeveel mensen kopen ieder jaar een nieuwe pollepel om af te likken. Of een pan? Wedden dat bij een vervangingscyclus onder de twaalf maanden, mensen meestal naar Action gaan?

Een jaar geleden pent Paul Moers, kenner van de detailhandel, een interessante column over de verschillen tussen Hema en Action. Beide winkels richten zich op dezelfde doelgroep. Je kunt als winkels geen spelers vinden die meer van elkaar verschillen. Action maakt jaar op jaar winst terwijl Hema onder een massieve schuldenlast van de vorige eigenaar gebukt gaat. Het is net de marathon waarin tweelingen het gevecht aangaan. Alleen heeft een van de twee een rugzak met daarin veertig kilo lood. Als die de eindstreep haalt is dat een wonder.

Een bedrijf is een vliegwiel, geld creert geld. Hoe meer winst, hoe meer je kunt investeren in meer winst. De vorige eigenaar van Hema, Lion Capital, een Britse investeringmaatschappij, heeft het bedrijf financieel leeggezogen. Zo werkt het nu eenmaal als je door een haai gekocht wordt. Gunstig voor het investeringsfonds, niet voor de toekomst van de Eenheidsprijzen Maatschappij. Anders gezegd, Hema doet een bedelrondje en alleen de Brabo’s happen toe. Voor eens heeft haar superioriteitsgevoel Appie gered, tenzij de blauwe reclamekreet van “hamsteren maar” niet klopt. Max twee Hema’s wilde Zaandam over praten.

Als student heb ik wat keuzevakken gevolgd op andere [echte] universiteiten. Daaronder de geschiedenis van de eenwording van Nederland, hint: schaalvergroting. Met name het idee van een standaardtijd is me bij gebleven. Vertaald naar het grotere geheel, een natiestaat is een voorgevormde eenheid. Als bedrijf moet je bij het veroveren van een buitenlandse markt al je pijlen op dat ene domein richten. Best leuk drie winkels in Calgary, twee in Winnipeg en een in Abu Dhabi, maar zo win je niet. Zoek het dichtbij en concentreer je aandacht op één land, zo vergroot je de kans op succes. Nadat gedegen marktonderzoek natuurlijk aangeeft dat uitbreiding kansvol is. Dat is niet wat Hema doet. Alles voor de camera, zonder dat het meer omzet of winst oplevert. En dat blijkt.

Het echte verhaal is dat Jumbo een bedrag van 100 miljoen aan Hema overmaakt voor 20 tot 25 winkels in de binnenstad. Of Jumbo het daar gaat redden is nog maar de vraag. Wel is duidelijk dat Hema langzaam de aftocht blaast en haar huid zo duur mogelijk verkoopt.

Kopfoto’s gemaakt door David Clode, Cyrus Chew en Robert Anasch, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen zijn bewerkt en gecombineerd.

Man In Ballenbak. Winkelgeluk Anno 2019

Nooit gedacht dat minder klanten tot meer omzet leidt.

Ergens in een kluis ligt een kostbaar document. Decennia geleden, onder vrienden, zaten we te grappen over wat je leuk vindt in een vrouw. “Graag autorijden, zodat ik een pilsje kan drinken.” Als het goed is staat er op die lijst ook nog iets over “veel vriendinnen” zodat ik nooit mee hoef winkelen.

Hoeveel relaties zijn er gesneuveld omdat wij mannen niet begrijpen dat koopzondag het ultieme familie-uitje is? De Bijenkorf is niet mijn idee van plezier maar een ding begrijpen ze. Laat me met rust. Zoete en het kroost kunnen uitzwermen wat ze willen, ik plof ergens vlak naast de roltrap neer met een stapel complimentaire kranten. En nee ik schaam me er niet voor in de ballenbak voor volwassen mannen achtergelaten te worden. Er heerst rust, hoogstens een vriendelijk knikje van een buurman om vervolgens in alle stilte de krant te lezen. Enige wat je moet doen is vijf minuten voor ze terugkomen je ademhaling en blije gezicht oefenen. Het zal allemaal wel prachtig zijn, maar niet aan mij besteed, zeker niet als ik later inlog op “onze” bankapp.

