Probleemparkeerders in Roosendaal

17 augustus, 2023 Leave a reply

Niets doen is wel erg mager. Als een auto al twee jaar verlaten is, kun je als politie of gemeente ook eens kijken of alles in orde is met de eigenaar. Gebeurt natuurlijk nooit in het gezellige Roosendaal, maar in Rotterdam heeft een bejaarde vrouw tien jaar dood in eigen huis gelegen.

Overheidsorganisaties zijn er voor de burger, je verwacht een dienend karakter. Dat is in Nederland allang niet meer. Wanneer een gemeente zich steeds vaker achter een digitale, bijna niet doordringbare muur verschuilt, ontstaat een probleem. De Brabantse gemeente Roosendaal heeft in dat opzicht al meerdere moeilijk verdedigbare keuzes op haar naam staan. De invoering van het Saver pasjessysteem voor het huisvuil springt direct in het oog, letterlijk. Roosendaal is tegenwoordig een smerige stad met overal vuilnis. Prachtig die sticker met hoge boetes, maar begin eerst maar eens met schoonmaken.

Ik ga op reis en neem niet mee… Gelukkig heeft Roosendaal een pasjessysteem. Beter voor het milieu. Gooien mensen minder afval in de vuilnisbak. Zo ken ik er nog wel een. Politici maken nooit fouten.

Zo doe je dat als professionele aso. Wel je naam en adres er afscheuren, niet de barcode. Laat me niet lachen, een gemeente die haar taak serieus neemt en je opspoort middels die streepjes? Ha ha.

Net als veel gemeentes werkt het stadskantoor in Roosendaal alleen nog op afspraak. Onderzoek toont keer op keer aan dat daardoor de productiviteit daalt. Je moet online een bezoek inplannen en dat kan wel even gaan duren. Paar keer voor mijn vader gedaan en wat ik mis is een service level agreement. SLA is een Engelse term die staat voor afspraken tussen leverancier en klant over wat je mag verwachten als je iets koopt. Bijvoorbeeld dat de gemeente garandeert dat je altijd binnen twee werkdagen een afspraak kunt maken en binnen een week altijd een afspraak ’s ochtends vroeg of ’s avonds laat. Zou normaal moeten zijn.

Nog een stapje groter dan zwerfvuil, zijn zwerfauto’s. Nee, geen zelfrijdende auto’s die rondzwerven maar auto’s die achtergelaten worden. Staat er een bij de flat van ons Pa voor de deur. Had ik het gisteren over. Pap is vorig jaar naar het politiebureau geweest zonder resultaat. Vond ik ook verrassend. Begin dit jaar heb ik via de verhuurder nogmaals aan de bel getrokken en ineens zat er een parkeerbon op. Verder gebeurt er niets. Onlangs bij Pap en iemand had geen zin om zelf naar het grofvuil te gaan. Twee stoelen in de centrale hal neergekwakt, eentje voor de rolstoeluitgang die naar de berging leidt. Loodzwaar, nadat ik de poten eraf geschroefd had, met moeite in de auto en hier maar naar de milieustraat gebracht. In het milieupark te Roosendaal heb ik weinig vertrouwen. Toen een paar jaar geleden ons Mams overleed, het huis leeggeruimd en wat dingen naar het grofvuil gebracht. Wat blijkt? Volgens het pasje was Mam dat jaar al zes keer naar de stort geweest. Pasje was leeg en ik kon het niet bijvullen. Mijn moeder was ernstig ziek en had geeneens een rijbewijs. Dan sta je daar. Je kunt niks inzien en ter plaatse betalen mag ook niet. Bizar.

Terwijl ik de verlaten stoel inlaad zie ik nog steeds dat zwarte autootje staan en typ het kenteken in op mijn mobiel. APK verlopen in april 2021, ruim een jaar voordat Pap naar het politiebureau ging en anderhalf jaar voordat ik via de verhuurder aan de bel trok. Nu dik twee jaar later, staat de auto er nog steeds. Melding bij de politie gedaan maar ik moet bij de gemeente zijn.

Melding Politie 07 juli 2023
“Bij de flat in Roosendaal waar mijn vader woont, staat al twee jaar een zwarte Hyundai Atos bij de gele streep geparkeerd. Bij het RDW zie ik dat de APK al in april 2021 is verlopen. Moet ik het bij de politie melden dat de auto weggehaald moet worden of ergens anders?”

Antwoord Politie 07 juli 2023
“Bedankt voor uw bericht. Wij verwijzen u naar de handhaving van de gemeente. Deze zijn bevoegd om indien nodig, het voertuig weg te laten slepen.

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.”

Ken de spelregels niet maar je zou verwachten dat de politie ook de takelwagen kan bellen. Of op z’n minst het bericht doorgeven aan de gemeente. Ronduit absurd. Moeten we dan echt een vak wanneer-bel-ik-welke-ambtenaar op de middelbare school invoeren? Of zit dat al bij de burgerschapslessen? Enfin, ik het webformulier invullen, afbeeldingen toevoegen en dan ineens een captcha, een soort puzzeltje voordat je het kunt versturen. Er zijn verschillende soorten captcha’s en voor mensen met een handicap vaak een onoverbrugbare hindernis. Daar hebben we het binnenkort over.

Melding gemeente Roosendaal 11 juli 2023
“Onderwerp Verlaten auto flat Roosendaal
Staat al twee jaar een auto fout geparkeerd. Heb het kenteken bij de RDW gecheckt en APK is in april 2021 verlopen. Volgens de politie is het laten wegslepen de verantwoordelijkheid van de gemeente. Graag.

Opmerking van mij: koppel het meldsysteem van de poltie met dat van de gemeente zodat de melding met een klik op de knop kan worden doorgezet.. Dit werkt niet voor burgers, de politie of gemeente.

NB, ik had eerst het webformulier ingevuld maar dat eindigt met een captcha. Schaam je gemeente Roosendaal. Onverantwoord.”

Niet lachen, de ontvangstbevestiging van de groep Veiligheid, Strategie & Ondersteuning, gemeente Roosendaal belandt in mijn spamfolder. Had ‘m er eigenlijk niet uit hoeven halen want voorlopig gebeurt er niks. Er wordt eerst een onderzoek ingesteld. Heb ik al voor jullie gedaan, maar ja ambtenaren weten het altijd beter hé. OK misschien niet als het op digitale zaken aankomt.

Antwoord gemeente Roosendaal 13 juli 2023
“Dank u wel voor uw melding. Wij zullen een onderzoek naar de auto instellen. U wordt hier later nog door ons over geïnformeerd.

Wij waarderen het dat u meedenkt, maar om het meldsysteem van de politie te koppelen met dat van de gemeente is helaas niet mogelijk.

Tenslotte delen wij u mede, dat uw opmerking over het krijgen van een reactietest (captcha code) bij het invullen van het webformulier, is doorgegeven aan ons team Communicatie. Er wordt hierover nog contact met u opgenomen.”

Draai linkerduim, draai rechterduim, draai, draai, draai. Is er al antwoord?

Antwoord gemeente Roosendaal 24 juli 2023
“Wij hebben een onderzoek naar de auto ingesteld. De auto is niet aan te merken als zijnde een autowrak zoals vermeld staat in artikel 5:5 van de Algemene plaatselijke verordening. Ingevolge dit artikel is het verboden om een voertuig dat rijtechnisch in onvoldoende staat van onderhoud en tevens in een kennelijk verwaarloosde toestand verkeert op de openbare weg te parkeren. Dit betekent dat er vooralsnog geen wettelijke basis is om het voertuig weg te slepen.

