Amerikaanse Wapenlobbyclub NRA Financieel Ontwapend

Leave a reply

De NRA staat op de rand van de afgrond door zelfverrijking en vriendjespolitiek.

Zonder het ooit geprobeerd te hebben is biathlon, een combinatie van skieen en doelschieten, een van mijn favoriete sporten. Nadat je zo hard mogelijk naar het volgende punt bent geslalomd, moet je in een fractie van een seconde je hartslag en ademhaling onder controle krijgen om het doel te raken. Wedden dat Bruce Lee het een geweldige sport zou vinden?

Voor je zegt dat “daar” alles anders is en alle wapens Amerika uitmoeten, misschien even nadenken over Nederland. Welke echt gevaarlijke dieren hebben we nou hier? De adder? Enige keer dat ik die tegenkwam was in de kantoorjungle. In het wild schijnen er wat verdwaalde Duitse wolven te zijn, maar verder niets.

De Verenigde Staten bestaan uit meer dan de megasteden New York en Los Angeles. Het grootste gedeelte van de bevolking leeft in kleinere plaatsjes en op het platteland. Ooit geworsteld met een bruine beer? Dat er teveel wapens zijn in de VS, is Nederland het wel over eens. Volledige ontwapening is een stap te ver.

Het Amerikaanse recht op het dragen van wapens is een overblijfsel uit de burgeroorlog waarin het Noorden tegen het Zuiden vocht om de slavernij af te schaffen. Niet meteen halleluja roepen want toen de Zwarte Panters, een militante beweging die voor de rechten van zwarte Amerikanen opkwam, de wet nalas en zichzelf ging wapenen (Engels) waren zowel de Californische gouverneur Ronald Reagan als de wapenlobbyclub NRA voor een beperking op het recht om wapens te dragen. Tijden veranderen.

Angst verkoopt. Waarom anders denk je dat een of ander bedrijf reclame maakt dat je op vakantie aan de andere kant van de wereld je huis in de gaten kunt houden? Misschien doe je er een goede daad mee, politieofficier is immers een zwaar beroep. Gun ze een lolletje als je vanuit Indonesie belt omdat je vermoed dat er verdachte dingen in je huis gebeuren. “Zijn u en uw kinderen veilig? Ik krijg alleen maar meer respect voor de politie. Voor je zegt dat je de baco’s aan het wegtikken bent, in Nederland is het drie uur ’s nachts.

Ook in Amerika is angst handel. President Obama is het beste wat de wapenindustrie ooit is overkomen. Niets duurt eeuwig en de wapenindustrie miste de afslag toen het groot inkocht omdat ze verwachten dat Hillary Clinton POTUS45 werd. Soms is de prijs van de overwinning hoog. Wapenwinkel United Sports (Engels) gokte in 2016 op die eerste vrouwelijk president en deed een hollebolle Gijsje. Magazijnen puilden uit, maar niemand vreest dat Trump hun wapens afpakt. De “sportieve” middenstander ging vorige week failliet.

Nog gekker is het verhaal van de NRA (National Riffle Association). Een maand geleden verschenen de eerste gevaarlijk-kritische artikelen in gezaghebbende Amerikaanse kranten. Voorzitter Wayne LaPierre van de club van wapenvrienden verdient 1,4 miljoen dollar per jaar. Toch lukt het hem om voor een kleine drie ton aan kosten te declareren, onder andere bij een mannenboutique (Engels) in Beverly Hills. Dat waren vast geen houthakkershemden. Misschien dat hij de RALkleur van zijn overhemden wilde combineren met die van zijn handvuurwapen. Pretty Woman, iemand?

Een beroemd gezicht is goed voor de omzet. Oud-voorzitter, acteur Charlton Heston (Engels), bekend van de Tien Geboden en Planeet van de Apen, zei ooit dat ze “zijn wapen uit zijn koude, dode vingers” moesten wrikken. Als voorzitter van de NRA, vooral een ceremoniele functie, werkte hij voor niets. De laatste ex-voorzitter is Oliver North (Engels), een Amerikaanse kolonel die bekend werd door een wapenleveringsschandaal met Iran in de jaren tachtig. Ronald Reagan was toen president. De lieveling van rechts Amerika hield het nog geen jaar (Engels) vol. Hoor en wederhoor in de krant wordt overschat. Waar het op neerkomt is ruzie tussen de president van de wapenlobbyclub en diens voorzitter (Engels) over de financiele koers, terwijl beiden dik geld verdienden aan hun NRA-baantjes. Ook is er verschil van mening over Ackerman McQueen, het vaste reclamebureau en het inhuren van vrienden en familie. Ondertussen verliezen (Engels) de verenigde vrienden van het geweer 40 miljoen per jaar. Geldtekort dwingt de NRA om op wapenonderwijs (Engels) te bezuinigen zodat de rekening van de advocaat betaald kan worden.