Inmiddels heb ik geleerd dat 95 procent teruggebracht wordt. De dames zelf weten dat ook en als afsluiting wordt er ’s avonds thuis online een paar uur aan groepsshopping gedaan. Kan ik in ieder geval ongestoord Studio Sport kijken. Wel alles met gratis verzending en kosteloos retour AUB.

Kopfoto gemaakt door Dieter de Vroomen, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

Mediamarkt In Mineur

Verzekering tegen miskoop erbij?

Het gaat niet goed met Mediamarkt. Tijden veranderen, harde verkooptechnieken in de winkel door agressieve energieleveranciers helpen ook niet.

Iedereen herinnert zich waar hij was op 11 september. In mijn geval de Mediamarkt. Ik werk als DJ en dinsdag is mijn vaste uitslaapdag. Struinend door de Mediamarkt zie ik een of andere promo voor een film die nu op DVD te koop is. Een kolosaal vliegtuig boort zich in het World Trade Center. Weet ik veel, het geluid staat uit. Sindsdien denk ik bij Mediamarkt altijd aan 11 september. En andersom.

Mediamarkt Rotterdam-Centrum is de grootste van ons land. Hartje stad, beslaat de winkel drie verdiepingen van een voormalig meubelzaak waar de tijden voor veranderd zijn. Mediamarkt is de goedkoopste en het verhaaltje ontvouwt zich voorspelbaar. Concurrenten leggen een voor een het loodje en Mediamarkt verhoogt al fluitend de prijzen.

Volgens een Duits krantenonderzoek uit 2006 is Mediamarkt in 70 procent van de gevallen duurder dan de concurrent. Consumenten kloppen zichzelf liever op de borst omdat ze zo slim zijn de beste deal te bemachtigen dan een echte goede deal te scoren. De prijs die je betaalt voor een gelukkig ego zeg maar. Inmiddels almachtig op het gebied van consumentenelectronica lanceert Mediamarkt in 2006 Saturn, haar andere merk, in ons land. Rood tegen blauw, er ontvouwt zich een episch gevecht om de gunst van de consument. Je krijgt nog net geen sprookjesboek cadeau bij de aankoop van een nieuwe TV.

Ik solliciteer toch niet bij Studio Sport!

Voor een controller is Mediamarkt een attractieve club om te werken en via via word ik uitgenodigd voor een gesprek. Gaat soepel en er is meteen een click. Per wanneer ben je beschikbaar? Wat is je salarisindicatie en heb je nog vakantieplannen? Duidelijk toch? Helaas, de directeur schuift een vriendje naar voren. Mijn niet-toekomstige CFO klinkt teleurgesteld aan de telefoon. Ik ook, en niet alleen omdat ze om de hoek zaten bij station Alexander.

Het gesprek is erg leuk en we kietelen elkaar over en weer een beetje. Een nieuwe winkel is een flinke investering en de lokale directeur is voor 10 procent eigenaar in dat avontuur. Op mijn vraag hoe Mediamarkt zich op een wereld vol online-shoppinggeweld voorbereidt, krijg ik als antwoord dat de consument altijd behoefte zal houden om dingen aan te raken voor hij ze bestelt. Mediamarkt kiest daarom voor een duale strategie waarbij een pijler de winkel als showroom is. Gezien de marktmacht van Mediamarkt kan ik me daar wat bij voorstellen. Tegenvraag aan mij, wat is de grootste kostenpost van het online winkelen? Even over nadenken en inderdaad het zijn de verzendkosten.

Een paar maanden eerder loop ik door de Mediamarkt en zie een enorme elektrische fiets-testbaan op de tweede verdieping. Om die aan te leggen zijn vele vierkante meters omzet opgeofferd. Nieuwsgierig vraag ik ernaar en krijg als antwoord dat de businesscase positief is. Het blijft een sollicitatiegesprek, we praten al bijna bijna twee uur , echt tijd om er verder op in te gaan is er niet. Wel complimenten dat je een business case opstelt voor je investeert. Veel te vaak kom ik investeringsvoorstellen tegen die gebaseerd zijn op een manager die het aan zijn water voelt en dan heb ik het niet over een toiletfabriek.