Helaas kan de gemeente ook niet optreden tegen een niet verzekerd en/of niet APK gekeurd voertuig. Dit komt omdat dit zogenaamde registerfeiten zijn. Dit houdt in dat de bestuurder van het voertuig om de aantal maanden automatisch een bekeuring krijgt van het RDW. Deze bekeuringen stoppen wanneer het voertuig is verzekerd en gekeurd.

Wel hebben wij de auto nogmaals verbaliseerd, omdat deze staat geparkeerd naast een onderbroken gele streep.

Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.”

Je hebt winterbonnen en zomerbonnen. Een gratis tuinstoel bij twee stuks ofzo? Of trekt vuil vuil aan Roosendaal?

Nogal aanmatigend he, dat wij vertrouwen erop dat. Niet dus. Het probleem is een beetje dat de auto al twee jaar niet bestuurd is. Voorlopig krijgt niet de bestuurder een bekeuring maar degene op wiens naam het voertuig staat. En als dat een en een is twee is, heb ik nog wel een vraag. Is alles met de eigenaar in orde? Snap dat de sociale cohesie in een boerenpummelstadje als Roosendaal vele malen groter is dan in ranzig Rotterdam en de vraag vrijwel overbodig is, zeker nu de professionals er naar gekeken hebben, maar toch. Ben ik dan de enige die zich zorgen maakt over de eigenaar van het ontzielde autootje dat daar al twee jaar verdrietig geparkeerd staat? Wat nu?

Die Gemeente Is Er Niet Voor Jou en Mij

16 augustus, 2023 Leave a reply

Ben je rijk of woon je naast de burgemeester is het een ander verhaal. Idem als je asociaal bent of structureel overlast veroorzaakt. Gewone burgers hebben gewoon pech. Algemeen belang enzo.

De TV serie over het asociale gezin Flodder in een dure vilawijk gaat nooit vervelen. In het echt worden de probleemgevallen altijd bij de gewone burger op de stoep gedumpt. Soms bestaat een rechtvaardiger wereld alleen op het scherm.

Vandaag het vervolg op Zwitsers kenteken, top tip voor terroristen.

Hier in Rotterdam is de trend, een complex zonder junks en kanslozen is geen volwaardige woongemeenschap. [1] Had je maar een huis moeten [kunnen] kopen. Zoiets dan. Meerdere complexen waarin weerloze ouderen – of gezinnen met jonge kinderen – gemengd worden met mensen die meer kansen hebben gehad in het leven dan wie ook. Natuurlijk gaat dat fout. Een beschaafde maatschappij is altijd bereid mensen die willen opnieuw op de been te helpen. Daar horen wel mitsen en maren bij. Zoiets vergeet de gemiddelde burgemeester nogal eens. Extreem goede sociale geluidsdemping in de lokale villawijk, ja toch. Stoer hoor dat je weer een woning voor tig maanden dicht gooit na een ongerelateerd incident op de stoep maar wat nu als het lokale gekkenhuis een paar verdiepingen huurt in een grote flat en de methadon om drie uur ’s nachts is uitgewerkt? Wat dan met die kostbare bloedjes van buurkinderen, de toekomst van onze maatschappij. Verhuizen? Dat burgemeesters een rondreizend circus zijn, ja toch Peter Rehwinkel, betekent niet dat iedereen zomaar kan verkassen. Anders hebben de huisjesmelkers – in oorlogstijd heten zulke lui trouwens gewoon zwarthandelaren – geen inkomsten meer.

Het overheidscirucs van geen verantwoording nemen en de problemen erger maken in plaats van oplossen is een olievlek die vanuit de Randstad ook langzaam de rest van Nederland wurgt. Alsof ze in Roosendaal, vlak bij de Belgische grens nog niet genoeg problemen hebben. Persoonlijk denk ik dat het de schuld van egoistische oude mensen is. Hoe durf je in je veilige eensgezinswoning te blijven zitten als je naar een duurder en onveiliger seniorenappartement kunt verkassen? Ach vroeger of later verhuizen we allemaal, ook Pap. Hij woont er inmiddels al een aantal jaren met veel plezier. Goeie buren, zonnig balkon en gewoon fijn. Toch verandert de tijd alles. Sociaal onaangepasten kun je ze nog net niet noemen, eigen broek ophouden is wat anders. Maar ach welke burgemeester kan wel een grote mensenbaan bemachtigen. Als dat zo was in onze kostbare democratie hadden we wel een gekozen burgemeester.

Ff bij Pap langs. Liftdeuren gaan open en ik zie een meneer met een fiets. Kun je ook in de kelder zetten. Meneer ziet mij niet, ramt zijn fiets achteruit en bijna. Loeikwaad dat ik niet opzij ga voor zijne godheid. Tot hij ziet dat ik niet hoogbejaard of bang ben. Nou ben ik niet zo groot maar dat gebrek aan lengte compenseer ik ruim in de breedte. Ineens lukt het hem wel om niet tegen me aan te botsen. Ik zeg er wat van maar dat mag blijkbaar niet. Wat is er mis met kijk een beetje uit? Pas als meneer op de drempel van de buitendeur staat, begint het. Mompel de mompel. Wel halen, niet brengen, dat is zo vervelend. Persoonlijk denk ik dat zo’n ontspoord figuur het best een weekje op het dak van de flat kan kamperen om tot diepere inzichten te komen. Maar helaas, hij heeft ook rechten, zelfs als hij die van alle andere bewoners in het complex schendt. Er is vast wel een Youtube video waarin een gediplomeerd psycholoog in begrijpelijke taal uitlegt dat als je enige kostbare kleinood een fiets is, dat nog geen reden is om weerloze oudjes omver te rammen – of anders. Kom je hun kinderen tegen. En geloof me, van alle mensen met kinderen die daar in de flat wonen, ben ik de aardigste. Die man kan het dak op. Wat zeg ik, moet het dak op. Voor een voortschrijdende studie over onderdeel van de maatschappij zijn en hoe met je buren om te gaan. Last van gevoelens? Het dak is de beste plek voor een bespiegeling. Doe je niemand kwaad ook. En voor je naar de maan gaat huilen, stop er een sok in. Kan prima in stilte.

Deze persoon weet ik wie het is. De volgende mikt de kartonnen doos van zijn pakket zo in de hal. Beetje slordig met je naam en adres erop. Weet niet hoe hij eruit ziet. Dan doen de lui die hun vuiligheid tegen de buitenmuur aanzetten het beter. Geen idee van wie, wat waar. Trouwens ook niet van de auto die daar al tijden verkeerd geparkeerd staat.

