Niks vies aan dit verrukkelijke vakje 19
Valeriaanwortel geeft rust, zeggen ze. Doe mij maar een dubbele dosis. Even rekenen: als ik op de 19e jarig ben en dit vakje 19 is, dan… Dan zijn de chocolaatjes bijna op en de jaren tachtig allang. Nog vijf vakjes en dan moet het allemaal weer beschaafd, [666] u weet wel de wereld van vandaag waarin mannen en vrouwen gelijke kansen krijgen en kleine meisjes niet langer gedwongen worden met een houten poppenkeuken te spelen terwijl ze liever een houten hijskraan hebben. Waarom zouden meisjes geen ingenieur mogen worden? Dat utopia bereiken we volgens mijn laatste berekeningen pas/al [kies alnaar gelang u stemt] in 2024. Persoonlijk zou ik zou niet teveel vertrouwen op de technische knobbel van een optimist die geen ingenieur is maar economie gestudeerd heeft. Zal daarom wel een paar jaar later worden. Als, als, als.De jaren tachtig waren een ander soort utopia, meer van de mannelijke vorm. Verkeerd om, van de vrouwelijke vorm, een utopia voor mannen. Roken was nog steeds gaaf, vergis je niet [vakje 12: Vies Is Lekker], bloot niet. Persoonlijk heb ik de omgekeerde mening, maar wat snap ik ervan? Vijftien jaar na dato, in 2003, hoor ik, nota bene in een discotheek in Beijing, het nummer Boys van de Italiaanse zangeres en presentatrice Sabrina. De rondborstige mevrouw zingt vanuit een heet zwembad, in vol zwemkledijornaat vanzelfsprekend. Die uitgekiende vormen komen duidelijk niet door haar voorliefde voor fitness, een jaren tachtig fenomeen. Maar als je een plek moet verzinnen waar je dit liedje niet hoort, is het wel Beijing. In 1989 zijn er demonstraties op het Plein van de Hemelse Vrede. Velen herinneren zich nog de eenzame protestant die bijna door een tank vermorzeld wordt. En dan hoor je in het Beijing van 2003 Sabrina uit Italie zingen over Boys? Het eerste waar ik aan denk als ik de plaat hoor, is de vader van een vriend. Mevrouw deinst wat al te enthousiast op en neer in het zwembad en de zwaartekracht ziet zijn [nee, natuurlijk niet ‘haar’, lees door] kans. “Kijk, nu gaat haar topje afzakken” verheldert de vriendelijk verdwaasde vader, zielsgelukkig dat hij het magische moment kan delen met twee knapen van een jaar of 20. Wat zal die man 15 jaar later dolblij worden als “Call On Me” uitkomt.
De Spencer Davis Groep zegt mij niet zoveel, de hoge tenorstem van Steve Winwood des te meer. Als je de plaat hoort, weet je meteen wat ik bedoel. Winwood had in 1981 een grote solohit met “While You See a Chance“, een zeer typische plaat. In 1986 hetzelfde verhaal met “Higher Love“. En ja hoor daar is ie weer. Nee, niet Cher met haar autotune maar Nile Rodgers van Chic, inmiddels ook een oude bekende. De eenzame soep is duidelijk op maar wat is die man een onstopbare musicus. Op “Higher Love” speelt hij de gitaar. De Valerie van het liedje is een echte persoon, en op een dag zijn ze weer samen. Nee, niet de Valerie van Amy Winehouse en Mark Ronson, overigens geleend van de Zutons, vraag maar aan Leo Blokhuis maar de Valerie van Steve Winwood. Het zou een ode moeten zijn aan iemand die alles had, maar het door de handen liet glippen, beetje raar voor een ode. Mooie plaat, Valerie van Steve Winwood dat wel. Zo mooi zelfs dat de Zweedse house dj Eric Prydz zijn vingers er niet vanaf kan houden. Als hij het resultaat aan Steve Winwood laat horen, is die zo onder de indruk dat hij aanbiedt de zang opnieuw op te nemen zodat het beter past. Tsja.
In dit geval denk ik dat vrouwen kritischer zijn op de zang dan de mannen. Wij zijn meer van de passieve aerobics. In 1982 explodeert het trainingsregime dankzij een video van Jane Fonda. Een fitness rage is geboren. Het jaar daarvoor verschijnt ‘Let’s Get Physical‘ van Olivia Newton John, de vrouwelijke hoofdrolspeelster uit Grease. Eigenlijk was het nummer bedoeld voor een sexbomman als Rod Stewart. Het zal wel. Dames, voel je vrij om een educatief commentaar achter te laten. De jaren tachtig zijn de jaren tachtig waarin mannen gewapend met de afstandsbediening graag een mooie mevrouw in een strak pakje zien zweten. Nu ik dit schrijf, die houten hijskranen voor de meisjes kan ook wel 2025 worden hoor. Niet boos worden, een eerlijker wereld is geen exacte wetenschap. En dan ben ik nog positief. Sommige dingen veranderen nooit. Van 40 jaar geleden naar 20 jaar voor nu en zie waarom Call On Me van Eric Prydz zo bekend is geworden. Dames in extreem strakke aerobics pakjes die een beetje bewegen. Is ook nog een verdwaalde meneer in beeld maar dat zag ik pas de 999e keer. Overigens is die ghetto blaster waarmee die mevrouw loopt die geen geld heeft voor een lange broek wel erg jaren 80. Waarschijnlijk de meest sexistische video ooit. Zou ik normaal nooit naar kijken maar in dit geval moest ik wel voor vakje 19. Laat de 19e nou net mijn verjaardag zijn. Die vier ik overigens het liefst in Rio de Janeiro, de wereldstad waar alle vrouwen billen van beton hebben. Oh nee, heb ik dat echt gezegd? Daarom is Leo Blokhuis wel op TV en ik niet. Beter.
Onthou een ding van dit verhaal, fitness kunnen we allemaal. Liefde voor muziek gaat door de oren, niet de ogen. Hoe zou het trouwens met Sabrina, ik bedoel tank-man zijn?
Eighties: Steve Winwood – Valerie [1982]
Naughties: Eric Prydz – Call on Me [2004]
Morgen vakje 20, vinden jullie dat ook zo spannend? Ik wel hoor. Kan er nauwelijks van slapen.
Kopfoto gemaakt door Boxed Water Is Better, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.
—
[1] Vriendinnetje gehad dat Valeria heette gehad op de middelbare school. Die dame was echt gestoord.
[2] Helemaal geen Stock, Aitken & Waterman verstopt in deze adventskalender? Zelfs geen Samantha Fox, u weet wel heren? Puur toeval en nee die Rick Astley adventskalender staat niet voor volgend jaar op het programma. [3]
[3] Leuk idee trouwens. [5]
[4] Slimme dame overigens Samantha Fox, geef ‘r groot gelijk.
[5] Serieuze uitdaging dat wel.
[6] Laten we afsluiten met een sexistische jaren-70 opmerking. Wist je dat voor de laatste scene in Grease, die waarin de tortelduifjes weer bij elkaar komen, Olivia Newton John in zo’n strakke broek werd gehesen dat die dichtgenaaid moest worden en de actrice de hele dag niets durfde drinken uit angst naar de wc te moeten? [7]
[7] Dat waren de jaren 70. Terugkijkend kun je het de jaren 80 ook niet kwalijk nemen. Iets met voorbeelden en volgen.
[666] In een beschaafde wereld is Oekraine een vrij land dat zelf kiest zonder Russische inmenging, inval of overheersing.