Vroeger verkocht ik hamburgers en maakte ik vijf euro winst per BigBoedha. Tegenwoordig lust niemand het spul meer en handel ik in ijs en verdien slechts een euro op een bolletje. Misschien is dat wat er aan de hand is in deze businesscase.

Mobieltjes hebben compact camera’s vervangen en voor professionele camera’s ga je niet naar Mediamarkt. In de jaren zeventig hadden mensen een stereotoren, tegenwoordig streamt je telefoon rechtstreeks naar je intelligente speaker. Over cd, dvd en vinyl – dat laatste komt vast ook dit jaar terug, alweer – zullen we het al helemaal maar niet hebben. En laten we eerlijk zijn een deurbel met internet neemt minder verkoopruimte in dan een platenspeler.

Het antwoord op dat electrische fietsparcours in de winkel is niet helemaal bevredigend en ik parkeer de vraag voor verder onderzoek in mijn achterhoofd met als voorlopige conclusie dat een groot aantal productgroepen zijn weggevallen of sterk gekrompen waardoor er iets met het vrijgekomen oppervlak gedaan moest worden. In dat geval klopt de business case als een bus.

De opkomst van het internet is zo genadeloos dat de buurtbedrijfsmakelaar adverteert dat het winkelcentrum om de hoek 100 procent verhuurd is. Bijna dan. Vastgoed is duidelijk niet meer wat het geweest is, zowel in de open lucht als in-huis.

Pino (Pedaal) Power

Tenzij je de kinderen dwingt om de accu op te laden door ’s avonds de fiets op een standaard in de woonkamer te zetten, anders geen Sesamstraat, heb je electriciteit nodig. Laat Mediamarkt dat nou net in de aanbieding hebben. Een TV & Internetabonnement trouwens ook, handig als je opvoednanny Jo Frost wil kijken. Gevalletje kip en ei zeg maar.

Dankzij mobiele telefoon en internet is het aanbod van electronica dramatisch veranderd. Tegenwoordig staan op de begane grond bij Mediamarkt eindeloze rijen TV’s opgesteld. Niets saaier dan een paar honderd zwarte schermen, maar ja, je moet toch wat als de echte winst in de cloud zit.

Hoe saai een zee aan grootbeeld TV’s is, ontdekte ook mijn vader toen we op een zondag gingen kijken. En online is de TV nog goedkoper ook! Dat klopt, lang leve de vooruitgang. Behalve als je Mediamarkt heet. Van de drie verdiepingen is er een halve omgebouwd tot fietspad en een hele tot TV-zee. Zelfs met zoveel opvulling houdt Mediamarkt nog ruimte over. Het enige waar ze nog meer van hebben is geldtekort en omdat de geliberaliseerde energiemarkt net zo’n succes is als die van zusje zorgverzekering, is er een oplossing.

Geef je de energieboer die het meeste betaalt (Budgetenergie) gewoon een plekje in je winkel. De verkooptruc is briljant. Nieuwe TV gekocht en die draait op stroom. “Dan hebben wij nog een gunstig aanbod voor u mevrouwtje/meneertje.” Niet doen, hard wegrennen. Wel eerst je TV afrekenen anders wordt het een vervelende toestand.

Toch zijn veel mensen geinteresseerd, vooral omdat ze bij een meerjarig energiecontract een Mediamarkt tegoedbon van soms een paar honderd euro krijgen die ze meteen bij hun aankoop mogen gebruiken. Verder is er helemaal niks aan de hand want nadat de vorige energiepartner van Mediamarkt, Essent, zei dat er geen bedenktijd was bij de verkoop van energiecontracten in de winkel, werd ze keihard teruggefloten door de toezichthouder Autoriteit Consument en Markt (ACM). Buiten de eigen verkoopruimte geldt wel degelijk een afkoelingsperiode van 14 dagen, het is koop op afstand.