In Rotterdam heeft tien jaar lang iemand doodgelegen in haar eigen huis. Geen menselijk drama maar een smet op het blazoen van de burgemeester dus alle hens aan dek. Rotterdam probeerde het weg te moffelen. Als vorig jaar zomer de auto al een jaar daar staat, gaat Pap naar het bureau van politie in Roosendaal. Na het verhaal van gisteren zal het je niet verbazen. Er gebeurt niks. OK behalve dan dat de viezerikken het appartementencomplex dreigen over te nemen. Kinderen noemen alles karma tegenwoordig, dit is anders ondanks dat je eigen nest bevuilen een keuze is. Iedere keer rommel, viezigheid en achtergelaten huisraad in de centrale hal. Paar keer contact gehad met de huurbaas maar alles is moeilijk. En? Als er geen liefde verloren is tussen jou en je werk, zoek wat anders. Ook gemeld dat die auto daar al anderhalf jaar staat. De verhuurder heeft contact gehad met de instanties want begin januari prijkt er fier een prent op de voorruit. En wat sneeuwvlokjes. Het wordt lente en je hoort het gras niet klagen. Dat tiert al minstens 20 maanden welig rondom de stilstaande auto. Nee, niet geparkeerd, het is een onderbroken gele streep. Te moeilijk om uit te leggen. Als pas geleden een stel onverlaten de woonkamerstoelen gewoon in de hal dumpen en daarmee de achteruitgang blokkeren, besluit ik ze maar zelf af te voeren. Niet voor Pap maar voor die vriendelijk buurman in rolstoel. Het is even passen en meten als mijn oog weer op dat zwarte autootje valt. Wat nu?

Kopfoto: prima stoel maar de kringloop heeft zoveel kapsones tegenwoordig dat ze ‘m niet willen hebben. Met bezwaard hart rij ik naar het milieupark.

—

[1] Alternatief voor ‘volwaardige woongemeenschap’ is afspiegeling van de maatschappij.

buurman rijdt illegaal op zwitsers kenteken. Andere auto maakt een deuk in zijn grille maar buurman wuift het uitwisselen van verzekeringpapieren weg.

Zwitsers Kenteken – Top Tip Voor Terroristen

15 augustus, 2023 Leave a reply

Buurman rijdt een decennium illegaal op Zwitsers kenteken rond in Nederland. Veel mensen maken melding bij de politie. Er gebeurt niets. Veilig gevoel hé? [Wel als je snode plannen hebt.]

Dat domme grapje van ‘hard voor weinig’ is inmiddels wel erg sleets. Dan vraag ik toch niet hoe het gaat? Belastingen zijn te hoog, bla bla bla. Moet je misschien niet moord, brand en nieuwe regels – nu! – schreeuwen iedere keer als de krant een misleidend verhaaltje schrijft over wat er mis gaat. Doen ze om aan jou te verdienen, advertentie hier, advertentie daar. Helemaal niet raar.

Stel je eens voor dat je geen belasting hoeft te betalen, hoe heerlijk is dat? Maakt autorijden wel een stuk goedkoper, alleen nog even zelf je weg aanleggen. Die worden tenslotte ook uit onze belastingcenten betaald. Helemaal nu het aardgas op is. Sorry jonkies, vroeger was alles inderdaad beter. Belasting betalen ontkomen we niet aan maar laten we het dan wel eerlijk doen. iedereen weet dat alles duurder wordt, zeker nu. Winkels en fabrieken gooien er graag nog wat extra’s bovenop. Dat is een aanslag op ons rechtvaardigheidsgevoel en niet zo zuinig ook.

Bovenbuurman is niet zo’n fijn mens. Niks deugt en alles is mis. Waarom zijn er nog files en hoezo geen geld voor Rotterdams cultureel erfgoed? Nogal een dappere vraag als je zelf illegaal op Zwitsers kenteken rijdt. Toen ik hier net woonde, lekkage in de kelder. Oen van de technische dienst probeert de standleiding op het achterbalkon te ontstoppen door er met een stok in te porren. Alleen maakt de pijp een haakse bocht. Je raadt het al, precies in mijn kelder. Na zestig jaar is van gietijzer niet veel meer over dan wat plakjes rode roest en blub, in mijn kelder zwemmen vissen. Bij wijze van spreken.

Toen leek bovenbuurman nog sympathiek. ‘Gebruik mijn kelder maar zolang’. Da’s niet nodig, tijd om even naar Ikea te gaan? Moet wat lange stellingrekken hebben om alles op poten in de kelder te zetten zodat het droog blijft voor de onvermijdelijke volgende keer. In die witleren Volvo stationwagen van jou passen ze beter dan mijn Polo. We rijden samen naar de Zweedse woonwinkel en ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Hoe kun jij in Nederland op Zwitsers kenteken rijden? Ik ben expat. In eigen land? Nou was inleiding belastingrecht niet mijn favoriete vak, dit is klinklare onzin. Buurman’s sterrenbeeld is olifant, ik hoor hem letterlijk iedere nacht boven mijn hoofd sjouwen. Maar goed.

volvo zwitsers kenteken deuk verzekering

Niet het type deuk waarvan je zegt: laat maar zitten als een ander er tegenaan rijdt. Tenzij je al jaren vergeten bent om de auto op Nederlands kenteken te zetten.

Iedereen die mij kent, weet dat ik met alles en iedereen babbel. Zodoende kom ik er achter dat diverse mensen bij de politie aan de bel hebben getrokken over buurman’s auto. Een auto importeren is een kostbaar geintje, niet alleen BPM en BTW maar ook milieuheffingen en wat al niet meer. Ondertussen betaal je in Zwitserland een fractie van wat het hier kost. Alleen als je hier woont, mag het niet. Buurman heeft weinig vrienden in ons complex, zijn toptalent is mensen tegen zich in het harnas jagen. Op een gegeven moment gaat hij ook lelijke dingen over mij zeggen. Tsja. Tijdje later, er hadden weer eens wat buren mot, wietcontrole. De een had gezegd dat de ander een wietplantage had. Niet dus. Als ze er toch zijn, bellen ze maar meteen overal aan. Mogen we even binnenkijken? Prima, willen jullie koffie? Boer uit Brabant voor altijd. Trots op. Zijn er nog andere opvallende dingen in de flat? Die rare bovenbuurman van mij. En hij rijdt op Zwiters kenteken. Parkeert zijn auto nooit voor de deur maar op de grote parkeerplaats aan de zijkant. Wordt iedere keer ijverig opgeschreven maar er gebeurt niks.

Na de aanslagen op het World Trade Center in 2001 regeert paniek onze Westerse wereld. Alles kan een bom zijn en iedereen die er verkeerd uitziet is verdacht. Online terugbladerend herken je die gekte onmiddelijk. Ook in 2006 waarschuwt de overheid tegen verdachte auto’s. Dat kan van alles zijn, buitenlands kenteken, verkeerd geparkeerd of te lang op dezelfde plek staan. Nou, dan heb ik nog een tip als je terrorist wil worden: neem een auto op Zwitsers kenteken. Ongelooflijk hoe de politie er nooit wat mee heeft gedaan. Vast niet hun keuze. Als er iets is dat het draagvlak voor belastingen uitholt, is het wel dat. Voor de wet is iedereen gelijk maar dat werkt alleen als er egalitair gehandhaafd wordt.