Omdat de lobbyclub in New York is gevestigd, roert inmiddels ook de lokale officier van justitie zich. “De NRA is een terroristische organisatie.” Officieel is NRA een vereniging ter bevordering van het algemeen belang en betaalt daarom geen belasting. Dat voorrecht kan de wapenlobby verliezen omdat ze zich mengt in discussies die niet rechtstreeks met wapens te maken hebben, zoals immigratie en diversiteit voor kinderen op TV.

Hoe het afloopt weet niemand. In Nederland is ondertussen iedereen verbijsterd over het nieuws dat de schoolagent van dienst tijdens de dodelijk schietpartij op de Stoneman Douglas Highschool (Engels) vorig jaar, aangeklaagd (Engels) wordt omdat hij niet met getrokken wapen het gebouw inrende en heldendaden verrichte. Een van de aanklachten is verwaarlozing van een kind. Soms is het Openbaar Ministerie het grootste gevaar voor onze veiligheid. Ook in Nederland.

Kopfoto gemaakt door Thomas Tucker, gevonden op Unsplash / Katie Montgomery, gevonden op  Unsplash. Afbeeldingen bewerkt en gecombineerd.

 

Conservatief Kamerlid Martin Wörsdörfer Kronkelt voor Kaartje

Leave a reply

“Ich will dass ihr mir vertraut
Ich will dass ihr mir glaubt
…
Ich will eure Stimmen hören”

Mijn leraar Duits zei altijd: “stop mit Duitse Brotchen Backen.”
Nou snapfch ich Sie Ihnen auch ofzo. Moeder!

Twee jaar geleden kopte het Algemeen Dagblad nog dat “bijna één op de vijf kinderen in Rotterdam leeft in armoede.” Inmiddels is het 2019 en worden kaartjes voor het optreden van Rammstein in de “originele” Kuip door de havenstad weggegeven aan geselecteerde kamerleden. Mijn vraag is natuurlijk niet “waar doen ze het van?”, maar hoe Rotterdam aan die onmogelijke kaartjes komt en hoeveel overwerk er aan de desbetreffende ambtenaar is betaald voor het -met of zonder slaapzak- in de rij liggen. Of heeft de gemeenteraad gedreigd met degradatie van het concert naar het Sparta stadion? Sappig pre-schandaal, mogelijk, misschien. Toen het concert gepland werd, was de herrijzenis van de neo-Griekse voetbalclub nog geen feit.

Over die zielige kindjes hoef je je geen zorgen te maken. Stichting Verre Bergen pompt 24 miljoen in het nieuwe Feyenoord stadion onder voorwaarde dat het buurtkroost af en toe mag meekijken. Voor iedere oplossing is er een passend probleem. Ook weer geregeld.

GroenLinks-Tweede Kamerlid Lisa Westerveld en fan van de 65+ rockband, zou graag willen maar gaat niet omdat een “inhoudelijke reden” ontbreekt. Misschien had mevrouw moeten zeggen “omdat het niks met mijn werk te maken heeft” en Rotterdam om opheldering moeten vragen waarom mijn stad die kaartjes ueberhaupt (de rockers komen uit Duitsland) aanbiedt. Soit.

In ons appartementencomplex hebben we een duivenplaag. Een van de buren heeft haar overleden moeder beloofd goed voor vliegende ratten te zorgen. Twee broden en een kilo vogelvoer, drie maal daags, is nogal overdreven. Vandaar dat mijn liefde voor dieren op dit moment nogal mager is. Behalve die verdwaalde ijsbeer (Engels) in Rusland dan.

Toch wil ik een lans breken voor de Partij voor de Dieren. Een kaartje is een geschenk en je bent als politicus de pineut als je het wel aanneemt maar niet vertelt of andersom. Dat snap ik Algemeen Dagblad. Wat ik niet begrijp is dat volgens het artikel “daarom” Esther Ouwehand niet gaat. Zelf formuleert ze het anders. “Mijn stelregel is: als ik ergens heen ga, betaal ik mijn eigen kaartje. Ik vond de uitnodiging hartstikke lief, maar ik ga niet.” Er staan geen aanhalingstekens om het woord “daarom”, dus het is geen letterlijk citaat, wel misleidend.