Gevangen

Als je gelooft dat sociale media het moeilijkst is om te stoppen, heb je net niet goed gelezen. Bij het ondertekenen van het contract hebben de mensen een Mediamarkt kadobon gekregen die ze meestal meteen inruilen. Als ze de overeenkomst binnen 14 dagen ontbinden moeten ze die teruggeven. Laten Suus en Sjonnie nou toevallig een iets te dure TV hebben gekocht en net even niet die 200 euro op de bank hebben. Daar zit je dan met je meerjaren energiecontract.

Als het te mooi lijkt om waar te zijn, komt die “kadobon” uit jouw portemonnee. Plus een royale hoeveelheid kosten natuurlijk.

Ik moet er aan denken als ik lees dat Mediamarkt jaarlijks meer dan 100 miljoen aan kosten wil besparen. Tegelijkertijd hoor ik op het vrijwilligersspreekuur ervaringen van mensen die contracten met Budget energie hebben, die ze nooit getekend hebben. Dat laatste kan natuurlijk ook aan sjoemelende energieverkopers liggen die voor een derde partij werken.

In ieder geval gaat het om veel omzet, ook voor Mediamarkt. Het bedrijf krijgt een onbekende vergoeding per contract en klanten zijn vanwege de kadobon eerder geneigd tot aanschaf over te gaan. Waarschijnlijk geven ze daardoor niet alleen meer uit ook zijn ze minder prijsbewust.

Geselecteerd omdat het citaat kort en recent is. Bron: Indeed (20 sep 2019)

Lees de beoordelingen van Mediamarktwerknemers op Indeed door en je komt veel opmerkingen over het genereren van leads voor Essent/BudgetEnergie en Ziggo tegen. In beide gevallen geen tastbare goederen overigens. Het winkel-in-winkel concept lijkt ondertussen steeds belangrijker te worden voor Mediamarkt.

Consumenten geven Mediamarkt 1.5 uit 5 sterren, ook klanten zijn duidelijk ontevreden. Een van de oorzaken is de agressieve verkoop door derden in de winkels. Mediamarkt zit in een lastige spagaat. Als het op de ingeslagen weg verdergaat vermoed ik dat mensen de fysieke winkels steeds meer gaan mijden. Aan de andere kant, de omzet omhoogkrikken is ook lastig. Overigens, de enige andere winkel die ik ken, die met energieboer-in-huis in zee gaat, is Gamma. Ik verzin het niet. Ook daar gaat het niet zo goed mee. Toeval?

Oordeel van consumenten over Mediamarkt. Bron: Trustpilot (20 sep, 2019)

Met al die vierkante meters teveel, heb ik wel een ideetje. Mediamarkt gaat commerciele cursussen geven hoe je aan je klantenbestand kunt verdienen. Eerste klant: Rotterdam. De gemeente betaalt zorgverzekeraar VGZ notabene voor het gebruik van het Rotterdamse adressenbestand in plaats van andersom. Kan Mediamarkt mooi uitleggen dat je er ook geld voor kunt vragen.

Mocht het allemaal niet lukken, kunnen boventollige ambtenaren die goed opgelet hebben, bij VGZ Rotterdam in dienst en die zorg-woekerpolis 2.0 in de Mediamarkt aan de pechvogel brengen.

“Onze uitgebreide aanvullende verzekering dekt nu ook twee gesprekken met een counselor om rouwgevoelens te verwerken bij een miskoop. Hier op het stippellijntje tekenen.”
“Ik ben toch niet gek?”

Kopfoto: Winkel in winkel, de balie van Ziggo in Mediamarkt Rotterdam-Centrum (04 augustus 2019).

Eindelijk & Alweer: Goed Nieuws Over – en – Slecht Nieuws Voor Gamma

Voor een keer is Gamma goedkoper dan Hornbach. Foutje!

Het vervolg op deel vier over bouwmarkt Gamma die geen geld wil verdienen. Vast niet het laatste deel.