Buurman was nogal betrokken bij de Van Nelle fabriek. Iedere dag rijdt hij gezellig met zijn Zwitserse Volvo naar het Rotterdamse werelderfgoed om daar amok te maken met welkeender instantie die weigert te begrijpen hoe iconisch het is. En of men maar wil lappen. Waar de financiering vandaan komt is niet zijn probleem. De hoeveelheid geld die nodig is om het voortbestaan van zo’n stuk industrieel erfgoed te garanderen is gigantisch. Dus wordt de boel verkocht. De nieuwe eigenaar besluit een financieel verstandiger koers te varen en er komen kantoren en zalen voor evenementen in. De bomen groeien dan wel tot in de hemel, geld niet aan bomen. Buurman heeft ooit een stichting opgericht met een waarschijnlijk bewust verwarrende naam die bijna hetzelfde is als van de echte Van Nelle fabriek. “Uw stichting is niet de stichting die door de UNESCO bedoeld wordt”, dat soort dus. Op locatie fabriceert hij een kantoortje van stellingmateriaal en kratten of iets dergelijks, afgewerkt met een grote zwarte lap als soort van chic nepbehang. Zien is geloven. Dan klopt de nieuwe eigenaar aan. Om het werelderfgoed te redden wordt van iedereen een bijdrage verwacht, ook van een onafhankelijke stichting zoals die van buurman. Zoiets heet huurpenningen. Ineens geeft buurman niet thuis. Het lukt maar niet contact met hem op te nemen. Na ampele maanden gaan de spullen van zijn stichting in de opslag. Briesend van woede, raast en tiert hij op internet dat het kostbare erfgoed van zijn stichting gestolen wordt, waarschijnlijk om te verkopen voor grof geld. Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Niet waar en niet verstandig. Best leuk als je directeurtje speelt in je eigen tent maar in de grote mensenwereld hebben woorden consequenties. Terecht. Een duidelijke brief van de Van Nelle advocaten volgt waarin buurman wordt gesommeerd zijn woorden terug te nemen of een rechtzaak wegens laster tegemoet te zien. Stel je eens voor: expat-buurman komt in zijn Zwitserse Volvo voorrijden bij de rechtbank op Rotterdam-Zuid. Om Neerlands’ werelderfgoed te verdedigen. Natuurlijk slikt hij zijn woorden in. Ondertussen blijft buurman doorreutelen over het zogenaamde onrecht, zelfverminking is een betere term. Zo erg zelfs dat hem – als directeur van de stichting Werelderfgoed met iets teveel bijna dezelfde naam – de toegang tot het terrein wordt ontzegd. ‘Wegens misdragingen van de directeur’, buurman dus. En dat schrijft hij zelf ook nog eens op Facebook. Misschien zou niet iedereen directeur moeten worden. Zomaar een idee hoor.

Sommige mensen weten niet van stoppen en het vitriool blijft van de digitale muren van de Facebook kooi spatten. Veel respect voor de eigenaar van de Van Nellefabriek die zich immer als een heer gedraagt, onderwijl buurman fijntjes wijzend op het feit dat hij iedere keer het terrein oprijdt in een Zwitserse Volvo, wat in Nederland niet mag. Laat ik daar aan toevoegen de vraag hoeveel buurman echt wenst om een industrieel stukje verleden door te geven aan de volgende generatie en hoeveel het hem gaat om directeurtje spelen voor ego en aanzien. Denk trouwens dat een kantoor opgetuigd in tentdoek daar niet echt bij helpt, maar goed.

Bizar verhaal dat uitstekend illustreert hoe ver het niet optreden tegen fraude met een buitenlands kenteken kan reiken. De meeste mensen hebben weinig moeite met belasting betalen, het is veelal hoe de geinde penningen weer worden uitgegeven die de discussie emotioneel maken. Wat ben ik blij dat Rotterdam geen 22 miljoen gaat betalen voor de start van de Tour de France. Zolang een kwart van de Rotterdamse kinderen in armoede leeft, blijft cultureel erfgoed een luxe. Dat in stand houden betekent dat mensen er zelf voor kiezen om een steentje bij te dragen naargelang. Maar én niet willen betalen daarvoor én dan ook nog in een auto op buitenlands kenteken komen voorrijden is niet echt hoe het hoort.

Wat heb ik geleerd van het hele verhaal? Dat het weinig zin heeft om aan de bel te trekken bij de politie als het gaat over auto’s en overtredingen. Een les die ik snel vergeet als er al twee jaar lang een hardnekkige pukkel in de vorm van een klein zwart autootje bij Pap voor de deur geparkeerd staat. Daarvoor moeten we naar het Brabantse Roosendaal, morgen meer.

Kopfoto: buurman staat beteuterd naar een deuk in de radiator van zijn Zwitserse Volvo te kijken. Een SUV was achteruitgereden en had hem geraakt. Als de bestuurder uitstapt om de verzekeringspapieren in orde te maken, zegt buurman ‘laat maar zitten’. [1]

Naschrift

Hoe liep het nou af met die Volvo? “Die buurman van jou, is dat een marktkoopman ofzo?” Want? Hij heeft allemaal zooi achterin zijn auto liggen. Nee, geen rommel, kostbaar cultureel erfgoed dat bijna verduisterd was door de Van Nellefabriek. Je moet wat als directeur wanneer je van het terrein bent afgegooid. Geintje, ook van dat inpikken, waarom zou de Van Nellefabriek dat doen. Ook zij zijn gebaat bij extra steun. En wanneer het kostbaar was – als in dikke duiten – had buurman het nooit achterin zijn vochtige Volvo gegooid. Buurman blijft maar amok maken. Het bevestigt wat ik allang dacht. Werelderfgoed is niks, buurman alles. Geen grote woorden, dan had buurman na de scheiding ‘zijn’ collectie aan de Van Nellefabriek gedoneerd. Industrieel rentmeesterschap enzo.

—

[1] Het verhaal wordt nog gekker. Als buurman terugkomt van drie weken vakantie in Zwitserland is de auto gemaakt. Het jaar daarop, in 2018, wordt hem de toegang tot het Van Nelleterrein ontzegd. Als directeur van de stichting met de misleidende, bijna dezelfde naam als het echte werelderfgoed, heeft hij zich zodanig misdragen dat hij niet meer welkom is.

[2] Geen idee hoe het precies zit maar daarna hoor ik regelmatig boven mij de bel gaan. Weer een deurwaarder. Allemaal privekosten want het officiele postadres van de stichting blijft de Van Nelleweg.

[3] Het wekt sterk de indruk dat er een innige belangenverstrengeling is tussen de privéfinancien van mijn buurman en die van de stichting waarvan hij directeur en enig bestuurder is.

[4] Als klap op de vuurpijl wordt een tijdje later de garage die hij hier in ons complex huurt, met veel machtsvertoon ontruimd. Politie, deurwaarder, slotenmaken, verhuiswagens en verhuurder. En weet je wat er in staat? Bijna niks, ja een paar winterbanden. Hoezo expat?

[5] Een jaar nadat hij als directeur af is gezet, begeeft de accu van zijn Zwitserse Volvo het. Staat hier maandenlang voor de deur maar buurman heeft zelfs geen paar honderd euro om een nieuwe te kopen en de auto verdwijnt. [6]

[6] Bedrijven, grote stichtingen en verenigingen moeten jaarlijks verantwoording afleggen over hun financien. Hoog tijd dat die plicht ook in beperkte mate gaat gelden voor kleine stichtingen. Wat hier gebeurd is, is absurd.

[7] En als afsluiter dit nog. Na de lekkage in de kelder biedt buurman aan om mijn spullen zolang in die van hem te zetten. Ik gebruik ‘m toch niet. Heel vriendelijk maar niet nodig. Andere buurman, een electricien begint voor zichzelf. Neem mijn kelder maar. En als de spullen er een tijdje instaan, wil buurman ineens huur, 15 euro per maand. De nieuwbakken ondernemer kiest eieren voor zijn geld en neemt in plaats daarvan een garage. Ben in mijn leven weinig mensen tegenkomen die minder sympathiek zijn dan buurman.