Schijt aan alles

Die accentverschuiving had beter gepast bij de reactie van VVD-Tweede Kamerlid Martin Wörsdörfer. Het lukte de liberaal niet om een kaartje te kopen. Dankzij de stad waar altijd gewerkt wordt, gaat hij toch. Kan hij genieten van de muziek die zo lekker pompt. En – voor en na – netwerken met Maasstedenaren die én zijn muzieksmaak delen én een kaartje hebben gescoord én hier en nu “toevallig” worstelen met de MKB-problematiek waar het VVD kamerlid zich “gelukkig” mee bezig houdt. En er nog over willen praten ook. Hard kunnen schreeuwen is ook wel handig.

Een citaat uit het Algemeen Dagblad. “We moeten niet denken dat het alleen maar lol is. Worsdörffer appt nog: ,,Ik kan daar netwerken en met de gemeente spreken over MKB en winkelleegstand. Maar voor en ná het concert ga ik netwerken, niet tijdens!’’” We? Majesteitsmeervoud? Ach gut.

“Een keer per jaar, niet meer maar ook niet minder[!], neem ik een uitnodiging aan die niets met mijn werk te maken heeft. Je wil mensen helpen en er wordt aan alle kanten aan je getrokken. Iedereen probeert je te beinvloeden en ik zeg altijd nee, behalve die ene keer. Dit jaar is het Rammstein. Heeft niets met mijn werk te maken en ik begrijp de keuze van de gemeente Rotterdam niet, maar ik ben superfan dus ik ga. Pak en stropdas laat ik thuis. Ik zing de hele avond uit volle borst mee. Erg vals trouwens. Paar biertjes, LOL, en gewoon met iedereen kletsen. Ik heb al een hotelletje geregeld en de dag erna wandel ik brak en anononiem door de havenstad. U hoeft het niet met mij eens te zijn, maar een keer per jaar gun ik mijzelf dat pleziertje, zeker als het AD wel kritisch is op de dieren- maar niet op de ondernemerspartij. Twee buitenkansjes in een klap.”

Kijk, daar zou ik respect voor hebben. Heiligen bestaan niet. Een man in de politiek die zich soms een trekpop voelt en een keer per jaar losgaat, is net een echt mens. Als je verder zuiver op de graat en eerlijk bent, zal niemand jou dat pleziertje ontzeggen. Wauwelen dat je om middernacht met een piep in je oren de parkeerplaatsenproblematiek, eerste straat rechts van de Coolsingel bespreekt met bezoekers die je toevallig aanklampt? Verkopen is ook een vak. Waarom stemmen ondernemers eigenlijk VVD?

Kopfoto gemaakt door Yvette de Wit, gevonden op Unsplash.

De Digitale Winkelstofzuigrobot Die [Nog] Niks Kan

Leave a reply

“Marty, was kosten die Kondome?”

Supermarkten kennen kleine marges,. Iedere techniek die een dubbeltje extra oplevert, wordt met gejuich ontvangen. Stop & Shop, een Amerikaanse supermarkt, introduceerde onlangs robot Marty (Engels). De winkels zijn sinds 1995 eigendom van Albert Heijn.

Marty zoeft door de paden, min of meer sinds een grote staking. Klanten vinden het maar een eng ding en medewerkers moeten er nog minder van hebben. Iedereen vraagt zich af of de zoefrobot mensen bespioneert, maar het enige wat Marty doet is via het omroepsysteem echte mensen bevelen rommel op te ruimen. Niet dat Marty het helemaal begrijpt, soms roept hij om een schoonmaker als er een winkelkarretje in de weg staat. Laat de robot nou de enige zijn die de klanten letterlijk voor de voeten loopt bij het consumeren. Die zelfvliegende auto duurt vast nog een tijdje.

Totdat het gevaar opgeruimd is, blijft Marty alarm via het omroepsysteem van de winkel blèren. Officieel is de robot bedoeld als aanvulling op de menselijke medewerkers maar Ahold Delhaize heeft aandeelhouders verteld dat slimme robots op termijn een gedeelte van de taken van het winkelpersoneel overnemen.

Voorlopig is dat nog toekomstmuziek en is praatradio-op-wielen Marty de kans voor winkelpersoneel om die loonsverhoging af te dwingen. Gewoon de robot eindeloos laten roepen om een schoonmaker in rij acht. Als er iets is dat klanten wegjaagt, is het wel eindeloos herhalen van zinloze mededelingen. Vraag de NS maar.

Terug naar de prijsvraag:
“Drei neun und neunzig.
NEIN, Zwei neun und neunzig, sie sind im Sonderangebot!”

Kopfoto gemaakt door Fikri Rasyid, gevonden op Unsplash / CJ Dayrit, gevonden op Unsplash / Markus Spiske, gevonden op Unsplash. Afbeeldingen bewerkt en gecombineerd.