Er zijn veel dingen die je me kunt wijsmaken. Aardstralen en kristaldingessen die de stand van de maan beinvloeden als je π keer om je eigen zwaartepunt danst, het zal wel. Dat je magister in de zwarte kunsten, bedreven in de wetenschappen van Zazel en Iod [1], bent, prima. Die wauwelpet past ons allemaal – en sommigen zelfs geniaal.

Waar je me nooit van kunt overtuigen is dat de aarde plat is of dat er geen leven op de maan (Engels) is. Dat laatste is overigens een zeer recent “ongelukje.” Wat je me met geen stok kunt wijsmaken is dat er bij Gamma ook maar een cent verdiend wordt.

Bijna krijgt Gamma gratis geld. Nadat ik online wielen voor taalkasten bestel en betaal, stuur ik de digitale rekening naar school door. Er staat op de factuur geen “voldaan” en de adjunct zet hem klaar voor betaling. Goeie truc Gamma, maar die vlieger gaat niet op.

Eindelijk is het vakantie en de zomerklussen vliegen me om de oren. Mijn vader staat natuurlijk bovenaan de lijst en ik ga naar het mooie Brabantse land om wat lamellen voor de balkondeur op te hangen. De oude zijn afgescheurd en Pap heeft al nieuwe gehaald.

Als ik mijn vader plaag dat hij zuinig moet zijn, die lamellen zijn tenslotte zes tientjes voor een deur van 80 centimeter, kijkt hij me verbaasd aan. “25 gulden ofzo.” Dat lijkt me stug maar Pap heeft gelijk. Blijft tenslotte ons Pa.

Omdat de lamellen te kort zijn, ruilen we ze om bij Gamma. Pas aan de servicebalie begrijp ik wat er gebeurd is. De raambekleding kost normaal 65 euro. Tot zondag, vandaag dus, krijg je 25 procent korting en mag je ze meenemen voor 48,75. Daarom kan er best nog een rolletje overprijsd tuindraad vanaf. Vijftig meter voor 5,76, doe er een tientje bovenop en je kunt bij Action genoeg draad kopen om heel Brabant, behalve de grens met Belgie vanzelfsprekend, af te zetten.

Amateuristisch management, niet de zelfgemaakte streepjescode of het handgeschreven productnummer, is wat er mis is met Gamma.

Gelukkig zit op het rolletje 50 procent korting. Geen idee waarom, ijzerdraad zal wel uit de mode zijn of zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereiken. Wat de EU al niet aan rare regels verzint.

Beter een rekengrap in de hand dan tien niet geslaagd. Hoe dan ook, calculeren kan ik wel en Gamma niet. In plaats van 50 procent korting op het rolletje kent Gamma die prijshalvering toe aan de lamellen die al in de aanbieding zijn. Resultaat, de lamellen kosten 24,75 en geen 65 euro. Als je er bakken geld op toegeeft, kan iedereen goedkoper zijn dan Hornbach, maar hoelang?

Een ragfijn spel is niet mijn ding dus babbel ik een beetje met de dame aan de retourbalie. Natuurlijk baal ik bij het vooruitzicht die reuzekorting kwijt te raken en vraag om de originele bon terug. Als ze klaar is, stuur ik het hoofdkantoor een mailtje. Dat is niet nodig want naast de 25 procent korting die nog steeds van kracht is, schrijft ze op de geld-terugbon dat we recht hebben op 50 procent extra korting, bovenop. “Anders moeten ze het aan de kassa maar even aan mij vragen.”

Iedereen roept dat Amazon zo geweldig is. Elke zelfrespecterende MBA presenteert haar businesscase over de onderneming. Ikea is interessanter. Het platte pak is door Ikea grootgemaakt. Zelf in elkaar schroeven netzo. Direct meenemen in plaats van drie tot zes maanden wachten op je nieuwe meubels is ook geniaal. De allerbeste les die de oprichter van Ikea biedt is dat bij elk produkt in de winkel de prijs moet staan, altijd – geen uitzonderingen.