Boris en de Britse Blondine-democratie

13 juni, 2023 Leave a reply

Blondine [M/V] maar in dit geval vooral manpoedel

‘Op een onbewoond eiland
Loopt niemand voor je neus’

Britten weten alles beter. Tenminste voor Brexit deed wat het moest doen, de eilanden afsnijden van de belangrijkste levensader, de rest van Europa. Handelsverdrag met Antartica altijd leuk, alleen jammer dat pinguins geen Engels kunnen lezen en schrijven. [2] En maar stug volhouden dat alles goed komt als je je kop in het water duwt. Ja lieve lezers, Groot Britannie is een verzameling eilanden – maar wel een waarin de afvalligen toch voor de makkelijke weg kiezen. Je hoofd in het zand steken is een stuk moeilijker. Zal wel komen door de eindeloze kustlijn.

Londen heeft niet veel kust, ze hebben er nauwelijks zwembaden. Wel een rivier trouwens waar een burgemeester die lijkt op een geblondeerde poedel ooit het briljante plan had om een dure parkbrug – park, brug, een beetje van beiden – te bouwen. Toen dat plan mislukte werd hij maar premier van Groot Britannie. Dat is een hondenbaan, dus de mannelijke blondine regelde het vertrek van Groot Britannie en werd vervolgens afgeserveerd. Achteraf meer dan terecht als je leest hoe hij zich misdragen heeft tijdens corona.

Tijdens het bewind van Boris Johnson kwamen een aantal grote Europese voetbalclubs met het plan voor een loterij zonder nieten, een gesloten voetbalcompetitie waar ze nooit uit weggestuurd konden worden. Een beetje zoals het professionele sportcircuit in Amerika waar er geen toe- of uittreding tot de belangrijkste sportdivisies bestaat. Voor het geval u nog niet doorhad dat Amerika toch wel aardig wat trekjes van een socialistische heilstaat heeft. De Britse premier Johnson dreigde zelfs wetgeving in te voeren om de superleague om zeep te helpen. Voorlopig wordt het ‘m niet maar zeg nooit nooit.

Nadat hij onceremonieel uit Nummer 10, het Britse Witte Huis, alleen is het zwart, wordt gekukeld, mag Bojo als oud-premier een lijstje van mensen indienen voor zijn ontslag, de Honors. Klinkt niet helemaal logisch, maar dat is het ook niet. Mensen die voorgedragen worden voor een peerage krijgen dan de titel Baron of Baroness, een adelijke aanspreekvorm die recht geeft op zitting in het Britse Hogerhuis, zeg maar de Eerste Kamer. Met als bijkomend voordeel over vier jaar geen gezeur, het is kleven voor het leven. Waar Nederland de adel langzaam laat uitsterven, alleen mannen kunnen de adelijke titel nog doorgeven aan hun kinderen, merkwaardige keuze maar goed, heeft men het in het Verenigd Koninkrijk nog steeds hoog in de bol van de adel. Zo’n benoeming is een bedankje voor gewezen vriendendiensten. Je zou zeggen dat zoiets niet te verkiezen is in een moderne democratie maar het verleden blijft zich roeren.

Wel gek hoor wanneer je als 31-jarige buitengewoon adviseur [1] – en dus nog nooit een echte grote mensenbaan hebt gehad – tot Baroness wordt benoemd en zo voor het leven regeert over the common people. Het gepeupel is zeker geen excellente vertaling maar geef het een paar decennia en niemand kijkt me er meer op aan. Charlotte Owens [V] is zo’n blonde jongedame op het lijstje [Engels, €] van medeblondine Boris [M]. Op dit moment heeft het Britse Hogerhuis 776 leden en het Europese Parlement 705. En daarom verlaat je de EU?

Verkiezingen zijn stom, geen verkiezingen zijn nog stommer. Denk je dat je ooit nog een mooie wedstrijd ziet in de Superleague als er niets op het spel staat? Feyenoord is een club uit Rotterdam, u weet wel opgestroopte mouwen en zomercarnaval, daar zal zoiets nooit gebeuren maar neem een willekeurige club in een grote stad met een [eindelijk] gelijkwaardige grasmat en stel je eens voor dat minister-president Rutte bepaalt wie daar in het eerste elftal mogen spelen. Soort van dank-je-wel voor de mensen die hem al die jaren in het zadel hebben gehouden. En zeg nou alsjeblieft niet Ferdinand Grapperhaus, ik smeek je. Dat krijg je ervan. Loesje zei het al: als democratie echt werkte, hadden ze hem allang afgeschaft.

Kopfoto gemaakt door Benjamin Elliott, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

—

[1] Buitengewoon adviseur? Er zijn heel wat managers gesneuveld met meer plausibele omschrijvingen dan buitengewoon adviseuse op hun declaraties maar ach Mathijs van Nieuwkerk moet weg [terecht] en minister Dennis Wiersma mag aan zijn problematiek werken. Woest word ik daarvan.

[2] Overigens las ik wat ongesubstantieerde berichten dat Charlotte Owens niet meer dan een veredelde kinderjuf is. Nou hebben alle politici zo iemand nodig maar in dit geval een kinderjuf voor mensen tot een jaar of 18. Wel waardevolle ervaring als je barones voor het leven wordt.

[3] En ja, handelsverdrag met Antarctica is natuurlijk een pijnlijk grapjes gezien de koloniale historie van Groot Britannie. Vroeger zeiden ze dat de zon in het wereldrijk nooit onder ging, tegenwoordig zijn ze niet meer zo zonnig.

[4] Die Brexit zit de Britten toch niet helemaal lekker. Sadiq Khan, de linkse opvolger van Boris Johnson als burgemeester van Londen, mag op de zevende verjaardag van het Brexit-referendum de Europese vlag niet meer hijsen [Engels] op het stadhuis. De rechtse regering heeft snel de spelregels veranderd. Andere vlaggen mogen wel, van elk land of een willekeurige sportclub. Of de Kinderen-voor Kinderenvlag ook mag? Goeie vraag.

[5] Als ik de baas was, zou ik gewoon de vlag van de EU ophangen aanstaande vrijdag. Nee domoor, dat is de nieuwe vlag van Oekraine, je moet beter naar je kinderjuf luisteren meneer de minister. Geeft zo’n bestuursblaag je een grote mond en zegt nietes, ben eerlijk. ‘Klopt, was een Ikea-vlag. Iets fout gegaan met wassen.’ We weten tenslotte allemaal dat de Ikea-kwaliteit van vroeger niet meer bestaat. Ikea-vlaggen van de Action zijn van betere kwaliteit dan het origineel.

[6] Je zou zeggen dat de enige vlag die je een tijdje niet mag ophangen, de Russische is, maar nee hoor.

Taalstrijd om Recept met Analfabete Apotheek

11 januari, 2023 Leave a reply

Verkoopt u ook woordenboekpillen? Worteltjestaart dan? Alleen onzin? Oh.

Verbaas je niet, gelijk deel een is alles echt gebeurd. Gelukkig sta ik net een sappig biefstukje te bakken en schrijf het meteen op. Wel eerst ontgraten, mensen verstikken zich makkelijk in moeilijke woorden. Zelfs als die maar medium-gebakken zijn. Kan gebeuren wanneer meer dan een op acht kinderen de lagere school als functioneel analfabeet verlaat. Excuses voor mijn woordspelletjes. OK, bijna alle graatjes, een klein stukje wortel blijft haken in mijn keel. We trappen af bij het einde van de vorige keer. Logischer wordt het vandaag niet.