In Holland Staat een Huis te Weinig (x 300.000)

Leave a reply

Lokale politiek in de Hofstad: Minimaal inkomen voor huuruitbuiting middenklasse is nu 57.000 euro.

Ze hebben in Den Haag weer een bizar plan bedacht. Voor de verandering is het dit keer de gemeentelijke overheid, met instemming van de VVD. Dat is de partij die, sinds ze krap bij kas zit, haar kamerleden 1.000 euro wil rekenen om namens de volkspartij voor vrijheid en democratie in de Kamer te zitten. Het is dat het zo’n puinhoop is bij de SP, anders had het gepeupel, u en ik dus, allang bulderend gelach horen opstijgen uit het Brabantse plaatsje Oss.

Iedereen wil meer geld voor de brandweer als de halve stad is afgebrand. Het is de taak van politici om ervoor te zorgen dat er geen brand ontstaat. In Den Haag sputtert VVD’er Revis dat het hem “als liberaal” zwaar valt, maar dat het een tijdelijke maatregel is tot het woningtekort is opgelost. Weer iemand die ik een woordenboek cadeau moet doen. Mag hij inruilen voor een basisboek over economie als hij het woord “liberaal” kan spellen.

De enige oplossing is meer woningen. Maar dat kost niet alleen tijd, het roept ook veel weerstand op. Natuurlijk denkt u meteen aan de zeldzame gevleugde marmeren vliegende huismarmot die zijn habitat verliest, maar ik ben iets praktischer. Hoe meer woningen er gebouwd worden, hoe minder jouw huis waard is. En we weten allemaal dat als er een ding is waarin Generatie Graai uitblinkt, het wel hun geboortevoorrecht omzetten in keiharde pegels is. “Kinderen, kleinkinderen, allemaal leuk en aardig zolang mijn huis maar minimaal vijf procent per jaar in waarde stijgt.” Oftewel nul nieuwe huizen. Hoeveel woningen denkt u dat er de komende 20 jaar – tot het probleem opgelost is – gebouwd worden?

Het is een klassiek geval van mensen met rechten, dus meestal oud en voor geen goud te porren voor een verhuizing. Doet een beetje denken aan de nieuwe Hema CAO waar jarenlang zitvlees beloond wordt en de jonge, hardwerkende collega het met een appel en een ei moet doen.

De Haagse VVD-wethouder Revis probeert zich nog een beetje liberaal voor te doen. ‘”Anders dan wat Amsterdam en Utrecht nastreven, stellen we niet de maximale huurprijs vast. We bepalen alleen wie toegang heeft tot de huizen.” Met andere woorden: Als de gemeentelijke puntentelling beslist dat een huis tot het middensegment behoort, mag het alleen verhuurd worden aan mensen met een inkomen tot 57.000 euro. Welke prijs een huisbaas in de praktijk vraagt, is aan hem.’

Samengevat: de volgende huurder mag niet meer dan 57.000 euro per jaar verdienen, maar de verhuurder (hem is mij een beetje te #ikook) kan een huur van bijvoorbeeld 60.000 euro per jaar eisen. Wedden dat de verhuurder alleen kandidaten accepteert die tussen de 56.999 en 57.000 euro per jaar verdienen en vervolgens toch de huur omhoog jaagt. Daar sta je dan met je 1,0 politie en 0.6 verpleegkundige salaris. Vergeef me mijn tweede #ikook vergissing. Nog meer symboolwetgeving die het echte leven alleen maar zwaarder maakt. En politici zich maar afvragen wat er met het draagvlak voor de democratie aan de hand is. Geen wanhopiger gek dan een falende overheid op de huizenmarkt. Daarom misschien?

Kopfoto gemaakt door Ján Jakub Naništa, gevonden op Unsplash.

Waarom heeft Rotterdam geen Skyline van Lego?

1 Reply

Het silhouet van de Maasstad spreekt boekdelen, zelfs de politie plakt ze onder haar berichten. Het aanzien van een paar wereldsteden is vereeuwigd in Lego. Rotterdam moet de volgende zijn.

Als ik een professionele klik-lokjournalist was, had de kop wel iets geluid in de trant van “GJ VERLIEFD! OP EEN MODEL!! TOPMODEL!!! ZEER KANSRIJK!!!! (Lego bouwpakket van 100 euro)” Oeps. Hahaha.