Je hoeft geen topmanager te zijn om te begrijpen dat wanneer je iemand minder betaalt, de winst hoger is, c.p. Bij het schap staan geen prijzen en ik vraag het een vriendelijke tiener. Een paar minuten later komt hij terug met een handscanner. Langere lamellen zijn een tientje duurder. Ondertussen is Gamma twee keer de fout in gegaan. Diezelfde jongen heeft vrijdag voor mijn vader ook de prijs opgezocht. Zelfs tijdens de curus management-voor-dummies leer je dat een lager uurloon alleen winstgevend is als de overige omstandigheden gelijkblijven, de klassieke ceteris paribus clausule.

Vanwege het zachte prijsje voor de lamellen ben ik in een milde, ietswat flauwe bui. We tellen fout een, de lamellen zijn niet geprijsd, niet mee. Fout twee is een onervaren iemand inzetten omdat hij op het eerste gezicht goedkoper is. Dat leidt tot fout drie, een paar dagen later is het schap nog steeds niet geprijsd.

Geld? Anmenooitniet. Vroeger heette Gamma “Ganmnie.” Snap niet waarom ze het veranderd hebben.

Goed nieuws, mijn zonnescherm hangt zonder dat ik zo plat als een tomaat ben. De maat die me helpt vertelt een herkenbaar verhaal. Op feestjes kraait iedereen hoe geweldig, fabuleus assertief ze wel niet zijn. In de praktijk durven veel mensen niets te zeggen. Vrindske houdt zijn mond als het geleverde vijf centimeter te kort is. Op het “joviale” “het is maar een paar centimeter meneertje, dat geeft toch niet?” knikt hij instemmend en belt vervolgens mijn maat om zijn aankoop van 6.000 euro – met een jaar garantie – te fixen. Ik heb dezelfde ervaring. Hoe kun je dan als professioneel bouwmaterialenverkoper zo dom zijn om ergens geen prijs bij te zetten? Bang dat de bond van verlegen mensen (die niet durven vragen wat iets kost) een kopersstaking organiseert? Geen zorgen, gebeurt vanzelf.

Nadat een pak lamellen van 2,5 meter pardoes uit het schap klettert omdat de hoek tussen het horizontale en verticale vlak 90 graden is en bijna een klein kind tomateert – ook gevaarvoor moet je bij Gamma zijn – proest ik het bij de kassa uit van het lachen. De nieuwe lamellen, een tientje duurder, mogen we na bijbetaling van 3,75 meenemen. Van de “winst” gaan we een hapje gaan eten.

“De leiding van Gamma heeft echt alleen maar een cursus management-voor-dummies gevolgd, hé Pap?” Zijn beurt om in de lach te schieten. Dat krijg je ervan als je op kosten van Gamma uit eten gaat. Toch ga ik volgende keer weer naar Hornbach.

 

Naschrift:
Beetje klaar met Gamma, dus ik doe het in een PS-je, in plaats van deel zes. Voorlopig althans. Mijn broer en ik moedigen Pap aan te genieten. Da’s lastiger dan je denkt. Gelukkig heeft hij na maanden overpeinzen besloten een nieuwe TV te kopen. Broer & Co regelen de rest. De prijs is geen belemmering, voor minder dan 600 euro heb je een uitstekende 55 inch TV. Alleen waar laat Pap die? Wij zoons hebben een constructie bedacht. Twee rechthoekige aluminium profielen op de muur met van achter bouten die precies in de Vesagaten van de TV vallen.

Ook zonder InstaSnap achtergrondfotofilter kansloos. Zelfs met de originele tekening zou ik nooit Gamma zijn binnengelopen. Mijn broer is een technisch genie en begrijpt het in 15 seconden. Zondagavond kijkt mijn vader Studio Sport in 55 inch terwijl de Gamma bedrijfsleiding zich door management voor dommere dummies worstelt. Succes.

Zulke profielen kosten niks en met vier millimeter dikte houden ze prima 15 kg TV. Gamma zit om de hoek bij Pap dus typ ik “alu profiel” in. Simpeler kan niet. Toch lopen de prijzen op tot 2.000 euro. Raar, ik hoef toch geen badkamerspullen?