Zeg eens aaa. Eerste maar niet laatste leeftijdsgebonden grapje van vandaag.

Fijn! Blijkbaar is het goed gekomen met de verpleegkundige – relevant feit: ze heeft een Vlaams accent – die eerder deze week door de schemerige gangen van het grensstreekziekenhuis raasde, op zoek naar een arts om een recept voor geen pillen uit te schrijven. Dat lukt. Een dag later wordt Pap gebeld door de apotheek. Niet meteen zeggen wat een service, lees maar.

“Meneer, u moet die pillen niet innemen.”

Geweldig maar dat weten we al. Belangrijker is of jullie ervoor zorgen dat die pillen niet in zijn medicijnrol zitten. Ook zonder de gevolgen van een herseninfarct is het telefoontje van de apotheek onmogelijk helder, maar nu loop ik vooruit.

Hart voor de zorg betekent niet altijd goede zelfzorg. Op dinsdag bel ik standaard met het topklinisch team van de wijkverpleging – ja, zo nemen ze de telefoon op. Hoe laat zijn jullie morgen bij Pap? We zijn inmiddels zover dat we jij-en en jouwen. Meestal zitten ze in de auto als ik de telefoon pak. Vanmiddag begon ik mijn dienst en wist al dat je zou bellen. Ik maak het maar af voor haar. Je had toen al kunnen kijken hoe laat. We lachen beiden. Dat is gewoon leuke gein, minder is het als ze onder het rijden de telefoon opnemen en moeten gaan prutsen ofzo. Bel me straks terug als je kan. Heel thuis aan het einde van de dag voor iedereen.

OK, dus morgenmiddag drie uur, dan bel ik Pap even. Vlak voor ik ophang, vertelt Pap dat de logopediste heeft gebeld. Da’s de farmacie natuurlijk. Soms zit er ruis op de lijn. Moeten ze bij de apotheek ook gemerkt hebben. Extra raar dus dat ze contacteren om te zeggen dat hij even geen bloedverdunners moet innemen. Pap verwijst ze door naar het ziekenhuis, bel die maar. En dan blijft het stil.

Gelukkig slaap ik er niet minder om. Vol goede moed draai ik alweer het nummer van de apotheek. Mocht die vorige zin mijn leeftijd verraden, dat klopt. En opnieuw beland ik in de wachtrij. Er is nog een wachtende voor u. Valt niet tegen. Anderhalve minuut later zijn er ineens twee wachtende voor me. Serieus mompelt de getallengek [2]. Klompen draagt GJ allang niet meer, ik heb er inmiddels teveel gebroken. Valt mee, een paar minuten geduld, meer niet. Dan hoort de apothekersassistente [v/v] een vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn. Dat ben ik dus. Laten we haar Suzanne noemen. GJ legt uit wat er aan de hand is en Suus overlegt even met haar collega, ook vrouw. Anders klopt het email-adres uit wat vooraf ging niet meer. Ik neem een hapje van mijn worteltjestaart. Appeltje, eitje voor de dames, da’s duidelijk. Alles komt in orde. Pap heeft een onderzoek op de 26e en moet daarom twee dagen eerder stoppen met bloedverdunners. Dat klopt, roept Suus triomfantelijk. Het is net de NS waar de conducteur vol trots kraait dat deze ene trein wel stipt volgens dienstregeling aankomt. Zo kan het dus ook. Hoeveel zou er misgaan in de apotheek?

Als Pap op de 26e een onderzoek heeft en twee dagen tevoren moet stoppen, dan begint dat toch op de 24e? Nee grotestadsmeneer – ik ben boerenimport, maar goed – 25 komt na 24. Als Pap dan ook de 26e nog stopt, zijn dat twee dagen. Geen speld tussen te krijgen. En? Ik vraag een konijn toch ook niet of hij nog peultjestaart lust?

Gezien mijn leeftijd moet ik natuurlijk wel een kluns met mobieltjes zijn. Tijdens ons gesprek goochel ik driftig, zoekend naar de foto van de misschien wel levensreddende ziekenhuisbrief die ik zondag heb gemaakt. Daar staat letterlijk: vanaf de 24e. In de farmaspeutische wereld worden geen fouten getolereerd. GJ wordt streng toegesproken door mevrouw Suzanne. Ineens is het u. Ja Claudia de B, je mag dan wel bekend zijn van TV maar zo werkt het. Alles klopt want ‘vanaf’ betekent dat je vanaf de dag erna begint.

Ooit ben ik failliet gegaan omdat in mijn favoriete kroeg, klein cafeetje ergens in de Rotterdamse haven, een bordje hing met ‘[vanaf] morgen gratis bier’. En ik maar dag na dag terugkomen om met hernieuwde vreugde dat bordje te lezen. Mijn Chinese sterrenbeeld is aap – en nee dat is geen nepnieuws. Het bier was er gelukkig wel koud en veel lekkerder dan de worteltjestaart, het enige wat je er kon krijgen, zelfs geen hardgekookt ei. Vies hé?

Mijn favoriete Disney karakter is Don Quichotte, die van Suus vast Cruella Duivil. GJ is geen serviceapotheek maar wil wel het beste voor Pap. Daarom vertelt de vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn Suzanne dat hij voor alle zekerheid met het ziekenhuis belt en we later deze week opnieuw contact hebben. In het belang van de patient natuurlijk. Geen idee of ze opgelucht is, ik hang snel op.

Gisteren werd mijn grote zus een jaar. Zelf ben ik uit ’68. Zij en haar man zijn vorige week op vakantie gegaan. Daags ervoor belt ze me ongerust op over ons Pap. Als voormalig wijkverpleegkundige gebruikt ze veel moeilijke medische woorden. Had ik die maar opgeschreven om de apotheek mee om de oren te slaan, helaas. Gelukkig heb ik meer verstand van getallen en toets ik vlot het nummer van de polikliniek in. Valt niet tegen voor iemand van mijn leeftijd hé?

Zo ongeveer de enige plek waar ze nog klompen dragen, is het ziekenhuis. Toch hoor ik iets anders dan krak. Geen idee of mevrouw van haar stoel valt, die koptelefoon blijft in ieder geval top op haar kop. Het Bravis ziekenhuis heeft dan wel een rare naam maar geen onnozel voorvoegsel als service-[apotheek]. Omdat ze hart voor de zorg hebben. Soms overdrijven ze trouwens. Volgende week krijgt de hoofddirectie een formele klacht. Ze zorgen zo goed voor Pap dat ik bang ben dat hij binnenkort het ziekenhuis adopteert en mij doneert.

OK, ik overdrijf. Uit de onvrijwillig pauzes maak ik op dat ook de poli verbaasd is over de nul-werking van het huismerk woordenboekpillen van de serviceapotheek. Kijk, toen ik nog jong was, moest je zelf leren lezen. Tegenwoordig is zelf doen stom. Daar heb je Google voor. Offline neem je een woordenboekpil. [1] Geloof me, sommige dingen waren vroeger echt beter. Vanaf wanneer het verkeerd ging? Zo goed met getallen ben ik nou ook weer niet.