Na mijn exposé over het socialisme dat bouwmarkt Gamma regeert, sputterden jullie dat ik een te gemakkelijk doelwit had gekozen. Mijn antwoord: Q.E.D. In goed Nederlands: bewezen hetgeen bewezen moest worden. Maak je geen zorgen, de voorbeelden liggen voor het oprapen. Neem de blauwe smurfensupermarkt waar de manager gezellig een ontspannende welkomsthaag van nicotinerook bij de ingang creeert terwijl Mama met haar kostbare kroost om half zes nog even snel boodschappen komt doen. Moet kunnen, de sukkels kopen toch wel.

Hét profiel van dé stad. (afbeelding e-mailbericht van de politie)

Zelf ben ik gevlucht naar een anti-altijd-actie supermarkt want bij Albert Heijn wordt je bedolven onder de vragen. Nee ik wil geen nep-tatoes. Ik heb ook geen geld om de tuin een half dozijn verdiepingen op te hogen dus laat dat groentetuintje maar. Dinosaurussen zijn meer iets voor Ross uit Friends en met een stuntelige poster maakt de officiele partner van het Nederlands vrouwenelftal er zich wel erg makkelijk vanaf. Net of het bijzaak is. En dan zeggen mensen nog dat ik sarcastisch ben. Overigens moet je tegenwoordig wel zelf bij Appie je bonuskaart en flessenbon scannen. Tot zover deze aflevering van de full-service supermarkt die haar klant begrijpt.

Stel je bent in 1890 geboren en leeft tot de rijpe leeftijd van 80. Dan heb je wat meegemaakt, letterlijk. Op je 13e, toen je in de touwslagerij werkte, vloog het eerste vliegtuig. Een paar dagen na de laatste herziening van je testament bereikte de eerste mens de maan. Vroeger zeiden ze overigen “eerste man”, maar ik ook vind “eerste mens” geen vooruitgang.  De wereld stond in 1969 in brand maar op de maan viel niets te halen dus werd Facebook opgericht. Inmiddels staan Jeff Bezos, vader van Mark Zuckerberg en Markie’s halfbroer Elon Musk in vuur en vlam als het over de ruimte gaat. Over nepnieuws gesproken.

Vroeger was alles beter. Mini-mij kreeg tenminste nog Berenbootstickers bij de lokale supermarkt. Geen idee wat de actie van de dag is, maar een tijdje geleden kon je sparen voor insectenplaatjes. Het werd een groot succes. Zou een van die supermarketing-kangoeroes er aan hebben gedacht iets te verzinnen rond de vijftigste verjaardag van de eerste maanlanding? Het haalt het niet bij de uitvinding van het ademhalen, fikkie stoken of het wiel maar is toch supergaaf. Kinderen zouden voor zo’n actie in vuur en vlam staan. Waarschijnlijk verdienen supermarkten te makkelijk hun geld, het zijn tenslotte geen bouwmarkten. Wat een gemiste kans.

Toen ik klein was, zeg maar de tijd van Stranger Things, had je een sociaal netwerk dat buiten spelen heette. Op regenachtige dagen was er Kuifje, het stripblad met de rare slagzin: voor de superjeugd van 7 tot 77. Mijn broer en ik knutselden ook graag met Lego. Altijd dik verwend door ons Pa en Ma want we hadden er bergen van. Onlangs zag ik op de verjaardag van mijn nichtje hoe Lego veranderd is. Vroeger was het geweldig, nu is het supergaaf. Lego is niet zozeer vernieuwd, gelukkig maar, als wel uitgebreid. Naast de klassiek lol – Mama die met blote voeten op een scherp blokje trapt (kinderen zijn slecht en dienen met harde hand opgevoed te worden tot monddode, gehoorzame en bovenal consumptieve en productieve burgers) – is kindergeluk nu thematisch gerangschikt op de meest fantasietischtische manier. Het spectrum loopt van Harry Potter tot Star Wars met hier en daar een dotje [magisch] realisme. De Saturnus V raket is er zoeen. Een meter hoog in schaal 1:110. Waarschijnlijk dachten ze dat het bijgeleverde maanlandertje niet indrukwekkend genoeg was dus hebben ze die van de week apart uitgebracht. Wat een supermodel! GJ is zwaar verliefd. Niet de slimste thuis (of de mooiste), wel de leukste en dit keer schat ik mijn kansen hoog in. Er is wel een wachtlijst voor het bouwpakket van 100 euro. En maximaal twee per persoon.