Keuze in profielen hebben ze niet, wel douchecabines. Sommige zijn met aluminium, in plaats van plastic geleiders uitgerust, wauw. Enig idee wat een spatwaterdichte 55 inch TV kost meneer Gamma? Moet ik trouwens eerst de douche uitbreken en nee, ik heb niet verder gezocht op jullie website naar groene Ytong blokken. Gamma leert het nooit, geld verdienen dat is.

[1] Ja, rechtstreeks uit Heer Bommel, met dank aan Maarten Toonder.

Bij Gamma Loopt Niks Op Rolletjes

Wedden dat er meer managers bij Gamma een luier dragen dan kinderen op de basisschool waar ik klusjesman ben?

Nadat ik in deel drie constateer dat Gamma absurd duur is en niks op voorraad heeft, ga ik wielen online bestellen.

Normaal neem je alles mee uit het schap wat je kunt vinden als er te weinig is. Niet bij Gamma. Terwijl er een oneven aantal wielen in de bouwmarkt ligt, mag je online alleen per twee stuks bestellen. Geen idee wie dat verzonnen heeft maar die is vast lid van dezelfde Raad van Bestuur die een oekaze op gegarandeerd geen geld verdienen heeft uitgevaardigd. Mijn 24 pond wielen komt overigens los gestrooid in een doos, zonder ook maar wat. Zelfs de factuur is digitaal.

Eigenlijk had ik gehoopt nog voor de zomer alle taalkasten van wieltjes te voorzien. Best handig zo’n geleerde kolos van 100 kilo op rolletjes als de hele school in de vakantie van een nieuwe vloer wordt voorzien. Helaas. Als Gamma geen geld wil verdienen, houdt alles op.

Als test heb ik een taalkast alvast van wielen voorzien. Omdat ik wil dat de kasten een uniforme uitstraling hebben, bestel ik de resterende wielen in de Gamma webshop. Het is dan zondagmiddag.

Onder normale omstandigheden is ophalen in de winkel het handigst. Wachten tot de postbode een pakketje brengt, doe ik allang niet meer. Tot mijn verbazing blijkt dat de bouwmarkt die 100 miljoen in de online verkoop gaat stoppen, de pakketjes door Post.NL naar de bouwmarkt laat brengen. Ik blijf het herhalen, Gamma wil geen geld verdienen. Post.NL heeft trouwens ook een hekel aan haar klanten. Op maandag worden geen pakjes bezorgd. Op dinsdag trouwens ook niet, terwijl ze dat wel zeggen. Mijn zending ligt dinsdag voor 15:00 uur bij de bouwmarkt. Beloofd. Dus niet.

De laatste week voor de vakantie moet er op school nog veel gebeuren. Een beetje geschipperd met mijn agenda en dinsdagmorgen heb ik een gaatje om de tweede kast op wielen te zetten. Ik heb tenslotte zes wielen, waarvan twee met rem, in de bouwmarkt gescoord. De juf is gewaarschuwd dat ze de taalkast op de operatie voor moet bereiden, ik kom ‘m zo halen. Snel nog even op mijn telefoon kijken hoe het met de 38 staat. Hmmmm.

Post.NL is de klup die hoopt dat we de postzegel met belastinggeld gaan subsidieren. Overgenomen worden door de Belgische concurrent wil het management niet, ik wel. Prachtig toch als burgers uit een ander land onze portokosten voor hun rekening nemen?

Het is net de NS, als de trein op tijd is, kun je de conducteur door de luidspreker kristalhelder verstaan, gaat er iets fout dan blert er een onontcijferbare, krakende stem door de wagon. Post.NL laat je zelf vertragingen bij toeval ontdekken. In plaats van een pak vol wieltjes in het wagentje van postman Pete, is het pakket op dinsdagmorgen vertraagd in het sorteercentrum. Geen idee waarom en dat gaan ze me ook niet vertellen. Ineens blijkt vandaag besteld, morgen bezorgd niet meer te bestaan. “Wij streven erna uw postpakket zo snel mogelijk te bezorgen.”