Neutraal, professioneel en met inmiddels een licht verzwaard zorghart komt een van de verpleegkundigen aan het toestel. Stilte – ze luistert accentloos en aandachtig – als ik het nogmaals uitleg. Zeer professioneel. De verpleegkundige vat kort samen en belooft de apotheek te bellen. Ze sluit af met de geruststelling – ja dat is het echt – dat haar collega’s morgen alles nogmaals controleren. En toch, als je hun salaris moet geloven, zijn basisschooldocenten [m/v] [5%/95%] waardevoller dan verpleegkundigen. Die van het Bravis ziekenhuis geloof ik op hun woord. Lagere school – zo heette het vroeger – docenten kostbaarder dan verpleegkundigen gaat er bij mij niet in. [5]

Eind goed, al goed en ik bel Pap. Lachen is het beste medicijn. Zoals altijd, overdaad schaadt. Ik verkramp als hij hoest van de lol. Vrijdag bel ik nog even naar de apotheek voor een finale controle, je hoort wel hoe het afloopt Pap. Prima jongen. Schijnt de zon bij jullie?

Als professioneel Don Quichotte is GJ drukker dan druk. Kruidvat weigert keihard korting omdat precies mijn soort scheerschuim is uitgesloten. Moet je het wel op het bordje schrijven. Duwt het hele pil-o-dramatheekding uit mijn hoofd. Stelletje appelflappen. Een, twee, …, 49 en dan 50 minuten verder. Ik kan het bijna niet geloven. En opeens gaat de telefoon. En een vriendelijke stem. Aan de andere kant van de lijn. Dat kan nooit Suzanne zijn, ook geen GJ. Ik neem kwiek op zonder leeftijdsgrapjes te maken. In mijn geval is ook dat een kunst. Het ziekenuis, onverwachts maar ook weer niet. Zoiets heet geen service, da’s gewoon, te gek. En het wordt nog gekker. Weer is er iemand op jacht gestuurd naar een receptendokter. Ik zeg niks maar vraag me af of er niet teveel moeilijke woorden in het eerste receptje voor geen pillen stonden. Dapper hoor dat dolen. We weten allemaal dat je beter niet door duistere hospitaalgangen zwerft vanwege het zombiealarm. Vergoeilijkend voor de collega van de apotheek, zegt de stem aan de andere kant van de lijn dat alles wel zorgvuldig moet zijn. Lief maar flauw. Daarom bel je toch? Als je vertrouwen hebt in de dienstverlening van dé lokale service-apotheek, neem je niet de tijd. Nog steeds niet de slimste thuis, gaat GJ eindelijk een lichtje branden. Daarom is mijn zorgpremie dus zo hoog. Bulderende lachsalvo’s aan de andere kant van de lijn. Als ik vertel dat we na ontvangst van de pillenrol, de zakjes draconisch zullen controleren, vermoed ik een onzichtbare zucht van verlichting waar te nemen. Mooi hé? Service en kwaliteit zijn geen gelijken.

Inmiddels is het donker, vandaag word ik niet meer gebeld. Voor ik het vergeet, nu kan het nog. Als de apotheek morgen weer belt, eindig ik knettergek in een dwangbuis. Weet je wat het konijn tegen de bakker zegt, als die na eindeloos vragen triomfantelijk een worteltjestaart tevoorschijn tovert? Vies hé. Wie had dat ooit gedacht. Oh, wacht, ze bellen vanaf morgen. Volgens het farmaco-onlogisch kompas betekent dat lemma vanaf overmorgen. Morgen nog maar eens rustig teruglezen. Dat lukt prima zonder woordenboekpil. Lust u nog peultjes? [3]

Kopfoto gemaakt door Erik Mclean, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt. Kies het linker vakje voor hutspot.

—

[1] Ik zou alleen niet wachten op een matrix-wiskundepil. Dat duurt nog wel even.

[2] Ja, mijn plek in de wachtrij ging van een naar twee. Niet goed voor het vertrouwen als diezelfde software morgen wel of geen bloedverdunner in Pap’s zakje stopt.

[3] Geroerbakte peultjes met rijst, taugé, cashewnoten en biefstuk, smaakt extra goed als je op de bank Lingo kijkt.

[4] Na Lingo het Groot Dictee der Nederlandse taal. Wat meestal door een Vlaming gewonnen wordt geachte service-apotheek vijf kilometer ten noorden van de grens.

[5] Nog zo’n verschil tussen de Pabo en die andere HBO-opleiding: verpleegkunde. Bij de lerarenopleiding toetsen ze aan de ingang. Kunt u tot tien tellen? Sinds wanneer mag de slagerin haar eigen vlees keuren? Bij het afstuderen van de HBO-opleiding Verpleegkunde moet je een tien halen voor rekenen, anders zak je. Omdat het leven minder herkansingen biedt dan je denkt.

De Nieuwe Kleren van de Apotheek

9 januari, 2023 Leave a reply

Welkom terug bij het oude normaal in het post-coronatijdperk. Geen receptje, wel medicijnen. Maar wil je geen medicatie heb je bewijs nodig.

Pap krijgt zijn medicijnen op rol. Binnenkort een onderzoek in het ziekenhuis en daarvoor moet hij twee dagen stoppen met bloedverdunners. Best wel handig, anders loop je leeg. Da’s niet de bedoeling. Gisteren de vragenlijst samen ingevuld en meteen een kopie van de brief gemaakt. Vandaag naar de apotheek gebeld.

“Druk 1 voor onze openingstijden.”

“Druk 2 als u vragen heeft over uw factuur.”

Moet knopje drie hebben, maar na nummer twee twijfel ik. Even later heb ik een echt mens aan de lijn en leg kort uit. Twee dagen lang moet een pilletje uit de rol. Da’s totaal twee – of zo je wil nul pilletjes. Waarschijnlijk is de apothekersassistente een omgeschoolde gemeenteambtenaar want ze vraagt of ik een receptje heb. Hoezo? Bij de zelfscan van de supermarkt hoef je toch ook geen bonnetje te hebben om de poort te openen als je niks koopt?

Aan de andere kant, ergens klopt het wel. Een jaar geleden stond ik op vrijdagmiddag om half zes in dezelfde apotheek – zonder receptje. Was ergens een fax of laptop ontploft. Hoe vaak er ook op de knop verzenden gedrukt is, het kwam nooit aan. Pap had het toch echt nodig.

“Als jullie het maandag doorsturen, geef ik het alvast mee.”

Een jaar later wil ik geen medicijnen. Dat gaat niet zomaar dus GJ belt naar het ziekenhuis. Ik sta een minuut of 20 in de wacht met om de 15 seconden ‘U bent zo aan de beurt.’ Eenmaal de afdeling aan de lijn, gaat het vlot. ‘Ik laat haar u even terugbellen en prompt krijg ik een belafspraak toegestuurd voor 16:40, da’s over drie kwartier. Ik leg het aan mevrouw uit en hoor toch iets van een verbaasde zucht. “Normaal is het geen probleem. Ik ga naar een arts op zoek en vraag die een receptje uit te schrijven. Ik regel het vandaag nog.”

Misschien heeft ze geluk en vindt ze een specialist op haar eigen afdeling die tijd heeft. In gedachten stel ik me voor dat mevrouw door een halfverlaten ziekenhuis rondzwerft op zoek naar een dokter. En nou maar hopen dat ze niet per ongeluk op de poli psychiatrie terecht komt.

“Dus je moet een receptje hebben voor geen pillen, anders geeft de apotheek ze niet?”
“Nee, dan geven ze de medicatie wel mee.”