Wat geef je een man die meer gereedschap heeft dan ik? Eerst zijn naam, het is mijn broer die nog even heeft voor hij 77 wordt. Hij kreeg een piratenschip van Lego, hartstikke gaaf. Het stond fier te pronken naast de Legocollectie van zijn oogappel, zeg maar jong geleerd, oud gedaan. Soms is het ook zo dochter, zo vader, als in The Upside Down, u weet wel. Zijn zeeroversboot lag aangemeerd naast haar catamaran die trouwens niet in het beste schuim-der-zeven-zeeen kleurenpatroon was geverfd. Als kleine piraten vader worden, kan ineens alles. Broer is het overigens wel met mij eens dat de Apollo 11 maanlander keigaaf is. Meteen mijn Whatsapp profielfoto veranderd en wat rondgeneusd in de Legowebwinkel. Linkje van de Millenium Falcon doorgestuurd naar een vriend met de vermelding dat ondanks het prijskaart van bijna duizend euro, het Star Wars vliegtuig 7.500 stukjes heeft en prima aan het plafond kan. Mag ik doen als het zover is. Daarom heb ik al dat gereedschap.

Sommige dingen, neem “superheld Voltron” – geen idee wie het is – kunnen mij niet echt boeien. Bij het zien van de contouren van Londen ging mijn hart letterlijk sneller slaan. Lego heeft nog meer steden in de aanbieding zoals New York en Las Vegas. Shanghai en niet de Chinese hoofdstad Beijing, is ook een logische keus.

Leuke website, goede prijzen, als je verkoper bent, maar een brandende vraag wordt niet beantwoord. Hoe kan een zielloos Sin City nu haar eigen Lego-skyline hebben en mijn stad met herboren hart niet? Voor je begint dat het Amsterdam moet zijn, twee dingen. Als Shanghai je de mond niet snoert, denk eens aan die film van Dick Maas. Amsterdamned werd in Utrecht opgenomen. Een en een is twee, ook daarom dus Rotterdam.

Als kleine blogger doe ik mijn best om onze havenstad onder de aandacht te brengen. Kost je soms een paar centen, zoals in het geval van mede-Rotterdammer Sylvester Lobé, zelfbenoemd amateurfotograaf die 1,000 euro wilde voor wat geleden schade en juridische kosten omdat ik een foto van hem gebruikt had. Waarschijnlijk wilde pappa Lobé wat leuke Lego voor zijn kids met kerst kopen. Mijn fout, ik dacht dat het mocht. Tweederde voor Sylvester Lobé en de rest voor Dirk Jan Dijkstra, zijn juridisch adviseur die (mij) 250 euro per uur rekent vanwege no-cure, no-paydiensten. Ondanks dat ik de heer Lobé en per cc adviseur Dijkstra er op wees dat de eiser waarschijnlijk zelf het auteursrecht van architect Ben van Berkel schendt, volhardde de “amateurfotograaf” in zijn standpunt dat hij schade geleden had. Zelfs een vriendin die juridisch meesterbrein is, kon daar niets aan veranderen.

Mijn reisverslag over Rio was gelukkig succesvoller, ondanks dat het maar een “echte mannenfoto” bevatte. Zelfgemaakt hoor. Het is niet moeilijk om in hartje winter heimwee naar het carnaval in Rio de Janeiro te hebben, daarom was ik verbaasd dat bij thuiskomst mijn lijst met verhalen over ons Rotterdam in de buitenlandse pers het meeste indruk maakte.

Dat de Maasstad zichzelf ondanks, en niet dankzij, de ondersteuning van de gemeente verkoopt, ontdekte ik later in een krantenartikel. Ambtenaar Dorknoper pochte dat het zo lekker goedkoop was om buitenlandse journalisten te ontvangen.

Rotterdam is nog steeds hot en dat is goed voor ons allemaal. Maar Rotterdam is ook dé stad waar gewerkt wordt dus aan de slag en regel die Lego skyline van/voor onze Maasstad! In een doos die net iets groter is dan die van New York of Shanghai.

Dat van die gierige ambtenaar is geen grap. De kost gaat voor de baat. Investeer in Rotterdam en ben slim. Koop meteen een stapel Lego als relatiegeschenk. Volwassenen halen hun neus zogenaamd voor kinderspeelgoed op terwijl ze vechten om de Hollandse huisjes uit de business class van onze nationale blauwe vliegvogel. Ik bedoel maar.

Zeg gewoon dat Rotterdam niet aan relatiegeschenken doet maar wel een kindvriendelijke stad is. “Of de bezoeker er een voor zijn kinderen of misschien nichtje of neefje wil? “Ja, twee kan ook. Geen probleem. Nog zin in een afzakkertje?” Zo doe je dat!

Noch mijn geliefde Antwerpen, Tokyo of zelfs Rio met het iconische beeld van Christus de Verlosser hebben een Lego skyline. De beste manier om te bewijzen dat Rotterdam nog fantastischer is dan al die buitenlandse krantenkoppen zeggen is die ultieme iconische Lego-skyline. Aan de slag dus. Zullen we zeggen 2020?