Knorrig constateer ik dat Gamma het met 100 miljoen investering in de online verkoop niet gaat redden. Het is echt een wereldkunst om mij chagerijnig te krijgen. Gelukkig is dat ook zo opgelost. De enige kast die vandaag ronde naaldhakken krijgt duw ik bruusk over het zeil door de gang. Wordt toch over een paar weken vervangen. Met kleine kinderen in de buurt duurt een boze bui nooit langer dan 15 seconden. Nieuwsgierig vragen de leerlingen me wat ik met de kast ga doen om ‘m vervolgens met z’n drieen nog even te knuffelen. “Dag lieve kast.” Ik verzin het niet. Ach u begrijpt het wel. Kun je van Gamma of Post.NL niet zeggen.

Online is de belangrijkste pijler voor alle sectoren van de detailhandel, inclusief bouwmarkten. Als je nu nog 0.1 miljard moet investeren – het is 2019 – om de boel op orde te krijgen, is het te laat. Dan kun je wel je internetverkoopplatform uitlenen aan derden om plantjes te verkopen voor vijf keer de winkelwaarde of denken slim te zijn door wielen alleen per paar te verkopen – hoogt de omzet zo lekker op – maar het is een kansloos verhaal.

De enige reden dat ik niet naar een andere bouwmarkt ga is omdat mijn testkast al klaar is en ik alles precies even hoog wil hebben. Anders was ik woensdag toen mijn bestelling eindelijk binnenkwam naar de bouwmarkt geweest om de boel niet op te halen. Kan de bestelling – door eigen schuld van Gamma – ongeopened retour. Naast bezorgkosten zijn retouren de een-na-grootste kostenpost bij retailers. En met 72-uurslevering is de kans daarop groot. Nogmaals, bij Gamma dragen ze allemaal een luier, vooral het strategisch management.

Net als ik denk, dit is het laatste deel van GJ versus Gamma, belt mijn vader. Of ik even tijd heb nieuwe lamellen op te hangen. Geloof me, het kan nog veel gekker. Het vervolg lees je in deel vijf: goed nieuws over Gamma maar niet voor Gamma.

De Digitale Winkelstofzuigrobot Die [Nog] Niks Kan

“Marty, was kosten die Kondome?”

Supermarkten kennen kleine marges,. Iedere techniek die een dubbeltje extra oplevert, wordt met gejuich ontvangen. Stop & Shop, een Amerikaanse supermarkt, introduceerde onlangs robot Marty (Engels). De winkels zijn sinds 1995 eigendom van Albert Heijn.

Marty zoeft door de paden, min of meer sinds een grote staking. Klanten vinden het maar een eng ding en medewerkers moeten er nog minder van hebben. Iedereen vraagt zich af of de zoefrobot mensen bespioneert, maar het enige wat Marty doet is via het omroepsysteem echte mensen bevelen rommel op te ruimen. Niet dat Marty het helemaal begrijpt, soms roept hij om een schoonmaker als er een winkelkarretje in de weg staat. Laat de robot nou de enige zijn die de klanten letterlijk voor de voeten loopt bij het consumeren. Die zelfvliegende auto duurt vast nog een tijdje.

Totdat het gevaar opgeruimd is, blijft Marty alarm via het omroepsysteem van de winkel blèren. Officieel is de robot bedoeld als aanvulling op de menselijke medewerkers maar Ahold Delhaize heeft aandeelhouders verteld dat slimme robots op termijn een gedeelte van de taken van het winkelpersoneel overnemen.

Voorlopig is dat nog toekomstmuziek en is praatradio-op-wielen Marty de kans voor winkelpersoneel om die loonsverhoging af te dwingen. Gewoon de robot eindeloos laten roepen om een schoonmaker in rij acht. Als er iets is dat klanten wegjaagt, is het wel eindeloos herhalen van zinloze mededelingen. Vraag de NS maar.

Terug naar de prijsvraag:
“Drei neun und neunzig.
NEIN, Zwei neun und neunzig, sie sind im Sonderangebot!”

Kopfoto gemaakt door Fikri Rasyid, gevonden op Unsplash / CJ Dayrit, gevonden op Unsplash / Markus Spiske, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen bewerkt en gecombineerd.