Dat loopt niet goed af. Mocht de familie van de verpleegkundige zich vanavond afvragen waar ze blijft, die zit vast vast in een dwangbuis – voor haar eigen veiligheid. Wat een dienstbaarheid, hart voor de zorg.

En weet je hoe Pap’s apotheek heet? Serviceapotheek Roosendaal. Ze zijn zo goed omdat alle assistenten vrouw zijn. Assistentesdu@apotheekroosendaal.nl. [1] Mannen heb je tenslotte niks aan. Dat leren kinderen al op basisschool

Kopfoto gemaakt door Haley Lawrence, gevonden op Unsplash. Afbeelding is bewerkt.

UPDATE: een dag later wordt Pap gebeld. “U moet die pillen niet innemen meneer…” Lees hier verder.

—

[1] Mogen jullie raden aan wie ik dit verhaaltje ga emailen. Ja, het ziekenhuis natuurlijk, kunnen ze ook eens lachen.

[2] De tekst bij de foto op de website van apotheek Roosendaal is erg verleidelijk. Altijd het beste advies voor jou. Kan ik ze meteen vragen of ze een ander merk apotheek kunnen aanbevelen. Ook in de zorg kan een beetje concurrentie geen kwaad. Helaas, alle zes [service]apotheken Roosendaal – in Roosendaal – zijn van dezelfde eigenaar. Ongezond.

[3] En met die ruime openingstijden valt het ook nog wel mee hoor. Ze zijn niet eens op zaterdag open. Van makkelijk geld verdienen wordt je lui, waarom denk je dat apotheken zo gretig naast bejaardenhuizen neerstrijken?

[4] Naschrift verstopt in de voetnoot vandaag. Het lijkt zo degelijk om een receptje te eisen maar nu moet ik er op vertrouwen dat alles goed gaat. We weten de uitkomst pas als Pap zijn rol binnenkrijgt. Die gaan we dus driedubbel controleren, dat is harder nodig dan je denkt.

[5] Gisteren een hapje gegeten bij Pap en samen de vragenlijst ingevuld. Ziekenhuis wil graag weten welke medicijnen hij gebruikt dus ingelogd bij de apotheek. Laat nou net dat pilletje wat er uit moet zowel bij zijn huidige medicijnen als die waar hij mee gestopt is, staan. Ze zaten gelukkig wel in zijn rol.

[6] Dik tevreden over het Bravis ziekenhuis, tien met een griffel. Hart voor de zorg, dat is duidelijk. Pillen daarentegen zijn handel. Misschien dat het apotheekmanagement [m/v]/[m/m] eens stage moet gaan lopen in een echte zorginstelling.

afscheidsconcert mannenkoor Concordia Roosendaal 29 mei 2022

Doek Valt Voor Mannenkoor Concordia

11 juni, 2022 Leave a reply

Mannenkoor Concordia uit Roosendaal houdt na 102 jaar op te bestaan. Corona legt de vereniging stil maar sociale media dragen haar ten grave.

Van de week naar de Rotterdamse Dakdagen geweest. Een vriend had een foto van me gemaakt die hij emailde met Google Foto’s. Dan moet je eerst inloggen op je Google-account – die ik niet heb – om de foto te bekijken. Je kunt ‘m ook gewoon zo emailen of doorappen. [1]

Vanmiddag een vriendin met een geinig (neem ik aan) Facebookbericht. [1] Blijkbaar gaan je hersens rotten van teveel telefoonstaren want toen ik een paar jaar geleden 50 werd, hebben ze het verrassingsfeest achter mijn rug om via Facebook geregeld. Dat was veilig en verantwoord omdat ik niet op Facebook zit.

Ach, terwijl ik dit schrijf luister ik naar de radio en niet Spotify. Een boodschappenbezorger belt naar de studio. Wie er het meest gebruik maakt van de service? Ouders met kinderen want die hebben het zo druk. Ahum, tijdje geleden ouderavond op school. De Marsmannetjes en -vrouwtjes zullen wel geland zijn want als de trotse kinderen proberen de aandacht van pappa en mamma te trekken, kijk dit is mijn school, mijn klas en dit en dat, weigeren ze nukkig van hun scherm op te kijken. Vijf minuten maar, kom op zeg het zijn je kinderen. Volledig geprogrameerde menselijke robots. Mijn voorstel: vanaf nu kijkt de rechter bij echtscheidingen naar het telefoongebruik van de ouders. Degene met de minste schermminuten wint en krijgt de kinderen.

Gert-Jan komt uit het Brabantse Roosendaal en is als enige van de familie naar de grote stad verhuisd, de rest woont er nog. Voor een kleine plaats heeft het een niet onaardig verenigingsleven. Pap is lang en enthousiast lid van Mannenkoor Concordia, een vierstemmig koor opgericht in 1920. Honderd jaar na 1920 komt 2020. De annus horribilis die het begin van corona inluidt. Het bestuur van Mannenkoor Concordia is dan al minstens een jaar bezig om een spetterend eeuwfeest voor te bereiden. In 2008 wordt een complete opera op de planken gezet. De plannen voor het jubileumjaar 2020 zijn minstens net zo enthousiast. Niets staat een daverend eeuwfeest in de weg. Kennis, kunde, ervaring en passie zijn immers in ruime mate aanwezig.

De gemiddelde leeftijd van de heren is relatief hoog en het eeuwfeest is een uitstekende kans om nieuwe leden te werven uit alle generaties maar door corona valt het hele verenigingsleven stil. Oudere mensen worden disproportioneel hard geraakt door corona en het ledenbestand dunt in de twee jaar die corona duurt dan ook sterk uit. Zo sterk zelfs dat na 102 jaar er geen toekomst meer is. Van een opera is allang geen sprake meer, bestuur en leden besluiten gelukkig wel een waardig afscheid te organiseren. Je neemt als heer tenslotte afscheid met opgeheven hoofd, niet via een achterdeurtje maar door de voordeur.

Op weg naar het laatste concert zijn er nog wat struikelblokken. Vlak voor corona moet de vaste dirigent noodgedwongen afscheid nemen. Haar opvolger moet na korte tijd eveneens afhaken. Gelukkig wordt een voormalig dirigent samen met een aantal oud-leden bereid gevonden samen wat oud-leden om mee te werken met het afscheidsconcert. Eerlijk is eerlijk, het klinkt als een klok. Als er al een valse noot te bespeuren is, zal dat vast komen doordat mensen een brok in hun keel hebben. Na een relatief kort concert valt het doek definitief en blijven zowel leden als concertgangers verbaasd achter. Dat corona een aderlating voor het ledental is, begrijpt iedereen. Maar dat er geen nieuwe aanwas is, onbegrijpelijk. Je zou toch zeggen dat mensen die via hun telefoon boodschappen bestellen en thuis laten bezorgen, tijd over hebben. Of begrijp ik het nou niet? Ik begrijp het helemaal niet, dat is zeker. Wat ook zeker is, is dat het een waardig afscheid is. Op veel te jonge leeftijd. Eeuwig zonde.

—

[1] Vijftig-plus dan krijg je dat. Zijn ze allebei. Wil je erbij horen en hip zijn. Misschien je gehoorapparaatje wat harder zetten, kun je horen hoe de jeugd van tegenwoordig je uitlacht. Terecht.

gert-jan.org

VIR AUDAX VIR BEATUS EST