Als ras-import Rotterdammer reken ik jullie [gemeente Rotterdam] geen kosten aan voor dit idee, maar ons Witte Huis moet wel onderdeel van de set zijn. Zie dat maar als boetedoening voor jullie zotte plan om tijdens de bouw van de spoortunnel de wijnhavenpanden te slopen. Hoe weinig hart kun je [over]hebben? Over de Euromast zeg ik niets, die proppen jullie er toch wel in.

In het geval mijn Maasstad de hele produktie opkoopt, een is er voor mij. Stuur maar door. Geen twee, mijn broer geeft niets om Rotterdam. De gemeente beheert de GBA (gemeentelijke basisadministratie) dus jullie hebben mijn adres. Ik weet dat Rotterdam hard lobbyt om het songfestival naar de Maasstad te halen. Voor mij hoef je het niet te doen, maar het is wel het perfecte moment om de Lego skyline te presenteren. Eindelijk een echte winnaar!

—

PS Albert Heijn: Lego heeft ook een speciale set van “The Upside Down.” Zeg het maar even. En nee de Smurfen zijn niet koel meer. Doe dan tenminste de Power Puff Girls. Oeps, sorry, maakt Lego trouwens ook.

Kopfoto gemaakt door Michiel1972, gevonden op Wikipedia.

Christelijke Vakbond CNV doet Naastenliefde in de Uitverkoop

Leave a reply

Hema 2.0: Niet hard voor weinig maar minder voor hetzelfde.

Dat niet alleen bovenbazen goed kunnen graaien kunnen bewijst de nieuwe CAO tussen winkelbedrijf Hema en vakbond CNV. Voor nieuwe werknemers gaan de salarissen drastisch omlaag, van 2766 naar 2055 euro bruto per maand. Grote broer FNV, doet niet mee omdat het tegen haar principe van gelijk loon voor gelijk werk ingaat.

Waarschijnlijk juichen de huidige werknemers van Hema over het behoud van hun voorrecht. Het meeste personeel is ongetwijfeld al jaren in dienst. Dat heeft die christelijke vakbond toch maar mooi voor ons gefixt. Wedden dat er nu stemmen opgaan om te kijken of ze niet nog een paar procentjes extra van de jonkies kunnen afpikken middels een hogere pensioenbijdrage voor jeugdige werknemers omdat “wij ouwetjes” dat na zoveel jaar sloven dik verdiend hebben? Denken ze.

Je hoeft niet gelovig te zijn om waarde te hechten aan het begrip naastenliefde. Negeren is op eigen risico en dat doet het CNV hier duidelijk. Alles voor de eigen leden. God straft dan misschien niet meteen, maar de echte verliezers zijn de medewerkers met verworven rechten. Mensen zijn net fruit, er zit altijd wel een plekje op. Een reden om iemand te ontslaan is zo gevonden. Vernieuwd! Nu nog sneller!

Voor deze klinkende overwinning was je grootste angst dat je baas je zou vervangen door iemand die jonger en dus goedkoper is. Het goede nieuws is dat leeftijdsdiscriminatie bij de Hema verleden tijd is. Minpuntje is wel dat je baas je er nu gegarandeerd uitgooit. Iedere nieuwe collega is goedkoper al zijn ze 75 met 80 jaar ervaring.

Driemaal is scheepsrecht, ook in het falen van christelijke vakbond CNV. Faal een is de bijbel negeren en naastenliefde terzijde schuiven. Solidariteit is de lijm die de vakbeweging bij elkaar houdt en sterk maakt. Verschillende beloningen voor hetzelfde werk is faal twee en het beste oplosmiddel – vakbondsverdelgingsmiddel zo u wilt – dat er is. De finale faalkans wordt ook niet onbenut gelaten. Met dit accoord staat het gros van de medewerkers met (duur)verworven rechten binnenkort gegarandeerd op straat. Immers een maximumloon van dik 2766 euro is nog altijd 35 procent meer dan het nieuwe maximum van 2.055. Om in commerciele termen te spreken, vier halen drie betalen. Plus iedere maand 78 euro cash back.

Wedden dat Hema-eigenaar Marcel Boekhoorn er best nog 150 euro bovenop had willen gooien om de werknemers tegen elkaar op te zetten? Dat is de bonusfaal van vakbond CNV. Ach, verkopen is ook een vak.

Tot slot nog een vraagje aan de FNV. Als jullie voor gelijk geld voor gelijk werk zijn, waarom bestaat het “jeugdloon” (tot 23 jaar) dan nog?

Kopfoto gemaakt door ActionVance, gevonden op Unsplash. Foto is bewerkt.

Het Muzikale Begin van Lente 2019: “Peggy Gou – Starry Night”

Leave a reply
Je kent ze wel, mensen die neerbuigend lachen om “Gangnam Style. “3.3 Miljard Youtube kijkers kunnen toch niet fout zijn?”  Ondertussen toch stiekum luisteren naar het foute uur op de radio. Mozart was beter, hiphop ook. Boeien. Gooi maar in mijn pet. Snobistische figuren die hun eigen voorkeuren superieur achten en daarom 24/7/365 tegen Het Dorp van Wim Sonneveld zijn. Enig idee hoeveel mensen ik daarmee tot tranen toe heb bewogen? Je had ook in een verloren momentje de Zuid-Koreaanse zanger Psy kunnen opzoeken. Weet je in ieder geval waar het over gaat. Iets met arm en rijk in Seoul, nogal maatschappijkritisch dus.

Maart roert zijn staart en april doet wat het wil. Toen GJ in mei geboren werd, moest mijn vader op de fiets om een straalkacheltje te halen. Ik wordt zo moe van radio dj’s die in de lente luid kwijlen dat dit de zomerhit van het jaar wordt. Het is net zo kansloos als presentatoren die baken in hun beperkte talent als ze eindelijk eens een goede overgang tussen twee onderwerpen verzinnen en daarom [misplaatst] grappen over bruggetjes. Soms is een half woord genoeg, ezel bijvoorbeeld. Er is een verschil tussen een elegante verbinding en een onbekwame schuifjesprutser in de studio.

De zomerhit van 2019 komt pas in september als iedereen weer terug op honk is en die fles meegebrachte wijn, weggerukt uit zijn natuurlijke habitat, ineens als eersteklas bocht smaakt. Zo voorspelbaar.

Het echte muzikale succesrecept is dat ook superplaten seizoenen kennen. Niemand gelooft me, maar muziek is pure, onversneden emotie. Vandaar ook Het Dorp aan het einde van de avond. In 2001 hoorde ik voor het eerst “Can’t get you out of my head” van Kylie Minogue en ik wist meteen: dit wordt een mega nummer een. Sommige platen hebben dat nou eenmaal. Op de laatste dag van 2018 luisterde ik zonder enige verwondering naar de ontknoping van de beste honderd platen van het jaar. “One Kiss“, een combi van opkomend talent Dua Lippa en global DJ Calvin Harris had exact dat gelikte waar iedereen blij van wordt en won dus. Nog steeds een fijne plaat. Tijd voor een mash-up met Kylie? Zover liggen de snelheden (124 vs 128 bpm) en toonhoogtes (Dm vs Am) niet uit elkaar.

Meestal luister ik naar Slam, een radiostation dat voornamelijk EDM (electronische dansmuziek) en een dotje house uitzendt. De laatste dag van de werkweek is altijd non-stop mixdag. Mijn DJ talent is niet zozeer dat ik technisch hoogbegaafd ben, ik ben populair omdat ik de mensen geef wat ze willen, vaak voordat ze weten dat ze het fantastisch vinden.

Daarin ben ik niet de enige. De Koreaanse DJ/Producer Peggy Gou kwam een keer langs tijdens een vrijdagse mixset. Ik hoorde de track half. Anderen pikten hem wel op en toen ik de track voor het eerst ongemixt beluisterde, dacht ik “wat met die hype?” De tweede keer sloeg de vlam keihard toe en dus in de pan. De zomerhit van 2019 laat nog een maand of vier op zich wachten dus DJ’s aller landen hou je mond.

Als er een plaat is, die het festivalseizoen 2019 opent, is het duidelijk Peggy Gou’s “Starry Night.” Naast muziek ontwerpt de DJ kleding en meer. Mijn hart heb ik achtergelaten in de Britse hoofdstad. Mijn Oystercard is trots bewijs daarvan. Toch kan Londen niet wedijveren met Berlijn als het op vernieuwende dansmuziek aankomt. Alleen hier en daar in Nederland lukt zoiets. Peggy Gou is inmiddels verhuisd van Zuid-Korea naar de Duitse hoofdstad. De liefde voor de DJ en haar style met een stevige scheut old skool Chicago house gaan langzaam de goede richting op.

Muziek is emotie en we ervaren het allemaal anders. Als je nog een excuus nodig hebt om te genieten van “Gangnam Style” of “Ons Dorp”, graag gedaan. Ben je geen dinosaurus, luister eens naar “Starry Night” Geen betere manier om te ontdekken dat de winter op het Noordelijk halfrond voorbij is en we weer naar buiten kunnen.

Kopfoto gemaakt door Saveliy Bobov. Gevonden op Unsplash.